Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 28 dezer ('Kaaiman Ai') had ik een probleem met Microsoft die mij een wachtwoord vroeg dat ik niet had (en niet eens wist dat het bestond) en kon ik dat niet meteen oplossen omdat mijn nieuwe systeembeheerder, een gepensioneerde leraar, met Pinksterverlof was. De man is ondertussen geweest, heeft alles netjes opgelost en zo kan ik vanaf morgen weer verder. Op naar 2024!
Het is inderdaad, zoals lezeres Annie schrijft, niet realistisch dat Brussel bij Vlaanderen zou blijven. Maar dat wil de overgrote meerderheid van de Brusselaars zelf ook niet, want – onder de voorwaarden die ik gesteld heb - verspelen ze dan honderden mandaten in zowel de stad, het gewest als in die federatie met Wallonië. Het zijn trouwens meer de Brusselaars, niet de Walen, die die Fédération willen behouden,
Toevallig vertelde men gisteren in de journaals dat steeds meer Brusselaars naar Vlaams-Brabant uitwijken en dat de meerderheid van hen Vlamingen zijn.
Dat ik ze ervoor zou willen laten stemmen, is gewoon om te vermijden dat ze er straks spijt van zouden krijgen als ze zullen zien hoe het verkeerd zal lopen. Het zal dan hun eigen fout zijn, niet die van ons.
Tenslotte moet wel gezegd, dat Brussel nog steeds een stukje van de Belgische staatsschuld mee betaalt (zo’n 10%). Wallonië geen cent!
Paarsgroen+ is al volop in verkiezingsmodus, waarom zouden wij het dan ook niet zijn? Ik herhaal hier even wat ons, Vlamingen, te doen staat tegen de verkiezingen van 2024.
Fase 1
Als de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het eigen parlement moeten ze de soevereiniteit uitroepen, t.t.z. Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied.
Fase 2
Er moet een gesprek komen tussen vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitstalige Oostkantons, waarbij beslist zal worden wat we nog samen gaan doen. In principe zal dat nog alleen Defensie en Buitenlandse Zaken zijn. Al de rest wordt gewestelijk, inbegrepen de Noordzee (en niet alleen het strand) en de faciliteitengemeenten, die worden afgeschaft.
Fase 3
Elk gewest wordt verantwoordelijk voor zijn eigen budget en begroting en zal de tering naar zijn nering moeten zetten. Het zal niet meer zo zijn dat Vlaanderen elders zal moeten bijpassen. Wie het budget en/of de begroting niet onder controle krijgt, wende zich tot Europa en zal dan een Griekenland-parcours moeten afleggen.
De gewesten zullen ook akkoorden moeten kunnen afsluiten over de huidige landgrenzen heen. Bv Vlaanderen met Nederland en Wallonië met het Groot Hertogdom Luxemburg.
Fase 4
De Brusselaars zullen kunnen kiezen om een onafhankelijk gewest te zijn of aan te sluiten bij Vlaanderen. In dat laatste geval wordt het huidige Brussels gewest opgedoekt, evenals de Fédération Bruxelles-Wallonie en blijft er nog één gemeente Brussels over, met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één OCMW. De huidige andere 18 gemeenten krijgen dan een districtsraad, zoals bv in Antwerpen al het geval is.
En Brussels Airport wordt Zaventem.
Als Brussel een eigen gewest blijft, zal de stad niet langer de hoofdstad van Vlaanderen zijn en verhuist de Vlaamse regering naar Antwerpen. De Vlaamse Brusselaars zullen nog wel vanuit Vlaanderen gesteund worden, op gebied van Cultuur en Onderwijs. Dat zal niets nieuws zijn, want dat gebeurt nu ook al.
Fase 5
De inwoners van de Oostkantons zullen ook kunnen kiezen: aansluiten bij Wallonië, bij het Groot Hertogdom of bij Duitsland.
