Ik wil nog even terugkomen op mijn blog van eergisteren, over N-VA en Vlaams Belang en op de reactie daarop dat ik een N-VA adept zou zijn. Dat klopt niet. Mijn familie werd een van de vele slachtoffers van de naoorlogse repressie. Nadat we ons ouderlijk huis tijdelijk moesten verlaten wegens militaire confrontaties in onze wijk, vonden we het - bij de terugkomst - volledig leeggeroofd. Alles was weg, zelfs de hele schoenmakerij van mijn vader, het laatste stukje leder inbegrepen. Om toch maar een excuus te hebben, hadden de 'helden' van het verzet er niets beter op gevonden dan wat hakenkruisen op de buitenkant van de woning te schilderen. We zijn er zonder verdere miserie vanaf gekomen, omdat later bleek dat er van collaboratie helemaal geen sprake was, maar hebben nooit iets weergezien van wat er was gestolen. Toen, eind jaren veertig, Herman Wagemans de toen erg moedige beslissing nam aan de verkiezingen deel te nemen met als enig programmapunt de amnestie, heeft mijn familie voor hem gestemd. En daarna voor de Volksunie en dan voor het Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Ik heb het hier al eens geschreven en ik doe het nog maar eens: ik blijf voor het Vlaams Belang stemmen, al was het maar omdat ik niet aanvaard dat een partij, die mag meedoen aan democratische verkiezingen, in de media zo goed als doodgezwegen wordt en geen kans krijgt fair mee te spelen in de politiek. Zolang die situatie blijft bestaan zal ik (en het grootste deel van mijn familie) VB blijven stemmen. Ik ben geen lid van de partij. In heel mijn leven ben ik nooit lid geweest van een politieke partij noch van een vakbond en dat wil ik zo houden. Dat ik voor het VB blijf stemmen, wil echter niet zeggen, dat ik niet kritisch mag zijn en dat ik het altijd met die partij eens zou moeten zijn. Dat was ik al niet in de zaak van de Lange Wapper en ook nu niet, nu de partij plots een linksere koers wil gaan varen. Van wat ik op de Tv gezien heb van het laatste partijcongres, leek de reactie van de militanten in de zaal ook alles behalve enthousiast. Ze zaten er eerder gelaten bij en dat kan ik best begrijpen. Met pragmatisme bedoel ik in de eerste plaats, dat elke gelegenheid om de Vlaamse zaak vooruit te helpen, moet gegrepen worden. Daarom ben ik voor de zgz 'Baert' doctrine, die ook het N-VA belijdt: 'Elke stap naar een Vlaamse ontvoogding, die geen enorme kost met zich meebrengt en het hele proces niet in gevaar brengt, moet genomen worden'. Dat is iets anders dan telkens dwars te gaan liggen als men het eigen programma niet voor 100% terugvindt. Het kan immers ook anders. Bij de stemming over de verstrenging van de gezinshereniging voor inwijkelingen bv, heeft de partij dat niet gedaan en toen mede gezorgd voor een alternatieve meerderheid. Dat noem ik pragmatisme. Ik denk ook niet dat de N-VA in 2014 over een volstrekte meerderheid in Vlaanderen zal beschikken. Misschien wél N-VA en VB samen. Pas dan krijgen we de lakmoestest over de Vlaamsgezindheid. Tenslotte nog dit: het valt op dat het VB de laatste tijd weer meer aan bod komt op de VRT. Denk nu niet dat ze daar Vlaamsgezinder zijn geworden. De reden is, dat de N-VA daar nu vijand nummer één is geworden en dat, bij gebrek aan een tweede cordon, alle middelen goed zijn om haar te bestrijden. Ook het VB als het zich tegen de N-VA afzet, wat haar goed recht is. Dan moeten er echter wel andere argumenten gebruikt worden dan het opzetten van de Vlamingen tegen hun eigen middenstand. Voor de rest zal ik bij de komende gemeenteverkiezingen weer VB stemmen. Als de partij tenminste in Kasterlee blijft opkomen. De man, aan wie ik vorige keer mijn stem heb gegeven (Jeroen Van de Water) blijkt nl ondertussen ook al te zijn overgestapt naar de N-VA...
In 2003 nam Telenet in mijn regio de kabel over van Electrabel. Dat was in de roemruchte periode toen Steve 'Stunt' Stevaert de radio- en Tv-taksen afschafte in Vlaanderen. Lang heeft de euforie daarover niet geduurd, want Telenet verhoogde al het jaar daarop de abonnementsprijs voor kabel-Tv met liefst 25%, waardoor Jan-met-de-pet en zijn Lieza het voordeel van de afschaffing van radio- en Tv-taks alweer kwijt waren. Het zou nog erger worden: in 2005 haalde Telenet acht van de veertig zenders uit de ether, terwijl de abonnementsprijs dezelfde bleef. In werkelijkheid was dit ook een prijsverhoging met 20%, allemaal na beslissingen die het bedrijf helemaal op zijn eentje nam, zonder enige inspraak van wie ook. Bij de afgeschafte zenders waren o.m. Arte, BBC-World, Geographic en Tv España, niet van de minsten. Wie die zenders toch wou blijven zien, kon bij Telenet een soort modem leasen voor 49 euro, geld dat men bij inlevering kon terugkrijgen. Wie echter thuis ook al een video en DVD-speler had, moest daarvoor nog eens een extra aansluiting laten plaatsen, die meer kostte en niét terugbetaald werd. Het is daarna enkele jaren rustig geweest op de kabel, maar nu is het weer van 'dattem'. Hetzelfde Telenet gaat, tegen het einde van volgende maand, immers weer een aantal zenders van de analoge kabel halen. Vier tot elf al naargelang de regio, ook deze keer zonder dat er enige inspraak is en zonder dat er iets verandert aan de abonnementsprijs. Voor wie analoog blijft kijken - en dat zijn nog steeds 800.000 gezinnen in Vlaanderen - worden de abonnementen opnieuw tussen de 10 en de 40% duurder. Wil men de afgeschafte zenders nog zien, dan helpt zelfs een nieuw modem niet meer. Het enige alternatief is nu overschakelen op digitale Tv, wat ook duurder uitvalt. Daar draait trouwens het hele initiatief om: die digitale Tv brengt Telenet meer op. Voor wie het nog niet zou weten, Telenet werd ooit opgericht door de Vlaamse deelregering, maar is tegenwoordig helemaal niet meer Vlaams. De firma is voor meer dan de helft in Amerikaanse handen. De big boss heet Duco Sikinghe, is een Fries en heeft persoonlijk al miljoenen verdiend aan Telenet aandelen. Hij kreeg recentelijk nog e.o.a. staatsprijs (voor 'manager van het jaar', denk ik). Ze zouden hem beter 'stroper van het jaar noemen'.
