Op de begrotingsbesprekingen die gisteravond van start zijn gegaan, zitten de Vlamingen en de centrumpartijen nog maar eens in een slecht parket. Officieel gaan die gesprekken tussen de zes partijen van de huidige meerderheid. Dat zou drie tegen drie moeten zijn. Omdat ook Di Rupo zelf en Olivier Chastel (minister van Begroting) erbij zitten, gaat het in werkelijkheid echter tussen vijf Franstaligen tegen drie Nederlandstaligen en in de links-rechts verhouding van zes linksen tegen twee centrum-rechtsen. De Vlamingen zullen het dan ook weer geweten hebben*. Daar houdt het trouwens niet bij op, want al deze 'excellenties' worden bijgestaan en gegangmaakt door evenveel kabinetschefs en/of specialisten in materie, die met uitzondering van de liberalen, allemaal van linkse tot uiterst linkse strekking zijn. Van regelrechte vakbondsmensen tot PS apparatsjiks met jarenlange ervaring ter zake. Dat laatste geldt ook voor CD&V, waar minister Vanackere, zelf van ACV signatuur, bijgestaan wordt door een zekere Peter Vansintjan, die er - ondanks zijn devoot klinkende naam - zowat op alle thema's radicaal syndicalistische standpunten op na houdt. In het licht van bovenstaande, is het wel opmerkelijk dat deze club er het regeringsakkoord van eind vorig jaar doorgeduwd kreeg, terwijl dit door de eigen vakbonden werd afgemaakt. Ofwel hebben we hier te maken met een grandioze komedie (denk maar aan het privé bedrijfje van Rudy De Leeuw), ofwel is de invloed van die zgz sherpa's toch niet doorslaggevend geweest. Ofwel beide. Het wordt nu uitkijken geblazen of het meer besparingen worden, zoals door Europa gevraagd of meer belastingen, zoals de PS het zou willen. Het is echter ver gekomen, dat Vlaanderen op federaal gebied al zijn hoop moet stellen op de neo-liberalen van De Croo en Co, bij gebrek aan beter. De Vlamingen zijn in dit land een onbeschermde meerderheid geworden...
* Het kan trouwens nog erger. Als de vijf 'premiers' van dit land samenkomen, dan zit Kris Peeters daar als enige christendemocraat tegenover vier socialisten, en als Vlaming tegenover drie francofonen en één Duitstalige. Die laatste vertegenwoordigt amper 50.000 Duitstaligen, Peeters meer dan 6.000.000 Vlamingen. Wie wordt hier gediscrimineerd?
Ja, ja, die titel klopt niet. Dat heb ik ook met opzet zo gedaan, als 'eyecatcher', zeg maar. Het gaat natuurlijk om de notionele intrestaftrek én de index, de twee Lange Wappers van de federale regering, waarover dit jaar nog veel inkt zal vloeien. Te beginnen vanaf vanmiddag, wanneer het kabinet zou moeten beginnen aan de begrotingscontrole voor dit jaar. Die notionele intrestaftrek was geen slecht idee, maar - zoals de meeste wetten uit het Verhofstadt tijdperk - is ze haar doel voorbijgestoken, ver voorbijgestoken zelfs. De bedoeling was dat bedrijven, die in België wilden investeren en dit met eigen kapitaal deden - dus zonder te gaan lenen - het bedrag dat men zou betaald hebben mocht men geleend hebben, konden aftrekken van hun belasting. Op die manier hoopte men heel wat buitenlandse bedrijven naar hier te lokken, wat meer handel en hopelijk ook meer werkgelegenheid zou betekenen. Het was een succes, zo groot dat er ondertussen niemand meer in staat is met zekerheid te zeggen wat het de Belgische staat heeft opgebracht. Wél weet men wat het de Belgische staat gekost heeft. Het geschatte half miljard euro is nl momenteel al zo'n 5 miljard geworden. Voor een regering die wanhopig op zoek is naar miljarden om de put in zijn begroting dicht te kunnen rijden, wordt de verleiding dan ook groot om aan die notionele intrestaftrek te gaan knabbelen. Of dat verstandig is, laat ik over aan de specialisten. Feit is wel, dat elke verandering ter zake aan het buitenland zal moeten worden uitgelegd, in de hoop dat men het daar zal slikken, wat helemaal niet zeker is. In de volatiele situatie, waarin de dag van vandaag de geldstromen gedevieerd kunnen worden, is niets nog zeker. En dan is er de index, die voor vakbonden, linkse partijen en nu ook het Vlaams Belang (mooie combinatie!) niet bespreekbaar blijft. Hij zou, volgens hen, de koopkracht van de burger beschermen, alhoewel de praktijk geleerd heeft, dat we het enige land in Europa zijn waar nog een index bestaat én dat in alle landen, waar men hem heeft afgeschaft, de koopkracht meer is gestegen dan bij ons. Reden daarvoor is het zgz 'tweede ronde effect': de spilindex wordt overschreden, de lonen stijgen, de producten worden duurder, waardoor de index weer kan overschreden worden en het hele circus zich blijft herhalen. Men kan die indexbespreking vóór zich uit blijven schuiven, maar vroeg of laat zal men er toch iets aan moeten doen. Als wij het zelf niet doen, zal Europa het in onze plaats doen. Zeker als blijkt, dat de staatsschuld van dit land maar niet wil zakken, terwijl aan Europa nog zopas beloofd is daar werk van te maken.
