Een definitieve post-corona relance lijkt nog niet voor morgen. Op medisch gebied blijken de coronabesmettingen weer op te lopen, ook in Vlaanderen. Enig positief punt daarin is wel dat er op intensieve zorgen bijna uitsluitend mensen bijkomen die niet gevaccineerd zijn, zodat men toch kan stellen de zaak enigszins onder controle te hebben én dat die vaccins werken voor wie niet te oud is of andere onderliggende kwalen heeft. De roep om verzorgend personeel te verplichten zich te laten vaccineren wordt wel steeds luider en geloofwaardiger, iets wat die mensen zelf ook zouden moeten beseffen.
En daarbij zijn we aanbeland bij de tweede hapering in de relance: de werkgelegenheid. Mensen uit de zorgsector die niet wensen gevaccineerd te worden, moeten niet vrezen geen ander werk te vinden. Men heeft zowat overal volk tekort, dit terwijl we in dit land nog steeds met zo’n 350.000 officiële werklozen zitten. Een absurde situatie.
Voor heel wat bedrijven houdt het daar niet bij op. Probleem nummer drie is dat men een plots een tekort heeft aan grondstoffen en onderdelen. Dit zou maar tijdelijk kunnen zijn, mede als gevolg van een bevoorradingssysteem dat ook zijn problemen kende. Als men echter verneemt dat China de Europese bossen aan het opkopen is, dan zou er wel eens een belletje mogen rinkelen, ook bij onze klimaatactivisten.
Tenslotte, voorlopig probleem nummer vier, is dat de energieprijzen de pan zijn uitgerezen. Daar is wél iets aan te doen omdat het dikwijls met politiek te maken heeft (denk maar aan Poetins Gazprom Nordstream 2 gaspijplijn en de herrie er omtrent) of met de eisen van onze klimaatactivisten voor wie het allemaal niet snel (en duur) genoeg kan.
Kortom, om het met Urbanus te zeggen: ‘Ja misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
Maandagavond kwam er op de diverse Tv-journaals e.o.a. ambtenaar vertellen, dat het de bedoeling is dat we over twee jaar alle documenten zoals identiteitskaart, rij- en andere bewijzen e.d. alleen nog zullen hebben op onze smartphone. Dat werd verteld door een Franstalige die nog net verstaanbaar Nederlands sprak. Raar in deze zaak was dat men er de dag daarop nergens nog iets over hoorde noch las in de diverse media.
Stel dat men zoiets zou doen, het zou Big Brother in het kwadraat kunnen worden, waarbij de staat van iedereen letterlijk alles zou weten. Te gek om los te lopen, als men weet dat ook vandaag niet iedereen een smartphone heeft, laat staan hem gebruikt. Wie zo’n gadget niet zou hebben, zou verplicht worden er zich een aan te schaffen. En wie dat financieel niet kan of niet wil? Om nog te zwijgen van de mogelijkheid op hacking. Voor dat laatste zou alles – volgens de ambtenaar - wel beveiligd worden, maar we hebben al meermaals gezien dat er geen absolute veiligheid op dat gebied is.
Men hoeft geen digibeet te zijn om geen smartphone te hebben. Beter er zelfs geen te hebben dan eraan verslaafd te worden.
Het wordt met zoveel woorden niet verteld in onze media, maar buiten de miserie die ze in het overstroomde deel van Wallonië hebben, is er een extra probleem. Heel wat van de Waalse gemeenten blijken gewoon te klein te zijn en missen geld, infrastructuur en expertise om de zaken terug op orde te krijgen. Een Vlaamse gemeente telt gemiddeld 22.000 inwoners, een Waalse 14.000. Per vierkante meter betekent dat gemiddeld 490 inwoners in het noorden t.o.v. 215 in het zuiden. E.e.a. maakt dat de afstanden in km er groter zijn, maar ook die tussen de diverse overheidsniveaus. Men zegt dat heel wat Waalse burgemeesters het niet meer zien zitten, zeker als men weet wat voor politieke schandalen er de laatste jaren al niet geweest zijn, vooral in het Luikse. Burgemeester zijn wordt in het zuiden van dit land zo stilaan een knelpuntberoep.
De kleinste gemeente van dit land is Sint-Joost-ten-Node, maar die ligt in het Brussels gewest en in daar goed omgeven door 18 andere dichtbevolkte ‘baronieën’, zoals ze daar genoemd worden. In Wallonië liggen die kleine gemeenten echter meestal verder van elkaar wat de zaken bij problemen niet eenvoudiger maakt. Jammer genoeg is daar weinig aan te doen en zal dat zeker niet beteren na wat ze in de vallei van de Vesder hebben meegemaakt. Ik heb daarbij wel eens gedacht aan die nazaat van een oom van mijn vader, die ondertussen burgemeester is geworden van Nassogne, een fusiegemeente in de buurt van Marche-en-Famenne. Gelukkig zijn ze daar aan het ergste ontsnapt.