De N-VA heeft een serieuze steen in de Belgische politieke kikkerpoel gesmeten, door zijn campagne voor de gemeenteverkiezingen van dit jaar ondergeschikt te maken aan haar uiteindelijke doel: in 2014 een einde maken aan de regering Di Rupo en alle soortgelijke regeringspogingen (die van Leterme in begrepen), waarbij de meerderheid in Vlaanderen niet ernstig wordt genomen. Zoals dat nu gaat worden wij Vlamingen zo stilaan aan curiosum dat in geen enkele andere soort democratie terug te vinden is: een niet beschermde meerderheid. Door nu al te stellen dat de gemeenteverkiezingen van dit jaar geen einddoel zijn, heeft de partij van De Wever een slimme zet gedaan. Om te beginnen wordt de druk op de politieke ketel gehouden om de huidige wanverhouding in de Belgische politiek aan te klagen. Verder zou zelfs een minder goed resultaat in die gemeenteverkiezingen de partij niet echt schaden. Het is al een hele prestatie om voor de eerste keer apart op te komen en in meer dan 90% van de Vlaamse gemeenten een eigen kader te hebben. Ongeacht de verkiezingsuitslag, kan men met dezelfde slogan verder gaan en geeft men de traditionele partijen niet de adempauze tot 2014, waarop ze gerekend hadden. De partij blijft ook geloven in het systeem Baert: de stapsgewijze ontvoogding van Vlaanderen via een confederatie, dit in tegenstelling tot het Vlaams Belang, dat blijft zweren met de Vlaamse onafhankelijkheid en niets anders. Hoe leuk dit laatste ook zou zijn, ook voor mij, het getuigt van weinig pragmatisme. Wij gaan, buiten onze eigen grenzen, geen medestanders vinden om dit land meteen te splitsen. Mocht België straks een confederatie zijn, wordt die kans veel groter. Ondertussen kunnen we dan wel zelf bepalen, samen met onze francofone tegenpartijen, wat we voortaan nog samen gaan doen en wat niet. Vergeten we niet dat de francofonen al een tijdje bezig zijn met een plan B, iets waar Vlaanderen nog steeds niet van wakker ligt. Dat het Vlaams Belang nu plots een meer linkse koers gaat volgen, is voor mij een raadsel. De partij wil opnieuw kiezers aantrekken langs links, iets waaraan de Volksunie indertijd kapot is gegaan. De meerderheid van de huidige VB-kiezers zijn op dit ogenblik trouwens gewone, werkende mensen waarvan er heel wat vroeger links stemden. Ik zie dan ook niet in wat de partij bezielt om op economisch vlak nu plots op één lijn te zitten met de vakbonden en de linkse partijen, die ze tot gisteren steeds bestreden hebben. Krijgen we een tweede Lange Wapperstrategie? M.i. moet het Vlaams Belang trachten in die voor haar toch zware tijden de zweeppartij te blijven die ze vroeger altijd was, maar die nu in de eerste plaats achter de N-VA moet gaan om ervoor te zorgen dat die partij voelt dat er nog altijd een Vlaams alternatief is. En dat men in Gods naam ophoudt met dat VOKA verhaaltje. VOKA staat inderdaad voor 'Verbond van Vlaamse Ondernemers (én Kamers van Koophandel)', maar dat zijn voor het overgrote deel kleine en middelgrote ondernemingen die de ruggengraat vormen van onze Vlaamse welvaart. De échte kapitalisten zitten bij het VBO, de 'Vereniging van Belgische Ondernemers.
Op de begrotingsbesprekingen die gisteravond van start zijn gegaan, zitten de Vlamingen en de centrumpartijen nog maar eens in een slecht parket. Officieel gaan die gesprekken tussen de zes partijen van de huidige meerderheid. Dat zou drie tegen drie moeten zijn. Omdat ook Di Rupo zelf en Olivier Chastel (minister van Begroting) erbij zitten, gaat het in werkelijkheid echter tussen vijf Franstaligen tegen drie Nederlandstaligen en in de links-rechts verhouding van zes linksen tegen twee centrum-rechtsen. De Vlamingen zullen het dan ook weer geweten hebben*. Daar houdt het trouwens niet bij op, want al deze 'excellenties' worden bijgestaan en gegangmaakt door evenveel kabinetschefs en/of specialisten in materie, die met uitzondering van de liberalen, allemaal van linkse tot uiterst linkse strekking zijn. Van regelrechte vakbondsmensen tot PS apparatsjiks met jarenlange ervaring ter zake. Dat laatste geldt ook voor CD&V, waar minister Vanackere, zelf van ACV signatuur, bijgestaan wordt door een zekere Peter Vansintjan, die er - ondanks zijn devoot klinkende naam - zowat op alle thema's radicaal syndicalistische standpunten op na houdt. In het licht van bovenstaande, is het wel opmerkelijk dat deze club er het regeringsakkoord van eind vorig jaar doorgeduwd kreeg, terwijl dit door de eigen vakbonden werd afgemaakt. Ofwel hebben we hier te maken met een grandioze komedie (denk maar aan het privé bedrijfje van Rudy De Leeuw), ofwel is de invloed van die zgz sherpa's toch niet doorslaggevend geweest. Ofwel beide. Het wordt nu uitkijken geblazen of het meer besparingen worden, zoals door Europa gevraagd of meer belastingen, zoals de PS het zou willen. Het is echter ver gekomen, dat Vlaanderen op federaal gebied al zijn hoop moet stellen op de neo-liberalen van De Croo en Co, bij gebrek aan beter. De Vlamingen zijn in dit land een onbeschermde meerderheid geworden...
* Het kan trouwens nog erger. Als de vijf 'premiers' van dit land samenkomen, dan zit Kris Peeters daar als enige christendemocraat tegenover vier socialisten, en als Vlaming tegenover drie francofonen en één Duitstalige. Die laatste vertegenwoordigt amper 50.000 Duitstaligen, Peeters meer dan 6.000.000 Vlamingen. Wie wordt hier gediscrimineerd?