‘Is dit Ai (Artificiële intelligentie) of is erover nagedacht’, was een bedenking die ik maakte bij mijn eerste blog erover. Het was even schrikken toen ik in de laatste weekeindeditie van De Tijd opnieuw een column te zien kreeg van Koen Meulenaere, alias Kaaiman, de satiricus die zijn soms bijtende columns eerst kwijt raakte bij Knack, maar daarna, samen met Ril Van Cauwelaert, overstapte naar De Tijd. Ergens vorig jaar ging Koen met pensioen en stopte hij ermee, tot spijt van velen en jolijt van een aantal politiekers en advocaten die hij regelmatig over de hekel haalde.
Kaaiman komt echter niet echt terug. De column van dit weekeinde was nl gemaakt via Ai, oftewel kunstmatige intelligentie. Het was gebeurd met toestemming van Meulenaere zolang hij er zelf niets voor moest doen en de eventuele dagvaardigingen ook voor artificiële auteur waren.
Het resultaat van dit alles gaf me wel gedeeltelijk gelijk. Complexiteit en echtheid van creativiteit blijken niet zomaar te automatiseren te zijn. Mission failed, tenminste om het te kunnen publiceren in De Tijd, die al bij toch de meest objectieve Vlaamse krant blijft.
--
En dan nog dit: het zou kunnen dat er morgen geen ‘Strijden eeuwig’ zal zijn, dit o.w.v. enkele PC-probleempjes die mijn nieuwe systeembeheerder pas dinsdag hopelijk zal oplossen. De man is enkele dagen met verlof.
Zoals ik reeds schreef in mijn vorige blog, zal Alexander De Croo gegarandeerd misbruik maken van het feit dat België van 1 januari tot 30 juni van volgend jaar voorzitter wordt van de Raad van de E.U. We zitten dan nl in volle verkiezingsstrijd en Crootje zal geen gelegenheid laten voorbijgaan om zich te profileren, zoals hij ook al gedaan heeft tijdens de terugkeer van Olivier Vandecasteele. Voor de Vlaamsnationalisten van zowel N-VA als VB zal het er dan op aankomen om in dezelfde periodes uitgebreid te reageren en heel Europa te laten zien wat er in dit landje zoal misgelopen is, o.m. met de medewerking van de partij van onze premier met Europese ambities en het initiatief niet te laten aan de traditionele partijen.
De onderwerpen daartoe zijn legio: de hoge fiscale druk, de zwakke begroting, de ontspoorde overheidsuitgaven en de gebrekkige concurrentiekracht. De achteruitstelling van Vlaanderen op alle gebied, uitgerekend de regio waar nog echt gewerkt wordt, maar waar Crootje’s regering geen meerderheid heeft..
Vlaanderen krijgt de eerste zes maanden van volgend jaar, uitgerekend in de verkiezingsstrijd, de kans om eindelijk eens alles wat hier fout gaat op een rijtje te zetten ten aanzien van heel Europa. Een kans die we niet mogen laten voorbijgaan.
Het is niet alleen Groen dat wegdeemstert in de Vlaamse politiek, Open VLD doet het al niet veel beter. De partij is in de laatste drie peilingen onder de 10% gezakt en niets laat vermoeden dat het zal beteren. De zgz ‘kanseliersbonus’ die ze dacht te hebben met de aanstelling van Crootje als premier, is er niet gekomen. Die laatste probeert zich nu eerder in het buitenland te laten opmerken in de hoop na de Europese verkiezingen van 2024 eventueel onze nationale Charel te kunnen opvolgen en zal zeker trachten misbruik te maken van het feit dat België de eerste zes maanden van 2024 voorzitter zal zijn van de E.U. om zich te profileren. Hij vergeet daarbij dat Open VLD door haar afgenomen politiek gewicht straks niet op de eerste rij zal staan wanneer de Europese mandaten zullen worden uitgedeeld. De partij heeft dat in de eerste plaats aan zichzelf te danken, want is mee verantwoordelijk voor alles wat de laatste 25 jaar is fout gelopen in een land waar ze heel die tijd mee heeft geregeerd.
