De tienduizenden vakbondsmilitanten, die gisteren door Brussel trokken, deden dat zgz om te protesteren tegen de plannen van de nog ongeboren regering Di Rupo. En als we dat niet willen geloven, zullen ze ons wel iets anders wijsmaken. Volgens mij kwamen die alleen, omdat ze dan (weer eens) een dag minder moesten werken en (weer eens) een verlengd weekeinde kregen. Officieel betaald door de vakbonden, in werkelijkheid mee betaald door de werkgevers, die bij ons - nota bene - ook bijdragen aan de vakbondskassen. De overheid betaalt zelfs per jaar tot 20 euro per ambtenaar die lid wordt van een van de drie grote bonden. Kafka ten voeten uit! De beslissing om op 2 december in Brussel een nationale betoging te houden, was trouwens al genomen op 15 november, toen men helemaal nog niet wist hoe het met de regeringsonderhandelingen zou aflopen, laat staan, hoe het zou zitten met de begroting. De hele syndicale bedoening van gisteren kan dan ook louter beschouwd worden als een vlucht vooruit. Pure demagogie. Het is trouwens helemaal niet waar dat het vooral de arbeiders zijn die getroffen worden door de geplande besparingen, tenzij die meer dan 37.000 euro per jaar verdienen. Het lijkt er sterk op, dat heel wat van die vakbondsbobo's daar inderdaad bij kunnen zitten en dan wordt alles wel duidelijk. Voor de gewone werkmensen, waarvoor de vakbonden zeggen op te komen, verandert er bitter weinig, áls ze tenminste willen (blijven) werken: geen verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd, geen maand loon afstaan, geen stop op de loononderhandelingen. Er wordt (voorlopig althans) niet geraakt aan de sacrosancte index en de laagste pensioenen worden opgetrokken. Dat er nu bespaard moet worden, is het gevolg van het feit dat ook dit land te lang boven zijn stand heeft geleefd. Negentig procent van de Belgische staatsschuld dateert van vóór de crisis en is dus in de eerste plaats te wijten aan het slecht beheer vanwege de traditionele partijen,waarin niet weinig vakbondsgezinde politici zaten (en zitten). Het was onder Martens dat onze staatsschuld explodeerde (van 1.000 naar 8.000 miljard Bfr) en het was Verhofstadt die zijn eigen principes verloochende om de schuld terug te dringen. Als men wil dat de kosten van de vergrijzing in dit land straks nog betaalbaar zullen zijn, dan zal er inderdaad langer moeten gewerkt worden, dan zullen de brugpensioenen en de vervroegde pensioenen moeten worden afgebouwd, dan zal de werkloosheid anders moeten bekeken worden en ga zo maar verder. Het resultaat dat de bende van zes nu bereikt heeft, is trouwens ruim onvoldoende. Het is wat kunst en plakwerk, gesleutel in de marge. Heel de nu overeengekomen begroting is nl gebaseerd op een economische groei van 0,8%, die op de dag van vandaag al achtergehaald is. Elk percentage dat daarvan af zal gaan, zal nog meer besparingen (en/of belastingen) vragen. En dan mogen we niet vergeten, dat er nu al door Merkel (maar straks ook door Europa) gevraagd zal worden de staatsschuld stante pede terug te brengen onder de 60% van het bbp. België flirt momenteel met de 100% en dat zou nóg meer kunnen worden als het straks met de Dexia groep finaal fout zou lopen (met dank aan onze 'oplossers' die zich nog maar eens door de Fransen hebben laten rollen). Voor de simpele zielen, die indertijd Vande Lanotte geloofden: 60% was ook de grens waaronder 'zijn' zilverfonds zou kunnen worden aangesproken. De kans is groot dat de ti-ta-tovenaar uit Oostende straks weer minister wordt in de regering Di Rupo. Waar hebben we dat verdiend?
Nu de centrale banken van zowat alle westerse industrielanden plus Japan, overeengekomen zijn om massaal dollars te beschikking te stellen voor het uitlenen van geld aan de ondernemingen, krijgt de euro een adempauze. Van lange duur zal die echter niet zijn en de komende eurotop, op 9 dezer, zou er wel eens een kunnen zijn van erop of eronder. Eén van de scenario's blijft het uiteenvallen van die euro in twee zones en daarbij is reeds gesteld dat België dan bij de PIIGS zal behoren. Het drama is, dat Vlaanderen op zich dat niet verdient, gewoon omdat we het beter doen dan België, maar toch mee de dieperik in zal gaan. Voor de simpele zielen, die dat nog steeds niet gesnapt zouden hebben, verwijs ik naar de degradatie van België door het ratingbureau Standard & Poors (S&P). Die heeft nu ook Vlaanderen van AA+ naar AA verwezen. Niet omdat Vlaanderen dat verdient, maar gewoon omdat Vlaanderen in België ligt en een deelstaat, voor de geldende normen, geen hogere rating mag hebben dan de centrale overheid. Ondertussen zorgt het nieuwe regeerakkoord ervoor, dat Vlaanderen er een deel verplichtingen bij krijgt, maar niet de middelen om die verplichtingen na te komen. Ons gewest is zijn reserves reeds kwijt geraakt door het schandaal van de gemeentelijke holding, zal zijn eigen ambtenaren voortaan zelf moeten betalen (wat nog kan) en o.m. moeten trachten de steun aan bedrijven en particulieren i.v.m. het isoleren van woningen en de uitstoot van voertuigen - die door de federale regering zijn afgeschaft - min of meer te compenseren (wat m.i. niet zal lukken). Als ze dat laatste toch wil doordrijven, dan zal ze toch in het rood moeten gaan en tenslotte erop gewezen worden dat de vermindering van haar rating wél klopte. Het afstoten van sommige federale bevoegdheden past dan ook helemaal in het kraam van het onderdrukken van de Vlaamse vooruitgang. VIA in achteruit. België geeft aan Vlaanderen geen meerwaarde. Heeft dat ook nooit gedaan. De enige manier om daaraan te ontsnappen, is van dat België vanaf te geraken.
