Men mag hier dan wel wat meewarig doen over Silvio Berlusconi. De TV-magnaat heeft het toch nog maar eens klaargespeeld in eigen land. Hij leidt nu een grote centrum-rechtse partij met meer dan 40% van de stemmen. Samen met de Lega Nord heeft hij een volstrekte meerderheid in kamer en senaat en zal hij ook deze keer meer dan waarschijnlijk zijn volledige term van vrij jaar uitdoen. Hij was al de enige Italiaanse politicus die er sinds de Tweede Wereldoorlog in in slaagde zijn term uit te doen, hij gaat die prestatie waarschijnlijk nog eens overdoen. Berlusconi had al de titel van "cavaliere", wat zo'n beetje overeenkomst met onze medaille van de arbeid, nu wordt hij in eigen land al de "supercavaliere" genoemd. De nieuwe partij van Berlusconi omvat trouwens niet alleen de Allianza Nazionale, de erfgenamen van de MSI (movimento sociale italiano), op hun beurt erfgenamen van de fascisten van Mussolini, maar ook een tiental andere kleinere bewegingen en partijen, waaronder zelfs de republikeinse partij (PRI). Van de linkse oppositie heeft Berlusconi brandhout gemaakt, zodat hij zelfs zijn "Forza Italia"-slogan niet meer nodig heeft. Wat een verschil met ons eigen land, waar zelfs een bescheiden Forza Flandria maar niet van de grond komt. Het Vlaams Belang/Vlaams Blok, dat helemaal geen bindingen heeft met vooroorlogse partijen zoals de Allianza Nazionale die heeft met de MSI en de echte fascisten, wordt hier nog steeds geboycot en uitgespuwd als ware het een partij van pestleiders. Zelfs zgz Vlamingen zoals die van de N-VA en LDD weigeren er effectief mee samen te werken. Als excuus wordt dan steevast gezegd dat zij, N-VA en LDD, zelf iets willen verwezenlijken en dat het VB naast de zijlijn blijft staan. Hoe kan het anders, als men nergens bij betrokken worden, als de eigen voorstellen nooit in overweging worden genomen en als de media elke publiciteit blijven weigeren? Electoraal gesproken is België een onderontwikkeld land. Men moet zelfs niet eens vergelijken met Italië. Neem bv Israël, waar de echte uiterst rechtse partij van Lieberman, waartegen het VB maar een verzameling koorknapen is, wél mag meedoen in de nieuwe regering. Regering waarin - nota bene - ook socialisten zitten. Hopelijk putten Dewinter en Co hieruit genoeg moed om verder te gaan op de ingeslagen weg. Er is voor Vlaanderen geen andere toekomst dan e.o.a. soort van zelfstandigheid. Misschien krijgt Vlaanderen, dank zij de crisis, de kans om zich te laten gelden. Het zal immers Vlaanderen zijn, dat de crisis zal mogen betalen. De andere regio's zijn helemaal blut. Als het zover is, moet Vlaanderen echter boter bij de vis eisen en zijn reeds zolang geclaimde staatshervorming erdoor drukken. Zou het lukken?
Naar analogie met "sportelen", een idee van Anciaux en Co (waarmee niet iedereen gelukkig schijnt te zijn, maar dat is bij Bertje meestal zo), wou ik het even hebben over "turtelen". Dat woord bestaat (ook) nog niet, maar begint wel stilaan iets specifieks te worden in onze nationale politiek. Het is de manier waarop Annemie Turtelboom met de voeten van haar (overwegend Waalse) politieke tegenstrevers aan het spelen is. Het is allemaal begonnen met de start van de regering Leterme, toen er besloten werd dat er duidelijkere immigratierichtlijnen zouden komen. De francofone partijen, zeker PS en CdH, wilden bekomen dat er een soort algemene regularisatie kwam. De Vlaamse partijen, Open VLD op kop, wilden alleen maar een immigratie voor mensen die we hier zouden kunnen gebruiken. Dat was nl nog in de tijd van het tekort aan werknemers in bijna onze hele industrie en dienstensector. Een rondschrijven van de bevoegde minister, in casu Turtelboom, zou ervoor zorgen, dat de puntjes op de "i" zouden geplaatst worden. Van dat rondschrijven is op dit ogenblik nog steeds niets in huis gekomen, ook al omdat de economische situatie ondertussen grondig gewijzigd is. De Franstaligen verwijten Turtelboom, dat ze misbruik maakt van de miserie van de zgz "asielzoekers" (die in werkelijkheid meestal economische gelukzoekers zijn). Er zijn heel die tijd al bezettingen geweest van kerken, scholen en kranen, maar dat heeft niets uitgehaald. In heel dit verhaal verzwijgen de francofonen trouwens moedwillig enkele belangrijke gegevens: - Er worden nu al elk jaar 10.000 tot 12.000 mensen geregulariseerd. De zgz sans papiers, die hier voor al die heisa zorgen zijn dus meestal mensen die daar niet bijhoren en die om e.o.a. reden niet in orde zijn met onze wetgeving: reeds afgewezen (sommigen zelfs meermaals), helemaal geen aanvraag ingediend, niet lang genoeg in het land, sommige zelfs met een crimineel verleden. - De meeste immigranten willen naar Brussel of Vlaanderen komen, niét naar Wallonië. Voor Vlaanderen betekent dat, dat ze Nederlands moeten kennen, géén Frans of iets anders. Als de Waalse partijen dan toch zoveel inzitten met die sans papiers, dat ze er dan voor zorgen dat het hele immigratieprobleem aan de gewesten gegeven wordt. Dan kunnen zij in Wallonië zoveel vreemdelingen binnenlaten als ze willen, maar moeten ze wel zelf wel opdraaien voor de kosten. Regularisatie betekent immers kosten voor opvang, huisvesting, scholing en sociale zekerheid (werkloosheidsvergoedingen, ziekteverzekering e.d.), wat voor tienduizenden nieuwkomers een hoop extra geld zal betekenen. Dat alles in een land, waar de staat een schuld heeft die bijna zo groot is als haar bruto binnenlands product en een gat in de jaarbegroting van om en bij de 14 miljard euro. Zo zien de PS en het CdH dat echter niet. Zij willen dat alles Belgisch blijft en dat Vlaanderen het dan weer mag betalen. Enfin, de steeds terugkerende, ergerlijke geschiedenis. Op de kosten van Vlaanderen hangen zij dan de humane grote jan uit en worden wij Vlamingen nog maar eens uitgescholden voor racisten en fascisten, zoals dat in het Franstalige landsgedeelte stilaan de gewoonte wordt. Annemie Turtelboom houdt echter stand, tot zeker tot aan de volgende verkiezingen en daarna zullen we zien wat we zullen zien. Als het echter met 's lands financiën nog verder bergaf zal gegaan zijn, zullen er ook dan geen politici gevonden worden die het gat in de staatskas nóg groter willen maken. Het is zo al erg genoeg.
