Na de Vlaamse feestdag krijgen we volgende week de nationale en dan zullen we eens gaan zien wat we gaan zien. Paarsgroen+ zou dan nl afkomen met de hervormingen uit haar regeerakkoord, nl van de pensioenen, de fiscaliteit, de energie, de koopkracht en nog van dat moois.
Dinsdagmorgen liep de zoveelste vergadering van het kernkabinet over de pensioenen uit op een even zoveelste sisser, gewoon omdat de plannen van de PS, gesteund door Ecolo, financieel niet te verwezenlijken zijn. Met de hervorming van de fiscaliteit is het al niet veel beter gesteld en die van de energie en de koopkracht zijn nu al verwezen naar het najaar. België zit op zijn tandvlees en dat zal nog erger worden als de inflatie zich doorzet en Europa een einde zal maken aan het goedkope geld.
Vlaanderen kan zich spiegelen aan Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen, allemaal landen met een hogere welvaart en minder armoede. Jammer genoeg geldt dat niet voor België, met de DDR-toestanden die PS en de groenen ons voorhouden en ons hoogstens een plaatsje zullen opleveren bij de armlastige landen van de Club Med.
Vanuit het Vlaams economisch standpunt is een nieuwe en hopelijk laatste staatshervorming nodig en die zal er niet komen met allerlei werkgroepen of een burgerbevraging waaraan amper één procent van de bevolking heeft aan mee gewerkt.
Bij de 11 juli-viering op het stadhuis van Brussel, die nog altijd officieel ‘de hoofdstad van Vlaanderen’ blijkt te zijn (hoelang nog?), was er ook kritiek op de Vlaamse regering, o.m. van ons mateke. Die kritiek was gedeeltelijk terecht, al had men er in één adem moeten bijvoegen, dat Vlaanderen nog steeds ELK JAAR zo’n 12 miljard euro van haar welvaart aan Wallonië afstaat, die er niet veel meer mee doet dan uitdelen aan hun politiek en administratief benoemden. Stel eens voor wat we daar zelf mee zouden kunnen aanvangen...
Vóór de regionale verkiezingen van 2024 kan daar weinig aan gedaan worden. Toch zou het geen kwaad kunnen zich daar zo goed mogelijk naar voor te bereiden. Om te beginnen moeten we er voor zorgen dat er bij die regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt. Dat zal alleen kunnen als de kopstukken van de N-VA hun veto tegen het VB laten vallen. Zolang dat niet gebeurt, kunnen we alle Vlaamse kiezers, ook die van de N-VA, aanraden tenminste bij de regionale verkiezingen voor het VB te stemmen.
Als de Vlaamsnationalisten in de regionale verkiezingen de meerderheid zouden behalen – conditio sine qua non - , moeten ze Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België (de zgz ‘Senelle doctrine), met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het soevereine Vlaamse volk. Pas daarna kan er gepraat worden.
Zoals politicoloog Bart Maddens stelt (mijn blog van 4 dezer), moeten de nieuwe meerderheidspartijen in die nieuwe Vlaamse regering dan stellen dat ze geen nieuwe federale regering zullen steuren zonder eerst een akkoord over een hopelijk laatste staatshervorming. Als de francofonen daarmee niet instemmen en misschien zelfs niet meer met de nieuwe Vlaamse deelregering zouden willen praten, omdat het VB erbij zal zijn, dan houdt dit België op verder te bestaan en zal het nooit meer uitgevonden worden.
In deze rubriek heb al meermaals gepleit om die Franse Gemeenschap af te schaffen. Vlaanderen heeft zoiets nooit gehad, waarom de Francofonen dan wel? De reden daarvoor vond ik in ’t Pallieterke van vorige week. In een interview verklaarde Lorenzo Terrière, een jonge politicoloog verbonden aan de UGent, dat de Waalse regering en de Franstalige Gemeenschapsregering begin jaren 2000 de facto wél waren samengevoegd, net zoals dat in Vlaanderen gebeurd was. De splitsing kwam er pas in 2014 toen de PS naast de federale regering van Michel greep en een deel van haar politiek benoemde personeel uit de boot viel. Sindsdien heeft Francofonië alles dubbel: minister-presidenten, ministers, regeringen en kabinetten, zonder dat daar ook maar iets tegenover staat. Als Wallonië consequent was, had het bij de daarop volgende verkiezingen; toen de PS er niet alleen weer bij was, maar zelfs de grootste regeringspartij werd, die Franse Gemeenschap weer kunnen laten deel uitmaken van het Waalse gewest, maar dat gebeurde niet. Het ging dus louter om de postjes, Daardoor verliest het Waalse gewest jaarlijks enorm veel geld dat men via België van Vlaanderen hoopt terug te krijgen en wat meteen verklaart waarom de PS, volgens Magnette, een volgende staatshervorming niet meer wil. Dan zou het immers gedaan kunnen zijn met potverteren op de kap van Vlaanderen.