Het stond in de sterren geschreven, dat de groene partijen het smadelijk wegsturen van hun fracties uit de overleggroep voor de staatshervorming niet zo maar met de mantel der liefde zouden bedekken. Terwijl de club van zes zichzelf nog staat toe te juichen, hierin gesteund door de Belgische regimepers, hebben de groentjes al een eerste bommetje gelegd onder de mogelijke regering van Di Rupo I. Ze zijn het niet eens met het afschaffen van allerlei subsidies voor het isoleren van huizen en het terugdringen van de CO2 van voertuigen en dreigen er nu mee dat deel van de overeengekomen punten ter zake straks niét te zullen goedkeuren, waardoor er daarvoor dan geen tweederde meerderheid meer zal zijn. Die nieuwe regering zal dan ook onder curatele van de groene jongens en meisjes blijven, zodat het niet meer zal kunnen, misprijzend te doen over bv dat gedoogbeleid in Nederland. Waar de huidige Nederlandse regering in de pas moet lopen voor de partij van Wilders, zal die van Elio dat hier moeten doen voor de groentjes. Ook dat is politiek. Ondertussen heeft ook de Belgische politiek een 'deus ex macchina'*, zoals we die kennen uit de geschiedenis van de oude Grieken en de Romeinen. Alleen heet die hier 'de staatsbon'. De verkoop ervan, driftig gepromoot door Yves Leterme, loopt als een trein. Gisteren was er al voor meer dan 2 miljard euro ingetekend en tegen vrijdagavond, als de zaak wordt afgesloten, hoopt men zelfs op het dubbele. Feitelijk had men niet op de internationale markten moeten gaan lenen, want daar betaalde men maandag nog 5,65%, terwijl de staatsbon aan de staat slechts 4% kost. We gaan op dit gebied de Japanners achterna, die een nog veel grotere staatsschuld hebben dan België, maar die ook grotendeels in eigen land wordt gefinancierd. Die beleggers moeten nu maar hopen dat dit België echt zal blijven bestaan, anders krijgen ze straks te maken met een Dexia in het groot...
* De 'deus ex macchina' (letterlijk: 'de god uit de machine')waren goden, engelen of andere mythische wezens, die opdoken in de oude spelen en toneelstukken en die ervoor moesten zorgen dat schijnbaar onoplosbare problemen toch opgelost werden via de bovennatuurlijke tussenkomst van die wezens.
Nu de horden van het communautaire en de begroting blijkbaar genomen zijn, lopen de gesprekken voor een nieuwe federale regering als een trein. De boemel is een HST geworden. Het is voorlopig allemaal nog wel een papieren bedoening, maar ergens zullen er ooit toch knopen moeten worden doorgehakt en beslissingen worden genomen. Vraag is dan: wat wordt het belangrijkste? B-H/V?. Asiel en migratie? De financieringswet? Justitie? Vergeet het maar, het belangrijkste deze week wordt de vraag of ze gaan regeren met 14 of 15 ministers. Als de traditie gevolgd wordt, komen er 15 ministers: de eerste minister, die als neutraal wordt beschouwd, met daarbij 7 ministers voor elke taalgroep (de Duitstaligen tellen op dit niveau niet mee). Tot nu toe gaf dat geen enkel probleem, omdat de laatste 36 jaar de premier steeds een Vlaming was en men er nooit moeilijk over deed dat er 8 Vlamingen tegenover 7 Franstaligen stonden. Reden daarvoor was het feit dat wij, Vlamingen, toch de meerderheid vormen in dit land en dat dit feit steeds zorgde voor extra compensaties voor de francofonen (het zgz 'premier dividend'). Als Di Rupo straks premier wordt, krijgen we 8 Franstalige ministers tegenover slechts 7 Vlamingen. M.a.w. dan wordt het nóg duidelijker dat die meerderheid van Vlamingen in België echt niets meer voorstelt. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn - we zijn al e.e.a. gewend in dit alles behalve echt democratische landje - tenzij natuurlijk een zoveelste gezichtsverlies voor de drie zgz Vlaamse partijen die eraan hebben meegewerkt. Open VLD en CD&V zouden nu dan ook liever een regering met 14 ministers hebben, waarbij de premier, Di Rupo dus, bij de 7 francofonen wordt geteld. Een doekje voor het bloeden, zeg maar. Een schaamlapje om zich in Vlaanderen niet helemaal belachelijk te maken. België zou echter België niet zijn, als er ook voor dit probleem geen Belgische oplossing/solution belge zou gevonden worden. Alhoewel men er eerst niet van wou weten, hebben de francofonen nu voorgesteld er toch drie staatssecretarissen bij te nemen: één Franstalige en twee Vlamingen, waardoor er weer een evenwicht zou zijn (waarbij de Vlamingen toch nog altijd minder zouden krijgen dan waar ze recht op hebben). Of het ooit zover komt, is momenteel nog niet beslist, maar - om het met de woorden van 'watje' De Clerck te zeggen - 'ze werken er aan'. Herman Van Rompuy heeft ooit, in tempore non sospecto toen hij nog geen natte dweil president was, gezegd dat een situatie zonder Vlaamse meerderheid 'staatsgevaarlijk' was. Yves Leterme ging het bestrijden van De Panne tot Opgrimbie, maar was later wel de eerste Belgische naoorlogse premier die een regering zonder Vlaamse meerderheid zou leiden. Ondertussen zijn de tsjeven het zo gewoon geraakt dergelijke vernederingen te blijven slikken, dat ze ook daarin zijn gaan uitblinken...