Gisteravond kwam de voorzitter van de vereniging van Belgische ondernemers (VBO) op het VRT-journaal vertellen, dat hij het niet eens was met het Nederlandse voorbeeld om de wettelijke pensioenleeftijd op te trekken tot 67 jaar. Hij vond, dat men in België er eerst werk van moest maken om de mensen tussen 50 en 65 aan het werk te houden. België staat, wat dat betreft, zowat onderaan de Europese lijst. Onmiddellijk na dat nieuws, kregen de kijkers het relaas van de staking bij Sabena Technics. Daarbij werd verteld, dat er een akkoord was tot werkhervatting. Eén van de overeengekomen punten was, dat de werknemers, die ervoor in aanmerking komen, de kans krijgen op brugpensioen te gaan vanaf ... 52 jaar! M.a.w. er gebeurt gewoon niets in dit landje voor het oplossen van het grote vergrijzingsprobleem dat op ons af komt. Normaal had men daar al geld voor opzij moeten zetten sinds 2007. Dat is niet gebeurd, noch onder Verhofstadt, noch onder Leterme. Dat zal ook niet gebeuren onder grijze muis Van Rompuy, die trouwens niet eens een oplossing heeft voor een sluitende begroting voor de volgende jaren, terwijl er voor de kosten van de vergrijzing minstens een serieus overschot zou moeten zijn. --- Tussendoor heeft CD&V-rebel Hendrik Bogaert nog eens zijn zegje mogen doen. De man is, zoals men weet, voorstander van een éénmalig herstelfonds voor Wallonië: 34 miljard euro op zes jaar tijd en dit ter vervanging van de nu lopende transfers, die jaarlijks 12 miljard bedragen. Bogaert wordt zelfs in zijn eigen partij niet gevolgd, laat staan door de rest van de meerderheid. Er zijn er zelfs die blijven beweren, dat die transfers in de toekomst wel eens de andere richting uit zouden kunnen gaan. Die redenering komt na de vaststelling dat Vlaanderen sneller vergrijst dan Wallonië. Welnu, ook dat is lulkoek. Zelfs het federaal planbureau en de studiedienst voor vergrijzing, die een studie hebben lopen tot 2060, hebben recentelijk verklaard, dat voor de volgende 50 jaar de transfers van noord naar zuid zullen blijven lopen en niet andersom. Reden daarvoor is, dat Vlaanderen meer financiële draagkracht zal blijven houden, omdat er hier meer mensen in de private sector werken. Dat laatste is er trouwens mede de oorzaak van, dat er momenteel in Vlaanderen meer tijdelijke werklozen zijn dan in Wallonië, met zijn 40% mensen die van de staat leven. Men kan het draaien en keren zoals men wil, België zal niet uit de problemen geraken als er geen duidelijke staatshervorming komt, waarbij de puntjes op de "i" zullen gezet worden.
Nederland heeft zijn crisisplan klaar, mét akkoord van de sociale partners. Er zal 6 miljard euro geïnvesteerd worden door de staat en anderhalf miljard door provincies en gemeenten. Even vergelijken: in België spreekt men van hooguit anderhalf miljard. Meer kan de regering hier echt niet doen. De staatsschuld, die stilaan zowat het dubbele van die van Nederland moet zijn (in procenten), laat het niet toe. Maar er is nog meer. In Nederland zal de wettelijke pensioenleeftijd worden opgetrokken van 65 naar 67 jaar. Daarbij dient te worden opgemerkt, dat men in Nederland tot nu hoogstens vanaf 60 jaar op brugpensioen kon gaan. Niet vanaf 50 jaar of zelfs minder, zoals dat bij ons gebeurt (bij Ford Genk was het 48!). Bij onze Noorderburen wordt dus wel degelijk iets gedaan om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Er zij trouwens een heleboel maatregelen aangekondigd, waarvan er één uitspringt: Nederland schaft de vliegtaks af. Daardoor verliest het land een inkomen van zo'n 300 miljoen euro, maar hoopt het 700 miljoen te recupereren van Nederlanders die voortaan terug vanuit het eigen land op reis zullen gaan en niet meer vanuit België, waar die taks niet bestond. Nederlanders zijn cijferaars, "zaakjes", weet je wel. Gebeurt er bij ons dan echt niets? Nee, hoor, ook bij ons gebeurt er iets. Paarsgroen is zowaar herrezen. MR, Open VLD, PS, SP.a, Ecolo en Groen! willen samen een resolutie opstellen om paus Benedictus XVI te veroordelen wegens zijn uitspraken in Afrika over het dragen van condooms. Logebroeder De Gucht gaat de pauselijke nuntius in België daarover aanpakken. Alsof dat iets zal uithalen. Benedictus XVI zal zijn slaap niet laten voor wat Paarsgroen in dit kikkerland over hem denkt en zegt. Wie zich aan de regel "One man, one wife, one love, one life" houdt, heeft geen condooms nodig (ook geen uitstrijkjes). De Afrikaanse landen waar de aids epidemie het ergst woedt, zijn geen overwegend katholieke landen, maar meestal Britse ex-kolonies. Als de heisa over de condooms en de vrije liefde zal zijn uitgeraasd, kan men in dit land misschien eens terug gaan nadenken, wat te doen om onze begroting weer in evenwicht te krijgen. Al zal dat wel moeten wachten tot minstens na 7 juni a.s. First things first...
