Vorige week donderdag overleed Fons Verplaetse, eregouverneur van de Nationale Bank (NBB) en de architect van het Belgische herstel eind vorige eeuw, na de oliecrisis. De kranten stonden er vol van, terecht want de man heeft toen heel wat tot stand gebracht. Hij stond achter de devaluatie van de Belgische frank, broodnodig om onze concurrentiepositie te redden en tevens achter de deelname van dit land aan de eurozone, waarbij hij vooraf de Belgische frank al aan de Duitse Mark had gekoppeld. Om dat alles te bereiken, kwamen er drie opeenvolgende indexsprongen, een arbeidsduurvermindering van 5% en werden de lonen verlaagd met 3%. Zijn carrière kwam abrupt ten einde toen Verhofstadt aan de macht kwam en de eerste paarsgroene coalitie liever bij de NBB geen pottenkijker had die zou zien hoe het Paarsgroen van Verhofstadt, Vande Lala, Brouckie en Co de staats- en pensioenkassen zou plunderen.
Het is nu uitkijken naar wat het volgende herstel, dat na de Coronacrisis, met zich mee zal brengen. Ironisch genoeg zal het ook nu een Paarsgroene regering mogen doen en is het uitkijken wat de opvolgers van Dehaene en Verplaetse ervan terecht zullen brengen. Men kan het ergste vrezen, nu er niets meer te plunderen is. Dat alles in de veronderstelling dat de regering Decroo het lang genoeg zal uithouden, wat niet eens zeker is.
|