Ja, ja, die titel klopt niet. Dat heb ik ook met opzet zo gedaan, als 'eyecatcher', zeg maar. Het gaat natuurlijk om de notionele intrestaftrek én de index, de twee Lange Wappers van de federale regering, waarover dit jaar nog veel inkt zal vloeien. Te beginnen vanaf vanmiddag, wanneer het kabinet zou moeten beginnen aan de begrotingscontrole voor dit jaar. Die notionele intrestaftrek was geen slecht idee, maar - zoals de meeste wetten uit het Verhofstadt tijdperk - is ze haar doel voorbijgestoken, ver voorbijgestoken zelfs. De bedoeling was dat bedrijven, die in België wilden investeren en dit met eigen kapitaal deden - dus zonder te gaan lenen - het bedrag dat men zou betaald hebben mocht men geleend hebben, konden aftrekken van hun belasting. Op die manier hoopte men heel wat buitenlandse bedrijven naar hier te lokken, wat meer handel en hopelijk ook meer werkgelegenheid zou betekenen. Het was een succes, zo groot dat er ondertussen niemand meer in staat is met zekerheid te zeggen wat het de Belgische staat heeft opgebracht. Wél weet men wat het de Belgische staat gekost heeft. Het geschatte half miljard euro is nl momenteel al zo'n 5 miljard geworden. Voor een regering die wanhopig op zoek is naar miljarden om de put in zijn begroting dicht te kunnen rijden, wordt de verleiding dan ook groot om aan die notionele intrestaftrek te gaan knabbelen. Of dat verstandig is, laat ik over aan de specialisten. Feit is wel, dat elke verandering ter zake aan het buitenland zal moeten worden uitgelegd, in de hoop dat men het daar zal slikken, wat helemaal niet zeker is. In de volatiele situatie, waarin de dag van vandaag de geldstromen gedevieerd kunnen worden, is niets nog zeker. En dan is er de index, die voor vakbonden, linkse partijen en nu ook het Vlaams Belang (mooie combinatie!) niet bespreekbaar blijft. Hij zou, volgens hen, de koopkracht van de burger beschermen, alhoewel de praktijk geleerd heeft, dat we het enige land in Europa zijn waar nog een index bestaat én dat in alle landen, waar men hem heeft afgeschaft, de koopkracht meer is gestegen dan bij ons. Reden daarvoor is het zgz 'tweede ronde effect': de spilindex wordt overschreden, de lonen stijgen, de producten worden duurder, waardoor de index weer kan overschreden worden en het hele circus zich blijft herhalen. Men kan die indexbespreking vóór zich uit blijven schuiven, maar vroeg of laat zal men er toch iets aan moeten doen. Als wij het zelf niet doen, zal Europa het in onze plaats doen. Zeker als blijkt, dat de staatsschuld van dit land maar niet wil zakken, terwijl aan Europa nog zopas beloofd is daar werk van te maken.
De herbenoeming van grijze muis Van Rompuy tot voorzitter van de Europese Raad, wordt in onze media ten onrechte als een grote gebeurtenis afgeschilderd. Als de man ergens kwaliteiten voor heeft, dan is het misschien zijn werk achter de schermen. Als puntje bij paaltje komt, heeft hij niets te vertellen en wordt hij herleid (ook door de pers) tot een 'glijmiddel' tussen de tandem Merkozy en de rest. De officieuze titel van 'President', die hij in onze media krijgt, is er dan ook ver over. De man heeft helemaal geen authoriteit en wil die ook niet hebben. Hij blijft de incarnatie van het motto: 'Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd'. Tijdens dezelfde besprekingen waarbij Van Rompuy herbenoemd werd, was er trouwens voor België weinig anders om fier over te zijn. We blijken in de hele Europese Unie nl de hoogste lasten op arbeid te hebben (50%), de laagste gemiddelde arbeidsgraad (59 jaar) en de hoogste loonstijging tijdens de laatste vijf jaar (10%). Zowel de sociale als de fiscale lasten zijn het laatste jaar in dit land 7% meer gestegen dan die in onze buurlanden. Ook onze energieprijzen liggen een stuk hoger dan in de landen waarmee we op de wereldmarkt moeten concurreren. Datzelfde geldt trouwens eveneens voor het gemiddelde van de prijzen in onze supermarkten en dat hebben we mede te danken aan onze index, die we mordicus willen behouden als laatste land in Europa. Sinds kort blijkt ook, dat het GSM gebruik hier viermaal meer kost dan in Frankrijk, waar een nieuwe speler op de markt (Free Mobile) een prijzenslag heeft ontketend. Bij ons komt er binnenkort ook een nieuwe speler op die markt, Telenet. Dezelfde firma die zopas nog heeft aangekondigd vier tot elf Tv-zenders van haar kabel te zullen halen, dit om de mensen die nog analoog zien haast te dwingen over te schakelen op digitaal, wat duurder is. Zie je Telenet al doen wat Free Mobile in Frankrijk heeft teweeg gebracht? Tot slot nog dit: Caroline De Gruyter, Europa correspondent voor het Nederlandse NRC Handelsblad, schreef een erg lovend artikel over Van Rompuy. Daarover ondervraagd door de VRT (in de journaals van 1 maart) zei ze letterlijk: 'Hij is in staat om desnoods af te komen met "idiotische" oplossingen, nog zoiets typisch Belgisch'. Daaraan heb ik niet toe te voegen...
'Donna al volante, pericolo costante' (vrouw aan 't stuur, constant gevaar) is een Italiaans spreekwoord dat - gelukkig maar - te maken had/heeft met het besturen van een wagen. Dat hoop ik tenminste. Als we het immers zouden doortrekken naar het landsbestuur, dan staan we er slecht voor. Niettegenstaande alle regelmatige klachten van feministen en andere vrouwenrechten organisaties, die zich tekort gedaan voelen (het 'glazen plafond', weet je wel), hebben we in dit land nu drie vrouwen in evenveel topfuncties: - Onze nieuwe commissaris van de federale politie is, voor de allereerste keer, een vrouw. 'Ons madam', zoals haar collega's haar noemden toen ze nog korpschef was in Ninove, zal haar streng wel trekken. Met haar voorganger als slecht voorbeeld, zal dat nog zo moeilijk niet zijn. - Onze nieuwe minister van Binnenlandse Zaken is een eerder mediatieke figuur die tot nu toe van het ene postje in het andere is gevallen en in haar nieuw departement van Justitie wel eens haar eerste echte miserie zou kunnen meemaken. Haar nieuwe wapenwet mag dan al krachtdadig lijken, de brave burger van alles verbieden inzake wapenaankoop en -bezit, is geen garantie dat criminelen daardoor zullen worden afgeschrikt, misschien zelfs integendeel. Veelplegers moet niet meer worden vrijgelaten, dan moet men ze ook niet opvolgen, iets dat gegarandeerd weer maar tijdelijk echt zal gebeuren. Wie in Amerika drie keer veroordeeld wordt voor ernstige misdaden komt nooit meer vrij. Die hoeft niet meer 'opgevolgd' te worden. Criminelen moeten worden vervolgd, niet opgevolgd. - Die Dritte im Bunde, alias madame non, is helemaal geen garantie dat het beter zal worden op gebied van Binnenlandse Zaken. Als anti-Vlaamse die aanpapt met het FDF en als voorvechtster voor het regulariseren van illegalen en asielzoekers die dat niet zijn, heeft zeker Vlaanderen van haar geen goeds te verwachten. Tenslotte is het wel een hele geruststelling, dat de drie dames gecontroleerd worden door een 'man'. Wat zeg ik? Door de 'man van het jaar', althans volgens Humo...