En dan hebben we het nog niet gehad over de Belgische werkzaamheidsgraad van 80% die Crootje aan Europa beloofd heeft tegen 2030. Wallonië haalt nu zelfs de 70% niet en rekent erop dat Vlaanderen weer het verschil zal maken, terwijl ze mee blijven profiteren. De tijd om daarover te debatteren zal er niet meer zijn als er geen hopelijk laatste staatshervorming komt. Het wordt dan de finale confrontatie.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (19 Stemmen) Tags: In deze rubriek heb al meermaals gepleit om die Franse Gemeenschap af te schaffen. Vlaanderen heeft zoiets nooit gehad, waarom de Francofonen dan wel? De reden daarvoor vond ik in ’,t Pallieterke van vorige week. In een interview verklaarde Lor
11-07-2022
11 juli
En zo zijn we weer beland bij de Vlaamse feestdag, een gebeurtenis waarbij we nog steeds niet veel te vieren hebben. Het is nog altijd de feestdag voor de happy few, geen officiële. Zoals ik al meer heb geschreven, hoeft men van 11 juli geen extra feestdag te maken, maar men zou hem wel kunnen wisselen met bv de Belgische van 11 november, wanneer het toch meestal kil en nat is. Die herdenking van WO I zou men dan kunnen blijven houden, maar tijdens het weekeinde vóór of na de dag zelf, zoals men dat ook doet in de U.K.
Op 11 juli zal er geen spectaculair nieuws te rapen vallen. Misschien wel tegen 21 juli als Paarsgroen+ zijn hervormingen zou bekend maken, al is ook dat twijfelachtig..
Het wordt hoog tijd dat men België hervormt en – als dat niet lukt – ermee ophoudt. Met zijn districten (in de steden), gemeenten, fusiegemeenten, intercommunales, provincies, bestuurlijke regio’s (uitvinding van Bart Somers), gewesten, een overbodige senaat en een federatie, ziet men het bos niet meer door de bomen. Wat zou daar kunnen bespaard worden, al blijft die kans klein dat het effectief zal gebeuren. De PS van Magnette wil nl geen staatshervorming meer. Het enige wat Vlaanderen daartegen kan doen is na de verkiezingen van 2024 één centrumrechts blok te vormen om de confrontatie, niet het debat, met de francofonen aan te gaan. De kans bestaat trouwens dat die niet eens met ons nog zullen willen praten als ook het VB er dan bij zal zijn. Een reden te meer om rechts te stemmen en te stoppen met dit land dat men – als het niet bestond – nooit meer zou uitvinden (dixit The Economist).
Ik ga nog even door over Rik Van Looy, want ik heb daar toch iets speciaals mee meegemaakt.
Vroeger was er bij het wielrennen ook de klassieker Sassari-Cagliari, een tocht van ± 200 km van noord naar zuid Sardinië én bestond er daarenboven ook nog een Ronde van Sardinië. Dat was ergens in de jaren 1960, toen wij daar zo’n negen jaar gewoond hebben. Rik Van Looy heeft die klassieker een paar keer gewonnen en ook één keer de ronde. Die vertrok in Cagliari en de eerste rit dat jaar bracht de renners vanuit de hoofdstad naar een plaats aan de noordoostkust van het eiland. Speciaal aan die rit was, dat die grotendeels plat was, met uitzondering van een stuk over een uitloper van de Gennargentu, het centrale gebergte van het eiland. Daar ging de weg zelf van het zeeniveau naar 1.000 meter erboven. Dat was geen steile klim maar een lang stuk vals plat. Wetende dat Van Looy geen echte klimmer was, maar zo iets wel baas zou kunnen, hadden we buiten Cagliari langs de weg een groot plakkaat in het Nederlands geplaatst waarop in grote letters stond : ‘Win vandaag en win de ronde’. En effectief, uitgerekend waar dat vals plat begon, plaatste Rik zijn demarrage en, met één Italiaan in zijn wiel, was hij vertrokken, Hij won die eerste rit met een voorsprong van zo’n 7 minuten en zou ook die ronde winnen.
Nu vroeg ik mij af, of Rik ons plakkaat zou gezien hebben en toen we later in Kasterlee kwamen wonen, dus in zijn regio, nam ik me voor hem dat zelf eens te vragen als ik hem bij gelegenheid zou zien. Dat gebeurde ook, jaren later, toen ik hem met zijn Mimi tegen kwam in een Kastels restaurant. Hij wist nog de naam van de Italiaan die met hem ontsnapt was – Venturelli – maar van dat plakkaat herinnerde hij zich niets. ‘Ge kunt niet geloven wat daar allemaal langs zo’n parcours staat’, zei hij, ‘Op den duur zie je daar als coureur niet meer naar’. Jammer, maar Ik kon me wel troosten met de gedachte dat ik toch goed geraden had waar hij zou toeslaan, de rit én de ronde zou winnen.