Grote titel op de eerste pagina van De Standaard: 'Begroting legt zware factuur bij Vlaanderen'. Nu het zo goed als te laat is, hebben de cracks van onze media ontdekt wat Bart De Wever al vertelt sinds hij de eerste nota van Di Rupo afwees. Een tweede, recente vaststelling van Bart is al even spijkerhard: België is zowat het enige land van de E.U. waar men de crisis in de eerste plaats aanpakt met het heffen van belastingen. Het ergerlijke van de hele zaak is dat Vlaanderen het gros van de belastingen zal betalen die worden opgelegd door een regering met een Vlaamse minderheid. De Vlaamse partijen die dit spel meespelen zijn dan ook de grootste en eerste verantwoordelijken van wat ons te wachten staat. Die hele voorgestelde begroting staat trouwens nog maar amper op papier en toont al heel wat hiaten: - Van echte hervormingen is geen sprake, er gebeuren alleen wat verschuivingen. - De groei, waarop deze begroting is berekend, wordt schromelijk overschat. Niemand gelooft nog in een groei van 0,8%. - In de plannen van Leterme voor een begroting met voorlopige twaalfden, gaat men nog steeds uit van een rente van 4%, daar waar men ver boven de 5% zit. - We zijn ook het enige Europese land waar de socialisten aan de macht blijven, wat ermee toe leidt dat de financiële wereld niet gelooft dat België zomaar meer dan 11 miljard euro kan besparen zonder ingrijpende maatregelen. Mocht dat echt zo zijn, dan bewijst het dat dit land inderdaad boven zijn stand heeft geleefd. Kortom, zoals Geert Noels het weer eens zo treffend en nuchter stelt: een land zonder ambitie dat hoopt op een rapport van 50% en deliberatie en zo hoopt verder te kunnen doormodderen.
Di Rupo and his boys zijn het gisteren allemaal eens komen vertellen, hoe goed wij er - dank zij hen - zullen voorstaan. Als de man zo schabouwelijk Nederlands blijft spreken, is in elk geval de hilariteit verzekerd. Verder is het - voor hem - bang afwachten hoe de markten deze week zullen reageren. Voor velen is het nu al duidelijk, dat het te weinig en te laat is. Vergeten we niet, dat dit alles het resultaat is van zo'n 530 dagen gepalaver... Er zou dus een akkoord zijn over de begroting, maar nog niet over bv Asiel & Migratie noch over Justitie, twee domeinen waarin Vlamingen en francofonen tegengestelde meningen hebben. Zelfs het verhaal van de index is niet af. Dat komt gegarandeerd terug. Daarbij komt dan de aangekondigde staking van de vakbonden op vrijdag (weer niet toevallig een vrijdag: verlengd weekeinde). Die beseffen nog altijd niet, dat de welvaart zijn beste tijd bij ons heeft gehad. Stoppen met zestig, dikke pensioenen, een stevige OCMW-steun voor mensen die er nooit voor hebben afgedragen, worden zo stilaan dagdromerijen. Als de economische groei stil valt, zoals klaarblijkelijk nu het geval is, dan zal er ook geen welvaart meer te verdelen zijn. Eenzelfde verhaal over die armoede, waarmee men ons om de oren blijft slaan. Die armoede ís er, alleen komt die voor een groot deel voort uit die massa inwijkelingen, die hier zomaar komen binnenvallen en niets blijken te hebben. Men zegt trouwens niet dat bv 20% van de Belgische kinderen in armoede leven, men spreekt over kinderen die in België wonen. Dat is niet hetzelfde. Als wij morgen de halve derde wereld hier binnenhalen, dan kan dat percentage nog verveelvoudigen. Tenslotte even verwijzen naar het lezenswaardig artikel over Leopold Lippens in het weekblad van De Standaard. De man vertelt daarin enkele harde waarheden over onze politiek. Daarbij heeft hij het o.a. over de generatie die van vader op zoon hier in de politiek is 'gesukkeld' en verwijst hij o.m. naar de partijvoorzitters Michel, De Croo en Tobback. Ik kan er nog een hele lijst aan toevoegen: Vanvelthoven, Van Rompuy, Declerck, Dehaene, Schiltz, Declerq (kleinzoon van), Vanden Bossche (dochter van) en dan ben ik er waarschijnlijk nog enkele vergeten. Dat 'sukkelen' heb ik zelf tussen haakjes gezet, want ze doen het niet voor niks. Lippens heeft het over 100.000 euro per jaar plus wagen met chauffeur. Zoiets noemde men vroeger nepotisme, tegenwoordig heet dat staatsmanschap...
Hoera, hoera! Er is een akkoord over de begroting en er komt (waarschijnlijk) een nieuwe federale regering. De VRT deed er gisteren in haar late journaals nogal euforisch over (in haar duiding al iets minder) en de andere media zullen dat morgen waarschijnlijk ook wel doen. Daarna zal het eerder bang afwachten hoe 'de markt' erop zal reageren. Er is weinig reden tot vreugde. De vakbonden vinden de besparingen te hoog, de werkgevers de nieuwe belastingen idem. Voor Vlaanderen is er helemaal geen reden tot juichen: er iets niets wezenlijks hervormd, er is hoogstens (nog maar eens) overal wat aan gesleuteld en hier en daar zelfs misvormd. Daarenboven is dit akkoord er gekomen met een Vlaamse minderheid, uitgerekend dan nog via de partijen die de laatste verkiezingen verloren hebben en zal de nieuwe regering in Vlaanderen geen meerderheid hebben. Opmerkelijk is wel dat het de Open VLD was, die nog het meeste weerstand heeft geboden tegen het PS-dictaat. CD&V heeft men nauwelijks gehoord, echt werk van zuivere tsjevenkwaliteit, strijkijzers zonder weerstand. Dat de SP.a de PS koers gedwee blijft volgen, is louter o.w.v. de hoop op de federale postjes, waar ze al zo lang van verstoken bleef. Tenslotte nog een doordenkertje. Het verschil tussen de nota Di Rupo en een batterij: aan een batterij is er ten minste nog een positieve kant!