De Kamercommissie volgt het voorstel van het Gentse parket om Karel De Gucht niét te vervolgen in de zaak van de Fortis aandelen. Het dossier over de zaak wordt niet eens opgevraagd. Evenals collega minister Reynders lijkt ook De Gucht immuun voor welke vervolging ook. Dit alles ondanks het feit, dat zijn vrouw op 3 oktober van vorig jaar, enkele uren vóór de regering Leterme het lot van Fortis bezegelde (en de aandelen quasi waardeloos maakte), liefst zo'n 25.000 aandelen kon verzilveren aan het loket van het Fortis kantoor in Berlare, waar De Gucht - Oh, toeval! - ook nog eens burgemeester is. Het feit, dat enkele vrienden en kennissen van De Gucht diezelfde namiddag, luttele momenten na de actie van mevrouw De Gucht, ook hun aandelen kwijt konden in hetzelfde lokaal, blijkt helemaal geen verdachtmaking te wettigen bij het Gentse parket. Nota bene: hetzelfde parket dat indertijd het Vlaams Blok veroordeelde en dat zopas nog een serie zware criminelen vrij liet wegens zogezegde procedurefouten, die er later geen bleken te zijn. In totaal werden er op 3 oktober 2008 in Berlare voor zo'n 800.000 euro Fortis aandelen verzilverd, allemaal in blessuretijd. Het is niet de eerste keer dat De Gucht een vip-behandeling krijgt. Een tijdje geleden werd ook de gemeentewet speciaal voor hem aangepast, zodat hij in Berlare burgemeester kon blijven, mocht hij later dit jaar Europees commissaris worden, zoals hij hoopt. Het draait nl om dat laatste. Iedereen wil De Gucht hier kwijt en hoopt, dat hij naar Europa kan vertrekken. Zijn blauwe medestanders zijn hem al even me als zijn politieke tegenstanders. Denk maar aan de tijd toen hij door Verhofstadt himself werd afgezet als VLD-voorzitter, omdat hij zijn eigen partij in de verdrukking hielp. Ook op het ministerie van Buitenlandse Zaken droomt men van een nieuwe chef, die dan de diplomatie terug wat eer kan aandoen. Met zijn botte uitspraken heeft De Gucht misschien wel meer dan eens gelijk gehad, maar zoiets doe je niet in die functie. Enfin, mooie politieke wereld, waar sommige mensen boven de wet lijken te staan
Ook de Hoge Raad voor Financiën heeft eindelijk ontdekt, dat het met dit landje van kwaad naar erger gaat. Het gat in de begroting zal er waarschijnlijk een worden van zo'n vijftien miljard euro en dat is nog het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat het tekort normaal gesproken nog zal oplopen en dat de staat er niet vanaf zal geraken, eenvoudig omdat het om een grotendeels structureel probleem gaat en geen gevolg is van de internationale crisis. Het was al geweten, dat België zich geen serieus relanceplan kon veroorloven o.w.v. van zijn schulden, maar het is dus nog erger dan verwacht. Hilarisch in heel deze zaak is wel dat de voorzitter van die Raad van Financiën niemand minder is dan Luc Coene, die indertijd de eerste kabinetschef was van Verhofstadt en dus mee aan de wieg stond van het potverteren van Paars. Voor zijn "hulp" aan Verhofstadt kreeg hij de titel van Minister van Staat - iets wat zelden gebeurt voor niet-politiekers - en mag hij vanaf augustus 2010 Guy Quaden opvolgen als voorzitter van de Nationale Bank. Doet zo'n beetje denken aan de bonussen die managers van failliete banken gekregen hebben... Coene geeft nu zelf toe, dat de staatsfinanciën "de laatste acht tot tien jaar" onvoldoende werden voorbereid op economische schokken, m.a.w. dat Paarsgroen en Paars met geld hebben gesmeten en niets ondernomen hebben om dit land van zijn schulden vanaf te helpen. België zit dus met de gebakken peren en zal daar moeilijk vanaf komen. Om bv tegen 2015 een begroting in evenwicht te kunnen hebben, zoals wordt geopperd, betekent dit dat de overheidsuitgaven de volgende vier jaar met liefst 16% zouden moeten zakken. Als men weet, dat diezelfde uitgaven de laatste tien jaar met telkens 2,5% per jaar zijn opgetrokken, weet men hoe laat het is. Toch kan er heel wat bespaard worden. Even mijn stokpaardjes herhalen: - afschaffen van de totaal nutteloze senaat; - afschaffen van de provincieraden; - niet vervangen van het gros van de op pensioen gaande ambtenaren, waarvan men nu al weet dat ze er teveel zijn; - reduceren of afschaffen van alle kabinetten (in het buitenland bestaan die niet). - afschaffen van het uitbetalen van dopgelden door de vakbonden (gebeurt ook nergens in het buitenland); - in stand houden van de kerncentrales en daaruit profijten halen in de contracten met de energieleveranciers; - verkoop van Belgacom; - een staatshervorming, waarbij de federale regering alles wat ze kan missen overdraagt aan de gewesten, die dan echter daarvoor ook de bevoegdheden zullen krijgen; - een vereenvoudiging van onze justitie die nog werkt zoals in de tijd van Napoleon. De kans dat er van bovenstaande iets zal gebeuren, is klein. Zeker tot 7 juni zal er niets gebeuren, volgens notaris Van Rompuy om de crisis niet te verzwaren, maar in werkelijkheid om geen stemmen te verliezen . Het alternatief, niets doen, zal betekenen dat we met zijn allen zullen verpauperen en dat we de kosten van de vergrijzing op onze buik mogen schrijven. De Belgische pensioenen zijn nu reeds bij de laagsten in Europa, ze zullen dan nóg lager worden. We zijn "goe" bezig, zou Reynders zeggen...
De Nationale Bank van België is een zonderlinge onderneming. Ze is beursgenoteerd en de Staat bezit de helft van de aandelen. De andere helft is in handen van andere banken en privé-aandeelhouders. Er is bij die Nationale Bank al eens meer hommeles geweest, omdat de Staat zich nogal gemakkelijk bedient van de centen uit wat men de NBB noemt. Nu had Reynders, weer hij, een nieuw wetsvoorstel ingediend, dat het mogelijk maakt, dat de overheid een nóg groter deel van de winst aan zichzelf uitkeert (ergens tussen de 50 en de 100 miljoen euro), zonder dat de privé-aandeelhouders iets meer te zien krijgen. Daartegen was verzet gerezen van senatoren, die gebruik maakten van een zgz evocatierecht, waardoor het wetsvoorstel een halt kon worden toegeroepen. Het verzet bestond uit de vertegenwoordigers van N-VA, SLP, Vlaams Belang, Groen! en, Ecolo, aangevuld met de enige senator van het Waalse FN en de door haar eigen PS gewraakte Anne-Marie Lizin. Enfin, dat was in elk geval de bedoeling. Op het laatste ogenblik hebben de groenen zich echter teruggetrokken, niet omdat ze nu plots zouden menen dat ze ermee akkoord zouden gaan dat de Staat geld steelt, maar louter en alleen omdat ook het Vlaams Belang mee in dat verzet zit (tegen FN en Lizin hebben de groenen blijkbaar geen bezwaren). Dit alles is ridicuul en bewijst nog maar eens, dat Vlaanderen nooit op Groen! zal moeten rekenen. Ze hebben zich al eens aangesloten bij een anti-Vlaamse coalitie, toen ze het stemrecht voor vreemdelingen ermee doorstemden en waren de enige Vlaamse partij die met de anderen niet meestemde toen Brussel-Halle/Vilvoorde in de Kamer op de agenda stond. Groen! voert alleen oppositie als het voor België uitkomt, nooit voor Vlaanderen. Men heeft vroeger de liberalen al eens de Pest Voor Vlaanderen genoemd, welnu Groen! is dat ook. Terloops even vermelden, dat ook de SP.a niet heeft meegedaan tegen het beroven van de Nationale Bank. Als puntje bij paaltje komt, is ook die partij Belgisch behoudsgezind, al moet erbij gezegd worden, dat ze tenminste niet zo hypocriet was als Groen!, om eerst akkoord te gaan en daarna kazak te keren, enkel en alleen omdat het VB erbij was en niet om de zaak zelf. Toch kan men zich ook vragen stellen bij de oppositie van de socio's. Zes weken lullen in de ruimte in de Fortis commissie, maar zwijgen, als er echt iets kan gebeuren. "The task of the opposition is to oppose", heeft ooit een Brit gezegd. Zouden onze linksen dat wel snappen? --- Tenslotte nog vermelden, dat bovenstaande hold-up gepleegd wordt door de zgz liberaal Reynders. Ook volgens Deminor gaat het om een onwettelijke ingreep en denkt die vereniging er sterk aan naar het Grondwettelijk Hof te stappen om alsnog gelijk te krijgen. Als dat zou lukken, dan heeft heel de belachelijke groene strategie tot niets gediend. We zullen maar duimen...
