Na het vertrek van Michel en Reynders kan men stellen dat in zowat alle traditionele partijen, met uitzondering van de PS (de uitzondering die de regel bevestigt), de grote namen zijn verdwenen of afgevoerd naar Europa. Bij de MR is dat nog het duidelijkst te zien. De partij had al niet veel overschot en moest, na de vorming van de regering Michel in 2014, de helft van de federale ministers leveren, dit volgens een zoveelste slecht werkende Belgische wet. Van de eerste ploeg hebben er enkele al snel moeten afhaken, omdat ze te licht bevonden werden. Nu, na de verkiezingen van 26 mei, is het er alleen maar erger op geworden.
Dé grote fout na het akkoord van Marrakech, was niet dat de N-VA uit de federale regering stapte, maar dat men i.pl.v. verkiezingen een doorstart maakte met een ploeg die slechts kon rekenen op 38% van de parlementsleden. Niet alleen kreeg men niets meer ernstig geregeld, maar moest de ontslagnemende minderheidsregering in lopende zaken werken tijdens een verkiezingscampagne van meer dan zes maanden. Die is tenslotte ontspoord en leverde een resultaat op dat onwerkbaar blijft. Een duidelijker voorbeeld dan het wegstemmen van de begroting door een wisselmeerderheid, zoals zopas gebeurd is, kon moeilijk. Het is nu afwachten of daar deze week een mouw aan zal gepast worden en wat er ons daarna nog te wachten staat. Het is duidelijk dat de oppositie straks de regels kan stellen en te hopen dat het Vlaams Belang er zijn voordeel uit zal halen. Maar eerder vroeg dan laat zal men moeten besluiten dat het zo niet verder kan en dat er maar best nieuwe federale verkiezingen moeten komen, ongeacht de zelfs verwachte uitslag met nog meer verlies voor de trado’s en hopelijk een meerderheid voor de Vlaamsnationalisten in eigen regio, al zal ook dat niet meteen verzilverd kunnen worden. Daarvoor moet er nl eerst een meerderheid zijn in het Vlaams parlement en dat kan maar na de volgende regionale verkiezingen, die nu reeds vastliggen, omdat de regio’s een legislatuurregering moeten hebben, intern wel kan gewijzigd worden, maar niet door tussentijdse verkiezingen. Ook dat is het gevolg van een zoveelste slechte Belgische wet…
|