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, zit de club van zes al zo'n dertien uur bij elkaar en ziet het er naar uit dat ze niet meer buiten durft komen zonder een min of meer definitief resultaat. Door de ratingverlaging door Standard & Poors kan onze traditionele politieke kaste zich niets meer permitteren. Er zal dus wel iets uit de bus komen, dat op een soort begroting zal lijken en dan zullen we gaan zien wat we gaan zien. Het wordt voor de verantwoordelijken van de Belgische staatsschuld dan nog bang afwachten op het verdict van de markten op maandagmorgen. Al bij al moet men de schuld van wat er de laatste pakweg twintig jaar in dit land gebeurd is, niet in de schoenen steken van de N-VA, het Vlaams Belang of LDD. De partijen die het verknoeid hebben heten CD&V, VLD, PS, SP.a, MR en CdH. Dat zij nu maar zorgen dat de rotzooi wordt opgeruimd. Dat zal niet van een leien dakje lopen, zeker niet als men weet dat er nog steeds een allereerste stap moet gezet worden om de kosten van de vergrijzing op te vangen, terwijl in de Dexia affaire het zwaard van Damokles boven België blijft hangen. Ook in die zaak hebben onze bewindvoerders zich laten rollen dat het niet meer mooi is om aan te zien. Ondertussen hebben ze wel een wondermiddel ontdekt om de pijn te verzachten: de kasbons! Nu de politiek het zelf niet meer opgelost krijgt, mogen de burgers de staat komen redden met hun spaarcenten. Leterme krijgt er niet genoeg van om dat in elke twee zinnen minstens één keer te herhalen: kopen a.u.b. In het late journaal van gisteren bleek wel, dat hijzelf nog geen cent gestort had. Als er vandaag in de regio Ieper een kantoor open zou zijn, zou hij het vooralsnog gaan doen. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: wie gelooft die mensen nog?
Vandaag zou Di Rupo beslissen of hij er mee doorgaat of niet. Het wordt zijn ultieme salto, " l'ultimo salto", misschien voor hem wel zijn politieke salto mortale. Het zal, voor ons Vlamingen, allemaal weinig uithalen. Als hij ermee doorgaat en erin zou slagen een nieuwe federale regering te vormen met die club van zes waarmee hij nu al een half jaar rondzeult, dan wordt dat meer dan waarschijnlijk een regering zonder stootkracht. 'A lame duck' zoals dat in de Amerikaanse politiek heet. Een regering die daarenboven in Vlaanderen geen meerderheid heeft en dan ook voortdurend onder druk zal staan. Houdt Elio ermee op, dan gaat het pas spannend worden. Dan zijn de volgende opties mogelijk: - Leterme gaat door met zijn regering in lopende zaken tot de vastgestelde datum van de nieuwe federale verkiezingen in 2014 (de natte droom van o.a. Didier Reynders, die er op die manier bij blijft). - Er komt een noodregering van N-VA, CD&V en de liberale partijen, maar zonder de socialisten, die de communautaire problemen even op 'hold' zet en de Europese richtlijnen uitvoert en in wetten giet (de natte droom van Bart De Wever). - Er wordt een akkoord gesloten tussen de gewesten, waarbij die, volgens artikel 35 van de Belgische Grondwet, onder elkaar uitmaken wat ze nog samen gaan doen en wat niet. - Er komen nieuwe verkiezingen, maar dan met als hoofdthema de splitsing van België; tout court, confederaal of in x-aantal mootjes. Kortom, het kan inderdaad nog spannend worden, maar het wordt eerst afwachten wat Di Rupo vandaag gaat vertellen. Hij kan zijn koninklijke joker nu niet meer uitspelen en zal zelf dus goede kaarten moeten hebben. Rien ne va plus, les jeux sont faits...
Di Rupo kan het niet. Dat heb ik hier al een paar keer geschreven en ik blijk niet alleen te zijn. Knack-directeur Rik van Cauwelaert, toch een autoriteit op gebied van politieke verslaggeving, zegt vlakaf dat hij onbekwaam is. Di Rupo heeft, volgens van Cauwelaert, het geluk dat hij achter zich de PS-studiedienst heeft staan die hem dagelijks moet bijsturen (via die Anne Poutrain waarschijnlijk). De vraag is maar, hoe dat zal blijven verlopen, als de man met het strikje toch een regering kunnen vormen. Misschien via een souffleur? Hij krijgt immers, zoals elke gebuisde, een tweede zit. Het feit dat er op dat koninklijk vakantiehuisje in de Ardennen zoveel tijd is uitgetrokken voor elk gesprek, duidt er wel op dat er serieus gepraat is en dat zelfs Albert II heeft moeten luisteren deze keer. Of het allemaal veel uit zal halen, is wat anders. Dat uitgerekend die van de SP.a (Van Brempt en Tobback) Europa 's eisen blijven minimaliseren, toont aan hoezeer die partij aan de PS blijft kleven. Ze zullen het nooit leren onze socio's. Op naar de volgende nederlaag! Leterme blijft ondertussen maar zeggen dat hij die begroting toch maar zelf zal maken. Dat hij het dan ook doet. Dat moet hij elke dag niet komen vertellen. Het klinkt op de duur afgezaagd, zo'n beetje van 'hou me tegen of ik doe iets'. Een voorlopige begroting voor een voorlopige regering, als die er al komt. En waarin de traditionele Vlaamse partijen zich helemaal dood profileren. De Wever kan zijn binnenpretjes niet op. Tenslotte nog dit: tante Laurette komt op Tv waarschuwen dat er iets moet gebeuren, want dat men anders 'onze mensen' in de armoede zal storten. Met Wallonië als voorbeeld van hoe het een land vergaat na enkele decennia van socialistisch beheer, zeker?
