Zoals ik al geschreven heb, had ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ vollediger kunnen zijn, maar het heeft er in elk geval voor gezorgd dat onze mensen er mee geconfronteerd en sommigen zelfs wakker geschud werden. De linkse partijen Vooruit, PvdA en Groen mogen dan al kritiek hebben op de subsidiëring ervan, maar dat heeft er grotendeels mee te maken dat ze allergisch zijn voor het woord ‘Vlaanderen’. Op menige andere projecten die al subsidies hebben gekregen, hadden ze nooit kritiek. Enkele voorbeelden daarvan vond ik terug in de Lezersrubriek van ‘t Pallieterke, waar lezer Swa Cauwenberg, uit Antwerpen, een eerste opsomming geeft:
- ‘De Bedenkers’(675.644 euro) van VLD-minister Ceysens);
- De telenovelle ‘Emma’(1.203.570 euro) van Vooruit-minister Katleen Van Brempt;
- ‘Werk aan de winkel’(601.772 euro) en
- ‘Kinderen van Dewindt’(756.3941 euro) beide van Kris Peeters (cd&v)
- ‘Het Heizeldrama (300.000 euro)
- ‘Billie vs Benjamin’ (1,300.000 euro)
Daartegen werd door de linksen nooit geprotesteerd, waarschijnlijk, volgens Swa, omdat het woord ‘Vlaanderen’ niet in de titel stond.
Behalve Het Verhaal van Vlaanderen’ zendt niet alleen de VRT, maar ook de RTBF de fictiereeks ‘1985’ uit, een verzonnen verhaal over de Bende van Nijvel. Er is een verschil: de VRT zendt er de zondagavond maar één aflevering van uit, de RTBF twee. Wie de Franstalige versie volgt krijgt het verhaal in het Frans met de Nederlandse teksten gedubd (in het Frans oversproken), want onze francofonen hebben blijkbaar een probleem met het lezen van ondertitels. Het voordeel van die twee afleveringen is wel dat men de ‘afloop’ van het verhaal een maand eerder kent.
‘Afloop’ hierboven tussen aanhalingstekens, want in werkelijkheid is die er in de echte wereld niet en zal die er meer dan waarschijnlijk nooit komen. Zoals ik al eens schreef en steeds vol blijf houden, zouden de CCC, de ‘Cellules Communistes Combattantes’ er wel een iets mee te maken kunnen hebben gehad. Maar dat werd nooit gecontroleerd. Zo’n idee paste niet in de complottheorie van de Belgische Staatsveiligheid, die zich liever bezig houdt met het schaduwen van rechts. Denk maar aan de zaak Jurgen Conings, toen zelfs buitenlandse NAVO-militairen werden ingeschakeld. Door het overbrengen van het Bende-dossier van Dendermonde naar Charleroi – waar het enkele jaren stof heeft liggen vergaren tot niemand er nog iets serieus in kon terugvinden – en het feit dat men niet eens de moeite heeft gedaan de betrokkenheid van de CCC erbij te onderzoeken – die wel degelijk staatsontwrichtend waren, maar links en francofoon, wat niet paste in het systeem van de Belgische Staatsveiligheid – is de ‘Bende van Twijfel’, zoals ik ze noem, nu gedevalueerd tot een fictiereeks...
---
En dan nog iets heel anders. Onze familie doet, zoals ook de voorgaande jaren, niét mee met de ‘Tournée Minérale’. De reden daarvoor is dat we in dezelfde periode binnen de familie liefst vijf verjaardagen hebben. Die allemaal vieren met een glaasje water of fruitsap is niet doenbaar.
N.a.v. een lezersbrief in ’t Pallieterke van deze week, stuurde ik het blad onderstaande mail:
Beste Pallieterke,
N.a.v. het artikel over de staatshervorming van Jurgen Ceder in uw blad van vorige week en de reactie daarop van lezer Jan Strynckx uit Zele over de uitspraak van professor Senelle, ben ik zo vrij u de tekst van de ‘Senelle doctrine’ te sturen, zoals die vermeld staat in het boek ‘De Ordelijke Opdeling van België’ door Gerolf Annemans en Steven Utsi (blz.165).
‘Als België onbestuurbaar zou worden, bv omdat er geen federale regering meer kan gevormd worden, dan moet het Vlaams Parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams Parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt’.
M.a.w. als we willen dat er nog iets terecht komt van onze regio, doen we er best aan er eerst voor te zorgen dat er bij de volgende regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt in het eigen parlement, dan zien dat er geen federale regering meer kan gevormd worden en zo een eerste stap te zetten naar de eigen onafhankelijkheid via de zgz ‘Senelle doctrine’. En als Bart De Wever het daarmee oneens blijft, kunnen we niets anders dan de N-VA-kiezers, maar ook die van de andere, zgz centrum partijen, aanraden in 2024 tenminste regionaal voor het VB te stemmen, zodat die partij regionaal incontournable wordt en de Senelle doctrine kan worden uitgevoerd.