Ik kom nog eens terug op het verhaal over de stroomvoorziening. Ondertussen is er nl ook het nieuws dat Zuhal Demir, Vlaams minister van Omgeving, ook de vergunning voor een eventuele gascentrale in Tessenderlo geweigerd heeft. Na deze van Dilsen-Stokkem, die ook door Demir geweigerd werd, terwijl er nog twee aanvragen lopen voor Vilvoorde en Wondelgem, die weinig kans zullen maken, Nadat al gebleken was dat klimaatactiviste Anuna De Wever, Europees stagiaire bij Groen, zich eveneens gedistancieerd had van het partijstandpunt en er protest kwam van de groene actiegroep Tegengas, gebeurde dat nu ook in Tessenderlo door de plaatselijke Groen-afdeling. We zouden er ons binnenpretje bij kunnen hebben, alleen is de zaak te ernstig om niet te onderkennen dat het ene kwaad niet met het andere kan bestreden worden.
I.v.m. bovenstaande discussie zegt federaal minister voor Energie, Tinne Van der Straeten, dat de kerncentrales openhouden veel geld zal kosten. Daarin heeft ze gelijk, maar dat geldt eveneens voor de gascentrales die daarenboven nog gesubsidieerd moeten worden omdat ze niet constant zullen draaien en a.h.w. maar ‘invallers’ zijn. Met wel dit grote verschil dan nog dat de gascentrales extra vervuiling met zich meebrengen en de kerncentrales helemaal niet.
Tenslotte maakt Van der Straeten zich sterk dat in Wallonië de vergunningen wél verstrekt werden. Alleen vergeet ze er bij te zeggen dat dit gebeurde onder voorwaarde dat de CO2 zou worden opgevangen (en dus niét uitgestoten) en er tot op heden nog niemand verteld heeft hoe men dat denkt te doen. Komt daar nog bij, dat er ook in Wallonië weerstand is tegen de vervuilende gascentrales en dat ook daar enkele actiegroepen overwegen er klacht tegen neer te leggen.
Er zou nog dit jaar op federaal vlak een beslissing moeten vallen hoe het verder moet, maar de tijd dringt en ‘time’ zal meer dan ooit ‘money’ zijn. Ook Engie/Electrabel heeft ondertussen beslist al haar kerncentrales in België tegen 2025 te sluiten, waarschijnlijk in de hoop de gascentrales te mogen bouwen en zal extra geld vragen om enkele kernreactoren open te houden. Chantage, zeg maar, maar men heeft nog bijna 4 jaar om daar iets aan te doen.
Tinne Van der Straeten, de federale minister van Energie (Groen), die ons gaat verlossen van de kencentrales, gaat dat compenseren door onze windmolens op de Noordzee uit te rusten met grotere turbines, waardoor ze tot driemaal meer stroom zullen kunnen leveren. De kosten voor deze operatie zullen gedragen worden door het geld dat ons land van Europa krijgt in het kader van de Relance. Tot daar is alles prima.
De capaciteit van onze windmolens met de nieuwe turbines zal echter niet alleen afhangen van de grotere wieken, maar ook van de wind. Als we in een hoge drukzone komen te liggen, zoals dat de voorbij jaren enkele keren het geval was en we met een windstilte te maken krijgen, dan zal de capaciteit van de nieuwe windmolens niet x3 zijn, maar 0,0 en dit ongeacht de grootte van de schroeven en turbines. In eenzelfde situatie draait een kerncentrale gewoon verder op volle capaciteit.
---
En dan nog dit. Recentelijk waren er in Italië lokale verkiezingen. De grote verliezer daarbij was het rechtse Liga van Matteo Salvini, het vroegere Liga Nord. Ze is ook niet meer de grootste rechtse partij van het land, want werd langs rechts voorbijgestoken door het uiterst rechtse Fratelli d’Italia.
De reden van de terugval van de Liga was, dat de partij tot de relanceregering van super Mario Draghi was toegetreden, iets wat Fratelli d’Italia niet gedaan heeft.
Deze situatie komt ons bekend voor. Ook bij ons stak uiterst rechts VB de N-VA voorbij en ook dat had te maken met feit dat de partij van De Wever had deelgenomen aan een federale regering en daarvoor haar communautair programma on hold had gezet, wat haar een derde van haar kiezers kostte.
Om mijn blog mee up to date te houden ben ik ook verplicht het plaatselijk nieuws te volgen. Dat gebeurt meestal onder voorbehoud, want wat ze daar vertellen klopt niet altijd met de waarheid of is alleen reclame voor de eigen winkel..
Zo was er donderdagavond op het Tv-nieuws heel wat te vertellen. De afloop van de besprekingen over de federale beleidsverklaring waarover bijna anderhalve dag non-stop werd gepalaverd. De zoveelste terreurmoorden door een geradicaliseerde moslimbekeerling in Noorwegen. Het einde van Alitalia*. Het werd een afknakker.
Zowel VRT als VTM wijdden de helft – de eerste helft dan nog – van hun Tv- journaal alleen aan de rechtszaak tegen Bart De Pauw. Dát was hun nieuws. Nu ga ik me daar niet over uitspreken, maar ergens zijn er grenzen.