De herbenoeming van grijze muis Van Rompuy tot voorzitter van de Europese Raad, wordt in onze media ten onrechte als een grote gebeurtenis afgeschilderd. Als de man ergens kwaliteiten voor heeft, dan is het misschien zijn werk achter de schermen. Als puntje bij paaltje komt, heeft hij niets te vertellen en wordt hij herleid (ook door de pers) tot een 'glijmiddel' tussen de tandem Merkozy en de rest. De officieuze titel van 'President', die hij in onze media krijgt, is er dan ook ver over. De man heeft helemaal geen authoriteit en wil die ook niet hebben. Hij blijft de incarnatie van het motto: 'Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd'. Tijdens dezelfde besprekingen waarbij Van Rompuy herbenoemd werd, was er trouwens voor België weinig anders om fier over te zijn. We blijken in de hele Europese Unie nl de hoogste lasten op arbeid te hebben (50%), de laagste gemiddelde arbeidsgraad (59 jaar) en de hoogste loonstijging tijdens de laatste vijf jaar (10%). Zowel de sociale als de fiscale lasten zijn het laatste jaar in dit land 7% meer gestegen dan die in onze buurlanden. Ook onze energieprijzen liggen een stuk hoger dan in de landen waarmee we op de wereldmarkt moeten concurreren. Datzelfde geldt trouwens eveneens voor het gemiddelde van de prijzen in onze supermarkten en dat hebben we mede te danken aan onze index, die we mordicus willen behouden als laatste land in Europa. Sinds kort blijkt ook, dat het GSM gebruik hier viermaal meer kost dan in Frankrijk, waar een nieuwe speler op de markt (Free Mobile) een prijzenslag heeft ontketend. Bij ons komt er binnenkort ook een nieuwe speler op die markt, Telenet. Dezelfde firma die zopas nog heeft aangekondigd vier tot elf Tv-zenders van haar kabel te zullen halen, dit om de mensen die nog analoog zien haast te dwingen over te schakelen op digitaal, wat duurder is. Zie je Telenet al doen wat Free Mobile in Frankrijk heeft teweeg gebracht? Tot slot nog dit: Caroline De Gruyter, Europa correspondent voor het Nederlandse NRC Handelsblad, schreef een erg lovend artikel over Van Rompuy. Daarover ondervraagd door de VRT (in de journaals van 1 maart) zei ze letterlijk: 'Hij is in staat om desnoods af te komen met "idiotische" oplossingen, nog zoiets typisch Belgisch'. Daaraan heb ik niet toe te voegen...
'Donna al volante, pericolo costante' (vrouw aan 't stuur, constant gevaar) is een Italiaans spreekwoord dat - gelukkig maar - te maken had/heeft met het besturen van een wagen. Dat hoop ik tenminste. Als we het immers zouden doortrekken naar het landsbestuur, dan staan we er slecht voor. Niettegenstaande alle regelmatige klachten van feministen en andere vrouwenrechten organisaties, die zich tekort gedaan voelen (het 'glazen plafond', weet je wel), hebben we in dit land nu drie vrouwen in evenveel topfuncties: - Onze nieuwe commissaris van de federale politie is, voor de allereerste keer, een vrouw. 'Ons madam', zoals haar collega's haar noemden toen ze nog korpschef was in Ninove, zal haar streng wel trekken. Met haar voorganger als slecht voorbeeld, zal dat nog zo moeilijk niet zijn. - Onze nieuwe minister van Binnenlandse Zaken is een eerder mediatieke figuur die tot nu toe van het ene postje in het andere is gevallen en in haar nieuw departement van Justitie wel eens haar eerste echte miserie zou kunnen meemaken. Haar nieuwe wapenwet mag dan al krachtdadig lijken, de brave burger van alles verbieden inzake wapenaankoop en -bezit, is geen garantie dat criminelen daardoor zullen worden afgeschrikt, misschien zelfs integendeel. Veelplegers moet niet meer worden vrijgelaten, dan moet men ze ook niet opvolgen, iets dat gegarandeerd weer maar tijdelijk echt zal gebeuren. Wie in Amerika drie keer veroordeeld wordt voor ernstige misdaden komt nooit meer vrij. Die hoeft niet meer 'opgevolgd' te worden. Criminelen moeten worden vervolgd, niet opgevolgd. - Die Dritte im Bunde, alias madame non, is helemaal geen garantie dat het beter zal worden op gebied van Binnenlandse Zaken. Als anti-Vlaamse die aanpapt met het FDF en als voorvechtster voor het regulariseren van illegalen en asielzoekers die dat niet zijn, heeft zeker Vlaanderen van haar geen goeds te verwachten. Tenslotte is het wel een hele geruststelling, dat de drie dames gecontroleerd worden door een 'man'. Wat zeg ik? Door de 'man van het jaar', althans volgens Humo...
Na de brandweerlui, de loodsen, de cipiers en - volgens Q - de rattenvangers, is het nu de beurt aan de leerkrachten om te protesteren tegen het feit dat ze twee jaar langer zullen moeten werken. Er zijn wel enkele variaties op het tot nu toe gekende thema: kop van jut is deze keer niet de federale maar de Vlaamse regering en degenen die het hardst roepen zijn nu in de eerste plaats de vakbondsmensen en niet de leraars zelf. 'Waarom ik in het onderwijs stapte?', zei de leraar, 'wel, om vier redenen: Kerstmis, Pasen, juli en augustus'. Het is maar een mopje, maar toch een met veel grond van waarheid. Uitgerekend mensen die zo'n dikke vier maanden per jaar vakantie hebben, vinden nu al dat ze straks uitgeblust gaan zijn. Ik denk niet dat er een andere bedrijfstak is waar men over zoveel vakantie en vrije tijd beschikt. Bij de bovenstaande 'redenen' zijn dan nog niet eens de herfst- en de krokusvakantie geteld, plus alle andere vakantiedagen en feestdagen, die men elders ook krijgt. Ik weet niet, of er in het onderwijs ook vakbondsvrijgestelden rondlopen, de zgz 'délégé's', maar in bedrijven waar die er wel zijn, zijn zij gewoonlijk ook de hardste roepers, terwijl het uitgerekend deze categorie is die meestal helemaal geen poot uitsteekt. Waar zouden die moe van worden? De fout die men m.i. in heel dat pensioendebat gemaakt heeft, is nog maar eens dat men een wet heeft gemaakt met allerlei uitzonderingen, op zijn Belgisch zeg maar. Men had die wet voor iedereen gelijk moeten maken (ook voor politie, leger en NMBS) en er daarna voor moeten zorgen dat er in bepaalde sectoren, naar gelang de behoefte, een soort einde loopbaan jobs gecreëerd werden, voor zover die er al niet zijn. De pensioengerechtigde leeftijd ligt al zo'n vijftig jaar op 65 en de mensen die nog zo lang werken zijn in dit land een kleine minderheid geworden. Dit niettegenstaande het feit dat men tegenwoordig, dooreen genomen, zo'n vijftien jaar langer leeft. Onze pensioenen zijn nu al bij de laagsten van Europa en zullen dat zeker blijven als niet genoeg werkende mensen daarvoor zullen afdragen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de pensioenen, maar ook voor alle andere vormen van sociale bijdragen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de zgz 'asielzoekers', waarvan 95% het niet eens zijn en die met onze al zo slinkende middelen gaan lopen zonder daar ooit iets aan bijgedragen te hebben. Hoe was dat weer begonnen in Griekenland ?
* Voor wie het niet (meer) zou weten: Stachanov was een Russische mijnwerker, die door Stalin als voorbeeld werd gesteld o.w.v. zijn werklust en de recordprestaties die hij neerzette.
