De opmerkelijke uitspraken van Minister Magnette (PS), dat Europa teveel van België eist en zich ultra-liberaal gedraagt, passen in het kader van wat ik reeds vertelde in mijn blog van 7 dezer ('Uitstel van executie'), waarin ik schreef dat de Belgische vertegenwoordigers bij Europa zowat alles ondertekenen wat ze voor hun neus krijgen, om daarna diezelfde wetten en verordeningen niet of slecht uit te voeren. Voor de Walen komt daar nog bij, dat zij minder besparingen willen (want daar zijn ze de eerste slachtoffers van) en meer belastingen (want dan zijn het de Vlamingen die de klos zijn). Bij Magnette, de coming man in de PS, komt daar nog bij, dat hij blijkbaar nog steeds niet gesnapt heeft dat het 'premier dividend' betekent dat de partij van de premier de eerste moet zijn om toegevingen te doen. De PS-ers zijn dat verleerd geraakt nadat ze in dit land 36 jaar geen premier meer hebben kunnen leveren. In het belang van zijn regering en zijn eigen topjob heeft Di Rupo Magnette dan ook moeten terugfluiten, ook al zijn de meeste partijgenoten het waarschijnlijk eens met de laatste. Magnette is trouwens niet de eerste PS-er, die het niet meer ziet zitten. Onlangs verklaarde 'dieu' Spitaels, oud PS- voorzitter en oud minister-president van Wallonië, nog dat België een verloren zaak is en de Walen niet veel tijd meer hebben om op een andere entiteit te wedden. In die trant sprak ook de Luikse universiteitsprofessor die eind vorig jaar nog de Waalse alarmklok luidde, toen hij stelde dat zijn regio steeds armer, onwetender en ongezonder werd (mijn blog van 29.12.2011: 'De Marshall flop'). Wallonië is dringend op zoek naar een eigen manifest zoals dat van de Vlaamse Warande. Daar zouden zich al heel wat Walen mee bezig houden, waarbij zelfs de naam valt van Jean-Claude Marcourt, huidig Waals minister van Economie. Straffer nog, zelfs Anne Poutrain, 'la formatrice', die Di Rupo de hele tijd heeft bijgestaan tijdens de laatste regeringsonderhandelingen en die aan het hoofd staat van het Institut Emile Vandervelde, zou dit in de eerste plaats nog doen om een autonoom Wallonië voor te bereiden. Wallonië is de enige Europese regio waar het socialisme nog sterk staat en dat wil de PS zo houden. De vraag is maar wat dat gaat kosten en wie dat zal betalen. Met een Vlaamse meerderheid die zich achter de Europese plannen schaart en een Belgische regering die steeds meer in het Europese gareel zal moeten lopen, wordt dit een echte 'mission impossible'.
De nieuwe staatssecretaris voor ambtenarij, Hendrik Bogaert, wordt in zijn eigen regio naar 't schijnt 'straffe Hendrik' genoemd. Of dat waar is, weet ik niet met zekerheid, maar in zijn nieuwe functie heeft hij in elk geval een start à la Quicky (een streekgenoot) genomen. Een eerste voorstel van hem moet ervoor zorgen dat ambtenaren elk jaar geëvalueerd zullen worden, t.o.v. twee jaar nu. Het gevolg daarvan is, dat slecht werkende lui, die twee jaar na elkaar een slecht rapport krijgen, zouden kunnen worden ontslagen. Nu is dat pas na vier jaar. Zijn tweede voorstel geeft alle topambtenaren (140 momenteel) nog zes maanden de tijd om zich op het vlak van talenkennis te bewijzen. Dat heet officieel: 'een afdoende functionele kennis' te hebben van de twee landstalen. De logica zelf in een land dat tweetalig is (we zullen het Duits even vergeten). In dit land is logica echter soms ver te zoeken. Want die eis tot een redelijke talenkennis ligt al vast in een wet uit de tijd van Paars, is meer dan tien jaar oud en nog steeds niet toegepast. I.pl.v. fatsoenlijk de tweede taal te leren, zoals die wet dat voorschrijft, had men er weer eens een Belgische oplossing aan gegeven: er werden 'taaladjuncten' aangesteld, zeg maar tolken, die alles voor de topambtenaar mogen vertalen, wat de hele zaak duurder en inefficiënt maakt. Dat die in gebreke blijvende topambtenaren voor 99% Franstaligen zijn en de adjuncten Vlamingen, spreekt voor zich zelf. Mocht er toch ergens één Vlaamse topambtenaar zijn die geen 'afdoende functionele kennis' van het Frans zou hebben, dan is die de uitzondering die de regel bevestigt. Ondanks de ruime tijd die men krijgt om alsnog te bewijzen dat men de tweede taal voldoende kent (op zes maanden kan men elke taal summier leren) wordt er van francofone kant al geprotesteerd tegen Bogaerts voorstel, met het flauwe excuus dat het niet in het regeerakkoord staat. Alsof het nog niet erg genoeg is dat een wet, die tien jaar oud is, nog steeds niet wordt toegepast. Democratie op zijn francofoons. Een meer plausibele verklaring is waarschijnlijk het feit dat N-VA, bij monde van Ben Weyts, gezegd heeft het voorstel van Bogaert 100% te zullen steunen... Ondertussen is gebleken, dat België het beter doet zonder regering. De verstrenging van de wet op de gezinshereniging voor migranten, die meteen zorgde voor een beduidend kleinere toestroom van zgz 'asielzoekers', was nl niet het werk van een regering,maar van het parlement, waartoe de grootste Vlaamse oppositiepartij, de N-VA, haar steentje bijdroeg. Tot spijt van wie het benijdt.
