Toen ik klein was, zei ik altijd: "Als ik soldaat ben ga ik naar de Kongo". Het was louter een toeval, maar toen ik in 1960 mijn militaire dienstplicht volbracht, werd Kongo dat jaar onafhankelijk en begonnen meteen de eerste onlusten in het onmetelijke evenaarsland. Er werden toen vrijwilligers voor Kongo gevraagd, maar - in tegenstelling tot wat ik als klein kind had gezegd - ben ik toen niét gegaan. Ik herinner me trouwens nog dat tijdens mijn "drie dagen" in het Klein Kasteeltje, in Brussel, het jaar daarvoor, er in mijn groep ook een zekere Indekue was. De jongen was dat jaar Belgisch kampioen bij de wieler-liefhebbers geworden. Die Indekue is wél gegaan en is in Kongo verongelukt bij een vliegtuigcrash. Ik had er ook bij kunnen zijn... Toen ik in 1960 mijn legerdienst vervulde, als "kandidaat reserve onderofficier" (KRO), was er een nieuwe lichting beroepsmilitairen, die men de "NATO"-militairen noemde. Dat waren beroepssoldaten die een contract van beperkte duur hadden. Ik herinner me nog dat de verstandhouding tussen de NATO-militairen en de vaste beroepssoldaten niet altijd in de beste omstandigheden verliep. Via mijn blog kreeg ik het verhaal te horen van een achttal Vlaamse jongens die, in dienst van het Belgische leger, de meeste als zgz NATO-militairen avant la lettre, naar Kongo trokken om daar de onlusten die waren uitgebroken te helpen onderdrukken. Eén dag na hun aankomst vielen de acht carabiniers, van het bataljon uit Siegen, in handen van Lumumba rebellen. Het was het begin van een maandenlange nachtmerrie. In tegenstelling tot de para's van Kigali in 1996 hebben zij het overleefd, maar hoe! Na vier jaar opzoekingwerk schreef Mimi Frederix, uit Tienen, het relaas van een mensonterende gijzeling. Het boek, met als titel "De acht van Stanleystad" en geïllustreerd met authentieke foto's van de gijzeling, leest als een trein. Ikzelf en enkele van mijn familieleden, die ook met Kongo te maken hebben gehad, hebben het in één keer uitgelezen. Voor wie het zich nog herinnert en het boek wil aanschaffen, hier het e-mail adres van Roland Marico, een van de acht: roland.marico@telenet.be
De ontslagvergoeding bij het Vlaamse parlement en het rijkelijke loon dat Norbert de Batselier bij de Nationale Bank heeft weten vast te krijgen, blijft nazinderen. In enkele kranten zijn er lezers, waarschijnlijk ook socialisten, die in dit verband verwijzen naar Jean-Luc Dehaene. Die heeft inderdaad ook nogal wat lucratieve bijverdiensten (InBev om er maar één te noemen). Dehaene is trouwens een ACV-er, hij is dus van de zgz tak van de werklieden bij het CD&V, om maar te zeggen dat de afstand Dehaene-"den Bats" nog niet zo groot is. Toch is er een wezenlijk verschil: Dehaene haalt zijn centen, buiten dan zijn mandaat van euro-parlementslid, uit de "privé"; zoals ze dat noemen. Die sector doet met haar geld wat ze wil. Het gaat hier dus niet over geld van de belastingbetaler, zoals dat met de Batselier wél het geval is. Dat men de jobs bij de Nationale Bank zgz "verzelfstandigd" heeft, is waarschijnlijk met voorbedachte rade gebeurd om ex-politiekers juist dat extra geld te kunnen laten meegraaien. Er is trouwens nog een socialistisch initiatief dat de moeite waard