|
Het loopt niet lekker met de gesprekken over de vorming van een nieuwe federale regering. Daar waar De Wever en Magnette dachten de liberalen en de groenen tegen elkaar uit te spelen, blijken die nu ook met elkaar te zijn gaan praten en is het risico groot dat ze met nóg meer eisen zullen afkomen, waardoor de kans op slagen steeds kleiner wordt. Officieel heeft men nog tijd tot 17 september, dag waarop de regering Wilmès weer het vertrouwen moet vragen en het waarschijnlijk niet zal krijgen. Uitgerekend de liberalen zitten daar niets mee in, want dan krijgen we misschien weer een kabinet in lopende zaken tot 2024 met een overmacht aan blauwe excellenties.
Ondertussen kan men zich zorgen blijven maken over wie de geëxplodeerde staatsschuld zal beheren. Voorlopig een tekort van 50 miljard euro op de begroting en een staatsschuld van 120% van het bruto binnenlands product (bbp). De extra kosten die men gemaakt heeft (en nog steeds maakt) voor het opvangen van de Coronacrisis zullen hopelijk ooit wel eens uitdoven. Als men – zoals verteld wordt – de minimum uitkeringen wil verhogen tot boven de armoedegrens en iedereen een minimum pensioen wil geven van 1.500 euro, dan praten we wél over blijvende kosten van in totaal zo’n 4,5 miljard euro die jaarlijks zullen terugkeren. Er valt zeker wel een lans te breken voor de pensioenen, die in België zowat de laagste zijn van de E.U., maar dat heeft met het systeem zelf te maken. In de Scandinavische landen en Nederland – vergelijkbare landen - werkt men met een kapitalisatiestelsel en pensioenfondsen en betaalt de werknemer daarvoor langer belastingen en bijdragen, maar dan wel voor zijn eigen pensioen. Bij ons werkt men met repartitiestelsel waarbij de werkenden van vandaag de pensioenen van vandaag betalen – t.t.z. andermans pensioen - zonder dat er een ruggensteun is van pensioenfondsen. Komt daar nog bij dat men in die landen dooreen genomen langer werkt dan bij ons en dus langer afdraagt, maar dan altijd wel voor het eigen pensioen. Het is al langer de vraag hoe lang men dat hier gaat blijven volhouden aan de huidige voorwaarden, laat stan als die nog eens een stuk zwaarder gaan doorwegen.
De minder inkomsten en de meer uitgaven van de overheid door de Coronacrisis hebben ervoor gezorgd dat geen enkele partij hier momenteel staat te springen om straks nog maar te pogen dit België er weer bovenop te krijgen. Om daarna, waarschijnlijk in 2024, daarvoor de rekening gepresenteerd te krijgen. In mijn blog van 9 dezer schreef ik reeds dat dit land, net zoals Libanon, niet meer werkt en dat we geen explosie nodig hebben om dat te weten. Een land dat, voor de zoveelste keer, er na verkiezingen niet in slaagt een regering te vormen, verdient niet te blijven bestaan. Als, zoals nu, blijkt dat de gewesten wél nog werken, waarom vertrekt men dan eens niet vanuit die basis? Het unitaire en daarna federale België hebben bewezen niet in staat te zijn dit land te laten werken. Waarom zou men die opnieuw – zoals groenen en blauwen nu voorstellen - bevoegdheden geven die ze bewezen hebben in het verleden niet waar hebben kunnen maken?
|
