Op geregelde tijdstippen krijgen we zo'n soort zegebulletins te zien van onze openbare vervoerdiensten. Zowel de NMBS (nationaal) als De Lijn (regionaal) verbeteren record op record voor wat het aantal vervoerde reizigers betreft. Wat er normaal nooit bij vermeld wordt, is dat die extra reizigers weinig of geen winst met zich meebrengen en áls dat al eens het geval is, die winst moet gezocht worden bij de bijdragen van de werkgevers die dat doen omdat ze daardoor door de Staat ergens voor gesubsidieerd worden. Daarmee is de cirkel rond en blijft het openbaar vervoer iedereen veel geld kosten. Niet toevallig worden die bedrijven geleid door links benoemde ambtenaren die daarmee geen problemen hebben. "Les affaires, c'est l'argent des autres"! Daar Vlaanderen toch iets meer op zijn portefeuille moet letten dan Belgenland, heeft men ondertussen bij De Lijn gesnapt dat het zo niet verder kan en heeft men een prijsverhoging doorgevoerd: eentje van 50% alstublieft! Om de pil wat te vergulden, zullen klanten die hun kaarten op voorhand gaan kopen in allerlei nieuwe verkooppunten een korting krijgen van 20%. Het resultaat van deze nieuwe, overdreven maatregel is, dat niemand nog tevreden is: de klanten natuurlijk niet, maar ook niet het personeel van De Lijn, die de storm al ziet hangen. Een eerste gevolg is dat men de rest van deze week in de meeste steden gratis voor niks kan rijden, een late cadeau van Steve Stunt, zeg maar. Dat dan voor wat De Lijn betreft. Bij de NMBS, nationaal en zoals dat in Belgenland normaal lijkt, voor het overgrote deel betaald door de Vlamingen, zit de zaak ook in het slop, zij het dan op een andere manier. De maatschappij werd helemaal omgevormd en bestaat nu uit drie takken: de holding, de afdeling die het verkeer regelt en een derde die instaat voor de infrastructuur. E.e.a. heeft te maken met de liberalisering van het Europese spoorwegnet dat er over enkele jaren aankomt. Om de NMBS een Sabena-scenario te besparen heeft de Belgische Staat de maatschappij liefst 7,4 miljoen euro schulden kwijtgescholden. Op die manier leek ze met een schone lei te kunnen herbeginnen. Dat was echter zonder de waard, in casu de regering Verhofstadt II, gerekend. Die had o.m. het pensioenfonds van de NMBS nodig om haar laatste begroting in evenwicht te krijgen, een pensioenfonds dat er eigenlijk niet was en waarvoor de spoorwegmaatschappij zwaar is moeten gaan lenen. Eigenlijk had zoiets nooit mogen gebeuren, ook niet voor het land zelf dat de komende jaren duizenden extra-pensioenen zal moeten blijven uitbetalen. Dat deze grap heeft kunnen plaatsvinden, danken we aan de goede samenwerking van de rode kameraden: Jannie Haek, ex-kabinetchef van begroting (zeg maar van Vande La, die hem daar heeft neergezet) en de minister die de wereld ons benijdt, de mama van Billie, opvolgster van Vande La. Ons kent ons. Voor de NMBS betekent dit alles, dat de maatschappij nu nog altijd een schuldenlast blijft hebben van 2,4 miljard euro waardoor de kans dat ze ooit nog financieel gezond zal worden zo goed als nihil is. Voeg daarbij nog het feit dat de topmanagers van de drie onderafdelingen het al een hele poos niet met elkaar kunnen vinden en een echte samenwerking al een tijdje zoek is. Als dit zich doorzet, dan geraakt de NMBS bij de liberalisering van het Europese spoorwegnet gegarandeerd op een zijspoor.
