Een week krokusvakantie en weinig politiek nieuws te rapen. Gelukkig is er nog Het Verhaal van Vlaanderen, waarbij mijn blog ter zake van 21 dezer toch weer opdook in de brievenrubriek van ’t Pallieterke. De 14de keer dat dit reeds gebeurt sinds begin mei vorig jaar en daar ben ik niet rouwig om. Al bij al bereik ik zo toch een ruimer lezerspubliek
In ’t Pallieterke zelf schreef ook oud-hoofdredacteur Karl Van Camp erover en zijn oordeel verschilde niet veel van het mijne, nl dat er in dat verhaal van Tom Waes wat té veel ‘vergeten’ wordt.
’t Pallieterke heeft een hele metamorfose meegemaakt. Het blad is verhuisd, van Antwerpen naar Grimbergen, is ruimer geworden, ook commerciëler en professioneler, zeg maar. Mijns inziens wel iets minder Pallieter. De laatste twee weken mis ik trouwens de columns van Jurgen Ceder, waarvan ik hoop dat die alleen maar met vakantie is. Wat mij eerder dwars zit is, dat men ook bij ’t Pallieterke blijft geloven dat de volgende Vlaamse regering zal bestaan uit een basis van N-VA en de partij van ons mateke, waarbij dan waarschijnlijk de Open VLD nog kan komen. Ik hoop dat ze tijdig zullen snappen dat dit geen oplossing is, maar een voortzetting van de impasse die we met de regering Pasbon meemaken, waarvan ’t Pallieterke zelf zegt dat ze ‘klinisch dood’ is.
Die hoop deed me denken aan een gedichtje uit mijn studententijd:
Na het verhaal over de Vlaamse kunstenaars en schrijvers die weinig of niet vermeld werden in Het Verhaal van Vlaanderen’, dacht ik terug aan die andere naam die in geen enkel geschiedenisboek over Vlaanderen wordt vermeld: Ludwig ‘Van’ Beethoven. Die had Vlaamse of – juister gezegd – Vlaams-Brabantse roots. Hij was de achterkleinzoon van een bakker uit Mechelen. Ludwigs grootvader, Louis, een zoon van die bakker, haalde een diploma aan het conservatorium van Mechelen en maakte een muzikale carrière die, via een ommetje langs Leuven en Luik, in Bonn eindigde als Kapellmeister van het keurvorstendom Keulen, dat toen toebehoorde aan de Habsburgers en waar rond Beethovens tijd de jongste broer van Keizer Jozef II keurvorst werd. Dat was de reden waarom Van Beethoven in Wenen geraakte. Ludwigs vader Jean huwde in Bonn een Duitstalige (geen Duitse, de Duitse nationaliteit bestond toen nog niet, evenmin als de Belgische) en uit dat huwelijk werd Ludwig geboren, die wel in het Duits werd opgevoed, maar geen Duitser was. De ‘Van’ in zijn achternaam bevestigt dat.
Zijn moedertaal kreeg Van Beethoven letterlijk van zijn moeder, maar zijn geniale muzikaliteit, die meestal in één adem vermeld wordt met die van Bach en Mozart, kreeg hij van zijn Vlaams-Brabantse vader en vooral van zijn grootvader. Ludwig ‘Van’ Beethoven is zo ook (een beetje) van ons.
Zoals ik reeds meldde in mijn vorige blog, loopt ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ niet lekker. De makers ervan lijken schrik te hebben van hun eigen schaduw. Tot 1830 ging het nog, al werden ook toen al ettelijke Vlamingen en Vlaamse toestanden over het hoofd gezien. Eens België in het verhaal kwam, werd het alleen maar erger.
We wisten al dat men Jan Breydel vergeten was, keizer Karel en zelfs de slag bij Waterloo, wat al een eerste teken aan de wand leek om onze francofonen niet voor het hoofd te stoten. Van al onze wereldberoemde kunstschilders (We hadden, na de Italianen, de beste schilders van de wereld!), kregen alleen – als ik me niet vergis – de gebroeders Van Eyck een vermelding. Geen spoor van Memling, Rubens, Van Dijck en andere Brueghels. Allemaal schilders wier werken vandaag de dag nog steeds voor miljoenen dollars en euro’s verkocht worden.
