De krachtmeting over de pensioennota is al losgebarsten. Als men in Wallonië het woord staking nog maar hoort, zijn ze er niet meer te houden. Ettelijke spoorverbindingen liggen al plat en dat zal zijn weerslag hebben op de rest van het vervoer, de TEG (Transport En Grève) op kop. Zoals ik al stelde, is het opmerkelijk dat het deze keer niet gaat tussen meerderheid en oppositie, maar tussen regering en vakbonden. Erger zelfs: het gaat tussen een overwegend linkse regering en duidelijk linkse vakbonden die hun personeel gewoon niet meer in handen hebben. Zelfs de zgz 'liberale' vakbond is links en speelt de laatste tijd zelfs haantje de voorste, om toch maar niet het verwijt te krijgen liberaal te zijn. Even opmerkelijk is trouwens dat de bonden vanuit de oppositie alleen steun mogen verwachten van de groenen. De rest van de oppositiepartijen is immers rechts, zeker in Vlaanderen. Bij N-VA moeten de binnenpretjes dezer dagen groot zijn. De bonden hebben meer dan 500 dagen staan roepen dat het met de regeringsvorming niet snel genoeg kon gaan. Nu die regering in gang schiet, zou het allemaal wat trager moeten. Overleg, weet je wel. Hadden de zgz 'sociale partners' enkele jaren geleden een serieus akkoord gemaakt over het generatiepact en niet de karikatuur ervan die het geworden is, dat zat dit land nu in het Europese peloton i.pl.v. in de buurt van de bezemwagen. Met de kerststaking, die nu al is ingezet, gaan de vakbonden de weg op van de onlusten die er al zijn in Griekenland, Spanje en Italië, met stakingen die niets zullen uithalen en het land alleen maar enorm veel extra schade zullen toebrengen. Als het trouwens van de nieuwe, pas verkozen Spaanse regering afhangt, dan wordt het brugpensioen daar volledig afgeschaft, stakingen of geen stakingen. Ondertussen hebben de werknemers van BNP Paribas Fortis ingestemd met een loonsverlaging van 3%, in België nog nooit voorgekomen in de banksector en dit in ruil voor geen ontslagen en vijf jaar werkzekerheid. Eens iets anders dan wilde stakingen. Tenslotte nog dit: men blijft hier maar spreken en schrijven over de pensioenhervorming. Die is er helemaal niet. De nota di Rupo zorgt voor geen enkele hervorming, noch bij pensioenen noch bij alle andere materies waarvoor zgz een akkoord is gevonden. Het is een geheel van knip en plakwerk. Als men de pensioenen echt zouden willen hervormen, dan moet men eerst eens gaan kijken hoe men dat bv in Scandinavië heeft aangepakt. Daar is pas echt hervormd, hier is het alleen maar bricolage en zelfs dat knutselwerk vinden de bonden nog te veel.
In een normaal jaar zou de politiek nu uitbollen naar de kerstvakantie. Dat zal dit jaar niet zo zijn, nu de regering Di Rupo beslist heeft een deel van haar programma nog vóór nieuwjaar door het parlement te jagen. Opmerkelijk daarbij is, dat het de Vlaamse blauwen zijn die de spits mogen afbijten. - De 'vijandelijkheden' zouden vandaag al kunnen starten over het nieuwe pensioenplan van Quicky. Opmerkelijk daarbij is wel, dat de grootste discussies niet zullen gaan tussen meerderheid en oppositie, maar tussen regering en vakbonden. Het zou wel eens een uitputtingsslag kunnen worden, waarbij de vraag is, wie eerst zal toegeven, al dan niet met de vrees dat zijn kerstvakantie in het water zal vallen. - In de nasleep van het drama op de Place Saint Lambert in Luik, heeft die andere blauwe ster, Turtelmie, gedacht ook te moeten scoren. Zij gaat de bestaande wapenwet nog wat meer verstrengen. Daarmee schiet ze echter op de verkeerde doelgroep. Niet het legale, maar het illegale circuit dient te worden aangepakt. De brave burger, die zijn belastingen betaalt en voor de rode lichten stopt, moet niet nóg meer worden afgedreigd. Het zijn de criminelen die harder moeten worden aangepakt. Gerecht en politie moeten die sujetten in 't oog blijven houden, ongeacht het feit of ze al dan niet vervroegd zijn vrijgekomen. Vergeet even de flitspalen aub. - En dan is er nog Maggie ge weet wel. Die mag al blij zijn dat het weer al bij al nog meevalt en een groep hulporganisaties haar (tijdelijk?) ter hulp is gekomen. Ze heeft zichzelf één maand gegeven om haar materies onder de knie te krijgen. Ik ben echt nieuwsgierig hoe zij het er vanaf zal brengen in de pispaalfunctie die zij gekregen heeft. Er vielen mooiere cadeaus te rapen op Sinterklaasdag. Het mag Maggie misschien een troost zijn, dat Turtelboom haar politieke blitzcarrière ook in die functie begonnen is. Enfin, het blijft spannend in de Wetstraat.
'Nieuwe bezems vegen goed', is een volksgezegde. Of dat ook toepasselijk is op onze nieuwe minister van Financiën, Vanackere, is zeer de vraag. Over Reynders was zo goed als niemand nog tevreden, maar zijn opvolger heeft alvast zijn start gemist om Didier naar de kroon te steken. In het VRT journaal van zaterdagmiddag wist de brave man nl te vertellen, dat we helemaal niet moeten panikeren over de dubbele ratingverhoging die België zopas gekregen heeft van Moody's. Dit nadat ook Standard & Poors ons al een trapje lager hadden gezet en Fitch hetzelfde denkt te doen in januari 2012. 'We hadden het zien aankomen', zei Vanackere. Waarom er dan meteen niets aan gedaan werd, zei hij er niet bij. Een van de redenen, waarom Moody's dat dubbelbesluit had genomen, was trouwens de inschatting dat de Dexia affaire dit land wel eens het dubbele zou kosten van wat eerst geraamd was. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, heeft Goldman Sachs nu gesteld, dat onze economie in 2012 met 0,8% zal krimpen, terwijl de begroting van Di Rupo voor dat jaar berekend is op een stijging van 0,8%. Het verschil betekent, dat Vanackere nog eens 5 miljard euro extra zal moeten vinden. De man zal er allicht nog spijt van krijgen, dat hij de job van gouverneur van West-Vlaanderen aan zijn neus heeft laten voorbijgaan. Dat België er nu financieel zo slecht voor staat, hebben we te danken aan de drie zgn traditionele partijen die de laatste dertig jaar dit land bestuurd hebben en die nu samen in een regering zitten die de problemen zal moeten oplossen. Met dank aan het duo Martens/Eyskens die voor het bodemloze gat gezorgd hebben en Verhofstadt, die de kans dat gat te vullen heeft laten liggen. Over die laatste circuleert trouwens een 'quote' die er mag zijn: 'Hij heeft een groot talent om compleet van mening te veranderen. Niet over zijn principes, maar uit pragmatisme'. M.a.w. hij verandert van gedacht zoals een windhaan van richting. Die quote komt niet van De Wever of van e.o.a. Vlaams Belanger, maar van Isabelle Durant van Ecolo*, indertijd berucht geworden door haar 'aanpassing' van de geluidsnormen rond de luchthaven van Zaventem. Zo hoort men het ook eens van iemand van de overzijde.