"In één week kunnen we de zaak regelen. We hebben alles al in ons hoofd, we kennen de contouren van een akkoord, het is alleen nog een kwestie van politieke wil". Bovenstaand citaat gaat over de staatshervorming, verscheen in Knack en komt van niemand minder dan Joelle Milquet, de "madame non", die reeds twintig maanden alle voorstellen ter zake heeft geboycot en haar best heeft gedaan nog meer te federaliseren en minder te regionaliseren, waar ze ook maar kon. Daarbij dient tevens in acht genomen, dat de francofonen in dit land steeds één blok hebben gevormd bij beslissingen over staatshervorming en de wil van Milquet alleen niet voldoende zal zijn. Dat weet zij ook en laat haar toe bovenstaande te zeggen, met in haar achterhoofd dat haar francofonen partners (MR met Maingain op kop), de zaken toch wel zullen afschieten. Er zal de eerste twee, drie maanden in dit land helemaal niets meer gebeuren, omdat er weer verkiezingen aankomen. Op federaal vlak wil de Open VLD geen initiatief meer nemen i.v.m. de immigratiewetten, op regionaal vlak remt de SP.a de beslissing over de Antwerpse Oosterweelverbinding af (nota bene: een zaak waarbij duizenden arbeidsplaatsen gemoeid zijn, uitgerekend in deze crisistijd!). In het licht van een dergelijke impasse, hoort men weer stemmen om die verkiezingen allemaal te doen samenvallen. Zoiets zou helemaal niet nodig zijn, mochten de politieke partijen een begin van fatsoen ten toon stellen en hun afgevaardigden verplichten binnen eenzelfde niveau te blijven. Wie federaal verkozen is, blijft op het federale vlak. Wie regionaal verkozen is, blijft regionaal. Geen dubbele opkomsten meer, geen kandidaten die zeggen niet te zullen zetelen als ze verkozen worden. Zo was het bv correct dat Leterme en Vandeurzen vervangen werden door collega's uit het federale parlement (Van Rompuy en Declerck), maar was het niet correct dat Vervotje vervangen werd door Vanackere, die van het regionale niveau kwam. Het was vroeger ook niet correct dat mensen als Dewael, Leterme en Vervotte van het regionale vlak overstapten op het federale. Dat is gewoon kiezersbedrog. Tenslotte blijft er nog de kiezer over die op 7 juni de kans krijgt zich daarover uit te spreken en niet zou mogen stemmen voor mensen die op meer dan één lijst staan (van welke partij ook) of voor kandidaten die op voorhand zeggen hun plaats niet te zullen opnemen als ze verkozen mochten worden. Ons parlement zit nu reeds vol met opvolgers, waarvoor niet gekozen werd. Dat heeft met democratie nog weinig te maken.
Leterme is terug van weg geweest. De man denkt, dat hem niets meer overkomen kan, nu de Fortis commissie beslist heeft dat het niets kon beslissen. Reynders moest nl beschermd worden en daarvan kunnen nu ook Leterme en Vandeurzen profiteren. Leterme is meteen te zien in alle media. Hij gaat er weer tegenaan. Hij is een man met een opdracht, zegt hij. Hij gaat op 7 juni lijstduwer spelen op liefst twee lijsten. Waar hij voor staat? Wel, voor o.m. een staatshervorming! Ge moet maar durven. Twintig maanden heeft hij de tijd gehad iets te doen aan zijn verkiezingsbeloften van juni 2007. Wat is ervan gekomen? Niets, vele malen niets. Geen staatshervorming, zelfs geen begin ervan (de borrelnootjes, weet je wel). Geen splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde (de "vijf minuten moed"). Geen goed bestuur, geen sluitende begroting. Toen reeds de halve wereld toegaf dat 2009 een inkrimping van de economie zou geven, bleef hij als laatste vooropstellen dat er een groei was van 1,2%. Zijn kartel, waarmee hij enkele goede electorale resultaten had beleefd, ligt uiteen. Volgens Leterme (en de top van zijn partij) omdat N-VA eruit is gestapt. Die laatste partij kon ook niets anders, want CD&V hield zich niet aan de afspraken en de beloftes. Maar het ergste van al is, dat Leterme de eerste Belgische premier van een Vlaamse partij is, die een federale regering heeft gevormd met een minderheid in Vlaanderen, iets wat hijzelf vroeger zei nooit te zullen doen en te zullen bestrijden van de Noordzee tot voorbij Limburg. Leugenaar! Ook Guynocchio is terug. De man van de actieve welvaartstaat. De man van de sluitende begrotingen, die jaren later niet sluitend bleken te zijn, ondanks het versjachelen van overheidsgebouwen en het kapen van pensioenfondsen. De man die vergat geld opzij te zetten voor het opvangen van de kosten voor de vergrijzing en het saneren van de staatsschuld. De man die daardoor mee aan de basis ligt van het enorme deficit van dit land, dat nu geen geld meer heeft om een serieus herstelplan op poten te zetten. De man die, zonder enige bekende bij-job, er in slaagde een landgoed in Umbrië te kopen én restaureren en sindsdien daar ook eigenaar is van een serie Italiaanse oldtimers. Bovendien van appartementen aan de dure Normandische kust, van een gebouw met vier verdiepingen in Mariakerke en een boot op de Leie. Allemaal door aan politiek te doen. Wie het niet gelooft, kan informeren bij Knack, die heeft er vroeger een artikel aan gewijd. De leugenaars zijn weer onder ons en komen op bij de volgende verkiezingen. Zij rekenen erop dat het kiesVEE weer voor hen zal stemmen, want zij zijn goed voor de mensen. Enfin, dat zeggen ze toch zelf. Arme politieke partijen, die geen betere alternatieven hebben. Arme Vlamingen, die zich voor de zoveelste maal bij de bok laten zetten...