Ook helemaal niets over de ‘Belgische’ schrijvers die toen in het Frans schreven en – op Simenon na – allemaal Vlamingen waren: De Ghelderode, Verhaeghe, Georges Roodenbach en zeker Gentenaar Maurice Maeterlinck, de enige Belg die ooit de Nobelprijs voor literatuur kreeg en waarvan een van zijn werken (‘Péleas et Melissande’) enkele keren tot een opera verwerkt werd door o.m. niemand minder dan Claude Debussy. Van het boek ‘Bruges-la- morte’ van Georges Roodenbach werd de opera ‘Die Totenstadt’ gemaakt door Wolfgang Korngold, die later een Oscar kreeg voor zijn muziekcarrière in de film, waarin hij het Leidmotiv introduceerde.
Over wie ook bijna geen woord werd vuil gemaakt was Willem I, die na de slag bij Waterloo de Nederlanden herenigde. Dat werd hem niet in dank afgenomen, omdat de katholieke, overwegend Franstalige burgerij geen protestantse vorst wou die een einde zou kunnen maken aan de verfransing van onderwijs en administratie. Dat diezelfde Willem I een vooruitstrevende economische politiek voerde, o.m. de Generale Maatschappij oprichtte én de Gentse haven creëerde door de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen, deed er niets toe.
Kortom, allemaal mensen die, veel meer dan vadertje Anseele, een vermelding waard waren, maar waarschijnlijk niet de ‘juiste’ politieke overtuiging hadden,
We kunnen alleen maar hopen dat de laatste twee afleveringen van het Verhaal van Vlaanderen geen verder Verhaal van België wordt. Anders zullen we dichter Anton Van Duinkerken moeten gelijk geven, toen die ooit schreef dat ‘Het Vlaamse volk het enige ter wereld is, dat altijd een grote toekomst zal hebben in het verleden’.
Zoals enkele lezers al eerder gevreesd hadden, is Het Verhaal van Vlaanderen stilaan Het Verhaal van België aan het worden. Wat Tom Waes ons zondagavond in zijn achtste aflevering liet zien, ging in de eerste plaats over België, niet over Vlaanderen. Het officiële België moest francofoon zijn en dat gold in de eerste plaats voor wie de staat en de nieuwe industrieën beheerde. Het zou duren tot rond 1890 vóór het Nederlands als officiële taal werd erkend en dit ondanks het feit dat de Vlamingen steeds de meerderheid van het land uitmaakten. De generatie van mijn ouders kon het middelbaar alleen in het Frans doen en mocht zelfs op de speelplaats – in Vlaanderen, nota bene - geen Vlaams spreken. Dat onze Nederlandse taal in Vlaanderen niet verdween, kwam omdat het Belgische establishment vergat ook het lager onderwijs te verfransen. De toen ook al hardwerkende Vlamingen mochten zich niet alleen uitsloven in de nieuwe industrieën (wat in de aflevering verteld werd), maar ook in de Waalse mijnen (wat niét verteld werd). En waar waren Guido Gezelle, en Albrecht Roodenbach met zijn Blauwvoet, de Vlaams-katholieke studentenbeweging? Niet socialistisch genoeg?
Ook wat ‘Onze Kongo’ betreft, was het al Frans wat daar de klok sloeg, zeker onder het bewind van Leopold II die Kongo als zijn persoonlijk bezit beschouwde. De meeste wreedheden die er hebben plaats gevonden, waren uit de eerste periode van de rubberoogsten. Toen de Belgische Staat het Afrikaanse land van Leopold II overnam, was het daar nog niet meteen een hemel op aarde, verre van zelfs, maar wel iets menselijker. Maar Vlaanderen had daar weinig of niets mee te maken. Men moet ons daarvoor geen schuldgevoel aanpraten, want ook daarna werd Kongo bijna uitsluitend bestuurd vanuit francofoon België. De Vlamingen waren er alleen welkom als missionarissen en om straks misschien de rekening te betalen, maar speelden geen rol van betekenis in de kolonisatie. ‘Flamand’ was er zelfs een scheldwoord...
‘Wij zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, beter doen’, zei Gaston Geens, de allereerste Vlaamse minister-president, toen nog ‘voorzitter’ genoemd. De huidige Vlaamse regering schijnt dat vergeten te zijn, reden waarom ik ze al een tijdje de ‘regering Pasbon’ noem.
Dat die deelregering het niet goed zou doen, stond in de sterren geschreven, toen ze werd samengesteld uit drie partijen, waarvan er twee ook deel uitmaakten van de federale Belgische regering. Het lijkt er nu ook steeds meer op dat ze niets serieus geregeld krijgt.
