De kranten hebben dezer dagen maar één hoofdartikel: de uitspraken van buitenlandminister Karel De Gucht i.v.m. de referenda over de Europese grondwet in Frankrijk en Nederland en meer specifiek over de rel na zijn uitspraken over de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende. Er is echter veel ernstiger nieuws dan dat gekrakeel van een onbekwame minister: de staatsschuld is voor het eerst sinds 12 jaar weer gestegen. Toen de eerste regering Martens aantrad, in 1979, bedroeg de Belgische staatsschuld 64% van de het Bruto Nationaal Product (tegenover een Europees gemiddelde van 42%). Tien jaar later waren die cijfers respectievelijk 135 en 59%! Aan die voorwaarden kon België onmogelijk meedoen met de euro. Een geluk bij een ongeluk: de enige die er nog aan uit kon, Jean Luc Dehaene, toen nog kabinetschef van Martens, werd tenslotte zelf eerste minister en kon dan ook de chaos, die hij mee had veroorzaakt, enigzins oplossen. Door te beloven dat België tegen 2010 rond het Europees gemiddelde zou zitten, kon hij zijn Europese collega's overtuigen dat die de torenhoge Belgische staatsschuld duldden en ons land binnen lieten in de eurozone (het zou anders nogal een zicht geweest zijn: het land dat de hoofdstad van Europa leverde zou niet mee hebben mogen spelen!). Sinds het aantreden van Dehaene en de regeringen Verhofstadt was de staatsschuld gezakt tot 95,9% vorig jaar. Begin dit jaar vertelde Verhofstadt nog heel trots dat zijn regering op koers zat en dat hij ervan overtuigd was dat die staatsschuld over zes à zeven jaar tot nul(!) herleid zou worden. De waarheid is (weer eens) anders. De eigen nationale bank zegt, dat er dit jaar weer minstens een half procentje bij komt. Ze hoopt wel dat het volgend jaar weer onder controle zou zijn, maar dit is wishfull thinking. Voor het deficit van anderhalf miljard euro voor dit jaar is nog geen oplossing gevonden en voor volgend jaar weet men nu reeds dat er een gat van vier en een half miljard dreigt. Het risico bestaat nu dat het alleen maar slechter kan worden. De rentelasten kunnen nauwelijks nog omlaag en tegen 2008/2010 begint de vergrijzing toe te slaan met hogere pensioenuitkeringen en dito ziektekosten. Hier dient trouwens aan toe gevoegd dat de staatsschuld sinds 1993 wel procentueel gedaald is, maar in absolute cijfers nu nauwelijks lager ligt. In de marge van bovenstaande is het begrijpelijk dat alle beloften van de VLD over belastingverlagingen op los zand gebouwd zijn. Alleen al voor de laatste fase ervan, moet Vande Lanotte, minister van begroting, nog zo'n 1700 miljard(!) euro vinden om de minder inkomsten aan belastingen en sociale lasten te compenseren. En dan zullen we best maar zwijgen over die andere zoethoudertjes, zoals de "fair tax" en de "vlak tax", op zichzelf heel redelijke voorstellen, ware het niet dat de VLD nergens kan aantonen hoe ze de minder inkomsten (± 18 miljard euro) gaat compenseren. De Gucht lacht met "Harry Potter". De VLD zou best een leerling tovcnaar kunnen gebruiken om de eigen plannen ooit uitvoerbaar te maken!
Reacties op bericht (1)
06-06-2005
Belgische schulden.
Ik las met genoegen uw artikel.U weet veel en brengt het in verstaanbare taal naar ons toe.Ook in de krant vind ik uw mening terug. Ik weet er graag het een en ander over en zal uw blog blijven bezoeken. Doe dus maar verder he?
Alice.
06-06-2005, 21:28
Geschreven door alice devisscher
