10/a - DAF-Trucks Eindhoven

   Die baan in Eindhoven kreeg ik vrij vlot, maar niet bij de afdeling Bezoeken. Ik kon er nl beginnen bij Sales Promotion en werd ingeschakeld in een nieuw project met een reclame- karavaan waarmee men in Europa wilde gaan rondtoeren. Cory vond het maar niks, maar ik wilde absoluut hogerop. De eerste reis ging naar Denemarken. In totaal vier weken, waarbij ik wel één week tussendoor thuis was. Het was een hele onderneming, waarbij het me stoorde dat ik die mensen daar niet verstond. Eens terug nam ik me dan ook voor Deens te gaan leren, al zou dat nog even duren. Een tweede reis was naar Duitsland. Toen ik daarvan terugkwam kreeg ik te horen dat er in Eindhoven een vacature was bij de afdeling Bezoeken. Ik solliciteerde en kreeg ze meteen! Iedereen blij, ook thuis, waar ze me nog wel af en toe eens zouden moeten missen, maar niet meer zo lang. Het gebeurde nl dat men belangrijke bezoekers niet alleen de fabrieken liet zien, maar ook een stuk van Nederland en soms ook van  België. Dat allemaal voorbereiden en uitvoeren was a hell of a job, maar voor iemand die gemotiveerd is zijn er geen grenzen

   Toen ik ook bezoekers kreeg uit Scandinavië besloot ik inderdaad Deens te gaan leren. Dat gebeurde met een ‘teach yourself book’, Engelse uitgave, ook toen alleen maar de papieren versie. Ondertussen had ik de Deense importeur, die ik kende van mijn reis met de reclamekaravaan, de Engelse tekst van de fabrieksrondleiding gegeven en hem gevraagd die te vertalen in het Deens. Dat gebeurde en op die manier leerde ik ook een mondje Deens. Op dezelfde manier heb ik later ook Noors en Zweeds geleerd. Spaans had ik in mijn tijd in Oevel al bijgeleerd in een avondschool en Italiaans kende ik al. Dat maakte, dat ik op een gegeven ogenblik de rondleiding deed in negen talen. Later zou er nog Portugees bijkomen. In Eindhoven gebeurde dit wel met een treintje, had ik een micro in de hand en de tekst vóór mij op een soort lessenaar en kon men mij tijdens de rondleiding geen vragen stellen. Ná de rondleiding kon dat wel, maar die mensen hadden op anderhalf uur tijd zoveel gezien, dat er meestal niet veel vragen meer kwamen.

   In 1978 bestond DAF 50 jaar. Het was allemaal begonnen in een kleine smidse in Deurne, bij Eindhoven, waar de gebroeders Huub en Wim van Doorne begonnen met een aanhangwagenfabriek (de ‘A’ van DAF stond toen voor ‘aanhangwagen’, later voor ‘automobiel’). Beide broers waren in 1978 nog in leven en het werd één groot feest. Alle DAF vestigingen werden uitgenodigd en daarmee reden we niet alleen rond in de fabriek, maar ook door half Nederland. Cory mocht ook een paar keer mee, zodat ze me niet de hele tijd moest missen.

   Zo’n vijf jaar heb ik die baan gehad. Toen haakte André Schütz af, overwerkt en kregen we een nieuwe chef die overkwam van een kopieerapparatenfabriek in Venlo, een zekere Paul Karthaus. Ik kon met die man niet overweg en na een zoveelste ruzie, besloot ik binnen DAF een andere baan te zoeken. Toen er een vacature kwam bij ITS, de 24 uursservice van DAF voor heel Europa, solliciteerde ik meteen. Ik kende die kleine, maar belangrijke afdeling vrij goed daar ik er regelmatig met grote klanten langs kwam. Hoofd van de afdeling was Dick Buss, een rustige Groninger. Toen Dick wist dat ik gesolliciteerd had, wilde hij van geen andere meer horen. Ik moest nog wel een maand wachten, de officiële termijn voor de sollicitaties, maar in september 1983 kon ik bij ITS (International Truck Service) aan de slag.

   ITS was een 24 uursservice, wat betekende dat er ook nacht en weekeinddiensten aan te pas kwamen. Wij moesten telefonisch depannages én betalingen regelen en dit in minimum vier talen: Engels, Frans, Duits en Nederlands. Bij mij ging dat dus ook in die andere vijf erbij en begon ik ook Portugees te leren, deze keer wél met een bandje erbij. De nacht- en weekeinddiensten gebeurden aanvankelijk thuis. De telefoontjes kwamen binnen bij de bewaking van de fabriek en die schakelde door naar de man van dienst thuis. Later werd er steeds meer in de fabriek gewerkt en op een gegeven ogenblik hield de thuisdienst op.