Het laatste voorbeeld is het stikstofakkoord, dat men er in elk geval wou hebben vóٕór de Krokusvakantie. Niet dus, zelfs niet nadat Pasbon er de drie partijvoorzitters – die het Vlaams regeerakkoord onderhandeld hadden - had bijgehaald.
De Vlaamse regering slaagt er maar niet in het verschil te maken met de federale, die – nota bene – uit 7 partijen bestaat, meer dan het dubbele. Met partijen die zowel in de ene als in de andere regering zitten en andere in de oppositie zal men nooit iets fatsoenlijk opgelost krijgen. Tijd om ook daar iets aan te veranderen bij de verkiezingen van volgend jaar.
In een interview in ’t Pallieterke van 16 dezer, laat Jean-Marie Dedecker zich ontvallen dat hij een hekel heeft aan de huidige Belgische politiek, die hij een politiek van idioten vindt. Als voorbeeld geeft hij de Groenen, die eerst een kernuitstap willen, om daarna miljarden op tafel te leggen om de bestaande kerncentrales open te houden. Hij vindt het, om het met zijn eigen woorden te zeggen: ‘redeloos, reddeloos en radeloos’. Zo erg, dat hij bijna goesting krijgt om weer een eigen politieke partij op te richten. Dat laatste is m.i. geen goed idee. Ik betwijfel niet dat ‘Deckerken’ - en misschien wel enkele van zijn partijgenoten - zou verkozen worden, maar het zou leiden tot een nog grotere politieke versnippering dan degene die we al nu kennen. Hij – en anderen zoals bv Dries Van Langenhove – kunnen m.i. best blijven meedraaien als onafhankelijken binnen de Vlaamsnationale partijen, maar een eigen partij zou de Vlaamse Zaak alleen maar bemoeilijken.
Wat we straks nodig hebben, is meer Vlaamse eendracht, meer samenwerking, zoals Pieter Deconinck het stelde in 1302. Toen konden de Vlamingen alleen winnen omdat ze samenwerkten. ‘Weg de Lachaerts, weg de lauwaards’, om het ‘Lied der Vlaamse Zonen’ te parafrazeren.
Bovenstaand riedeltje uit de jaren stilletjes blijft redelijk seksistisch, maar bevat toch een grond van waarheid, in de politiek althans. Nadat de zeer succesvolle vrouwelijke premier van Nieuw-Zeeland er de brui aan gegeven had omdat ze zei het niet meer aan te kunnen, heeft de eveneens succesvolle première van Schotland hetzelfde gedaan om dezelfde reden. We maakten het bij ons ook mee – zij het op een ander niveau – met Meryame Kitir.
Men kan er alleen maar zijn petje voor afnemen dat deze dames beseften dat ze op een gegeven ogenblik boven hun competentieniveau zaten (het fameuze ‘Peter Principe’) en besloten dat er in het leven nog iets anders is dan alleen maar politiek. Mannen van middelbare leeftijd, die boven dat niveau zitten, zullen in de politiek niet zo snel afhaken. Die blijven maar aanmodderen, tot ze bij een volgende verkiezing eruit gestemd worden. In de democratische landen althans, wel te verstaan. In totalitaire staten blijft het voor hen een ‘Win for live’.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit: Giorgia Meloni blijft het wél goed doen in Italië. Bij recente regionale verkiezingen won ‘Fratelli d’ Italia’, haar uiterst rechtse partij, de verkiezingen in Lombardije (Milaan) en Lazio (Rome), zowat de belangrijkste regio’s van het land. In Lazio onttroonde zij een centrumlinkse coalitie die er 10 jaar aan de macht was.