--
En dan nog dit: Olivier Vandecasteele is veilig en wel terug in het land. Gelukkig maar voor hem. Ik ga daar voorlopig geen verdere commentaar op geven, tenzij dat ik nog altijd met de vraag zit die ik al eens gesteld heb: ‘Wat gaat een NGO van bij ons zoeken in een schurkenstaat zoals Iran?’. Ik heb al heel wat Tv-journaals afgezapt, maar daarop geen antwoord gekregen…
Kamerlid Kristof Calvo (Groen) stopt in 2024 met de nationale politiek. Dat meldde hij zelf op de sociale media. Calvo was tot 2021 bijna 7 jaar lang fractieleider van de groenen in de Kamer. Het is geen verrassing, sinds de partij (zeg maar ‘Almaci’) hem over het hoofd had gezien bij het tot stand komen van Paarsgroen+ en de hem beloofde ministerpost zag gaan naar Petra De Sutter. Hij zou wel lokaal in Mechelen politiek actief blijven. Eerder kondigden al 5 andere groene verkozenen aan er ofwel mee te stoppen, ofwel een stapje terug te zetten.
Het gaat niet goed met onze Groentjes nu hun partij op de zevende en laatste plaats blijft hangen in de laatste peilingen en ze straks misschien een herhaling meemaakt van het avontuur van Agalev met de eerste regering Verhofstadt toen die onder de kiesdrempel zakte, iets waarover ik het al eens gehad heb. In Wallonië surft Ecolo nog mee op de linkse golven van PS en de communisten van de PTB, maar in Vlaanderen is de partij synoniem geworden met het vooruitzicht naar nog duurder leven en dat slikt de hardwerkende Vlaming niet meer. Daar komt nog bij dat Groen nu wel twee voorzitters heeft – ook al geen eigen initiatief, maar afgekeken van Ecolo – maar dat die weinig voorstellen en eerder amateuristisch overkomen. Het vertrek van Calvo zal dat beeld nog versterken
Er was dezer dagen nogal wat heibel, omdat Wegen & Verkeer begonnen was met op nieuwe wegwijzers in Antwerpen de richting naar Luik aan te geven in het Frans, ‘Liège’ dus. Dit zou tegen de taalwetgeving zijn en Vlaams minister Peeters heeft moeten toegeven dat dit niet kan en weer zal worden aangepast.
Het lijkt een futiliteit, maar is in feite weer een zoveelste discriminatie, waarbij Vlamingen verondersteld worden Frans te kennen en het omgekeerde in Wallonië niet gebeurt. Maar er is meer.
Daar waar de meeste Vlamingen met ‘Liège’ geen probleem zullen hebben, geldt dat niet voor buitenlanders die die richting uitrijden, in de eerste plaats Nederlanders, die allemaal vrij goed Engels kennen, in het Duits hun plan kunnen trekken, maar meestal Frans-onmondig zijn. Ik weet dat nog van mijn tijd bij de ITS-pechdienst van DAF, toen Nederlandse truckers die richting Luik reden, opeens die wegwijzers kwijt geraakten, daar ze niet wisten wat Liège betekende. Datzelfde geldt ook voor de vele andere buitenlandse chauffeurs, in de eerste plaats truckers, die als tweede taal Engels of Duits hebben, maar zelden Frans en daar zijn er tegenwoordig nogal wat die ons land als transitland gebruiken. Dat kan leiden tot vergissingen bij het maneuvreren en/of afdraaien en tot verkeersonveiligheid.