Ik kan begrijpen dat, als er daar iets mispeuterd werd, dit gebeurde in de wereld van ‘ons kent ons’ van Tv en entertainment en er daarvoor bij die zenders meer dan normale interesse zal zijn, maar wat hebben buitenstaanders te maken met wat men in de volksmond ‘hoeren en boeren’ noemt en men normaal in ‘de boekskens’ gaat zoeken. Het heeft veel weg van ongezond voyeurisme.
---
Van Alitalia gesproken, Na Sabena houdt ook dat staatsbedrijf het dus voor bekeken. We zullen er ons straks alleen nog de moppen over herinneren zoals bv wat de naam zou betekenen‘Always Late in Take-off, Always Late In Arrive’ of nog: ‘Airplane Landed In Tokyo, All Luggage In Amsterdam’
Misschien herinnert men zich nog wel die over Sabena: ‘Such A Bloody Experience Never Again’, of van het Britse BOAC, nog een verdwenen luchtvaartmaatschappij: ‘Better On A Camel.’
Bij de nog bestaande is er die over het Portugese TAP: een goeie:‘Take Another Plane’.
Staal is zowat het meest gebruikte metaal in onze geïndustrialiseerde samenleving. Wereldwijd stoten alle staalfabrieken samen ± 7% van alle broeikasgassen uit, waardoor het ook de meest vervuilende is. Per ton stoot de productie ervan bijna twee ton CO2 uit. Tijd om er dus iets aan te doen.
Staal wordt gemaakt uit ijzererts dat zowat overal te vinden is. Men schat dat de aarde voor 5% bestaat uit ijzererts. Probleem daarbij is wel, dat die erts verstopt zit tussen andere elementen, zoals o.m. oxides en dus eerst daarvan moet gescheiden worden. Dat gebeurt tot nu toe door oververhitting in ovens die meestal gestookt worden met cokes, een steenkool die ook al een voorbehandeling heeft gehad die CO2 heeft gekost.
In Zweden, waar men veel ijzererts én staalfabrieken heeft, loopt er een project om bovengenoemde verhitting uit te voeren met waterstof. De eerste honderd ton ‘groen staal’ is al een feit. De bedoeling is dat men vanaf 2026 op industriële schaal gaat produceren en vanaf 2030 jaarlijks liefst 2,7 miljoen ton op de markt wil brengen. Het restproduct is geen CO2 meer, maar H2O, gewoon water.
Tot hier het goede nieuws. Minder goed is het feit dat om waterstof te maken men veel elektriciteit nodig heeft en, om het eindproduct CO2-loos te houden, liefst groene stroom. In Zweden stelt dat probleem zich minder dan op vele andere plaatsen, zoals bij ons. Zweden heeft waterkrachtcentrales, veel wind én kernenergie. Het consortium dat het procedé heeft uitgetest bestaat uit enkele grote bedrijven, waarvoor ook Volvo en Mercedes interesse hebben getoond. Volvo heeft zich bereid verklaard dat tegen 2045 haar hele jaarlijkse productie van 800.000 wagens volledig fossielvrij zou zijn.
Tenslotte hoopt men nog steeds dat het vrachtvervoer, zeker het internationaal vervoer over lange afstanden, ooit ook op waterstof zal moeten kunnen rijden. Volledig elektrische trucks van 44 ton moeten nu 2 ton aan accu’s meesleuren, wat ook betekent 2 ton minder lading, iets dat het verschil kan uitmaken tussen winst en verlies. Dat is dus nog niet voor morgen, maar zal zijn tijd moeten hebben, zoals veel van die nieuwe klimaatvoorstellen. ‘Hastwerk er lastwerk’, zeggen ze in Scandinavië, hun equivalent voor ons ‘Haast en spoed is zelden goed’.
Er was dezer dagen wat te doen in de media over het feit dat er dit nieuwe schooljaar beduidend meer studenten hadden ingeschreven voor het Erasmus uitwisselingsprogramma, waarbij ze ook in het buitenland verder hun studies kunnen afwerken. E.e.a. kan er wel mee te maken hebben gehad dat het nu – voorlopig? – alleen geldt voor Europa en dus niet voor de rest van de wereld. Daarover kwam al een klacht van iemand die naar Hong Kong wou. Wie gaat er in de huidige moeilijke politieke situatie die er heerst nu naar Hong Kong om er te studeren? Waarom niet naar Noord-Korea?
In eigen land was er ook weer commotie over het feit dat
studenten van het middelbaar onderwijs in Franstalig België voor een tweede taal kunnen kiezen tussen Nederlands, Engels en Duits, terwijl die bij ons in Vlaanderen verplicht het Frans als tweede taal moeten leren. Volgens de laatste cijfers kiest reeds 2/3de van de Waalse studenten voor het Engels.
En dan maar lullen over samenwerken, ‘de ploeg van 11 miljoen’ en ‘tous ensemble’ (maar dan alleen in het Frans). Het blijft pure discriminatie.
