Van het Arco-dossier hebben we het laatste nog niet gezien, nu topvrouw Francine Swiggers, tegen wie een 2.000 van de 800.000 spaarders/coöperanten een proces hadden ingespannen, tegen diezelfde aanklagers procedeert en – indien ze wint – er een schadevergoeding van eist die in totaal kan oplopen tot zo’n 2,5 miljoen euro!
Afgezien van hoe dat verder gaat evolueren, is er de vraag wat voor weerslag dit kan hebben op CD&V, de partij die dat destijds allemaal eens ging regelen. De man die het in de Zweedse coalitie allemaal eens zou rechtzetten, zit ondertussen warmpjes in het Europees parlement en zal daar zelf wel niets tekort komen. De partij, die ooit de lakens uitdeelde in de Belgische politiek, heeft haar eigen toekomst zelf niet meer in handen. Zelfs mocht er ooit een paarsgele of paarsgroene federale regering komen, zal door anderen worden beslist of ze nog mee mag doen. De zuilen, waarop de partij vroeger steunde, hebben ook veel van hun pluimen verloren of zijn het zelfs niet altijd meer eens, zoals bv de christelijke vakbond. Alleen op landelijk gebied telt de partij nog wat mee, dank zij de vele burgemeesters die ze daar nog heeft, alhoewel ook die zich grote zorgen maken over de partijtop die alleen nog bezig lijkt met macht en de eigen carrière en die blijkbaar nog steeds niet beseft dat er tegenwoordig een regering kan gemaakt worden zonder de christendemocraten..
We klagen nog al eens dat de Chinezen momenteel bezig zijn Afrika te plunderen. Ze bekommeren zich daar nooit om mensenrechten e.d., maar halen er wel de mijnen leeg en leggen – zogezegd als compensatie – autowegen aan, die in de eerste plaats moeten dienen om de gedolven grondstoffen naar e.o.a. vliegveld kunnen brengen. Die vliegvelden hoeven zelfs niet in hetzelfde land te liggen, de wegen gaan meestal naar het dichtstbijzijnde en dat kan over de grens zijn (vanuit Kongolees Katanga naar Zambia bv).
Maar niet alles dat uit Afrika komt is goed. Zo maakt men momenteel in China een plaag mee van Afrikaanse varkenskoorts, die waarschijnlijk is meegekomen met een lading varkens of varkensvlees uit Afrika. Het doet denken aan de blauwe tong ziekte die bij ons – maar vooral in Zuid-Europa – enkele jaren geleden lelijk heeft huisgehouden onder de schapen. Dat had toen wel niets te maken met vervoer, maar met een soort muggen die uit Afrika overgevlogen kwam en hier overleefde door de zachtere winters.
Het probleem met het varkensvlees in China is, dat de Chinezen er dol op zijn. Ze verbruiken er jaarlijks zo’n 55 miljoen ton van. Dat is ongeveer evenveel als de rest van de wereld samen! Ongeveer 10% van de varkens is in China al besmet en de prijzen van varkensvlees gaan steil de hoogte in (dit jaar al bijna 50% hoger dan in 2108).
Janssens Pharmaceutica gaat in haar bedrijven in Beerse en Geel al haar werknemers een bediendenstatuut geven, ook de 250 arbeiders. Die zullen vanaf 1 oktober 2019 allemaal op eenzelfde manier behandeld worden en recht hebben op o.m. een maandloon i.pl.v. uurloon waarop ook hun vakantiegeld zal berekend worden.
Reeds in 1993 werd het verschil tussen hoofd- en handenarbeid veroordeeld door het Grondwettelijk Hof. Typisch Belgisch duurde het tot 2013 vóٕór er een akkoord kwam tussen vakbonden en werkgevers om de verschillen weg te werken. Verder dan enkele punten (o.a. de afschaffing van de onbetaalde eerste ziektedag – de zgz ‘carensdag’ – en een gelijkschakeling van de opzegtermijnen) is men nooit geraakt. In Nederland was dat verschil al weggewerkt toen ik er ging werken, eind jaren 1970.
In principe zullen de arbeiders bij Janssens er niet op achteruitgaan, terwijl ze de voordelen van het bediendenstatuut erbij krijgen en er bij het bedrijf maar één werknemersgroep meer zal zijn. Er is bij ons nóg een bedrijf waar men het onderscheid heeft weggewerkt en wel bij de Amerikaanse sportfabrikant Nike* in zijn distributie- en logistiekc centrum van Laakdal. Het wordt hoog tijd dat men dat principe overal toepast bij de volgende federale en/of regionale onderhandelingen We zitten ondertussen in de 21ste eeuw.
* Nike spreekt men hier uit op zijn Amerikaans (‘Naaikie’), maar is de naam van de Griekse godin van de overwinning en wordt in het Grieks uitgesproken als Nikei.
