|
De miserie met de Belgische begroting is begonnen tijdens de regeringen Verhofstadt. Om de begroting in evenwicht te houden, vonden die er niets beter op dan pensioenfondsen (zoals bv die van de NMBS) over te nemen en staatseigendommen te verkopen, om ze daarna terug te nemen aan woeker-huurprijzen (het zgn ‘sales & lease-back system’). Als tegenprestatie kwam de toenmalige minister van begroting, de socialist Vande Lanotte (‘Vande Lala’, zoals ik hem noemde), op het idee een zilverfonds op te richten, dat zou gespijsd worden door begrotingsoverschotten die zouden ontstaan door een daling van de rente-uitgaven. Die dalingen zijn er echter nooit gekomen, zodat dat zilverfonds een lege doos bleef. Sindsdien is het Belgische begrotingstekort blijven stijgen en is het nu, in verhouding tot het aantal inwoners, zowat het grootste van de hele E.U.
Het gevolg van dit alles is dat 2025 zich aankondigt als een grote stresstest, die niet zal worden opgelost door de honderden simplistische voorstellen van ons mateke en zijn kaviaarsocialisten. Het wordt ‘fasten seat belts’, zoals ik ooit ook al eens geschreven heb en zal alleen lukken als elke regio van dit land verantwoordelijk wordt voor zijn eigen begrotingstekort, zoals dat in Zwitserland bestaat voor de kantons (mijn blog van 24.12.2024).
|