---
Van discriminatie gesproken. Ik had het onlangs nog over het feit dat een ABVV-betoger op Tv kwam vertellen dat de productiviteit bij ons hoger lag dan in de buurlanden, iets wat ik toen betwistte omdat door automatisering en digitalisering die productiviteit overal zowat dezelfde zou moeten worden.
De Nationale Raad voor de Productiviteit (jaja, die hebben we ook ) heeft voor de allereerste keer de productiviteit in dit land in de verschillende regio’s in kaart gebracht en daaruit blijkt dat die inderdaad ook in Vlaanderen sputtert. Toen die in Vlaanderen nog wel steeg, werd dat niet apart vermeld, nu die wat zakt wél. Een drama moeten we daar niet van maken, ze valt overal in Europa stil, maar het is typisch Belgisch dat de voor één keer een lagere productiviteit in Vlaanderen expliciet vermeld wordt, terwijl de vroegere hogere productiviteit verscholen werd achter een Belgisch plaatje.
Oh, ja, vorige zondag was er in Brussel ook nog die klimaatbetoging, de eerste na anderhalf jaar toen corona stokken in de wielen kwam steken. Zo’n 25.000 deelnemers. Dat lijkt veel, maar dat is het niet als men bedenkt dat er was opgeroepen door liefst 80 organisaties. In Antwerpen was er dezelfde dag de ‘ten miles’, waar méér volk naartoe kwam en er nog meer zou geweest zijn als de aantallen niet gelimiteerd waren geweest. En dat gebeuren in Antwerpen was georganiseerd door maar één organisatie: ’t Stad.
Voor mij mogen die klimaatjochies elk weekeinde betogen, als ze maar niet herbeginnen met hun spijbelmarsen, waarmee nu weer gedreigd wordt. Onze scholieren hebben al genoeg achterstand opgelopen en zullen er niet slimmer van worden. Maar misschien is dat ook de bedoeling van Aruna en Co, die daarvoor al hebben opgeroepen. Het dient wel gezegd dat dezelfde Aruna, die ergens e.o.a. job heeft bij de Groenen in het Europees parlement, met die Groenen niet op dezelfde lijn zit voor wat het plaatsen van de vervuilende en dure, gesubsidieerde gascentrales betreft. Ze is er radicaal tegen en wordt daarin gesteund door de groene actiegroep Tegengas die daarvoor maandag zelfs het hoofdkantoor van Groen en Ecolo bezette. Als het goed is, zeggen we het ook, al blijft het gissen wat voor oplossing ze zal hebben voor het sluiten van de kerncentrales waarachter ze ook blijft staan. Het wordt voorlopig het ene of het ander, ‘eieren of jong’, zoals ze in de pluimveesector zeggen.
---
Ik kom even terug op de reactie van lezeres Gina op mijn artikel over Bart De Wever van 11 dezer, die terecht schrijft dat wanneer een voorzitter vervreemdt van zijn achterban, zijn partij ten dode is opgeschreven. Dit is inderdaad zo gebeurd met Hugo Schiltz en zijn Volksunie, lijkt dezelfde weg op te gaan met Bart De Wever en zou ook wel eens kunnen gebeuren met Egbert Lachaert die zijn diepblauwe achterban voor schut heeft gezet door te kiezen voor Paarsgroen nadat die hem tot voorzitter had verkozen op zijn belofte dat het Paarsgeel zou worden.
Het wordt vandaag uitkijken naar de jaarlijkse federale beleidsverklaring, die traditioneel op de tweede dinsdag van oktober moet plaatsvinden. Dat gebeurt door de bende van ellende, ook wel eens Vivaldi genoemd (de componist verdient dat niet), maar door mij Paarsgroen+ omdat men er een CD&V heeft bijgehaald die men niet eens nodig had tenzij om de hoop te vergroten en tegelijkertijd de Vlaams oppositie wat kleiner te maken (verzwakken kun je dat niet noemen).
Om te beginnen moet deze federale regering de financiën op orde stellen. Slechts 2 miljard besparen, zoals men denkt te doen, op een totale schuld van 22, waarbij 4 voor Wallonië en 1,6 voor Vlaanderen, is een lachertje. Nog lachwekkender is de voorgestelde pensioenhervorming, terwijl het bereiken van een werkzaamheidsgraad boven de 80% in Brussel en Wallonië een utopie zal blijven. En dan hebben we het nog niet gehad over de arbeidshervorming, de energiefactuur en bv de e-commerce. Dat alles moet beslist worden door een regering met 7 partijen. Het gezegde dat teveel koks het eten bederft kon niet beter geïllustreerd worden.
In de weekeindeditie van De Standaard stond een uitgebreid interview met Bart De Wever, waar niemand veel wijzer uit zal zijn geworden. Hij blijft er niet alleen bij dat hij met het VB niet wil samenwerken, hij zegt er zelfs bij – zonder de naam te noemen – dat uiterst rechts kleingekregen moet worden, vergelijkt het met het communisme en zegt dat het thuishoort op de stortplaats van de geschiedenis.