In de aanloop naar de gemeentelijke verkiezingen zit het er in 'onze' Rand weer bovenarms op. Iedereen kent ondertussen wel de saga van de drie franskiljonse burgemeesters die daar zes jaar geleden al werden verkozen, maar niet benoemd omdat ze Franstalige kiesbrieven rondstuurden, iets wat - na de rondzendbrief Peeters - wettelijk niet is toegestaan. Nu de volgende gemeentelijke verkiezingen eraan komen, dreigt dat scenario zich te herhalen. Om de zaken helemaal op de spits te drijven, heeft Vlaminghater Maingain de drie al aangeraden nog eens hetzelfde te doen. Feitelijk is dat geen nieuws, het tegenovergestelde zou dat wél zijn. Wat de zaak deze keer speciaal maakt is, dat Maingain zich beroept op een zoveelste provocerende uitspraak van madame Milnjet, tegenwoordig minister van Binnenlandse Zaken van dit apenland, die gezegd heeft dat de rondzendbrief Peeters binnenkort waarschijnlijk zal sneuvelen, hetgeen pertinent onwaar is. Voor de zoveelste keer moeit dat mens zich met zaken die haar niet aangaan, of toch wel? Het hele verhaal blijkt nl terug te brengen te zijn tot een interne spanning binnen de francofone partijen. De PS zou, na deze verkiezingen, in tal van Waalse steden én in Brussel een beleidsakkoord willen sluiten met het MR en op heel wat plaatsen dus Ecolo en CdH, de partij van Milnjet, aan de deur willen zetten. In de thuissstad van Di Rupo is dat al het geval, daar regeert de PS reeds met het MR, in Charleroi feitelijk ook, maar nu nog met ook het CdH erbij en in Luik zou er een soort voorakkoord zijn. Als e.e.a. lukt zou ook de weg open liggen voor een gewestelijk akkoord tussen PS en MR, zowel in Wallonië als in Brussel. Om dat laatste te verhinderen, heeft madame Milnjet haar kar nu daar voor het FDF gespannen, in de hoop daarmee het MR in Brussel (én de Rand) een voetje te lichten en zo het hele toenaderingsproces tussen PS en MR op losse schroeven te zetten. Voor één keer kunnen de Vlamingen die hele heisa eens als toeschouwer meemaken. Als ik Geert Bourgeois was, zou ik daar nog een schepje bovenop doen en de drie franskiljonse steenezels van burgemeesters niet alleen weer niet benoemen, maar hen zelfs afzetten en vervangen door een regeringscommissaris. Wettelijk kan hij dat doen. De vraag is maar of 'brave' Geert daarvoor zelf lef genoeg heeft...
Tijdens het weekeinde verscheen er in onze media het merkwaardige bericht, dat alle windmolens in België samen momenteel een capaciteit hebben van 9.630,65 MW, wat ongeveer overeenkomt met die van een kerncentrale van het oude type (Doel 1 bv). In de nieuwgaring daaromtrent werd door e.o.a. groeneling meteen gesteld, dat men bv de eerste kerncentrale van Doel dan ook beter meteen al kon sluiten. Een tweede kwam later zelfs vertellen dat men er zelfs twee of drie zou kunnen sluiten, mocht er wat meer aan elektriciteitsbesparing gedaan worden. Dat er bij ons op elektriciteit nog steeds kan bespaard worden, ga ik niet ontkennen. Mijn moeder zaliger zei vroeger altijd al, dat men op elektriciteit steeds kan besparen, maar dan met kleine beetjes en het hele jaar door, continue dus. Dat zal ook de dag van vandaag niet anders zijn. Dat er vorig jaar in dit land minder elektriciteit (én minder gas) is verbruikt, is trouwens ook juist. Dat had echter meer te maken met het uitzonderlijk zachte weer én de crisis die vooral bedrijven ertoe aanzette minder te verbruiken. Elektriciteit is hier duur, duurder dan in de ons omliggende landen en is mede een van de redenen waarom de concurrentiepositie van onze bedrijven t.o.v. het buitenland niet verbetert. Mocht de economie in de tweede helft van dit jaar, zoals men halvelings verwacht, terug optrekken en het weder eens tegenslaan, zou het wel eens kunnen dat we méér energie zullen nodig hebben. Energie die we dan moeten invoeren. Voorstellen tot het sluiten van onze kerncentrales, zoals Greenpeace en de Bond Beter Leefmilieu nu aangeven, kunnen wel goed bedoeld zijn, ze passen helemaal niet in de plannen van de nieuwe federale regering, die voor haar armlastige begroting o.m. rekent op jaarlijks enkele honderden miljoenen euro's vanwege de elektriciteitsmaatschappijen, met het excuus dat deze laatsten daar als tegenprestatie hun reeds afbetaalde kerncentrales wat langer zullen mogen open houden. En daarbij nog een 'uitschuiver'. De capaciteit van alle Belgische windmolens samen is inderdaad momenteel ongeveer het equivalent van één kerncentrale type Doel, op voorwaarde echter dat al die molens dan in het hele land tegelijk zouden draaien. En blijven draaien. Als bv alleen de molens op zee zouden draaien, hebben we daarvoor niet genoeg stroom. En als het eens een dag niét waait, wat dan? Een kerncentrale heeft daar geen last van, een molen wél.