Zondag waren er de jaarlijkse Waalse feesten. De gebruikelijke toespraak hierbij was van de nieuwe voorzitter van het Waalse parlement, de Luikenaar Jean-Claude Marcourt (PS). Evenals in het Vlaamse parlement is bij onze zuiderburen parlementsvoorzitter niet de topfunctie die ze lijkt en voor Marcourt zelfs eerder een degradatie. Na de vorige verkiezingen beheerde hij – tot 2017 toen de PS uit de Waalse regering gezet werd – de portefeuilles van Economie, Industrie, Innovatie, Digitalisering, Buitenlandse Handel, Hoger Onderwijs, Onderzoek en Media. Als compensatie daarvoor mag hij straks echter wél deelnemen aan mogelijke onderhandelingen op federaal vlak, samen met Magnette én Di Rupo, deze laatste zolang hij nog voorzitter is van de partij. Er rekening mee houdend dat Di Rupo eind volgende maand aftreedt als partijvoorzitter en Magnette die taak overneemt, zou Marcourt voor eventuele Vlaamse onderhandelaars de man kunnen worden waarmee zal moeten onderhandeld worden.
Voor Vlaanderen lijkt het geen slechte zaak als Marcourt erbij zou zijn, mocht men ooit beginnen aan die federale besprekingen. De man is een regionalist, die niet afkerig is van confederalisme noch van een nieuwe staatshervorming. Dat liet hij reeds in zijn eerste speech horen, wel op voorwaarde dat eerst de zesde staatshervorming helemaal zal zijn afgewerkt Dat is, na vijf jaar (!) nog steeds niet gebeurd.
Toch moeten de vertegenwoordigers van de Vlaamse partijen zich niet in slaap laten wiegen. Zolang Di Rupo en zeker Magnette deel zullen uitmaken van de PS delegatie die zou komen praten over de vorming van een federale regering, is het opletten geblazen. Zeker die Magnette is niet te vertrouwen. Denk maar aan zijn weerstand, als laatste man, tegen het handelsverdrag met Canada, waar vooral Vlaanderen van zou profiteren.
Verder kwam in de Zevende Dag Jean-Luc Crucke, minister van Financiën in de nieuwe Waalse regering, vertellen dat er kan gepraat worden, maar alleen over staatshervorming en niet over confederalisme, terwijl Marcourt zegt wel te willen praten over dat confederalisme, maar pas als de zesde staatshervorming uit 2014 zal zijn afgewerkt. Voor Vlaanderen blijft het zaak dat de afbouw van de transfers doorgaat vanaf 2024. Dat stond ook in die zesde staatshervorming.
Rare zaak die affaire Reynders. Reeds in april was een ex-agent van de geheime politie naar het Brussels parket gestapt met beschuldigingen van fraude en witwassen. De man, die elf jaar bij de staatsveiligheid heeft gewerkt, zou daarover 5 geheime rapporten hebben meegebracht. Dat we pas vijf maanden later daarvan iets te horen krijgen en dat het nog altijd maar gaat om een opsporingsonderzoek, weten we dan nog van een journalist van De Tijd die e.e.a. mocht inkijken. Als er nog iets van komt, zal dan pas zijn nadat het dossier bij het parket zal zijn aanbeland.
Voor kandidaat Europees commissaris Reynders komt deze zaak erg ongelegen, nu hij vóór het aantreden van de nieuwe Europese commissie nog een kruisverhoor moet ondergaan in het Europese parlement. Het kan goed zijn dat de man onschuldig is. Schuldig is men pas als men veroordeeld wordt, maar het zal hem in elk geval geen deugd doen. Opmerkelijk is ook dat de ex-agent met zijn verhaal er pas nu mee afkomt. De nieuwe Belgische ambassade in Kinshasa bv werd in 2014 al ingehuldigd, 5 jaar geleden.
Wat die nieuwe ambassade in Kongo betreft, waren en er trouwens al eerder geruchten over gesjoemel. Dat gebouw heeft aardig wat geld gekost en de bouw gebeurde nog tijdens het bewind van Kabila Jr, toen de betrekkingen met België niet opperbest waren. In ‘Onze Kongo’ krijgt ge zo maar niet gedaan wat ge wilt zonder de klassieke ‘matabis’ (fooi).
Ondertussen zijn de betrekkingen met de nieuwe president Félix Thsjsekedi weer opperbest, ondanks het feit dat hij op een eerder twijfelachtige manier werd verkozen*. De man komt vandaag naar België voor een officieel staatsbezoek. Vraag is maar of het nu zal blijven duren en wat het zal kosten. Een van de plannen is Kongolese kandidaat militairen hier op te leiden. Ook dat is niet de eerste keer. De vorige keer gingen er hier heel wat lopen uit de ‘cursus’ en heeft men die niet meer teruggezien..