De waarheid is wat genuanceerder, om het beleefd uit te drukken. Het gevaar voor De Wever bestaat er zelfs in dat hij – historicus, nota bene – zelf de afspraak met de geschiedenis zal gemist hebben. Hij zegt nu al blij te zullen zijn, mocht zijn partij in 2024 de 25% halen in Vlaanderen. Volgens mij is zelfs dat te hoog gegrepen. Met slechts 25% kun je trouwens niet voor heel Vlaanderen spreken in een eventueel gesprek met de PS, terwijl je door die PS en de traditionele partijen sinds Marrakech al vier keer voor de gek bent gehouden. De kiezers die in 2019 hebben afgehaakt – één derde van het stemmentotaal van de N-VA na de vorige verkiezing – zullen niet terugkomen en de kans is groot dat er nog meer zullen deserteren zolang De Wever de unieke kans in 2024 - een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement – niet grijpt. Ook binnen de N-VA is er momenteel een groot percentage dat het daarover met De Wever niét eens is.
Ondertussen heeft Geert Bourgeois laten weten dat hij aan de volgende verkiezingen helemaal niet meer zal deelnemen, want dat hij dan uit de politiek stapt. Geert is iemand die niet direct tot de verbeelding spreekt, maar wel de man die een vervolg breidde aan de Volksunie en Vlaanderen een alternatief gaf dat De Wever zo stillaan aan het verknoeien is.
Bij Volvo Gent is vorige donderdag een tweede model elektrische auto van de band gelopen. Crootje mocht hem er persoonlijk af rijden en had er niets dan lof voor. Kostprijs: 60.000 euro*, wat maakt dat het geen ‘volkswagen’ zal worden.
Het elektrisch wagenpark zal de komende jaren vooral bestaan uit bedrijfswagens en voertuigen van overheidsbedrijven, zoals Bpost e.d. Voor de man in de straat, die hem zelf zal moeten betalen, zal het nog wel even duren vóór die het zich zal kunnen veroorloven zoiets te kopen. Zeker als de kosten voor o.a. elektriciteit niet onder controle kunnen gehouden worden, zoals het er nu naar uit ziet. Een hybride auto zal meer rijzekerheid bieden maar niet minder kosten.
Dat de verkoop van tweedehandswagens nu in de lift zit, is niet toevallig. Elektrisch rijden zou wel eens een gok kunnen worden.
Enkele nostalgische vergelijkingen met de tijd van toen:
Mijn laatste wagen die ik in 2004 nieuw kocht voor net geen 17.000 euro, was een Audi A4, waarmee ik in 2017 crashte op een pas geplaatste tractorsluis. Ik kocht daarna een tweedehands Skoda Citygo die qua afmetingen dezelfde grootte heeft als de A4, ook een vijfdeurs is én meer elektronica had. Die was nl van 2015, de Audi van 2004. Het enige wat ik aanvankelijk miste was de automatische airco/verwarming. De Skoda had 27.000 km op de teller. Ik betaalde er 6.000 euro voor en heb mijn Audi nooit gemist.
* Eind jaren 1960, toen ik nog in Italië woonde, kocht ik daar een FIAT 124 stationwagen (‘una familiare’ heet dat daar) voor – in Belgische franken omgerekend – 100.000 frank. (2.500 euro!). Qua prijs/kwaliteit verhouding de beste koop die ik ooit heb gedaan, met daarbij wel de kanttekening dat er daar toen nog geen BTW was.
Toen wij terug naar België kwamen in de zomer van 1972 was men hier bezig de brandstofpompen aan te passen want benzine overschreed toen de 10 fr (0,25 euro) per liter en de meeste pompen hadden nog prijzen met maar plaats voor één cijfer.
Het is niet allemaal kommer en kwel wat we tegenwoordig in dit land meemaken. Op het gebied van de politiek blijft het huilen met de pet op, maar in de geneeskunde staat ons landje op de eerste rij. We hadden al e.e.a. meegemaakt tijdens de coronacrisis, waarbij er toch twee van de vaccins hier bij ons werden gemaakt: ¨Pfizer in Puurs en Janssen Pharmaceutica (Johnsen & Johnson) in het Kempische Beerse, een buurgemeente van waar ik woon en waarvan ik mensen ken die er werken..
Nu blijkt er ook voor de allereerste keer ooit een geneesmiddel te zijn ontdekt tegen de knokkelkoorts, ook Dengue genoemd, in het Rega instituut van de KULeuven, waarbij ook Janssen Pharmaceutica weer betrokken is.
Liefst zo’n vierhonderd miljoen mensen, meestal in de tropen, raken er jaarlijks door een mug mee besmet en een groot deel van hen zullen er baat bij kunnen hebben. Het geneesmiddel is al goedgekeurd en aanbevolen door het WHO, de Wereldgezondheidsorganisatie,
En daar houdt het niet bij op. In het Waals-Brabantse Waver heeft de Belgische tak van het farmabedrijf GSK (GlaxoSmithKline) voor de allereerste keer een malariavaccin tegen malaria bij kinderen ontwikkeld, eveneens vooral voor de tropen en ook veroorzaakt door een mug. Ook hier beveelt het WHO het geneesmiddel aan.