PS: Prof. Robert Senelle was (hij stierf in 2013) een – nota bene - Franstalige Brusselse grondwetspecialist.
In de laatste politieke peilingen hebben N-VA en VB reeds een meerderheid in het Vlaamse parlement voor wat betreft de zetels, nog niet voor wat betreft de stemmen. In elk geval zal het er op aankomen dat er tegen de verkiezingen van volgend jaar nog wat stemmen zouden bijkomen, al was het maar om een meer soliede meerderheid te hebben. Die stemmen zal men niet bekomen doordat N-VA en VB elkaars kiezers zouden afsnoepen. Het totaal blijft dan hetzelfde. Er zouden dus ook kiezers moeten bij komen van de andere partijen. Met een cd&v in crisis en een Open VLD waar de leden de kopstukken niet meer vertrouwen, zit die mogelijkheid er wel in, als was het maar regionaal.
Met deze zou ik dan ook alle N-VA’ers en VB’ers, die voluit voor Vlaanderen willen gaan, willen oproepen elkaar niet te veel de duivel aan te doen, ongeacht wat hun leiders daarover ook nog zullen uitkramen, maar in de eerste plaats te trachten liberale en christendemocratische kiezers aan te spreken. Als we die zover krijgen dat ze Vlaamsnationaal zouden stemmen, wordt de kans op een Vlaamsnationaal parlement een stuk groter.
---
Er was dezer dagen veel ophef over een interview dat PS-voorzitter Paul Magnette gaf aan het weekblad Dag Allemaal door zijn uitspraak: ’Het zit Vlamingen in de genen om altijd hard te werken. Walen genieten liever van het leven. Et alors?’ Zijn woorden lokten heel wat verontwaardigde reacties uit, aan beide kanten van de taalgrens, maar de man is feitelijk brutaal eerlijk. Hij rekent erop dat de Vlamingen straks toch weer zullen toegeven en hem misschien nog premier maken.
Aan ons om dat volgend jaar niet te laten gebeuren.
De traditionele partijen en onze doorgaans linksgerichte media houden zich nog altijd uitgebreid bezig met ‘de zaak’ Van Langenhove. Hebben die echt niets anders te doen? Waarschijnlijk nog nooit gehoord van de financiële crisis, de migratiecrisis, de terreurcrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de zorgcrisis, de huisvesting- en onderwijscrisis?
En ondertussen stevent dit land af op een staatsschuld van 1.064,4 miljard euro (470,1 federaal en 584,3 regionaal) en daar zal dit jaar nog minstens 34 miljard bijkomen. Alleen al aan intresten op deze staatsschuld zal er dit jaar bijna 10 miljard euro*moeten worden uitgegeven. En dat alles in aanloop naar de verkiezingen van 2024, waarbij men ons weer de hemel op aarde zal beloven.
In werkelijkheid gaat dit land failliet. Die staatsschuld zal niet vanzelf verdwijnen zoals Guy Mathot (PS) ooit stelde en zeker niet door de wijze waarop men ze de dag van vandaag bijna negeert door nog steeds Sinterklaas te spelen met geld dat er niet is. De hoofdschuldigen daarvoor zijn in de eerste plaats de traditionele partijen en de groenen, die het zover hebben laten komen. De N-VA heeft wel drie jaar daaraan meegedaan in de Zweedse coalitie, maar heeft die dan toch laten vallen over de migratiecrisis.
Of het met rechts én extreemrechts slechter zal worden, moet nog bewezen worden. Geef ze eerst eens een kans, zoals al is gebeurd in Zweden, Oostenrijk en Italië, om nog te zwijgen van Polen en Hongarije. Het VB niet mee laten spelen, maar ze – zoals ons mateke - wel op voorhand al de schuld van alles geven, is belachelijk.
*Dat is meer dan de totale uitgaven voor politie, justitie en asielopvang samen...
De zesde aflevering van Het Verhaal van Vlaanderen ging bijna uitsluitend over de Beeldenstorm, die uiteindelijk leidde de 80-jarige oorlog en de splitsing der Nederlanden, met een calvinistisch noorden en een katholiek zuiden als gevolg. E.e.a. na een harde repressie door de Spaanse Habsburgers.
Zoals ik al eens gesteld heb, worden er in het Verhaal geen leugens verteld, maar wordt wel e.e.a. verzwegen. Zo werd de vijfde aflevering, die ging over de Bourgondiërs, afgesloten met de dood van Maria van Bourgondië die trouwde met de Habsburger Maximiliaan van Oostenrijk, terwijl er in aflevering zes geen enkele uitleg gegeven werd waarom ineens die Oostenrijkers verdwenen waren en men alleen nog sprak van Spaanse Habsburgers. Net zoals met Jan Breydel, is men Keizer Karel (Karel V) vergeten. Een woordje uitleg over de in Vlaanderen populaire vorst (denk maar aan ‘De Pot van Olen’), die geboren werd in Gent en de vader was van Philip II, was hier op zijn plaats geweest. Keizer Karel was de eerste vorst van bij ons die – na de ontdekking van Amerika – kon zeggen dat in zijn Rijk de zon niet onder ging. Ook een woordje over Willem I van Oranje-Nassau, bijgenaamd ‘De Zwijger’, had er mogen zijn. In tegenstelling tot de graven van Egmond en Hoorn ontsnapte Willem (door te zwijgen, alhoewel hij op de hoogte was) aan de arrestatie door Alva en was hij de grondlegger van het huidige Nederland. Zonder de door hem geleide en succesvolle opstand in de noordelijke regio’s, zouden de Nederlanden er anders hebben kunnen uit zien. De blokkade van de haven van Antwerpen zorgde trouwens mee voor een uitvlucht van tienduizenden Vlamingen – reders, ambachtslui en kunstenaars - naar het noorden, die daar ook mee hun stempel zouden drukken op Nederlands gouden 17de eeuw.