is eens na te trekken. Freya Van den Bossche heeft een voorstel ingediend om contracten kosteloos vervroegd te kunnen opzeggen. Op het eerste zicht lijkt dat een prima idee. Het is niet altijd leuk een abonnement vernieuwd te zien als men om e.o.a. reden er niet bij stil gestaan heeft het op te zeggen en het dus automatisch een volgende termijn in gaat. Voor heel wat bedrijven en zelfstandigen, die een werkpakket voor een volgend jaar moeten vastleggen, kan dit echter leegloop betekenen, zodat het gevolg daarvan kan zijn dat de prijzen zullen stijgen voor wie wél zijn abonnement wil vernieuwen. Het voorstel van de moeder van Billie geldt nl niet alleen voor accountants en boekhouders, maar voor álle dienstverleners. Het lijkt weinig waarschijnlijk dat die wet er zo onaangepast zal doorkomen, misschien alleen maar voor kranten, GMS e.d. Ondertussen hoopt rooie Freya daarmee toch weer stemmen te kunnen winnen, in de eerste plaats bij haar eigen kiesvee, waarbij er nogal wat zijn die zonder nadenken allerlei goederen en diensten kopen en huren. Nu het parlement op vakantie is, maar de ministers de maand uitdoen, is de kans groot dat er nog van die "omfloerste" voorstellen zullen komen. De regering zou zich beter ernstig bezig houden met de begroting. Het zal al een wonder zijn, als die dit keer gaat kloppen of mogen we weer enkele goocheltruken verwachten?
De Eurotunnel is niet alleen het langste gat van Europa, het is nu ook het kostelijkste geworden. Het bedrijf staat meer dan negen (9) miljard euro (± 360 miljard oude befkens!) in het rood. Het Frans-Britse consortium, dat Eurotunnel bezit en uitbaat, heeft een gerechtelijk akkoord aangevraagd, dit nadat de besprekingen met wat men de "kleine" schuldeisers noemt, zijn afgesprongen. Door zo'n gerechtelijk akkoord kan de firma zich tijdelijk beschermen tegen zijn schuldeisers en blijft er nog steeds een kans dat er e.o.a. oplossing komt voor dit toch wel grote probleem. Bij Eurotunnel zijn er 2.300 werknemers en die houden natuurlijk hun hart vast. Dat is ook het geval voor de liefst 800.000 aandeelhouders, die riskeren morgen hun geld, dat al niet veel meer waard was, in rook te zien opgaan. De vraag is nu natuurlijk of grote landen zoals Frankrijk en Groot-Brittannië dit prestigeproject zo maar gaan laten vallen, al zit de kans erin dat ze eerst wachten op een faillissement om daarna met een propere lei te kunnen herbeginnen. De aandeelhouders zijn dan wel de klos. De kans dat er bij die aandeelhouders heel wat landgenoten zitten, is reëel. Dat zou betekenen dat we, na het debacle van Lernout en Hauspie, voor de tweede keer met een ramp voor beleggers te maken hebben. Leterme heeft schoon praten door te zeggen dat Vlamingen meer ondernemersschap en durf aan de dag moeten leggen, L&H en Eurotunnel laten zien dat de risico's enorm groot zijn, zeker voor wie geen specialist ter zake is. Durfkapitaal, hefboomfondsen en hoe noemen ze het nog allemaal de dag van vandaag. Het blijft een wereldje apart waarin de gewone belegger zijn weg niet meer vindt. Misschien blijft ook hier de schoenmaker best bij zijn leest en is het spaarboekje, hoe nietig ook, tenminste een oplossing voor wie er zijn slaap niet voor wil laten.
