N.a.v. een schandaal in de kinderopvangtoeslag, waarbij duizenden gezinnen jarenlang vervolgd werden als fraudeurs, wat niet waar bleek te zijn, heeft in Nederland Lodewijk Asscher, de PvdA-lijsstrekker uit de vorige regering (Rutte 2), ontslag genomen als Kamerlid, ook al zat hij nu, onder Rutte 3, in de oppositie. Hij was als vicepremier destijds wel verantwoordelijk voor de maatregel. Het werd nog straffer. Na het ontslag van Asscher nam ook de voltallige regering Rutte 3 ontslag. O.w.v. het feit dat er in Nederland reeds in maart van dit jaar nationale verkiezingen aankomen, blijft Rutte 3 wel op post als regering in lopende zaken. Bij die verkiezingen zal het de kiezer zijn die het laatste woord krijgt en mag oordelen in hoever Rutte en zijn regeringen schuld treffen in deze onverkwikkelijke zaak en daar eventueel electoraal voor kunnen afgestraft worden.
Die twee maanden in lopende zaken, waarbij in de eerste plaats zal gekeken worden naar het managen van de tweede Coronagolf, is natuurlijk maar voor de politieke Bühne. Toch kan men zich afvragen of zoiets ooit bij ons zou gebeuren. Met in het achterhoofd de zgz Turteltaks, waarbij Annemie Turtelboom aftrad, zou men zich kunnen afvragen waarop haar Open VLD-partijgenote Lydia Peeters wacht om hetzelfde te doen na wat er hier bekend is geworden in het schandaal omtrent de zonnepanelen. Peeters (én haar voorganger op het departement Tommelein, ook al een partijgenoot) had nl bij het plaatsen van zonnepanelen een tegemoetkoming ter zake beloofd al wie die panelen plaatste (meer dan een half miljoen gezinnen ondertussen!) zodat ze een deel van die investering konden terugwinnen over een termijn van 15 jaar. Dit alles ondanks het negatieve advies van het Grondwettelijk Hof. Nu dat negatief advies bevestigd is geworden, riskeren die mensen een serieuze financiële aderlating. Het dient gezegd dat Peeters' opvolgster als minister van o.m. Energie, Zuhal Demir (N-VA), niet bij de pakken is blijven zitten, meteen de Vlaamse deelregering om een reactie heeft gevraagd er ze de dag daarop al verkregen heeft dat de 571.000 mogelijke gedupeerden een aangepaste schadevergoeding zullen krijgen. Die grap zal Vlaanderen wel zo’n half miljard euro kosten!
In tegenstelling tot wat in Nederland is gebeurd, heeft hier bij ons nog niemand zijn excuses, laat staan zijn ontslag aangeboden. Waarom zou men dat doen als een Beke er ook zonder kleerscheuren vanaf kwam na zijn blunder bij de Woonzorgcentra, die in feite nog veel zwaarder was. Het ging toen om mensenlevens, hier alleen om centen.
Verdient onze noorderbuur de term ‘Nederland gidsland’ nog? Die kwam serieus in de verdrukking, maar blijkt door het ontslag van de initiatiefnemer en van daarna de hele regering, waarbij de kiezer het laatste woord krijgt, toch stand te houden als er moet gereageerd worden op grove fouten en nalatigheden. Zie je dat bij ons al gebeuren?
In de Terzake van dinsdag 12 dezer nam Open VLD-voorzitter Lachaert het Bart De Wever kwalijk dat hij hem steeds maar blijft bekritiseren, terwijl hij zegt in november al een streep onder het verleden te hebben willen trekken, maar Bart daar niet is op in gegaan. Men kan Bart geen ongelijk geven. Eerst een mes in de rug krijgen en uit de federale regeringsvorming worden gesloten om daarna weer business as usual te hebben, is inderdaad te gek om los te lopen.
Lachaert zou zich beter bezig houden met de kritiek op hem door zijn eigen donkerblauwe achterban die hem tot voorzitter had verkozen na zijn belofte geen paarsgroene regering op de been te zetten, zoals Gwendolientje het wou, maar - eens de post binnen - het daarna toch deed. ‘Wie zijn principes niet naleeft, gaat naar de hel’ schreef Friedrich von Hayek, Oostenrijks staatshuishoudkundige en voorstander van het neoliberalisme, Nobelprijswinnaar 1974 voor Economie, waar de Verhofstadt van de Burgermanifesten naar opkeek, tot ook hij zijn principes verkwanselde voor een federale premierpost. Iets wat werd nagevolgd door Mathias Declercq (in Gent, voor de burgemeesterspost aldaar) en door Lachaert toen hij voor Decroo Jr het federale premierschap kreeg als judasgeld om met zijn Open VLD in Paarsgroen+ te stappen.
Heel de controverse N-VA-Open VLD straalt wel af op de werking van de Vlaamse gewestregering, die er eerder vleugellam bij loopt omdat zowel liberalen als CD&V’ers dubbelspel spelen door hun aanwezigheid in zowel de federale als de regionale regering. Het is er mede de oorzaak van dat Jambon en de zijnen niet de Vlaamse oppositie kunnen voeren die men van de N-VA verwacht had. Een uitspraak zoals die van De Wever dat hij nooit met het Vlaams Belang zal samenwerken zal de zaak alleen maar verergeren. Als Bart niet oplet wordt zijn N-VA in 2024 opnieuw koud gepakt door Lachaert en zijn Leliaards.
Het enige pluspunt voor Vlaanderen is, dat het nog vier jaar duurt vóór er weer regionale verkiezingen kunnen plaats vinden en dat men alleen maar kan hopen dat er tegen die tijd een consensus zal zijn tussen alle overtuigde Vlaamsnationalisten.
Er is de laatste dagen veel te doen geweest over het sluiten van de grenzen. Zeker nu er nieuwe Corona-varianten opduiken en er in de omliggende landen – de UK en Ierland inbegrepen - meer besmettingen blijken te zijn dan bij ons. Dit gezegd zijnde zou men er ook eens aan moeten denken dat er nog een tweede reden is om onze grenzen beter te bewaken, nl de al dan niet illegale immigratie. Dat blijkt uit een rapport van Statbel, het Belgische statistiekbureau, waarin staat dat liefst 3,7 miljoen inwoners van dit land geen Belgische achtergrond hebben. Dat zou ± één derde van de hele bevolking zijn , met uitlopers tot driekwart in Brussel en meer dan de helft in Antwerpen, waar men nog het excuus heeft dat het een internationale havenstad is waar dergelijke toestanden altijd meer hebben bestaan dan elders.
