Vrijdag de dertiende, de ongeluksdag voor wie bijgelovig is*. Met een lockdown op zijn Belgisch zijn we beland in een situatie die zich bij ons nog nooit heeft voorgedaan. Een epidemie die vooral mensen treft men een zwakke weerstand – zieken en ouderen - maar die kan worden doorgegeven door wie wél die weerstand heeft, waarbij die laatste meestal niet eens weet dat hij besmet is en waartegen voorlopig geen vaccin noch geneesmiddel bestaat. Geen ver-van-mijn-bed show, maar een epidemie die zich over de hele aardbol heeft verspreid en dus een pandemie is geworden.
In China, waar de epidemie begonnen was, heeft men die, na eerst geprobeerd te hebben ze te verzwijgen, tenslotte grotendeels onder controle gekregen door een enorme, vrij brutale quarantaine vergezeld van massaal testen en het natrekken van de contacten. In Europa probeert men hetzelfde te doen, maar kan men de mensen niet alles verplichten zoals in het communistische Chinese systeem. In elk land is er wel iets anders, zowel met de regels als met de uitzonderingen. België in het groot, zeg maar. Hopelijk lukt het allemaal een beetje en zijn we er over x-aantal weken weer vanaf. Dat men in Italië voorlopig het grootste aantal overlijdens heeft, kan te maken hebben met het feit dat dat land de oudste bevolking heeft van Europa.
In Amerika gaat men ook meer doen dan alleen de grenzen te sluiten en heeft Donald Trump de medische noodtoestand afgekondigd. Naar schatting zijn er daar een kleine 30 miljoen mensen en meer dan 10 miljoen immigranten niet aangesloten bij een ziekenkas. Dat er daar (voorlopig?) minder gevallen zouden zijn, kan ook te maken hebben met het feit dat men er minder testen test.
Kortom, dit is nog maar het begin van een onuitgegeven situatie, waarvan we het laatste nog niet gezien hebben.
* Wie niet gelovig is, is meestal bijgelovig. Een mens gelooft altijd wel in iets.
|