* Volgens de Kongolese katholieke Kerk, die in Kongo heel wat invloed heeft, eindigde Tshisekedi pas als tweede bij de verkiezingen en kwam hij aan de macht na een geheime deal met Kabila Jr wiens politieke fractie de macht in het parlement behoudt.
Peilingen blijven peilingen, maar de recentste, die van o.m. het Laatste Nieuws, VTM en Le Soir, zal toch wel even blijven nazinderen. Volgens deze enquête, de eerste na de verkiezingen van 26 mei, zou het Vlaams Belang in Vlaanderen de N-VA voorbijsteken en zo de grootste partij worden. Een echte verrassing is het ook weer niet. Ik schreef het al in mijn vorige blog. Met bijna 25% van de stemmen zou de partij zelfs de hoogste score ooit maken, nog iets meer dan die van het Blok in de jaren negentig van de vorige eeuw.
Of nieuwe verkiezingen veel gaan oplossen is verre van zeker, maar er zijn steeds meer mensen die in dit België niet meer geloven. In de weekeindeditie van De Standaard staat er een dubbelinterview van twee grondwetspecialisten: Marc Uyttendaele en Hendrik Vuye. De eerste, als ‘hofleverancier’ van de PS en (tweede) echtgenoot van Laurette Onkelinx en de tweede als ex-N-VA’er, die, nota bene, Grondwettelijk Recht geeft aan de Waalse universiteit van Namen. Geen een van de twee gelooft nog in het België van vandaag. Alleen hebben ook zij tegengestelde meningen over hoe het dan wél zou moeten.
Feit blijft dat er een communicatie zal moeten komen tussen het noorden en het zuiden en dat ziet er voorlopig niet naar uit. O.m. over Brussel blijven de meningen erg verdeeld. Als er echter in het Vlaamse parlement straks een Vlaamsnationale meerderheid zou zijn, is nog alles mogelijk, zoals ik ook al meerdere keren heb geschreven. De Senelle doctrine, waarover ik het in mijn vorige blog had, zegt dat ‘Als België onbestuurbaar zou worden, het Vlaams parlement Vlaanderen moet uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem; want het Vlaams parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt’.
Robert Senelle (1918-2013) was, evenals bovenvernoemde twee heren, een grondwetspecialist én bovendien Brusselaar.
Het zijn moeilijke tijden voor journalisten die over de politiek moeten schrijven. Eerst een extra lange komkommertijd en ondanks het feit dat reeds vier van de zes (!) regeringen in dit land gevormd zijn, valt er weinig nieuws over te vertellen. Dat wordt nog eens duidelijk nu er een akkoord is over de Waalse deelregering en die (overbodige) van de Franse Gemeenschap (in totaal 12 ministers!). De drie Waalse regeringspartijen, PS, MR en Ecolo, beloven nog altijd hetzelfde als tijdens de verkiezingscampagne, maar zeggen er nog steeds niet bij hoe zij die ‘mission impossible’ gaan verwezenlijken. Daar komt nog bij dat de Franstalige groenen er feitelijk overbodig bij zijn. Het doet zo’n beetje denken aan de voorlaatste gemeentelijke verkiezingen in Gent, waar roodgroen de liberalen mee in het bestuur betrok, enkel en alleen om ze niet in de oppositie tégen zich te hebben.
In Vlaanderen is het al niet veel beter. De uittredende coalitie kan rustig voortboeren, maar toch denkt men niet tegen 23 dezer een nieuwe ploeg klaar te hebben. De drie deelnemende partijen hebben alle drie op 26 mei flink klop gekregen en zijn daar blijkbaar nog niet van bekomen. Zonder hun meerderheid zou het er wellicht anders uit gezien hebben, al speelt het feit dat er ook nog steeds geen federale regering is ook mee. N-VA is er als de dood voor dat CD&V en/of Open VLD straks zou meespelen in een hoofdzakelijk linkse federale coalitie zonder meerderheid in Vlaanderen en heeft klaarblijkelijk de garantie dat dat niét zal gebeuren nog niet gekregen..
Daar een minderheidsregering, een noodregering of iets daartussenin in dit land geen traditie is, blijft er alleen de mogelijkheid over van nieuwe verkiezingen, die bij de traditionele partijen én de N-VA eerder gevreesd dan gewenst worden. Met een Vlaams Belang dat nu beschikt over een extra ‘oorlogskas’ van 5,5 miljoen euro en weet hoe ze de sociale media moet bespelen, zou het wel eens tot een situatie kunnen komen waarbij het Vlaamse parlement beslist zich niets meer aan te trekken van de Belgische Grondwet en men wel verplicht zal zijn met elkaar te praten over de boedelscheiding. De bekende ‘Senelle doctrine’ zou dan in praktijk aardig dichterbij komen.