Ik heb de gewoonte 's morgens eerst mijn blog te schrijven. Daarna ga ik de krant uit de brievenbus halen en kijk ik die na. Eventueel nieuws vers van de pers heb ik dan immers meestal al vernomen via de radio tijdens mijn ontbijt. Toen ik dat 'protocol' gisteren weer eens herhaald had en de krant inkeek, merkte ik tot mijn stomme verbazing dat de quote van Leo Tindemans, die ik op het einde van mijn verhaal had aangehaald, ook zo letterlijk terug te vinden was in een column van De Standaard. Meer zelfs: boven het artikel (van Filip Reyntjens, gewoon hoogleraar aan de Universiteit Antwerpen) stond ook de foto uit 1978 met Tindemans op het spreekgestoelte van de Kamer, toen hij die uitspraak deed. Had ik eerst de krant genomen en daarna mijn blog geschreven, dan had die er anders uitgezien, want nu leek het wel alsof ik plagiaat gepleegd had, wat helemaal niet het geval was. Ik had een klad van het verhaal trouwens al op maandagavond geschreven, maar pas dinsdag gepubliceerd, daar ik tracht het bij één artikel per dag te houden. Ik kan er mij dan ook alleen maar over verheugen, dat ik niet de enige ben die vind dat deze regering een loopje neemt met de parlementaire democratie. De vaststelling van Reyntjens, dat de club van Di Rupo met de grondwet 'zapt' en dat dit zonder meer een schande is, mag er trouwens ook zijn. Jammer genoeg gebeurt dit momenteel niet alleen met dat artikel 195. Het extra geld dat de monarchie bv zal krijgen, gaat de koning nu zgz zelf 'voorschieten' om de renovatie van het hekken rond 'zijn' domein in Laken te bekostigen. De indexering van de 'civiele lijst' (nog zo'n woord!) blijkt nl niet zomaar bevroren te kunnen worden en op die manier omzeilt ook Albert II de indexaanpassing. Ook wat asiel en immigratie betreft is het huilen met de per op. Over een actief immigratiebeleid staat er nl geen letter in het nieuwe regeerakkoord. Het is nog steeds één grote knoeiboel en de migratie-industrie bloeit als nooit tevoren. Pas is nog maar bekend geraakt, dat de nieuwe wet op de gezinshereniging effect heeft en ervoor zorgt dat er maandelijks enkele honderden immigranten op die manier minder het land binnenkomen, of er blijkt al een nieuwe sluipweg gevonden te zijn om de wet te omzeilen. Die weg heet 'medische regularisatie'. Er zouden al meer dan 9.000 aanvragen op die wachtlijst staan. Dat werd medegedeeld door kersvers nieuwe staatssecretaris Maggie De Block, zelf huisarts van beroep en dus wel degelijk deskundige ter zake. Ze zal er met heel haar gewicht (en dat ís wat) tegenaan gaan, maar moet alles eerst nog eens bespreken met de collega's Monica De Coninck (Arbeid) en Annemie Turtelboom (Justitie). Hopelijk wordt dat geen te lange koffieclatsh, want vooral laatstgenoemde heeft tegenwoordig nog andere katten te geselen (Sanduz en de Antwerpse parketperikelen). Zo slentert men maar verder in de hoop de 197 wijzigingen van de grondwet opgelost te krijgen in de amper 30 maanden waarover deze regering maar beschikt. Men wordt al moe van eraan te denken.
Ik heb hier al enkele malen gesuggereerd, dat het wel eens zou kunnen dat deze regering Di Rupo geen lang leven beschoren zal zijn. Wel bijna was het al gebeurd. Ze bleek nl nu al in de onmogelijkheid te zijn bepaalde afspraken na te komen, ware het niet dat ze gered werd door het toeval. Een deus ex machina, maar dan aan het begin van het verhaal, niet aan het einde. Nóg straffer dus dan de Griekse tragedies! Het parlement mag nl alleen maar artikels van de grondwet wijzigen, als die door het vorige parlement voor herziening vatbaar zijn verklaard én het huidige parlement het daarmee eens is. Dat wordt geregeld door artikel 195. Enkele van die zgz hervormingen uit het nieuwe regeerakkoord blijken nu niet voor herziening vatbaar te zijn verklaard en kunnen dan, normaal gesproken, ook niet worden doorgevoerd (bv die van de hervorming van de senaat). Door puur toeval - ge moet maar 'chance' hebben! - blijkt dat het fameuze artikel 195 zelf echter voor herziening vatbaar was verklaard. M.a.w. kan in feite alles gewijzigd worden, als men eerst maar dat artikel 195 zelf wijzigt. En daar houdt het niet mee op. De wijziging die nu eerst dient te worden doorgevoerd - eigenlijk een grondwetswijziging om te grondwet te wijzigen! - zal alleen maar gelden voor deze regeerperiode. Na Di Rupo blijft alles weer bij het oude. Van knip en plakwerk gesproken... 'De grondwet is geen vodje papier', heeft Leo Tindemans ooit gezegd, toen hij het ontslag van zijn regering aan de koning ging aanbieden. Dat blijkt tegenwoordig wél zo te zijn. De totalitaire democratie is niet ver meer af.
Bij de nationale bank zijn ze ondertussen toch tot het besef gekomen, dat ze zich belachelijk aan 't maken waren met die - volgens gouverneur Coene - voorspelde economische groei van 0,5% en hebben ze die dan maar bijgesteld tot 0,1%. Het kan nog minder worden, zelfs een krimp is niet ondenkbaar, maar op die manier hebben ze toch een beetje hun geloofwaardigheid gered. Want zelfs als we zouden uitgaan van een groei van 0,1%, dan moeten Di Rupo & friends op zoek naar zo'n extra 1,3 miljard euro. Daar zal het niet bij blijven, want als vervolgens Europees commissaris Olli Rehn gelijk krijgt, is er nog een reeks andere pijnpunten in de Belgische begroting onderschat: de wijzigingen in het systeem van de notionele intrest, de verhoging van de roerende voorheffing op intresten en dividenden, de strijd tegen de fraude en de besparingen in de gezondheidszorg. Dat zou de Belgische schatkist nog eens 1,2 miljard kunnen kosten, geld dat tot nader orde in de begroting bevroren wordt. In dat laatste geval moet de regering Di Rupo eigenlijk binnen de maand al 2,5 miljard extra vinden. Dit alles onder voorwaarde, dat de economische en financiële situatie van Europa in het algemeen en van België in het bijzonder er ondertussen niet verder op verslechtert. Na het schandaal van de verhoging van de koninklijke dotatie, is er nu ook dat van de ministers en staatssecretarissen die 8% meer loon zouden krijgen i.pl.v. de vooropgestelde 5% verlaging. Een verschil dus van liefst 13%. Het zou allemaal op een administratief misverstand berusten en de dames en heren van de regering Di Rupo zouden wel degelijk bereid zijn in te leveren. Vraag is maar, of ze het ook zouden gedaan hebben, als Ben Weyts (N-VA) er niét was achtergekomen? Men krijgt zo stilaan de indruk, in het nieuwe regeerakkoord het bos niet meer te zien door de bomen. Dat is ook niet verwonderlijk, als men weet dat het gaat over 197 wijzigingen van bestaande teksten. Zelfs als de ministerlonen en die van de staatssecretarissen verlaagd zouden worden, blijft er wel het feit dat de nieuwe ministeriële kabinetten 10% meer medewerkers hebben dan voordien, wat de kostprijs ook behoorlijk de hoogte in jaagt. Waar is de tijd toen Verhofstadt (weer hij!) de kabinetten - een typisch Belgisch verschijnsel dat haast nergens meer voorkomt - zou gaan afschaffen? Het tegenovergestelde heeft plaats gevonden. Nu er een regering is met liefst alle traditionele partijen, is het drummen geblazen om erbij te zijn. Dat geldt zeker voor die van de SP.a, die bij de vorige verkiezingsnederlaag uit de federale boot vielen, waardoor 300 van hen werden ontslagen. Met dank aan Vande Lanotte die deze ondankbare taak als voorzitter mocht uitvoeren. Hij heeft er echter voor gezorgd er deze keer zelf wél bij te zijn. Wie voor zichzelf zorgt ...