Met Wout Van Aert heeft Vlaanderen, er een klasbak bij. Hij doet me denken aan Rik Van Looy. Wout komt uit Lille, een buurgemeente van Kasterlee, maar woont nu in Herentals toevallig ook de stad van Rik II, die afkomstig is uit Grobbendonk, allemaal in de stille Kampen.
Van Aerts’ carrière begint zo’n beetje op die van Rik Van Looy te gelijken, niet alleen wat zijn successen, maar ook zijn minder goede invallen betreft. Dat voortijdig zijn hand opsteken aan de meet en de kamikazerit in de Ronde van Frankrijk tussen Binche en Longwy zijn daar voorbeelden van. Wat dat laatste betreft, reed Wout feitelijk tegen zichzelf en was hij de gele trui nooit kwijt gespeeld als hij zich ingehouden had. Het doet me denken aan een Belgisch kampioenschap in Herentals toen Rik Van Looy in zijn glorietijd voor eigen volk kort na de start al aan de haal ging, bijna de hele koers voorop bleef, maar in de laatste ronde door iedereen werd voorbij gereden. En dan was er nog dat wereldkampioenschap met Benoni Beheyt en de fratsen met Willy Vannitsen.
Van Looy blijft niettemin een van de beste naoorlogse Vlaamse coureurs, met een erelijst om U tegen te zeggen. Als hij wat leper was geweest – zoals Rik I bv (ook al een streekgenoot) – had hij nog meer gewonnen. Dat geldt ook voor Van Aert die hopelijk zijn jeugdzondes voorbij geraakt, waar zijn Kempense supporters alleen maar blijer zullen van worden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (17 Stemmen) Tags: Met Wout Van Aert heeft Vlaanderen, er een klasbak bij. Hij doet me denken aan Rik Van Looy. Wout komt uit Lille, een buurgemeente van Kasterlee, maar woont nu in Herentals toevallig ook de stad van Rik II, die afkomstig is uit Grobbendonk, allemaal
08-07-2022
De gevangenenruil
In de zaak van de mogelijke gevangenenruil van de Belgische ngo-vertegenwoordiger met de in België reeds veroordeelde Iraanse terrorist, durft onze pers Iran eindelijk een schurkenstaat noemen. Dat gebeurde zelfs in de Kamer waar de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen die ruil in principe goedkeurde. Hij moet door het parlement nog bevestigd worden in een ‘plenaire zitting’, zoals dat heet. Als dit doorgaat, wordt er echter wel een precedent geschapen waar schurkenstaten zoals Iran (er zijn er nog) later wel eens zouden op kunnen inspelen en landgenoten zouden kunnen arresteren zonder enige vorm van schuld, alleen maar om ze daarna te kunnen ruilen tegen echte, soms hier al veroordeelde, terroristen, zoals nu het geval zou kunnen worden.
Wat die Olivier Vandecasteele voor zijn ngo ging doen in Iran, waar het regime van de ayatollah’s geen oppositie verdraagt en die zelfs gaat vervolgen tot in Europa, is mij trouwens een raadsel. Hij is van niets officieel beschuldigd, maar zit er wel sinds februari in een soort isoleercel en het lijkt er steeds meer op dat hij alleen is opgepakt om te dienen als pasmunt voor die gevangenenruil met een in België veroordeelde terrorist.
Het zou geen kwaad kunnen als men onze ngo’s, die in het buitenland werken en waarvan buitenstaanders zo goed als niets afweten, eens grondig zou screenen. Het is nu al geweten dat deze organisaties aardig wat geld beheren dat bedoeld is voor de armen en vervolgden van deze wereld, maar waarbij menigeen zich afvraagt hoeveel procent van het hier geïnde geld tenslotte terecht komt bij de mensen voor wie het bedoeld is. En dan hebben we het nog niet over de miljoenen euro’s die Meryam Kitir, federaal minister van o.m. Ontwikkelingssamenwerking (Vooruit) - in ‘Onaf’: de ‘minister van wereldwijd-geld-over-de-balk-gooien’ genoemd - inderdaad kwistig uitdeelt. Geld dat, nota bene, er feitelijk niet is en door de Staat moet geleend worden.
---
Wat de mogelijks verplichte legerdienst voor ‘jongeren’ betreft (vraag van Annie, op mijn blog van gisteren): Ja, die worden ook opgeroepen en krijgen een kans, maar ze zullen de Belgische nationaliteit verliezen als ze het niét doen. En wie een dubbele nationaliteit heeft, zal moeten kiezen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (14 Stemmen) Tags: In de zaak van de mogelijke gevangenenruil van de Belgische ngo-vertegenwoordiger met de in België reeds veroordeelde Iraanse terrorist, durft onze pers Iran eindelijk een schurkenstaat noemen. Dat gebeurde zelfs in de Kamer waar de Commissie voor Buit
07-07-2022
Absurdistan (vervolgverhaal)
Liefst 5.500 studenten hebben zich kandidaat gesteld om mee te doen met het ingangsexamen voor (tand)arts. Nog vóór één uitslag bekend was, werd er reeds gesteld, dat slechts één op de vier zal mogen beginnen aan de studie, dat terwijl er een groot tekort blijft aan tandartsen, spoedartsen, kinderartsen en huisartsen. Ik klaag dit al aan van zolang ik mijn blogs schrijf, omdat ik het persoonlijk heb meegemaakt met een kleinzoon die een jaar verloor omdat hij bij dat ingangsexamen niet geslaagd was in een multiple choice examen, dat niets te maken had met geneeskunde.
