Alle deelnemers aan het ingangsexamen geneeskunde kregen dit jaar 26 punten extra, omdat anders slechts de helft geslaagd zou zijn. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Dat examen heeft met geneeskunde zelf niets te maken. Het is berekend om te vermijden dat we straks met teveel artsen zouden blijven  zitten. Nu hebben we er echter te weinig. In twee op de drie Vlaamse gemeenten is er een  tekort aan huisartsen. Zes op tien huisartsen hebben een patiëntenstop en bij de tandartsen is het nog erger.

   Dit gaat wel alleen over Vlaanderen. Voor de Franstaligen  gelden deze regels ook, maar die hebben zich daar nooit iets van aangetrokken en kregen later via de federale regering toch een  RIZIV-nummer waardoor ze een praktijk konden beginnen. Een typisch Belgische discriminatie, die ook in onze Vlaamse media opmerkelijk genoeg niet wordt aangeklaagd en die ik best bij op mijn ‘Only in Belgium’-lijst zou kunnen zetten.

   Geneeskunde is, zoals de meeste zorgberoepen, meer dan een beroep,  een roeping die je niet kan laten afhangen van een multiple-choice examen, enkel en alleen omdat de verbetering ervan in geen tijd kan nagekeken en beoordeeld worden.

Het is logisch dat er bij de examenvragen ook andere onderwerpen dan wetenschappen aan bod komen. Zo moeten toekomstige artsen getoetst worden op hun empathisch vermogen, hun communicatieve vaardigheden, hun bekwaamheid om objectief diagnoses te stellen zonder enige emotionele betrokkenheid.  Vragen ivm emotionele standvastigheid en sterkte van de persoonlijkheid van een toekomstige arts zullen daarom zeker voorkomen in het toelatingsexamen terwijl ze misschien niet rechtstreeks iets met geneeskunde te maken hebben.

27-07-2024, 16:28 Geschreven door lieve

Enkele weken geleden werd ik op zaterdag wakker met een geblokkeerde nek, tot tintelende vingers toe.

Mijn huisarts was juist haar eertse dag  in verlof.

Ik heb verscillen huisartsenpraktijken gebeld, nergens kon in gesteld geraken.

Ik had ook naar spoed kunnen gaan maar daar zit je al gemakkelijk 3 tot 4 uur te wacten, en worden nodeloze onderzoeken gedaan.

Mijn schoonbroer (ook huisarts) was op reis, en niet te bereiken.

Om een voorschrift voor de kinesist te bemachtigen heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken, en toch mijn huisarts gecontacteerd. (per Whastapp) en ze belde mezelf terug, met de vraag "wat kan ik voor je doen?"

Van uit Italië heeft ze mij een voorschrift voor de kinesist bezorgd, en een voorschrift voor een bijpassende medicatie.

Dat noem ik "een roeping".

26-07-2024, 12:24 Geschreven door Walter F.

Het is inderdaad een roeping. 

Daarom snapt ik niet goed dat er in huisartsenpraktijken (Met meerdere huisartsen) het soms een duivenkot is.

Het is om de 2 a 3 maanden een komen en gaan van nieuwe gezichten. 

Gelukkig heb ik nog een huisarts (dame) die haar praktijk alleen doet. 

26-07-2024, 12:14 Geschreven door Walter F.