Het woord 'newspeak' (met één 's') is niet nieuw. Het komt uit het bekende boek van George Orwell's '1984', met het Big Brother verhaal, waarin het een fictieve taal betekent. Tegenwoordig wordt het meestal gebruikt om sommige zaken een andere betekenis te geven. In de politiek wordt het misbruikt door een zogezegd nieuw begrip te geven aan iets dat al lang bestaat, maar dat niet goed (genoeg ) meer klinkt voor de eigen politieke belangen. Een typisch voorbeeld van hedendaagse politieke newspeak is bv die 'werkloosheid met bedrijfstoeslag', dat terug te vinden is in het nieuwe regeerakkoord. Het betekent niets anders dan wat we steeds 'brugpensioen' hebben genoemd, waardoor men de indruk geeft dat dit laatste is afgeschaft. Dat is helemaal niet het geval, er is alleen maar wat aan geschaafd en geknabbeld zoals met de meeste van de 197(!) maatregelen die in voornoemd akkoord zijn terug te vinden. In het kader van de toevloed aan nieuws over het schandaal van de bonussen bij Dexia, is er ook zo'n woord opgetreden: 'functiepremie'. Zelfs het ACV schijnt erin getrapt te zijn, al zou dat ook wel kunnen gebeurd zijn als compensatie voor de redding van de centen van hun arco 'co-operanten'. Geen bonus meer, wel een functiepremie. Nog straffer in die Dexia affaire, is de uitdrukking 'vaste variabele', die gebruikt werd om het bonustekort van topman Mariani aan te vullen. Nota bene: van een voorzitter van een bank die er vorig jaar in slaagde 10 miljard euro (400.000.000.000 Befkes!) te verliezen. Ondanks het feit dat in het nieuwe regeerakkoord voorzien is dat variabele lonen in bedrijven die door de staat gered werden, onmogelijk worden gemaakt, zegt de nieuwe minister Vanackere - niet toevallig ook een ACV-er - dat hij daarin niet tussenbeide kan komen. Dat alles terwijl de Belgische staat zich wel voor 54 miljard euro garant heeft gesteld voor datzelfde Dexia. En tenslotte nog dit: volgens SD Worx, dat zich bezig houdt met human resources management (nog zo'n woord!), kan men een overzicht van alle veranderingen door de nieuwe regering doorgevoerd, terugvinden op www.dirupo I.be Onafgezien van het optimisme bij Worx dat we nog ooit een Di Rupo II zouden kunnen meemaken, zou ik er iedereen op willen attenderen de benaming van die site niet zonder de nodige uitleg te laten zien aan Italianen. Die vertalen dat 'dirupo' in één woord nl als www.afgrond I.be!
België heeft iets met Europa. Dit land staat steeds op de eerste rij om Europa te promoten en haar vertegenwoordigers tekenen ook steeds zonder enig voorbehoud alle mogelijke Europese wetten en verordeningen. Als deze laatste dat echt moeten worden uitgevoerd (tegenwoordig heet dat 'geïmplementeerd') in België zelf, dan komt er dikwijls niets van in huis of loopt alles flink wat vertraging op. Het is een courante gang van zaken dat België door Europa op de vingers wordt getikt omdat het zijn huiswerk niet goed doet. Zo verliep het met de uitvoering van de Sanduz wet en zo is het nu ook weer met de begroting. Tot en met het kleinste kind weet nu wel stilaan dat die niet klopt, maar toch wordt ze bij Europa ingediend en doet men alsof er geen vuiltje aan de lucht is. En dat is er blijkbaar wel, want Europa hecht weinig geloof aan bepaalde doelstellingen van de regering Di Rupo, waaronder de nieuwe aanpak van de notionele interest en de fraudebestrijding. Er is genoeg reden tot wantrouwen, want het begrotingsdoel voor 2011werd immers ook al niet gehaald (4,2% i.pl.v. de vooropgestelde 3,6). Gelukkig biedt datzelfde Europa ons armlastig land een (voorlopige) reddingsboei: België kan bepaalde delen van haar ingediende begroting voor dit jaar, voor een totale waarde van 1,2 miljard euro, 'bevriezen' en ondertussen zorgen voor een pasklare oplossing van de door Europa gewraakte passages. M.a.w. België krijgt uitstel van executie, tot ergens in februari. Op die manier heeft de regering Di Rupo nog ongeveer een maand de tijd om vers geld* te vinden. Dat alles in de hoop dat de Europese financiële en economische situatie ondertussen niet verslechtert, want anders zal dat 1,2 miljard weer niet genoeg zijn. Ik heb zo het idee, dat deze situatie nog een hele tijd zal aanslepen en zo'n beetje een processie van Echternach gaat worden. Dat komt ervan als een hervorming uitmondt in oeverloos knip- en plakwerk.
* Misschien vindt de regering wel 423 miljoen bij de koninklijke dotatie. Het blijkt nl dat die ook al gekoppeld is aan onze index (zoals de pensioenen en de 'sociale' uitkeringen!) en Albert II daardoor een 'loonsverhoging' van liefst 3% zou krijgen. Terwijl in het regeringsakkoord staat dat die dotatie zou bevrozen worden. Dat alles uitgerekend door die index, die ook al onder het Europese vuur ligt...
