Er was dezer dagen nogal wat te doen omtrent de spaarrente bij de banken en de oproep van politici om de spaarder beter te belonen, wat terecht lijkt. Toch dient hier en daar gerelativeerd te worden.
Om te beginnen is er al een bankentaks die hoog genoeg is om de staatskas elk jaar met honderden miljoenen te spijzen. Verder is er Belfius, de staatsbank, die ook haar rente (nog) niet verhoogd heeft en blijft die rente hier relatief laag, omdat er weinig concurrentie is. Dat rente op de woonkredieten inderdaad gestegen is, heeft betrekking op de nieuwe woonkredieten. De vorige werden nog afgesloten op een rente van rond de 1%, waar de banken weinig aan verdienen.
Dat niet iedereen het daarmee eens is, kan ik begrijpen, maar is nog geen reden om alles te geloven wat Paul De Grauwe – de ex-spindoctor van Verhofstadt – ons allemaal probeert wijs te maken. Grauw blijft maar grauw.
Persoonlijk ben ik van mening dat men de vrije markt zijn werk moet laten doen. Veel beloven en weinig geven blijkt nog altijd succes te hebben in de politiek. In de bankensector ligt dat wel iets anders, maar niemand ziet graag zijn bank achteruit gaan, laat staan verdwijnen..
|