Wie herinnert zich nog de Guus Flater van de Antwerpse gemeenteverkiezingen, Tom Meeuws? De man kreeg problemen met zijn vorige werkgever, De Lijn, wegens het overschrijden van zijn budget (hij was daar directeur), slaagde erin het kartel ’Samen’ met Groen uiteen te spelen en mocht tenslotte de transmigrant uit Puurs danken, die er in Antwerpen een nóg groter soepje van maakte, dat zijn partij na de verkiezingen nog meetelde. Hij kreeg zowaar in de nieuwe Antwerpse coalitie het schepenambt van Sociale Zaken dat hij – in tegenstelling tot enkele van zijn partijgenoten – meteen aannam. Meeuws staat bekend als ‘ondernemer’ en is feitelijk geen echte socialist, eerder een opportunist.
Maar als het goed is, zeggen we het ook. Meeuws heeft, in zijn hoedanigheid van schepen, een lans gebroken voor het bezorgen van werk aan een deel van de 57.000 Antwerpse gezinnen, waarin niemand werkt. De koekenstad telt momenteel een paar duizend werklozen en heeft binnenkort, bij het opstarten van de werken aan de Oosterweelverbinding, nog eens zo’n aantal werknemers nodig, die nu niet voorhanden is. Het gaat in grote mate om niet of weinig geschoolden, die men eventueel verder kan opleiden en/of omscholen tot bouwvakkers. Oosterweel is een project voor jaren. Ik vind het een beter idee het plaatselijk volk aan ’t werk te zetten - ook al zijn het langdurig werklozen – dan ze in ’t buitenland te moeten gaan halen..
------
En dan iets heel anders. Het is dit jaar niet alleen 75 jaar geleden dat er een einde kwam aan WO II. De bevrijding betekende ook het begin van een bloedige repressie, die vooral Vlaanderen trof, niet alleen schuldigen, maar ook onschuldigen heel wat leed bezorgde en die in belgicistische kringen vooral gebruikt werd om de Vlaamsnationale Beweging monddood te maken. Karl Van Camp, de huidige hoofdredacteur van ’t Pallieterke had in het kader van deze gebeurtenissen een oproep gedaan aan zijn lezers om hem hun verhaal te sturen en is die nu in diverse bijlagen bij zijn Pallieterke aan het uitgeven.
Ik heb Van Camp ook het verhaal geschreven van wat mijn familie toen overkomen is en vond het verhaal terug in de bijlage van ’t Pallieterke van deze week, 11 september. Voor wie het zou interesseren: op de laatste bladzijde van de bijlage, onder de titel ‘Nooit vervolgd, wel alles kwijt’. Mijn naam staat eronder.
Alhoewel Groen nu niet mijn favoriete partij is, verre van zelfs, moet ik toch nog wat over kwijt. In tegenstelling tot wat eerst was gezegd, zou er toch nog een derde koppel meedoen aan de voorzittersverkiezing van Groen in september. Voor mij zijn het twee nobele onbekenden, die waarschijnlijk door Almaci en Co daartoe werden aangespoord met de hoop de kansen van de eerder gematigde Rzoska te verminderen. De derde kandidaat-voorzitter heet Christophe Steyaert, ondervoorzitter van Groen in Brugge samen met Charlotte Storme, gemeenteraadslid voor Groen, ook in Brugge.
Over de bedrijfswagens, die Almaci nog steeds weg wil hebben of zwaarder wil belasten, blijkt volgens een studie van Securex, een personeelsadvieskantoor, dat 59% van de werknemers zegt zelfs van werk te zullen veranderen als de huidige werkgever geen bedrijfswagen meer zou aanbieden. Dat is bijna 6 op 10 en was een van de redenen waarom Groen het een stuk slechter gedaan heeft dan verwacht in de verkiezingen van 26 mei.
Dat de partij nu waarschijnlijk niet meer zal gevraagd worden voor verdere besprekingen i.v.m. de vorming van de federale regering heeft dan weer te maken met het feit dat Groen gesteld heeft in geen regering te willen stappen waar Ecolo geen deel van uitmaakt. Daar Ecolo niet meer wil praten met de N-VA, zonder welke partij men nog moeilijk een federale regering zal kunnen maken, lijkt het me dan ook logisch dat men Groen bij verdere eventuele besprekingen niet meer vraagt.
De begroting, die de volgende federale regering moet maken, is zowat de grootste sinds die van Jean-Luc Dehaene in het begin van de jaren negentig. En die had daarvoor nog een stok achter de deur: zonder zijn inspanningen kwam België niet in de Eurozone (feitelijk voldoet dit land nog steeds niet aan alle Maastricht voorwaarden, maar niemand ligt daarvan nog wakker).
De enige en goedkoopste oplossing om de schuldenlast van dit land te verlichten, is te zorgen voor meer werkgelegenheid. Meer werknemers betekent dat meer mensen afdragen aan de Sociale Zekerheid en minder staatssteun moeten krijgen. De politieke partijen weten dat, zowel in Vlaanderen als in de rest van dit land, maar hoe ze dat gaan verwezenlijken is ander bier, zeker nu een recessie dreigt.