Zoals te verwachten was, heeft Europa België erop gewezen dat de begroting van Di Rupo niet realistisch is o.w.v. de 0,8% economische groei waarop ze berekend is. Ook de 0,5% die Luc Coene, gouverneur van de nationale bank gesteld had, is veel te rooskleurig en gemaakt in opdracht van de traditionele partijen, die de postjes bij die bank verdelen. Het wordt nu uitkijken, hoe het verder zal lopen, want daarmee zou de federale regering, die met zoveel moeite tot stand was gekomen, wel eens vroeger dan gedacht ten onder kunnen gaan en zijn nieuwe federale verkiezingen dit jaar niet uit te sluiten. Wat er ook gebeure, de gemeenteraadsverkiezingen komen er in elk geval en wel op 14 oktober. In de aanloop er naartoe zijn alle partijen al duchtig de messen aan het slijpen. Raar maar waar: er zijn op dit gebied nogal wat gelijkenissen tussen FDF en N-VA. Beide partijen hadden een kartel met een van de zgz traditionele partijen. De N-VA met CD&V en het FDF met de MR. Beide partijen zijn uit hun kartel gestapt en nu zijn ze ook beiden bezig met het oprichten van eigen gemeentelijke organisaties. Dat laatste is niet helemaal juist, want de 'eigen regio' betekent voor de N-VA Vlaanderen en Brussel, terwijl het FDF niet alleen in Wallonië en Brussel op komt, maar ook in 'ons' Vlaanderen, terwijl de N-VA dat niet doet in Wallonië. De aloude slechte Belgische traditie van de twee maten en gewichten, waarbij iedere Belg gelijk zou moeten zijn voor de wet, maar de Franstalige in de praktijk steeds uitzonderingen krijgt. Mede als gevolg daarvan telt het FDF de dag van vandaag zelfs meer lokale mandatarissen in Vlaanderen dan in het 'eigen' Wallonië. Daarin zou nu verandering kunnen komen, nu de Vlamingenhaters ook eigen organisaties in het Walenland willen oprichten. Of dat veel succes zal hebben, is nog een groot vraagteken, want heel wat gewone Walen hebben er zo stilaan genoeg van dat de Brusselse problemen, B-H/V inbegrepen, de voorrang krijgen op die van hun eigen regio. In elk geval zien we het nog niet gebeuren, dat het FDF in de Waalse regering geraakt, zoals de N-VA dat in Vlaanderen heeft gerealiseerd.
Wat er ook gebeure, Brussel blijft in de actualiteit. Jammer genoeg meestal niet in de gunstige zin. De stad, die ook de hoofdstad van Europa pretendeert te zijn, is de eerste om de Europese richtlijnen niét te volgen. Dat hebben we zopas nog meegemaakt met de Europese zgn Salduz-wet, waarbij al wie wordt aangehouden vanaf het eerste verhoor bijstand moet kunnen krijgen van een advocaat. In Vlaanderen heeft men dat vanaf de eerste dag, 01.01.2012, netjes geregeld met een soort wachtdienst, in Brussel zou dat niet kunnen. Erger nog, in Brussel zouden de Nederlandstalige advocaten, zeg maar de Vlamingen, wel bereid zijn dat te doen, maar ligt de Franstalige Balie dwars. Die francofone dames en heren, die in Brussel veruit in de meerderheid zijn, willen niet bij nacht en ontij gestoord te worden. Vandaar dat het Brusselse parket zwart op wit heeft gesteld, dat criminelen, die worden aangehouden voor een hele reeks misdrijven, gaande van diefstal tot geweld t.o.v. de politie, voortaan niet meer meteen verhoord zullen worden, noch mét noch zonder advocaat. Hun gegevens worden genoteerd, hun vingerafdruk wordt genomen en de dames en heren criminelen worden vriendelijk verzocht zich op een latere datum op een fatsoenlijk uur te komen melden bij de politie, al dan niet vergezeld door hun advocaat. Als ze die niet hebben, zal de politie er dan een oproepen. M.a.w. Brussel geeft een eigen interpretatie aan de Europese wet, enkel geldig op het eigen grondgebied. Brussel is nu al een stad die uit haar voegen barst. Ze telt al een tijdje meer dan één miljoen inwoners en er komen er nog altijd hele drommen bij, veel meer dan elders in het land. De meeste zijn buitenlanders, al dan niet illegaal en niet weinigen van hen krijgen nu de kans de wet met de voeten te treden zonder daarvoor serieus gestraft te zullen worden. Hun gegevens, voor zover die kloppen, mogen dan bij een overtreding wel bij de politie bekend zijn, wat doet men ermee als men straks door de bomen het bos niet meer ziet? Misdadigers die echt zinnens zijn criminele feiten te plegen, zullen dat voortaan bij voorkeur in Brussel doen. Als ze al gepakt worden, weten ze al bij voorbaat dat de kans groot is dat ze niet gestraft zullen worden en, in het slechtste geval, de mogelijkheid krijgen tijdig te gaan lopen. Volgens de akkoorden van de regering Di Rupo zal Brussel voortaan jaarlijks zo'n half miljard euro extra krijgen. Om wat te doen? Wel, in de eerste plaats feesten, natuurlijk. Er gaat haast geen week voorbij zonder dat er in Brussel wel e.o.a. feest is, voor deelnemers en toeschouwers meestal gratis. Officieel althans, want na Stevaert weten we dat gratis niet (meer) bestaat.
Gisteren werd VRT-journalist Bruno Huygebaert begraven. Die was op 26 december onverwachts overleden; hij werd slechts 50. Bij de gelegenheidstoespraken was er ook die van Marc Van de Looverbosch, VRT-collega, wetstraatjournalist en voorzitter van de Vlaamse journalisten. Van de Looverbosch kon, zoals trouwens iedereen, over Huygebaert niets dan goed vertellen. Opmerkelijk voor wie de afgestorvene kende, was wel de uitspraak van Van de Looverbosch 'dat bij Bruno de onpartijdigheid en de neutraliteit hoog in zijn vaandel stonden en dat hij nergens zijn eigen mening liet doorsijpelen'. Dat klopt en staat in schril contrast met wat de linkse Van de Looverbosch zelf ooit al voor de camera en in de micro van de even linkse VRT heeft verteld. Wie herinnert zich niet de danspasjes die hij uitvoerde, toen hij hoorde dat Patrick Janssens gewonnen had in Antwerpen? Of hoe hij steeds probeert de Vlaams Belangers te kleineren en het succes van de N-VA te minimaliseren? Bruno Huygebaert deed zoiets niet. Hij specialiseerde zich wel in economische en financiële dossiers, maar bracht even professioneel verslag over het Vlaams zangfeest, de IJzerwake en de IJzerbedevaart, als hij er de kans toe kreeg. Want Bruno was Vlaamsgezind, hoe moeilijk zoiets bij de VRT ook mag zijn. Vandaar dat hij inderdaad zijn eigen mening niet kon laten doorsijpelen, zoals Van de Looverbosch dat wel ongestraft kan doen. Het is eigenlijk beschamend, dat men in dit land niets eens openbaar met een Vlaamse overtuiging voor de dag kan komen, zonder het risico te open daarmee zijn eigen broodwinning in gevaar te brengen. Denk maar aan Herman de Bode, die indertijd zijn carrière als directeur bij McKinsey gedwarsboomd zag, omdat hij het manifest van de Warande mede had ondertekend. Of aan Marc Platel en de betreurde Roger Van Houtte die respectievelijk bij het Belang Van Limburg en de Gazet Van Antwerpen op een zijspoor werden gezet o.w.v. hun Vlaamse overtuiging. De meeste bekende Vlaamse voorvechters buiten de politiek (denk maar aan Remi Vermeiren, Frans Crols e.a.) konden slechts dan vrij voor hun mening uitkomen, nadat ze met pensioen waren gegaan. 'Berufsverbot' noemen ze dat in Duitsland.