‘Brussel is van ons!’ stond er in een lezersbrief van een brave man uit Scherpenheuvel-Zichem aan ‘t Pallieterke. Dat klopt niet (meer). Brussel ‘wás van ons’, maar we zijn de stad kwijt gespeeld. Met haar 186 nationaliteiten is ze zo verbeulemanst dat het niet meer logisch is ze nog langer te blijven beschouwen als de hoofdstad van Vlaanderen.
Brussel is een waterhoofd geworden met honderden dubbele functies en onnodige ambten: ze is zowel stad als gewest, heeft 19 gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden, OCMW’s, 6 politiezones en levert de helft van de functies van de Franse Gemeenschap, de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonie, waar geen Nederlandse Gemeenschap tegenover staat omdat die meteen geïntegreerd werd in het Vlaams Gewest.
De stad zou even goed, misschien zelfs beter functioneren met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. New-York, een stad met tienmaal meer inwoners, kan dat wél. Trouwens, de stad Brussel heeft maar één brandweer. Dat kan dan wél, maar de rest niet. Die overdaad aan overbodige postjes kost jaarlijks miljarden euro’s.
Vlaanderen zou gek zijn Brussel nog langer als hoofdstad te houden, In elk geval moeten de Vlamingen in Brussel gesteund blijven op gebied van Cultuur en Onderwijs. Dat kost Vlaanderen geen extra geld, want dat gebeurt nu ook, terwijl het Nederlands op gelijke voet moet behandeld worden als het Frans en eventueel andere talen.
Antwerpen kan de nieuwe hoofdstad van Vlaanderen worden. De Vlaamse regering zou gehuisvest kunnen worden in het pas gerenoveerde en vergrootte provinciehuis, waar plaats genoeg zal zijn, zeker als straks de nu al afgeslankte provincieraden helemaal zullen verdwijnen. Elke provincie zou nog wel een gouverneur houden met een kleine hofhouding die alleen nog verantwoordelijk zou zijn voor culturele aangelegenheden en coördinatie bij rampen.
Het zijn maar een paar ideetjes, maar dat er iéts moet veranderen, is wel duidelijk.
De beslissing van Dries Van Langenhove om zijn zitje als onafhankelijke binnen het VB in het parlement op te zeggen*, is een geslaagde politieke zet, te meer omdat Dries zegt buiten het parlement – op de (a)sociale media - op volle kracht verder te zullen gaan als activist voor de Vlaamse zaak. Het zal in elk geval die N-VA’ers, die nog twijfelden, een reden meer geven om voor het VB te stemmen, al was het maar alleen voor het Vlaams gewest. Dat laatste geldt trouwens ook voor Bart De Wever die, nota bene, als historicus in 2024 het risico loopt zijn afspraak met de geschiedenis te missen als hij blijft volharden in zijn acties tegen het VB. Bij een volgend Verhaal van Vlaanderen zal hem dat niet in dank worden afgenomen!
De kans is groot dat er in feite weinig zal veranderen, al heeft het VB er wel voor gezorgd dat het politiek nieuws dit weekeinde wel bijna volledig in de schaduw werd gesteld van Dries’ beslissing.
Van de gelegenheid kan ik lezer Walter vertellen dat ook ik een vriend heb die De Wever niet wil afvallen en waarbij ik me afvraag hoe het nu verder zal lopen.
De verkiezingscampagne voor 2024 lijkt al volop bezig. ‘Het vel van de beer verkopen vóór hij geschoten is’, zeg maar. De Wever hoopt geen rekening meer te moeten houden met Open VLD en cd&v en wil niet samenwerken met het VB, en Magnette wil niets meer weten van N-VA en de liberalen. De PS-voorzitter presenteert zichzelf al als nieuwe federale premier voor een volgende federale regering, omdat – zo zegt hij – ‘Het logisch is dat de grootste partij van een federale coalitie de eerste minister levert’. Als hij een beetje geloofwaardig wil overkomen, dan had hij dat bij de huidige meerderheidscoalitie ook moeten doen i.pl.v. het premierschap cadeau te doen aan de zevende en kleinste partij, het tegenovergestelde van wat hij nu zegt.