Het voorstel om mensen, die tijdelijk overschakelen op minder werken en zo hun werkgevers de kans geven niet tot ontslagen over te gaan, zouden dus misschien kunnen genieten van een extra premie van de Vlaamse regering. Ik schrijf wel "misschien", want, nadat de hele deelregering het daarover eens was, is Dirk Van Mechelen het kostenplaatje eens gaan uitrekenen en is hij achterovergevallen van het verschieten. Daar waar men uitging van een extra kost van zo'n 2 miljoen euro, zit de kans er in - als het echt crisis blijft - dat dit bedrag zou kunnen oplopen tot zo'n kleine honderd miljoen (94, om juist te zijn). Een verschil dus van 92 miljoen dure euro's. Open VLD is dan ook op de rem gaan staan en vraagt extra garanties alvorens er mee verder te gaan. In het beste geval wil men die premie maar tijdelijk uitbetalen, voor drie of maximaal zes maanden. Men wil nl niet vervallen in de fouten van de federale Belgische regering uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Toen heeft men allerlei extra uitgaven vastgelegd, die er mee voor gezorgd hebben dat we er tot op de dag van vandaag last van hebben. Denk maar aan bv het brugpensioen, dat er mee de oorzaak van is dat de werkzaamheid van de plus-50 jarige Vlaming tot de laagste van Europa behoort, wat er ook mee voor zorgt dat de kosten van de vergrijzing onbetaalbaar zullen worden. Maar er is meer. Rood en blauw lusten elkaar niet meer, zeker niet in Vlaanderen. De belangrijkste reden, waarom bv de S.P.a. niet mocht deelnemen aan de nieuwe federale regering, was omdat Open VLD dat niet wilde. Ook de discussie over de sans papiers kadert in dat thema. Open VLD voelt de adem van de echte blauwen (LDD) in de nek en durft vóór 7 juni daarover geen beslissing nemen. Vergeten we niet dat de lichtblauwen ook de verkiezingen van juni 2007 grotendeels verloren hebben na het overstag gaan voor het vreemdelingenstemrecht. Tegelijkertijd toont Open VLD ook, dat het een hypocriete verzameling is. Van de ene kant willen ze met rood niets meer te maken hebben, zeker niet in Vlaanderen, van de andere kant lopen ze als ratten achter rattenvanger Verhofstadt, uitgerekend de man die paars uitvond in België. Lowie Tobback krijgt nog gelijk, toen hij in 1999 stelde dat paars zou beginnen met rood en blauw en dat het bont en blauw zou eindigen.
Een kort berichtje in de krant van gisteren: in 2007 waren er in Vlaanderen bijna 12.000 btw-controles op nieuwbouw en verbouwingen. In Wallonië waren dat er amper 4.500, in Brussel - nóg straffer - 59 (negenenvijftig!). De controles in Vlaanderen brachten 8 miljoen euro op, die in Wallonië anderhalf miljoen, die in Brussel 102.000... Nu zouden die cijfers natuurlijk vergeleken moeten worden met het totaal aantal bouwwerken en verbouwingen die er in de diverse regio's plaatsgrijpen, maar voor Brussel zijn de cijfers echt erover. Als er één regio is, waar veel gebouwd wordt (zeker in verhouding tot de totale oppervlakte en het aantal bewoners), dan is het in het hoofdstedelijk gewest. Het duidt dan ook nog maar eens aan, hoe er daar gesjoemeld wordt met het staatsgeld. Straks staan ze weer te vragen voor bijkomende financiën. Vergeten we ondertussen immers niet, dat de opbrengsten van dergelijke controles, naar aloude slechte Belgische gewoonte, min of meer evenredig zullen verdeeld worden over alle regio's. Zoals dat o.m. ook nog steeds gebeurd met het geld dat geïnd wordt door de verkeersboetes, waarbij in Vlaanderen al zo'n kleine duizend flitspalen staan en in Wallonië een handvol. Die controles bij de bouwnijverheid zijn trouwens geen uitzondering. Nog niet zolang geleden werd al bekend, dat er in Wallonië veel minder gecontroleerd werd door de diensten van de belastingen (Reyndersland, weet je wel) en zo zijn er nog meer van die wraakroepende situaties. "Fiscale controle in België is een kansspel", wordt er wel eens gezegd. Dat klopt niet helemaal. In Vlaanderen kan je geluk hebben, in Wallonië tegenslag. Dat is een wereld van verschil. Een vennootschap in Vlaanderen heeft één kans op tien om gecontroleerd te worden. In Brussel is dat één op twintig. In Luik één op vijfentwintig, in Namen (Wallonië's hoofdstad) bijna één op vijftig! Vlaanderen wordt ook nog op een andere manier bij de aap gezet. Zo was er vorige week het bericht, dat het ziekteverzuim van politieagenten in Wallonië 50% hoger ligt dan in Vlaanderen. Deze situatie doet zich trouwens ook voor bij de NMBS, de Post, het onderwijs en zelfs in de privé. De ziekteverzekering betaalt dan ook meer ziekte- en invaliditeitsuitkeringen in Wallonië dan in Vlaanderen. Samengevat, als er moet betaald worden, staan de Vlamingen op de eerste rij. Als er moet getrokken worden zijn de Walen eerst aan de beurt. Dat allemaal via een bijna oneindige reeks verdoken transfers. En dan hebben we het nog niet gehad over de echte transfers, die van de 12 miljard euro per jaar. De vraag is maar, hoelang dit nog kan blijven duren. Met de financiële en economische crisis krijgt ook Vlaanderen stilaan het water aan de lippen. Moet dit land eerst helemaal failliet gaan vóór er meer rechtvaardigheid komt?