Vlaams minister-president Kris Peeters is ons gisteren komen vertellen, dat 2012 geen goed jaar wordt en dat we met zijn allen flink zullen moeten besparen. Dat is helemaal geen verrassing, want dat had iedereen al lang zien aankomen. Dat zijn eigen begroting nog steeds uitgaat van een economische groei van 1,6%, is er dan ook vér over. 'Wat we zelf doen', weet je wel. Het mag Vlaanderen dan ook beter gaan dan België, 1,6% is een lachertje als men weet dat het even goed 0,0% kan worden. Dat men reeds in februari een eerste budgetcontrole gaat doen, is dan ook maar window dressing, het gezicht redden, zeg maar. Het is niet de eerste keer dat ik dit schrijf en ik verval dus in herhaling. Waarom moet er in Vlaanderen persé een budget in evenwicht zijn als dat zowat nergens anders het geval is? Hebben we nog geen lessen genoeg geleerd uit de debacles van de regeringen Verhofstadt? Het is natuurlijk leuk geen schulden te hebben, maar zelfs een goed draaiend bedrijf maakt wel eens schulden om vooruit te blijven gaan. België heeft zelfs zijn streefdoel van 3,6% staatsschuld (t.o.v. het bbp) in 2011 niet gehaald en de Waalse en Brusselse regio zien een sluitend budget pas tegen 2015. Het gevolg van een Vlaamse zelfkastijding zal zijn, dat straks de Belgische staat aan de deur staat te kloppen en het geld zal halen waar het dan zit: bij Vlaanderen. Dat we riskeren door de ratingbureaus op de vingers te worden getikt, is ook geen argument meer. In 2011 had Vlaanderen een sluitende begroting en verloor het toch een punt in zijn rating. So What? Tenslotte nog dit. In zijn interview met De Standaard over de vraag in wat CD&V en N-VA werkelijk verschillen, zei Peeters 'dat zijn partij een Vlaamse partij is, die in alle staatshervormingen, die - volgens hem - telkens tot meer Vlaamse zelfstandigheid hebben geleid, haar verantwoordelijkheid heeft genomen'. Ik ga dat niet helemaal ontkennen, alleen had de reporter wel eens kunnen vragen, wat dat Vlaanderen allemaal gekost heeft. Te beginnen met de jaarlijkse transfer van 12 miljard euro. Denk maar eens wat men de dag van vandaag in Vlaanderen daarmee zou kunnen doen, terwijl we nu verzocht worden flink onze broeksriem aan te halen...
Bovenstaande titel heeft niets met de euro te maken, maar alles met het weer en onrechtstreeks ook met de politiek. Het is op dit ogenblik nl onwaarschijnlijk zacht voor de tijd van het jaar. Feitelijk is dat niet goed voor de natuur, die duidelijk haar kluts kwijt is. Een paar weken stevige vorst zouden deze natuur tot rust kunnen brengen en ons o.a. kunnen verlossen van heel wat schadelijke insecten, die nu dreigen te overleven en die straks heel wat schade kunnen berokkenen aan landbouw, tuinbouw en veeteelt (denk maar aan de mug die blauwtong veroorzaakt en die bij dit weer hier overleeft). Een doorzetten van deze zachte winter kan ons dan weer heel wat laten besparen op gebied van energiekosten. Een strenge winter zou tot een financiële ramp kunnen leiden en voor dat laatste is men als de dood, vooral in Duitsland. Na de sluiting van liefst acht Duitse kerncentrales, heeft men daar nl nu al te weinig stroom. Het land, dat tot voor kort stroom uitvoerde, voert nu stroom in. In Zuid-Duitsland heeft men momenteel te weinig kerncentrales, in Noord-Duitsland een overschot aan windkracht. Op zich zou dat niet erg zijn, ware het niet dat er niet genoeg leidingen zijn om beide gebieden sluitend met elkaar te verbinden. Het ontbreekt het land daarvoor aan zo'n 13.000 km stroomlijnen. Als er bv in februari een paar weken strenge vorst zou optreden, met een groot hogedruk gebied boven Duitsland, dan zal dat land een enorm stroomtekort hebben en valt zelfs een totale black-out niet uit te sluiten. Extra stroom invoeren vanuit Frankrijk, waar drie kerncentrales nu al bijna uitsluitend voor export naar Duitsland werken, zou theoretisch kunnen. Mocht de strenge winterprik echter ook het oosten van Frankrijk treffen, dan mag men dat vergeten. Een totale black-out zou Duitsland meer dan één miljard euro per uur kosten... Nu hoor ik e.o.a. groene al zeggen, dat Duitsland toch al een serieus energiepark aan duurzame stroom heeft. Dat klopt, maar voorlopig is dat nog steeds onvoldoende. Verder moet men er rekening mee houden, dat er in februari dagelijks nog niet zoveel uren zonneschijn zijn en dat de zon dan ook nog niet zo fel schijnt. In het geval van een groot hogedruk gebied, mag men trouwens de windmolens vergeten. Bij grote hogedruk is er nl zo goed als geen wind zodat het rendement van die molens op dat ogenblik bijna nihil zal zijn. We zullen dan ook maar hopen, dat er geen te strenge winter meer komt, want het zullen niet alleen de Duitsers zijn die daarvan het slachtoffer zouden worden. Ook ons land heeft nu al een tekort aan stroom (waarvoor al gewaarschuwd is) en voert die eveneens in uit Frankrijk...
Nog niet zo lang gelden lachte men met Silvio Berlusconi, toen die de crisis in zijn land minimaliseerde door te zeggen dat de restaurants in Italië nog altijd vol zaten. Daaraan moest ik denken bij het zien van de TV-journaals van oudejaarsavond, toen zowel bij VRT als bij VTM uitgepakt werd met volle restaurants, volgeboekte hotels en appartementen, traiteurs die het werk amper konden bijhouden. Crisis?, welke crisis? De regering Di Rupo zou (voorlopig) zo'n 11 miljard euro extra hebben bespaard. Ruw geschat komt dat op 1.000 euro per Belg, zuigelingen en bejaarden inbegrepen, geld dat we hoe dan ook zullen moeten inleveren. En dat blijkt nog niet voldoende te zijn, omdat de gemaakte begroting berekend is op een economische groei van 0,8%, die er helemaal niet meer is. Er zullen dus nog andere miljarden moeten gevonden worden en dit vóór 15 januari, op last van Europa. Gebeurt dit niet, dan mag de regering haar begrotingswerk nog eens overdoen, al dan niet tussen wat vakbondsacties in. Christophe Deborsu, de sympathieke RTBf-reporter (van o.m. 'Bye,bye Belgium' en de 'Marseillaise' van Leterme), heeft het bij het juiste eind, waar hij zegt dat het nu niet het beste moment is voor een Waalse premier. 'Als Di Rupo faalt, zegt hij, 'maakt hij het allemaal nog erger voor de Walen'. Jammer genoeg niet alleen voor de Walen. En zeker niet voor de huidige regeringspartijen. Bij de verkiezingen van de jongste jaren verloor de ontslagnemende regering in Groot-Brittannië 6,5% van de stemmen, in Portugal 8,5%, in Finland 11%, in Nederland en Spanje 15% en in Ierland zelfs 27%. Men zou voor minder zenuwachtig worden.