Voor De Croo Jr wordt het vandaag een beetje D-day. Als laatste van de bende van zes wordt hij uitgenodigd bij Albert Second, al heeft het er meer de schijn van dat hij daar op het matje zal worden geroepen en de les zal gespeld krijgen. Mocht 'Crootje' een Belgische beroepspolitieker zijn (zoals zijn vader), dan zouden we de uitslag al kennen: toegeven, zogezegd in het belang van het land. Beke en Tobbackske zullen dat gisteren al wel gedaan hebben. Alexander komt echter uit de zakenwereld en houdt er, gelukkig, soms andere reacties op na. Zoals toen hij er bij Leterme II de stekker uit trok, omdat die regering er niet in slaagde B-H/V te splitsen. Op zich de logica zelf, maar in de Belgische context du jamais vu. De Croo Jr mag dan het hele Belgische establishment tegen zich hebben, hij voelt zich sterk omdat hij Europa achter zich heeft én hij hééft gelijk. Verder klooien à la Di Rupo zou betekenen dat er wel een akkoord en een regering zullen komen, maar voor hoelang? Want als Europa straks de eerste begroting van Di Rupo afschiet, dan staat dit land er nóg slechter voor dan nu. De Croo weet dat hij met vuur speelt, maar heeft feitelijk geen andere keuze. Zijn partij is om zeep geholpen door Verhofstadt en zijn acolieten en hij moet die nu terug zien op te bouwen. Met Van Quickenborne en Turtelboom heeft hij in elke geval een team dat daartoe in staat is, als hij er nog de tijd voor krijgt. In het andere geval zou hij er best doen een soort kartel te vormen met de N-VA en dan zouden de V-partijen het in Vlaanderen helemaal voor het zeggen krijgen. Even dromen mag toch, niet?
Zoals ik gisteren al schreef is het 'over and out' voor Di Rupo. Voorlopig althans, want de man met het strikje heeft zijn oude truuk met de joker nog eens boven gehaald. Hij heeft Albert de Laatste weer ingeschakeld, waarschijnlijk hopend dat dit hetzelfde effect zal hebben als die vorige keer toen hij zijn koninklijke joker vanuit zijn vakantieparadijs in Frankrijk liet overvliegen. Hopelijk gaan de liberalen er deze keer niet in trappen, want dan worden het straks nog 'liberfalen'. Deze liberalen, Open VLD op kop, hebben trouwens gelijk. De Europese aanbevelingen zijn ondertussen Europese eisen geworden en kunnen gevolgd worden door even Europese sancties en boetes. Eender welk akkoord er eventueel nog gemaakt wordt, zal in grote lijnen aan die Europese eisen moeten voldoen. Indien niet, zal het worden afgeschoten en dit zal niets te maken hebben met het feit of er al dan nog een nieuwe Belgische regering zal zijn. Beter dus eerst een begroting die klopt zonder nieuwe, extra belastingen, dan een die straks zal moeten worden overgedaan. Ik zie trouwens niet in hoe een regering met de huidige zes onderhandelende partijen, straks normaal zou kunnen werken. Dit land is niet meer te besturen in zijn huidige vorm en moet dringend hervormd worden. Als dat niet kan met de PS, dan zonder de PS. Zoals Bart De Wever nog maar eens duidelijk heeft gesteld, is dat laatste mogelijk. Er was zelfs al eens een precedent in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Waar wachten onze Vlaamse partijen op, op Sinterklaas? In de marge van de commedia dell'arte van ex-Italiaan Di Rupo, blijkt dat de Belgische staat zich (nog maar eens) heeft laten rollen door de Fransen, in dit geval in de zaak Dexia. Door de stijgende rente riskeert Dexia nl méér aan rente te moeten betalen dan het ontvangt. Die extra financieringskost zou nu al zo'n 3,5 miljard euro bedragen, maar kan het land in de komende jaren meer dan 50 miljard (!) kosten. 'Dexia, cultuur voor iedereen'...
Het zal nu wel stilaan 'over and out' zijn met die cijferneukerij van Di Rupo zeker? Het kan niet genoeg herhaald worden: de man wil geen hervormingen, alleen maar wat bijschaven, optellen en aftrekken. Dat hij nu al zoveel miljard meer wil besparen en/of minder wil belasten, maakt niets uit. Er moeten veel drastischere maatregelen genomen worden, waarbij e.e.a. wordt afgeschaft en liefst meteen. Dit land heeft dringend een goede begroting én een staatshervorming nodig. De commentaar van de media, ook de Vlaamse, dat Open VLD het been zou stijf houden omdat ze de schaduw van de N-VA in haar nek voelt, is flauwe kul en kan hoogstens geïnterpreteerd worden als een zoveelste natrappen naar de Vlaams-nationalisten en het verleggen van de verantwoordelijkheden naar een partij die zes maanden geleden al gesteld heeft dat de nota Di Rupo voor Vlaanderen onaanvaardbaar was en nu met de dag uitdrukkelijker gelijk krijgt. Open VLD en CD&V (leeft die ook nog?) hadden de Vlaams-nationalisten toen beter gevolgd. Di Rupo kan trouwens zomaar niet doen wat hij zou willen. De lieftallige dame die steeds aan zijn zijde is en zogezegd zijn hele administratiue bijhoudt, Anne Poutrain, is in werkelijkheid een waakhond van de PS. Ze durft Di Rupo tijdens de vergaderingen zelfs openlijk tegenspreken als hij van de PS-lijn afwijkt. Ze weigert bepaalde teksten vrij te geven als het niet in de PS-kraam past en ziet Di Rupo eerder als de baas van de PS dan als formateur. Men zou zelfs kunnen zeggen, dat zij de formatiewerkzaamheden leidt, een 'formatrice' als het ware. M.a.w. deze onderhandelingen worden geleid door de PS en de haar ondersteunende rode vakbonden. Daarmee zijn ze straks anderhalf jaar na de verkiezingen nog geen stap verder en klooit Di Rupo nu al zes maanden aan zijn formatieopdracht. Wie denkt dat de problemen zouden zijn opgelost, mochten we een regering Di Rupo krijgen, is er aan voor zijn moeite. De bankencrisis, de economische crisis en de landencrisis zijn Europees. In België komt daar nog eens de politieke crisis bovenop en daaraan zal geen einde komen door een nieuwe federale regering te hebben. We kunnen alleen maar hopen, dat Leterme ondertussen naarstig verder werkt aan zijn schaduwbegroting van voorlopige twaalfden. Mocht dat niet het geval zijn, dan wordt onze staatsschuld op 15 december nóg eens 700 miljoen euro zwaarder.
