Morgen, woensdag, begint in Rabat het proces in beroep tegen Abdelkader Belliraj, de man die daar vorig jaar veroordeeld werd tot levenslange opsluiting wegens het leiden van een terroristische organisatie die het plaatselijke regime wilde omverwerpen. Dat hij morgen in beroep kan gaan, is in elk geval al een pluspunt voor de Marokkaanse justitie. Die laat daarmee zien dat het toch de normale rechtelijke regels volgt, iets wat in moslimlanden niet altijd evident lijkt, zeker niet voor westerlingen, die steeds meer de indruk geven dat criminelen hier alleen maar rechten hebben, geen plichten. Iets wat waarschijnlijk wél verschilt met onze rechtsregels, is de manier waarop men in Marokko criminelen overhoort. Zo bleek die Belliraj tijdens zijn verhoor bekend te hebben informant te zijn geweest van de Belgische staatsveiligheid en - nog straffer - betrokken te zijn geweest bij niet minder dan zes politieke moorden in het Brusselse in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ondertussen zegt de beklaagde, dat alle bekentenissen, die hij toen heeft afgelegd, gebeurden onder marteling en herroept hij alles. Over die tot nu toe onopgehelderde moorden heeft hij echter zoveel details gegeven, dat het niet anders kan zijn dan dat hij er inderdaad bij betrokken was. Als hij het dan toch niet zelf zou gedaan hebben, zou hij tenminste namen kunnen geven van wie er wél bij was, maar dat doet hij dan lekker niet*. De (Gentse) advocaat van Belliraj heeft nu niemand minder dan watje De Clerck gedagvaard. Hij wil dat die hem een kopie van de zes strafdossiers bezorgt, waarbij zijn cliënt wordt verdacht. Op de rechtbank in Rabat zijn die kopieën er echter al sinds vorig jaar, toen de advocaat van een joods slachtoffer ze daar gedeponeerd heeft. Het wordt nergens gezegd of geschreven, maar mijn idee van deze zaak blijft, dat Belliraj, vermoedelijk bij de inderdaad plaats gevonden folteringen, de moorden in België, waarvan hij zeker afweet, heeft bekend in de hoop daardoor naar België uitgewezen te worden. De Belgische gevangenissen zijn paradijzen t.o.v. van die in Marokko en misschien geraakt hij er hier wel sneller uit, via de wet Lejeune of door gewoon te ontsnappen, zoals dat hier meer gebeurt (en niet gestraft wordt). En wat met die Belgische staatsveiligheid? Wel, daarover zwijgt men als vermoord. Ze gaan nu wel een onderzoekscommissie naar Marokko sturen. Zo'n leuk reisje is altijd meegenomen. Ondertussen zal het verdict in beroep wel bekend zijn. Belliraj komt daar nooit meer levend uit de gevangenis. Wie het niet gelooft, moet maar eens de Vlaamse film "De Hel van Tanger" gaan zien. Wijlen Pierre Stukken heeft het allemaal meegemaakt. De man is later gestorven door een ziekte die hij daar had opgelopen...
* Bij de moorden in Brussel waren dus waarschijnlijk nog andere personen betrokken, die hier misschien nog gewoon vrij rondlopen. Enkele daarvan zijn reeds door onze justitie ondervraagd, maar niemand is aangehouden...