De drie op de vier die nu niet slagen, mogen het in augustus nog eens proberen, nota bene, mits een extra betaling om aan de test deel te nemen. Men zou haast denken dat ze het daarom doen. Dat alles terwijl er steeds meer dorpen en zelfs gemeenten zonder huisarts komen te zitten.
---
Ik kom nog even terug op mijn blog over de mogelijke herinvoering van de militaire dienstplicht. Die is nl ook nodig voor de ondersteuning van onze politie. Als gevolg van de afschaffing van de Rijkswacht heeft België nl geen Plan B als er iets serieus misloopt. In de ons omliggende landen heeft men die fout niet gemaakt en zijn de gendarmes in Frankrijk, de marechaussees in Nederland, de carabinieri in Italië en de guardia civil in Spanje niét afgeschaft. Only in Belgium
In deze rubriek heb ik al eens meer geschreven, dat men in dit land de militaire dienstplicht best opnieuw zou invoeren. Dit heeft niet alleen te maken met de oorlog in Oekraïne, maar ook o.w.v. het feit dat er bij ons leger een steeds groter tekort is aan gekwalificeerd personeel en dat slechts een derde van onze strijdkrachten jonger is dan 40 jaar. Het mopje dat ons leger het best bewapende pensioenfonds ter wereld zou zijn, is daarvan het gevolg.
Nu hoor ik tot mijn verbazing dat de algemene dienstplicht bij ons, zo’n 30 jaar geleden, niet is afgeschaft, wel opgeschort. Dat maakt alles een stuk eenvoudiger, waardoor onze federale regering die dienstplicht terug kan invoeren via een eenvoudig koninklijk besluit. Hopelijk gebeurt dat.
Ondertussen zijn de tijden natuurlijk veranderd en zal e.e.a. niet meer gebeuren zoals het vroeger was. Om te beginnen zou het vrouwvolk ook worden opgeroepen. Emancipatie moet in twee richtingen werken. WeToo. Het beste lijkt me eens te kijken naar wat er in Scandinavië is gebeurd. Daar hebben alle landen nog een normale dienstplicht, zoals in Finland of een tijdelijke zoals in Zweden, Noorwegen en Denemarken. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 19 met van dit jaar worden in Zweden bv elk jaar zo’n 6.000 achttienjarigen geselecteerd voor een opleiding van zes maanden tot anderhalf jaar, naargelang hun eigen voorkeur. Ze worden daar fatsoenlijk voor betaald en het systeem blijkt zo goed te werken, dat heel wat van die dienstplichtigen achteraf besluiten beroepsmilitair te worden. Daarmee zou men bij ons het probleem van de onderbezetting van de baan kunnen helpen en tegelijkertijd goed opgeleide jongeren een betere toekomst bezorgen, waarover ze zelf kunnen beslissen.
Al sinds de jaren 1970/80 heeft België wat men noemt een ‘demografisch deficit’. Van zijn ± 11,5 miljoen inwoners zijn er amper 5 miljoen effectief aan het werk. Dat er een vergrijzing aankwam, wist men toen reeds en Jean-Luc Dehaene had daarvoor een spaarpotje opzij gezet. Dat werd daarna wel vakkundig leeggeplunderd door de tandem Verhofstadt-Vande Lanotte. De eerste de uitvinder van de ‘actieve welvaartstaat’, de tweede die van het Zilverfonds, dat een lege doos bleek te zijn..
Duitsland heeft zich tijdens de crisis van 2008/12, de zgn ‘Eurocrisis’, reeds ingedekt tegen het maken van schulden door de ‘Schwarze Null’-politiek van toenmalig minister van Financiën Schäuble. Dat was een buffer die hun welvaartstaat zou beschermen bij de vergrijzing. Nederland deed ook iets dergelijks, al viel dat zo niet op omdat daar de pensioenfondsen werken als een soort multinationals die niet, zoals bij ons, uit de (lege) staatskas kunnen graaien, maar hun goed gespekte fondsen beleggen..
België heeft die buffers nooit gehad. Buiten de problemen die er ook overal elders zijn, zitten wij opgescheept met twee landshelften die een eigen koers varen, maar waarbij steeds dezelfde moet opdraaien voor de tweede. Doet me denken aan dat oude mopje uit de tijd toen de Boudewijnsnelweg Antwerpen-Luik werd aangelegd. De dag nadat de werken de taalgrens gepasseerd waren, stond er aan Waalse kant een plakkaat met het opschrift: ‘Ici on parle le Français’. De volgende dag stond er ook aan de Vlaamse kant een plakkaat, met daarop: ‘Hier werkt men’.