Om een gat van zo’n 12 miljard euro in de begroting op die manier gedicht te krijgen , zouden er tegen 2024 minstens 322.00 jobs moeten bijkomen. Daarmee zou dit land ook de werkzaamheidsgraad van onze buren Nederland en Duitsland (80%) moeten bereiken. Vlaanderen is met 75% op de goede weg. Wallonië staat op 63,7% en zou (volgens de pas opgezette nieuwe coalitie,aldaar) naar 68,7 moeten stijgen, maar dat blijft te weinig. De cijfers voor Brussel zouden nog een stuk lager liggen. Om de werkzaamheidsgraad van 70 op 80% te brengen had Duitsland tien jaar nodig, nota bene onder de socialistische bondskanselier Gerhard Schröder. Er zijn dus diepgaandere hervormingen nodig. Wie gaat dat doen? Zie je dat al gebeuren met een PS in de federale regering, die een flexibilisering van de arbeidsmarkt zou mogelijk maken, inbegrepen deeltijdse en laagbetaalde jobs, dat terwijl zowat iedere drukkingsgroep staat te roepen op meer geld dat er niet is?
Tenslotte zijn er voor de voorzittersverkiezing bij Groen toch maar twee kandidaten komen opdagen: de uittredende Almaci en de fractieleider Rzoska. Deze laatste wil de partij eerder wat naar centrumrechts doen opschuiven, ‘Bolleke’ wil naar links. Dat laatste wordt bevestigd door het feit dat zij erbij blijft, dat de gebruiker van een dure salariswagen (hét groene thema waardoor de partij een overwinningsnederlaag leed op 26 mei) voor een deel ervoor zal moeten opdraaien, voor Rzoska niet. Almaci wil de banden met de Waalse groenen ook eerder aanhalen, Rzoska niet. Dat houdt in dat, mocht Almaci voorzitster blijven, Groen naar links zal opschuiven. Een tweede teken daarvoor is dat Almaci als kandidaat ondervoorzitter (een gewoonte bij de groenen) de Gentenaar Dany Neudt gekozen heeft, een man met een verleden bij Kifkif, een interculturele, linkse organisatie, die destijds mede aan de basis lag voor de veroordeling (niet toevallig in de stad van Verhofstadt) van het Vlaams Blok.
---
Ik zat er naast, toen ik in mijn blog van 28 augustus meldde dat Peppie en Kokkie er mee ophielden. Dat blijkt dus niet te kloppen. Ze zijn gisteren weer eens bij onze Flup geweest, voor de vijfde (5de!) keer en hebben nog maar eens een verlenging van hun mandaat gekregen. Er wordt niets van bekend gemaakt, maar – volgens mij – kunnen beide heren niets anders zeggen dan dat wat iedereen weet: er komt geen federale regering vóór de gewestregeringen gevormd zullen zijn en dat zou nog wel even kunnen duren, ook al zou er in Wallonië een akkoord zijn tussen PS, MR en Ecolo.
In deze rubriek heb ik al een paar keer geschreven dat die Timmermans van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) zich beter niet zou mengen in de politiek. De tijd dat het VBO, met types zoals Davignon, Frère en Lippens dat nog konden is voorbij.
Vorige week was het weer zover en stelde Timmermans voor een federale doorstartregering op de been te brengen. Dat zou betekenen dat de Zweedse coalitie of wat ervan overblijft eigenlijk een tweede doorstart zou krijgen, waarbij de overgeblevenen van na het Marakech Pact zouden worden aangevuld met andere partijen. Die doorstartregering zou dan een beperkt programma uitvoeren.
Ik denk niet dat veel partijen bereid zullen zijn op het voorstel van Timmermans in te gaan. Die nieuwe regering zou nl meteen zware besparingen en belastingen moeten doorvoeren om de begroting voor Europa nog rond te krijgen, om nog te zwijgen van een eventuele vermogensbelasting, mochten PS en de groenen erbij zijn.
Zelfs nu draait de Vlaamse deelregering gewoon door en kan dat blijven kunnen doen als ze vernieuwd zou worden met dezelfde partijen. Mocht één van de traditionele partijen nog afhaken, kan ze probleemloos vervangen worden door de SP.a (een Bourgondische coalitie zoals in Antwerpen). We hebben trouwens hier in Vlaanderen ook nog onze VOKA, die even probleemloos taken van het VBO kan overnemen voor onze regio. We kunnen beter geen federale regering meer hebben dan een slechte, wat uiteindelijk zou moeten leiden tot een gesprek tussen de gewesten en naar e.o.a. soort van confederalisme.
-----
Er zijn natuurlijk ook politiekers die een nieuwe federale regering wensen: noodregering, doorstartregering, het maakt hen niets uit, zolang zij er maar bij kunnen zijn. Een tweede reden om het niét te doen.