De Wever, van zijn kant, weet niet eens of zijn partij straks in Vlaanderen als de grootste uit de bus zal komen. Meer dan waarschijnlijk zelfs niet. We kunnen alleen maar hopen dat genoeg N-VA-kiezers, die een jaar geleden in een peiling zegden wél te willen samenwerken met het VB als de twee Vlaamsnationale partijen in het eigen parlement de meerderheid zouden behalen, hun woord zullen houden. Wie met zijn Vlaams geweten in het reine wil komen, doet er best aan in 2024 VB te stemmen, al was het alleen maar voor het eigen parlement. Alleen door het VB incontournable te maken in het regionaal parlement, kunnen we hopen dat er een einde komt aan het Belgische gesjacher, waarbij Vlaanderen elk jaar 12 miljard euro van zijn welvaart kwijt speelt. Een Vlaamse regering met N-VA en VB zal niet meteen de Vlaamse onafhankelijkheid kunnen uitroepen, maar er wel voor zorgen daarvoor een eerste stap te zetten en dat Vlaanderen voortaan daarbij au sérieux zal moeten genomen worden. Mochten de francofonen, zoals ze steeds zeggen, weigeren zelfs nog maar te praten met een Vlaamsnationale deelregering, dan houdt het sowieso met België op.
Mijn militaire dienstplicht deed ik in het verre 1960. Ik had gesolliciteerd voor de Marine (‘Join the navy and see the world’), maar het werd tenslotte de Tankdivisie, waar ik kandidaat reserve-onderofficier kon worden (KROO). De opleiding van drie maanden begon in Stockem, bij Arlon, maar werd veranderd na drie weken verblijf aldaar. Men vond nl, terecht, dat een ‘wagenoverste’, zoals men een tank-commandant noemt, ook de taken van de chauffeur en de kanonnier moest kunnen overnemen. Dit betekende dat mijn lichting dat de rest van die eerste drie maanden in Leopoldsburg moest leren.
Na drie maanden Leopoldsburg vertrok onze lichting naar Euskirchen, bij Bonn, waar we ingedeeld werden bij de Tweede Lansiers. Wie daar na weer eens drie maanden slaagde, kreeg zijn drie strepen van sergeant, die bij de Tanks – net als bij de toenmalige Rijkswacht – ‘Wachtmeester’ genoemd werd. Normaal was ik in Euskirchen gebleven, maar de Tweede Lansiers hadden ook nog een eenheid in het verre Kassel, toen aan het IJzeren Gordijn. Een van de jongens die daar naartoe moest, vertelde dat zijn ouders dat weekeinde hem kwamen bezoeken in Euskirchen, dat die thuis reeds vertrokken waren en hij hen niet kon bereiken (er waren toen nog geen gsm’s e.d.). Ik stelde voor in zijn plaats naar Kassel te gaan en dat werd toegestaan door Luitenant-Kolonel ’t Kindt de Rodebeke, een man van de adel, die later dat jaar ceremoniemeester zou zijn op het huwelijk van prins Albert en zijn Paola.
---
In Kassel hadden de Tweede Lansiers één eskadron in een kazerne van de lichte tanks, de zgn ‘Ritchies’. De hoogste in bevel bij de Lansiers was een kapitein Van Grieken uit Geel, die mijn heeroom Jan kende. Heeroom, onderpastoor en daarna godsdienstleraar, had diens vader in Geel aan een job geholpen als praktijkleraar in de vakschool!. Mijn kamergenoot gedurende de eerste drie maanden was een zekere Karl Hoet, zoon van een dokter, ook al uit Geel en – zoals later bleek – de broer van de latere zgn ‘Paus van de moderne kunst in Vlaanderen’, Jan Hoet van het SMAK in Gent.
---
Deze lange inleiding om maar te zeggen dat het hele tankgebeuren mij is bijgebleven. Toen ik dan, bij het begin van de Russische aanval in Oekraïne, hoorde dat het Belgisch leger al járen geen tanks meer had, deed me dat toch iets. Zeker nu we vernamen dat er in een loods in Doornik zo’n 400 afgedankte tanks staan, waarvan 50 Leopard-1 (misschien nog enkele Pattons!), nog in goede staat en zelfs te moderniseren en te gebruiken. Ze werden destijds door een bedrijf uit Oudenaarde gekocht voor 15.000 euro het stuk - de prijs van oud ijzer, zeg maar - en zijn nu – mits de aanpassingen – een veelvoud ervan waard. Het bedrijf zelf staat bekend om zijn geavanceerde optische apparatuur. Het werkte zelfs mee aan de bouw van de nieuwste ruimtetelescoop, de James Webb, die de Hubble onlangs vervangen heeft.
Dinsdagavond 31 januari werd de kernreactor Tihange 2 stilgelegd, dit alles volgens het plan uitgewerkt door Paarsgroen 1 onder Verhofstadt. Na Doel 2 is het de tweede die wordt uitgeschakeld. Daartegen was nogal wat protest vanwege de N-VA, wat normaal kan genoemd worden, maar ook van de MR, die mede in Verhofstadt 1 zat, ook nu de federale regering bekritiseert maar – als puntje bij paaltje komt – er toch voor zorgt dat deze anti-Vlaamse regering overleeft.