Bart Maddens is een Vlaamsgezind hoogleraar en politicoloog aan de faculteit Sociale Wetenschappen van de KU Leuven. Hij maakte deel uit van de Gravensteengroep, een eerder linksgezinde groep van Vlaamse intellectuelen en kunstenaars die op 21 februari 2008 een pleidooi voor een verdere staatshervorming openbaar maakte. Hij schrijft af en toe in de maandbladen van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Dat deed hij zopas nog eens in de juli-editie van Onaf en was weer waard gelezen te worden..
Maddens heeft zo zijn twijfels over het magische 2024 en schrijft dat de Vlaamse partijen bij de volgende verkiezingen moeten stellen geen nieuwe federale regering nog te zullen steunen zonder akkoord over een volgende staatshervorming. Daarin wordt hij zelfs onrechtstreeks bijgetreden door Le Soir, die in haar editie van 7 juni stelde dat alles anders zou kunnen worden met een absolute meerderheid van Vlaamsnationalisten in hun eigen parlement.
Dat laatste wil echter niet zeggen dat dan alles in kannen en kruiken zal zijn. Maddens verwijst hierbij naar het overgangsmechanisme dat ervoor moet zorgen dat vanaf 2025 de transfers van noord naar zuid door Wallonië zouden teruggeschroefd worden (na het akkoord met de PS om in 2014 de regering Di Rupo tot stand te brengen). Dat zou – volgens Maddens - niets betekenen, zolang de Walen ook dan schulden zullen kunnen blijven maken, zoals ze nu – samen met de groenen - willen realiseren via een onbetaalbare pensioenhervorming.
Zaterdag was er dan de uitgestelde Nieuwjaarsreceptie van de N-VA, waarop Bart De Wever terecht de federale regering in het algemeen en de PS in het bijzonder in hun hemd zette. Ook cd&v en Open VLD kregen, even terecht, een veeg uit de pan omdat ze die links francofone federale regering blijven steunen. Hij herhaalde hierbij wel, dat hij toch het debat met de PS wil aangaan voor een verdere confederatie van dit land. Ik denk niet dat dat veel zal uithalen. Men moet met de PS geen debat meer aangaan, maar de confrontatie, zeker als de francofonen hun cordon médiatique in stand blijven houden, weigeren met het Vlaams Belang zelfs maar te praten en op die manier van de Vlaamse meerderheid een politieke minderheid blijven maken.
In het regeerakkoord van Paarsgroen+ staat o.m. dat men de minimumpensioenen zou optrekken tot 1.500 euro voor iedereen. Begin september 2021 pakte minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) uit met haar hervormingsplannen ter zake. Dat gebeurde toen niet in de ministerraad noch in het parlement, maar meteen in de media, want buiten socialisten en groenen wou geen andere meerderheidspartij daarvan horen. Over dat minimumpensioen waren die het alleen eens als er een loopbaan van 45 jaar tegenover stond. Tegelijk zou men de zgz ‘gelijkgestelde periodes’- pensioen, ziekte en tijdskrediet (‘Only in Belgium’) - niet meer laten meetellen en dus afschaffen. Lalieux blijkt echter aan haar plannen niets gewijzigd te hebben en wil iedereen na een carrière van 30 jaar die amper 10 jaar daarvan effectief gewerkt heeft, dezelfde 1.500 euro geven. Lijkt haast ‘Win for Live’, PS- versie.
Als het doorgaat, zal die PS-grap, volgens het planbureau, de nu reeds lege staatskas jaarlijks 3,2 miljard euro extra kosten. Reken daar nog de loonsverhoging van 3 tot 7% bij die Peter(a) The Sucker (Groen), minister van Ambtenarenzaken aan haar ambtenaren wil geven en die jaarlijks nog eens 180 miljoen extra zullen kosten. Maandag a.s. zou het Planbureau daarover verdere tekst en uitleg moeten geven.
Als deze uitgaven er zouden komen, zullen die gecompenseerd moeten worden door op andere zaken te besparen én door nieuwe belastingen. Geloof het fabeltje niet dat dit ook zou kunnen door het optrekken van de Belgische werkzaamheidsgraad naar 80%. Wallonië haalt in 2030 zelfs de 70% niet.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: Europa heeft al laten weten dat België 1,4 miljard euro minder zal krijgen uit het Europese relancefonds. De kans is groot dat dat bedrag ondertussen ofwel al is uitgegeven ofwel gepland is dat te doen.
Er was deze week nogal wat te doen over de huur van de sociale woningen in dit land. Sinds jaren zijn er al lange wachtlijsten waarop kandidaat-huurders soms eveneens jarenlang al wachten. Men heeft al verscheidene initiatieven genomen om het tij te keren, maar tot nu toe zonder veel succes.