Voka, de vereniging van Vlaamse Ondernemers (het vroegere VEV) en de KAmers van koophandel, heeft beslist haar hoofdkwartier te verhuizen van Antwerpen naar Brussel. Een opmerkelijke zaak voor een vereniging, ooit nog opgericht in 1926 door Lieven Gevaert in Antwerpen, Vlaanderens economische hoofdstad. De reden voor de verhuis is het feit dat er zo'n 40% van de Voka medewerkers bijna continu in Brussel zitten en nog eens 10% heel de tijd pendelt tussen de twee steden. In Brussel heeft de vereniging reeds een kantoor dat het afhuurt van de Vlaamse Club De Warande, maar nu heeft men in Brussel een heel kantoorgebouw aangekocht van meer dan 5.000 m². Als reden geeft Jo Libeer, gedelegeerd bestuurder van Voka aan, dat het licht nu eenmaal in de Wetstraat brandt en de Vlaamse administratie, de andere sociale partners én de kabinetten van de Vlaamse ministers ook allemaal in Brussel zitten. In Antwerpen blijven wordt op die manier een handicap voor een vlotte en goede werking. Over dat 'licht' in de Wetstraat kan men terecht zijn twijfels hebben, maar voor de rest is Libeers statement juist. Wij zitten wel de hele tijd te duvelen over dat Brussel, dat onVlaams, onveilig en onhygiënisch is, maar onze Vlaamse regering blijft er wel zitten. Brussel laten vallen, zoals velen van ons wel eens wensen, is dan ook geen optie zolang onze instellingen er verblijven. Het is het een of het ander: ofwel trekken we er volledig weg, ofwel proberen we aan de bestaande toestand iets te doen. In het licht van de Voka verhuis, denk ik dat we het tweede zullen moeten doen. Brussel is nu eenmaal geen hoofdstad zoals een andere. De lingua franca mag er dan (voorlopig nog?) het Frans zijn, de stad zelf is steeds meer en meer een melting pot aan het worden, waar we er absoluut voor zullen moeten zorgen dat ook het Nederlands er deel van uit zal blijven maken. Dat gebeurt al gedeeltelijk door het succes van het Nederlandstalige onderwijs waarbij men toch soms verbaasd zit te kijken als men die anderskleurige kinderen onze taal ziet gebruiken en zelfs zingen, zoals zopas in de baronie van Flup Moustache. Vlaanderen heeft de sleutel in handen om van Brussel nog iets te maken of om de stad helemaal naar de verdommenis te laten gaan. Die sleutel heet 'geld'. Aan ons de keuze, wat we ermee zullen doen en wat we ervoor zullen krijgen. Van een doordenkertje gesproken...
Di Rupo kan het niet. Als socialist begrijpt hij niet, dat er moet bespaard worden, als Waal begrijpt hij niet dat zijn partij moet betalen om een eerste-minister te leveren, het zogeheten 'premierdividend'. De Waalse socialisten zijn het altijd gewend geweest Vlaamse premiers te hebben in België en dat de Vlaamse partij die daarin slaagde ervoor moest opdraaien. Nu ze zelf de eerste minister zouden leveren, denken ze nog altijd dat ze hun eisen kunnen blijven stellen, zoals ze dat vroeger deden, mét dat dividend er nog bovenop. Om uit de crisis te geraken moet België, zoals alle andere Europese landen, in de eerste plaats besparen en zo ook zorgen dat er een mogelijkheid tot groei blijft bestaan. Dat betekent o.m. langer en meer werken, de werkloosheid in de tijd aanpakken en de index (nog maar eens) aanpassen. Met extra belastingen is een verdere groei uitgesloten en komen we nooit meer uit de neergaande spiraal waarin we zitten. Wat Di Rupo nu al enkele weken doet, is cijferneukerij. Hier wat eraf, daar wat erbij. Dat lost niets op en als dat zo verder gaat, kan men misschien wel tot een soort akkoord komen, maar dan een slecht akkoord, want op langere termijn zal men zo moeten blijven verder klooien. Wat dit land nodig heeft - en dat wordt ook zo gesteld door Europa, de Oeso en het IMF - zijn hervormingen, waarbij niet e.e.a. wordt bijgesteld, maar waarbij bepaalde systemen worden afgeschaft en andere eventueel worden opgestart. Het kan zijn, dat de vakbonden straks dit land gaan lam leggen, maar ook dat zal niets oplossen en de zaken alleen maar verergeren. Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan hun Italiaanse collega's, die wél bereid zijn de hervormingen in hun land te steunen. Misschien heeft het kunst- en vliegwerk van Di Rupo straks nog als enige voordeel, dat men zal moeten inzien dat het met dit België zo echt niet meer verder kan. Afgezien van een definitieve splitsing, die heel wat Vlaams-nationalisten wel zien zitten maar Europees niet haalbaar is, blijft er nog de mogelijkheid België confederaal te maken via artikel 35 van de eigen Belgische Grondwet. De gewesten komen dan met elkaar overeen wat ze nog samen zullen doen. Al de rest wordt dan gewestmaterie en dan mag men in Wallonië (én Brussel) verder doen wat men wenst, maar dan wel zonder onze Vlaamse centen.