In de aanloop naar de discussies over de federale begroting klopt er e.e.a. niet. Vorige week werd nog gesteld, met grote koppen in de kranten, dat de regering Di Rupo nog een kleine twee miljard euro extra moest vinden om het gat in haar begroting 'dicht te rijden', om het eens in wielertermen te zeggen. '1.900.000', werd er letterlijk geschreven. Dit was o.m. nodig, nadat bekend was geworden dat de economische groei geen 0,8% zou bedragen, maar - volgens het Planbureau - slechts 0,1%. Nu komt men af met het voorstel een buffer te creëren van een half miljard, voor eventuele onverwachte nieuwe uitgaven. Ondanks dat, blijft men spreken van een tekort van twee miljard, dat bufferbedrag inbegrepen. Dat klopt niet. Men weet nl nu al dat de Dexia holding de voorgenomen dikke tweehonderd miljoen euro, die het de Belgische staatskas schuldig is, dit jaar niét zal betalen. Anderzijds wordt er door de regering zelfs nu nog gerekend op een groei van 0,1%, terwijl er voor zowel de Nationale Bank als de Europese Commissie een krimp van dezelfde grootte is, wat de staatskas nog eens 380 miljoen zal kosten. Als we dat alles eens op een rijtje zetten, simpele wiskunde, dan heeft de regering Di Rupo 1,9 miljard nodig, plus het gemiste geld van Dexia (213 miljoen), plus het verschil tussen groei en krimp (380 miljoen). Dat maakt in totaal zo'n 2,5 miljard, waarmee het geld van de nog te maken buffer al is opgebruikt nog voor hij gemaakt is. Steven Vanackeren, minister van financiën maar tegelijkertijd ook excuusminister van deze regering, heeft dat al lang door, maar kan dat niet openlijk zeggen. Zijn doekje voor het bloeden is nu, dat gewesten en gemeenschappen hun steentje zullen moeten bijdragen. In de eerste plaats natuurlijk Vlaanderen, de enige regio die zo gek is in dit gekke land naar een sluitende begroting te willen gaan en zo de ogen uitsteekt van de 'federalen' die wanhopig op zoek zijn naar vers geld. 'Die vlijtige handen, dat rijke gewest. Het paste aan d'eigene kroon opperbest' gaat het liedje. Vervang de (Franse) 'koning en koningin' door de 'Belgische federale staat' en het blijft nog steeds actueel: 'O wee, o wee, o wee, o jo' !
De krokusvakantie zit erop en de nu volgende week zou er dan ook eindelijk weer eens aan serieuze politiek gedaan kunnen worden. Enfin, dat verwacht men, toch. In werkelijkheid zal dat (weer eens) niet gebeuren. Hoofdreden daarvoor is, dat de regering Di Rupo de start van het begrotingsdebat heeft uitgesteld tot zondag 4 maart en op die manier vermijdt, dat het zich belachelijk maakt tijdens de Europese top van hetzelfde weekeinde. Er is echter nog een andere reden, volgens sommigen de 'echte' reden: een reeks benoemingen bij de federale overheidsdiensten (de FOD's) en overheidsbedrijven zoals bpost, NMBS tot zelfs het Nationaal Orkest van België. Zoals ik al schreef in mijn blog van 2 dezer ('De benoemingen, stupid'), ligt de hele nationale benoemingscarrousel al stil sinds de val van de regering Leterme en wordt die sinds de komst van de regering Di Rupo geblokkeerd door de PS, omdat die haar mannetje, een zekere Jean-Marc Delporte, niet benoemd krijgt als administrateur-generaal van de Rijksdienst voor Pensioenen (RVP). Dat laatste gebeurt niet, omdat minister Q vreest op die manier van daaruit niet voldoende medewerking te zullen krijgen voor de uitvoering van zijn nu al zo omstreden pensioenwet. Hij zou nog gelijk kunnen hebben, want in die raad van bestuur van de RVP zit er al een mannetje van de Waalse rode vakbond. Buiten de Rijksdienst voor Pensioenen moeten er ook nieuwe topambtenaren benoemd worden bij o.m. Fedasil, Belgacom, Brussels Airport en ... Dexia (zowel bank als holding). Of die topjobs ook zullen gaan naar de meest bekwame mensen, is zeer de vraag. Zeker is wel, dat de kandidaten de partijkaart op zak zullen moeten hebben van een van de huidige meerderheidspartijen, waarbij ook die van het 'goed bestuur'. Van een beschamende vertoning gesproken. Wie was ook het weer, die hier ooit eens wilde beginnen met een 'nieuwe politieke cultuur'?
Volgens de laatste cijfers van het monitoringscomité heeft de regering Di Rupo voor zijn begroting nog minstens een kleine twee miljard euro extra nodig. Dit als men rekent op een groei van +0,1%. Volgens de Nationale Bank en de Europese commissie is die groei er echter niet en wordt het voor dit land een krimp van -0,1%, wat maakt dat Di Rupo er nog eens zo'n 380 miljoen bij mag tellen. Ondertussen zijn er al een hele serie voorstellen ter zake gedaan en evenveel afgevoerd: - De BTW verhogen, een voorstel van Vande Lanotte (SP.a). - Een of meerdere indexsprongen maken, een voorstel van Open VLD. - Een minimum taks voor bedrijven, een voorstel van de PS. - Een tweede fiscale amnestie, een voorstel van de liberale partijen, dat - merkwaardig genoeg - de steun kreeg van Laurette Onkelinx, exact dezelfde die pleitte voor de minimumtaks voor bedrijven. Tante Laurette wil dus bonafide, goed werkende bedrijven extra belasten en de sjoemelaars een fiscale amnestie toekennen. We zullen dat maar Waalse, socialistische logica noemen, zeker? Wie ook tegen dat laatste voorstel is, is onze vriend Beke, eindelijk terug uit carnavalverlof. Hij zegt het niet etisch verantwoord te vinden, maar de hoofdreden zal wel de hete adem van Nijntje Torfs in zijn nek geweest zijn. Partijgenoot De Crem heeft, weliswaar ten persoonlijke titel, ook enkele voorstellen gedaan: - Een totale wervingsstop voor ambtenaren. - De nationalisering van de kerncentrales. - Het afschaffen van de feestdag van tweede Pinksterdag (nota bene: voorstel van een christen-democraat!). Kortom, wie nóg ideeën heeft, mag die nu spuien. We maken een multiple choice begroting en zien wel hoe we eruit komen. De bedrijven extra belasten en de staat niet zelf laten besparen, is in elk geval uit den boze. Zeg dat De Croo Jr het gezegd heeft. En zo evolueert het bij het opmaken van de begroting net zo als bij het hele akkoord over de nota Di Rupo. Er wordt niet hervormd, men rommelt alleen maar wat in de marge. Knip en plakwerk, dat bij de eerste nieuwe tegenslag moet herhaald worden tot er straks helemaal geen ruimte meer is om het nog te doen. Dit alles in de veronderstelling, dat het bij Dexia niet van kwaad naar erger gaat. De tandem Leterme/Reynders heeft zich vorig jaar in deze zaak grandioos door de Fransen laten rollen en hen als het ware een carte blanche gegeven. Ondertussen hebben ze er wel voor gezorgd dat dit land garant staat voor meer dan 54 miljard euro (± 15% van ons bbp, terwijl dat voor Frankrijk in deze zaak slechts 2% is). Allemaal in ruil voor een belofte van de Dexia holding om jaarlijks enkele honderden miljoenen in de Belgische staatskas te storten, wat onze begroting met evenveel miljoenen zou ten goede komen. Door een recordverlies in 2011 van meer dan 11 miljard euro en een schuld van nog eens 2 miljard, kan die holding dat geld nu niet meer betalen en wordt het gat in de Belgische begroting nóg eens met evenveel miljoenen groter. Als trouwens de door De Crem voorgestelde nationalisering van de kerncentrales even 'vlot' zal verlopen als die van Dexia België, mogen we ons hart vasthouden. De Franse energiebedrijven hebben de Belgische staat zeker al evenveel opgelicht als de Franse banken. Bij CD&V noemen ze dat 'goed bestuur'...