Zo was er eerst de zoektocht naar eigendommen van immigranten die hier een sociale woning huurden, maar in het thuisland nog eigendom hadden. Daarna heeft men ook een grens getrokken voor wie boven een zeker bedrag aan inkomen had. Nu is daar nog bijgevoegd om te zien of men niet teveel spaargeld op de rekening heeft staan. Op al deze maatregelen kwam er steeds het nodige protest van de wereldverbeteraars, al moet gezegd worden dat de Vlaamse regering ter zake het been stijf houdt. Sociale woningen moeten gaan naar de armste mensen, niet naar wie elders eigendom heeft, een goed inkomen en/of een grote spaarpot.
Bij de kandidaat-huurders van sociale woningen zijn er ook steeds meer éénouder gezinnen, meestal van stuk gelopen huwelijken. Ook dat is een teken des tijds en komt vooral doordat onze bevolking niet- of minder gelovig is geworden, waardoor heel wat situaties die vroeger uitzonderingen waren nu schering en inslag zijn. Men leeft er maar op los, men hoort dingen die er vroeger ook wel waren, maar veel minder en die niet meteen op straat werden geworpen zoals dat tegenwoordig gebeurt via de (a)sociale media.
Ondertussen blijft de wereld maar veranderen en gaat alles – ook dat veranderen - steeds sneller. We gaan nog heimwee krijgen naar die goeie, ouwe tijd.
‘Als ons kat een koetje was, konden we ze onder de stoof melken’, was een mop uit mijn jonge tijd. Die stoof was een zgz ‘Leuvense’, die halfweg de vorige eeuw de open haard vervangen had en werkte op steenkool. Nu verschillende landen de productiebeperkingen op steenkoolcentrales hebben opgeheven, zit een terugkeer van dat soort kachel er misschien wel in.
Als ik in mijn jonge tijd, vlak na WO II, thuis kou kreeg, ging ik naast onze Leuvense stoof zitten, met mijn voeten op een bankje eronder en was ik meteen opgewarmd. Maar die kachel diende nog voor heel wat meer dan te verwarmen. Het had een oven, waar e.e.a. in kon worden opgewarmd.
Men kon er ook op koken, wafels op bakken en strijkijzers verhitten (iets wat ik nog gedaan heb tijdens mijn legerdienst in 1960 in Leopoldsburg!).
Het zal allemaal hopelijk zo’n vaart niet lopen, maar men weet maar nooit. Ik heb er in elk geval geen slechte herinneringen aan. Als we straks worden aangemaand om elke dag een dikke trui te dragen, de thermostaten in huis wat lager te zetten en dergelijke zaken meer, zou men er wel eens heimwee naar kunnen krijgen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (17 Stemmen) Tags: ‘,Als ons kat een koetje was, konden we ze onder de stoof melken’,, was een mop uit mijn jonge tijd. Die stoof was een zgz ‘,Leuvense’,, die halfweg de vorige eeuw de open haard vervangen had en werkte op steenkool. Nu verschillend
30-06-2022
Méér NAVO !
Slecht nieuws voor Poetin bij de start van de NAVO- bijeenkomst in Madrid. Turkije heeft zijn veto tegen de toetreding van Finland en Zweden tot de Westerse Verdedigingsorganisatie laten vallen. Daardoor wordt de grens tussen Rusland en de bij de NAVO aangesloten landen met 1.300 km verlengd en wordt het steeds duidelijker dat één van Poetins doelen, nl het Westen uit elkaar spelen, grandioos mislukt is. I.pl.v minder, krijgt hij nu meer NAVO-buren.
Het feit dat Zweden en Finland, landen die respectievelijk 200 en 80 jaar neutraal zijn geweest, verkiezen onder de paraplu van de NAVO te komen schuilen, nu ze met wat gebeurd is in Oekraïne, gezien hebben wat een verschil het kan maken als ge die garantie niét hebt. Het is Rusland, niet de NAVO die steeds de buurlanden bedreigt. Oekraïne was al dertig jaar een onafhankelijk land dat even onafhankelijk kon kiezen voor de invloedsfeer waarin het verder wou.
De oorlog in Oekraïne lijkt ondertussen een slijtageslag te worden, die nog maanden, misschien zelfs jaren kan duren. I.pl.v. de zes dagen die Poetin nodig dacht te hebben om dat land in te nemen – wat kon afgeleid worden aan de voedselpakketten die zijn trollenleger meekreeg – zijn ze daar nu al vier maanden aan het vechten en wat ze veroverd hebben lukte alleen door eerst alles plat te bombarderen. In Syrië leek het er al op dat de Russische luchtmacht niet in staat was precisiebombardementen uit te voeren en daarom – om zeker te spelen – maar álles plat gooide, zoals ook gebleken is uit het bombardement op dat grootwarenhuis in centraal Oekraïne en eerder op de crèche in Marioepol.
Poetin heeft de oorlog in Oekraïne al lang verloren. In het beste geval krijgt hij nog het Russisch sprekend deel van de Donbas dat zijn leger ondertussen ook plat gebombardeerd heeft. Deze oorlog verwoestte onnodig duizenden mensenlevens, ook Russische. Waar was dat goed voor?
