|
Het ‘voorlopig’ rapport van het Rekenhof waarbij de prijs van de aankoop door België van zo’n 400 nieuwe pantservoertuigen in Frankrijk bijna tienmaal meer zal zijn dan oorspronkelijke aankoopprijs van anderhalf miljard, doet zowat iedereen met de ogen knipperen. We zijn in dit landje al veel gewoon, maar dit is buiten categorie.
Die aankoop werd gedaan in 2017 door de toenmalige federale minister van Defensie in de regering Michel, Steven Vandeput (N-VA). Tot daar valt daar weinig op te zeggen. Alleen blijkt dat de opvolging van het volledige kostenplaatje nooit werd gedaan, noch door de Zweedse coalitie van Michel, noch door Vivaldi. Zo werden daarin de kosten voor het onderhoud niet mee gerekend, idem voor de basiswerkingskosten, zoals die van de brandstof, de personeelskosten, de nodige infrastructuur en de specifieke munitie, die men van Frankrijk zou moeten kopen…
Vandeput trad af na het migratiepact van Marrakech en zijn opvolgster op Defensie, Ludvine Dedonder (PS), blijkt aan die opvolging ook niets meer aan gedaan te hebben. De zoveelste Vivaldi-kemel die Arizona mag trachten op te lossen. De Wever en Francken, die daarover zijn gaan praten met Macron en Co, hopen op een eventuele ‘economische return’, maar wat dat gaat opbrengen is voorlopig nog koffiedik kijken.
Na ons, de zondvloed ?
--
En dan nog dit. De opleiding van de militairen die de Franse pantservoertuigen straks zullen bemannen is – voorlopig? – enkel in het Frans. ‘Pour les Flamands la même chose’. Waar hebben we dat nog gehoord?
--
Louis Verbeeck vertelde ooit eens het mopje dat wij, Vlamingen, geen Nederlanders geworden zijn omdat onze uitspraak niet dàt was. De Fransen vertellen ongeveer dezelfde mopjes, maar dan over de Franssprekende Belgen. Ik herinner me dat nog uit mijn tijd bij de afdeling Bezoeken bij DAF…
|