Terwijl de problemen rond Griekenland maar blijven aanslepen, de Belgische begroting voor dit jaar nog steeds niet op punt staat, de discussies over Dexia, de bedrijfswagens en de nieuwe pensioenwet met de dag lijken te escaleren, zijn er gelukkig nog mensen en instanties die zich in dit land met echte problemen bezig houden. Zo blijken we ook al een Hoge Gezondheidsraad te hebben, die de bevolking waarschuwt dat we met z'n allen teveel cafeïne binnenkrijgen. Dat spul zit nl niet alleen in ons bakje troost, maar ook in cola, thee en allerhande fris- en pepdranken. Vooral een combinatie met bv alcohol zou, zeker voor jongeren en zwangere vrouwen, erg nefast kunnen zijn. Daar valt wel iets op te zeggen - 'te' is nooit goed - maar daar meteen uit afleiden dat de overheid de hoeveelheid cafeïne in allerlei producten met de helft zou moeten doen dalen, is van het goede teveel. Het lijkt erop dat mensen tegenwoordig niet meer in staat zijn zelf een beslissing te nemen als hun gezondheid in gevaar zou kunnen komen. Denk maar bv aan dat roken. Als dat zo slecht is en men is ervan overtuigd, stop er dan toch mee. Zoiets moet bv de overheid niet organiseren. Straks kan men op dezelfde manier ook gaan decreteren dat het alcoholgehalte van bieren naar omlaag moet en we alleen nog 'zerowiet' en oude bruine zullen mogen drinken. Er is nog een alternatief en dat is overschakelen op zgn 'light' producten, maar dat schijnt ook niet risicoloos te zijn. Nog zeer recent verscheen daarover het resultaat van een studie over vijf jaar bij proefpersonen die nog uitsluitend 'light' dronken. Het ontstellend resultaat was, dat één derde van die mensen tijdens die periode een beroerte of een hartaanval gekregen hadden. Die schokkende cijfers moeten wel wat gerelativeerd worden, omdat de meeste mensen die overschakelen op light al problemen hadden bij het drinken van de originele, gesuikerde dranken. Toch is het een feit dat allerlei kunstmatige zoetmakers en verdunners niet de oplossing zijn en dat die laatste eerder te vinden zal zijn bij het drinken van de originele dranken, maar dan wel met mate. Het moet trouwens niet altijd die Hoge Gezondheidsraad zijn die aan de alarmbel trekt. Ecolife, partner van Global Footprint Network, dat de ecologische voetafdruk van alle landen berekent, vindt dat we teveel vlees eten. Ook daarover valt wat te zeggen in onze overconsumptiemaatschappij. Alleen komt ook die instantie af met de verkeerde oplossing. Ze wil nl dat er een 'vettaks' komt. Di Rupo en zijn regering, nog steeds wanhopig op zoek naar extra geld om het gat in zijn begroting te dempen, zal het graag horen. De vraag daarna is natuurlijk: wat gaan ze met dat geld doen? Dit overlaten aan onze politici is geen goed idee. Kortom, zoals ik al aanstipte, is 'te' nooit goed. De overheid moet echter geen Big Brother spelen. het is zo al erg genoeg. De mensen worden stilaan verondersteld zelf de beslissingen te nemen die goed zijn voor hun gezondheid. Wie dat niet doet, moet daarvan de gevolgen dragen.
Na een zoveelste nachtelijke marathonvergadering krijgt Griekenland dan (waarschijnlijk) toch zijn volgende miljardenlening. Veel zal het allemaal niet uitmaken, dat land geraakt nooit meer uit de diepe put waarin het is terecht gekomen. Dank zij een corrupte politieke klasse, die in de eerste plaats voor zich zelf en de vriendjes (waaronder de vakbonden) heeft gezorgd, waarbij de loyaliteit van tienduizenden onbekwamen werd afgekocht met een 'vaste' job in staatsondernemingen, die allemaal onrendabel zijn. Van belastingen hebben ze daar nooit gehoord en degenen die het toch zouden moeten betalen doen het niet of nauwelijks. Het vele Europese geld dat Griekenland straks krijgt, zal in de eerst plaats gaan naar hun banken en niet naar de weinigen die er nog echt werken en die dan ook het slachtoffer van de hele operatie zullen blijven. Officieel is het land feitelijk failliet. De kredietwaardigheid is gisteren nog door ratingbureau Fitch afgewaardeerd tot één enkele C. Dat is het laagst mogelijke niveau boven bankroet. In het beste geval zou de Griekse staatsschuld tegen 2020 moeten slinken tot 120% van het bbp. Daarbij wordt dan steevast gezegd, dat 120% de schuldenlast is van Italië vandaag. Wat men er niét bij zegt is, dat men feitelijk - om lid te zijn van de Eurozone - maar een staatsschuld mag hebben van maximaal 60%. Zo was het is elk geval overeengekomen bij het verdrag van Maastricht. Dat durft men zo niet meer te stellen, omdat er dan nog meer lijken uit de kast zouden vallen, België inbegrepen. De kans, dat er tussen nu en 2020 nog grote tegenvallers zouden voorkomen, is levensgroot. In het ergste geval hebben de Grieken zelfs nog 245 miljard extra nodig. Kortom, met Griekenland wordt het niets. Uitstel van executie. In het beste geval kan het land nog dienen als proefkonijn, dat moet dienen om de anderen af te schrikken. Tenslotte nog iets over Europees commissaris Olli Rehn. Die man lijkt wel een spraakgebrek te hebben, of een tekort aan adem. Op het einde van elke zin die hij uitspreekt, volgt er een soort echo. N.a.v. de laatste nachtelijke vergadering zei Olli dat het een marathon was geworden en dat 'marathon' een Grieks woord is. Daarin heeft hij gelijk. Juist zoals 'drama' en 'tragedie'. En 'chaos'. Het woord chaos komt van het Griekse 'kháos' en ligt mede aan de oorsprong van ons woord 'gas. Het was de Vlaamse chemicus J.B. van Helmont (1577-1644) die het woord 'gas' daarvan afleidde.