De Russische invasie in Oekraïne zal herinnerd worden als een van de grootste blunders die een leider van een wereldmacht ooit maakte. Jammer genoeg zijn we er nog niet vanaf.
Op de Vlaamse feestdag van 2020 was er in het Antwerpse stadhuis een ontmoeting tussen Bart De Wever en Paul Magnette, deze laatste vergezeld van Thomas Dermine, ondertussen staatssecretaris voor Relance en Strategische Investeringen in de regering Decroo. Er is toen uitgebreid gepraat over een mogelijk confederalisme waarbij Magnette bereid zou geweest zijn daarin heel ver te gaan en dat confederalisme a.h.w. zou aanvaarden in een soort ruil voor een ‘socialistisch sociaaleconomisch beleid’. Mede door de woordbreuk van Open VLD-voorzitter Lachaert t.o.v. zijn blauwe achterban, is daar niets van in huis gekomen en werd Paarsgeel vervangen door Paarsgroen. Door de toetreding van cd&v, die alleen maar diende om de Vlaamse federale oppositie te verzwakken, werd het tenslotte Paarsgroen+, waarbij de N-VA van De Wever, na het Marrakech-debacle, de verhoopte herverkiezing er niet doorkreeg en bij de doorstart tot twee keer toe het deksel op de neus kreeg.
Niettegenstaande zijn partij telkens genegeerd werd, blijft De Wever mordicus vasthouden aan een mogelijk akkoord met de PS voor 2024. Om nog eens een keer voor de gek te worden gehouden? Met de hete adem van de Waalse communisten - die het Waalse ABVV in hun greep hebben - in zijn nek, regerend met een partij die hij minacht (MR) en een die hij wantrouwt (Ecolo), zit er voor Magnette niets anders op dat de linkse kaart te blijven trekken. Het enige wat De Wever daarbij nog mag komen doen, is Wallonië de garantie geven dat Vlaanderen de rekening wel zal betalen.
Zoals verwacht werd Sammy Mahdi vorige zondag verkozen – in pretpark Plopsaland, nota bene - tot nieuwe voorzitter van de christendemocraten. Hij was ook de enige kandidaat voor de alles behalve benijdenswaardige job en van hem wordt verwacht dat hij de zieltogende partij er weer bovenop zal brengen. De Verlosser, zeg maar en dat kan men letterlijk nemen. De naam Mahdi, uitgesproken zoals hij geschreven is – met een ‘a’ dus – betekent in het Arabisch nl ‘Verlosser / Messias, wat waarschijnlijk de reden is waarom Sammy in zijn achternaam de ‘a’ als ‘e’ wil uitgesproken horen.
Of hij het waar gaat maken, is een ander paar mouwen. Hij zou best kunnen beginnen met zijn partij uit de federale Paarsgroen+ regering terug te trekken, want ze hebben haar daar niet eens nodig, zodat de deelname zich daar beperkt tot het verwerven van postjes, net zoals trouwens bij Open VLD het geval is. Persoonlijk vind ik dat hij best die zwarte baard zou afscheren. Hij zou er m.i. een stuk sympathieker mee uitzien. Er lopen dezer dagen al genoeg griezels rond.
---
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren om te zeggen dat ik ook niet geloof in een samenwerking tussen N-VA en VB, zolang De Wever dwars blijft liggen. Daarom mijn oproep aan die N-VA kiezers die recentelijk zegden wél samen te willen werken, zich eventueel te beperken tot het stemmen voor het VB op enkel de regionale kieslijst, waardoor de kans op een meerderheid van Vlaamsnationalisten in het eigen Vlaamse parlement mogelijk blijft, ongeacht wat De Wever daarover nog vertelt.
Bart De Wever blijft volharden in de boosheid en heeft nog eens herhaald dat hij niet zinnens is zijn N-VA te laten samenwerken met het VB, zelfs niet als die twee partijen samen een meerderheid in het Vlaams parlement zouden halen bij de regionale verkiezingen van 2024.
Als het klopt, dat meer dan 80% van de N-VA kiezers wél met het VB wil samenwerken (mijn blog ‘Vlaanderen 2024’ van 18 dezer), dan zit er niets anders op dan dat we de N-VA kiezers aanraden bij de regionale verkiezingen van 2024 voor het VB te stemmen. Als we er op die manier in slagen van het VB de grootste partij te maken, dan zal die eerst aan bod komen voor de vorming van een nieuwe Vlaamse gewestregering. Zelfs mocht dat niet lukken, zal er dan toch de kans bestaan dat De Wever er ook niet in zal slagen, daar hij niet aan een andere meerderheid zal geraken, tenzij misschien met ٔálle andere partijen, Groen en de PvdA inbegrepen. Zo’n scenario zal wel niemand zien zitten.