Het is een feit dat de immigratie, zowel de legale als de illegale, de laatste 50 jaar bij ons in een versnelling is geraakt. Dat begon in de jaren 1960/70 met de zgz ‘gastarbeiders’, van wie men dacht dat ze ooit naar hun land van herkomst zouden terugkeren. Niet dus. Eerst waren er de gewone gezinsherenigingen, waarbij partners en kinderen naar hier konden komen, laten kwamen daar ooms, tantes en grootouders bij die in de eerste plaats kwamen genieten van onze Sociale Zekerheid. Sinds de mislukte Arabische Lente en het ‘wir schaffen das’ van Merkel lijkt er helemaal geen rem meer op te staan, om nog te zwijgen van de duizenden die jaarlijks hun leven riskeren door in gammele bootjes via de Middellandse Zee Europa trachten te bereiken. Wij kunnen de halve wereld niet opvangen en dus ook niet blijven aanmodderen zoals men in West- en Zuid-Europa bezig is te doen. Als daaraan niet ernstiger gesleuteld wordt, krijgen we inderdaad een ‘omvolking’ en worden we tegen het einde van deze eeuw een minderheid op ons eigen continent.
Open grenzen waar vooral groenen, liberalen en socialisten voor pleiten, leiden naar een inperking van onze eigen vrijheden en de vermindering van onze Sociale Zekerheid. ‘Weg met ons’ zou wel eens werkelijkheid kunnen worden.
---
In de marge van bovenstaande is het opmerkelijk dat in het rapport van Statbel de mensen met een Nederlandse achtergrond daar zijn bijgeteld. Ergens klopt dat niet, want Vlamingen en Nederlanders waren ooit één volk, nog vóór er ooit van België sprake was, hebben nog steeds eenzelfde taal en hebben nog altijd eenzelfde afkomst en achtergrond. Dat dat nu officieel niet meer zo zou zijn, heeft alles te maken met de buitenlandse inmenging bij het ontstaan van België, een verfranst België dat van de Vlaamse numerieke meerderheid een politieke minderheid heeft gemaakt.
In mijn blog van 6 dezer (‘Een hete lente?’) had ik het al over de miljarden die België van Europa zou krijgen in het kader van het Europese Herstelfonds. Men maakte zich in Vlaanderen al behoorlijk zorgen daarover, omdat Europa er alleen met het federale België over onderhandelde en niet met de gewesten, Met 60% van de bevolking, 70% van de economie en meer dan 80% van de export hoopte Vlaanderen te krijgen waar het recht op heeft. Volgens Matthias Diependaele, Vlaams minister van Begroting, was dat zo’n 3/5 van de 5,9 miljard euro die Europa zou doorstorten.
Maandag bereikten De Croo, de minister-presidenten van de deelstaten en de staatssecretaris voor de Relance, Thomas Dermine (PS) daarover een akkoord. Van de 5,9 miljard gaat 1,25 miljard naar het federale niveau, waarom wordt niet gezegd. Van wat er overblijft krijgt Vlaanderen 2,255 miljard, 49%, net niet de helft. Zoals gevreesd werd, o.a. door Wouter De Geest, CEO van Voka, is het toch weer een regeling ‘à la belge’ geworden. Wallonië krijgt 1,48 miljard, het Brussels gewest 395 miljoen de Duitstalige Gemeenschap 50 miljoen. De Franse Gemeenschap, die feitelijk geen reden tot bestaan meer heeft (Vlaanderen heeft zoiets niet), gaat wel met een half miljard lopen. Volgens Di Rupo zou België zo’n hoog bedrag gekregen hebben omdat Wallonië het economisch moeilijker heeft. Straks moeten we nog blij zijn dat het daar zo blijft. Hopelijk wordt het geld goed besteed, in de eerste plaats aan projecten die toekomstgericht zijn.
Tenslotte krijgt Vlaanderen wel 2/3 van het Brexit-fonds, maar dat fonds gaat ‘maar’ over 300 miljoen euro in totaal en onze regio krijgt die 2/3 omdat het hele bedrag voor de Visserij – 60 miljoen – naar Vlaanderen gaat. Wallonië heeft nu eenmaal geen Visserij, anders was het ook daar een regeling ‘à la belge’ geworden.
Voor wie Spanje niet kent of alleen maar zijn meestal zonnige costas, is het even slikken als men ziet dat men in het Spaanse binnenland met de storm ‘Filomena’ de ergste koudegolf in 50 jaar meemaakt en dat Madrid onder een dik pak sneeuw ligt. Nu is het wel zo dat Madrid, in het midden van het Iberische schiereiland, op een hoogvlakte ligt, een micro-landklimaat heeft en elk jaar wel wat winter meemaakt, in zoverre dat de Madrilenen er een weerspreuk aan over hebben gehouden : ‘cuatro meses de invierno y ocho meses de infierno’ (vier maanden winter en acht maanden hel). Maar wat ze nu meemaken is ongezien en is iets dat de meeste hoofdstedelingen daar nog niet hebben meegemaakt. Buiten Madrid zijn ook de regio’s van Guadalajara, Cuenca, Albacete en Toledo zwaar getroffen en noteerde men in de Spaanse Pyreneeën de laagste temperatuur ooit gemeten op het Iberische schiereiland: -34,1°C!
