|
En daarmee zitten we weer aan Kerstmis. Een jaar is zo voorbij. Het zal weer snel Pasen zijn. Zeker voor wie ouder wordt, vliegt de tijd.
Aan al mijn vrienden en lezers een Zalig Kerstfeest en een voorspoedig 2020 (gemakkelijk te onthouden jaartal!). Voor wie wat ouder wordt: vooreerst een goede gezondheid of beterschap als er al problemen zouden zijn. Die maakte ik dit jaar voor de eerste keer ook mee.
Tot mijn 79ste heb ik goed gefunctioneerd. In dit voorjaar werd ik wel snel oververmoeid. Na een bloedcontrole bleek ik een nijpend tekort te hebben aan ijzer in mijn bloed. Dat werd verholpen door tien weken aan een stuk elke dag een ijzerpil te nemen. Daarmee was dat opgelost, maar niemand kon zeggen hoe het kwam dat ik dat ijzer verloor. Normaal gaat dat door bloedverlies (ijzer maakt de rode bloedcellen), maar bij mij vond men niets, ook niet na tweemaal een week onderzoek in het hospitaal, waarbij ze mij binnenstebuiten hebben gekeerd. Er was tenslotte maar één conclusie: uitgeput, óp...
Sinds het overlijden van de vrouw van mijn leven, nu al bijna negen jaar geleden, heb ik onze alleenstaande woning op mijn eentje onderhouden. Niet alleen de woning, maar ook de kelder die even groot is als de woonruimte, de tuin eromheen, de bloemen, de gazons, een moestuin van 100m², een kippenhok met ren en een serre. De vruchten werden geweckt en/of tot confituur verwerkt en daarenboven deed ik ook de was, de strijk, het koken en het (brood)bakken. Dat blijkt teveel te zijn voor iemand van 79 en ik zal het dus voortaan wat kalmer aan moeten doen. Sinds twee maanden heb ik een poetsvrouw die om de twee weken komt en gelukkig kan ik op mijn kinderen rekenen, die allemaal in de buurt wonen.
Wat me is opgevallen is, dat als ge vertelt dat ge 79 bent, niemand daarvan opkijkt. Als ge echter zegt dat ge begin volgend jaar 80 wordt, dan gaan de ogen open. Zo oud! Ik werd trouwens geboren op 6 februari 1940, dat is één dag later dan ‘kunstenaar’ Panamarenko, maar mijn kindertijd was een stuk korter.
|