In mijn blog van 10.06.2018 (ik heb er even naar moeten zoeken!) schreef ik reeds dat men ons, Westerlingen, wou opzadelen met het schuldgevoel dat wij het zijn die de oceanen vervuilen met plasticafval, dat terwijl uit een Duitse studie in ‘Environmental Science and Technology’, bleek dat 90%van die afval afkomstig was van 8 Aziatische en 2 Afrikaanse rivieren.
Op gebied van steenkool, samen met bruinkool zowat de meest vervuilende brandstof, gebeurt feitelijk nog zoiets. Azië blijkt nl verantwoordelijk te zijn voor 75% van de wereldwijde vraag naar steenkool, waarvan de helft verbruikt wordt door China, waar het verbruik nog elk jaar toeneemt. In India steeg ze met 9%, in Vietnam met bijna 25%. India investeert jaarlijks zo’n 6 miljard dollar in zijn steenkoolindustrie, die door de staatsbank wordt gefinancierd. China, Japan en Zuid-+Korea financieren niet alleen steenkoolprojecten in eigen land, maar ook daarbuiten.
Ondertussen worden in Europa zowat alle steenkoolmijnen gesloten, al wordt er in de bestaande steenkoolcentrales nog gewerkt met steenkool uit het buitenland. Het resultaat is wel dat energie bij ons steeds duurder wordt, terwijl een groot deel van de wereld zich daarvan niets aantrekt. Zelfs in Australië worden nieuwe steenkoolmijnen geopend, niet door de Australiërs zelf, maar door Aziatische landen, die daarvoor flink betalen.
Europa gaat zich met het klimaat bemoeien. Het heeft 20 miljard euro opzij gezet om o.m. Carbon Capture Storage (CCS) mogelijk te maken, een soort afvang en opslag van CO2.die moeilijk, duur en experimenteel is. De kans dat dit op korte termijn tot een ernstige CO2-opslag gaat leiden is zo goed als onbestaande, maar wordt wel beschouwd als een van de belangrijkste Europese klimaatplannen.
Dat alles terwijl de goedkoopste en simpelste CO2-opvang – zoals ik al eens geschreven heb - gewoon de boom is. Die brengt koelte, vergroot de biodiversiteit en kan CO2 afvangen én opslaan. Er moet gewoon massaal herbebost worden.1500 ha nieuw bos betekent 7.500 ton CO2-reductie per jaar. Verder kan men weilanden omzomen met bomen, de zgz ‘silvopasture’, die de uistoot van methaangas door het vee compenseert. Weilanden met bomen absorberen 5 tot 9 keer meer CO2 dan weilanden zonder bomen en men moet de koeien er geen speciaal ander voedsel voor geven (nóg zo’n idee!).
En dan is er nog het Europees rampenfonds, dat bedoeld was om natuurrampen te compenseren. De helft van dat fonds zal nu worden opzij gezet voor de landen die schade gaan oplopen door een eventuele Brexit zonder deal. Niet dat die landen, waaronder Vlaanderen, dat niet nodig zullen hebben, maar moet dat nu juist uit een fonds komen dat natuur- en milieurampen zou compenseren?
Er is dezer dagen nogal wat te doen over de 1400 afvloeiingen die KBC, Vlaanderens grootste bank, plant in de komende 4 jaar. Zelfs zonder naakte ontslagen blijft dat een groot aantal, zo’n 10% van het totaal aantal huidige werknemers. En dat alles bij een bank die de eerste helft van dit jaar nog een winst maakte van bijna 750.miljoen euro. E.e.a. moet echter wel gerelativeerd worden.
KBC is niet de eerste bank die haar gelederen moet uitdunnen en al bij al doet ze het nog op een vrij propere manier. Er zijn concurrenten, ING bv, die er met een grovere borstel doorgingen. Dat dit gebeurt, heeft in de eerste plaats te maken met de digitalisering van de bankverrichtingen en de diverse betalingen. Klanten doen steeds meer aan Internet bankieren en gaan steeds zelf nog zelden naar de bank. Men zegt dat zowat de helft van de KBC-klanten nog maar een paar keer per jaar de bank bezoekt. Er wordt ook steeds minder cash betaald.
Dit laatste maakt dat sommige beweren dat het cash betalen met de tijd zal verdwijnen. Zo snel zal dat echter niet gebeuren. Om te beginnen zijn er de oudere generaties die dat (nog) niet doen en waarvan er zelfs heel wat niet eens een PC of ander digitaal communicatiemiddel hebben. Anderzijds geven mensen die alleen digitaal betalen, wel eens gemakkelijker ergens teveel uit of toch meer dan ze dachten. Tenslotte zullen er altijd mensen zijn die er niet mee beginnen, gewoon omdat ze niet geïnteresseerd zijn in het hele gebeuren, beu zijn aanhoudend paswoorden te moeten herinneren en vervangen en alles te moeten bijhouden en/of controleren.