Na de brandweerlui, de loodsen, de cipiers en - volgens Q - de rattenvangers, is het nu de beurt aan de leerkrachten om te protesteren tegen het feit dat ze twee jaar langer zullen moeten werken. Er zijn wel enkele variaties op het tot nu toe gekende thema: kop van jut is deze keer niet de federale maar de Vlaamse regering en degenen die het hardst roepen zijn nu in de eerste plaats de vakbondsmensen en niet de leraars zelf. 'Waarom ik in het onderwijs stapte?', zei de leraar, 'wel, om vier redenen: Kerstmis, Pasen, juli en augustus'. Het is maar een mopje, maar toch een met veel grond van waarheid. Uitgerekend mensen die zo'n dikke vier maanden per jaar vakantie hebben, vinden nu al dat ze straks uitgeblust gaan zijn. Ik denk niet dat er een andere bedrijfstak is waar men over zoveel vakantie en vrije tijd beschikt. Bij de bovenstaande 'redenen' zijn dan nog niet eens de herfst- en de krokusvakantie geteld, plus alle andere vakantiedagen en feestdagen, die men elders ook krijgt. Ik weet niet, of er in het onderwijs ook vakbondsvrijgestelden rondlopen, de zgz 'délégé's', maar in bedrijven waar die er wel zijn, zijn zij gewoonlijk ook de hardste roepers, terwijl het uitgerekend deze categorie is die meestal helemaal geen poot uitsteekt. Waar zouden die moe van worden? De fout die men m.i. in heel dat pensioendebat gemaakt heeft, is nog maar eens dat men een wet heeft gemaakt met allerlei uitzonderingen, op zijn Belgisch zeg maar. Men had die wet voor iedereen gelijk moeten maken (ook voor politie, leger en NMBS) en er daarna voor moeten zorgen dat er in bepaalde sectoren, naar gelang de behoefte, een soort einde loopbaan jobs gecreëerd werden, voor zover die er al niet zijn. De pensioengerechtigde leeftijd ligt al zo'n vijftig jaar op 65 en de mensen die nog zo lang werken zijn in dit land een kleine minderheid geworden. Dit niettegenstaande het feit dat men tegenwoordig, dooreen genomen, zo'n vijftien jaar langer leeft. Onze pensioenen zijn nu al bij de laagsten van Europa en zullen dat zeker blijven als niet genoeg werkende mensen daarvoor zullen afdragen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de pensioenen, maar ook voor alle andere vormen van sociale bijdragen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de zgz 'asielzoekers', waarvan 95% het niet eens zijn en die met onze al zo slinkende middelen gaan lopen zonder daar ooit iets aan bijgedragen te hebben. Hoe was dat weer begonnen in Griekenland ?
* Voor wie het niet (meer) zou weten: Stachanov was een Russische mijnwerker, die door Stalin als voorbeeld werd gesteld o.w.v. zijn werklust en de recordprestaties die hij neerzette.
In de aanloop naar de gemeentelijke verkiezingen zit het er in 'onze' Rand weer bovenarms op. Iedereen kent ondertussen wel de saga van de drie franskiljonse burgemeesters die daar zes jaar geleden al werden verkozen, maar niet benoemd omdat ze Franstalige kiesbrieven rondstuurden, iets wat - na de rondzendbrief Peeters - wettelijk niet is toegestaan. Nu de volgende gemeentelijke verkiezingen eraan komen, dreigt dat scenario zich te herhalen. Om de zaken helemaal op de spits te drijven, heeft Vlaminghater Maingain de drie al aangeraden nog eens hetzelfde te doen. Feitelijk is dat geen nieuws, het tegenovergestelde zou dat wél zijn. Wat de zaak deze keer speciaal maakt is, dat Maingain zich beroept op een zoveelste provocerende uitspraak van madame Milnjet, tegenwoordig minister van Binnenlandse Zaken van dit apenland, die gezegd heeft dat de rondzendbrief Peeters binnenkort waarschijnlijk zal sneuvelen, hetgeen pertinent onwaar is. Voor de zoveelste keer moeit dat mens zich met zaken die haar niet aangaan, of toch wel? Het hele verhaal blijkt nl terug te brengen te zijn tot een interne spanning binnen de francofone partijen. De PS zou, na deze verkiezingen, in tal van Waalse steden én in Brussel een beleidsakkoord willen sluiten met het MR en op heel wat plaatsen dus Ecolo en CdH, de partij van Milnjet, aan de deur willen zetten. In de thuissstad van Di Rupo is dat al het geval, daar regeert de PS reeds met het MR, in Charleroi feitelijk ook, maar nu nog met ook het CdH erbij en in Luik zou er een soort voorakkoord zijn. Als e.e.a. lukt zou ook de weg open liggen voor een gewestelijk akkoord tussen PS en MR, zowel in Wallonië als in Brussel. Om dat laatste te verhinderen, heeft madame Milnjet haar kar nu daar voor het FDF gespannen, in de hoop daarmee het MR in Brussel (én de Rand) een voetje te lichten en zo het hele toenaderingsproces tussen PS en MR op losse schroeven te zetten. Voor één keer kunnen de Vlamingen die hele heisa eens als toeschouwer meemaken. Als ik Geert Bourgeois was, zou ik daar nog een schepje bovenop doen en de drie franskiljonse steenezels van burgemeesters niet alleen weer niet benoemen, maar hen zelfs afzetten en vervangen door een regeringscommissaris. Wettelijk kan hij dat doen. De vraag is maar of 'brave' Geert daarvoor zelf lef genoeg heeft...