De regering Di Rupo is in actie geschoten en het is al meteen hommeles. 'Quicky', die zijn bijnaam alle eer aandoet, had op een week tijd de hele afgesproken nieuwe pensioenregeling op papier staan en is zinnens die nog vóór Nieuwjaar er door te drukken. De vakbonden staan op hun achterste poten en dreigen nu niet meer te zullen wachten tot 30 januari 2012, maar meteen de beuk erin te zetten. Quicky heeft echter gelijk. Afgezien van enkele punten en komma's (de zgz uitzonderingen), moet er een verstrengde pensioenwet komen, waar iedereen aan zal moeten meedoen. We zijn zowat het enige land in Europa waar nog zo weinig mensen boven de vijftig aan het werk zijn. 37% als ik me niet vergis (In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, is dat 57%). Iedereen is het erover eens, dat er langer zal moeten gewerkt worden, wil men ons sociaal systeem op peil houden. Het probleem is dat iedereen wil dat de anderen dat doen. Voor iemand zoals ondergetekende, die tot zijn 65ste gewerkt heeft, in een 24 uurservice, tot zijn 60ste zelfs met nachtdiensten inbegrepen, is het onbegrijpelijk dat mensen zich daarover zo druk kunnen maken. Tot halfweg de jaren 70 van de vorige eeuw moest iedereen, enkele uitzonderingen daar gelaten, werken tot zijn 65ste. En toen werden de mensen niet zo oud als nu. Nu zou dat niet meer kunnen. Ondertussen heeft, na Standard & Poors, ook Moody's de rating van dit land verlaagd en zijn we verder op weg naar de Griekenlandroute. Met de steun van de vakbonden halen we die met de vingers in de neus.
Van de Vlaamse leeuw is geweten, dat het een tam beestje is. Was dat niet zo geweest, dan bestond dit België al lang niet meer. Tegenwoordig hebben we er nog een nieuwe leeuw bij, een die lult, niet brult. Hij heet Rudy met zijn voornaam en is de grote baas van de rode vakbonden. De man had zijn geloofwaardigheid al verspeeld bij de besprekingen over het generatiepact, dat hij mede ondertekende, daarna zijn eigen handtekening verloochende en tegen datzelfde pact ging betogen. Hij is dan ook een geboren leider: een die ziet naar waar de massa loopt en dan vooraan gaat lopen... De laatste dagen is Rudy De Leeuw niet uit het nieuws te branden, met dank aan de rode vrienden van de VRT. Als we hem mogen geloven, dan staat vooral de gewone man er slecht voor, terwijl dat helemaal (nog) niet het geval is. Iedereen zal moeten inleveren en heel wat van die inleveringen zijn gespreid in de tijd. Dat zegt De Leeuw er natuurlijk niet bij. Ondertussen blijkt, dat België Europees koploper is in de sociale uitgaven. Alleen Frankrijk en de Scandinavische landen zijn vergelijkbaar, maar die laatste groep biedt zijn inwoners zekerheden waarvan wij hier alleen maar kunnen dromen. Uit twee nieuwe brochures van de eigen Belgische federale overheidsdienst Sociale Zekerheid blijkt, dat de kosten voor die sociale bescherming in dit land de laatste acht jaar verdubbeld zijn, terwijl er gemiddeld in de rest van Europa amper 1,5% is bijgekomen. Waarbij De Leeuw dan ook netjes wordt tegengesproken. Het gros van de extra kosten voor onze sociale bescherming komt door het feit dat men bij ons voor gezondheidszorg 4,5% bovenop de inflatie mocht uitgeven en heeft dus vooral daarmee te maken, minder met bv de pensioenen. Die laatsten moeten nl nog aan hun 'baby boom' klim beginnen en dat wil de regering Di Rupo nog dit jaar aanpakken. Officieel omdat men daardoor de overeengekomen cijfers vanaf 2012 zal kunnen doorvoeren, in werkelijkheid om de vakbonden voor te zijn met hun dreiging om op 30 januari een nationale staking te gaan organiseren. Het blijft wel opmerkelijk dat vooral de rode vakbonden zich zo stoer opstellen tegenover een regering met een even rode premier en waarin de linksen de overhand hebben. Waar wachten ze op om straks met een eigen partij te beginnen, zodat we eens echt de neuzen zullen kunnen tellen?