President Obama brengt momenteel een negendaags bezoek aan wat hij 'Asia Pacific' noemt. Hij wil de aanwezigheid van zijn land in die regio opvoeren en daarvoor zelfs troepen inzetten. De eerste 2.500 mariniers zullen in Australië gelegerd worden, in Zuid-Korea zijn er al zo'n 36.000 en er zullen er waarschijnlijk hier en daar nog wel bijkomen. Op dat budget zullen de USA niet besparen. Wat ze wel van plan zijn, is hun troepen terugrekken uit Irak, waarmee ze al bezig zijn en later ook Afghanistan en daar kan niemand hen ongelijk in geven. Waarom zouden de westerse landen nog langer de levens van hun eigen mensen riskeren in landen waar men van elkaar uitmoorden zo'n beetje een nationale sport heeft gemaakt? Laat ze daar toch doen en - als ze óns nog eens zouden lastig vallen (zoals bij 9/11) - smijt er dan maar wat bommen op. Dat lijkt allemaal niet erg humanitair, maar waarom zouden wij dat zijn als zij het niét zijn? Met de huidige technische middelen (Awax, drones en satellieten) kan men die haarden van moord en oorlogsvoering ook van buitenuit controleren en ingrijpen, mocht dat nodig zijn. Wat men in onze media over het hoofd schijnt te zien is, dat de Amerikaanse prioriteit voor Azië tegelijkertijd betekent, dat de interesse voor Europa fel bekoeld is. Wat is Europa de dag van vandaag nog waard? Niemand die het kan zeggen. Zowel politiek als monetair lijkt het steeds meer op een puinhoop. Hoelang houdt de euro het nog uit? Dat weet ook niemand en de groep van financiële experten die zegt dat er ofwel een einde aan zal komen ofwel tenminste een grondige verandering, groeit met de dag. Azië is de toekomst, het werelddeel met de grootste bevolking, in volle expansie en met mensen die meestal geen schrik hebben te moeten werken. Ook zonder loopbaanonderbreking, maaltijdcheques en nog van die heerlijkheden waarmee wij hier gepamperd worden en waarvoor onze vakbonden bereid zijn onze samenleving op tijd en stond te verlammen. 'The business of America is business' is het adagium en dat zit er in Europa niet (veel) meer in. Ons werelddeel wordt echt het avondland zoals reeds de Assyriërs het noemden, het land waar de zon ondergaat...
Bij Franz Schubert was zijn 'onvoltooide' (symfonie) niet zijn laatste, maar zijn voorlaatste. Di Rupo heeft nog een kans, want zijn 'conclaaf tot de finish' heeft weer eens geen resultaat opgeleverd. De geplande 'forcing' is op een sisser uitgelopen. Er kan ook geen resultaat uitkomen dat enige voldoening zal kunnen schenken, om de eenvoudige reden dat de man niets echt verandert, niets echt hervormt. Het enige wat hij doet is continu alles aanpassen, bijschaven, knippen en plakken. In Italië en zeker in Griekenland staat men er nóg slechter voor, maar daar gebéurt tenminste iets. Hier schaft men de provincietaks af, maar niet de provincie. Kan men straks niet meer voor de senaat stemmen, maar blijft die wel bestaan. Komen de vakbonden met 6.000 man bijeen op een werkdag (moeten die dan niet werken?) om nu al te stellen dat er geen cent meer mag bespaard worden. Ondertussen maakt het ACV van zijn aandeelhouders allemaal spaarders en gaat de staat dat nóg eens anderhalf miljard euro extra kosten (met dank aan de ACV-ers in de federale regering, Leterme op kop). Ondertussen is het duidelijk, dat hogere belastingen in dit land niet voor de oplossing zullen zorgen. In tegenstelling tot bv de Scandinavische landen, waar ook hoge belastingen zijn, maar waar het sociaal systeem efficiënt werkt, er weinig of geen armoede is en een hoge activiteitsgraad, gebeurt in dit land zowat het tegenovergestelde. Gelukkig hebben we nog Geert Bourgeois. Die gaat drie miljoen euro uittrekken om de Roma-zigeuners hier aan het werk te zetten. Nu nog de Walen.
* Vrije vertaling: 'Met Di Rupo naar de afgrond'! Voor wie het nog niet zou weten: een 'dirupo' betekent in het Italiaans een klif, een afgrond. En zoals onze Di Rupo nu bezig is, gaan we daar inderdaad op af. Want de man trekt zich gewoon niks aan van Europa, IMF en de beurzen. Of doet althans alsof. Hij werkt op zijn eigen tempo en dat ligt heel laag, temporiseert, remt af en probeert zo zijn doelen te bereiken. Een eerste keer is hem dat al gelukt, toen hij zolang getreuzeld heeft tot de N-VA tenslotte afhaakte. In vergelijking met wat er daarvoor gebeurde, werd het communautaire luik van de besprekingen daarna op een drafje goedgekeurd. Met de afwikkeling van het sociaal-economische luik gebeurt nu net hetzelfde. Terwijl de Belgische lange termijnrente de 5% bereikt, de zgz 'spread' met Duitsland zienderogen groter wordt en men België al openlijk bij de PIGS (met nog maar één 'i', daar Ierland zich eruit aan het wurmen is) rangschikt, blijft Di Rupo onverstoorbaar verder strompelen, in de hoop dat de liberalen (én CD&V) straks in paniek de handdoek zullen werpen en hij dit land verder zal kunnen 'socialiseren'. Di Rupo wil geen welvarend België, alleen een socialistische staat waarin hij en zijn partij het voor te zeggen zullen hebben. CD&V en Open VLD zijn mee in zijn boot gestapt en kunnen er niet meer uit zonder het belang van het land, waarover ze het steeds hebben, nog meer te schaden. Voor hen is het een mission impossible geworden zonder kans op uitstappen. 'Samen gevangen, samen gehangen', zoals wijlen Jos Van den Eynde, alias 'de polderbizon', de vroegere hoofdredacteur van (eveneens) wijlen de Volksgazet, het zo kernachtig kon uitdrukken.