De verdedigers van de klimaattheorie over de opwarming van de aarde zullen er daar nu wel even stil bij blijven en niet alleen daar, want ook in Noordoost Italië, in de regio Friuli, viel de sneeuw er met bakken uit. Hetzelfde heeft zich trouwens ook voorgedaan aan de andere kant van de wereld, in Japan
---
Ik denk dat ze in de getroffen regio’s van de klimaatfanatici de eerste tijd nog weinig zullen horen over de opwarming van de aarde. Die is er wel, 2020 was in Europa het warmste jaar sinds 1901 toen men die metingen begon. Maar dat is een trend die zomaar niet omkeerbaar is. Een werk van lange adem, waarbij men bij alle nieuwe beslissingen die er daaromtrent nog zullen genomen worden rekening zal moeten houden met een aantal factoren, zoals het terugdringen van de CO2 uitstoot en het aanplanten van bomen op grote schaal. Dit hoeft niet meteen de vele miljarden te kosten die men er nu aan wil spenderen zonder enige concrete garantie op succes, zoals bij ons bv de bouw van nieuwe gascentrales. Die laatste gaan niet alleen miljarden kosten, maar ook weer CO2 uitstoten, wat kerncentrales bv niet doen. Zolang er niet genoeg productiecapaciteit is om de energie van de huidige kerncentrales te vervangen met hernieuwbare energie uit windmolens, zonnepanelen en biomassa, moeten we enkele kerncentrales achter de hand houden. Door het feit dat Engie/Electrabel in België daarin echter niet verder investeert, kan dat een hachelijke zaak worden die Paarsgroen+ eind dit jaar zou moeten oplossen.
‘Het verschil tussen de pers en de Trump-kiezers is, dat de pers hem niet ernstig, maar wel letterlijk neemt, terwijl zijn kiezers hem niet letterlijk, maar wel ernstig nemen’. (Freddy Gray, gevolmachtigd uitgever van The Spectator).
Bovenstaande stond al in mijn blog van 2 mei 2020 en dat blijkt nog steeds zo te zijn, met als enige variante dat nu ook de (a)sociale media zich in de melée zijn gaan mengen.
Ik heb vorig jaar, ergens bij het begin van de Amerikaanse verkiezingscampagne, al geschreven dat ik me met die Amerikaanse politieke toestanden niet te veel ging bezig houden en daar blijf ik bij. Ik vond het niveau waarop daar politiek gevoerd werd ronduit beschamend voor een land dat beschouwd wordt als een voorbeeld van democratie en als de machtigste democratie ter wereld. In feite ging de hele ruzie er in de eerste plaats minder tussen Republikeinen en Democraten dan tussen Trump en de media, die in de States al even links zijn als bij ons. Dat geldt trouwens, zoals gezegd, ook steeds meer voor de (a)sociale media, die voor een gevaarlijk precedent hebben gezorgd door zelf te beslissen wie ze zijn of haar mening laten zeggen en wie niet.
---
Dat alles neemt niet weg dat wat op Driekoningen in en rond het Capitool in Washington is gebeurd, demagogie van de bovenste plank was. Ondertussen heeft ‘The Donald’ begrepen dat, net zoals bij de leerling-tovenaar uit het sprookje, de geest uit de fles is en dat noch hij noch zijn partij er die binnen een redelijke termijn weer in zullen krijgen. Zeker het bijkomend verlies van de twee senaatzetels in het eerder republikeinse Georgia heeft ervoor gezorgd dat als we hem ooit in de politiek zullen terugzien, dat op zijn vroegst pas zal zijn bij de primaries naar de verkiezingen van 2024, een jaartal dat voor de Amerikanen al even belangrijk wordt als voor de Vlaamsnationalisten.
*’Barbertje moet hangen’ betekent 'íémand moet de schuld krijgen, of hij/zij het nu gedaan heeft of niet'.
De uitdrukking is ontleend aan het motto van de Max Havelaar (1860), het beroemde boek van Multatuli.
De Coronacijfers dalen niet meer zo snel en de besmettingen beginnen zelfs hier en daar toe te nemen. Men doet daar moeilijk over, maar op de laatste vergadering van de veiligheidsraad in 2020 was wel degelijk voorspeld dat de cijfers zouden dalen tijdens de Kerstvakantie – wat gebeurd is – en waarschijnlijk weer zouden kunnen stijgen in januari als de diegenen die toch naar het buitenland op vakantie waren gegaan, zouden terugkomen. Ik schreef dat reeds in mijn blog van 29 december 2020 (‘Corona wars. The empire strikes back’).
Verder zit er niets anders op dan de zaak op de voet te blijven volgen, de noodzakelijke testen te doen, te hopen dat men zo snel mogelijke degenen die willen kan inenten met de pas ontworpen vaccins en dat die niet alleen zullen werken, maar ook blijven werken.
Alhoewel het in dit land momenteel toch iets minder slecht blijkt te gaan dan in onze buurlanden (inbegrepen de UK en Ierland) staat het nog altijd op de nummer 2 van de landen met het grootste aantal aan het Covid 19 gerelateerde sterfgevallen t.o.v. het aantal inwoners: 20.000 ! We moeten alleen nog het dwergstaatje San Marino laten voorgaan. Hierbij dient wel opgemerkt dat het gaat om een lijst van landen die betrouwbare cijfers geven en dat het hoge aantal overlijdens gerelateerd aan Covid 19 bij ons vooral nog te maken heeft met de eerste Coronagolf, toen men de woonzorgcentra sloot voor de bezoekers, maar een maand verloor alvorens in te grijpen binnen in de rusthuizen zelf.
In de marge van bovenstaande is er nog de hypocrisie dat onze poco media voor Covid 19 de term ‘Chinese griep’ angstvallig blijven ontwijken, terwijl de mutatie ervan in de UK meteen de naam ‘Britse variant’ kreeg. Ook de griep die begin vorige eeuw in Spanje uitbrak en miljoenen slachtoffers maakte, werd meteen de ‘Spaanse griep’ genoemd. Maar ‘Chinese griep’? Nee, dat kan niet en zeker niet nadat ‘The Donald’ dat juiste woord gebruikt had.
Open VLD mag dan al de premier van België leveren, in Antwerpen, Vlaanderen grootste stad, waar de partij mee in de meerderheidscoalitie zit, haalde ze bij de laatste gemeentelijke verkiezingen amper 5,6% van de stemmen en is het de kleinste partij in de gemeenteraad met 2 gemeenteraadsleden. Ze hield daar één schepenzetel aan over. Die had normaal voor Philippe De Backer – ook bekend van zijn passage in de regering Wilmès - moeten zijn, maar die zag daarvan af na een meningsverschil met Gwendolientje die toen nog partijvoorzitster was. Het werd tenslotte Claude Marinower, waarbij wel bepaald werd dat deze dat ambt slechts voor een halve termijn kreeg. Echt Open VLD voluit: de postjes, weet je wel.