Vlaanderen heeft het Vlaams gewest. Wallonië heeft niet alleen het Waals gewest, maar ook de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’. Dat betekent nog wel niet het dubbel aantal politiek benoemden, maar toch een pak meer, zeker in verhouding tot het aantal inwoners. Brussel heeft de stad, het Brussels gewest én die Fédération, wat maakt dat het nóg meer politiek benoemden heeft en waarschijnlijk – zeker in verhouding tot het aantal inwoners – het dubbel aantal politiek benoemden van Vlaanderen. Dat zou niet zo erg zijn, mocht ieder van die drie gewesten de kosten van die benoemingen zelf betalen. Die worden officieel betaald door België, maar in werkelijkheid door Vlaanderen, dat een hogere werkzaamheidsgraad, een betere economie en een hogere export heeft.
Aan die kromme situatie kan alleen iets gedaan worden als – hopelijk na de volgende verkiezingen – elke regio verantwoordelijk wordt voor zijn eigen kosten, dat men een definitief einde maakt aan de willekeurige transfers en alle uitzonderingen en achterpoortjes, waarvan België het monopolie lijkt te hebben (‘Only in Belgium’). En als Wallonië en Brussel daarmee niet akkoord zouden gaan of zelfs met Vlaanderen daarover niet meer zouden willen praten (omdat bv het Vlaams Belang er bij betrokken zou worden), dan houdt het op met dit België en moet er naar een oplossing gezocht worden zoals die met Tsjecho-Slowakije, op een vreedzame manier. Vlaanderen heeft evenveel, misschien zelfs meer recht op onafhankelijkheid dan Tsjechië, Slowakije en de ex-Joegoslavië-landen.
‘Een ezel stoot geen tweemaal aan dezelfde steen’, gaat het gezegde. Bart De Wever riskeert zich straks voor de vierde keer te stoten aan het probleem van de Vlaamse onafhankelijkheid, nochtans het eerste programmapunt van zijn eigen partij.
Bij het tot stand komen van de van Zweedse coalitie zette hij het communautaire voor vier jaar in de frigo. Toen het fout liep met Marrakech, stapte zijn partij uit de regering Michel, hopende op nieuwe verkiezingen met als inzet de Immigratie. Dat mislukte omdat Michel gewoon doorging met een minderheidsregering in Lopende Zaken, gedoogd door socialisten en Groenen. Toen Michel naar Europa vertrok, werd hij vervangen door Sophie Wilmès die verder omhoog bleef vallen door gebrek aan gewicht. Bij de volgende verkiezingen had de N-VA een kwart van haar kiezers verloren en werd ze federaal buiten spel gezet. Regionaal nam ze er Open-VLD en CD&V bij, om vast te stellen dat die partijen ook in de zgz Vivaldi regering waren gestapt, een regering zonder meerderheid in Vlaanderen.
Volgens de laatste drie peilingen blijft het Vlaams Belang de grootste partij van Vlaanderen. Als een meerderheid van bijna 60% van de N-VA-kiezers – zoals bleek uit ‘De Stemming’ - bij haar besluit zou blijven met het VB samen te werken mochten beide partijen samen een meerderheid halen in het Vlaamse parlement, dan kan men zich afvragen wat Bart bezielt om dit zomaar naast zich neer te leggen en verder te gaan met de socio’s. Hemzelf zal dat weinig uitmaken, hij heeft ondertussen een abonnement op het Antwerps ‘schoon verdiep. ‘Eerst oompje en dan oompje’s kinderen’, zoals dat andere gezegde gaat
Ondertussen blijft ons mateke maar zeggen dat een samengaan van de N-VA met het VB het einde van onze welvaart zal betekenen. Hij heeft daar geen enkel bewijs voor, want die formule is nog nooit uitgeprobeerd. Dit in tegenstelling tot zowat alle andere formules die er wél geweest zijn, die bewezen hebben niet te werken en die ervoor zorgen dat ons land zowat de grootste schulden van heel Europa heeft.