De Belgische Beurs, beter bekend als de 'Bel 20' heeft dit jaar een gemiddeld verlies gemaakt van zo'n 20%. Bij de weinige firma's die wél winst maakten, was 'onze' brouwer AB Inbev en dat zal o.m. Jean-Luc Dehaene geweten hebben. Verschillende toplui van die firma hebben nl een deel van hun aandelen verkocht en onze nationale loodgieter zou daar bij zijn. Zeker is het niet, want sinds hij geen 'insider' meer is, geen onafhankelijk bestuurslid, valt dat niet meer te controleren, iets wat hem zeker voldoening zal geven, want Jean-Luc houdt niet van pottenkijkers. De man zit bij AB Inbev nl op een jackpot van meer dan 3 miljoen euro. Daarenboven heeft hij nog altijd de riante wedde van europarlementair met de even riante onkostenvergoedingen. Niet slecht voor een (ex?) ACV-er die ooit verklaarde dat hij, mocht hij opnieuw kunnen beginnen, eerder socialist zou willen zijn... Van would-be socialist naar een echte (nou, ja).Johan Vande Lanotte, vice-premier en minister van Economie, Consumentenzaken en ...de Noordzee. Buiten de voor het land schadelijke kemels die de man in een vorig leven al geschoten heeft (Zilverfonds, ABX, het hotelakkoord over Sabena, Electrawinds en nog zo enkele), houdt hij zich ook bezig met 'zijn' basketploeg, BC Oostende. Het stadion van dat team kreeg in 2009 en 2010 telkens 100.000 euro voor zijn jeugdschool en in 2010 nog eens 375.000 euro voor de bouw van een extra verdieping. Dan nog eens een half miljoen sponsorgeld van E-Lotto. In Oostende, de thuishaven van Vande La, betaalt de politie de stad miljoenen voor het gebruik van camera's in de haven, iets wat bij mijn weten nergens anders gebeurt. Een deel van dat bedrag zou doorgesluisd worden naar Telindus, toevallig de sponsor van de basketploeg. Of Vande Lanotte daar zelf iets van overhoudt, is koffiedik kijken, maar hij zal er zeker niet armer van worden. Hij heeft daarenboven nog altijd zijn inkomsten als professor aan de UGent en nu sinds kort ook dus die van vice premier en minister. Van Karel De Gucht weet ondertussen iedereen, dat de Belgische fiscus hem op de hielen zit in verband met de financiering van een stulpje in Toscane, dat ook al miljoenen waard zou zijn. De Gucht wil niet dat men zijn bankrekeningen kan inkijken en is daarvoor naar de Raad van State gestapt. Als hij - zoals steeds - zo zeker is van zijn eigen gelijk, zou dat toch geen probleem mogen geven, maar dat blijkt dus niet het geval te zijn. Tenslotte is er nog het raadsel Verhofstadt. Zoals ik hier al vroeger schreef, heeft die man bezittingen die een veelvoud zijn van wat bv De Gucht bezit en zou hij die nooit hebben kunnen betalen met wat hij officieel verdiend zou hebben (dit werd ooit eens uit de doeken gedaan in Knack). Toch laat men Verhofstadt met rust. Misschien weet de sluwerd te veel... Enfin, onze politieke monumenten boeren goed, zo te zien. Wij zullen het met wat minder moeten doen. Toch nog het beste voor het jaareinde en 2012!
Het is algemeen aanvaard, dat het leven na de invoering van de euro overal flink duurder is geworden. Een zoveelste studie daarover zegt, dat het zo'n vaart niet zou lopen. Van 1990 tot het jaar 2000 (dus vóór de euro) zou de levensduurte bij ons met 22% gestegen zijn, van 2000 tot 2010 met 24%, dus niet zo'n groot verschil. Toch ben ik het daarmee niet eens. De benodigdheden van elke dag: energie, eten en drinken zijn wel degelijk heel wat duurder geworden. Dat argument wordt niet ontkend, maar wordt gecounterd door te zeggen dat alle elektronica en aanverwanten een stuk goedkoper zijn geworden. Ook dat is juist. Dat laatste maakt echter niet de rekening van de gewone man in de straat, die moeilijk de eindjes aan elkaar kan knopen, al die nieuwe hebbedingetjes misschien wel leuk vindt, maar ze daarom niet persé nodig heeft. Blijft natuurlijk de vraag, waarom er tussen het decennium vóór en dat erna zo weinig verschil is in de stijging der kosten. Waarschijnlijk, denk ik, omdat er na de eeuwwisseling steeds meer van die moderne gadgets op de markt zijn gekomen, waardoor die allemaal steeds goedkoper worden. Er valt echter nog wat anders te bekostigen dan iPods en iPads. De energiekosten: de verwarming van het huis, de verlichting, het verbruik van de auto die voor de meeste onder ons onmisbaar is geworden. Als we horen dat die dit jaar zo'n 20% duurder zijn geworden en volgend jaar waarschijnlijk 30% zullen stijgen, dan is er weinig reden om daarover verheugd te zijn. E.e.a. zal trouwens afhangen van wat die regering Di Rupo zal beslissen i.v.m. het al dan niet sluiten van de kerncentrales. Het feit bv dat de elektriciteit dit jaar 'slechts' 20% duurder werd t.o.v. de stookolie (bijna 70%), komt doordat de stroom (nog) voor een groot deel verwekt wordt met kernenergie en steenkolen. Mensen die hun huis nog verwarmen met de goede, ouderwetse steenkool, hebben daarvoor in 2011 zelfs zo goed al niets méér uitgegeven. Een alternatief, de houtkachel, riskeert trouwens straks ook zwaar aangepakt te worden, omdat ze de atmosfeer meer zou vervuilen dan het verkeer. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, gaat het bier ook nog eens duurder worden: plus 5% vanaf maart 2012. Van een rampjaar gesproken!