Als er echter één partij is die in deze zaak groot gezichtsverlies lijdt, is het wel Groen, die de aanstoker was van de volledige kernuitstap maar daarna mede akkoord moest gaan om miljarden euro’s op tafel te leggen om enkele van die centrales langer open te houden. Paars, zowel rood als blauw, waren er echter ook bij en zijn dus mede verantwoordelijk dat alles zo stilaan in het honderd loopt.
Daar houdt het echter niet bij op, want in de winter van 2025/26 dreigen we zelfs geen enkele werkende kerncentrale meer te zullen overhouden. Tihange 3 en Doel 4, wier levensduur zal verlengd worden, zullen die winter ook nog stil liggen voor onderhoud en aanpassingen. De anderen zullen tegen die tijd al zijn stilgelegd...
Als er tegen die tijd geen serieuze alternatieven zullen zijn, wordt het ‘fasten seatbelts.
Een interview in de weekeindeditie van De Tijd van Bart De Wever deed tijdens het weekeinde nogal wat stof opwaaien. Reden daarvoor was dat Bart vertelde dat er in 2024 absoluut een volgende staatshervorming moet komen – waar zowat iedereen in Vlaanderen het over eens is – en dat dat desnoods maar buiten de wet om moest gebeuren.
Zo nieuw blijkt dat echter niet te zijn. De techniek om dat te doen zou nl al eerder zijn toegepast bij o.m. de splitsing van Onderwijs en de Wapenexportvergunningen. De budgetten ervoor werden toen ‘functioneel gesplitst’. Voor een splitsing volstaat nl een normale meerderheid, voor een grondwetshervorming moet er een 2/3 meerderheid zijn.
Om e.e.a. te bereiken speculeert De Wever erop dat cd&v en Open VLD – nota bene: de huidige coalitiepartners in de Vlaamse regering - de kiesdrempel niet meer zullen halen, waarna hij verder zou gaan met Vooruit. Niet omdat hij ons mateke zo leuk vindt, maar omdat het daarna wat gemakkelijker praten zou worden met diens zusterpartij, de PS. Zeg maar, minder toegeven...
Als dit België onbestuurbaar zou worden en dan toch buiten de wet om hervormd moet worden, is er een veel eenvoudigere formule: zorg voor een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement die Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, als eerste stap naar een Vlaamse onafhankelijkheid. De besprekingen tussen de gewesten, die daar dan het gevolg van zullen zijn, zullen voor Vlaanderen veel eenvoudiger verlopen als we daarvoor sterk genoeg staan en dat laatste kan alleen door een samenwerking van alle Vlaamsnationalisten en liefst zonder de traditionele partijen die verantwoordelijk zijn voor een land dat niet meer zou worden uitgevonden mocht het niet bestaan.
De kans is trouwens groot dat onze francofonen helemaal niet meer met Vlaanderen zullen willen praten, mocht ook het VB in de nieuwe Vlaamse regering zetelen. Dat houdt het met België sowieso op.
De vijfde aflevering van ‘Het verhaal van Vlaanderen’ was weer de moeite. Het enige wat men – al dan niet bewust – vergeten was, is dat de Bourgondiërs een van oorsprong Germaanse volk was dat oorspronkelijk leefde in centraal en Oost-Europa, waaruit het – evenals de Vandalen – verdreven werd door de invallen van de Mongolen. De Bourgondische hertogen – in de eerste plaats Filips de Goede, die van Brussel zowaar zijn hoofdstad maakte - smeedden met veldslagen, huwelijken en hervormingen de versnipperde Lage Landen voor het eerst tot één geheel. De Nederlanden één. Het was het begin van een volgende bloeiperiode van onze regio, nota bene, na een verwoestende pestepidemie, waarin ook de onvergetelijke werken van de eerste Vlaamse primitieven zoals Jan van Eyck en Rogier van der Weyden ontstonden. Deze laatste, geboren in Doornik, heette feitelijk Roger de le Pasture, maar liet zijn naam vervlaamsen, wat nog eens duidelijk maakt dat Brussel toen een Vlaamse stad was. Vlaams zijn was toen ‘in’.
---
Maria van Bourgondië, kleindochter van Filips de Goede en dochter van diens zoon Karel de Stoute, werd vorstin van het Bourgondische Rijk nadat haar vader op het slagveld zijn leven verloor. Ze was amper twintig en verongelukte vijf jaar later op een jachttornooi in Vlaanderen. Ze was ondertussen wel getrouwd met niemand minder dan de Habsburger Maximiliaan, keizer van Oostenrijk, die na haar dood de macht over de Nederlanden – of wat daar toen voor doorging – zou overnemen. Dat wordt dan de volgende aflevering: De Habsburgers.
Er was recentelijk nogal wat heisa over het feit dat onze Vlaamse regionale luchthavens over gesubsidieerd zouden zijn. En dat dat geldt zowel voor die van Deurne als die van Oostende en Kortrijk-Wevelgem.