Onze onvolprezen diensten van Belastingen hebben het vaderland nog maar eens verrast met een nieuw geschenk. Het aangifteformulier, dat we dit jaar zullen ontvangen, zal nóg "eenvoudiger" zijn dan het vorige, dat al een "lottoformulier" werd genoemd. Dat "eenvoudiger" moet wel met een grove korrel zout genomen worden, want in feite is het omgekeerde het geval: het wordt nóg moeilijker. De codes zullen voortaan nl door de belastingsplichtige zelf moeten worden ingevuld. De uitleg, die bij het nieuwe formulier werd gegeven, stelt, dat men het gebruik van Tax-on-web wil aanmoedigen. Ook dat moet gerelativeerd worden. Het blijkt nl dat inderdaad al heel wat burgers dat systeem gebruiken, maar er geen voordeel uit halen. De meesten die het vorig jaar gedaan hebben, wachten negen maanden later nog altijd op de afrekening. Maar er is meer. Nog niet zo lang geleden werd gemeld, dat in België 40% van de bevolking nog niet is aangesloten op het internet. Het gaat vooral om kansarmen en senioren. Die mensen dienen hun aangifte meestal nog wel in op papier en worden nu de dupe van een steeds gecompliceerder systeem. Daarenboven zullen ze de ingevulde formulieren ook niet meer kunnen binnendragen op het dichtstbijgelegen kantoor van de Belastingen, maar het moeten opsturen via de post. Dat kost nog eens extra geld. De kans is dan ook groot, dat er nog meer fouten zullen zijn dan vroeger en dat er waarschijnlijk ook een deel aangiftes niet of te laat zal worden ingediend. Dat alles zal dan niet minder, maar méér werk met zich meebrengen. En zeggen, dat alles een stuk eenvoudiger en goedkoper zou kunnen. De meeste senioren zouden zelfs helemaal geen aangifte moeten maken. De Staat beschikt nl al over al hun gegevens. In Nederland gebeurt dat al, waardoor een hele rompslomp aan paperassen daar overbodig is geworden. In dat land, dat 50% meer inwoners telt, maar slechts de helft van onze ambtenaren, slaagt men erin de belastingsaangiften jaar na jaar eenvoudiger te maken. Hier gebeurt het tegenovergestelde. Eén dezer dagen "viert" Didier Reynders zijn tienjarig verblijf als minister van Financiën. Het enige wat daar speciaal aan is, is het feit dat men hem daar tien jaar heeft laten knoeien. Met als gevolg dat de wetgeving er zo gecompliceerd op geworden is, dat men er zelfs niet meer in slaagt een fatsoenlijk belastingsaangifteformulier uit te geven. Wat zal de volgende stap zijn: een blanco formulier?
In Oostenrijk is gisteren het proces begonnen tegen Josef Fritzl, de psychopaat die zijn dochter 31 jaar verkrachtte en haar 24 jaar opsloot in zijn kelder, waarbij hij bij haar zeven kinderen verwekte. Meer uitleg daarover in alle kranten en andere media. Wat wél speciaal mijn aandacht trekt, is het feit dat dit proces er komt binnen het jaar na het aan het licht komen van de feiten. En dat het nog deze week zal afgelopen zijn. Vergelijk dat eens met bv het proces Dutroux. Daarop hebben we acht jaar moeten wachten en nam het hele proces zo'n twee maanden in beslag. Dat laatste is trouwens geen record, want het proces Habran, zopas geëindigd in Luik, duurde een half jaar! De jury verbleef voor de uiteindelijke beslissing liefst zes dagen in een hotel. Dat is een termijn, waarop in Oostenrijk een heel proces gevoerd wordt. Staan ze in Oostenrijk zoveel verder als hier of is dit een achterlijk land? Op gebied van justitie kan op de tweede vraag positief geantwoord worden. Wij hebben hier in België een justitie die nog altijd werkt volgens de principes uit de tijd van Napoleon. Nadat hier een zaak is uitgeklaard, moet alles worden voorgelezen (dat kunnen duizenden bladzijden zijn). Dat wordt gedaan, omdat in de tijd van Napoleon de meeste gewone burgers analfabeten waren. Blijkbaar is men hier op justitie van mening, dat dat nu nog zo is. Politiek gesproken, zou men ze zelfs (gedeeltelijk) gelijk kunnen geven. Nog zo'n archaïsch overblijfsel uit de code Napoléon is, dat het Gerecht in België is ingedeeld in 27 gerechtelijke arrondissementen. Dat werd in de 19de eeuw gedaan, omdat men er van uitging, dat een burger binnen de 24 uur met een koets naar het gerechtsgebouw kon komen... Wat justitie betreft, is België inderdaad een achterlijk land. Als men trouwens leest en hoort, wat er tegenwoordig binnen ons Gerecht allemaal gaande is - in de Fortis affaire bv - dan vraagt men zich af, hoe het verder moet met mensen die toch verondersteld worden over andere mensen oordelen te moeten vellen. Bij het Hof van Beroep in Brussel lijkt het wel een krabbenmand, waar men het liefst van al nog elkaars ogen zou uitkrabben. Jammer, dat de Corsicaanse sergeant, die zichzelf tot keizer kroonde, dat niet meer heeft meegemaakt. Met zijn temperament zou hij daarvoor wel een radicale oplossing voor gevonden hebben...
Vorige week vrijdag had de regering Van Rompuy enkele economen en gouverneur Quaden van de Nationale Bank uitgenodigd voor, neem ik aan, een brainstorming over de huidige financiële en economische situatie Het toont aan, dat men er zich toch wat van aan gaat trekken, maar anderzijds ook, dat men zelf geen oplossingen (meer) ziet. Op vragen van het journaille aan de voordeur van de Wetstraat, wist "teflon" Reynders nog maar eens verwarring te zaaien, door uit te laten schijnen, dat er weer over de schrootpremie zou kunnen gesproken worden. Zijn collega's van het kernkabinet zijn het daar echter niet mee eens. Het resultaat is wel, dat heel wat mensen de aanschaf van een nieuwe auto uitstellen, omdat men hoopt zo'n schrotpremie te zullen krijgen, zoals dat in o.m. Duitsland en Frankrijk al gebeurd is. Hét Belgische probleem is, dat deze regering niet alleen met een gat in de begroting zit van zo stilaan een kleine 14 miljard euro, maar - en dat is de tegenstelling met onze buurlanden - daarenboven nog eens een staatsschuld torst die zo stilaan opnieuw de 100% van het BNP nadert. De jaren tachtig komen terug. Nu moeten we eerlijk zijn: het is niet de schuld van Van Rompuy (en zelfs niet van Leterme), dat dit land in een financieel moeras terecht is gekomen. Dat danken we de heer Verhofstadt en zijn paars/groene regeringen. Als die alle rentemeevallers en de economische groei van het begin van de eerste jaren van deze eeuw beter hadden benut, dan zou dit land er nu veel beter voor staan en zou er van een echt relanceplan sprake kunnen zijn. Het is dan ook onbegrijpelijk, dat een deel van onze eigen Vlaamse bevolking nog steeds achter die Verhofstadt staat, precies alsof die dit land zou kunnen redden. Hij zit niet meer in de federale regering en komt ook niet op om verkozen te worden in de regionale regering. Het wordt voor hem Europa, waar hij op de gemakkelijkste manier het meeste geld kan graaien. Ondertussen kan de huidige federale regering niet anders doen dat proberen de gaten te stoppen met allerlei lapmiddelen. De vraag is maar, waar we daarmee zullen uitkomen.