En nu maar hopen dat deze ontwikkelingen een gevolg krijgen waar we allemaal beter van worden en we van hieruit de derde wereldlanden effectief kunnen helpen, iets wat met corona niet altijd het geval is geweest.
De energieprijzen blijven maar stijgen en die tendens lijkt de eerste tijd niet tot stilstand te zullen komen, tenminste niet in Europa, dat zich al te snel teveel afhankelijk heeft gemaakt van de wisselvalligheden van zon en wind. Tegelijkertijd worden de investeringen in fossiele brandstoffen en kernenergie afgebouwd. Denk maar aan Nederland, waar onlangs het grootste gasveld van Europa werd afgesloten.
In de States, waar dat niet gebeurt, heeft men er veel minder last van en gaat men verder met kernenergie en ‘fracking’, de exploitatie van schaliegas, waardoor men niet meteen, zoals Europa, afhankelijk wordt van Russisch gas of Chinees opbod.
Om de koopkracht van de mensen te beschermen, heeft men bij ons geen ander verweer dan de index. Daarbij worden lonen en uitkeringen automatisch aangepast. Als het zo doorgaat zullen we rond de jaarwisseling te maken krijgen met een tweede indexverhoging binnen enkele maanden. Dat lijkt een oplossing, maar is dat niet. Het is een van die zaken ‘only in Belgium’. Het gebeurt nergens anders. Die automatische aanpassing zorgt er nl ook voor dat de loonkosten voor de bedrijven veel sneller stijgen dan in de buurlanden en we dus minder concurrentieel worden. Bij elke internationale opstoot van grondstof- en olieprijzen sinds 1973 kwam België als enig land telkens meteen in een loon-prijsspiraal en verloren we marktaandelen. Tenslotte heeft e.e.a. ook invloed op de begroting. Centrumrechtse regeringen losten dat vroeger op met een indexsprong, maar Paarsgroen+ ziet men dat niet doen. Wat die dan wél gaat doen, blijft koffiedik kijken. Wie leeft, zal zien, maar de kans dat het voor iedereen goed zal uitkomen, is onbestaande.
Ik heb meermaals al geschreven dat topsport tegenwoordig geen sport meer is, maar business. Dat geldt bij ons in de eerste plaats voor het voetbal, dat ik al enkele keren een mensenhandel heb genoemd. Dat wordt nu bevestigd nadat een verdachte makelaar, Dejan Veljkovic, gebruik heeft gemaakt van de nieuwe wet voor spijtoptanten en uit de biecht is gaan klappen. En Veljkovic blijkt nog maar het topje van de ijsberg te zijn.
Na drie jaar onderzoek heeft men e.e.a. kunnen blootleggen wat het zonlicht niet mocht zien: zwarte commissielonen, zwarte salarissen, valse contracten, ontduiking RSZ en ga zo maar door. Toppunt van dat alles is nog dat stervoetballers met miljoenen inkomsten daarop slechts één procent belasting hoeven te betalen, dat terwijl dat bij de gewone burger minstens 39% is. Ze kunnen bij ons ook hun aanvullend pensioen opnemen vanaf hun 35ste, terwijl dat voor andere werknemers ten vroegste op hunb 60ste is.
Bij Veljkovic ging het om een totaal bedrag van zo’n 40 miljoen euro dat langs hem passeerde en waaraan hij zo’n 10% aan over hield. Dat laatst bedrag gaat hij aan de fiscus moeten geven die achter de rest zal gaan en waarbij tientallen andere makelaars, maar ook bestuursleden van clubs en spelers betrokken blijken te zijn. Het is zelfs niet uitgesloten dat er clubs hun licentie zouden kwijtspelen, waardoor ze niet meer in 1/A en 1/B zouden kunnen spelen,
Buiten de 4 miljoen euro die Veljkovic aan de fiscus heeft afgestaan, krijgt hij nog 5 jaar cel, maar wel voorwaardelijk met uitstel en een extra boete van 80.000 euro. Wat het voor de rest gaat worden, is nog koffiedik kijken, maar ik heb zo de indruk dat sommigen daar slapeloze nachten aan zullen overhouden. Met mijn innige deelneming aan die supporters die voor hun club door het vuur gaan of door het lint, zoals zopas nog die van Standard op KV Mechelen.
De digitale revolutie die we meemaken heeft ervoor gezorgd dat de middelen tot frauderen oneindig lijken, maar dat zijn ook de middelen om allerlei fraudes op te sporen. Dat niets nog verborgen blijft, hebben we zopas nog kunnen vernemen na het uitlekken van de Pandora Papers, waartegen de malversaties in het voetbal nog klein bier lijken.