Om de regionale luchthavens draaiende te houden, is Vlaanderen gul met subsidies. Egis, de uitbater van Deurne én Oostende, ontving sinds 2014 bijna 80 miljoen euro aan exploitatiesubsidies. Maar ook de federale overheid draagt een steentje bij en betaalt alle kosten van de luchtverkeersleiding op de Vlaamse luchthavens aan luchtverkeersleider Skeyes, het vroegere Belgocontrole. Tel je de Vlaamse en federale steun op, dan kom je aan 141 miljoen euro overheidssteun, aldus de kranten, die dat maar niets vinden.
Toch kan men die luchthavens zo maar niet sluiten, al was het maar als back-up voor het geval er iets misloopt op Zaventem. Zeker voor een stad als Antwerpen, met de tweede grootste haven van Europa en tweede grootste chemie-cluster van de wereld, mag een eigen luchthaven wat kosten. Misschien zou het trouwens niet slecht zijn dat deze luchthaven ook per trein bereikbaar zou worden. Dat is geen utopie, want er loopt al een treinspoor langs, alleen is er (nog) geen station. Moest die er komen – en dat hoeft geen dure te zijn - zou die tegelijkertijd ook voor minder verkeersdrukte en parkeerproblemen rond de luchthaven kunnen zorgen.
De vergadering van de Franstalige Brusselse partijen – waarover in mijn blog van gisteren - bleek georganiseerd te zijn door ene Achmed Laaouej, die zijn politieke carrière nog dankt aan Bertje Anciaux en het tot voorzitter van de Brusselse PS heeft gebracht.
In Brussel blijken zowaar antiblokkeringsmechanismen te bestaan, die er in de eerste plaats op gericht zijn voor het geval dat de Vlaamse nationalisten in de Brusselse Nederlandse taalgroep ‘incontournables’ zouden worden. Deze mechanismen zullen, volgens de Brusselse minister-president Rudi Vervoort (PS) niet langer geactiveerd worden tegen de N-VA. Een manier als een andere om de Vlaamsnationalisten uiteen te spelen.
M.a.w. tot nu toe was zelfs de N-VA te mijden in de Brusselse politiek. Nu het duidelijk wordt dat zowel Brussel als Wallonië het failliet tegemoet gaan, wordt de N-VA weer salonfähig, als het mindere kwaad. Wie gaat anders straks de Brusselse schulden betalen als de Vlamingen het niet meer zullen doen?
Niet alleen in Brussel, ook federaal sluiten de Franstalige socialisten onderhandelingen met de N-VA niet langer uit, als plan A voor de voortzetting van Vivaldi. Zelfs hun minister van Begroting, Frédéric Daerden – zoon van - geeft toe dat de Franse Gemeenschap het nog wel uitzingt tot 2024, maar dat het bankroet wenkt als er dan niet wordt ingegrepen.
Die Franse Gemeenschap, hautain de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ genoemd, is illegaal en heeft nl geen eigen inkomsten. Het plan is nu enkele bevoegdheden van het Brussels Gewest door te schuiven naar die Gemeenschap, waarbij het gewest dan weer armer wordt. De Waalse schuld is de laatste tien jaar vervijfvoudigd!
Hoe men het ook draait of keert, Brussel zal alleen kunnen overleven als men de bevoegdheden van die Fédération doorschuift naar het gewest, daarna van gewest en stad één entiteit maakt en van Brussel zelf één stad, met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één politiezone. Dat zou een besparing van miljarden euro’s betekenen, alleen maar door onnodige jobs te schrappen en de werking van Brussel normaal te maken zoals elke andere miljoenenstad in de rest van de wereld.
Als het mateloos verspillen van het huidige Brussel straks alleen nog zal kunnen als de Vlamingen het gelag blijven betalen, dan kunnen we er best mee ophouden. Met stad, gewest, fédération of hoe ze het ook willen noemen. Qu’ils merdent!, om het in hun geliefde taal te zeggen.
Volgens een rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) is de budgettaire situatie van België op de langere termijn niet houdbaar. Die CRB pleit voor een interfederale, zeg maar ‘Belgische’ consensus, maar dat zal wel wishful thinking blijven*.
België stevent dit jaar nl af op het grootste begrotingstekort binnen de EU, met bijna 6% van het bbp (bruto binnenlands product) en is het enige land waar de schuldgraad (108% van het bbp) nog steeds stijgt. Dat laatste is vooral nefast op langere termijn. Zoals ik al schreef in mijn blog van 23 dezer (‘De pot en de ketel’), zal Vlaanderen tegen 2027 haar begroting weer in evenwicht kunnen hebben, maar is de kans zo goed als onbestaande dat het bij Brussel en Wallonië nog ooit gebeurt. Zo zal bv Wallonië in 2027 nog altijd een begrotingstekort hebben gelijk aan 10% van de inkomsten (geld dus dat men méér uitgeeft dan ontvangt) en Brussel zelfs 15%. Om hun begroting in evenwicht te krijgen zouden die laatsten overschotten moeten boeken, wat met de huidige gang van zaken ook voor de CRB pure fictie is.