Tijdens het weekeinde verscheen er in onze media het merkwaardige bericht, dat alle windmolens in België samen momenteel een capaciteit hebben van 9.630,65 MW, wat ongeveer overeenkomt met die van een kerncentrale van het oude type (Doel 1 bv). In de nieuwgaring daaromtrent werd door e.o.a. groeneling meteen gesteld, dat men bv de eerste kerncentrale van Doel dan ook beter meteen al kon sluiten. Een tweede kwam later zelfs vertellen dat men er zelfs twee of drie zou kunnen sluiten, mocht er wat meer aan elektriciteitsbesparing gedaan worden. Dat er bij ons op elektriciteit nog steeds kan bespaard worden, ga ik niet ontkennen. Mijn moeder zaliger zei vroeger altijd al, dat men op elektriciteit steeds kan besparen, maar dan met kleine beetjes en het hele jaar door, continue dus. Dat zal ook de dag van vandaag niet anders zijn. Dat er vorig jaar in dit land minder elektriciteit (én minder gas) is verbruikt, is trouwens ook juist. Dat had echter meer te maken met het uitzonderlijk zachte weer én de crisis die vooral bedrijven ertoe aanzette minder te verbruiken. Elektriciteit is hier duur, duurder dan in de ons omliggende landen en is mede een van de redenen waarom de concurrentiepositie van onze bedrijven t.o.v. het buitenland niet verbetert. Mocht de economie in de tweede helft van dit jaar, zoals men halvelings verwacht, terug optrekken en het weder eens tegenslaan, zou het wel eens kunnen dat we méér energie zullen nodig hebben. Energie die we dan moeten invoeren. Voorstellen tot het sluiten van onze kerncentrales, zoals Greenpeace en de Bond Beter Leefmilieu nu aangeven, kunnen wel goed bedoeld zijn, ze passen helemaal niet in de plannen van de nieuwe federale regering, die voor haar armlastige begroting o.m. rekent op jaarlijks enkele honderden miljoenen euro's vanwege de elektriciteitsmaatschappijen, met het excuus dat deze laatsten daar als tegenprestatie hun reeds afbetaalde kerncentrales wat langer zullen mogen open houden. En daarbij nog een 'uitschuiver'. De capaciteit van alle Belgische windmolens samen is inderdaad momenteel ongeveer het equivalent van één kerncentrale type Doel, op voorwaarde echter dat al die molens dan in het hele land tegelijk zouden draaien. En blijven draaien. Als bv alleen de molens op zee zouden draaien, hebben we daarvoor niet genoeg stroom. En als het eens een dag niét waait, wat dan? Een kerncentrale heeft daar geen last van, een molen wél.
In de aanloop naar de discussies over de federale begroting klopt er e.e.a. niet. Vorige week werd nog gesteld, met grote koppen in de kranten, dat de regering Di Rupo nog een kleine twee miljard euro extra moest vinden om het gat in haar begroting 'dicht te rijden', om het eens in wielertermen te zeggen. '1.900.000', werd er letterlijk geschreven. Dit was o.m. nodig, nadat bekend was geworden dat de economische groei geen 0,8% zou bedragen, maar - volgens het Planbureau - slechts 0,1%. Nu komt men af met het voorstel een buffer te creëren van een half miljard, voor eventuele onverwachte nieuwe uitgaven. Ondanks dat, blijft men spreken van een tekort van twee miljard, dat bufferbedrag inbegrepen. Dat klopt niet. Men weet nl nu al dat de Dexia holding de voorgenomen dikke tweehonderd miljoen euro, die het de Belgische staatskas schuldig is, dit jaar niét zal betalen. Anderzijds wordt er door de regering zelfs nu nog gerekend op een groei van 0,1%, terwijl er voor zowel de Nationale Bank als de Europese Commissie een krimp van dezelfde grootte is, wat de staatskas nog eens 380 miljoen zal kosten. Als we dat alles eens op een rijtje zetten, simpele wiskunde, dan heeft de regering Di Rupo 1,9 miljard nodig, plus het gemiste geld van Dexia (213 miljoen), plus het verschil tussen groei en krimp (380 miljoen). Dat maakt in totaal zo'n 2,5 miljard, waarmee het geld van de nog te maken buffer al is opgebruikt nog voor hij gemaakt is. Steven Vanackeren, minister van financiën maar tegelijkertijd ook excuusminister van deze regering, heeft dat al lang door, maar kan dat niet openlijk zeggen. Zijn doekje voor het bloeden is nu, dat gewesten en gemeenschappen hun steentje zullen moeten bijdragen. In de eerste plaats natuurlijk Vlaanderen, de enige regio die zo gek is in dit gekke land naar een sluitende begroting te willen gaan en zo de ogen uitsteekt van de 'federalen' die wanhopig op zoek zijn naar vers geld. 'Die vlijtige handen, dat rijke gewest. Het paste aan d'eigene kroon opperbest' gaat het liedje. Vervang de (Franse) 'koning en koningin' door de 'Belgische federale staat' en het blijft nog steeds actueel: 'O wee, o wee, o wee, o jo' !
De krokusvakantie zit erop en de nu volgende week zou er dan ook eindelijk weer eens aan serieuze politiek gedaan kunnen worden. Enfin, dat verwacht men, toch. In werkelijkheid zal dat (weer eens) niet gebeuren. Hoofdreden daarvoor is, dat de regering Di Rupo de start van het begrotingsdebat heeft uitgesteld tot zondag 4 maart en op die manier vermijdt, dat het zich belachelijk maakt tijdens de Europese top van hetzelfde weekeinde. Er is echter nog een andere reden, volgens sommigen de 'echte' reden: een reeks benoemingen bij de federale overheidsdiensten (de FOD's) en overheidsbedrijven zoals bpost, NMBS tot zelfs het Nationaal Orkest van België. Zoals ik al schreef in mijn blog van 2 dezer ('De benoemingen, stupid'), ligt de hele nationale benoemingscarrousel al stil sinds de val van de regering Leterme en wordt die sinds de komst van de regering Di Rupo geblokkeerd door de PS, omdat die haar mannetje, een zekere Jean-Marc Delporte, niet benoemd krijgt als administrateur-generaal van de Rijksdienst voor Pensioenen (RVP). Dat laatste gebeurt niet, omdat minister Q vreest op die manier van daaruit niet voldoende medewerking te zullen krijgen voor de uitvoering van zijn nu al zo omstreden pensioenwet. Hij zou nog gelijk kunnen hebben, want in die raad van bestuur van de RVP zit er al een mannetje van de Waalse rode vakbond. Buiten de Rijksdienst voor Pensioenen moeten er ook nieuwe topambtenaren benoemd worden bij o.m. Fedasil, Belgacom, Brussels Airport en ... Dexia (zowel bank als holding). Of die topjobs ook zullen gaan naar de meest bekwame mensen, is zeer de vraag. Zeker is wel, dat de kandidaten de partijkaart op zak zullen moeten hebben van een van de huidige meerderheidspartijen, waarbij ook die van het 'goed bestuur'. Van een beschamende vertoning gesproken. Wie was ook het weer, die hier ooit eens wilde beginnen met een 'nieuwe politieke cultuur'?