Bij CD&V, waar ze naar buiten uit nog altijd de indruk geven 'goed bezig te zijn', zijn ze echt niet goed van de opmerkingen van 'Nijntje' Torfs. De uitleg die Servais Verherstraeten in de Zevende Dag kwam geven trok zoals gewoonlijk - op niet veel. De man komt gewoon niet geloofwaardig over en doet denken aan Bart Somers toen die indertijd nog 'his master's voice' was in de Verhofstadt regeringen. Ondertussen heeft Torfs ook al van enkele andere CD&V-ers steun gekregen. Het mogen dan geen grote kanonnen zijn (of oude krokodillen: zelfs Eyskens zag weer de kans zich in het debat te mengen), maar het zegt veel dat er toch partijgenoten zijn die - zij het nog in eigen naam - zeggen dat het nu eindelijk eens moet ophouden met die vis noch vleespolitiek van de tsjeven. Ook in Antwerpen zijn er nu nog zetelende CD&V-ers die het in de koekenstad voor bekeken houden en niet langer bereid zijn zichzelf (én de partij) op te offeren voor het veilig stellen van de postjes van Van Peel en Heylen (én, in de eerste plaats, van socialist Janssens). Beke en andere krokusverlofgangers zullen straks uit een ander vaatje moeten tappen. De politiek van hun partij die steeds in de eerste plaats kijkt naar wat de francofonen en de linksen willen en daaraan hun programma aanpassen, werkt niet meer. Evenmin als verontwaardigd reageren en blijven schermen met hun 'goed bestuur'.
Ik werd geboren op 6 februari 1940, in volle mobilisatietijd (de Tweede Wereldoorlog begon voor België op 10 mei van dat jaar). Er lag, naar 't schijnt, toen een meter sneeuw, maar wat de zaak nóg specialer maakte, was dat het die dag de dinsdag van carnaval was, Mardi Gras. Reden waarom die dinsdag voor mij zo'n beetje een tweede verjaardag is geworden, ook al ben ik nooit een echte carnavalszot geweest. In de geest ervan hieronder toch enkele luchtige opmerkingen: - De vakbonden van de brandweer hebben hun stakingsaanzeg voor deze week opgeschort, niet afgezegd. Ze zeggen eerst nog eens ernstig met de regering te willen spreken. De echte reden zal wel zijn, dat de brandweerlui, die deze week vrijaf hebben, allemaal op krokusverlof zijn vertrokken. Kwestie van al op tijd uit te rusten tegen de tijd dat ze langer zullen moeten werken. - Elio Di Rupo is door Humo verkozen tot 'man' van het jaar. Wanneer gaan die link(s)e zgz progressieven eens een aparte verkiezing houden voor bv 'het mietje van het jaar'? Kwestie van iedereen binnen zijn categorie te houden. - Rikske Torfs gaat zijn voornaam veranderen. Voortaan heet hij 'Nijntje' Torfs, dit nadat Marc Van Peel hem een wit konijn heeft genoemd. Zoals Nijntje is Torfs geen ingewikkelde figuur: zes lijnen, twee bollen en een kruisje. Meer moet dat niet zijn. - In Senegal is er nogal wat heisa omdat de uittredende president Wade - 85 jaar: ja, wad(d)e! - een derde ambtstermijn wil beginnen, wat verboden is door de plaatselijke Grondwet. Blijkbaar legt de man die Grondwet naast zich neer als hem dat niet uitkomt. Waar hebben we dat nog gehoord? Zou men eens niet kunnen onderzoeken, of die Wade soms geen Waalse 'roots' heeft? - Job, Cohen, voorzitter van de Nederlandse PvdA en fractievoorzitter, heeft al zijn nationale functies neergelegd. Daarmee wordt het in elkaar gestoken internetfilmpje nog waargemaakt ook. Daarin vroeg hij zich toen af: 'Heb ik straks mijn baan nog?', waarop Geert Wilders hem even fictief antwoordde: 'Ik denk het niet, Job'. We zullen het maar een 'virtuele self-fulfilling profecy' noemen, zeker? - De laatste jaren zou het aantal wegcontroles op vrachtwagens in dit land met 20% gedaald zijn. Nogal wiedes als men ziet hoeveel politieagenten men tegenwoordig inzet om de alcoholcontroles uit te voeren.
Als er uit de staking van de loodsen - hoe men er ook tegenaan kijkt - iets te leren valt, dan is het het feit, dat men er in dit land nog steeds niet in slaagt een wet te maken die 'af' is. Dat is niets nieuws, dat maken we in feite al constant mee sinds Verhofstadt met zijn actieve welvaartstaat van wal stak. Zowat alle wetten met een zekere impact die sindsdien gemaakt zijn, zijn moeten worden aangepast of veranderd, sommige zelfs meer dan eens. De voornaamste reden ervoor is het feit, dat ze meestal niet rechtlijnig zijn en wemelen van uitzonderingen en achterpoortjes, wat misbruiken in de hand werkt. Met de pensioenwet is dat niet anders. Het begon al met de eerste versie, waarin reeds uitzonderingen werden gemaakt voor politie, leger en sommige NMBS beroepen. Logisch dat mensen met een vergelijkbaar beroep zich daaraan gaan spiegelen en, al dan niet terecht, tot de conclusie komen dat ze gediscrimineerd worden. Iedereen vindt straks wel een reden om erop te wijzen, dat hij of zij niet langer kán werken. Hét probleem is echter dat deze wereld steeds kleiner wordt en dat we steeds meer moeten concurreren, niet alleen met al moeilijke tegenstanders zoals Nederland en Duitsland, maar ook met de hele wereld daarbuiten. En 'daarbuiten' zijn de verschillen nog véél groter. Europa is een soort 'lifestyle' supermacht geworden, die aan sociale ondersteuning meer uitgeeft dan de rest van de wereld samen. Dat is niet vol te houden als we de rest van die wereld moeten beconcurreren. We werken al kortere dagen, we gaan meer met vakantie (naar schatting 350.000 landgenoten zijn deze week weer vertrokken naar de zon en de sneeuw) en willen dan nog eens vroeger stoppen met werken. Ergens zullen we wel moeten inleveren en zoiets doen we best met zijn allen, op welke manier ook. Als dat niet blijkt te kunnen, gaan we het straks wel met z'n allen betalen.
