N.a.v. de voortdurende betogingen in Frankrijk tegen de aanpassing van de pensioenleeftijd (die sukkelaars zullen daar moeten werken tot hun 64ste, stel u voor!), is de kans groot dat die weerstand er straks ook bij de levensgenieters van bij ons zal zijn. Als regelmatige kijker naar de Tv-journaals van de RTL weet ik dat onze zuiderburen naar Frankrijk kijken als konijnen naar een lichtbak.
Wij, Belgen, blijken nl zowat de laagste effectieve pensioenleeftijd van de zgz ‘rijke’ Oeso-wereld te hebben en de tewerkstelling van 65-plussers is bij ons helemaal verwaarloosbaar. In Denemarken werkt nog zowat 20% van de 65-plussers, in Noorwegen en de USA is dat 30% en in IJsland zelfs de helft. En dat gaat daar niet ten koste van jobs voor jongere mensen. Dat alles in een tijd waarbij de gemiddelde levensverwachting boven de 80 jaar is. Dat is zo’n 15% meer dan in de jaren na WO II, toen de huidige pensioenstelsels ontstonden.
Toen de oude DAF in de jaren 1990 in slechte papieren kwam te zitten, werd al wie in België werkte en boven de 50 jaar ‘oud’ was op brugpensioen gestuurd. Ik was toen 53, maar was daar niet bij, want ondertussen verhuisd naar het moederbedrijf in Eindhoven, waar die Belgische regel niet gold. Maar goed ook trouwens, want toen de oude DAF enkele jaren later failliet ging, waren die nieuwe bruggepensioneerden de helft van hun pensioen – het deel dat door de werkgever werd betaald – kwijt. Op mijn 62ste kreeg ik pas de kans om in Nederland op brugpensioen te gaan. Ik heb dat toen niet gedaan omdat ik de laatste drie jaar geen nacht- en weekeinddiensten meer hoefde te doen (ik werkte in een 24-uursservice) en ook een beetje omdat dat jaar – 2002 – de euro werd ingevoerd en ik niet meer in België maar in Nederland mijn belastingen kon betalen. Dat betekende voor mij een loonsverhoging van 7% en dat was graag meegenomen, zeker in het vooruitzicht dat ik vanaf mijn echte pensionering mijn belastingen weer in België zou moeten betalen, waarbij ik nu zo’n derde aan de Belgische fiscus moet afgeven…
Heerlijk, na 49 jaar gewerkt te hebben!
|