Waarschijnlijk bedoelt King Connah met het einde van de welvaart die van België, waarvan hij het beste land van de wereld wil maken, niet die van Vlaanderen en wil hij die huidige op schulden bestaande welvaart laten voortduren zolang Vlaanderen de rekening kan blijven betalen.
Zolang de Vlaamse socialisten moeten rekenen op de PS om mee te kunnen blijven spelen op federaal niveau, ongeacht enkele procenten meer of minder in de peilingen, zullen ze ondergeschikt blijven aan de willekeur van Magnette & Co en zal er voor Vlaanderen niets anders op zitten dan de Belgische schulden te blijven betalen. 12 miljard euro per jaar. De helft via de Sociale Zekerheid omdat de Vlaamse werkzaamheidsgraad nu eenmaal 15% hoger blijft dan de francofone, de andere helft voor het afbetalen van de Belgische staatsschuld, voor 90% door Vlaanderen, 10% door Brussel en 0 (nul)% door Wallonië dat door links mismeesterd wordt tot een nieuwe DDR.
Bart Sturtewagen is onlangs afgetreden als hoofdredacteur van De Standaard en nu, op zijn 63ste, met pensioen gegaan. In totaal heeft hij 45 jaar bij het dagblad gewerkt en in de 30 jaar als hoofdredacteur heeft hij bijna 3.000 keer zijn commentaar geschreven op de gang van zaken. Dat is veel, maar kon beter. Ondergetekende is met zijn 65ste met pensioen gegaan en heeft sindsdien in iets meer dan 18 jaar bijna dagelijks een artikel geschreven. Dit is het 5.456ste. Alles is relatief, maar ‘wie schrijft die blijft’, zegt het spreekwoord..
Bart kwam uit een Vlaams-katholiek nest, was de oudste van tien kinderen, maar schreef zo’n beetje als een gesjeesde pater, een ietsje te braaf, een beetje te Belgisch. Hij was erbij toen toenmalig hoofdredacteur Peter Vandermeersch het logo AVV-VVK (Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus) van de voorpagina van de krant weghaalde en heeft zich daar bij neergelegd, al is ook hij van mening dat dit België niet meer zou worden uitgevonden als het al niet bestond. Jean-Luc Dehaene en Hugo Schiltz vond hij ‘de strafsten’. Wat die eerste betreft zou ik hem gelijk kunnen geven, de tweede heeft zich schromelijk vergist door te denken zijn Volksunie te moeten uitbreiden naar links en zou beter als slecht voorbeeld kunnen dienen voor Bart De Wever die dezelfde weg lijkt op te gaan met zijn N-VA. Die laatste heeft nog wel een jaar bedenktijd…
Vroeger zei men wel eens dat er ooit op de hele wereld maar 5 koningen zouden overblijven: de vier van het kaartspel en die van de UK. Zelfs die laatste lijkt niet meer zeker. Ondanks alle bombarie bij de kroning van hun Charel, een plechtigheid waarvan men nu al schat dat die zo’n 100 miljoen pond heeft gekost, is ook in de UK de trend naar een republiek toegenomen, vooral bij de jongeren en dat voorspelt wat voor de toekomst.
Ondertussen zijn er officiële cijfers bekend geraakt over de kosten van de begrafenis van Elisabeth II vorig jaar: 170 miljoen pond! Voeg daar de uiteindelijke kosten van de kroning van hun nationale Charel nog eens bij, rond alles gerust maar wat af naar boven en dan kom je aan zo’n 300 miljoen pond, oftewel zo’n 345 miljoen euro…
Nog twee woordjes over het Eurosongfestival. Ik was eigenlijk niet eigenlijk niet zinnens er iets over te schrijven, maar werd er toch mee geconfronteerd op alle Tv-journaals, die ik wél moet volgen om op de hoogte van alles te blijven.