Vorig weekeinde kwam Vande Lanotte nog eens in beeld. De geleerde professor en senator, die deel uitmaakt van het SP.a clubje dat aan de regeringsonderhandelingen mag deelnemen, gaf een sneer naar de regering Leterme. Volgens hem zou men nu niet zo traag moeten werken, als die regering haar werk had gedaan. In die regering Leterme zit wel geen Vlaamse socialist (vandaar waarschijnlijk zijn hautaine opmerking), maar wel de gelijkgezinden van de PS, waar Vande La's partij zo graag tegenaan schurkt. Meer nog: in die regering Leterme zijn het vooral de PS-ers die het voor het zeggen hebben. Wat Vande Lanotte ook vergat te zeggen was, dat de kansen om de Belgische staatsschuld af te bouwen veel groter waren in de twee paarse regeringen dan in de daarop volgende nepregering van Leterme. Meer nog, dat hijzelf toen minister van begroting was en er door het kapen van pensioenfondsen en het versjachelen van staatseigendom er mee heeft toe bijgedragen dat we in de toekomst nog lang met extra structurele schulden zullen blijven zitten. En er is nog meer. Uitgerekend Vande Lanotte was de man die inderdaad het zilverfonds oprichtte, een fonds dat de kosten van de vergrijzing zou opvangen en zou gespijsd worden met begrotingsoverschotten. Die moesten komen van Belgacom dividenden, de verkoop van telefoonlicenties en overheidsparticipaties. Op dit ogenblik zijn die opgelopen tot 22 miljard euro! In theorie zou het vinden van zo'n 12 extra miljard dan ook een fluitje van een cent moeten zijn, maar dat is het niet. Dat zilverfondsgeld werd nl belegd in langlopend Belgische schuldpapier en dus meteen weer uitgegeven om de Belgische overheidsschuld mede te financieren. Men zou dat boerenbedrog kunnen noemen, maar in feite gaat het hier om een zoveelste fraude, die rustig met die van de gemeentelijke holding kan vergeleken worden. En dat is nóg niet alles. Buiten het uitbrengen van een jaarverslag heeft het zilverfonds geen enkele andere activiteit, maar toch kost de werking ervan de staat elk jaar zo'n 300.000 euro. I.pl.v. ook maar iets op te brengen, kost het de staat extra geld. Nog erger dus dan de lege doos waarvoor het versleten wordt. Dat alles hebben we mede te danken aan professor Vande Lanotte, die nu door zijn partij wordt ingezet om de huidige Belgische begroting weer op poten te zetten. Waarlijk 'The right man on the left place'!
Het zat er al langer aan te komen, maar Leterme is de slakkengang van de treuzelonderhandelingen dan toch eindelijk beu geraakt. Ik denk dat hij al de hele tijd door in het geniep aan een soort schaduwbegroting is blijven werken en dan ook niet zoveel moeite zal hebben om die tegen de gevraagde tijd klaar te hebben. 'Een schaduwbegroting van voorlopige twaalfden', weer een nieuw woord voor het woordenboek van de Wetstraat... Vergeten we niet dat, voor een eventueel akkoord over een begroting door de club van zes, eerst alle documenten ter zake nog moeten worden ingevuld. Dan moet er een advies gevraagd worden aan het Rekenhof. Dan moeten de fracties alle teksten nog eens nakijken en kan er eventueel nog over gedebatteerd worden. Zo'n afwikkeling kan vier tot zes weken in beslag nemen. Dan zijn we bijna op het einde van dit jaar en is het dus te laat. Ondertussen is er de druk vanwege Europa, die niet alleen van België een geloofwaardige begroting wil zien, maar tevens de sociaal-economische hervormingen. Zie je dat al gebeuren met een SP die gewoon op de rem blijft staan en blijft zweren bij in hoofdzaak nieuwe belastingen, iets dat door datzelfde Europa nooit aanvaard zal worden. Het is niet voor niets dat België van Europees commissaris Olli Rehn dezelfde waarschuwing kreeg als Malta, Cyprus, Polen en Hongarije, nu niet direct landen waarmee we vereenzelvigd willen worden. Om nog te zwijgen van de beurzen die, nu Griekenland en Italië een adempauze hebben gekregen, reikhalzend uitkijken aan een volgend slachtoffer. De club van zes zou beter verhuizen van Brussel naar Namen. Die stad is niet alleen de hoofdstad van het Waalse gewest, dat geen verandering noch verarming wil, ze heeft als zinnebeeld de slak, wat in dit geval erg toepasselijk is. Ik heb zo het vage vermoeden dat men bij Open VLD en CD&V zo stilaan dik spijt heeft met deze onderhandelingen te zijn begonnen. Ze kunnen feitelijk niet meer terug en zijn met handen en voeten gebonden aan het dictaat van Di Rupo. Eer is er niet meer mee te halen en stemmen bij een volgende verkiezing zeker niet. Want, als deze regering Di Rupo er ooit komt, dan zal dat meer dan ooit ten koste van Vlaanderen zijn. Een regering met alleen Vlaamse verliezers, niet alleen van de vorige maar ook van de toekomstige verkiezingen, waarvoor in datzelfde Vlaanderen niet eens een eigen meerderheid zal zijn.
