Ik kom even terug op de stemming in de Kamer, vorige week, over de aanpassing van de wet op de gezinshereniging. Daar hebben zich toen nl enkele interessante ontwikkelingen voorgedaan. Om te beginnen de stemming zelf, die niet verliep volgend het klassieke debat meerderheid-minderheid. En er was meer. Om te beginnen was het lang, zeer lang geleden, dat de francofone entente nog eens uit elkaar werd gespeeld. Geen Franstalig blok deze keer. In de commissie had de PS zich al vóór het wetsvoorstel uitgesproken, samen met het MR. Bij de plenaire stemming onthield de PS zich wel, maar stemde niét tegen, dit tot grote ergernis van Waals coalitiegenoot CDH, die dan ook niets anders kon doen om de breuk niet openlijker te maken. De reden, waarom de PS niet meedeed was waarschijnlijk, omdat ze via haar eigen verantwoordelijke voor de asielopvang, Philippe Courard, eindelijk eens aan de lijve ondervonden had dat het systeem echt niet werkt (trouwens nooit gewerkt heeft). CHD had dat ook moeten weten, want haar staatssecretaris, Wathelet Jr, zit met heel die affaire al even diep in de shit. Dat dit niet gebeurd is, komt doordat die Wathelet dik onder de 'sloef' ligt van madame Milnjet. Niet voor niets noemt men hem (zelfs in zijn eigen partij) 'l'enfant'. En zo komen we aan punt twee. Het gaat nl helemaal niet goed met die CDH van Milquet. De voornaamste reden daarvoor is madame elle même. Heel wat CDH-ers zijn haar kotsbeu en geven haar de schuld van de achteruitgang van de partij in de laatste peilingen. Straks riskeert de partij nog onder de kiesdrempel te geraken en dat zal dan grotendeels de schuld zijn van Milquet, die al meer dan tien jaar aan de macht is en geen tegenspraak duldt. Feitelijk had ze al lang plaats moeten maken voor een opvolger, maar met het excuus van de regeringsonderhandelingen is dat tot nu toe niet gebeurd. Na het zomerreces zou ze dan toch eindelijk opgevolgd worden door Benoît Lutgen, de huidige Waalse minister van landbouw. Lutgen, een Luxemburger, wordt eerder beschouwd als een ruraal iemand met een anti-Brussels profiel, zowat het tegenovergestelde van Milquet. De vraag is maar, hoeveel ruimte hij zal krijgen om eventueel mee te doen in de regeringsonderhandelingen, mochten die er dan nog zijn. Dat de PS zich in de plenaire kamerstemming onthield heeft trouwens niets met Milquet en/of haar partijtje te maken, maar wel met haar eigen Brusselse achterban. Er is in alle francofone partijen op dit ogenblik een groeiende onenigheid tussen Walen en Brusselaars, ondanks het met veel tralala aangekondigde WalloBrux. De Walen worden het stilaan beu, dat het land gegijzeld wordt door de affaire B-H/V waarmee zijzelf weinig of niets te maken hebben. Tijdens het debat in de Kamer pleitten enkele PS-ers zelfs voor een mogelijke integratieverplichting, iets wat in Vlaanderen al bestaat, maar niet 'over there'. Tenslotte was er nog het zielige vertoon van de groenen, die de snel-Belg-wet blijven verdedigen. Ze bevechten in feite een nieuwe wet die een einde moet maken aan het feit dat heel wat inwijkelingen hier in de armoede belanden. En dat uitgerekend een paar dagen nadat de eigen gewezen secretaris* van Agalev, Jos Geysels, de toenemende armoede in Vlaanderen aan de kaak had gesteld. Van hypocrieten gesproken, de geleerde maar niet verstandige en hooghartige Eva Brems op kop.
* Agalev had destijds geen voorzitter, maar een secretaris, naar het voorbeeld van de communistische partijen van het voormalige Oostblok...
