|
Met de Paasvakantie achter de rug wordt het tijd dat de politieke draad in dit landje weer wordt opgenomen. Met – in tegenstelling tot Vivaldi - een premier uit de grootste partij en een meerderheidscoalitie aan weerszijden van de taalgrens zou men denken dat dit moet lukken. Dat is althans wat men er honderd dagen geleden over dacht. Ondertussen moeten er echter extra miljarden gevonden worden voor Defensie en gooien vakbonden, ambtenaren en magistraten roet in het eten.
Ondertussen blijft België wel zitten met een deficit dat met 5,5% van het bruto binnenlands product (BPN) zowat de grootste is van de eurozone. Van ‘vijgen na Pasen’ gesproken, dit zijn er wel degelijk.
Er moet wel gezegd dat Bart De Wever erkent dat het een onmogelijke opdracht wordt als niet iedereen bijdraagt tot het verminderen van die staatsschuld, ongeacht of men in de privé werkt of voor de staat. Zelfs Luc Coene, ooit kabinetschef van Verhofstadt en later gouverneur van de Nationale Bank van België, heeft achteraf toegegeven dat de paarsgroene regering van Verhofstadt – de zelfverklaarde ‘actieve welvaartstaat’ - een molensteen had gehangen om de hals van álle volgende Belgische regeringen, Arizona inbegrepen.
|