Nog maar pas was bekend dat, door de slabbakkende economie, het hele begrotingsverhaal voor 2012, dat Di Rupo ondertussen aan Europa heeft overhandigd, meer dan twee miljard euro tekort schiet. Daar houdt het niet mee op, want volgens de Nationale Bank blijkt nu, dat ook voor 2011 de fameuze 3,6% drempel niet zal gehaald worden. Mede door de crisis en de Dexia affaire wordt het 4,2% en dus boven de door Europa gestelde limiet. Dat zal nog eens zo'n 2 miljard euro extra vragen. Daardoor moet de regering Di Rupo tegen ergens volgend jaar geen 11,3 miljard euro, maar rond de 15 miljard besparen. Normaal zou daarover nu een lichte paniek moeten zijn, maar dat is niet zo. Volgens de nieuwe minister van Financiën Vanackeren, een van de zes (6!) vice-premiers die dit land nu rijk (sic) is, zou dat geen verrassing zijn. Ze gaan daar in maart van volgend jaar, over drie maanden dus, eens zien wat ze daaraan kunnen doen. Mocht dat niet lukken, dan zien ze wel over zes maanden of misschien nóg drie maanden later. De financiële markten zullen blij zijn met zo'n kordate aanpak. Als het inderdaad op die manier zal gebeuren, dat gaat deze regering Di Rupo al even traag werken als de club van zes waaruit ze is voortgekomen. De vraag is maar wat er zal gebeuren, als blijkt dat de staatsschuld (met daarbij de zgn 'spread' en de intrest op staatsleningen) ondertussen blijft oplopen, dit land steeds minder kredietwaardig wordt, zijn bedrijven steeds minder concurrentieel. Vooral dit laatste zal belangrijk worden, want wil men uit de crisis geraken, dan moet de economie groeien en dat kan niet als we onze concurrentiepositie laten verzwakken. Evenmin als Ierland, Griekenland en Portugal kan België teruggrijpen naar een devaluatie. Het alternatief wordt dan ofwel de lonen doen dalen, ofwel steeds zwaarder besparen ofwel de index aanpakken. Die index is zowat de heilige koe van onze samenleving geworden, een unicum in de hele E.U. Als we die niet laten verdwijnen, zal ze tenminste moeten worden aangepast. De vakbonden zullen daarover moord en brand schreeuwen, maar er is wel een precedent. In de jaren tachtig werden er nl een paar zgz 'indexsprongen' gemaakt. Bij het overschrijden van de index-spil werd toen de aanpassing van de lonen aan de levensduurte enkele keren niet doorgevoerd, waardoor de binnenlandse productie niet duurder werd en de concurrentiepositie van onze exporterende bedrijven gevrijwaard. Vraag is maar, of deze regering zoiets zal aandurven, met de hete adem van de vakbonden in de nek, die voor 30 januari weer verzamelen geblazen hebben. 2012 wordt een spannend jaar.
De Place St. Lambert in Luik ken ik zeer goed. Toen we er nog naar de opera gingen, was daar de uitgang van de ondergrondse parking (van o.m. ook de Delhaize), waar we onze wagen stalden. Daarna gingen we langs het plein en - in deze tijd van het jaar - langs de kraampjes van de kerstmarkt naar het operagebouw. Zoals ik al eens schreef (o.m. in het artikel over Thierry Giet), hadden wij (en Giet) onze vaste operadag op dinsdag. Mocht mijn vrouw niet zijn ziek gevallen, hadden we die traditie nu nog voortgezet. We arriveerden daar pas rond 19.00 uur, maar hadden dan toch waarschijnlijk de gevolgen van de aanslag nog meegemaakt. De beelden van gisteren kwamen me dan ook meer dan bekend over. Iedereen vraagt zich nu af hoe het komt dat in dit land een meermaals veroordeelde crimineel, die onder 'voorwaarden' vervroegd was vrijgelaten, niet beter in de gaten wordt gehouden. Hoe hij zomaar (weer) aan wapens geraakt. Dit is, jammer genoeg, geen alleenstaand feit. Steeds meer overvallen worden gepleegd met zware wapens. Denk maar aan die politiewagen die zopas nog werd beschoten met een kalashnikov. Of die halve gare uit Antwerpen van de moslimfundis van Sharia4Belgium die er zopas nog een aanbood op het Internet. De modale burger heeft zijn wapens moeten inleveren, de gangsters profiteren daarvan. Om even terug te komen op die tot moslim bekeerde mafkees van Sharia4Belgium. Die heeft men weer vrijgelaten en loopt dus gewoon vrij rond. Evenals die zekere Abdelaziz, die in Ukkel zijn vrouw twee kogels door het hoofd joeg (ze overleefde het!), die men heeft moeten laten gaan wegens de zoveelste procedurefout. Onlangs is er in Antwerpen zelfs een hele drugsbende op die manier weer op vrije voeten gekomen. Enfin, het gaat nog altijd prima met onze justitie. Na meer dan tien jaar aanmodderen met achtereenvolgens Verwilgen (VLD), Onkelinx (PS) en 'watje' De Clerk (CD&V), mag 'zwarte madam' Turtelboom eens proberen wat orde te brengen in de meest achterlijke federale overheidsdienst van dit al even achterlijke land. Waar het gerecht niet eens beschikt over een boekhouding om het inbeslaggenomen geld van criminelen te controleren. Waar men nog grotendeels werkt met principes uit de tijd van Napoleon en waar men blijkbaar meer aandacht schenkt aan flitspalen en alcoholcontroles, waar geen gevaar aan vast zit, dan aan de controle op de onderwereld...
Dat De Gucht een geschil heeft met de fiscus, is al geen nieuws meer. Ik wou er eerst zelfs niet eens op reageren. Met wie heeft die De Gucht nu géén geschil? De zaak zou trouwens misschien een stille dood gestorven zijn, ware het niet dat de man er zo van overtuigd is van zijn eigen groot gelijk, dat hij jan en alleman erover aanpakt. Zo had hij ook de slechte reactie Deckerken er in Het Nieuwsblad van 4 december van te beschuldigen een hand te hebben in zijn zaak met de fiscus. Dat had hij beter niet gedaan, want de ex-judo baas uit Oostende is ook niet van gisteren en heeft hem geantwoord in een open brief, waarbij hij de kasteelheer uit Toscane en Berlare heel fijntjes de mantel veegt. Terug te vinden op het Internet. Zelfs buiten de ontboezemingen van Dedecker kan men er achter komen dat het hoegenaamd niet de eerste keer is dat Karel De Gucht een scheve schaats rijdt. In De Standaard van 6 december (Sinterklaas!) stond immers te lezen, dat De Gucht al in 1987 voor de eerste keer kennis maakte met de BBI, (de bijzondere belastinginspectie), die toen al een onderzoek instelde n.a.v. allerlei financiële transacties die niet koosjer leken. Om nog niet te spreken over de Fortis zaak waarbij de familie De Gucht enkele uren vóór het faillissement nog een pak aandelen kon verzilveren. Ze werd daarvan door het gerecht vrijgesproken van voorkennis, zoals trouwens ook gebeurde bij Etienne Schouppe (bij mijn weten is er in België trouwens nog nooit iemand veroordeeld geweest voor misbruik van voorkennis). Het wordt nu wachten hoe de krachtmeting met de fiscus af zal lopen, maar het is minstens merkwaardig te noemen dat iemand op zo'n niveau jarenlang schijnbaar boven de wet kan leven. Wat dat landgoed in Toscane betreft: zou het ook eens niet nuttig zijn dat de BBI eens uitvlooit hoe dat andere blauwe fenomeen, Verhofstadt, erin geslaagd is in diezelfde regio een 'buitenverblijfje' te verwerven dat - naar 't schijnt - nog vele malen groter is dan dat van De Gucht (plus daarbij dan nog zijn serie Italiaanse old timers, zijn appartementen aan de Normandische kust en in het Gentse, zijn boot op de Leie...)? Of zal men alles maar blauwblauw laten?