Begin 2022 moet Marinower dus opstappen als schepen van de koekenstad en wordt hij meer dan waarschijnlijk opgevolgd door Willem-Frederik Schiltz, zoon van, die momenteel nog fractieleider is van de partij in het Vlaamse parlement en denkt vanaf 2022 de twee functies te kunnen combineren. Willem-Frederik raakte bij de laatste gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen niet verkozen; maar dat lijkt tegenwoordig geen probleem meer te zijn als men ziet wat er allemaal in de federale regering zit aan niet verkozenen (de ministers Verlinden en Vandenbroucke, terwijl de staatsecretarissen Mahdi en De Bleeker maar opvolgers waren – evenals Wilmès daarvoor en die viel nog hoger bij gebrek aan gewicht).
Schiltz Jr, die – volgens mij - veel lijkt op de beeltenis van Guy Fawkes die men dikwijls meedraagt in progressieve betogingen, is getrouwd met Freya Piryns, ex-Groen, die echter in 2019 niet verkozen raakte en uit de partij én de politiek stapte. Freya is een kleindochter van Remi Piryns, tekstschrijver van het ‘Gebed voor het Vaderland’, waarvan ik de lezers de tekst niet wil onthouden:
---
Gebed voor het Vaderland
Heer, laat het prinsenvolk der oude Nederlanden
Niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande;
Maak dat uit de oude bron nieuw leven nogmaals vloeit,
Schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen,
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen;
Tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.
Op te dragen aan al onze Vlaamse politieke partijen!
Ik schreef reeds eerder dat de reden waarom kersvers Open VLD-voorzitter Lachaert zijn woord niet hield t.o.v. zijn donkerblauwe achterban en koos voor Paarsgroen i.pl.v. Paarsgeel, niét was om zijn francofone zusterpartij mee in de regering te krijgen – zoals hij beweerde - maar eenvoudig omdat de PS zijn partij dan het federaal premierschap had beloofd. Het is niet normaal dat de zevende partij van een land een federaal premierschap krijgt. Dat gaat normaal naar de grootste partij, bij Paarsgroen is dat de PS.
Met het premierschap en enkele niet eens verkozen Vlaamse ministers op Binnenlandse Zaken, Financiën en Volksgezondheid (Vandenbroucke!) - lijkt het wel alsof de regering Decroo sterk Vlaams getint is. De waarheid is wat genuanceerder: zij mogen de kastanjes uit het vuur halen.
Het is in dit land meestal wel zo dat de partij die de premier levert de ambities van zijn eigen partij moet temperen. Een schoolvoorbeeld daarvan was het premierschap van Di Rupo die, als socialist, moest toelaten dat o.a. de werkloosheiduitkeringen in de tijd beperkt werden voor de wachtuitkeringen. Crootje staat iets dergelijks te wachten als hij straks de gigantische putten van de Coronacrisis zal moeten dempen. Als liberaal zijn ook voor hem belastingen uit den boze, maar zal hij verplicht zijn ze door te voeren. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 3 dezer: ‘als judasgeld’ voor het aanvaarden van het premierschap.
Om zijn gezicht, dat van zijn partijvoorzitter en zijn partij te redden, zal Decroo dan ook trachten de belastingen, die er sowieso zullen aankomen, te verkopen via achterpoortjes. Zo weten we al dat de lasten op de bedrijfswagens zullen stijgen en dat de nieuwe effectentaks, die normaal voorzien was voor rekeningen boven één miljoen euro, nu ook zullen gelden voor kleinere beleggingen via de zgz tak 23-fondsen, die gekoppeld zijn aan de verzekeringscontracten. Verder zal de indexering van een aantal fiscale uitgaven tot 2023 worden bevroren, wat ook al een verdoken belasting is die voorlopig slechts tijdelijk is maar straks altijd kan worden verlengd.
Kortom, een litanie van stoemelingse belastingen waarvoor Open VLD straks de electorale rekening zal gepresenteerd krijgen, terwijl de PS straks de relance – die ook weer veel geld zal kosten - op haar naam zal kunnen schrijven en waarbij in de eerste plaats de werkende bevolking en middenstand – vooral vertegenwoordigd in Vlaanderen - weer niet zal krijgen waar het recht op heeft. Met dank aan Lachaert en zijn leliaards.
Na de nodige trammelant – niets lijkt op het ogenblik nog te gebeuren zonder de onmiddellijke algemene kritiek op elke maatregel van wie ook – is het toedienen van de vaccins dan toch officieel van start gegaan. Wat mij een beetje opvalt, is dat men precies doet alsof u niets meer kan gebeuren van het moment dat ge het vaccin heb toegediend gekregen. Bij een normale griepprik bv werkt die pas effectief twee weken na de inspuiting. Over de Coronaprik moet ik dat nieuws nog altijd voor de eerste keer horen. Laat ons hopen dat alles normaal zal verlopen en dat we mogen gaan dromen van het post-Corona tijperk.
Wie na de Coronacrisis nog niet van de problemen af zal zijn, zal onze federale regering zijn. Die moet nl dat hele zootje betalen en dat zal niet weinig zijn. Zoals ik al eerder schreef, komt daar nog bij dat de nieuwe Begroting, de eerste volwaardige sinds 2018, tegen 30 april bij Europa moet liggen (én kloppen), wil men gebruik kunnen maken van de beloofde Europese miljarden van het Herstelfonds. Weinigen die dat zullen geloven.
Eens Corona (min of meer) bedwongen en die Begroting, al of niet in evenwicht, er zou zijn, mag Paarsgroen+ zich klaarmaken voor een najaar, waarin nóg hardere noten zullen te kraken zijn. Tegen 1 september moet de nieuwe minister van Pensioenen, Karine Lalieurx (PS) haar voorstel klaar hebben. Dat zou geen probleem geweest zijn, had het duo Verhofstadt-Vande Lanotte de miljardenspaarpot, die Dehaene daarvoor had aangelegd, niet had opgesoupeerd. Nu is men verplicht dat er hier en daar flink zal moeten worden bespaard, wil men nieuwe belastingen vermijden. Een van de ideetjes die de ronde doet is het schrappen van de zgz ‘gelijkgestelde periodes’ waarbij men bij bv werkloosheid nu nog wel verder pensioen opbouwt. Nog zoiets van ‘Only in Belgium’. Een gevolg daarvan kan zijn dat minder mensen in aanmerking zullen komen voor het beloofde verhoogde minimumpensioen, dat in het regeerakkoord staat.
