De nieuwste Franse regering van Sébastien Lecornu is na minder dan één maand gevallen. De vijfde in de laatste twee jaar. En dat in het land waar men de pretentie heeft de democratie, zoals wij die kennen, te hebben uitgevonden. Dat gebeurde na de Franse revolutie toen de progressieven aan de linkerkant van de Assemblee kwamen te zitten en de conservatieven aan de rechterkant. Het politieke links/rechts is een Franse uitvinding.

   Na de verkiezingen van 2024 waren er drie kampen: het linkse Nouveau Front Populaire (NFP), het presidentiële centrumblok en het rechts-radicale Rassemblement National (RN). Lecornu (letterlijk: ‘de hoorndrager’) heeft nu van Macron enkele dagen uitstel gekregen, maar niemand gelooft dat het nog goed komt. Er zouden dan nieuwe verkiezingen kunnen komen en, als het daarna nog niet lukt, nieuwe presidentsverkiezingen.

   Het schijnt dat men in Frankrijk stilaan jaloers is geworden op ‘les petits Belges’, die er zelfs in slagen een regering te vormen met zeven partijen, denk maar aan Vivaldi, waar tenslotte de kleinste partij er nog het premierschap bovenop kreeg (met Crootje).

--

   In de marge van bovenstaande, nog dit. Onze Ludwig ‘Van’ Beethoven geloofde eerst ook in de Franse Revolutie en wou zijn derde symfonie opdragen aan Napoleon. Hij veranderde van mening, toen de kleine Corsicaan zich tot Franse keizer liet kronen en noemde zijn derde symfonie tenslotte de ‘Eroica’.