Ik schreef gisteren nog dat de officiële gegevens bij statistieken over België steeds met een grove korrel zou moeten genomen worden. Bij het uitsplitsen van de Belgische gegevens naar de gewesten toe, blijkt nl pas hoe groot de verschillen tussen die gewesten kunnen zijn. Ik word op mijn wenken bediend, want binnen de 24 uur is daarover nog maar eens een bevestiging gekomen en wel vanuit een onverdachte hoek, nl van een zekere Pierre Pestiau, professor economie aan de universiteit van Luik. Uit de laatste gegevens over een studie naar het algemeen welzijn binnen de E.U. landen blijkt nl dat België als geheel zich iets boven de middelmaat bevindt. Uitgesplitst is de waarheid echter, dat de welzijnskloof tussen Vlaanderen en Wallonië nooit groter was én nog toeneemt. Vlaanderen zit in het Europese koppeloton. Wallonië doet het veel slechter dan 'nieuwe' landen als Tsjechië en Slovenië, zelfs slechter dan Polen en Hongarije en ongeveer even slecht als Portugal. Alleen Bulgarije en Roemenië doen het nog slechter. Men kan zich daarbij afvragen waar al die triomfkreten i.v.m. de twee zgz Marshall plans dan ook voor nodig waren. Niet alleen wordt Wallonië steeds armer, de Walen sterven gemiddeld ook twee jaar vroeger dan de Vlamingen en dit in een regio met o.a. de Waalse Ardennen en Belgisch Lotharingen, waar het toch gezond wonen zou moeten zijn. De reden zit misschien nog in de nasleep van de vervuilende industrieën rond Luik en Charleroi, of zou het toch met de manier van leven te maken hebben? Bewegen is goed voor de gezondheid en dat gebeurt in Wallonië misschien iets minder dan bij ons in Vlaanderen. Stakers en werklozen - en die zijn er heel wat in Wallonië - hebben meestal niet de neiging te gaan sporten. Zeker als men de Waalse stakers bezig ziet, met hun vuurtjes waarvoor onze Jan met de pet een boete krijgt als hij dat in zijn tuin doet en meestal met de pint in de hand en de sigaret in de mond, kan men moeilijk aannemen dat zoiets gezond zou zijn, zeker als men dat geregeld doet. Er zal voor hen dan ook niets anders op zitten dan wat meer en langer te gaan werken, zoals Quicky* het heeft aangekondigd. Misschien kan dat iets helpen. Ondertussen blijft echter ook waar, waarover ik het gisteren reeds had. Wallonië mag dan qua gezondheid, onderwijs en werk bij de Europese kneusjes zitten, in hun portemonnee voelen de Walen er weinig van. In elk geval veel minder dan de andere kneusjes, want die hebben geen Vlaanderen die de rekening bijpast...
* Quicky is de eerste niet-socialist als minister van Pensioenen sinds ... 1988! Achtereenvolgens waren dat Van der Biest, Detiège, Mottard, Detiège opnieuw, Willockx, Colla, Peeters, Vandenbroucke, Tobback, Dupont, Arena, en - last but not least - Daerden. Allemaal socialisten die er mee voor gezorgd hebben dat de Belgische pensioenen bij de laagste van Europa zijn gebleven. Nu er, na 25 jaar, eens een niet-socialist minister van Pensioenen wordt, komt de rode garde daartegen in opstand...
De titel van deze blog heb ik ontleend uit het januarinummer (ze zijn er al vroeg bij!) van 'Doorbraak', het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Daarin wordt gesteld dat wij Vlamingen ons niet mogen neerleggen bij onze ondermaatse vertegenwoordiging in de federale regering. Die was al begonnen onder Leterme II en stilaan beginnen sommige Vlamingen het al normaal te vinden dat in dit land de minderheid oververtegenwoordigd is en het dus voor het zeggen heeft. Als daar niet krachtiger tegen wordt opgetreden dreigt die situatie zich naar de toekomst door te zetten. Het is zonder meer een schande dat in een land, dat zich officieel democratisch noemt, de meerderheid van het volk ondervertegenwoordigd is en blijft. In feite is de regering Di Rupo een minderheidsregering, waardoor dit land zich in een constante systeemcrisis bevindt. En het wordt nog erger, als we weten dat het uitgerekend Vlaanderen, dus de streek die benadeeld wordt, is die de rekeningen zal mogen betalen. In officiële statistieken spreekt men steeds over België, ook voor wat begroting en staatsschuld betreft. Als men die statistieken echter gaat uitsplitsen naar de gewesten toe, dan blijkt dat Vlaanderen een budget in evenwicht heeft en dat de schuld t.o.v. het gewestelijk bbp in Wallonië liefst 508 miljard euro bedraagt en in Brussel 151 miljard. M.a.w. Vlaanderen, dat het in alle opzichten beter doet, moet voor de andere twee opdraaien en krijgt daar, politiek gesproken, niets voor terug. Volgens Herman Deweert, in hetzelfde nummer van 'Doorbraak', is Vlaanderen op die manier sinds 1990 zo'n 258 miljard euro armer geworden. Als we dat terugbrengen per jaar, dan komen we inderdaad zo ongeveer aan de jaarlijkse 12 miljard aan transfers, zoals vermeld in het Warande manifest en zoals ook ik regelmatig heb vermeld. De Vlaamse partijen die deze regering zonder meerderheid in Vlaanderen steunen, zijn dan ook niet weinig hypocriet. In het licht daarvan is het dan ook aan te nemen dat ze er inderdaad op hopen dat ze straks vanuit francofoon België zullen moeten gesteund worden om bij een volgende stembusslag niet helemaal weggespoeld te worden.Arme Vlaming die nog voor dergelijke partijen durft stemmen...