Bij de aardbevingen in Turkije vraagt menigeen zich af waar dat Turkse leger bleef. Dat zou nl het grootste van de NAVO zijn na het Amerikaanse en heeft steeds een traditie gehad van in te grijpen als het in Turkije fout leek te gaan. Wel, dat Turks leger is ook niet meer wat het geweest is. Sinds de mislukte staatsgreep van 2016, die ze zelf zou gepland hebben – maar ook Erdogan zou dat kunnen gedaan hebben - zijn de gelederen er door diezelfde Erdogan grondig gezuiverd. Honderden vonden er de dood, 77.000 werden er gearresteerd, 125.000 verloren hun job in de ambtenarij en het onderwijs en 24.000 werden uit het leger ontslagen. De oppositie werd zo goed als monddood gemaakt en Erdogan heeft voor drie maanden de noodtoestand uitgeroepen. Zijn volgende slachtoffers worden waarschijnlijk de bouwpromotoren die niet verantwoordelijk zijn voor de aardbevingen zelf, maar waarschijnlijk wel voor de desastreuze gevolgen voor de bewoners. Als dat zo blijkt, zijn echter niet alleen zij, maar ook de instanties die de bouwtoelatingen gaven verantwoordelijk en dan komen we weer terecht bij Erdogan en zijn partij. En zo’n land als Turkije zou lid van de E.U. kunnen worden?
Iedereen die schoolgaande kinderen heeft of gehad heeft, heeft het wel eens meegemaakt dat het soms moeilijk kan zijn – zowel voor de kinderen als de ouders – te beslissen welke schoolrichting te kiezen na het lager onderwijs. Elk jaar zijn er zo’n 18.000 leerlingen die van studierichting veranderen nadat gebleken was dat hun eerste keuze niet de juiste was. Om daaraan iets te doen, bestaan er hier en daar al initiatieven om de kinderen beter in te lichten. Daar bovenop komt nu een initiatief van VOKA (Vlaamse Ondernemers en Kamers van Koophandel, het vroegere VEV) met een experiment dat al enkele jaren loopt in Oostenrijk en daar zeer succesvol blijkt. Kandidaten worden er getest op taal, wiskunde, technisch inzicht, fijne motoriek en ruimtelijk inzicht. Na soms tot 45 uur te zijn getest, krijgen de leerlingen een talentrapport met carrièreadvies.
Na de paasvakantie kunnen de eerste leerlingen ook hier hun talenten en interesses testen in het Vlaams talentcentrum in Technopolis in Mechelen. Als dat lukt, gaat VOKA het ook elders in Vlaanderen doen.
Het grote verschil met de reeds bestaande testen is, dat de Oostenrijkse niet alleen op computer worden gemaakt - we worden al genoeg om de oren geslagen met AI, chatbot en consoorten - maar ook op handmatige en technische vaardigheden, zodat ze zelf kunnen uitmaken wat hen het beste ligt.
Er heerst al enkele weken grote zenuwachtigheid in de Paarsgroen+ regering o.w.v. de pensioenhervorming. Als die er nl straks niet komt, riskeert onze nu al failliete federale coalitie nl meer dan 800 miljoen euro relancegeld van de EU niet te krijgen. De effectieve pensioenleeftijd is België is 60 jaar, lager dan in de meeste buurlanden. Dat zou op zich nog niet zo erg zijn, ware het niet dat men nu reeds weet dat de pensioenuitgaven tegen 2050 tot 13,5% van het bruto binnenlands product (bbp) zal uitmaken. Dat is hoger dan in diezelfde buurlanden en straks niet meer te betalen.
Om dat te vermijden moeten er meer mensen aan het werk gehouden worden en moet het mes gezet worden in uitzonderingsregimes waarin dit land zo bedreven is.
Wat de regering van Crootje, onder druk van de PS, tot dusver gedaan heeft, is ongeveer het tegenovergestelde. Ze heeft de minimumpensioenen opgetrokken zonder daar veel voorwaarden tegenover te stellen. Het voorstel van minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) om bedrijven te beboeten als ze niet méér 60-plussers aan het werk houden, is een lachertje. Het past helemaal in het verhaal over de ‘mop’ van haar voorzitter Magnette.
---
Wat dat mopje van Magnette betreft herhaal ik even het verhaal van die mop uit de jaren 1960.
Toen men in de jaren 1960 de autosnelweg Antwerpen – Luik aanlegde, kwamen de werken op een gegeven dag voorbij de taalgrens. De dag daarop stond er aan Waalse kant een groot plakkaat met daarop in even grote letters: ‘Ici on parle le français’. De volgende dag stond er ook zo’n plakkaat aan de Vlaamse kant, met daarop: ‘Hier wordt gewerkt’...
