’t Pallieterke, ‘het weekblad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter’ zal dit jaar zijn  80^ste verjaardag vieren. Ik zal het dan 70 jaar gelezen hebben. Ik kreeg in juni 1955 op college het blad van vader toegestuurd, waarin het overlijden van stichter Bruno De Winter werd gemeld. Dat blad bezit ik nog steeds. Ik had indertijd ook een abonnement toen ik mijn militaire dienstplicht vervulde, ook de negen maanden in Duitsland, en later de negen jaar dat ik met vrouw en kinderen op Sardinië woonde.

   Ik stam uit een schoenmakersfamilie. Mijn vader was de oudste van zeven en was voorbestemd om zijn vader op te volgen als schoenmaker. Rond de jaren 1940 had hij zijn eigen schoenmakerij in Kalmthout. In dezelfde buurt was er ook een houthandel wiens grote loods op een gegeven ogenblik werd aangeslagen door de Duitse bezettingsleger. Die hadden hun eigen schoenmakers bij en kwamen bij ons de schoenen van de mede-soldaten repareren. Dat werd vader na de oorlog kwalijk genomen, toen hij daarvoor van collaboratie werd beschuldigd. Hij is daarvoor nooit vervolgd of veroordeeld, maar ons huis werd wel volledig geplunderd, schoenmakerij inbegrepen. Dat verhaal stond in het repressienummer van ’t Pallieterke van 11 september 2019.

   Bij de eerste verkiezing na WO II stemde mijn familie op de advocaat Hermans Wagemans, die in Antwerpen opkwam voor Amnestie. Toen diezelfde Wagemans later mede aan de wieg stond van de Volksunie, stemden wij voor die partij en zijn wij Vlaams blijven stemmen tot en met de laatste verkiezingen van vorig jaar. Na de ‘overwinningsnederlaag’ van 9 juni ll is het maar de vraag of ik ooit een zelfstandiger Vlaanderen nog zal meemaken - volgende maand word ik 85! – maar ’t Pallieterke zal ik blijven lezen tot mijn laatste snik.

't Pallieterke is heel lang ook mijn lijfblad geweest, ik droeg zelfs Tbloesjes van 't Pallieterke, ik heb er trouwens nog eentje.

Zoals u weet ben ik afgehaakt toen 't P meer op het maandblad van N-VA begon te gelijken.

Ik kocht het nog sporadisch, en toen ik op pensioen ging kocht ik het terug wekelijks, maar dat heb ik niet zo lang mer gedaan.

Wel geef ik volmondig toe dat je in 't P sukken leest die achteraf uitkomen. Ze zijn soms profetisch.

Nu ken ik wel wat Vlaams Belangers die het nog steeds lezen, wat positief is natuurlijk.

Maar bij mij is het grotendeels dat ik me amper nog bezig houd met politiek.

Ik beperk me tot "hoogtepunten" en "Strijden eeuwig".

Bij de laatste heb ik het voordeel dat ik daar mijn ei nog kwijt geraak.

04-01-2025, 11:13 Geschreven door Walter F.