Nieuwe bezems vegen goed. Dat moet ook Guido De Padt gedacht hebben toen hij zopas minister van Binnenlandse Zaken werd. Dit in opvolging van Patrick Dewael, die de vlucht vooruit had gekozen, in de hoop dat men hem wat gerust zou laten in het schandaal rond de politiebenoemingen. Heel Patjes politieke loopbaan is trouwens zuiver op zijn carrière geprogrammeerd. Hij gaf zijn job als Vlaams minister-president al eens op om in de federale regering te treden, met in zijn achterhoofd in die regering Verhofstadt te kunnen opvolgen als die naar Europa zou trekken. Daar is allemaal niets van in huis gekomen en nu is Patje Brillantine (voorlopig?) kamervoorzitter. Zijn opvolger, Guido De Padt, mag ondertussen de rotzooi opruimen die zijn partijgenoot heeft aangericht. Zo wil De Padt nu eindelijk eens werk maken van de brandweerhervorming. Voor wie het nog niet wist, met die hervorming was Dewael al zes jaar geleden begonnen. Dat er niet meer van in huis is gekomen, komt doordat de Waalse broeders en zusters, die Dewael erg nauw aan het hart liggen, heel de tijd hebben dwars gelegen. Dewael zelf heeft daar nooit iets over verteld, De Padt doet dat wél. De hervorming brengt nl met zich mee dat er nogal wat lucratieve beheerspostjes zullen verdwijnen en dat is not done in Walenland. Ne touche pas à mon boulot. Het eenvoudigste zou zijn, dat men het hele brandweerverhaal zou splitsen, misschien met enkele bilaterale overeenkomsten voor de grensgebieden, maar ook dat zullen de Walen niet aanvaarden, evenmin als de andere splitsingen die zich wegens de heersende crisis steeds meer opdringen. Vorige week werd ergens rond Brussel het laatste zuiveringsstation van Vlaanderen in werking gesteld. Groot nieuws in deze moeilijke tijden. De afvalwateren in Vlaanderen zijn nu voor 100% onder controle, tenminste voor wat de hoofdwaterwegen en rioleringen betreft. Wat men er in de berichtgeving daaromtrent niét heeft bij verteld is, dat het in Wallonië niet zo'n vaart loopt. Dat heeft als gevolg dat een aantal waterlopen, die vanuit Wallonië Vlaanderen binnenkomen, nog steeds niét onder controle zijn en dat wij zullen moeten blijven opdraaien voor het opruimen van die Waalse smurrie. De federale farce blijft inderdaad wat ze is.
Na de actie van de drie CD&V-burgemeesters, die niet langer akkoord gingen met de eigen partij omdat die de Vlaamse beloftes niet nakomt, zijn ook de burgemeesters van 21 gemeenten uit de Rand rond Brussel bijeengekomen om actie te ondernemen. Bij de verkiezingen in 2007 hadden al enkele van deze gemeenten die stembusgang geboycot, omdat ze vonden (en nog steeds vinden) dat de (Belgische) grondwet bij hen niet wordt nageleefd. Voorlopig is er van een algemene boycot (nog) geen sprake. Slechts twee gemeenten hebben te kennen gegeven dat ze het wél zullen doen. Toch houden de anderen een stok achter de deur. Op drie maanden kan nog veel gebeuren. In de eerste plaats heeft men besloten volgende week aan tafel te gaan zitten met de gouverneur van Vlaams Brabant. Of dat veel gaat uithalen, is maar de vraag. Gouverneur De Witte is nl de broer van Jozef De Witte, hoofdinquisiteur van het beruchte centrum, dat rechtstreeks afhangt van het kabinet van de federale eerste minister. Alhoewel deze inkapseling gebeurd is onder Verhofstadt, hebben noch Leterme, noch Van Rompuy ook maar enige actie ondernomen om daaraan een einde te stellen, wat nog maar eens laat zien dat de tsjeven een partij zijn met twee gezichten. Regionaal zijn ze Vlaams, federaal zijn ze Belgisch. Als mogelijke troef kunnen de burgemeesters van de Rand echter hopen, dat gouverneur De Witte mee zou kunnen spelen, omdat hij een SP.a-lidkaart op zak heeft en deze partij nu in de federale oppositie zit. Veel meer moet er trouwens niet van verwacht worden. Dat laatste kan trouwens ook gezegd worden van burgemeester Michel Doomst, ook niet toevallig een CD&V-er, die, sinds hij ook verkozen is tot volksvertegenwoordiger (grotendeels o.w.v. zijn verzet in de Rand), nog amper in beeld komt als er harde taal gebruikt moet worden... De burgemeesters willen ook een onderhoud met de minister(s) van binnenlandse zaken én met de Raad van Europa. Dat laatste doet wel wenkbrauwen fronsen, want het is uitgerekend die Raad van Europa die de Vlamingen al meer dan één keer gediscrimineerd heeft. Heel de Brussel-Halle/Vilvoorde kwestie is trouwens een zaak van discriminatie en de gediscrimineerden zijn, voor de verandering, nog maar eens de Vlamingen. Zij kunnen nergens over de taalgrens gaan stemmen voor hun eigen, Vlaamse partijen, terwijl de francofonen dat wél kunnen in de Rand, die Vlaams grondgebied is. Dat noemen ze hier democratie...
Marc Grammens is de zoon van de onvergetelijke Flor Grammens, die destijds Vlaanderen doorkruiste en overal de Franstalige verkeersborden en straatnamen overschilderde (en daarvoor werd aangehouden, maar niet veroordeeld: hij handelde nl volgens de wet!). Zoon Grammens staat ook al vele jaren in de Vlaamse branding, eerst als journalist bij De Linie, later vooral door het uitgeven van zijn eigen, eenmansblad, het Journaal, waarin hij de Vlaamse zaak en de sociale verworvenheden verdedigt. Marc werd dezer dagen gelauwerd met de Prijs voor de Vrijheid, die jaarlijks wordt uitgereikt door de liberale denktank Nova Civitas, ooit gesticht door Boudewijn Bouckaert, de éminence grise van LDD. N.a.v. een interview in 't Pallieterke ter gelegenheid van dit gebeuren, vertelde Grammens enkele interessant dingen. In feite, zegt hij, staan we met de onafhankelijkheid van Vlaanderen nog nergens, omdat we dat met de Walen nooit geregeld krijgen. Zij leven van Vlaanderen en willen niets anders. Zelfs een aanhechting bij Frankrijk zou voor Wallonië een slechte zaak zijn, want de regio zou meteen tot een van de armsten van de hectagoon worden. Parijs wil België wel en zal met plezier onze energiesector, onze banken en onze high tech overnemen. Als Frankrijk iets wil hebben, is het echter Vlaanderen, niet Wallonië. De enige oplossing voor een Vlaamse onafhankelijkheid, nog steeds volgens Grammens, is een EVO, een "Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid". Anders zal het nooit lukken. Het grote probleem daarbij is de houding van Europa, die gegarandeerd negatief zal zijn. Dat weten we uit het recente verleden. Grammens blijft dan ook voorstander van een voorlopig voortbestaan van een soort confederaal België. Hij stapt daarmee in de voetsporen van Geert Bourgeois en - rechtuit gezegd - daarmee kan ik ook leven. Ondertussen kunnen we de tegenstanders wel al een voorsmaakje geven, bv B-H/V splitsen in het huidige parlement en laten verstaan dat we anders een EVO zullen betrachten. Ondertussen kan er ook werk gemaakt worden van een neutralisatie van Brussel, dat in de Vlaamse invloedsfeer moet blijven. Een WalloBrux heeft geen toekomst. Om nogmaals Marc Grammens te citeren: "Een zelfstandig Brussel kan niet bestaan. WalloBrux is pure propaganda en inbeelding. De Vlamingen moeten alleen wat geduld hebben en ondertussen geen enkele toegeving doen". Beter zou ik het niet kunnen zeggen.