Ik volg het Eurosongfestival al lang niet meer, zo vanaf de tijd toen haast elk land begonnen is de liedjes in het Engels te zingen. Vroeger zong iedereen in zijn eigen taal en dat was veel leuker, ook al verstond men het niet altijd. Denk maar aan bv Gigliola Cinquetti met haar ‘Non ho l’età’. Toen won o.m. Nederland tweemaal het festival met een in het Nederlands gezongen lied. ‘Een Beetje’ door Mieke Telkamp en ‘Net als toen’ door Corry Brocken. Enkele jaren geleden won een Portugees die nog in zijn eigen taal zong, maar dat werd stilaan een uitzondering.
Het Eurosongfestival heeft ook steeds minder met zingen te maken, steeds meer met spektakel, als het enigszins kan met zoveel mogelijk vrouwelijk bloot en baardmannen. Niks voor mij, die het houdt bij Mozart, Tsjaikovski en ‘onze’ Van Beethoven, ge weet wel: de achterkleinzoon van die bakker uit Mechelen…
De kans is groot dat Erdogan in Turkije de tweede ronde van de presidentsverkiezingen gaat winnen. Na 20 jaar zijn ze hem daar nog lang niet kwijt. Zijn partij heeft al opnieuw een (kleinere) parlementaire meerderheid en hij heeft maar amper één procent meer nodig om nog eens zeven jaar president te blijven.
Een volk heeft de leiders die het verdient, zeker in een democratisch systeem, al is dat in Turkije niet zoals hier. Om te beginnen was Erdogan in 2017, na de zoveelste militaire coup, overgeschakeld op een presidentieel systeem, waardoor hij bijna alle macht in handen kreeg. Er bestaat geen eerste minister meer, noch een onafhankelijk gerecht. De rechters en de voorzitter van de nationale bank worden door hem benoemd. Anderzijds had de oppositie een duidelijker tegenstander moeten kiezen als lijstrekker. Die oppositie haalde het in de twee grootste steden en de kuststeden aan de Middellandse Zee. Ze hadden beter de burgemeester van Ankara of Istanbul gekozen, steden waar ze telkens de partij van Erdogan al eens verslagen hadden.
Tenslotte kreeg Erdogan van de Turken in het buitenland nergens méér steun dan in België. Erg moedig is dat niet. Hier hebben ze het betrekkelijk goed en profiteren ze mee van onze welvaart. Het zijn de Turken in eigen land, zeker de Koerden, die straks de prijs zullen betalen.
Tenslotte is er voor ons toch één lichtpuntje in deze geschiedenis. Met Erdogan komt Turkije nooit in de E.U. Stel u voor, een land met 80 miljoen moslims en zo’n president..
Een mens is nooit te oud om te leren. In mijn blog van 12 dezer (‘De Vlaamse canon) schreef ik al dat ik toch een leugentje gevonden had in ‘Het Verhaal van Vlaanderen’, nadat ik gelezen had van het voorlopig laatste boek dat er geschreven is over de Guldensporenslag: ‘1302, het jaar van de Mythe’, dat van Rolf Falter. N.a.v. een bespreking daarover heb ik nog een tweede nieuwsje ter zake ontdekt, nl dat de Brugse Metten geen gevolg kregen in de Siciliaanse Vespers, zoals ik zelf ooit eens geschreven heb, maar dat het juist andersom was. De Siciliaanse Vespers, waar Giuseppe Verdi een opera aan wijdde, vonden nl plaats in 1282, dus nog vóór de Brugse Metten, die ervan afgekeken waren, want allebei waren ze een opstand tegen de Franse bezetters. Die op Sicilië (Palermo) vond plaats na het luiden van de Vespers, dus ’s avonds en die van Brugge na de Metten, ’s morgens.
Het boek van Falter omschrijf niet zozeer de Guldensporenslag zelf, maar de gevolgen ervan m.b.t. de toenmalige machtsverhoudingen tussen elites en middenstand en niet alleen in Vlaanderen. Het beste boek over de Guldensporenslag blijft voor mij echter nog altijd dat van Karim Van Overmeire: ‘De Slag der Gulden Sporen, het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’.