Nadat CD&V in Antwerpen besloten heeft rode Janssens aan de macht te (willen) houden en daarvoor haar eigen ambitie op een klein pitje te zet, doet zich nu een gelijkaardige situatie voor in Tongeren. Daar gaan de christen-democraten Patje Dewael depanneren. Die regeert daar al 17 jaar als burgemeester, min of meer althans want in zijn diverse federale functies heb ik het idee dat hij meer in Brussel dan in Tongeren zit. De man van 'Ooit' (doordenkertje) zet in zijn stad de huidige coalitiepartner, SP.a, bij het groot vuil en gaat het dus met de tsjeven proberen, die in Tongeren al even lang in de oppositie kwijnen. Groenen en andere kleintjes worden er zelfs bij uitgenodigd (systeem Stevaert, zeg maar), zodat men straks ook daar over een soort stadspartij kan spreken. In Tongeren wordt het dus blauw-oranje, in Antwerpen (voorlopig nog) rood-oranje, in Ieper - het kiesdistrict van Leterme - is er al een akkoord CD&V-N-VA. In Gent rood-groen. Wie wordt de volgende? Ik heb zo het idee, dat heel die gemeentelijke chaos die door al die combinaties straks gecreëerd zal worden, zijn schaduw zal werpen op de toch al ongelukkige politieke situatie in Vlaanderen. Er is de federale regering, die geen meerderheid heeft in ons gewest, de Vlaamse regering waarvan de blauwen geen deel (meer) uitmaken en straks een lappendeken van gemeentelijke combinaties, waarin een kat haar jongen niet meer zal terug vinden. Combinaties die er steeds meer op wijzen, dat het op gemeentelijk vlak niet meer gaat om partijen, maar louter om e.o.a. plaatselijke potentaat in het zadel te houden. Dorpspolitiek in de engste zin van het woord. Met nog amper tien maanden te gaan zal er nog menig plaatselijk robbertje worden uitgevochten. De vraag is maar hoe de regionale en federale politiek daardoor zal worden geïnfecteerd.
Sinds gisteren hebben we in dit land nog eens een echte regering, officieel na 540 dagen, in werkelijkheid na drie en een half jaar. Vraag is trouwens, of die het gaat uithouden tot de voorziene datum in 2014. Met de grote meerderheid die ze heeft, lijkt dat evident, maar zeker is het helemaal niet. Er liggen nogal wat obstakels op de weg naar de glorie: - Om te beginnen zit het land in een recessie (twee opeenvolgende trimesters van negatieve groei). Dat terwijl het hele Di Rupo verhaal steunt op een groei van 0,8%. Er zal dus meteen meer geld moeten gevonden worden en dat in een periode met mindere inkomsten. - Over een tiental maanden zijn er gemeenteraadsverkiezingen en is de kans dat de Vlaamse partijen van de huidige meerderheid daarbij iets gaan winnen uiterst klein. Vraag wordt dan, hoe die partijen op een bijna zekere volgende verkiezingsnederlaag gaan reageren. Uit de regering stappen zal geen optie zijn want dan valt het hele circus Di Rupo in duigen zonder dat er enige zekerheid op stemmenwinst zal zijn. - Het programma van de nieuwe regering is een turf van 180 bladzijden, meer dan het viervoudige van die van Leterme I, om maar een voorbeeld te geven. Om dit programma uit te werken heeft men officieel wel meer dan twee jaar de tijd, maar op heel wat zaken zal men zolang niet kunnen wachten. Zo is de splitsing van B-H/V voorzien in het voorjaar van 2012. Als die er niet zou zijn bij de komende gemeenteraadsverkiezingen wordt het voor de Vlaamse meerderheidspartijen - en zeker voor CD&V - een echte ramp. - Enkele nieuwkomers in deze regering Di Rupo zijn zelf nog niet bekomen van de verrassing er bij te zijn en zijn feitelijk niet meteen inzetbaar. Hoe dat bv verder moet met Asiel & Migratie zou wel eens een groot probleem kunnen worden, zeker als het plots nog eens echt zou gaan winteren. - Elk wetsvoorstel dat door het huidige federale parlement zal worden goedgekeurd en door de hele Vlaamse oppositie zal worden verworpen, zal er een zijn zonder meerderheid in Vlaanderen en zal vreten aan de geloofwaardigheid van de Vlaamse traditionele partijen in de regering. - Vergeten we tenslotte niet, dat er voor bepaalde hervormingen twee derde meerderheden nodig zullen zijn en deze regering daarvoor afhangt van de groenen. Die reclameren nu al op de besparingen i.v.m. het afschaffen van bepaalde groene subsidies en hebben al gedreigd zich niet meer gebonden te voelen aan de gemaakte afspraken als de regering de gedane beloften zelf niet houdt. Di Rupo roept op tot solidariteit. Voor ons Vlamingen betekent dat niets anders dan we weer zullen moeten bijdraaien. Luc Van Doorslaer, een onderzoeker van Lessius Antwerpen en de KU Leuven, vatte dat gisteren in De Standaard goed samen; " Wat op Vlaams niveau "nationalisme" wordt genoemd, heet op Belgisch niveau "solidariteit"'. 'Ite capra' (vooruit met de geit') riep Raf Terwinge, de nieuwbakken en ook al onervaren nieuwe fractieleider van CD&V bij zijn maidenspeech in de Kamer. Het zal inderdaad nodig zijn. Vraag is maar, of het zal lukken.