De regering Van Rompuy is een passieve bedoening. Over geen enkel belangrijk nationaal punt wordt iets beslist. Men laat alles op zijn beloop, zodat we hier wel degelijk kunnen spreken van een regering van lopende zaken. Het zal de eerstvolgende maanden niet beteren, want veel heeft te maken met de verkiezingen van 7 juni a.s. De Franstalige partijen MR en PS strijden om de suprematie van Wallonië. CD&V is als de dood om op 7 juni ook federale verkiezingen te moeten houden. De partij weet, dat ze t.o.v. haar kiezers haar woord niet heeft gehouden (ze zou niet in een regering stappen zonder staatshervorming). Al wat regering en de onderscheidene politici nog doen is reageren op wat de media uitbrengen. Dat werd nog eens duidelijk op de onderzoekscommissie over Fortis. Yves Leterme verklaarde daar, dat hij eerst niet wou reageren op wat er allemaal verteld werd in de wandelgangen, maar hij dat wél deed, toen de verdachtmakingen in de media verschenen. Patrick Dewael hield zich op de vlakte, omdat hij beter niet meer in beeld wil komen zolang het onderzoek over de politietop niet is afgerond. Hij hoeft zich trouwens niet nodeloos bang te maken. De zaak Koekelberg blijkt op de lange baan te zijn geschoven, met de bereidwillige medewerking van de heren De Gucht en Stefaan Declerck. Misschien als een soort tegenprestatie, omdat De Guchts affaire met de Fortis aandelen van diens schoonmoeder ook al een stille dood lijkt te sterven. Ook de hele opgeklopte zaak rond de scheiding der machten wordt straks waarschijnlijk begraven, meerderheid tegen minderheid. Na de vaudeville met advocaat Van Buggenhout, zit die affaire feitelijk ook muurvast en hebben de partijen van de meerderheid er zich de facto van verzekerd, dat de regering Van Rompuy de deadline van 7 juni zal overleven. Wat er daarna zal gebeuren, blijft koffiedik kijken. Wie leeft zal zien.
De Standaard is met een speciale uitgave van liefst 15 edities over Europa begonnen. Gratis en voor niks bij de krant. Aan de eerste uitgaven te zien, gaat het om het Europa volgens De Standaard. Allemaal dus met een korrel zout te nemen en gezien van het politiek-correcte oogpunt. Dat bleek al meteen in het eerste nummer, waarin een overzicht stonden van de "kleine" volkeren in Europa. De Standaard noemt ze de "Europese volkeren zonder aparte staat". Dat is netjes politiek-correct gesteld. Op die manier kunnen ook Vlamingen (én Walen) erbij. In totaal gaat het om zo'n 30 bevolkingsgroepen. Buiten de Schotten, Catalanen en Basken, waarover ik het al had in mijn blog "un estat Catalán", gaat het ook om o.a. de Sarden, de Corsicanen, de Bretoenen, de Lappen (politiek-correct:"Saamen") en ga zo maar voort. Men zou het ook kunnen hebben over de ethnische minderheden, maar dan had De Standaard er de Vlamingen niet bij kunnen zetten. Wij zijn nu eenmaal geen minderheid, zoals de andere 29 vermelde groepen. Of, hoe men de geschiedenis (en de berichtgeving) kan vervalsen. In hetzelfde nummer wordt ook gesteld, dat de naam "Europa" afkomstig is van de Griekse mythologie, van Zeus die verliefd werd op een Fenicische prinses met de naam Europa. Die mythe klopt, maar de naam Europa is door de Grieken waarschijnlijk overgenomen van nóg oudere overleveringen. Voor zover ik het ooit geleerd heb, komt de naam "Europa" van de Assyriërs. Zij noemden ons continent "Ereb", wat in hun taal "avondland" betekende, het land dat ligt aan de kant waar de zon onder gaat (het Westen, dus). Enfin, dat Europa verhaal à la De Standaard zal ik wel bijhouden, al was het maar voor mijn nog schoolgaande kleinkinderen, maar ik zal er hen meteen de correcties bij vertellen. De kinderen krijgen tegenwoordig op school al genoeg onzin te horen, dat De Standaard daar nog een schepje bovenop moet doen.
Ondanks de financiële en economische crisis, lijkt het erop dat men in dit land op federaal niveau niets ander te doen heeft dan commissies te houden. Eén voor de affaire aan de politietop, één voor de banken, één voor de affaire Fortis en één voor de scheiding der machten. Voor elk wat wils, maar meer dan waarschijnlijk zal het - zeker op korte termijn - alleen bij blabla blijven. In de Fortis-zaak over de schending van de scheiding der machten, is er minstens één aan het liegen en dan nog onder eed. Hoofdverdachte is op dit ogenblik teflon minister Reynders, die zelf - natuurlijk - van niets weet. Met de getuigenis van tante Laurette komt hij echter wel in nauwere schoentjes. Vraag is, of men daarover verder zal durven gaan. De kans blijft immers groot, dat het straks e.o.a. kabinetschef zal zijn, die ervoor zal opdraaien. Ondertussen is er wel een zoveelste akkoord tussen Fortis, de federale regering en PNB Paribas, waarbij de Fransen voor een zacht prijsje met onze grootste bank gaan lopen. De Vlaming, die er momenteel nog even directeur mag spelen, zal waarschijnlijk volgende maand zijn post mogen afstaan aan een Fransman, net zoals dat ondertussen ook gebeurd is bij Dexia. Vive la France! O, ja, er is ondertussen ook nog een politieke peiling geweest naar de kiesintenties van de Vlamingen. Ik heb daarover al meer dan eens mijn scepsis over uitgesproken. Dat is nu niet anders, zeker als daar een instituut als de VRT mee tussenzit. We staan nog drie maanden van de verkiezingen. Dat is, in politieke termen, nog een eeuwigheid. Tenslotte nog dit. De meeste peilingen worden tegenwoordig online gedaan. Als men dan hoort, dat 40% van de Belgen nog geen internet heeft, kan men zich afvragen, wat die peilingen inderdaad waard zijn, vooral dan in een land waar iedereen verplicht is te gaan stemmen, ook zij die geen internet hebben.