Uit de reacties van lezers in de verschillende kranten valt maar één ding op (wat ik trouwens al voorspeld had): men is er in geslaagd onze mensen nog maar eens tegen elkaar op te zetten. Vlaanderen is meer verdeeld dan ooit en dat zal niet eindigen met de gemeenteraadsverkiezingen. Dat zal zelfs nog erger worden tegen de federale stembusgang. Het gaat er niet meer om of men al dan niet een concert zou kunnen geven voor verdraagzaamheid, het gaat er hier om dat men dat niet doet vóór iets, maar alleen tégen iets. Compleet negatief, dus. Er zijn 52 weken in een jaar, maar men kiest als datum één week voor verkiezingen. Politiek perverser kan moeilijk. Ondertussen is er maar één partij die uit dat alles voordeel zal halen: het Vlaams Belang. Het is altijd al zo geweest en het zal nu niet anders zijn. De partij wordt gediaboliseerd en blijft de underdog spelen. Vlaanderen heeft een zwak voor underdogs. Dat stamt reeds uit de tijd van Tijl Uylenspiegel. Dat was ook een underdog die tegen de bezetter vocht. De huidige bezetter heet België. "Met dat concert vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen wordt het hele politiek debat herleid tot één vraag: vóór of tegen het Vlaams Belang. Voor het VB is het een godsgeschenk. Alle pogingen van de andere partijen om zich t.o.v. elkaar te profileren zijn verspilde moeite." Bovenstaande is niet van mij. Het werd geschreven door Dr Koenraad Elst in 't Pallieterke van 12 juli en ik zou het niet beter kunnen verwoorden. Wat uit de lezersbrieven in de kranten ook opvalt is, dat men eindelijk in de tegenaanval wil gaan en iedereen wil boycotten die aan die politieke concerten deelneemt: zowel de organisatoren, de zangers als de sponsors. Hen raken in wat hen het dierbaarst is: hun geldbeugel. Want daar gaat het hem bij de meeste van die figuren trouwens om: subsidies voor wat lawaai. Als het miljoen VB-kiezers (het kunnen er nu al veel meer zijn) daarin consequent zou zijn, gaan we nog iets beleven.
Vorige weekeinde werd de stad Antwerpen bezocht door een sultan met een reuzengrote mechanische olifant en een reuzinnetje. Enkele honderduizenden vergaapten zich aan dit spektakel en de stad leefde in een sprookje. Eens de sultan en zijn gevolg verdwenen waren, bleef het sprookje niet duren, alvast niet voor de zich zichzelf correct noemende politiekers. Uit een opiniepeiling van de Stemmenkampioen bleek nl dat de Antwerpse VLD er 7% op achtergaat en Groen! drie van haar zes zetels zou verliezen als het vandaag verkiezingen zouden zijn. Bij de VLD is dat ongeveer een weerspiegeling van haar regionale crisis (plus daarbij de factor Coveliers), de groenen betalen de prijs voor de vervuiling van de stad die door haar schepenen niet kon worden opgelost, integendeel. Er was echter nog een derde verliezer, de SP.a. Die verloor weliswaar slechts 0,7% van haar aanhang, maar bij de roden werd niet op achteruitgang gerekend. Na een barnum reclame die al enkele maanden bezig is en waarbij hun PR-burgemeester constant in de bloementjes wordt gezet, na de overname van de Gazet Van Antwerpen door het Belang van Limburg (via Stevaert) en na een resem optredens van dezelfde burgemeester bij alle mogelijke aangelegenheden, is elke achteruitgang wel degelijk een verlies. Bij de komst van de sultan droeg de brave man zelfs een stropdas, iets wat sinds zijn aantreden nog niet gebeurd was (daarom wordt hij ook het "onderlijfke" genoemd). Het heeft niet mogen baten. De grote winnaar van de Antwerpse peiling was het kartel CD&V/N-VA dat 8,3% vooruit ging en, in mindere mate, het Vlaams Belang dat als grootste partij toch weer 0,8% bij won. Vooral als men er rekening mee houdt dat de peiling werd gehouden nog vóór er van het "verdraagzaamheidconcert" van 1 oktober sprake was, kan het goed zijn dat het VB wéér procenten bij zal winnen. Ondertussen heeft nl de Nationale (Belgische) Loterij besloten de zgn "0110" concerten te gaan sponsoren, waarbij nog maar eens duidelijk bewezen wordt dat het officiële België er alle baat bij heeft de Vlamingen verdeeld te houden. Wij, Vlamingen, hebben daar maar één antwoord op: speel niet meer met de lotto en aanverwante kansspelen. Met uw geld worden toch maar anti-Vlaamse acties gesteund (N.B. Ook het centrum voor gelijke kansen en racisme krijgt geld van de nationale loterij!). Wie trouwens toch wil gokken, heeft veel alternatieven, zoals bv de "Euro Millions" waar zopas een Vlaams gezin nog 34 miljoen euro gewonnen heeft met een ticket van amper 2 euro. Wat ze bij "Euro Millions" met hun winsten doen, weet ik niet, maar ze zullen zeker niet dienen om onze mensen tegen elkaar op te zetten.