Nadat vorig weekeinde bekend werd dat de Antwerpse CD&V voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 met de socialisten één lijst gaat maken die door Patrick Janssens zal getrokken worden, heeft de N-VA haar kartel met de christen-democraten in de koekenstad opgezegd en wel met onmiddellijke ingang. Ze zullen dus vanaf nu een onafhankelijke fractie vormen binnen de huidige Antwerpse meerderheid. Daardoor komt de politieke polarisatie van de stad in een stroomversnelling en is het denkelijk alleen nog uitzien wat de Antwerpse liberalen gaan doen. Die staan nog maar eens voor een verscheurende keuze: ofwel hun onafhankelijkheid opgeven ofwel riskeren platgedrukt te worden tussen de twee blokken: de zgz 'Stads Partij Antwerpen' (let op de afkorting: SPA!) en de N-VA. Ik vraag me zelfs af, of dit niet te ware reden is van de felle liberale aanvallen op de N-VA tijdens het debat in de federale kamer. Ondertussen komt ook uit wat ik enkele dagen geleden al schreef over CD&V: ze zullen blij mogen zijn als die stadspartij genoeg stemmen haalt bij de allochtonen om zelf nog aan enig postje van betekenis te geraken. Door het vertrek van Monica De Coninck naar de federale regering en de verschuivingen die daarop binnen de Antwerpse coalitie hebben plaatsgevonden, heeft de stad nu ook een 'echt en techtige' allochtone schepen. De groenen gaan daar groen van uitslaan! Tenslotte is er in Antwerpen nog altijd het Vlaams Belang, dat zelf de hoop op het burgemeesterschap heeft opgegeven, maar in het vooruitzicht van de clash tussen N-VA en SP.a wel eens de derde hond in het kegelspel zou kunnen worden. Er is alleen maar te hopen dat de partij zich dan pragmatisch genoeg zal opstellen, zodat de N-VA eindelijk eens een duidelijk standpunt zal moeten innemen in de Vlaamsnationale verhoudingen.
Ook voor Europa wordt het weer eens een cruciaal weekeinde. Zonder klare afspraken zal men de internationale geldmarkten nooit kunnen overtuigen. Draai en keer het zoals je wil, de Frans slogan 'L'argent fait la guerre' blijft nog altijd zijn waarde behouden. 'Het geld halen waar het zit', de tegenhanger van die slogan, is in deze gedigitaliseerde wereld volkomen achterhaald. Er bestaat dus, ondanks alles, nog steeds de mogelijkheid dat Europa op e.o.a. manier gesplitst zal worden. Misschien is dat voor Vlaanderen een uitgelezen kans, 'a window of opportunity' om het eens met een Engelstalige slogan te zeggen, om hetzelfde te doen met België. Als men er niet om baalt Europa te splitsen, zal er ook veel minder Europese tegenstand zijn, als Vlaanderen hetzelfde doet. Daarom is het initiatief van Kris Peeters om voor Vlaanderen een aparte rating te bekomen, een stap in de goede richting. Ook Vlaams parlementsvoorzitter Peumans heeft, ter gelegenheid van die soort Vlaamse kermis t.g.v. het 40-jarig bestaan van 'zijn' parlement nog eens herinnerd aan artikel 35 van de - nota bene - Belgische grondwet, die een mogelijkheid tot verdere splitsing van dit onland biedt. Ondertussen is het haast aandoenlijk om zien en horen hoe Open VLD de regering Di Rupo verdedigt. Uitgerekend de partij die het langst heeft dwarsgelegen, staat nu op de barricaden om de on-Vlaamse bestuursclub te steunen. Met vaderlandsliefde heeft dit allemaal weinig te maken, met de hete electorale adem van de N-VA in de nek zoveel te meer. En onze me(r)dia doen er weer duchtig aan mee. Bij het overzicht van de kranten, deze morgen op de radio, was er zelfs een die hoopte dat Di Rupo ... Europa zou redden. Voor wie dat geschreven heeft, heb ik maar één antwoord: 'zooooot'!
Nu Di Rupo eerste minister is, wordt hij als PS-voorzitter opgevolgd door ene Thierry Giet (uitspraak: zji-jèt). Moet het toch wel lukken, dat ik die man vrij goed ken, zeker. Al heeft het niets met politiek te maken. Mijn vrouw en ik hebben 15 jaar een abonnement gehad op de Opéra Royale de Wallonie* in Luik. Wij hadden plaatsen op het parterre en Giet en zijn echtgenote zaten vlak vóór ons. Elke voorstelling op dinsdag waren zij en wij daar op post. Ik heb hem nooit een voorstelling weten overslaan. Blijkbaar kon de politiek hem op die dagen gestolen worden. Over politiek is nooit gesproken en de man (én zijn vrouw, die - als ik me niet vergis - ooit het nieuws presenteerde op de RTBf) waren altijd even vriendelijk. Dat zou wel eens kunnen veranderen, nu hij voorzitter van de partij is geworden. Hij zal zijn deel van de kritiek nu wel moeten incasseren, nu de ploeg van Di Rupo een volgens de rode vakbonden veel te rechtse koers volgt. Hij zal geconfronteerd worden met het steeds terugkomende gesjoemel van partijgenoten, die er blijkbaar nooit genoeg van krijgen. Zopas zijn er weer nieuwe schandalen aan het licht gekomen, waarbij enkele fils à papa van vroegere sjoemelaars betrokken zijn. Giet houdt voorlopig de boot af. Hij wacht op het resultaat van het gerechtelijk onderzoek. Het is dus nog afwachten, of hij ze, zoals Di Rupo, straks ook als 'parvenus' de deur zal wijzen. Namen als Mathot en Van Cauwenberghe zijn als huismerken in Wallonië. Opmerkelijk is ook, dat Giet slechts voorzitter ad interim wordt genoemd. Alsof Di Rupo er zelf niet helemaal gerust in is en een terugkeer naar die job achter de hand houdt voor het geval het op federaal vlak finaal mis zou lopen...