Het Belgische leger gaat waarschijnlijk (er loopt nog een klacht van een concurrent bij de Raad van State) een kleine 900 vrachtwagens kopen bij DAF-Trucks, waarvan er 300 gepantserd zullen zijn. Bij ons huidig militair vrachtwagenpark zijn de meeste zware vrachtwagens minstens 30 jaar oud, wat met de moderne digitale ontwikkeling niet meer aanvaardbaar is. De voertuigen zijn van verschillende merken en het probleem er nog de juiste onderdelen voor te vinden wordt alleen maar groter en kostelijker. Totale kostprijs: zo’n klein kwart miljard euro. Het werd tijd dat het gebeurde en het lijkt logisch dat DAF de juiste keuze is. Het bedrijf heeft al sinds de jaren 1960 een productie-eenheid in het Kempische Oevel/Westerlo en in het Eindhovense hoofdkwartier werken er ook honderden Vlamingen uit voornamelijk de Antwerpse Kempen en Belgisch Limburg. Dit niet alleen in de Productie, maar ook in ondersteunende afdelingen zoals Export, Bezoeken en International Truck Service (ITS), de internationale pechdienst. Na een verblijf van vijf jaar in de Vlaamse vestiging van Oevel/Westerlo, waar de cabines en de assen worden gemaakt, was ik 27 jaar lang een van hen in Eindhoven en ben ik nog altijd fier en tevreden dat ik die Nederlands-Vlaamse samenwerking heb mogen meemaken. Bij de viering van het 50-jarig bestaan van de zaak, in 1978, werkte ik er bij de afdeling Bezoeken en heb ik nog de stichters ontmoet, de broers Hub en Wim van Doorne, die in 1928 begonnen met de productie van aanhangwagens in een kleine smidse in Noord-Brabantse Deurne bij Eindhoven. DAF stond toen voor ‘van Doorne’s Aanhangwagenfabriekf’.Later werd dat ‘Automobielfabriek’.
Het succes van de gebroeders van Doorne was grotendeels te danken aan het feit dat Hub een technisch genie was (hij vond ook de Variomatic uit, een goedkope, traploze automatische motorkoppeling) en dat broer Wim een commerciële knobbel had, die erin slaagde hun productie aan de man te brengen.
In de marge van bovenstaande nog dit: DAF heeft ervaring met militaire bestellingen. Het maakte vroeger al voertuigen voor het Nederlandse leger, landingsstellen voor de F16’s die verkocht waren aan Nederland, België én Denemarken en assembleerde Leopard tanks voor het Duitse leger.
Er moet dit jaar niet alleen een volwaardige begroting gemaakt worden, er zou ook een nieuw interprofessioneel loonakkoord moeten komen tussen werkgevers en vakbonden, waarbij de eersten willen vermijden dat de concurrentie met de buurlanden weer in gevaar zou komen en de anderen zeggen al jaren een loonmatiging te hebben moeten aanvaarden. Vergeten we niet dat de Waalse tak van de socialistische vakbond zwaar geïnfiltreerd is door de Parti du Travaille de Belgique (PTB), de Waalse tegenhanger van de Vlaamse PvdA, waardoor de PS een linksere koers moet varen dan ze zelf wel zou willen.
Kortom, we zullen dit jaar geen hete herfst hebben, misschien wel een hete lente.
---
Ik kom nog eens terug op mijn blog van gisteren over de Europese miljarden die dit land kan krijgen via het Europees Herstelfonds en waarvan Vlaams minister van Begroting Diependaele (N-VA). zei dat 3/5 daarvan naar Vlaanderen moet komen daar onze regio in eenzelfde mate tekent voor de Belgische economie. In een interview in De Standaard van maandag wordt hij daarin bijgetreden door Wouter De Geest, ex-CEO van de chemiereus BASF Antwerpen en momenteel voorzitter van VOKA, het orgaan van de Vlaamse ondernemers (het vroegere ‘Vlaams Economisch Verbond (VEV) en de Kamers van Koophandel. Hij beklemtoont daarin dat Europa eist dat het gaat om projecten die hervormingen beogen, dat in Vlaanderen een hele economie (70% van de Belgische) klaar staat om te transformeren en diezelfde economie niet gediend is met een ‘relance à la belge’, waarbij geld zou worden uitbesteed in verhouding tot het aantal inwoners.
De man die het kan weten, weet echter ook dat Europa niet met Vlaanderen onderhandelt, maar met België en dat de kans groot is dat de hele zaak op de tafel van premier Decroo zal belanden. ‘Eine Chefsache’, zoals ik het reeds vermeldde. En dat diezelfde Decroo meer dan waarschijnlijk het wél ‘à la belge’ zal aanpakken, gewoon omdat hij – als liberaal, nota bene – in de eerste plaats zijn overwegend linkse coalitiegenoten niet voor het hoofd wil stoten en het overleven van Paarsgroen+ en zijn premierpost voor hem de voorrang krijgen.
De ‘politique policienne’n zeg maar, die ook in de eerste plaats Belgisch is.
Dit voorjaar moet er nog een federale begroting worden opgemaakt. Dat zou dan de eerste volwaardige begroting worden sinds die van 2018. Opmerkelijk is nu al dat de uitgaven, met alle extra uitkeringen die er zijn gebeurd, reeds tot in de details beschreven zijn, maar de inkomsten omgeven blijven met veel mist. Door de verwachte ontsporing die er zal zijn, was al in het regeerakkoord overeen gekomen dat die Begroting zou bestaan voor één derde uit besparingen, één derde uit nieuwe inkomsten (belastingen, zeg maar) en nog een uit ‘diversen’, wat dat ook moge betekenen. De kans dat er besparingen zouden komen in de Sociale Zekerheid (wat goed zou zijn voor Vlaanderen, omdat daaruit de meeste Noord-Zuid transfers komen) mag men vergeten, gezien het overwicht van de linkse partijen in de Paarsgroen+ regering (SP.A, PS, Groen en Ecolo).