Zondag hield de N-VA nog eens een groot ledencongres. Dat was geleden van 2014, toen de partij er een stuk beter voor stond. Na Marrakech is ze al een drietal keren voor de gek gehouden door de trado’s en niets zegt dat dat straks weer het geval niet zal zijn.
In zijn eindspeech heeft Bart De Wever voorgesteld na de volgende verkiezingen, als er gegarandeerd weer zo’n periode van Lopende Zaken zal komen, uit te pakken met een federale mini-regering, bestaande uit een premier en een handvol vice’s – op zijn Zwitsers, zeg maar - en, los daarvan, verder de grote nodige hervormingen te onderhandelen.
Tot daar klinkt het nog allemaal vrij onschuldig. Feit is echter dat Vlaanderen bij zo’n onderhandelingen zo sterk mogelijk voor de dag moet komen en dat kan niet met alleen de N-VA, gesteld dat die partij niet verder achteruit gaat. Zelfs via een coalitie met de kaviaarsocialisten zal De Wever nooit aan 40% komen, laat staan meer dan 50%. Gezien hij van de liberalen sinds de woordbreuk van Lachaert terecht niets meer wil weten en hij CD&V liefst van al nog ‘kapot ziet gaan’ (zijn woorden), zal hij zelfs met de communisten van de PvdA en de door hem vermaledijde Groenen geen meerderheid meer halen in Vlaanderen. Dat zal alleen nog kunnen door e.o.a. samenwerking met het Vlaams Belang. Zoals bleek uit ‘De Stemming’ is trouwens 59% van zijn eigen kiezers daar nog altijd voorstander van. Dat is bijna 6 op de 10. Als hij dat blijft weigeren, dan mag Vlaanderen het in 2024 vergeten en zal De Wever de geschiedenis (en het volgende Verhaal van Vlaanderen) ingaan als de historicus die zijn afspraak met de geschiedenis zal gemist hebben.
Om zijn auto gekeurd te krijgen in Brussel en Wallonië moet men een afspraak maken. In Vlaanderen kan men dat ook doen, maar hoeft dat niet en kan men ook naar het keuringscentrum rijden en er zijn beurt afwachten. Het gevolg van het zoveelste verschil tussen Vlaanderen en Francofonië is dat vele Brusselaars en Walen nu geen afspraak maken, maar met hun auto naar de Vlaamse keuringscentra in de Brusselse Rand komen en er mede voor zorgen dat men daar tot 4 uur kan staan aanschuiven en zelfs daarna nog niet aan bod komt omdat de zaak dan sluit.
Om aan dit euvel te verhelpen stelt Vlaams minister van o.m. Mobiliteit Lydia Peeters voor dat de Vlaamse keuringscentra ook op zaterdag zouden open blijven. Dus een zoveelste beslissing om Vlamingen nog wat meer te laten werken om de ‘levensgenieters’ ter wille te zijn. En dit komt dan van een Vlaams minister die even goed haar francofone collega’s had kunnen vragen hetzelfde klantvriendelijker statuut als Vlaanderen te nemen ofwel zelf op zaterdag te werken. Maar aan de levensgenieters vragen meer te werken schijnt zelfs in deze Vlaamse deelregering nog niet te zijn doorgedrongen. En ondertussen maar blijven jammeren over het ‘gevaar’ van uiterst-rechts…
--
Het belangrijkste nieuws van het weekeinde was het N-VA congres in Antwerpen en de uitspraken daarop vanwege Bart De Winter. Ik kom daar morgen uitvoerig op terug.