Wie zal dan moeten bijpassen, denkt ge?
---
*In de marge van bovenstaande, nog dit: op dinsdag 17 dezer was er een geheime, maar naar ‘goede gewoonte’ uitgelekte vergadering van de Franstalige Brusselse partijen (de communisten uitgezonderd), met als hoofdthema het uitwerken van een gemeenschappelijke strategie om het hoofd te bieden aan de Vlaamse eisen bij een volgende staatshervorming.
Zoals besloten werd in de zesde staatshervorming van 2014, waarbij ook de regering Di Rupo tot stand kwam, zou men vanaf 2024 de transfers van Noord naar Zuid beginnen af te bouwen. De kans is groot dat het daarover in Brussel ging. Aan de Vlaamse partijen, om eveneens een gemeenschappelijke strategie ter zake uit te werken, in de eerste plaats álle Vlaamsnationalisten die, in tegenstelling tot de traditionalisten, geen ‘familie’ hebben aan de overkant van de taalgrens. Zoals ik reeds schreef onderaan mijn blog van 11 dezer over de Guldensporenslag, zullen we het ook nu ‘samen’ moeten doen, net zoals onze voorouders in 1302.
In ‘Onaf, het magazine voor een onafhankelijk Vlaanderen’ van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), verscheen in het februarinummer een artikel van eindredacteur Nick Peeters over ‘Meesterschap in eigen huis’. Daarin stelt hij terecht, dat de Vlamingen zich de voorbije decennia hebben laten ringeloren. ’ Wij hebben ons onze sterkste en haast enige troef in zowel de unitaire als de federale staat uit de handen laten nemen, nl onze numerieke meerderheid’. Ik zou het niet beter kunnen zeggen hebben, die staat nl ook in mijn ‘Only in Belgium’-lijst, waarbij ik stel dat wij de enige meerderheid zijn in een democratisch land die het niet voor het zeggen heeft. Vraag is maar: ‘Wanneer gaan we daar eindelijk eens iets aan doen?’.
‘Wij hebben’, schrijft Peeters, ‘de invoering aanvaard van allerlei bijzondere meerderheden en grendels, die het onmogelijk maken om zonder het akkoord van de Franstaligen bepaalde onrechtvaardigheden ten goede te veranderen via het parlement. Als men dit land niet werkelijk opbreekt, de gemeenschappen geen waarachtige en volstrekte autonomie schenkt en Brussel niet tot de orde roept, kan het failliet van de federale staatsstructuur door niemand meer worden geloochend. Het wachtwoord van de VVB: ‘Meesterschap in eigen huis’, moet daarom niet alleen meer op 11 juli, maar het hele jaar 2023 blijven klinken’.
Aldus Nick Peeters, waar ik het bijna helemaal mee eens kan zijn. Bijna, want om te verwezenlijken wat hij wenst, wordt het hoog tijd dat ook de VVB die leidinggevende Vlamingen, die nog altijd denken te moeten blijven onderhandelen vanuit een federale en daardoor ondergeschikte positie (samen met traditionele partijen), ze tot de orde roept en ze desnoods negeert. ‘Mét hen als het kan, zonder hen als het moet’. Ongeacht wie ze zijn en wat ze (voorlopig) nog betekenen.
Ik was het bijna vergeten, maar ook Open VLD hield enkele dagen geleden haar Nieuwjaarsreceptie. De deelnemers werden ‘warm’ onthaald aan het hoofdkwartier, waar de politievakbonden buiten op straat betoogden tegen een zoveelste liberale woordbreuk.
Dat laatste werd ook de constante op de receptie zelf. De liberalen hebben gelijk, als ze zeggen dat mensen die werken (vooral in Vlaanderen, maar dat zegt men er niet bij) meer moeten kunnen overhouden dan mensen niet werken (zoals té veel in de rest van dit land).
Het probleem met onze liberalen - van Verhofstadt tot Lachaert - is, dat ze het normaal vinden dat ze de mensen beloven iets aan hun problemen te zullen doen en daarna het niet alleen niét doen, maar soms zelfs het tegenovergestelde doen, of iets anders zoals nu bij de politie. Van de burgermanifesten, de actieve welvaartstaat tot paarsgroen, waar Lachaert zijn achterban paarsgeel beloofd had. Ze hebben nog altijd niet door dat je alleen vertrouwen verdient door te doen wat je belooft en zeker niet het tegenovergestelde.
Dat geldt trouwens niet alleen voor Open VLD, maar evenzeer voor hun francofone familie van de MR, wiens voorzitter meestal dwars ligt (én gelijk heeft), maar als puntje bij paaltje komt uiteindelijk steeds weer netjes alles mee goedkeurt wat hij eerst heeft afgekeurd.
Waarom doen zij het? Wel, eenvoudig omdat het bij hen (voorlopig) nog werkt. Ondanks alle woordbreuken hebben ze de laatste twintig jaar steeds deel uitgemaakt van alle regeringen en hopen zij dat op die manier te kunnen blijven doen. De postjes, weet je wel. Of hun hondsgetrouwe kiezers zo hondsgetrouw zullen blijven, is maar de vraag. Ergens houdt het op, hopelijk in 2024...