Tijdens het Terzake interview met Johan Vande Lanotte van donderdag over de havens en de loodsenstaking en de vraag aan hem, of hij het niet erg vond dat Antwerpen's grootste containerklant, de MSC rederij, haar schepen elders naartoe stuurde, vertelde de geleerde professor dat dit maar een 'alibi' was. Wat dat alibi betekende, zei hij er niet eens bij. Nu blijkt het dat de zgz G6-Alliantie (twee rederijen die samen zes containerreders omvatten) besloten hebben hun capaciteit in Antwerpen te verlagen ten voordele van andere, niet-Vlaamse havens en dit mede als gevolg van een verslechtering van de globale maritieme situatie. Het probleem blijkt nl niet een tekort aan vervoerde goederen te zijn, maar een teveel aan schepen. Terwijl de vervoerstonnage zelfs nu nog jaarlijks met 2 tot 3% stijgt, groeit de tonnagecapaciteit met liefst 10%. Dit is een gevolg van het feit dat men in de eerste helft van het eerste decennium van de 21ste eeuw teveel nieuwe schepen heeft besteld en dat er nu honderden daarvan leeg liggen rond te dobberen. Het gevolg daarvan is dan weer, dat de vervoersprijzen zijn ingestort. Waar er tot voor kort nog 15.000 dollar per charter werd betaald, ligt dat bedrag nu rond de 6.000. Heel wat van die nieuwe schepen zijn tegenwoordig te koop voor minder dan de helft van hun kostprijs. En daar houdt de maritieme miserie niet mee op. De maatschappijen die de nieuwe schepen hebben gekocht, hebben daarvoor een voorschot moeten geven van zo'n 40%. Dat geld is grotendeels geleend bij Europese banken, die momenteel in die sector zo'n 500 miljard dollar hebben uitstaan. Vergeet even Griekenland. Deze situatie is al een tijdje bekend in scheepvaartmiddens, ook bij de loodsen. Het is daarom dubbel erg dat die categorie van goedbetaalde staatsambtenaren met vaste job van de situatie misbruik hebben gemaakt om chantage te plegen op de rest van het havenbedrijf. Dit in schril contrast met hun Nederlandse collega's, die werken voor een privé bedrijf en de laatste 18 (achttien!) jaar niet één dag gestaakt hebben...
Nee, dit gaat niet over F.C. Antwerp, 'the great old' van ons voetbal, die sinds jaren in tweede afdeling speelt en maar niet terug in de eerste geraakt. In de politiek hebben wij ook een 'great old' met CD&V. Ooit de grootste van Vlaanderen én België, nu nog zo'n beetje de grootste onder de kleintjes. Dat het die partij niet goed gaat, weten we al langer. In mijn blog van 8 dezer ('De CD&V thuismatch') heb ik het daar nog uitvoerig over gehad en o.m. gesteld dat het opgeven van een eigen kieslijst bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen een stommiteit was, die door heel wat van de eigen christelijke kiezer niet geapprecieerd zal worden. Rikske Torfs, ooit kandidaat rector van de KU Leuven (weggestemd door de studenten), gelegenheids Tv-figuur en door CD&V opgevist bij de laatste verkiezingen (en verkozen tot senator), heeft nu zo ongeveer hetzelfde gezegd. Feitelijk niets nieuws dus. Het siert hem wel, dat hij het eens open en bloot durft zeggen. Dat zal hem door de partij niet in dank worden afgenomen en de vraag is maar, of hij bij een volgende verkiezing nog op een CD&V lijst zal voorkomen. Misschien is het ook een vlucht vooruit en is Torfs nu al zeker dat, zelfs mocht hij nog eens opkomen, hij misschien niet meer verkozen zou worden. Ondertussen blijft CD&V de krabbenmand die ze altijd geweest is en die over geen probleem een klaar en duidelijk standpunt heeft. Niet voor niets noemt men de leden van die partij 'tsjeven': vis noch vlees politiekers, die steeds bereid zijn geweest (en nog zijn) om de eigen mening aan te passen aan de grootste bieder en dit zowel in het eigen Vlaanderen als in Belgisch verband. Vroeger had de partij nog een Verroken of een Suikerbuyck, die de Vlaamse zaak bleven verdedigen, ook tegen het eigen partijstandpunt in. Nu moet ze het stellen met tweederangs apparatsjiks à la Beke en Verherstraeten. In de Vlaamse regering mag ze voorlopig nog de eerste viool spelen, dank zij een populaire maar weinig doortastende Kris Peeters. Hoe het straks binnen de gemeenten, hét fiefdom van de partij, zal verlopen is nog koffiedik kijken, al geloven weinigen dat ze zich ook daar zal kunnen handhaven. Zijzelf trouwens ook niet, anders ging ze in de grootste stad van Vlaanderen de partij niet ondergeschikt maken aan de lijst van een socialistische burgemeester.
'Anversa, traversata persa' (Antwerpen, verloren vaart) was een gangbare uitdrukking bij Italiaanse zeelui die de koekenstad aandeden. Hun loon ging er daar meestal door in de gezellige cafeetjes en de "maskes' van plezier. De slogan zal de dag van vandaag misschien wel meer gebruikt worden bij de reders, die de stad steeds meer links zullen laten liggen o.w.v. van de onbetrouwbaarheid van hun loodsen. Dat goed betaald, vastbenoemd overheidspersoneel staakt er al voor de derde keer op twee maanden tijd en de laatste staking was er echt teveel aan. MSC, de grootste containerklant, stuurde zijn schepen al door naar Rotterdam en dat zullen ook heel wat andere maatschappijen al wel gedaan hebben. Hoe het verder zal verlopen, nu de staking (voorlopig?) beëindigd is, is nog koffiedik kijken, maar het imago van soepele, vlotte haven is Antwerpen in elk geval kwijt. En dat op een ogenblik waarop de haven als tweede containerhaven van Europa zopas nog voorbijgestoken was door Hamburg én nadat een kartel van zes containerreders ze tot tweederangs haven had gedegradeerd ten voordele van Southampton, Hamburg en Rotterdam. 'Plezante mensen in een plezante stad', was zo'n andere slogan die het stilaan niet meer doet. Vraag het maar aan de mensen van de Belgische Zwembond, die de in Antwerpen geplande Europese zwemkampioenschappen aan hun neus zien voorbijgaan, nu een sponsor heeft afgehaakt en het te maken (tijdelijke) zwembad in het sportpaleis niet meer gerealiseerd kon worden. Zwemmen is in dit land nu eenmaal niet een van de populairste sporten en veel medailles hebben we er nooit in behaald (de mop ging, dat we al blij waren, dat er niemand verdronken was), maar dit is wel een zoveelste blamage, waarbij de naam Antwerpen boven water (sic) komt. En dan hebben we het nog niet gehad over dat nieuwe, grote voetbalstadion, waar men al tien jaar over discuteert, maar waarvan niets in huis komt. Waar is de tijd dat Antwerpen drie clubs had in de eerste afdeling? De enige, die er nu nog in speelt, Beerschot, dankt dat aan de inbreng van de Germinal 'boerkens' uit Ekeren. Uitgerekend dat Beerschot, dat niet in één stadion met 'Great Old' Antwerp wil spelen... En tenslotte nog dit: wat gaan de zeelui doen die voortaan misschien niet meer in Antwerpen zullen aanmeren? Wel, die landen in Rotterdam en nemen daar een taxi naar de koekenstad. De cafés en de 'maskes' zullen er niet slechter van worden, de haven en de commercie er rond wél.