Een van de middelen waarop deze federale regering rekent om de gemaakte putten gevuld te krijgen, zijn de meer dan 5 miljard euro die het land van Europa zou krijgen in het raam van het Europese herstelplan. De N-VA, grootste partij in de Vlaamse regering maar federaal in de oppositie, zegt bij monde van Vlaams minister van Begroting Matthias Diependaele, dat Vlaanderen recht heeft op zo’n drie miljard van dat Europees geld, omdat het in België goed is voor drie vijfde van het Bruto Binnenlands Product (bbp). Uit ervaring weten we echter dat Brussel – en zeker Wallonië – steeds op de eerste rij staan als er iets te ontvangen valt. Als de partijen er niet uitkomen tegen de deadline van 30 april, wanneer dit land zijn herstelplan aan Europa zal moeten voorleggen, zal Crootje himself de knoop moeten doorhakken. Een ‘Chefsache’ zoals ze dat in Duitsland noemen..
2020 was het jaar van het virus, 2021 wordt het jaar van het vaccin. We gaan daar gegarandeerd nog e.e.a. mee meemaken. De federale regering heeft 20 miljoen vaccins besteld bij vijf verschillende producenten. Nu maar hopen dat we die tijdig krijgen, dat ze allemaal goedgekeurd worden én straks ook blijken te werken. We kunnen het risico niet lopen dat er vaccins worden ingespoten zonder de goedkeuring van de internationale instellingen die daarvoor bestemd zijn. Iets wat ondertussen wel gebeurt in het Midden Oosten, meer bepaald Syrië, waar Rusland eigen vaccins uitdeelt die nog niet internationaal gecontroleerd, laat staan goedgekeurd zijn. Hopelijk wordt het voor de reeds zwaar getroffen regio geen Russische roulette.
Op alle beslissingen die bij ons genomen worden i.v.m. Corona is er altijd wel kritiek van de ene of de andere. Niet dat die niet gegrond zouden kunnen zijn, maar het doet zo’n beetje denken aan de kritiek op Trump. Op al wat die man ook vertelde – soms als ondoordachte reacties via Twitter – kwam wel van ergens kritiek en met de beslissingen over Corona is dat niet anders. Er is wel altijd iemand die zich – al dan niet terecht - benadeeld voelt.
Een van de kritieken op het uitrollen van de Corona inentingen is, dat men die niet eerst aan de ouderen moet geven, maar aan de jongeren. Daar is iets voor te zeggen, maar men moet er steeds mee rekening houden dat het de politiek is die beslist en de traditionele partijen in dit land – die allemaal mee in Paarsgroen+ zitten - het in de eerste plaats nog moeten hebben van de oudere generaties en die vinden ze al genoeg gedecimeerd. Dat het hun eigen schuld was, zeker in Vlaanderen, zoals toen Vlaams minister Beke het bezoek aan de woonzorgcentra verbood, terwijl hij de bewoners vergat, wordt er niet bij verteld. De helft van de slachtoffers na de eerste Coronagolf waren ouderen en dat was grotendeels te wijten aan de nalatigheid van diezelfde Beke, die nu niets anders kan doen dan als compensatie zijn kiezers de voorrang te geven. Wie het niet gelooft, leest maar eens de laatste columns daarover van Kaaiman in De Tijd, die er – jammer genoeg - mee gestopt is. Hij had het altijd over ‘Zelfbediening W. Beke’, omdat die als CD&V-voorzitter feitelijk zichzelf tot minister had benoemd en bedankte hem cynisch voor het oplossen van de wachtlijsten in de woonzorgcentra...
De grootste kritiek die Paarsgroen+ tot hiertoe – m.i. terecht – kreeg was dat ze geen meerderheid heeft in beide taalgroepen. Bij nader toezien blijkt, dat de laatste keer dat dat gebeurd is, in 2003 was bij het tot stand komen van de regering Verhofstadt II. Die heeft er toen, ondanks die meer evenwichtige verdeling – ook niet veel van terecht gebracht, al moet gezegd dat de grootste schade toen al was aangebracht door de paarsgroene regering van Verhofstadt I. De enige reden waarom men er nu CD&V heeft bij genomen – men had die niet nodig om een meerderheid te hebben - was om de Vlaamse oppositie wat kleiner te maken. Dat is ook de reden waarom ik deze federale regering geen Vivaldi noem, maar Paarsgroen+, omdat dat plusteken voor CD&V staat, die niet bij Vivaldi hoorde. Vijfde wiel aan de wagen, zeg maar.
Bij CD&V zijn ze nog lichtgelovig, maar niet dom. De partij heeft geen boegbeelden meer. Degenen die er nog voor zouden kunnen doorgaan – een De Crem bv – hebben ervoor gepast en degenen die tenslotte tot de Paarsgroen+-regering zijn toegetreden zijn mensen met weinig of geen politieke ervaring. Dat laatste geldt ook voor voorzitter Coens, een watje dat geen vergelijking kan doorstaan met een Dehaene, zelfs niet met de minder goden Leterme en Peeters. Er zullen halve mirakels moeten gebeuren wil de partij bij de volgende verkiezingen alleen nog maar stand houden.
Dat laatste geldt ook voor Open VLD. Het beleid van Paarsgroen+ dat stijf staat van staatsteun en beperkingen van de vrijheden, wat haaks staat op de liberale ideologie. Lachaert en Decroo kozen eerst voor Paarsgeel om eerstgenoemde partijvoorzitter te kunnen laten worden. Eens dat gebeurd was, ruilden ze Paarsgeel voor Paarsgroen, dat ze eerst hadden afgewezen. Wie zich echt liberaal voelt en deel uitmaakt van de Open-VLD achterban, zal twee keer nadenken alvorens hij die kazakdraaiers bij een volgende verkiezing zijn/haar stem nog zal geven. De premierbonus die de partij kreeg, was het judasgeld om de N-VA te laten vallen en de MR van stoorzender Bouchez aan boord te hijsen. In een normale democratie zou een zevende partij nooit het premierschap krijgen. Only in Belgium.
Wat beide partijen, zowel Open VLD als CD&V mogen verwachten, is een zoveelste pandoering bij de eerstvolgende verkiezingen. Buiten het feit dat ze hun eigen regio in de steek hebben gelaten, sterft hun trouwste ledenafdeling, die van de derde leeftijd, gewoon af en moeten ze niet hopen op de jeugd. Die kiest voor het Vlaams Belang, de PvdA of voor ‘la gauche caviar’ van mateke Rousseau, die zelf amper niet meer durft zeggen dat hij nog socialist is.