Na analogie met het bekende ‘Napels zien en sterven’ lachte men vroeger wel eens met de door Groen veranderde verkeerssituatie in Mortsel, voorstad van Antwerpen: ‘Mortsel zien en stilstaan’. Dat laatste kan men tegenwoordig zeggen van Antwerpen zelf. Wegeniswerken aan de Ring bij Merksem, waarbij bepaalde brugvoegen moeten worden vervangen, zorgen voor urenlange files rond de koekenstad en dit waarschijnlijk nog tot begin van de volgende week. Maar ook daarna zal het filevorming blijven in Vlaanderens grootste stad met haar grootste haven, zolang de Oosterweelverbinding niet rond is. Op een normale werkdag passaren daar zo’n 64.000 voertuigen per dag, in beide richtingen...
In 2009 werd in Antwerpen een farce van een referendum over de Lange Wapperbrug gehouden, de brug die het sluitstuk zou worden van een nieuwe ring rond de stad.
Om te beginnen mochten alleen de inwoners van de stad zelf stemmen, terwijl de Ring grotendeels gebruikt werd – en wordt - door die van de ruime omgeving en door passanten. Van de 388.089 kiezers brachten 133.288 een geldige stem uit (34.34 %). De rest stemde blanco door niet te komen opdagen of door een ongeldige stem uit te brengen. Van de geldige stemmen waren er 54.333 Ja-stemmen (40,76%) en 78.955 Nee-stemmen (59,24%). De Nee-stemmers vertegenwoordigden slechts 20,34% van het totaal ingeschreven kiezers maar behaalden toch de volstrekte meerderheid! Ook dat durft men democratie noemen.
Ondertussen, 14 jaar later, is die Oosterweelverbinding nog steeds niet rond. De werken gaan wel door, maar worden geregeld geremd door allerlei milieuklachten van de – overwegend groene - wereldverbeteraars. Zo was er die van het storten van de Pfas/Pfos door 3M in Zwijndrecht, waarvan zo’n twintig jaar na het stopzetten van het storten ervan, nog steeds geen mens ziek van is geworden.
Bij de werken voor de laatste Oosterweelverbinding, de Scheldetunnel, wordt het opgepompt water grondig gefilterd en gezuiverd, maar volgens de milieubewegingen is de controle erop niet grondig genoeg. Zo kan men wel bezig blijven tot de volgende klacht.
Ook democratie heeft zijn grenzen...
---
Er is echter, gelukkig maar, ook positief nieuws. Ondanks alle tegenwerkingen, blijft men in de mate van het mogelijke doorwerken en worden er op het grondgebied van de haven van Zeebrugge – dat met Antwerpen samenwerkt - 8 betonnen tunnelelementen samengesteld van 150 meter lang, 40 meter breed en 10 meter hoog, duizenden tonnen zwaar, die straks als drijvende pontons via de Noordzee en de Schelde naar de plaats worden gebracht waar ze in de Schelde zullen worden neergelaten. Dat dit werk in Zeebrugge gebeurt, komt doordat men er daar nog de ruimte voor heeft, waarop later de plaatselijke haven nog kan worden uitgebreid.
Zondagavond zag ik op de VRT de vierde aflevering van ‘Het verhaal van Vlaanderen’, meer specifiek de Guldensporenslag, en was er echt van onder de indruk.
De Guldensporenslag is ‘het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’, zoals Karim van Overmeire het noemde in zijn boek daarover. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat een compleet en ervaren ridderleger werd verslagen door een leger van ambachtslui en boeren. Dit zou later in dezelfde veertiende eeuw nog eens worden overgedaan, toen een Schotse infanterie een Engels ridderleger versloeg. Mel Gibson maakte daar zelfs een film over (‘Braveheart’), maar wij waren hier wel de eersten die het klaar speelden*. Het was niet alleen de eerste keer dat er geen krijgsgevangenen werden gemaakt om daarna tegen losgeld terug vrijgekocht te worden (wat in de aflevering verteld werd), maar ook de eerste keer dat infanteristen te horen kregen dat, als ze zouden vluchten, ze door hun eigen medestrijders zouden gedood worden (wat niét verteld werd). Na de slag werden er 500 vergulde sporen gevonden, die als trofee werden opgehangen in de O.L.V.-kerk van Kortrijk.
Tenslotte moeten we ons de woorden van Pieter De Coninck in de oren knopen: als wij, Vlamingen, iets willen bereiken, moeten we dat ‘samen’ doen. Ook nu, net zoals toen.
---
*Ook de ‘Brugse Metten’, de aanleiding tot de Guldensporenslag, kregen elders een vervolg, nl op Sicilië waar ook daar Franse bezetters werden omgebracht bij de ‘Siciliaanse Vespers’, een gebeurtenis die door Giuseppe Verdi werd vereeuwigd in zijn opera ‘I Vespri Siciliani’.