Bij de vorming van de regering Leterme was overeengekomen dat Norbert de Batselier (SP.a) nog twee jaar voorzitter zou blijven van het Vlaamse parlement en daarna zou aftreden ten voordele van een VLD-er. We zijn nu zover en op 11 juli hield de Batselier in Brussel zijn laatste toespraak als voorzitter, dit ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag. Die speech was een beetje voorspelbaar: een echo van het zgz "Marshall-plan" van Leterme met daarbovenop nog enkele raadgevingen voor de Vlamingen, die hier op neerkomen: "Wees verdraagzaam en blijft solidair met de francofonen". Dat woordje "verdraagzaam" is tegenwoordig iets obligaat geworden, zonder dat kun je geen politieke boodschap meer kwijt. Ik ga daarover dan ook verder geen commentaar geven. Anders is het gesteld met die solidariteit met onze zuiderburen. Zeker als ge leest dat Di Rupo en Milquet, beiden ook aanwezig op het Vlaamse feest in Brussel, al meteen lieten weten niet bereid te zijn om verdere communautaire gesprekken aan te vatten. De Batselier is trouwens de laatste die over centenkwesties mag praten. Na zijn ontslag bij het Vlaams parlement wordt hij immers directeur van de Nationale Bank. Alhoewel deze bank niet veel meer voorstelt in het verenigd Europa, het is alleen nog een soort rekenkamer geworden, worden daar riante lonen uitbetaald. Zo krijgt de Batselier een netto maandelijks bedrag van 10.000 euro plus daarbij wat men de "gewone parlementaire uittredingsvergoeding" noemt van nog eens 4.700 euro per maand, ook netto. Normaal had hij zelfs nóg meer kunnen krijgen als uittredend voorzitter én lid van het bureau. Met zo'n inkomen is het niet moeilijk solidair te blijven. En er is nog meer. De Batselier volgt bij de Nationale Bank een zekere Pauwels op, ook SP.a, die normaal vorig jaar al zou gestopt zijn maar een extra jaar had genomen om de zetel voor de Batselier vrij te houden (die Pauwels is ondertussen 69). Ons kent ons, weet je wel. De nieuwe directeur kan nu voor vier jaar zetelen en waarschijnlijk wordt zijn termijn dan nog eens met vier jaar verlengd, waarna de man eindelijk met verdiend pensioen kan. Daarmee is de Batselier de zoveelste socialist die eieren voor zijn geld kiest. Na Stevaert (gouverneur), Van den Bossche (hoofd BIAC), Tobback Sr en Willockx (burgemeester van een grote stad) is er weer een lid van de "partij van de werkman" die grof geld gaat krijgen (niet "verdienen", dat is iets anders). Nu zijn er ook in de andere partijen politici die dat gedaan hebben, denk maar aan bv Stefan Declerq in Kortrijk, maar die andere partijen zijn tenminste niet zo schijnheilig om te gaan vitten op de lonen van topmanagers in de privé-sector. "Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden", is hier wel perfect toepasselijk.