De zevende aflevering van ‘Het Verhaal’ ging over de periode na de Bourgondiërs tot 1830, het ontstaan van België. Het waren geen leuke tijden. Onze streken werden achtereenvolgens bezet door de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen en tenslotte zelfs geannexeerd door de Nederlanders, waardoor de Nederlanden weer (even) één werden. Dat gebeurde na de slag bij Waterloo, die – merkwaardig genoeg – niet vermeld werd. Mijn kritiek dat men in Het Verhaal wel geen leugens vertelt, maar niet alles zegt, sluit daar naadloos bij aan. In 2015 werd de 200ste verjaardag van die slag hier bij ons nog officieel herdacht met o.m. een speciale penning.
Nieuw in die sombere tijden – en misschien juist daarom – was, dat de bevolking zelf er zich mee ging bemoeien. Er was de Boerenkrijg, waarbij in de aflevering ook weer geen namen werden vermeld; geen Rollier, Corbeel en andere Van Gansen, en de Brabantse Omwenteling waarbij wél namen werden vermeld: Vonck en Van der Noot. Geen van die twee opstanden was een succes, al diende de Brabantse Omwenteling wel als voorbeeld voor wat zich in 1830 in Brussel zou afspelen bij de vertoning van de opera ‘De Stomme van Portici’. Ze zorgde zelfs voor de kleuren van de nieuwe vlag: rood, geel en zwart
En zo arriveert ‘Het Verhaal’ bij het ontstaan van het toen officieel Franstalige België en dit ondanks het feit dat ook toen de bevolking overwegend uit Nederlandssprekenden bestond. Zo’n land zou later nooit meer uitgevonden worden, zoals we ondertussen weten. Hoe ‘Het Verhaal’ dat gaat verkopen zien we volgende zondag!
Over die zgz ‘mop’ van Magnette in Dag Allemaal, ‘dat de Vlamingen het hard werken in hun genen hebben en de Walen eerder levensgenieters zijn ‘, is het laatste woord nog niet gevallen. Dat bleek nog maar eens uit het debat dat gehouden werd in hotel De Basiliek in Edegem onder de auspiciën van de Debatclub. Debatters van dienst waren de economen Lode Vereeck (ex-LDD en co-auteur met Barbara Pas van het boek ‘Bodemloos’) en Rudy Aernoudt (achtereenvolgens hoofdeconoom bij de Europese Commissie en kabinetschef van zowel Waals minister van economie Serge Kubla als van federaal en later Vlaams minister van economie Fientje Moerman). Thema: de Transfers.
Volgens Aernoudt zijn de Walen niet lui, maar hebben ze door het huidig systeem geen ‘goesting’ om te werken. Vereeck daarentegen zegt dar de transfers niet de oplossing van de Waalse economische achterstand zijn , maar de oorzaak ervan.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, De oorzaken zijn veelvoudig: de mislukte industriële conversie van de Waalse steenkoolmijnen en staalfabrieken, het slechte (PS) beleid, met als gevolg daarvan het gebrek aan rotatie van de macht en het politiek cliëntelisme in Wallonië, waarbij alles wordt uitgedeeld, niet geïnvesteerd. Het eindresultaat blijft echter hetzelfde: de Waalse werkzaamheidsgraad zal er niet door stijgen en de 80% die door Europa wordt vooropgesteld tegen 2023 en al in enkele buurlanden en zelfs in enkele Vlaamse regio’s werd gehaald, zal in Wallonië wel een fata morgana blijven.
---
En dan nog een paar echte moppen:
- weet je waarvoor PS staat? - ‘Partij van de Siësta’
- De Waalse tegenhanger van De Lijn heet de TEC – ‘Transport En Congé’
Zoals ik al geschreven heb, had ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ vollediger kunnen zijn, maar het heeft er in elk geval voor gezorgd dat onze mensen er mee geconfronteerd en sommigen zelfs wakker geschud werden. De linkse partijen Vooruit, PvdA en Groen mogen dan al kritiek hebben op de subsidiëring ervan, maar dat heeft er grotendeels mee te maken dat ze allergisch zijn voor het woord ‘Vlaanderen’. Op menige andere projecten die al subsidies hebben gekregen, hadden ze nooit kritiek. Enkele voorbeelden daarvan vond ik terug in de Lezersrubriek van ‘t Pallieterke, waar lezer Swa Cauwenberg, uit Antwerpen, een eerste opsomming geeft:
- ‘De Bedenkers’(675.644 euro) van VLD-minister Ceysens);
- De telenovelle ‘Emma’(1.203.570 euro) van Vooruit-minister Katleen Van Brempt;
- ‘Werk aan de winkel’(601.772 euro) en
- ‘Kinderen van Dewindt’(756.3941 euro) beide van Kris Peeters (cd&v)
- ‘Het Heizeldrama (300.000 euro)
- ‘Billie vs Benjamin’ (1,300.000 euro)
Daartegen werd door de linksen nooit geprotesteerd, waarschijnlijk, volgens Swa, omdat het woord ‘Vlaanderen’ niet in de titel stond.