Net zoals vorig jaar kwamen de zes Brusselse politiezones tijdens de overgang van oud naar nieuw onder één commando te staan (dat van Brussel-hoofdstad/Elsene). Waarbij ze zo zelf toegeven dat dit beter werkt, zeker in een stad met 186 nationaliteiten en dit ook de rest van het jaar zou kunnen. Net zoals er maar één Brusselse brandweer is voor de 19 Brusselse gemeenten. Afgezien van de grotere efficiëntie, zou het de stad en het gewest ook een pak geld minder kosten. Een regeling zoals die van Brussel vindt men trouwens nergens anders ter wereld terug, met als schoolvoorbeeld de stad New-York met zijn meer dan 11 miljoen inwoners (ongeveer even veel als heel België) die het ook doet met één politiecorps, de New-York Police Department (NYPD).
Niettegenstaande alle voorzorgen en waarschuwingen waren er ook dit jaar in Brussel zo’n 150 mensen opgepakt (25 aangehouden), meer dan 500 oproepen bij de politie, moest de brandweer drie keer uitrukken voor een woningbrand (zonder deze keer aangevallen te worden), werden auto’s en straatmeubilair in brand gestoken, werden trams en bussen van het openbaar vervoer beschadigd, werd de avondklok genegeerd en vuurwerk afgeschoten. Wat dat laatste betreft, had het nog veel erger kunnen zijn, want in de maand december 2020 werd er in Brussel in totaal zo’n 2 ton vuurwerk in beslag genomen. 900 kilo daarvan lag opgeslagen in een garagebox. Mocht die daar ontploft zijn, had men een ramp kunnen meemaken zoals die in het Nederlandse Enschede enkele jaren geleden.
Ondanks alles was – volgens de politie - het dit jaar op oudejaarsavond in Hellhole City toch iets rustiger dat vorig jaar. Dat is echter geen excuus om niet heel het jaar door onder één commando te werken. En om in één adem ook de negentien baronieën tot districten om te vormen en ze onder één burgemeester en één gemeenteraad te brengen..
---
En dan nog dit:
Bij de Belgische Voetbalbond (BVB) is men er niet over te spreken dat gouden schoen Hans Vanaken, toen hij een rode kaart kreeg voor gevaarlijk spel (volgens mij onopzettelijk) hij de scheidsrechter een ‘kutref’ noemde. Dat was inderdaad fout. Moet zijn: ‘kloteref’.
In deze rubriek heb ik al meermaals aangehaald dat een eerste stap naar zelfbestuur voor Vlaanderen, maar ook voor de andere gewesten, zou zijn dat de vier bestaande gewesten rechtstreeks met elkaar zouden onderhandelen in een federatie met vier om te beslissen van ze eventueel nog samen zouden doen met daarboven een sterk afgeslankt federale regering en voor de rest hun eigen boontjes zouden doppen. Dat idee wordt door steeds meer politici en economen gedeeld, ook door o.m. de PS’er Magnette, het Jules Destrée PS-studiebureaun, econoom Geert Noels en zopas nog de aftredende voorzitter van het Grondwettelijk Hof. Allemaal mensen en instellingen die stilaan begrepen hebben dat dit België niet meer werkt.
In ’t Pallieterke van deze week waarschuwt hoofdredacteur Carl Van Camp daarbij voor het gevaar dat Vlaanderen in zo’n situatie bij betwistingen wel eens alleen zou kunnen komen te staan tegen een meerderheid van de andere drie (Wallonië, Brussel en de Oostkantons). Hij verwijst daarbij terecht naar het precedent dat we hebben meegemaakt in 2009, toen de Duitstalige gemeenschap, alhoewel ze daar feitelijk niets mee te maken had, daarin gesteund door Wallonië, verzet had aangetekend tegen de splitsing van Brussel/Halle/Vilvoorde en op die manier de zaak verder op de lange baan had geschoven.
Theoretisch zijn zulke zaken inderdaad mogelijk, maar men kan ze ook voorkomen door op voorhand goede afspraken te maken, waarbij zoiets bv niet meer zou kunnen door een gewest dat er zelf niets mee te maken heeft (zoals toen met B-H/V) en slechts wanneer er twee of meer gewesten bij betrokken zijn, maar niet voor zaken binnen één gewest. M.a.w. gewesten zouden zich niet meer kunnen moeien met problemen binnen een ander gewest.
Laat het echter duidelijk zijn, dat zelfs zo’n situatie van een federatie met vier voor Vlaanderen nog altijd maar een eerste stap zal zijn, maar dan wel een in de goede richting. Pas als het zover zou komen, kan men zien wat de volgende stap zal zijn. ‘Aken en Keulen zijn niet op één dag gebouwd’, de vrije aangepaste vertaling van het Latijnse ‘Roma non fu fatta in un giorno’.
----
En daarmee zit 2020 erop. Het enige goede nieuws daaromtrent is, dat het voorbij is. 2021 kan alleen maar beter worden, iets wat ik iedereen toewens.
Het rommelt niet alleen in Vlaanderen als het over het onderwijs gaat. In Wallonië bespreekt men momenteel een grondige onderwijshervorming, die men het ‘pact d’excellence’ noemt. Kan misschien mooi klinken, maar het komt hier op neer dat men zich daar afvraagt of een tweede taal niet verplicht moet worden. In Vlaanderen is dat al lang het geval en is dat het Frans, terwijl men in Wallonië nog steeds kan kiezen tussen Engels en Nederlands. Ondanks het feit dat Nederlands de taal van de meerderheid in dit land is, kiezen de meeste kinderen daar voor het Engels. Momenteel is dat zelfs 61%, terwijl slechts 35% voor het Nederlands kiest. De overige 4% gaan dan naar het Duits en dat zal wel te maken hebben met de Oostkantons en de nabijheid van Duitsland, maar ook het Groot Hertogdom waar – buiten het eigen Lëtzebuergesch – men tegen de Belgische grens Duits spreekt en tegen de Franse grens Frans.