11 juli is nog steeds geen officiële feestdag. Voor zover nog moest bewezen worden dat we er zeker nog niet zijn, is dit het duidelijkste bewijs. Ambtenaren en politici nemen vrijaf, de anderen, die toevallig niet onder het bouwverlof vallen, kunnen blijven werken. De reden waarom 11 juli nog steeds geen nationale feestdag is, is omdat de federale regering dat moet toestaan en dat gebeurt dus niet. Daarmee wordt nog eens pijnlijk duidelijk dat de Vlaamse deelregering nog steeds niet veel voorstelt. Vlaams minister president Leterme mag dan wel een toekomstplan Vlaanderen voorstellen, het blijft allemaal veel te braaf, haast belgicistisch. Niemand zal hem tegenspreken dat het technisch onderwijs geherwaardeerd moet worden, dat Vlamingen meer ondernemingsgezind moeten worden en dat de centrale ligging van Vlaanderen beter moet worden uitgespeeld, maar dat zijn allemaal zo van die vrijblijvende voornemens, die men elk jaar zou kunnen herhalen. In heel Leterme's toekomstplan van 200 bladzijden staat nauwelijks iets over de nood om Vlaanderen onafhankelijk(er) te maken. Vlaanderen moet zijn eigen weg kunnen gaan, kan het niet volledig als onafhankelijk land dan toch in grote mate in een veel lossere structuur dat in het Belgisch keurslijf waarin het nu zit. Zeg maar: Catalonië, Baskenland en Schotland achterna. Als landjes als Slovenië en Montenegro onafhankelijk zijn kunnen worden, waarbij het eerste zelfs in de Europese Unie werd opgenomen (met amper 850.000 inwoners), waarom Vlaanderen dan niet? In zijn interview van vorig weekeinde in Het Laatste Nieuws, zei Karel De Gucht dat Leterme er was dank zij Verhofstadt. Dat is natuurlijk een boutade à la De Gucht. Men kan eerder zeggen dat België er is dank zij Vlaanderen. Dat neemt niet weg, dat het hoog tijd wordt dat Vlaanderen zijn tanden laat zien. Dat gaan we onder Leterme waarschijnlijk niet meer meemaken. Het wordt afwachten wat Yves zal doen na de federale verkiezingen van volgend jaar. Als hij dan zou overstappen naar de federale regering, wat de algemene verwachting is mocht zijn partij in een volgend kabinet komen te zitten, dan weten we waarom. Voor Vlaanderen zal het echter weer een stapje achteruit zijn...
Zegt die onderwijzer: "Er zijn vier redenen waarom ik dit beroep gekozen heb: Kerstmis, Pasen, juli en augustus". Dit is natuurlijk een grapje, maar in de werkelijkheid is er een categorie die nóg meer vakantie neemt: de parlementairen. Die hebben niet alleen Kerstmis en Pasen, maar sluiten eveneens de boeken vanaf 12 juli tot 26 september! Dat gebeurt althans in het Vlaamse parlement. Bart Caron, van Spirit (als het goed is, zeggen we het ook), vindt dat niet juist. "Ze noemen ons wel eens zakkenvullers en luieriken", schrijft hij, "en eigenlijk klopt het wel een beetje". Nog komisch voor het parlementair "reces", zoals ze dat noemen, is het feit dat de ministers van de deelregering wél doorwerken tot einde juli en vanaf 1 september weer aanwezig zijn. Zij worden dus verondersteld harder te werken, maar kunnen in die periode zo een beetje doen wat ze willen. Er is, althans vanuit het Vlaams parlement, geen enkele controle op hun "werkzaamheden" tijdens die periode. Zeker dit jaar, met de gemeenteraadsverkiezingen reeds op 8 oktober, zullen er heel wat van die "excellenties" zijn die zich en hun partij in september duchtig in de kijker zullen willen zetten. Dat in de kijker zetten is trouwens zo'n beetje het enige wat ze kunnen doen, want het Vlaams parlement stelt weinig voor. Zelfs in materies waarin ze het zgz voor het zeggen hebben, wordt het nog regelmatig in de wielen gereden door de federale praatbarak (we zouden het tegenwoordig ook "scheldbarak" kunnen noemen). Denk maar aan de schoolpremie begin september. Het wordt dan ook hoog tijd dat het Vlaams parlement meer macht, bevoegdheden en dotaties krijgt, waardoor ons gewest verder tot een volwaardige land kan uitgroeien. Met de federale verkiezingen van volgend jaar in het vooruitzicht, wordt het hoog tijd dat daarover eensgezinde stellingen worden ingenomen. Vraag is alleen, of dat gaat gebeuren...