Behalve Het Verhaal van Vlaanderen’ zendt niet alleen de VRT, maar ook de RTBF de fictiereeks ‘1985’ uit, een verzonnen verhaal over de Bende van Nijvel. Er is een verschil: de VRT zendt er de zondagavond maar één aflevering van uit, de RTBF twee. Wie de Franstalige versie volgt krijgt het verhaal in het Frans met de Nederlandse teksten gedubd (in het Frans oversproken), want onze francofonen hebben blijkbaar een probleem met het lezen van ondertitels. Het voordeel van die twee afleveringen is wel dat men de ‘afloop’ van het verhaal een maand eerder kent.
‘Afloop’ hierboven tussen aanhalingstekens, want in werkelijkheid is die er in de echte wereld niet en zal die er meer dan waarschijnlijk nooit komen. Zoals ik al eens schreef en steeds vol blijf houden, zouden de CCC, de ‘Cellules Communistes Combattantes’ er wel een iets mee te maken kunnen hebben gehad. Maar dat werd nooit gecontroleerd. Zo’n idee paste niet in de complottheorie van de Belgische Staatsveiligheid, die zich liever bezig houdt met het schaduwen van rechts. Denk maar aan de zaak Jurgen Conings, toen zelfs buitenlandse NAVO-militairen werden ingeschakeld. Door het overbrengen van het Bende-dossier van Dendermonde naar Charleroi – waar het enkele jaren stof heeft liggen vergaren tot niemand er nog iets serieus in kon terugvinden – en het feit dat men niet eens de moeite heeft gedaan de betrokkenheid van de CCC erbij te onderzoeken – die wel degelijk staatsontwrichtend waren, maar links en francofoon, wat niet paste in het systeem van de Belgische Staatsveiligheid – is de ‘Bende van Twijfel’, zoals ik ze noem, nu gedevalueerd tot een fictiereeks...
---
En dan nog iets heel anders. Onze familie doet, zoals ook de voorgaande jaren, niét mee met de ‘Tournée Minérale’. De reden daarvoor is dat we in dezelfde periode binnen de familie liefst vijf verjaardagen hebben. Die allemaal vieren met een glaasje water of fruitsap is niet doenbaar.
N.a.v. een lezersbrief in ’t Pallieterke van deze week, stuurde ik het blad onderstaande mail:
Beste Pallieterke,
N.a.v. het artikel over de staatshervorming van Jurgen Ceder in uw blad van vorige week en de reactie daarop van lezer Jan Strynckx uit Zele over de uitspraak van professor Senelle, ben ik zo vrij u de tekst van de ‘Senelle doctrine’ te sturen, zoals die vermeld staat in het boek ‘De Ordelijke Opdeling van België’ door Gerolf Annemans en Steven Utsi (blz.165).
‘Als België onbestuurbaar zou worden, bv omdat er geen federale regering meer kan gevormd worden, dan moet het Vlaams Parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams Parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt’.
M.a.w. als we willen dat er nog iets terecht komt van onze regio, doen we er best aan er eerst voor te zorgen dat er bij de volgende regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt in het eigen parlement, dan zien dat er geen federale regering meer kan gevormd worden en zo een eerste stap te zetten naar de eigen onafhankelijkheid via de zgz ‘Senelle doctrine’. En als Bart De Wever het daarmee oneens blijft, kunnen we niets anders dan de N-VA-kiezers, maar ook die van de andere, zgz centrum partijen, aanraden in 2024 tenminste regionaal voor het VB te stemmen, zodat die partij regionaal incontournable wordt en de Senelle doctrine kan worden uitgevoerd.
PS: Prof. Robert Senelle was (hij stierf in 2013) een – nota bene - Franstalige Brusselse grondwetspecialist.