Volgens de laatste cijfers van het monitoringscomité heeft de regering Di Rupo voor zijn begroting nog minstens een kleine twee miljard euro extra nodig. Dit als men rekent op een groei van +0,1%. Volgens de Nationale Bank en de Europese commissie is die groei er echter niet en wordt het voor dit land een krimp van -0,1%, wat maakt dat Di Rupo er nog eens zo'n 380 miljoen bij mag tellen. Ondertussen zijn er al een hele serie voorstellen ter zake gedaan en evenveel afgevoerd: - De BTW verhogen, een voorstel van Vande Lanotte (SP.a). - Een of meerdere indexsprongen maken, een voorstel van Open VLD. - Een minimum taks voor bedrijven, een voorstel van de PS. - Een tweede fiscale amnestie, een voorstel van de liberale partijen, dat - merkwaardig genoeg - de steun kreeg van Laurette Onkelinx, exact dezelfde die pleitte voor de minimumtaks voor bedrijven. Tante Laurette wil dus bonafide, goed werkende bedrijven extra belasten en de sjoemelaars een fiscale amnestie toekennen. We zullen dat maar Waalse, socialistische logica noemen, zeker? Wie ook tegen dat laatste voorstel is, is onze vriend Beke, eindelijk terug uit carnavalverlof. Hij zegt het niet etisch verantwoord te vinden, maar de hoofdreden zal wel de hete adem van Nijntje Torfs in zijn nek geweest zijn. Partijgenoot De Crem heeft, weliswaar ten persoonlijke titel, ook enkele voorstellen gedaan: - Een totale wervingsstop voor ambtenaren. - De nationalisering van de kerncentrales. - Het afschaffen van de feestdag van tweede Pinksterdag (nota bene: voorstel van een christen-democraat!). Kortom, wie nóg ideeën heeft, mag die nu spuien. We maken een multiple choice begroting en zien wel hoe we eruit komen. De bedrijven extra belasten en de staat niet zelf laten besparen, is in elk geval uit den boze. Zeg dat De Croo Jr het gezegd heeft. En zo evolueert het bij het opmaken van de begroting net zo als bij het hele akkoord over de nota Di Rupo. Er wordt niet hervormd, men rommelt alleen maar wat in de marge. Knip en plakwerk, dat bij de eerste nieuwe tegenslag moet herhaald worden tot er straks helemaal geen ruimte meer is om het nog te doen. Dit alles in de veronderstelling, dat het bij Dexia niet van kwaad naar erger gaat. De tandem Leterme/Reynders heeft zich vorig jaar in deze zaak grandioos door de Fransen laten rollen en hen als het ware een carte blanche gegeven. Ondertussen hebben ze er wel voor gezorgd dat dit land garant staat voor meer dan 54 miljard euro (± 15% van ons bbp, terwijl dat voor Frankrijk in deze zaak slechts 2% is). Allemaal in ruil voor een belofte van de Dexia holding om jaarlijks enkele honderden miljoenen in de Belgische staatskas te storten, wat onze begroting met evenveel miljoenen zou ten goede komen. Door een recordverlies in 2011 van meer dan 11 miljard euro en een schuld van nog eens 2 miljard, kan die holding dat geld nu niet meer betalen en wordt het gat in de Belgische begroting nóg eens met evenveel miljoenen groter. Als trouwens de door De Crem voorgestelde nationalisering van de kerncentrales even 'vlot' zal verlopen als die van Dexia België, mogen we ons hart vasthouden. De Franse energiebedrijven hebben de Belgische staat zeker al evenveel opgelicht als de Franse banken. Bij CD&V noemen ze dat 'goed bestuur'...
Terwijl de problemen rond Griekenland maar blijven aanslepen, de Belgische begroting voor dit jaar nog steeds niet op punt staat, de discussies over Dexia, de bedrijfswagens en de nieuwe pensioenwet met de dag lijken te escaleren, zijn er gelukkig nog mensen en instanties die zich in dit land met echte problemen bezig houden. Zo blijken we ook al een Hoge Gezondheidsraad te hebben, die de bevolking waarschuwt dat we met z'n allen teveel cafeïne binnenkrijgen. Dat spul zit nl niet alleen in ons bakje troost, maar ook in cola, thee en allerhande fris- en pepdranken. Vooral een combinatie met bv alcohol zou, zeker voor jongeren en zwangere vrouwen, erg nefast kunnen zijn. Daar valt wel iets op te zeggen - 'te' is nooit goed - maar daar meteen uit afleiden dat de overheid de hoeveelheid cafeïne in allerlei producten met de helft zou moeten doen dalen, is van het goede teveel. Het lijkt erop dat mensen tegenwoordig niet meer in staat zijn zelf een beslissing te nemen als hun gezondheid in gevaar zou kunnen komen. Denk maar bv aan dat roken. Als dat zo slecht is en men is ervan overtuigd, stop er dan toch mee. Zoiets moet bv de overheid niet organiseren. Straks kan men op dezelfde manier ook gaan decreteren dat het alcoholgehalte van bieren naar omlaag moet en we alleen nog 'zerowiet' en oude bruine zullen mogen drinken. Er is nog een alternatief en dat is overschakelen op zgn 'light' producten, maar dat schijnt ook niet risicoloos te zijn. Nog zeer recent verscheen daarover het resultaat van een studie over vijf jaar bij proefpersonen die nog uitsluitend 'light' dronken. Het ontstellend resultaat was, dat één derde van die mensen tijdens die periode een beroerte of een hartaanval gekregen hadden. Die schokkende cijfers moeten wel wat gerelativeerd worden, omdat de meeste mensen die overschakelen op light al problemen hadden bij het drinken van de originele, gesuikerde dranken. Toch is het een feit dat allerlei kunstmatige zoetmakers en verdunners niet de oplossing zijn en dat die laatste eerder te vinden zal zijn bij het drinken van de originele dranken, maar dan wel met mate. Het moet trouwens niet altijd die Hoge Gezondheidsraad zijn die aan de alarmbel trekt. Ecolife, partner van Global Footprint Network, dat de ecologische voetafdruk van alle landen berekent, vindt dat we teveel vlees eten. Ook daarover valt wat te zeggen in onze overconsumptiemaatschappij. Alleen komt ook die instantie af met de verkeerde oplossing. Ze wil nl dat er een 'vettaks' komt. Di Rupo en zijn regering, nog steeds wanhopig op zoek naar extra geld om het gat in zijn begroting te dempen, zal het graag horen. De vraag daarna is natuurlijk: wat gaan ze met dat geld doen? Dit overlaten aan onze politici is geen goed idee. Kortom, zoals ik al aanstipte, is 'te' nooit goed. De overheid moet echter geen Big Brother spelen. het is zo al erg genoeg. De mensen worden stilaan verondersteld zelf de beslissingen te nemen die goed zijn voor hun gezondheid. Wie dat niet doet, moet daarvan de gevolgen dragen.