N.a.v. de slechte resultaten die de VLD haalt in de diverse laatste peilingen, kreeg Karel De Gucht een forum in Het Laatste Nieuws, waarin hij in een vraaggesprek met Luc Van der Kelen zijn visie mocht weergeven. Alhoewel hij vindt dat wij moeten leren wat contenter te zijn, bleef hij voor de rest nogal op de vlakte. Het is reeds een verademing als hij eens een keer niét scheldt! De Gucht vindt, dat we nu minder belastingen moeten betalen, het enige pluspunt voor de VLD tijdens Verhofstadt II, maar dat de mensen het blijkbaar niet schijnen te kunnen waarderen. Dat is ook vrij logisch. Om te beginnen hebben wij al de zwaarste belastingsdruk van heel Europa. Het zou erg zijn als die zo bleef, laat staan zwaarder zou worden. Ten tweede is het voordeel van die verlaging al lang teniet gedaan door allerlei bagatelbelastingen die ons de laatste jaren zijn opgedrongen via de gemeente, de provincie en de regio. Denk maar aan de extra waterbelasting. Voor de burger is het dus meestal een operatie broekzak-vestzak geworden. De belasting op radio en TV, die werd afgeschaft, was zelfs geen VLD, maar een SP.a initiatief (van Steve Stunt) en ook die is ondertussen al lang teniet gedaan door twee opeenvolgende verhogingen van de tarieven van Telenet (met respectievelijk 40 en 25%!). De Gucht zegt ook, dat de regeringen Verhofstadt op zeven jaar tijd het landschap op ethisch vlak totaal hebben veranderd, met de wetten over euthanasie en holebi-toestanden. Dat klopt: veranderd, maar niet verbeterd. Zelfs traditionele liberalen, die niet antireligieus zijn en conservatieven allerhande zijn niet zo maar te vinden voor wetten van "alles mag, niets moet". Voor de gelovigen, ook de meeste die niet meer elke week naar de kerk gaan, is dit land er zo niet beter op geworden, alleen maar goddelozer (en dat was ook het paarse opzet). Toevallig heeft Paus Benedictus XVI het zaterdag nog gezegd bij zijn aankomst in Valencia: "Man en vrouw zijn voor elkaar bestemd. Het gezin is de hoeksteen van onze samenleving, is de toekomst". Wie zijn De Gucht, Verhofstadt en hun aanhang om te denken dat zij het beter weten? Het probleem met De Gucht (én met Verhofstadt), en dat geeft Karel zelfs toe in het bovenvermelde interview, is dat het beide keikoppen zijn die nooit hun ongelijk zullen toegeven. Zij zijn dan ook gedoemd om vroeg of laat met hun hoofd tegen een muur te lopen die niet zal begeven en dan is hun mooie liedje uit. Volgens mij, ten laatste in juni 2007!