Er is ook een tussenoplossing in deze zaak en dat zou zijn dat de N-VA kiezers, die willen samenwerken, voor het VB zouden stemmen op de gewestelijke kieslijsten en voor de N-VA op de federale. Op die manier zullen het de N-VA kiezers zijn en niet Bart De Wever die op deze voor Vlaanderen zo belangrijke verkiezingen de doorslag zullen kunnen geven en die ervoor zullen zorgen dat Vlaanderen - via een soevereiniteitsverklaring in het Vlaamse parlement - een eerste beslissende stap zal kunnen zetten naar zelfstandigheid. -
In mijn blog van gisteren had ik het er al over, dat Crootje bij de laatste peiling van Ipsos zijn eerste plaats was kwijtgespeeld, waardoor zijn zgz ‘premierbonus’ – een van de redenen waarom voorzitter Lachaert zijn Open VLD naar Paarsgroen i.pl.v. Paarsgeel leidde - lijkt uitgewerkt. Ik heb over die Lachaert al e.e.a. geschreven en blijk niet de enige te zijn die dat doet. Hieronder een korte bloemlezing van wat ‘t ¨Pallieterke van deze week over de man schrijft en waarom mede als gevolg daarvan zijn partij zienderogen achteruit gaat.
‘ Lachaert wou geen coalitie zonder de grootste partij van het land. Hij deed het toch. De man wou geen kernuitstap. Hij deed het toch. Hij wou belastinghervormingen ten voordele van de belastingbetaler. Hij graait vol overgavc aan de begrotingsput die de belastingbetaler alleen maar meer geld zal kosten. Hij was stellig dat Groen alleen mocht mee regeren, als ze hun programma ritueel zouden verbranden. Hij voert het ondertussen uit. Een btw-verlaging vond hij onomwonden boerenbedrog. U weet wat daarvan gekomen is. Hij wou dat de gewesten over hun eigen centen mochten beschikken. Nu wil hij het gewicht weer federaal leggen.’
Bijna zo straf als Verhofstadt, de uitvinder van de ‘actieve welvaartstaat’ en grondlegger van de uit de hand gelopen Belgische staatsschuld. Alleen had die alles nog eens op papier gezet in zijn eerste drie Burgermanifesten. Voor wanneer die van Lachaert?
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren, waarin ik ‘insider’ Rudy Aernoudt liet zeggen dat met de PS aan de macht, Wallonië er nooit bovenop zal komen. Ik voegde daarbij dat dat ook geldt voor België met de PS mee aan de macht. Als voorbeeld kan men de houding nemen van PS-voorzitter Magnette, die maandag deel nam aan een nationale betoging tegen de federale regering, waarin zijn partij de grootste is. M.a.w. hij betoogde – niet voor de eerste keer trouwens - tegen zichzelf.
De financiële toestand van Wallonië, waarin de PS reeds enkele decennia mee de lakens uitdeelt, is rampzalig. Het verhaal van de failliete Franse Gemeenschap, die ze hoogmoedig ‘la Fédération Bruxelles-Wallonië’ blijven noemen, is bekend, maar niemand doet er wat aan en dat alles voor een entiteit die Vlaanderen al sinds het ontstaan der gewesten geïntegreerd had in haar gewest. Waarom doen Walen en Brusselaars dar niet? Gewoon omdat ze willen blijven genieten van de Vlaamse melkkoe die de door hen gemaakte schulden en de kosten van de extra overheidsjobs blijft bijpassen. Daaraan moet een einde komen en die gelegenheid kan zich voordoen bij de regionale verkiezingen van 2024.
Als de N-VA en het VB dan een meerderheid behalen in het Vlaamse parlement kunnen die, al dan niet samen met een derde partij (cd&v bv*), Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België (de zgz ‘Senelle doctrine’), met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat verhaal is bekend. Er zou echter nog bij kunnen komen dat de francofonen, als ze consequent zijn met zichzelf, met dit Vlaanderen niet eens meer zullen willen praten omdat het VB er dan bij zal horen. Het afschaffen van het cordon sanitair, dat niet thuishoort in een democratie, wordt dan een conditio sine qua non. We doen Wallonië daarna cadeau aan la douce France, het land waar ze nu al naar kijken zoals konijnen naar een lichtbak, de Oostkantonners gaan terug naar hun Heimat en de Brusselaars zullen zelf kunnen beslissen wat ze gaan doen, maar er dan ook de gevolgen en kosten van dragen..
Dat kan dan het einde van dit België worden, iets wat hopelijk binnen de EU zal kunnen worden opgelost..
---
* Ik schrijf cd&v, als eventuele derde partij, omdat ‘Les Engagés’, vroeger PSC en daarna CdH, de christendemocraten in Wallonië dus, niet veel meer voorstellen en misschien straks de kiesdrempel niet eens meer zullen halen. Vooruit is federaal nog altijd een aanhangwagentje van de PS en in Open VLD gelooft niemand meer. Zelfs Crootje moest in de laatste peiling van Ipsos zijn eerste plaats afgeven. Zijn premierbonus doet het niet meer.