Persoonlijk heb ik altijd wat cash op zak. Het vermindert onnodige risico’s. Je kan ermee blijven betalen als de lijnen uitvallen door e.o.a. storing. Ik moet het zelfs niet eens uit de muur halen. Mijn bank is (voorlopig nog?) een privé filiaal en voor mij mag dat zo blijven.
In Italië komt er dan toch een herschikte regering van (linkse) sociaal democraten en de populistische 5 Sterrenbeweging, twee partijen die eerder vijandig tegenover elkaar stonden. Die laatste had wel als voorwaarde gesteld dat haar leden eerst akkoord moesten gaan via een online stemming en daarmee bleek bijna 80% het eens. Slachtoffer van deze affaire is de uiterst rechtse Lega van Matteo Salvini, die zelf de coalitie met de 5 Sterrenbeweging had doen vallen.
In feite gebeurde daar in Italië zo’n beetje hetzelfde wat de N-VA hier is overkomen. Die verliet de Zweedse coalitie na de goedkeuring van het Marrakech Pact, waarna de partij van De Wever hoopte op nieuwe verkiezingen met de Immigratie als hoofdthema. Dat gebeurde niet doordat de minderheidsregering Michel aan de slag bleef. In Italië liet Salvini zijn coalitie met de 5 Sterrenbeweging ook vallen in de hoop op nieuwe verkiezingen, waarbij zijn partij hoopte het aantal stemmen te kunnen verdubbelen, zoals peilingen en tussentijdse verkiezingen hadden uitgewezen. Niets daarvan dus en voor Salvini wordt het misschien bang (en lang) afwachten wat de volgende verkiezingen zullen brengen.
De lachende derde in dit hele verhaal is Europa, dat nu waarschijnlijk meer gedaan zal krijgen van de nieuwe Italiaanse regering om de torenhoge staatsschuld van het land af te zwakken. Ironisch genoeg zou ook dit land ermee van kunnen profiteren, want als de E.U. voor Italië e.e.a. door de vingers ziet, kan ze België moeilijk harder straffen. De Belgische staatsschuld mag dan al rond de 100% van het bbp liggen, de Italiaanse ligt nog 30% hoger…
Het was al een schandaal dat men in de Vlaamse scholen als tweede taal het Frans moet leren, terwijl in Franstalig België de leerlingen kunnen kiezen tussen Nederland of Engels. Het wordt nog erger. Volgens het avondjournaal op RTL van maandag 2 september, wordt in heel wat Franstalige scholen, vooral langs de Frans-Luxemburgse grens, Engels voortaan voor iedereen de verplichte tweede taal. Dus, geen keuzemogelijkheid voor het Nederlands meer, alhoewel het de taal is van de meerderheid in dit land. Alleen rond en in Brussel durft men dit (nog) niet doorvoeren daar veel ouders er willen dat hun kinderen behoorlijk Nederlands kennen om later gemakkelijker aan een job te raken. Dit bovenop het feit dat de kwaliteit van het onderwijs er in de Nederlandstalige scholen een stuk beter is dan in de Franstalige en dit ondanks alle doemberichten die we dezer dagen te horen en te lezen krijgen over de achteruitgang van onze eigen schoolkwaliteiten.
Het blijft gewoon absurd dat het uitgerekend de Franstaligen zijn die zgz dit land één willen houden, terwijl ze niet eens de taal van de meerderheid nog willen onderwijzen in hun toch al niet zo denderend schoolonderricht.
---
Om een idee te geven van hoe absurde toestanden er hier zijn: in Duinkerken, Frans Vlaanderen, over de grens dus, richt de stad twee dagen per week cursussen in voor 8 tot 11 jarigen om … Nederlands te leren! Daarenboven krijgen de jongste kleuters van één school twee dagen per week hun lessen volledig in het Nederlands. En dat alles gebeurt daar in samenwerking met het Franse onderwijs. Het blijkt nl dat die kleuters in het begin wel wat achterstand oplopen, maar uiteindelijk eenzelfde niveau bereiken als hun leeftijdsgenoten die maar één taal leren. Het doel van het Nederlands leren is dat Franstalige kinderen straks meer jobmogelijkheden zullen hebben als ze ook in Vlaanderen kunnen werken.
---
Als we beide bovenstaande verhalen naast elkaar leggen, kan men daar alleen maar uit bevestigen dat onze Waaltjes inderdaad niet graag werken. Met hun Engels zullen zij in Couvin en Phippeville niet ver komen en zonder Nederlands ook niet in West-Vlaanderen.