* Hier en daar zal er wel iemand zijn die zich afvraagt, wat we daar in Luik gingen doen, terwijl we toch ook twee operahuizen hebben in Vlaanderen. Wel, wij gingen naar Luik, omdat men daar de opera's nog opvoerde volgens de originele libretti (scripts) en niet volgens de grillen van regisseurs die denken het beter te weten dan de componisten. Dat laatste gebeurt, jammer genoeg, steeds vaker bij de Vlaamse Opera Stichting (de VLOS), die in Antwerpen en Gent opereert en waarbij men daar niet meer ziet wat men hoort noch hoort wat men ziet. Waar opera synoniem geworden is van een soort provocatie, die met het oorspronkelijk verhaal niet veel meer te maken heeft. Een echte operaliefhebber gaat naar de opera om te genieten van een avondje passie en geweldige muziek, niet om zich te ergeren. In de Opéra Royale de Wallonie zijn er trouwens steeds boventitels in het Frans én het Nederlands (en - bij Franstalige opera's - in het Duits en het Nederlands), iets wat bv in de Munt in Brussel niet altijd het geval is. Tenslotte ook nog dit: cultuur (waaronder muziek) en politiek moet men gescheiden houden. Tenzij men zich wil verlagen tot het niveau van een Tom Barman of een Bartje Peeters...
In tegenstelling tot de haast triomfantelijke uitspraken van Markske, pardon, Wouterke Beke, dat de partij grandioos bezig is en die van partijslaaf Verherstraeten, die zegt dat CD&V terug de grootste partij van Vlaanderen zal worden, moeten de christen-democraten goed oppassen om bij een volgende stembusgang niet helemaal weggespoeld te worden. Enkele dagen geleden was er het bericht, dat de partij bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen samen met de SP.a één lijst zal vormen, met als kopman van 'zot van A', alias Patrick Janssens. Dat betekent, dat de CD&V-kiezers eigenlijk gevraagd worden voor Janssens te stemmen. Ik heb zo de vage indruk, dat er heel wat mensen dat niet zullen doen en dat Janssens zwaar zal moeten inzetten op de allochtone stemgerechtigden om straks de tsjeven nog enkele mandaten te kunnen gunnen in de koekenstad. Dit alles voor zover ze niet helemaal weggespoeld zullen worden door de N-VA tsunami. Ook op federaal vlak heeft de partij niet geaarzeld om harakiri te plegen, door geen enkele vrouw minister of staatssecretaris te laten worden in de regering Di Rupo. Naar het schijnt zou 60% van de CD&V-kiezers uit vrouwen bestaan en staat het vast dat 41% van hun verkozenen vrouwen zijn. 'Il faut le faire', zou Di Rupo zeggen. Ik wil niet overdrijven, maar neem dat een kwart van die ongetwijfeld misnoegde vrouwen zou afhaken... Dit alles, nu men weet bij een volgende verkiezing niet meer te zullen kunnen rekenen op de stemmenkanonnen die Leterme en Vervotje toch waren. Dat Vanackere nu - onder druk van de partij - geen gouverneur van West-Vlaanderen zal worden, maar zal worden uitgespeeld als hét CD&V boegbeeld in de regering Di Rupo, zal de partij niet veel extra stemmen bijbrengen. Vanackere is, in tegenstelling tot Leterme en Vervotje, géén stemmenkanon. Dat heeft niets te maken met de man zelf, maar met het feit dat hij in Brussel woont, waar hij zelfs riskeert niet meer rechtstreeks verkozen te worden wegens een gebrek aan Vlaamse kiezers. Een gevolg van het volgens CD&V toch zo goed geregeld communautair akkoord van de nieuwe bewindsploeg. CD&V draaft recht naar de electorale afgrond, 'al dirupo'!
De regering Di Rupo wordt ingezworen op Sinterklaas. Passender kan moeilijk. Om tot een verdeling van de postjes te komen, heeft men bijna een volledig etmaal moeten vergaderen. Het kader lijkt daarmee belangrijker dan het schilderij. Volgens het Peter Principe is dit een voorbeeld van bijzaakspecialisatie, een manier van werken om te verdoezelen dat men boven zijn competentieniveau zit. Deze incompetenten, in het Peter Principe 'PQ-nul' genoemd, zijn wel degenen die de volgende twee en een half jaar dit land gaan besturen. Ze beginnen alvast met een valse start, want eerst zouden er - om een voorbeeld te geven van crisisbeheersing - geen staatssecretarissen bijkomen, daarna toch drie om het labiele taalevenwicht te verbergen en uiteindelijk zijn er het zes geworden. Dat noemt men hier 'hervormingen'. Bij de laatste weekeindeditie van De Standaard, zat er een speciale bijlage, helemaal gewijd aan wat ze nu al 'Di Rupo I' noemen, iets waarin zo goed als niemand gelooft. In die bijlage mochten 40 zgz 'opiniemakers' hun gedacht zeggen over de nieuwe regering. Bij die 40 was er geen enkele Vlaams-nationalist, alsof die mensen niet meer meetellen of helemaal geen mening (meer) zouden hebben. En dit uitgerekend op een tijdstip waarin zopas twee peilingen, één van De Morgen en VTM en één van De Libre Belgique en de RTBf binnen de week beiden de partij van De Wever naar 40% van de Vlaamse stemmen zien gaan. Wat zouden ze graag een tweede cordon sanitair beginnen. Om zich daarvoor alvast warm te lopen werd in de bijlage wél de mening gevraagd van Jos Geysels, de uitvinder van het cordon tegen het Vlaams Blok...