In de laatste politieke peilingen hebben N-VA en VB reeds een meerderheid in het Vlaamse parlement voor wat betreft de zetels, nog niet voor wat betreft de stemmen. In elk geval zal het er op aankomen dat er tegen de verkiezingen van volgend jaar nog wat stemmen zouden bijkomen, al was het maar om een meer soliede meerderheid te hebben. Die stemmen zal men niet bekomen doordat N-VA en VB elkaars kiezers zouden afsnoepen. Het totaal blijft dan hetzelfde. Er zouden dus ook kiezers moeten bij komen van de andere partijen. Met een cd&v in crisis en een Open VLD waar de leden de kopstukken niet meer vertrouwen, zit die mogelijkheid er wel in, als was het maar regionaal.
Met deze zou ik dan ook alle N-VA’ers en VB’ers, die voluit voor Vlaanderen willen gaan, willen oproepen elkaar niet te veel de duivel aan te doen, ongeacht wat hun leiders daarover ook nog zullen uitkramen, maar in de eerste plaats te trachten liberale en christendemocratische kiezers aan te spreken. Als we die zover krijgen dat ze Vlaamsnationaal zouden stemmen, wordt de kans op een Vlaamsnationaal parlement een stuk groter.
---
Er was dezer dagen veel ophef over een interview dat PS-voorzitter Paul Magnette gaf aan het weekblad Dag Allemaal door zijn uitspraak: ’Het zit Vlamingen in de genen om altijd hard te werken. Walen genieten liever van het leven. Et alors?’ Zijn woorden lokten heel wat verontwaardigde reacties uit, aan beide kanten van de taalgrens, maar de man is feitelijk brutaal eerlijk. Hij rekent erop dat de Vlamingen straks toch weer zullen toegeven en hem misschien nog premier maken.
Aan ons om dat volgend jaar niet te laten gebeuren.
De traditionele partijen en onze doorgaans linksgerichte media houden zich nog altijd uitgebreid bezig met ‘de zaak’ Van Langenhove. Hebben die echt niets anders te doen? Waarschijnlijk nog nooit gehoord van de financiële crisis, de migratiecrisis, de terreurcrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de zorgcrisis, de huisvesting- en onderwijscrisis?
En ondertussen stevent dit land af op een staatsschuld van 1.064,4 miljard euro (470,1 federaal en 584,3 regionaal) en daar zal dit jaar nog minstens 34 miljard bijkomen. Alleen al aan intresten op deze staatsschuld zal er dit jaar bijna 10 miljard euro*moeten worden uitgegeven. En dat alles in aanloop naar de verkiezingen van 2024, waarbij men ons weer de hemel op aarde zal beloven.
In werkelijkheid gaat dit land failliet. Die staatsschuld zal niet vanzelf verdwijnen zoals Guy Mathot (PS) ooit stelde en zeker niet door de wijze waarop men ze de dag van vandaag bijna negeert door nog steeds Sinterklaas te spelen met geld dat er niet is. De hoofdschuldigen daarvoor zijn in de eerste plaats de traditionele partijen en de groenen, die het zover hebben laten komen. De N-VA heeft wel drie jaar daaraan meegedaan in de Zweedse coalitie, maar heeft die dan toch laten vallen over de migratiecrisis.
Of het met rechts én extreemrechts slechter zal worden, moet nog bewezen worden. Geef ze eerst eens een kans, zoals al is gebeurd in Zweden, Oostenrijk en Italië, om nog te zwijgen van Polen en Hongarije. Het VB niet mee laten spelen, maar ze – zoals ons mateke - wel op voorhand al de schuld van alles geven, is belachelijk.
*Dat is meer dan de totale uitgaven voor politie, justitie en asielopvang samen...
De zesde aflevering van Het Verhaal van Vlaanderen ging bijna uitsluitend over de Beeldenstorm, die uiteindelijk leidde de 80-jarige oorlog en de splitsing der Nederlanden, met een calvinistisch noorden en een katholiek zuiden als gevolg. E.e.a. na een harde repressie door de Spaanse Habsburgers.