Het huwelijk van Joseph Kabila, president van de "democratische" republiek Kongo met zijn Olive is dan toch doorgegaan, een week later dan gepland, op vrijdag 16 en zaterdag 17 juni in het plaatsje Gombe. In onze kranten was er weinig of niets over te vernemen, daarom zal ik het maar vertellen, zeker? O.w.v. de nakende parlements- en presidentsverkiezingen durfde geen enkel buitenlands staatshoofd of minister het huwelijk bijwonen. Ook Reynders en Co, die er naartoe wilden, werden teruggefloten. België werd tenslotte vertegenwoordigd door Anne-Marie Lizin, senaatsvoorzitster. De Kinshasa jetset was er wel, zo'n 450 genodigden, naar het schijnt een beperkt aantal voor het huwelijk van een Afrikaans president. De bruid, Olive Lembe dus, is de dochter van een zekere Léonie Kasembe en haar eerste man, Banabé Sita, een ingenieur bij de mijnen van Sominki. Na een scheiding hertrouwde Léonie met een andere ingenieur van dezelfde mijnen: Camille Adam, een blanke Belg. Na de eerste onlusten in Rwanda in 1994 (het koppel woonde toen in de buurt van Goma), kwam Adam met zijn Léonie naar België terug, samen met hun twee zonen, halfbroers van Olive dus. Olive zelf bleef echter in Kongo achter. Ze had ondertussen nl een bloeiende handel in witte bonen opgezet. Ze kocht die bonen bij de boeren en leverde ze aan het Kongolese leger. Toen enkele militairen op een gegeven ogenblik haar terreinwagen, die ze gekocht had in Dubai (!), in beslag namen, ging Olive daarover haar beklag doen bij de leiding en kwam ze tenslotte terecht bij niemand minder dan de opperbevelhebber van het hele Kongolese leger: Joseph Kabila, toen amper vooraan in de twintig, op die post benoemd door papa Désiré, ex-cafébaas maar ondertussen président van het tweede grootste land van Afrika! Het klikte meteen tussen Joseph en Olive en het resultaat was de geboorte van een dochter die dezelfde naam kreeg als Joseph's moeder: Sifa. Het kind is ondertussen zes jaar en het werd dus tijd dat hun situatie "geregulariseerd" werd, ook al ging het hier niet om "sans papier". Joseph deed het allemaal heel netjes: hij stuurde een afvaardiging naar La Louvière, waar zijn toekomstige schoonmoeder woont en kwam haar daar de hand van haar dochter vragen. Dat is ondertussen allemaal achter de rug. Hopelijk leven ze nog lang en gelukkig, zoals in de echte sprookjes. In de eerste plaats wordt het wachten op de verkiezingen en eventueel de uitslag daarvan. Wie weet wat maakt men daar nog mee. De kans dat Joseph Kabila president blijft is zeer groot. Hij heeft de grootste naambekendheid, hetzelfde wat ook hier in België gebeurt. Heel wat mensen stemden (en stemmen nog) voor Dehaene en Verhofstadt, gewoon omdat die regelmatig in de kijker lopen. "Tutto il mondo è paese", zegt men in Italië ("De hele wereld is een dorp). Of het daarna in Kongo beter wordt? Dát is een ander verhaal...
N.a.v. het rockfestival van Werchter, naar het schijnt het grootste van de wereld, heeft een van artiesten een lumineuze inval gehad. Een zekere Tom Barman van een Antwerps groepje, bij mij zo goed als onbekend maar misschien wel populair bij de jeugd (of een deel ervan), heeft er voorgesteld om één week vóór de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober een pop concert te houden tégen het Vlaams Belang. Dat wij thuis overtuigde Vlamingen, zeg maar flaminganten zijn, hoeft geen betoog. Het kan daarom een beetje raar lijken, maar wij hebben al vijftien jaar een abonnement op de opera in Luik, de "opéra royal de Wallonie". Op de rij voor ons zit Thierry Giet, een notoir rabiate SP-er die o.m. mede zijn handtekening gezet heeft onder de vraag aan de Raad van State om het Vlaams Belang zijn dotatie af te nemen (ook Didier