Vorige week opende Bpost in Willebroek een nieuw logistiek centrum waar bestellingen via de Webwinkels worden ingepakt en verstuurd. Ze hebben daarvoor slechts 15 medewerkers die een grotendeels controlerende functie hebben. Het inpakken zelf gebeurt er nl door 50 robots.
Men hoort wel eens vertellen dat de robots onze jobs gaan afnemen. In 2016 was er zelfs een rapport van het Wereld Economisch Forum dat er in Europa met de komst van robots tot 5 miljoen banen zouden kunnen verdwijnen. De coronacrisis heeft er mede voor gezorgd dat we ons daarover niet direct zorgen zullen moeten maken. De bedrijven, Horeca, Zorg en Farma op kop, schreeuwen om arbeidskrachten die ze desnoods zelf zullen opleiden of omscholen*.
E.e.a. maakt dat robots momenteel geen werk afpakken, maar er mede voor zorgen dat de tekorten worden opgevuld. Ze vernietigen geen werk, maar veranderen het. Ze zijn niet langer het probleem, maar soms zelfs de oplossing
Er zullen natuurlijk sectoren blijven waar men zomaar niet de mensen zal vinden die men wil. Denk maar aan de artsen, zowel huisartsen, spoedartsen als tandartsen, waaraan een tekort is, maar dat hebben we in Vlaanderen aan onszelf te danken. Hadden we de vorige decennia de numerus clausus bij de aanwerving van artsen genegeerd zoals de Franstaligen dat straffeloos hebben kunnen doen, dan hadden we daar nu geen tekort gehad. Daarover schreef ik 15 jaar geleden al toen mijn kleinzoon pas voor arts kon gaan studeren na een omweg via de Bio-Geneeskunde en daarvoor een overgangsjaar erbij moest nemen. Dat hij niet meteen in het ingangsexamen voor Geneeskunde slaagde had niets met geneeskunde te maken, maar met een nietszeggende multiple choice test.
*Doet me denken aan dat mopje van die vader die zijn zoon kwam aanbieden voor werk. Vraagt de personeelschef: ‘En wat kan hij?’. ‘Niets’, zegt de vader. ‘Goed’, zegt de ander, ‘dan moeten we hem niet omscholen’.
De Zwitserse tak van de Rothschildbank komt naar Vlaanderen, meer bepaald naar Gent. Opmerkelijk daarbij is dat diezelfde bank haar filiaal in Luik sluit, waar blijkbaar geen zaken meer te doen zijn na de paarse schandalen bij Publifin en Nethys, waarbij enkele protagonisten in de gevangenis van Lantin belandden. Nog opmerkelijk is dat in Gent, dat met Publifin te maken had via Publipart, net zoals in Luik (én in de federale Belgische regering) paarsgroen aan de macht is.
In Gent kennen ze nog de overname door Nethys van de beste stukken van Elicio, toen een onderdeel van afvalverwerker Electrawinds, dat in Oostende eveneens roerloos ten onder ging ondanks alle steun vanwege Vande Lala en zijn omgeving.
Klap op de vuurpijl is tenslotte de terugkeer van Luc Desender, een ondernemende garagist die Electrawinds oprichtte en die ondertussen opnieuw een afvalbewerkingsbedrijf heeft opgestart: Renasci, karamellen Italiaans voor ‘heropleving’ (het juiste woord is ‘rinascita’). Dat nieuwe bedrijf haalde ondertussen wel meer dan 50 miljoen euro op bij partijen die - oh, toeval! - ook op e.o.a. manier bij Electrawinds betrokken waren: de Vlaamse Energieholding, het Safelberg van Jos Sluys, BNP Parisbas en Integral (Nethys!), terwijl ook het chemisch bedrijf Borealis voor liefst 25 miljoen euro een participatie van Renasci overneemt.
Ons kent ons blijkbaar, waarbij men alleen maar kan hopen dat het deze keer wél lukt en liefst zonder subsidies.
In de weekeindeditie van De Tijd was het hoofdartikel (nog maar eens) gewijd aan de gender(on)gelijkheid. Er gaan steeds meer stemmen op om meer vrouwen te betrekken in de directiecomités van onze bedrijven. Daar is niets mis mee, maar men moet er ook niet mee overdrijven. De huidige structuur is inderdaad dat er wel eens te veel mannen en te weinig leidinggevende vrouwen zouden zijn in onze bedrijven. Dat is echter historisch gegroeid en kan zo maar niet van vandaag op morgen veranderd worden. Zo maar een man vervangen door een vrouw alleen o.w.v. het geslacht is belachelijk en geen garantie dat het beter wordt, hoogstens anders. Het aantal vrouwen in de bedrijven is de laatste decennia trouwens flink gegroeid tot en met de bestuursraden. Dat ze aan de top nog zeldzaam zijn, heeft te maken met de tijd van het doorgroeien.
Er zijn trouwens ook vrouwen die de kansen gekregen hebben en er niet veel van hebben terecht gebracht. Denk maar aan Angela Merkel en haar protégée Ursula von der Leyen, waarbij die laatste na twee mislukkingen als minister van Defensie in Duitsland erin slaagde eveneens een puinhoop te maken van de Europese vaccinatiestrategie. En dan hebben we het nog niet gehad over El Kaouakibi.