Robert Stevaert, alias 'Steve Stunt', trekt zich terug uit het publieke leven. De man, die door De Morgen ooit 'God' werd genoemd, ziet het niet meer zitten. Gestart met het aureool dat alles gratis kon, bracht hij de SP.a tot bijna een kwart van de stemmen in Vlaanderen. Hij leek zich alles te kunnen veroorloven, was vriend van Fidel Castro, noemde zich een 'ultraliberale communist' om in Vietnam zaakjes te kunnen doen en een 'sociale zakenman' om de combinatie van zijn (15?) publieke mandaten met zijn bestuursfuncties in de privé-sector te verantwoorden. Hij zorgde ervoor dat de pensioengerechtigde leeftijd voor gouverneur verlaagd werd tot zestig jaar om die job in Limburg te kunnen overnemen en zelf gouverneur te worden. Dat bleek nog niet genoeg te zijn, waarna hij ook daar opstapte. Kortom, het leek erop alsof voor Stevaert de 'sky the limit' was en 'space the final frontier'. Niet dus. Na tien jaar was ook 'God' opgebrand. Ondertussen is gebleken dat 'gratis' niet bestaat, dat er altijd wel iemand is die de rekening zal moeten betalen. Stevaerts partij heeft dat moeten bekopen en zweeft momenteel nog net boven de 10%. Ze is er echter niet wijzer op geworden en heeft nu een nieuwe 'God' ontdekt: Di(o) Rupo. Mits onderdanig met deze mee te doen tegen een Vlaamse meerderheid in, is de kans groot dat de partij bij een volgende verkiezing nog enkele procentjes méér zal verliezen. Ondertussen zijn er in het PS Walhalla van Wodan Di Rupo weer enkele nieuwe politieke schandalen bekend geworden, waarin de hoofdrolspelers ditmaal zgn 'jonge wolven' zijn, inbegrepen twee fils à papa van vroegere sjoemelaars. Zal Di Rupo consequent zijn en deze ook 'parvenus' noemen of hoeft dat nu niet meer, nu de buit (bijna) binnen is? Dit land is het enige in de EU waar de socialisten nog mee aan het bewind zijn. De uitzondering die de regel bevestigt. De vraag is maar: hoe lang nog?
Vooreerst een correctie op mijn blog van gisteren. Dat geschatte economische groeicijfer was 0,8% en niet 8%, zoals ik verkeerdelijk heb ingetikt. We zitten nog niet aan Chinese groeicijfers, dat zou alleen maar een natte droom zijn. Met dank aan een attente lezer. 'Errare humanum est', zou De Wever zeggen. Om nog even terug te komen op die vakbondsbetoging van vrijdag, die zorgde er o.m. voor dat heel wat diensten niet of slecht verzekerd werden. Een aantal scholen en crèches bleef dicht en vooral het bus en tramvervoer liep in het honderd. Het is geweten dat De Lijn een rode burcht is geworden na x-aantal jaren in SP.a handen te zijn geweest. In Wallonië noemt men de tegenhanger, de TEC (transport en commun), niet voor niets de TEG (transport en grève). De treinen van de NMBS reden echter wél normaal. Dat werd wel vermeld in de berichtgeving, zonder echter daarbij het waarom van de situatie te verklaren. Dan zal ik het dan maar doen, zeker? Bij de NMBS was het niet alleen business as usual, er werden zelfs méér treinen ingelegd. De betogers moesten immers die dag absoluut in en uit Brussel kunnen geraken en dat gebeurde grotendeels via onze 'ijzeren weg'. Dat diezelfde NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten) er voor de rest van het jaar niet in slaagt aan zijn reizigers een fatsoenlijke service te geven, zal ze worst wezen. De maatschappij is nl vergeven van vakbondsmensen en dit op alle niveaus. Dat is ook de reden, waarom dat bedrijf niet behoorlijk werkt. Dat geldt trouwens voor alle ondernemingen waarin de vakbonden het voor het zeggen hebben. Met uitzondering van de ziekenkassen, omdat die ruim gefinancierd worden door de staat, zoals ook bij het uitbetalen van de werklozen, een unicum in de wereld. Als ze dan geen ernstige argumenten meer hebben, komen ze af met die achttiende-eeuwse dooddoener dat met 'het geld moet halen waar het zit'. Zo redeneren bankovervallers ook. Wie zijn hoofd gebruikt aan de binnenkant, weet dat niets zo vluchtig is als geld, zeker in de huidige geglobaliseerde en digitale wereld. Eens dat men het weinige geld dat zou overblijven zou kunnen bemachtigen, wat dan? Gaan de vakbonden dan de economie aanzwengelen? Allemaal gelijk en even arm? Men zou haast medelijden krijgen met de stumpers die met zo'n slogans rondlopen... Tenslotte nog dit. Bijna alle SP.a militanten die vrijdag tegen de (nog) niet bestaande regering gingen betogen, gaven twee dagen later netjes hun stem om aan diezelfde regering deel te nemen. Er waren toen nl maar drie tegenstemmers en één onthouding. Hypocrieten!
De tienduizenden vakbondsmilitanten, die gisteren door Brussel trokken, deden dat zgz om te protesteren tegen de plannen van de nog ongeboren regering Di Rupo. En als we dat niet willen geloven, zullen ze ons wel iets anders wijsmaken. Volgens mij kwamen die alleen, omdat ze dan (weer eens) een dag minder moesten werken en (weer eens) een verlengd weekeinde kregen. Officieel betaald door de vakbonden, in werkelijkheid mee betaald door de werkgevers, die bij ons - nota bene - ook bijdragen aan de vakbondskassen. De overheid betaalt zelfs per jaar tot 20 euro per ambtenaar die lid wordt van een van de drie grote bonden. Kafka ten voeten uit! De beslissing om op 2 december in Brussel een nationale betoging te houden, was trouwens al genomen op 15 november, toen men helemaal nog niet wist hoe het met de regeringsonderhandelingen zou aflopen, laat staan, hoe het zou zitten met de begroting. De hele syndicale bedoening van gisteren kan dan ook louter beschouwd worden als een vlucht vooruit. Pure demagogie. Het is trouwens helemaal niet waar dat het vooral de arbeiders zijn die getroffen worden door de geplande besparingen, tenzij die meer dan 37.000 euro per jaar verdienen. Het lijkt er sterk op, dat heel wat van die vakbondsbobo's daar inderdaad bij kunnen zitten en dan wordt alles wel duidelijk. Voor de gewone werkmensen, waarvoor de vakbonden zeggen op te komen, verandert er bitter weinig, áls ze tenminste willen (blijven) werken: geen verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd, geen maand loon afstaan, geen stop op de loononderhandelingen. Er wordt (voorlopig althans) niet geraakt aan de sacrosancte index en de laagste pensioenen worden opgetrokken. Dat er nu bespaard moet worden, is het gevolg van het feit dat ook dit land te lang boven zijn stand heeft geleefd. Negentig procent van de Belgische staatsschuld dateert van vóór de crisis en is dus in de eerste plaats te wijten aan het slecht beheer vanwege de traditionele partijen,waarin niet weinig vakbondsgezinde politici zaten (en zitten). Het was onder Martens dat onze staatsschuld explodeerde (van 1.000 naar 8.000 miljard Bfr) en het was Verhofstadt die zijn eigen principes verloochende om de schuld terug te dringen. Als men wil dat de kosten van de vergrijzing in dit land straks nog betaalbaar zullen zijn, dan zal er inderdaad langer moeten gewerkt worden, dan zullen de brugpensioenen en de vervroegde pensioenen moeten worden afgebouwd, dan zal de werkloosheid anders moeten bekeken worden en ga zo maar verder. Het resultaat dat de bende van zes nu bereikt heeft, is trouwens ruim onvoldoende. Het is wat kunst en plakwerk, gesleutel in de marge. Heel de nu overeengekomen begroting is nl gebaseerd op een economische groei van 0,8%, die op de dag van vandaag al achtergehaald is. Elk percentage dat daarvan af zal gaan, zal nog meer besparingen (en/of belastingen) vragen. En dan mogen we niet vergeten, dat er nu al door Merkel (maar straks ook door Europa) gevraagd zal worden de staatsschuld stante pede terug te brengen onder de 60% van het bbp. België flirt momenteel met de 100% en dat zou nóg meer kunnen worden als het straks met de Dexia groep finaal fout zou lopen (met dank aan onze 'oplossers' die zich nog maar eens door de Fransen hebben laten rollen). Voor de simpele zielen, die indertijd Vande Lanotte geloofden: 60% was ook de grens waaronder 'zijn' zilverfonds zou kunnen worden aangesproken. De kans is groot dat de ti-ta-tovenaar uit Oostende straks weer minister wordt in de regering Di Rupo. Waar hebben we dat verdiend?