Ondertussen zijn we aanbeland in de maand september, de maand waarin het politiek leven zich zou moeten hervatten en o.a. de begroting voor 2020 zou moeten worden opgemaakt en aan Europa voorgesteld (met een deficit van boven de 11 miljard euro). In de plaats daarvan houdt men zich echter nog altijd bezig met de postjes. Wie wordt de volgende premier? Wie worden de nieuwe partijvoorzitters, de nieuwe ministers?
De politiek begint steeds meer te gelijken op een soort crisismanagement. Men durft haast niets nieuws aan en beperkt zich tot het ‘beheersen’ (voor zover dat mogelijk is) van de bestaande situaties. Dat geldt trouwens niet alleen voor dit land. Kijk maar naar Merkel die feitelijk nooit iets anders gedaan heeft dan crisissen te managen. En zelfs daarin heeft ze gefaald. Denk maar aan ‘Wir schaffen das’ en het resultaat van de laatste regionale verkiezingen in Brandenburg en Saksen, waarbij het AfD er de tweede partij werd en men er straks drie partijen nodig zal hebben om zonder de rechtsradicalen te kunnen besturen.
Hier is het al niet veel beter en slaagt men er (voorlopig?) zelfs niet in de grootste partijen samen aan tafel te krijgen. Men zegt momenteel alleen nog met wie men niét wil samenwerken, niet met wie wél. Het door de traditionele partijen en Franstaligen zo verfoeide confederalisme zal tenslotte (hopelijk) toch bespreekbaar moéten worden om uit te maken wie straks nog weet wie wat moet doen.
De Grote Prijs F1 van Spa/Francorchamps is dit jaar vooral in het nieuws gekomen door een vreselijke crash tijdens de vooraf gereden wedstrijd van de F2, waarbij een jonge, beloftevolle Franse piloot om het leven kwam. Zoiets is nog gebeurd al was het nu 5 jaar geleden, wat er op wijst dat er toch e.e.a. aan het voorkomen ervan gedaan wordt.
Voor wat de Prijs zelf betreft is alles nog bij het oude gebleven. Dat betekent o.m. dat de organisatie ervan nog steeds in handen is van Spa Grand Prix, met als enige aandeelhouder de Waalse beheers- en participatiemaatschappij, die – zoals elk jaar – het verlies van zo’n 7,5 miljoen euro bijpast. De totale organisatie kost 30 miljoen, waarbij 70% komt van de ticketverkoop en de rest van de zgn ‘vrije arrangementen’, wat dat ook moge betekenen. Daar de maximumcapaciteit van het circuit zo goed als bereikt is, kan daar weinig aan veranderd worden. Het zou zelfs kunnen dat het circuit volgend jaar niet zal volgeboekt worden. Er komt dan nl een nieuwe Grand Prix bij in het Nederlandse Zandvoort. Als Max Verstappen, de enige Nederlandse F1 deelnemer er weer bij zal zijn, is de kans groot dat de Nederlandse toeschouwers, die nu al de meerderheid vormt in Spa, er dan niet meer zo massaal zullen bij zijn. Nederlanders zijn nu eenmaal een zuinig volkje dat op de centen let en dat maakt de kans dat Wallonië volgend jaar aan haar Grand Prix nog meer geld zal verliezen, een stuk groter. Vraag is of het nu persé nodig blijft dat zo’n sportevenement moet georganiseerd blijven door een plaatselijke overheid. In Wallonië blijkbaar wel…
Nadat er al eerder bij de traditionele partijen beslist was dat er straks voorzitterverkiezingen zouden komen (mijn blog van 24/08), gaan de groenen nu hetzelfde doen. Ze zullen zelfs de eerste partij zijn die ermee begint, ergens begin september en hebben al iemand die zich kandidaat heeft gesteld. Niemand minder dan Bjórn Rzoska, de huidige fractieleider, die als gematigd overkomt, zeker tegenover het olijke duo Amaci/Calvo. Die laatste twee zijn een beetje té overmoedig geweest, toen ze dachten dat hun partij, na de spijbelmarsen, op 26 mei een vlotte overwinning zouden behalen. De partij haalde in Vlaanderen amper 10% en kwam als zesde uit de bus. Een bruusk ontwaken voor ‘bolleke’ en zuurpruim Calvo, die met lede ogen moesten aanzien dat hun Waalse soortgenoten wél vlot vooruit waren gegaan.
Het wordt nog even wachten om te zien of er nog iemand zich tegenkandidaat zal stellen. Naar het schijnt zou dat wel eens Wouter van Besien kunnen zijn, de voorganger van Almaci, die als lijstduwer niet verkozen raakte en die al een vrij vernietigend rapport over de overwinningsnederlaag had geschreven, ofwel Almaci zelf die de leiding wil behouden, maar er zullen binnen de partij nog wel enkele vinnige woordjes gewisseld worden.
In elk geval zullen ze bij Groen nog wel enkele keren nadenken alvorens nog eens af te komen met voorstellen zoals die over de salariswagens en het bezit van boeken en wijn.