Na een zoveelste nachtelijke marathonvergadering krijgt Griekenland dan (waarschijnlijk) toch zijn volgende miljardenlening. Veel zal het allemaal niet uitmaken, dat land geraakt nooit meer uit de diepe put waarin het is terecht gekomen. Dank zij een corrupte politieke klasse, die in de eerste plaats voor zich zelf en de vriendjes (waaronder de vakbonden) heeft gezorgd, waarbij de loyaliteit van tienduizenden onbekwamen werd afgekocht met een 'vaste' job in staatsondernemingen, die allemaal onrendabel zijn. Van belastingen hebben ze daar nooit gehoord en degenen die het toch zouden moeten betalen doen het niet of nauwelijks. Het vele Europese geld dat Griekenland straks krijgt, zal in de eerst plaats gaan naar hun banken en niet naar de weinigen die er nog echt werken en die dan ook het slachtoffer van de hele operatie zullen blijven. Officieel is het land feitelijk failliet. De kredietwaardigheid is gisteren nog door ratingbureau Fitch afgewaardeerd tot één enkele C. Dat is het laagst mogelijke niveau boven bankroet. In het beste geval zou de Griekse staatsschuld tegen 2020 moeten slinken tot 120% van het bbp. Daarbij wordt dan steevast gezegd, dat 120% de schuldenlast is van Italië vandaag. Wat men er niét bij zegt is, dat men feitelijk - om lid te zijn van de Eurozone - maar een staatsschuld mag hebben van maximaal 60%. Zo was het is elk geval overeengekomen bij het verdrag van Maastricht. Dat durft men zo niet meer te stellen, omdat er dan nog meer lijken uit de kast zouden vallen, België inbegrepen. De kans, dat er tussen nu en 2020 nog grote tegenvallers zouden voorkomen, is levensgroot. In het ergste geval hebben de Grieken zelfs nog 245 miljard extra nodig. Kortom, met Griekenland wordt het niets. Uitstel van executie. In het beste geval kan het land nog dienen als proefkonijn, dat moet dienen om de anderen af te schrikken. Tenslotte nog iets over Europees commissaris Olli Rehn. Die man lijkt wel een spraakgebrek te hebben, of een tekort aan adem. Op het einde van elke zin die hij uitspreekt, volgt er een soort echo. N.a.v. de laatste nachtelijke vergadering zei Olli dat het een marathon was geworden en dat 'marathon' een Grieks woord is. Daarin heeft hij gelijk. Juist zoals 'drama' en 'tragedie'. En 'chaos'. Het woord chaos komt van het Griekse 'kháos' en ligt mede aan de oorsprong van ons woord 'gas. Het was de Vlaamse chemicus J.B. van Helmont (1577-1644) die het woord 'gas' daarvan afleidde.
Bij CD&V, waar ze naar buiten uit nog altijd de indruk geven 'goed bezig te zijn', zijn ze echt niet goed van de opmerkingen van 'Nijntje' Torfs. De uitleg die Servais Verherstraeten in de Zevende Dag kwam geven trok zoals gewoonlijk - op niet veel. De man komt gewoon niet geloofwaardig over en doet denken aan Bart Somers toen die indertijd nog 'his master's voice' was in de Verhofstadt regeringen. Ondertussen heeft Torfs ook al van enkele andere CD&V-ers steun gekregen. Het mogen dan geen grote kanonnen zijn (of oude krokodillen: zelfs Eyskens zag weer de kans zich in het debat te mengen), maar het zegt veel dat er toch partijgenoten zijn die - zij het nog in eigen naam - zeggen dat het nu eindelijk eens moet ophouden met die vis noch vleespolitiek van de tsjeven. Ook in Antwerpen zijn er nu nog zetelende CD&V-ers die het in de koekenstad voor bekeken houden en niet langer bereid zijn zichzelf (én de partij) op te offeren voor het veilig stellen van de postjes van Van Peel en Heylen (én, in de eerste plaats, van socialist Janssens). Beke en andere krokusverlofgangers zullen straks uit een ander vaatje moeten tappen. De politiek van hun partij die steeds in de eerste plaats kijkt naar wat de francofonen en de linksen willen en daaraan hun programma aanpassen, werkt niet meer. Evenmin als verontwaardigd reageren en blijven schermen met hun 'goed bestuur'.
Ik werd geboren op 6 februari 1940, in volle mobilisatietijd (de Tweede Wereldoorlog begon voor België op 10 mei van dat jaar). Er lag, naar 't schijnt, toen een meter sneeuw, maar wat de zaak nóg specialer maakte, was dat het die dag de dinsdag van carnaval was, Mardi Gras. Reden waarom die dinsdag voor mij zo'n beetje een tweede verjaardag is geworden, ook al ben ik nooit een echte carnavalszot geweest. In de geest ervan hieronder toch enkele luchtige opmerkingen: - De vakbonden van de brandweer hebben hun stakingsaanzeg voor deze week opgeschort, niet afgezegd. Ze zeggen eerst nog eens ernstig met de regering te willen spreken. De echte reden zal wel zijn, dat de brandweerlui, die deze week vrijaf hebben, allemaal op krokusverlof zijn vertrokken. Kwestie van al op tijd uit te rusten tegen de tijd dat ze langer zullen moeten werken. - Elio Di Rupo is door Humo verkozen tot 'man' van het jaar. Wanneer gaan die link(s)e zgz progressieven eens een aparte verkiezing houden voor bv 'het mietje van het jaar'? Kwestie van iedereen binnen zijn categorie te houden. - Rikske Torfs gaat zijn voornaam veranderen. Voortaan heet hij 'Nijntje' Torfs, dit nadat Marc Van Peel hem een wit konijn heeft genoemd. Zoals Nijntje is Torfs geen ingewikkelde figuur: zes lijnen, twee bollen en een kruisje. Meer moet dat niet zijn. - In Senegal is er nogal wat heisa omdat de uittredende president Wade - 85 jaar: ja, wad(d)e! - een derde ambtstermijn wil beginnen, wat verboden is door de plaatselijke Grondwet. Blijkbaar legt de man die Grondwet naast zich neer als hem dat niet uitkomt. Waar hebben we dat nog gehoord? Zou men eens niet kunnen onderzoeken, of die Wade soms geen Waalse 'roots' heeft? - Job, Cohen, voorzitter van de Nederlandse PvdA en fractievoorzitter, heeft al zijn nationale functies neergelegd. Daarmee wordt het in elkaar gestoken internetfilmpje nog waargemaakt ook. Daarin vroeg hij zich toen af: 'Heb ik straks mijn baan nog?', waarop Geert Wilders hem even fictief antwoordde: 'Ik denk het niet, Job'. We zullen het maar een 'virtuele self-fulfilling profecy' noemen, zeker? - De laatste jaren zou het aantal wegcontroles op vrachtwagens in dit land met 20% gedaald zijn. Nogal wiedes als men ziet hoeveel politieagenten men tegenwoordig inzet om de alcoholcontroles uit te voeren.