Nu de centrale banken van zowat alle westerse industrielanden plus Japan, overeengekomen zijn om massaal dollars te beschikking te stellen voor het uitlenen van geld aan de ondernemingen, krijgt de euro een adempauze. Van lange duur zal die echter niet zijn en de komende eurotop, op 9 dezer, zou er wel eens een kunnen zijn van erop of eronder. Eén van de scenario's blijft het uiteenvallen van die euro in twee zones en daarbij is reeds gesteld dat België dan bij de PIIGS zal behoren. Het drama is, dat Vlaanderen op zich dat niet verdient, gewoon omdat we het beter doen dan België, maar toch mee de dieperik in zal gaan. Voor de simpele zielen, die dat nog steeds niet gesnapt zouden hebben, verwijs ik naar de degradatie van België door het ratingbureau Standard & Poors (S&P). Die heeft nu ook Vlaanderen van AA+ naar AA verwezen. Niet omdat Vlaanderen dat verdient, maar gewoon omdat Vlaanderen in België ligt en een deelstaat, voor de geldende normen, geen hogere rating mag hebben dan de centrale overheid. Ondertussen zorgt het nieuwe regeerakkoord ervoor, dat Vlaanderen er een deel verplichtingen bij krijgt, maar niet de middelen om die verplichtingen na te komen. Ons gewest is zijn reserves reeds kwijt geraakt door het schandaal van de gemeentelijke holding, zal zijn eigen ambtenaren voortaan zelf moeten betalen (wat nog kan) en o.m. moeten trachten de steun aan bedrijven en particulieren i.v.m. het isoleren van woningen en de uitstoot van voertuigen - die door de federale regering zijn afgeschaft - min of meer te compenseren (wat m.i. niet zal lukken). Als ze dat laatste toch wil doordrijven, dan zal ze toch in het rood moeten gaan en tenslotte erop gewezen worden dat de vermindering van haar rating wél klopte. Het afstoten van sommige federale bevoegdheden past dan ook helemaal in het kraam van het onderdrukken van de Vlaamse vooruitgang. VIA in achteruit. België geeft aan Vlaanderen geen meerwaarde. Heeft dat ook nooit gedaan. De enige manier om daaraan te ontsnappen, is van dat België vanaf te geraken.
Het stond in de sterren geschreven, dat de groene partijen het smadelijk wegsturen van hun fracties uit de overleggroep voor de staatshervorming niet zo maar met de mantel der liefde zouden bedekken. Terwijl de club van zes zichzelf nog staat toe te juichen, hierin gesteund door de Belgische regimepers, hebben de groentjes al een eerste bommetje gelegd onder de mogelijke regering van Di Rupo I. Ze zijn het niet eens met het afschaffen van allerlei subsidies voor het isoleren van huizen en het terugdringen van de CO2 van voertuigen en dreigen er nu mee dat deel van de overeengekomen punten ter zake straks niét te zullen goedkeuren, waardoor er daarvoor dan geen tweederde meerderheid meer zal zijn. Die nieuwe regering zal dan ook onder curatele van de groene jongens en meisjes blijven, zodat het niet meer zal kunnen, misprijzend te doen over bv dat gedoogbeleid in Nederland. Waar de huidige Nederlandse regering in de pas moet lopen voor de partij van Wilders, zal die van Elio dat hier moeten doen voor de groentjes. Ook dat is politiek. Ondertussen heeft ook de Belgische politiek een 'deus ex macchina'*, zoals we die kennen uit de geschiedenis van de oude Grieken en de Romeinen. Alleen heet die hier 'de staatsbon'. De verkoop ervan, driftig gepromoot door Yves Leterme, loopt als een trein. Gisteren was er al voor meer dan 2 miljard euro ingetekend en tegen vrijdagavond, als de zaak wordt afgesloten, hoopt men zelfs op het dubbele. Feitelijk had men niet op de internationale markten moeten gaan lenen, want daar betaalde men maandag nog 5,65%, terwijl de staatsbon aan de staat slechts 4% kost. We gaan op dit gebied de Japanners achterna, die een nog veel grotere staatsschuld hebben dan België, maar die ook grotendeels in eigen land wordt gefinancierd. Die beleggers moeten nu maar hopen dat dit België echt zal blijven bestaan, anders krijgen ze straks te maken met een Dexia in het groot...
* De 'deus ex macchina' (letterlijk: 'de god uit de machine')waren goden, engelen of andere mythische wezens, die opdoken in de oude spelen en toneelstukken en die ervoor moesten zorgen dat schijnbaar onoplosbare problemen toch opgelost werden via de bovennatuurlijke tussenkomst van die wezens.
