|
Gisteren stierf Rik Van Looy, een paar dagen vóór zijn 91ste verjaardag. Ik heb de man persoonlijk gekend.
In de jaren 1960 woonde ik met vrouw en kinderen zo’n negen jaar op Sardinië, waar we een stuk grond aan de kust gekocht hadden. In die tijd werd er jaarlijks nog een Ronde van Sardinië gereden, voorafgegaan door de klassieker Sassari-Cagliari. Halfweg de jaren zestig won Rik die koers. De dag daarop startte de Ronde met een eerste rit vanaf de hoofdstad Cagliari, helemaal in het zuiden van het eiland, naar Olbia, in het noordoosten. Het was een vrij vlak parcours, maar na ± 3/4de koers was er wel een vals plat dat de renners van het zeeniveau naar ± 1.000 meter hoger bracht. Ik wist dat Rik geen echte klimmer was, maar wel een lastig vals plat aankon. Onderweg, iets buiten Cagliari, hadden we een groot plakkaat naast de weg laten zetten, met daarop in het Nederlands: ‘Win vandaag en win de Ronde’.
Uitgerekend op de plaats waar dat vals plat begon, plaatste Rik die dag een demarrage, waarbij slechts één tegenstander aan zijn wiel kon blijven, de Italiaan Romeo Venturelli. Rik won de rit met zo’n 7 minuten voorsprong en gaf zijn eerste plaats niet meer af.
Toen wij begin der jaren 1970 weer naar Vlaanderen kwamen en gingen wonen in Kasterlee, in de streek van Van Looy, nam ik mij voor als de gelegenheid zich voor deed, hem toch eens te vragen of hij ons plakkaat destijds gezien had. Die gelegenheid kreeg ik in Molenstee, een van de vele restaurants van Kasterlee, waar ik Rik aantrof met zijn Nini. Rik herinnerde zich niets van dat plakkaat, maar kende nog wel de naam van Venturelli.
‘Mijn beste’, zei hij ‘ge moest eens weten hoeveel plakkaten renners onderweg tegenkomen. Toch bleef het voor mij frappant dat hij demarreerde uitgerekend op de plaats die ik voorspeld had…
|