Als er uit de staking van de loodsen - hoe men er ook tegenaan kijkt - iets te leren valt, dan is het het feit, dat men er in dit land nog steeds niet in slaagt een wet te maken die 'af' is. Dat is niets nieuws, dat maken we in feite al constant mee sinds Verhofstadt met zijn actieve welvaartstaat van wal stak. Zowat alle wetten met een zekere impact die sindsdien gemaakt zijn, zijn moeten worden aangepast of veranderd, sommige zelfs meer dan eens. De voornaamste reden ervoor is het feit, dat ze meestal niet rechtlijnig zijn en wemelen van uitzonderingen en achterpoortjes, wat misbruiken in de hand werkt. Met de pensioenwet is dat niet anders. Het begon al met de eerste versie, waarin reeds uitzonderingen werden gemaakt voor politie, leger en sommige NMBS beroepen. Logisch dat mensen met een vergelijkbaar beroep zich daaraan gaan spiegelen en, al dan niet terecht, tot de conclusie komen dat ze gediscrimineerd worden. Iedereen vindt straks wel een reden om erop te wijzen, dat hij of zij niet langer kán werken. Hét probleem is echter dat deze wereld steeds kleiner wordt en dat we steeds meer moeten concurreren, niet alleen met al moeilijke tegenstanders zoals Nederland en Duitsland, maar ook met de hele wereld daarbuiten. En 'daarbuiten' zijn de verschillen nog véél groter. Europa is een soort 'lifestyle' supermacht geworden, die aan sociale ondersteuning meer uitgeeft dan de rest van de wereld samen. Dat is niet vol te houden als we de rest van die wereld moeten beconcurreren. We werken al kortere dagen, we gaan meer met vakantie (naar schatting 350.000 landgenoten zijn deze week weer vertrokken naar de zon en de sneeuw) en willen dan nog eens vroeger stoppen met werken. Ergens zullen we wel moeten inleveren en zoiets doen we best met zijn allen, op welke manier ook. Als dat niet blijkt te kunnen, gaan we het straks wel met z'n allen betalen.
Tijdens het Terzake interview met Johan Vande Lanotte van donderdag over de havens en de loodsenstaking en de vraag aan hem, of hij het niet erg vond dat Antwerpen's grootste containerklant, de MSC rederij, haar schepen elders naartoe stuurde, vertelde de geleerde professor dat dit maar een 'alibi' was. Wat dat alibi betekende, zei hij er niet eens bij. Nu blijkt het dat de zgz G6-Alliantie (twee rederijen die samen zes containerreders omvatten) besloten hebben hun capaciteit in Antwerpen te verlagen ten voordele van andere, niet-Vlaamse havens en dit mede als gevolg van een verslechtering van de globale maritieme situatie. Het probleem blijkt nl niet een tekort aan vervoerde goederen te zijn, maar een teveel aan schepen. Terwijl de vervoerstonnage zelfs nu nog jaarlijks met 2 tot 3% stijgt, groeit de tonnagecapaciteit met liefst 10%. Dit is een gevolg van het feit dat men in de eerste helft van het eerste decennium van de 21ste eeuw teveel nieuwe schepen heeft besteld en dat er nu honderden daarvan leeg liggen rond te dobberen. Het gevolg daarvan is dan weer, dat de vervoersprijzen zijn ingestort. Waar er tot voor kort nog 15.000 dollar per charter werd betaald, ligt dat bedrag nu rond de 6.000. Heel wat van die nieuwe schepen zijn tegenwoordig te koop voor minder dan de helft van hun kostprijs. En daar houdt de maritieme miserie niet mee op. De maatschappijen die de nieuwe schepen hebben gekocht, hebben daarvoor een voorschot moeten geven van zo'n 40%. Dat geld is grotendeels geleend bij Europese banken, die momenteel in die sector zo'n 500 miljard dollar hebben uitstaan. Vergeet even Griekenland. Deze situatie is al een tijdje bekend in scheepvaartmiddens, ook bij de loodsen. Het is daarom dubbel erg dat die categorie van goedbetaalde staatsambtenaren met vaste job van de situatie misbruik hebben gemaakt om chantage te plegen op de rest van het havenbedrijf. Dit in schril contrast met hun Nederlandse collega's, die werken voor een privé bedrijf en de laatste 18 (achttien!) jaar niet één dag gestaakt hebben...
Nee, dit gaat niet over F.C. Antwerp, 'the great old' van ons voetbal, die sinds jaren in tweede afdeling speelt en maar niet terug in de eerste geraakt. In de politiek hebben wij ook een 'great old' met CD&V. Ooit de grootste van Vlaanderen én België, nu nog zo'n beetje de grootste onder de kleintjes. Dat het die partij niet goed gaat, weten we al langer. In mijn blog van 8 dezer ('De CD&V thuismatch') heb ik het daar nog uitvoerig over gehad en o.m. gesteld dat het opgeven van een eigen kieslijst bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen een stommiteit was, die door heel wat van de eigen christelijke kiezer niet geapprecieerd zal worden. Rikske Torfs, ooit kandidaat rector van de KU Leuven (weggestemd door de studenten), gelegenheids Tv-figuur en door CD&V opgevist bij de laatste verkiezingen (en verkozen tot senator), heeft nu zo ongeveer hetzelfde gezegd. Feitelijk niets nieuws dus. Het siert hem wel, dat hij het eens open en bloot durft zeggen. Dat zal hem door de partij niet in dank worden afgenomen en de vraag is maar, of hij bij een volgende verkiezing nog op een CD&V lijst zal voorkomen. Misschien is het ook een vlucht vooruit en is Torfs nu al zeker dat, zelfs mocht hij nog eens opkomen, hij misschien niet meer verkozen zou worden. Ondertussen blijft CD&V de krabbenmand die ze altijd geweest is en die over geen probleem een klaar en duidelijk standpunt heeft. Niet voor niets noemt men de leden van die partij 'tsjeven': vis noch vlees politiekers, die steeds bereid zijn geweest (en nog zijn) om de eigen mening aan te passen aan de grootste bieder en dit zowel in het eigen Vlaanderen als in Belgisch verband. Vroeger had de partij nog een Verroken of een Suikerbuyck, die de Vlaamse zaak bleven verdedigen, ook tegen het eigen partijstandpunt in. Nu moet ze het stellen met tweederangs apparatsjiks à la Beke en Verherstraeten. In de Vlaamse regering mag ze voorlopig nog de eerste viool spelen, dank zij een populaire maar weinig doortastende Kris Peeters. Hoe het straks binnen de gemeenten, hét fiefdom van de partij, zal verlopen is nog koffiedik kijken, al geloven weinigen dat ze zich ook daar zal kunnen handhaven. Zijzelf trouwens ook niet, anders ging ze in de grootste stad van Vlaanderen de partij niet ondergeschikt maken aan de lijst van een socialistische burgemeester.