Di Rupo weet niet eens of zijn regering januari 2012 gaat overleven, maar de man (sic) neemt nu al een optie op een tweede ambtstermijn. Om die te kunnen realiseren en zo als eerste minister in functie te kunnen blijven tot 2019, zal hij de steun van de huidige Vlaamse regeringspartijen nodig hebben. Om die te vriend te houden en ze tegelijkertijd in de ondergeschikte positie te houden waarin ze zich nu bevinden, is het nodig dat ze bij een komende stembusslag in Vlaanderen niet verder achteruit gaan. Om dit waar te maken gaat Di Rupo zijn francofone medestanders aanraden de drie traditionele Vlaamse partijen te steunen bij de volgende verkiezingen in Vlaanderen. Officieel heet het, dat "de inspanningen van de Vlaamse partijen moeten worden gehonoreerd'. Ze zullen dus bepaalde extra voordelen krijgen, wat die ook mogen zijn. Straffe kost, als u het mij vraagt. CD&V, SP.a en Open VLD worden dus nu al verzocht zich blijvend ondergeschikt te maken aan de overheersend francofone Di Rupo regering en ze te blijven steunen tot 2019. Als compensatie zullen ze dan tijdens de volgende verkiezingen in Vlaanderen de steun krijgen van de Franstaligen, mogen zij hun huidige postjes behouden, zolang ze Di Rupo maar blijven erkennen als hun premier. De bedoeling is dat men zo tegelijkertijd ook de N-VA van De Wever op afstand houdt en, indien mogelijk, zelfs wil terugdringen. Een tweede cordon sanitair zal dan ook niet langer denkbeeldig zijn, zeker als men weet dat ook Mgr Léonard mee op de Belgische kar is gesprongen door openlijk te verklaren dat De Wever zijn intelligentie misbruikt voor een slechte zaak. Daarmee treedt de aartsbisschop weer uit de pas en breidt hij een vervolg aan de anti Vlaamse houding van de Belgische katholieke kerk. Vroeger was er al Mgr Desmedt van Brugge, die zei dat stemmen voor de toenmalige Volksunie zonde was, waren de Belgische bisschoppen in eerste instantie tegen de splitsing van de KU Leuven en noemde Daneels die van het Vlaams Belang 'wilden'. Er is niets nieuws onder de Belgische zon. Als het aan Di Rupo, de koning en Mgr Léonard ligt, dan kan men de linzensoep al klaar zetten. Voor een bord daarvan zullen CD&V, SP.a en Open VLD hun eigen streek nog maar eens verkopen. Als de Vlamingen niet tijdig wakker worden,, zal de geschiedenis zich nog maar eens herhalen...
De politiek-correcten (Poco's) hebben een nieuwe vijand ontdekt: de neoliberalen. Die zijn, volgens hen, de schuld van alle huidige problemen. De heisa tegen Van Quickenborne was er één uiting van, maar we worden links en rechts steeds meer met de term om ons oren geslagen. Het klinkt goed en is, politiek gesproken, risicoloos. Volgens Luc Kortebeek, ontslagnemend voorzitter van het ACV, zitten er zelfs neoliberalen in alle regeringspartijen en zeker in de Vlaamse oppositie (even raden wie hij daarmee bedoelde). Keuze genoeg dus. Mijnheer Kortebeek is geen populist. Hij gaat dan wel op pensioen als ACV-voorzitter, met een termijn van twaalf jaar die hem geen windeieren zal hebben gelegd, hij blijft wel enkele andere riante functies achter de hand houden. Zo blijft hij voorzitter van o.m. de Wereldsolidariteit, een ngo van de christelijke arbeidersbeweging, van de werknemersgroep bij de Internationale Arbeidsorganisatie in Genève, ondervoorzitter van de Internationale Vakbondskoepel en nog wel enkele van die leuke baantjes. Hij noemt ons land nu 'het wilde westen' en al wat er verkeerd is gegaan is de schuld van de neoliberalen... Zelfs aartsbisschop Léonard pakte er mee uit in zijn homilie van de middernachtmis. Ook voor hem was dat een risicoloos standpunt, dit in tegenstelling tot vroegere uitspraken waarbij hij de politiek-correcte pers over zich kreeg. De financiële crisis waarin Europa de dag van vandaag verzeild is geraakt, heeft verscheidene oorzaken. Maar die herleiden tot wat neoliberalisme is erg goedkoop. Landen zoals Griekenland, Spanje en Portugal werden geleid door socialistische regeringen die schaamteloos schulden zijn gaan maken. Dat is geen neoliberalisme, maar populisme van het ergste soort. Diegenen die na hen zijn gekomen, mogen de rotzooi opruimen en krijgen dan het etiket van neoliberalisme opgeplakt. In de marge van bovenstaande is de demarche van Di Rupo bij Music for Life trouwens ook typisch. De man, die een regering leidt die wanhopig op zoek is naar geld, kwam er met de glimlach één miljoen euro cadeau geven. Geld dat niet eens van hem is weggeven, is ook populisme. Dat zou men ook kunnen zeggen van Kris Peeters, die daar eveneens 300.000 euro kwam weggeven, maar die heeft tenminste het excuus dat zijn regering (voorlopig?) nog een budget in evenwicht heeft...
Nederland heeft zijn Willem De Zwijger, Italië zijn Giuseppe Garibaldi en wij hebben Guy Verhofstadt. Als we nl de gecoördineerde berichtgeving van De Standaard en Le Soir mogen geloven, dan is het Verhofstadt en niemand anders dan Verhofstadt geweest die dit land heeft gered uit zijn regeringsloosheid. Een paar telefoontjes van en naar Di Rupo enerzijds en naar De Croo Jr anderzijds, alle problemen herleid tot vier schamele puntjes en de regering Di Rupo was een feit. Vergeet Standard & Poors (S&P), die de rating van België verlaagde van AA+ naar AA en binnen de 24 uur kon vaststellen dat de zes onderhandelende partijen een nieuwe regering vormden. Dat had helemaal niets met S&P te maken, het waren de telefoontjes van Verhofstadt die het deden. Zonder die zou Di Rupo beslist hebben ermee op te houden. En als we dat niet willen geloven, zullen ze ons wel wat anders wijs maken. Als Verhofstadt het zo goed voor heeft met dit land, waarom heeft hij daar dan niet eerder aan gedacht? Of was het misschien uit wroeging, omdat hij vroeger niets gedaan heeft toen hij er werkelijk iets aan kon doen? Toen hij zijn eerste drie burgermanifesten in de praktijk kon brengen, maar zo ongeveer het tegenovergestelde presteerde? Volgens de combinatie Standaard/Soir zou chaos Verhofstadts specialiteit zijn. Dat zal wel, ja, alleen het oplossen ervan blijkbaar niet, want dan was het met dit land nooit zover gekomen. Als, ik zeg áls, er van deze (letterlijke) gazettenpraat iets waar zou zijn, dan bevestigt dit alleen maar wat bv Rik Van Cauwelaert van Knack al meermaals geschreven heeft: Di Rupo is onbekwaam. Laat ons hopen, dat hij ongelijk heeft, want anders staat er ons nog wat te wachten. Het blijft eerder bang afwachten wat 2012 ons brengen zal. Ondertussen laat onze bevolking het blijkbaar niet aan zijn hart komen. Alle kooprecords werden in de laatste dagen vóór Kerstmis gebroken. Daarenboven haalde 'Music for Live' meer dan 7 miljoen euro op en dat in een Vlaanderen dat door de francofonen steevast als onvriendelijk t.o..v. vreemden wordt afgeschilderd. Crisis? Waar is die crisis? Aan allen toch nog de beste wensen voor deze kerst en nieuwjaarsdagen, al zal het voor mij dit jaar een in mineur zijn. Om Ray Charles eens te parafrazeren:
They say that time heals a broken heart. But time stood still since we've been apart