De laatste politieke peiling, de ‘De Stemming’ genoemd, van VRT en De Standaard heeft voor geen grote veranderingen gezorgd. Men moet die nl vergelijken met de vorige peilingen, niet met de verkiezingsuitslag van vier jaar geleden. Als men de gebruikelijke foutenmarge hanteert, die van 3%, dan gaat alleen het Vooruit van King Connah er een klein beetje op vooruit. Dat dit gebeurt is gewoon omdat ons mateke de hemel op aarde belooft, zelfs eerder rechtse standpunten inneemt, maar in feite aan demagogie doet. ‘Denk links, leef rechts’. Als hij nl vindt dat e.e.a. nu niet werkt, waarom doet hij er niet meteen iets aan, hij die met zijn partij in de federale regering zit? Hij moet daarvoor niet wachten tot na de volgende verkiezing, waarbij het alleen bij beloftes kan blijven, beloftes waarvan niemand weet of ze gehouden zullen worden. Een ‘Lachaertje’ is snel gemaakt!.
Uit ‘De Stemming’ bleek trouwens, dat nog steeds 59% van de N-VA-kiezers vindt dat er met Vlaams belang ook effectief bestuurd moet kunnen worden. Dat is wat minder dan de 81% van de vorige peiling, maar nog steeds genoeg om het N-VA af te brengen van het onzalig idee straks met de kaviaarsocialisten in zee te gaan. Omdat die formule schijnt te werken in de koekenstad, werkt die nog niet in een federale regering waar Vooruit weer niet meer zal zijn dan het aanhangwagentje van de PS.
We kunnen die 59% dan ook warm aanbevelen bij de volgende verkiezingen tenminste regionaal Vlaams Belang te stemmen, zodat een einde kan worden gemaakt aan het ondemocratische cordon sanitair, Vlaanderen zich soeverein kan verklaren en de confrontatie met de francofonen die daarop zal volgen veel beter aan zal kunnen.
Om het begrotingstekort tegen 2026 onder controle te krijgen, zoals vereist door Europa – d.w.z. onder de 3% van het bruto binnenlands product (bbp) – zal de federale regering de komende jaren 12 miljard euro moeten besparen, waarvan 2 in de eerste twee. Over die laatste twee moet nog vóór het einde van dit jaar een beslissing vallen.
Dat is de officiële versie. In werkelijkheid weten we dat Vlaanderen het zal halen, Brussel en Wallonië nooit. En als België het als geheel zou halen, dan zal dit alleen kunnen als Vlaanderen het allemaal blijft betalen.
Dé vraag is, hoe lang Vlaanderen bereid zal blijven dit te doen. Volgend jaar krijgen we de kans in te grijpen áls we kunnen komen tot een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement, waarna we een rondetafel zullen moeten organiseren van de vier* gewestregeringen om te beslissen wat we nog daarna nog samen zullen doen en wat niet. Brussel en de Oostkantons zullen de kans krijgen zich uit te spreken over hun toekomst, die echter zal inhouden dat ze zelf voortaan ook zullen moeten instaan voor hun budget en begroting. Mocht Brussel** kiezen om bij Vlaanderen te blijven, dan zal het alleen kunnen als stadsgewest i.pl.v. stad én gewest, zoals nu.
--
* Als over bovenstaande problemen geschreven en gepraat wordt, spreken onze media regelmatig over 5 (vijf) gewestregeringen Daar rekenen ze dan de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ bij, wat onjuist is, want die verbastering van de Franse Gemeenschap staat niet eens vermeld in de Belgische Grondwet, heeft geen inkomsten en is illegaal
--
** Als we het hebben over Brussel met zijn 19 baroniën vergelijken we de stad wel eens met New-York, met tien keer meer inwoners. Brussel zou zich echter ook kunnen spiegelen aan Parijs, waarnaar onze francofonen zo naar opkijken. Die stad heeft nl ook maar één burgemeester en de voorsteden worden er arrondissementen genoemd, maar hebben in feite dezelfde functie als bv de districten in Antwerpen.