Zoals ik al eens gesteld heb, worden er in het Verhaal geen leugens verteld, maar wordt wel e.e.a. verzwegen. Zo werd de vijfde aflevering, die ging over de Bourgondiërs, afgesloten met de dood van Maria van Bourgondië die trouwde met de Habsburger Maximiliaan van Oostenrijk, terwijl er in aflevering zes geen enkele uitleg gegeven werd waarom ineens die Oostenrijkers verdwenen waren en men alleen nog sprak van Spaanse Habsburgers. Net zoals met Jan Breydel, is men Keizer Karel (Karel V) vergeten. Een woordje uitleg over de in Vlaanderen populaire vorst (denk maar aan ‘De Pot van Olen’), die geboren werd in Gent en de vader was van Philip II, was hier op zijn plaats geweest. Keizer Karel was de eerste vorst van bij ons die – na de ontdekking van Amerika – kon zeggen dat in zijn Rijk de zon niet onder ging. Ook een woordje over Willem I van Oranje-Nassau, bijgenaamd ‘De Zwijger’, had er mogen zijn. In tegenstelling tot de graven van Egmond en Hoorn ontsnapte Willem (door te zwijgen, alhoewel hij op de hoogte was) aan de arrestatie door Alva en was hij de grondlegger van het huidige Nederland. Zonder de door hem geleide en succesvolle opstand in de noordelijke regio’s, zouden de Nederlanden er anders hebben kunnen uit zien. De blokkade van de haven van Antwerpen zorgde trouwens mee voor een uitvlucht van tienduizenden Vlamingen – reders, ambachtslui en kunstenaars - naar het noorden, die daar ook mee hun stempel zouden drukken op Nederlands gouden 17de eeuw.
‘Brussel is van ons!’ stond er in een lezersbrief van een brave man uit Scherpenheuvel-Zichem aan ‘t Pallieterke. Dat klopt niet (meer). Brussel ‘wás van ons’, maar we zijn de stad kwijt gespeeld. Met haar 186 nationaliteiten is ze zo verbeulemanst dat het niet meer logisch is ze nog langer te blijven beschouwen als de hoofdstad van Vlaanderen.
Brussel is een waterhoofd geworden met honderden dubbele functies en onnodige ambten: ze is zowel stad als gewest, heeft 19 gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden, OCMW’s, 6 politiezones en levert de helft van de functies van de Franse Gemeenschap, de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonie, waar geen Nederlandse Gemeenschap tegenover staat omdat die meteen geïntegreerd werd in het Vlaams Gewest.
De stad zou even goed, misschien zelfs beter functioneren met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. New-York, een stad met tienmaal meer inwoners, kan dat wél. Trouwens, de stad Brussel heeft maar één brandweer. Dat kan dan wél, maar de rest niet. Die overdaad aan overbodige postjes kost jaarlijks miljarden euro’s.
Vlaanderen zou gek zijn Brussel nog langer als hoofdstad te houden, In elk geval moeten de Vlamingen in Brussel gesteund blijven op gebied van Cultuur en Onderwijs. Dat kost Vlaanderen geen extra geld, want dat gebeurt nu ook, terwijl het Nederlands op gelijke voet moet behandeld worden als het Frans en eventueel andere talen.
Antwerpen kan de nieuwe hoofdstad van Vlaanderen worden. De Vlaamse regering zou gehuisvest kunnen worden in het pas gerenoveerde en vergrootte provinciehuis, waar plaats genoeg zal zijn, zeker als straks de nu al afgeslankte provincieraden helemaal zullen verdwijnen. Elke provincie zou nog wel een gouverneur houden met een kleine hofhouding die alleen nog verantwoordelijk zou zijn voor culturele aangelegenheden en coördinatie bij rampen.
Het zijn maar een paar ideetjes, maar dat er iéts moet veranderen, is wel duidelijk.
De beslissing van Dries Van Langenhove om zijn zitje als onafhankelijke binnen het VB in het parlement op te zeggen*, is een geslaagde politieke zet, te meer omdat Dries zegt buiten het parlement – op de (a)sociale media - op volle kracht verder te zullen gaan als activist voor de Vlaamse zaak. Het zal in elk geval die N-VA’ers, die nog twijfelden, een reden meer geven om voor het VB te stemmen, al was het maar alleen voor het Vlaams gewest. Dat laatste geldt trouwens ook voor Bart De Wever die, nota bene, als historicus in 2024 het risico loopt zijn afspraak met de geschiedenis te missen als hij blijft volharden in zijn acties tegen het VB. Bij een volgend Verhaal van Vlaanderen zal hem dat niet in dank worden afgenomen!
De kans is groot dat er in feite weinig zal veranderen, al heeft het VB er wel voor gezorgd dat het politiek nieuws dit weekeinde wel bijna volledig in de schaduw werd gesteld van Dries’ beslissing.
Van de gelegenheid kan ik lezer Walter vertellen dat ook ik een vriend heb die De Wever niet wil afvallen en waarbij ik me afvraag hoe het nu verder zal lopen.