Nu is het op zich al een schande dat voor Vlamingen de tweede taal verplicht is en dat de Walen een vrije keuze hebben, maar het kan nog straffer. Nu wil men nl de Waalse studenten straks als tweede taal laten kiezen tussen Nederlands en Duits. Nederlands dat gesproken wordt door 60% van de Belgische bevolking (of wat daarvoor moet doorgaan), zeg maar 6,5 miljoen en de ± 80.000 Duitstaligen uit de Oostkantons. In 20% van de Waalse scholen kán men zelfs niet eens meer voor het Nederlands kiezen. En dan maar staan roepen van dat ene team dat we met zijn 11 miljoen vormen en dat ‘Eendracht de macht maakt’.
En Brussel?, zal men zich afvragen. Wel, daar geldt – voorlopig nog - dezelfde regel als in Vlaanderen, maar heeft men nu een ‘minister van meertaligheid’ aangesteld, niet om daar de kinderen ook Nederlands te laten leren, maar om de deur open te zetten naar een of meer van de andere honderd en één talen die men er tegenwoordig spreekt. Tenslotte blijken de meeste leerlingen die er wél zes jaar Nederlands hebben geleerd, daarna nog steeds niet in staat zijn een gesprek in onze taal te kunnen voeren. E.e.a. is het gevolg van de grote toeloop van Franstaligen naar het Brusselse Nederlandstalig onderwijs. En dan maar verwonderd zijn dat we zelfs in onze federale regering Franstalige ministers en staatssecretarissen hebben die geen of hoogstens wat schabouwelijk Nederlands kunnen spreken, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken bij de beleidsverklaringen van Paarsgroen+ in de Kamer.
Voor cultuur kijkt Wallonië naar Frankrijk, naar Vlaanderen alleen voor de centen.
In de discussies of N-VA en VB samen zouden moeten werken, vergeet men meestal dat dit niet persé meteen moet zijn. Dat wordt pas belangrijk mochten de twee partijen bij de eerstkomende gewestelijke verkiezingen in 2024 samen een meerderheid behalen in het Vlaamse parlement, men dan een eind kan maken aan het ondemocratische cordon sanitair en daarbij een eerste stap zetten naar Vlaams zelfbestuur. De N-VA heeft dat cordon trouwens nooit onderschreven en kan daarop dan ook niet worden aangerekend. Bart De Wever heeft bij de besprekingen tot de vorming van de Vlaamse regering na de laatste verkiezingen telkens ook Tom Van Grieken uitgenodigd. Et alors?
De volgende gewestelijke verkiezingen zijn pas over vier jaar. Dus nog tijd zat. Maar de uitspraak van Bart De Wever in Humo (daarna gretig overgenomen door de linkse media) dat hij nooit met het VB zal samenwerken en zelfs als voorzitter zou aftreden mocht zijn partij dat doen, was dan ook kortzichtig, zeker voor iemand die bekend staat als een meester in politieke stratego. Nu dreigt zijn uitspraak een mogelijke Vlaamsnationale meerderheid in 2024 onmogelijk te maken, wat alleen maar in de kaart van de belgicisten zal spelen. Uitgerekend van die partijen die de N-VA sinds Marrakech vier keer voor de gek hebben gehouden bij de federale regeringsvormingen en niét het VB. De zgn ‘politique policienne’(politiek om de politiek), nog zo’n Belgische specialiteit.
Bart De Wever lijkt eerder een tweede Hugo Schiltz te gaan worden. Die maakte zijn Volksunie ook groot, om ze daarna zelf af te breken door ze naar links te sturen (‘Rode Nel’ & Co). Ook hij had geen opvolger die tot de verbeelding sprak, waardoor de leiding tenslotte in handen kwam van pseudosocialist Bert Anciaux die de partij vakkundig om zeep hielp, dat terwijl zoon Schiltz overstapte naar de liberalen. Hopelijk blijft de N-VA een dergelijk scenario bespaard en zal men tijdig beseffen dat niet het Vlaams Belang de vijand is, wel het traditionele België.
Op de laatste samenscholing van de Veiligheidsraad werden dus de vorige maatregelen bekrachtigd en nog enkele toegevoegd. De teneur was, dat men een daling van alle Coronacijfers verwachtte tijdens het Kerstverlof (scholen dicht, minder verkeer), maar een heropflakkering in januari (scholen weer open, terugkeer van de vakantiegangers).
De eerste prognose is in elk geval uitgekomen: alle cijfers dalen. We kunnen alleen maar hopen dat de tweede niét uitkomt, want dan zal een derde Coronagolf niet ver meer af zijn en het feit dat men begonnen is met vaccineren zal daaraan weinig verhelpen. Het zal op zijn vroegst mei zijn alvorens de risicogroep van mensen boven de 65 aan de beurt zal komen, tenzij men wacht met de tweede inenting, wat eerst niet de bedoeling was.
Hoe men er ook tegenaan kijkt, van dat Coronavirus zijn we nog niet verlost en er zal van de situatie nog steeds gebruik én misbruik gemaakt kunnen worden. Wat men er ook over zegt of schrijft: het bestaat wel echt. Denk maar aan wat er in dat zorgcentrum in Mol is gebeurd. Binnen de 48 uur na de vaststelling van de besmetting stierven daar liefst 18 mensen (en later nog eens vijf). Mijn kleinzoon; die in Mol werkt als huisarts in een dokterscollectief, heeft de familie laten weten dat ze hem in elk geval de eerste twee weken niet zullen zien. Hij is nog jong, maar wie tot de derde leeftijd behoort, ademhalingsproblemen heeft of een tekort aan weerstand en daar bovenop het Coronavirus krijgt, die mag het vergeten. Dat geldt ook voor de gewone griep, maar daartegen heeft men al een vaccin. Bij Corona is het nog af te wachten of het echt werkt en lang genoeg stand houdt.
Tot slot nog dit: de gewone griep kan men ook het hele jaar door krijgen, maar de algemeen bij ons voorkomende griepgolf is er doorgaans pas in de laatste maanden van het jaar. Ik krijg al sinds 1995 jaarlijks een anti-griep prik, heb sindsdien geen griep meer gehad (daarvoor wél), heb die prik nog nooit vóór half oktober gekregen en moest er steeds rekening mee houden dat het twee weken duurde vóór die effect had.
