Ook in het Vlaamse parlement wordt het al besparen wat de klok slaat: twee ministers minder dan het officieel toegelaten maximum (zoiets is ondenkbaar in Wallonië*), het aantal kabinetsmedewerkers zowat gehalveerd (enkele honderden!), kredieten voor ministeries en agentschappen die gedeeltelijk geblokkeerd worden. Dit laatste althans tot aan het herwerken van de begroting. Evenals de federale begroting, was immers ook de eerder door Vlaanderen gemaakte begroting nog berekend op een groei van 1,2% van de economie. Maar de politiek zou de politiek niet zijn, als er ergens geen uitzondering zou gemaakt worden. Dat gebeurt nl bij wat men het "bureau" van het parlement noemt. Dat is een instelling die o.m. de agenda van de vergaderingen bepaalt, de indeling van de commissies en het toestaan van de interpellaties. Dat bureau bestond tot nu toe één voorzitter, vier ondervoorzitters en drie secretarissen, gekozen uit alle partijen in verhouding tot het aantal behaalde stemmen. Door het feit dat de nieuwe Vlaamse regering in het huidige parlement maar een krappe meerderheid heeft (66 op 124), bestond er de kans, dat de oppositie de agenda zou kunnen gaan bepalen. Om dat te vermijden, had men ook voor minder ondervoorzitters kunnen kiezen (een voorstel van LDD-er Lode Vereeck), maar dat werd afgewezen. Er komen nu nog eens twee ondervoorzitters bij, plus "de wetenschappelijke medewerkers waarop ze recht hebben". Het nieuwe bureau is daarmee al een elftal geworden, mét reserven. De grap van die uitbreiding kost de Vlaamse regering 200.000 euro per jaar extra. Geld dat men op dit ogenblik niet weet waar het vandaan moet komen. Ook dat zal pas besproken worden bij de nieuwe opmaak van de begroting. De vraag is dan ook, of zoiets de kosten wel waard zijn. Het antwoord ligt in de namen van enkele nieuwe leden van dat bureau: Dirk Van Mechelen, Veerle Heeren en Marino Keulen, toevallig allemaal ex-excellenties uit de regering Peeters I. De klassieke troostprijs voor ons kent ons. De honderden kabinetsmedewerkers laten vallen is geen probleem, de enkele mensen aan de top wel. Wat we zelf doen, doen we beter? Dat zal wel, ja...
* De enige besparing die men tot nu toe in Wallonië heeft voorgesteld is, dat het loon van de kamervoorzitter er verlaagd wordt van 12.500 tot 11.000 euro. Dit is grotendeels het gevolg van het "beleid" van de vroegere voorzitter, ex-bendeleider José Happart.