Terwijl de regering Di Rupo, twee maanden na de goedkeuring in het parlement, nog steeds met haar pensioenwet voort aanmoddert, hebben de laatste berichten van de Nationale Bank (NBB) ervoor gezorgd dat het er voor diezelfde regering steeds bedenkelijker uit gaat zien. Daaruit blijkt nl dat produceren in België 12,5% is dan het gemiddelde van de ons omliggende landen (25% t.o.v. Duitsland!), hebben onze banken op 5 jaar tijd 12 miljard euro verloren en geeft de overheid de helft van het bbp weer uit. Dat laatste is niet het gevolg van het debacle rond Dexia en/of de Gemeentelijke Holding, zoals eerst werd verteld, maar gewoon omdat deze overheid boven haar stand blijft leven. Niet moeilijk als men weet, dat één Belg op drie (ruim 1,3 miljoen) voor de staat 'werkt', een verhoging met één kwart op tien jaar tijd. Verder is er de steeds terugkerende discussie over de index. Daarover kan men nu nog redetwisten, vroeg of laat zal Europa ons wel verplichten in te grijpen. De illusie, dat die index onze koopkracht garandeert, blijkt inderdaad maar een illusie te zijn. In landen, waar reeds in de jaren tachtig van de vorige eeuw die index werd afgeschaft (Nederland en Denemarken bv), is de koopkracht meer gestegen zónder dan bij ons mét de index. De voornaamste reden daarvoor zijn de energieprijzen, die in dit land voor gas 19 en voor elektriciteit 12% duurder werden op één jaar tijd. Door de automatische maandelijkse (!) koppeling van de energietarieven aan de internationale olieprijzen, zijn het bij ons de kleine verbruikers - de gezinnen - die de prijsschommelingen moeten opvangen, iets dat nergens anders gebeurt. Volgens Europees commissaris Olli Rehn heeft België te kampen met een te hoge staatsschuld, een groot verlies aan exportaandeel, een slechter saldo op de lopende rekening en een verminderde competiviteit. Nu mag die Magnette, de coming man in de Waalse PS, wel komen vertellen dat niemand Olli Rehn zou kennen, de man beslist straks wel mee of de Belgische begroting voor dit jaar voldoet aan de door Europa gestelde eisen. Als kers op de taart liet NBB gouverneur Coene dan nog weten, dat de groei voor België dit jaar is bijgesteld naar -0,1%. Dat is nog eens 0,2% minder dan gedacht, waardoor er nóg meer extra geld zal moeten gevonden worden om de doelstelling van 2,8% schuld t.o.v. het bbp te kunnen halen. Mede als gevolg daarvan is het begrotingsconclaaf nog maar eens uitgesteld, waardoor het niet meer klaar zal zijn tegen de Europese top van begin maart. No quick fix, misschien wordt het zelfs helemaal niks.
De vergadering van de ministers van Financiën van de eurozone, voorzien voor vandaag, is uitgesteld tot volgende week. Een slecht teken, zeker voor de Grieken. Als het met Griekenland slecht afloopt, zal dat ook geen deugd doen aan de rest van de eurozone, maar vroeg of laat zal die bittere pil toch moeten worden doorgeslikt. Ik denk niet dat Griekenland nog te redden is en dat hebben de Grieken in de eerste plaats aan zichzelf te danken. Nu hebben hun politiekers de boter gegeten, maar toen het Europese geld vlot binnenkwam, dacht zowat elke Griek dat luilekkerland gearriveerd was. Ze meenden zich alles te kunnen veroorloven en waren bereid daarvoor zwaar te frauderen. Dat frauderen gebeurde op alle niveaus van de Griekse samenleving. Nu Europa in het algemeen en Duitsland in het bijzonder de schuld geven, is er dan ook ver over. We zullen het in de eurozone zonder de Grieken ook wel redden. Dat is trouwens ook de mening van harde tante Neelie Kroes (71)*, Europees commissaris, die daarvoor al wel werd teruggefloten, maar die gelijk had. De waarheid kan nog altijd pijn doen. Zelfs mocht Griekenland de volgende schijf van de toegezegde Europese lening krijgen, dan is dat maar uitstel van executie. Binnen de huidige Europese context komt dat land er nooit meer bovenop. Al het geld dat we Griekenland nog geven, zijn we ook kwijt. Een privé bedrijf dat niet efficiënt werkt, gaat failliet. Officieel is altijd de stelling geweest, dat een staat niet failliet kan gaan. Als het geld op is, drukt men er bij of verhoogt men de belastingen. Voor de landen binnen de eurozone gaat dat niet meer. Het wordt nu uitkijken wat er ons allemaal te wachten staat, mocht Griekenland uit de euro stappen (of eruit gezet worden) en misschien zelfs uit de Europese Unie. En zeggen dat 'tragedie' een Griekse uitvinding is, net als trouwens 'democratie'...
* Neelie Kroes heb ik ooit zelf in levende lijve meegemaakt, toen ik bij DAF Trucks in Eindhoven de afdeling Bezoeken deed en haar bij een bezoek aan de fabriek (mee) mocht rondleiden. Ze was toen, ergens in het begin der jaren tachtig, staatssecretaris voor Verkeer in het eerste kabinet van Agt en heette toen nog Neelie Smit-Kroes. Smit was de familienaam van haar eerste man, een officier bij de Nederlandse marine, waarvan ze later scheidde. Nog later hertrouwde Neelie, die steeds tot de liberale partij heeft behoord, met niemand minder dan de socialistische burgemeester van Rotterdam, Bram Peper, van wie ze later ook scheidde. Of dit vóór of na diens financiële schandalen was, weet ik niet zo precies meer. Enfin, Neelie is een kleurrijke figuur die voor onze tante Laurette niet moet onderdoen.