Feitelijk is de discussie over gender(on)gelijkheid hetzelfde verhaal als die over het klimaat, waarbij men ook een situatie die sinds lang aan de gang is, nu op een, twee, drie gewijzigd wil zien. Daardoor ontstaan er die zgz ‘woke’ toestanden, waarbij ‘woke’ staat voor wakker worden, maar dan in een extreme vorm van politieke correctheid die is komen overwaaien vanuit de States waar het een boost kreeg na het tot stand komen van Black Lives Matter (BLM), nota bene na de dood van een crimineel door overdadig politiegeweld. Zo werkt het echter niet en wordt het stilaan tijd dat men e.e.a. wat gaat relativeren.
Bij een depot van het transport- en overslagbedrijf Kuehne + Nagel, Logistics Nivelles , dat uitsluitend werkt voor Carrefour in het Waals-Brabantse Nijvel, werd een week gestaakt en hadden de medewerkers alle verkeer van en naar de zaak geblokkeerd. De reden ervoor was niet niks: het bedrijf stopt ermee in Nijvel en voegt de productie bij haar twee depots in Kampenhout en Kontich. De reden van de sluiting is, omdat zowel Kuehne + Nagel als Carrefour de productiviteit in Nijvel te laag vinden t.o.v. die van eenzelfde soort bedrijven in Vlaanderen. Meer dan 500 medewerkers riskeren in Nijvel hun job te verliezen.
Mocht die klacht over de productiviteit uit Vlaanderen gekomen zijn, was er waarschijnlijk een nog grotere politieke heisa over geweest. Nu komt ze echter van een Duits én een Frans bedrijf, die bevestigen wat we in Vlaanderen al lang weten. Met daarbij het feit dat de productiviteit in Waals-Brabant nog de hoogste is van alle Waalse provincies. Elders in Wallonië is het dus nog erger.
Ondertussen is de staking in Nijvel opgeschort maae is het niet duidelijk wat er verder gaat gebeuren. De rekken bij Carrefour zullen wel weer bijgevuld worden, maar waar vandaan is niet bekend. Hoe het ook afloopt, is het wel een teken aan de wand dat men ook in het buitenland stilaan begint te beseffen dat, als men in dit land investeert, men dat best in Vlaanderen doet, waar de provincie met de laagste werkzaamheidsgraad nog altijd beter werkt dan de Waalse met de hoogste.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit:
Bij de verslaggeving over de betoging van het ABVV tegen het Interprofessioneel Loonakkoord (IPA) kwam een der betogers op de Tv vertellen dat wij hier nog altijd productiever zijn dan onze buurlanden. Dat is ooit geweest, maar zeker t.o.v. Duitsland en Nederland is dat niet meer het geval. Door digitalisering en automatisering wordt die productiviteit zowat overal dezelfde. En dan hebben wij hier nog het verschil tussen noord en zuid, zoals hierboven reeds vermeld, waardoor het algemeen gemiddelde een stuk lager ligt dat bv t.o.v. in Vlaanderen alleen.
Ik kom nog even terug op mijn blog van 29 september over het failliet van de Franstalige Gemeenschap die haar 50ste verjaardag had gevierd met een schuld van meer dan één miljard euro. Buiten het feit van die schulden, is er ook nog de benaming die de francofonen dat gedrocht geven, nl de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, die grondwettelijk niet eens bestaat. Ik heb me daaraan meer dan eens al geërgerd en ik blijk, gelukkig, niet de enige te zijn.
N.a.v. dat 50 jarig bestaan stuurde Annelies Verlinden, kersvers minister van Binnenlandse Dinges die Franse Gemeenschap nl een tweet met gelukwensen en dat niet op naam van de Gemeenschap, maar van die ongrondwettelijke benaming van federatie. Het is niet de eerste kemel die de topadvocate schiet. Denk maar aan het barbecue verhaal dat zelfs de Washington Post haalde. In de zaak van de ‘fédération’ krijg ik nu gelijk van niemand minder dat Bertje Anciaux – waarvan ik nooit een fan ben geweest - die schrijft dat een minister van Binnenlandse Zaken geen ongrondwettelijke benamingen mag gebruiken en dan al zeker niet in het Nederlands.
Als het goed is, zeggen we het ook, zelfs van Kris Peeters, die als toenmalig Vlaams minister-president zei, dat hij niet begreep dat men aan de ene kant Brussel als volwaardig gewest erkend wil zien en langs de andere kant de Vlamingen in Brussel negeert.
Bij mijn weten stond er over die federatie ook geen woord in de Septemberverklaring van de regering Pasbon die nog altijd vleugellam wordt gemaakt door de twee traditionele partijen van de Vlaamse meerderheid die ook in de federale regering zitten. Van de oppositie die men ervan verwachtte na het tot stand komen van Paarsgroen+ is niet veel in huis gekomen.