Reynders, minister van Financiën komt er af en toe, maar die heeft er geen abonnement). Nu, in die vijftien jaar is er daar nooit één woord over politiek gesproken. Muziek is universeel, overstijgt talen, grenzen en gezindheden. Muziek brengt mensen samen. Muziek zet geen mensen tegen elkaar op. Dat gebeurde alleen in totalitaire regimes zoals in de vroegere Sovjet Unie die de muziek misbruikte voor eigen doeleinden. Dat gebeurt nu waarschijnlijk dus ook bij ons, waardoor in Vlaanderen nog maar eens verdeeldheid wordt gezaaid. We hebben al een Antwerps schepencollege dat nergens vóór is, alleen maar ergens tegen. Met de Vlaamse deelregering zitten we in hetzelfde schuitje. Vlaanderen heeft geen gebrek aan nuttige idioten die er alleen maar voor zorgen dat de verdeeldheid onder de Vlamingen toeneemt en de francofonen zullen het schouwspel met voldoening gadeslaan. Voor de afloop van de verkiezingen tenslotte zal het niets uitmaken, integendeel. De kans is groot dat weer een groter deel van de bevolking voor het Vlaams Belang zal stemmen. De partij heeft al 12 stembusgangen na elkaar gewonnen, meestal nadat zij gediaboliseerd werd. Het zal de dertiende keer niet anders zijn. Daaraan zal een groepje sympathisanten van drugs, sex en rock & roll niets veranderen. "Onze Lieve Heer moet zijn aantal hebben", zegt men hier. In Vlaanderen heeft hij dat wis en zeker.
Een andere reden waarom de VLD in de peilingen blijft zakken is de reactie op de veranderde ethische kwesties, waarin veel conservatieven zich niet kunnen vinden. De "aanpassing" (hét stopwoord van de regeringen Verhofstadt!) van de abortuswet, het invoeren van de euthanasiewet, de verschillende holebi wetten waardoor deze groep een zgz "normaal gezin" zou kunnen stichten, inbegrepen adoptie, de wet om nóg gemakkelijker te kunnen scheiden en misschien ben ik er nog enkele vergeten. Wat die laatstgenoemde wet betreft, lijkt het er wel op dat die op maat van de VLD-politici gemaakt is. Zowel de voorzitter, een minister als de fractieleider in het parlement lieten ondertussen immers vrouw en kinderen in de steek om het met een "groen blaadje" te proberen. Door al deze zaken loopt een letterlijke "rode" draad : - Minister Dewael vond een lief bij de rode VRT. Toen dat uitkwam, was men verplicht haar een nieuwe job te geven o.w.v. de "ethische" problematiek die dat met zich meebracht. - Fractieleider Rik Daems moest zelf een stapje terug doen, toen bleek dat hij een kind verwekt had bij een vrouwelijke collega van de rode P.S. nog wel. Een "liefdesbaby" noemden ze die. - Bart Somers schoot de hoofdvogel af. Als mijn berichtgeving klopt ('t Pallieterke van 5 juli, blz 14), heeft hij nu te doen met niemand minder dan Anissa Temsemani, een "Belgische" van Marokkaanse origine, parlementslid voor de SP.a. Deze Temsemani was zelfs een ogenblik staatssecretaris, maar moest die functie inleveren toen bleek dat ze gelogen had over haar diploma's en dat ze in een vroeger leven al 3 keer failliet was gegaan als zelfstandige en dus de Staat bedrogen had. Meer had ze niet uitgestoken, waardoor de SP.a haar rustig als volksvertegenwoordigster kon handhaven. Nu zullen bovenvernoemde politici wel een valabele uitleg hebben in de zin van "Così fan tutte", zoals de opera van Mozart ("zo doen ze 't allemaal"), verwijzend naar o.m. Freya la bella. Die zou - naar 't schijnt - einde van dit jaar gaan trouwen met haar nieuwe vriend, dit nadat ze al twee keer "gepakt" werd door een Duitse vriend op doortocht en daar evenveel kindjes aan overhoudt. Bij ons, lui van de oude stempel, heet dit echter nog steeds "hoeren en boeren" en ik heb zo de indruk dat er nogal wat liberalen van de oude stempel en conservatieven in het algemeen dezelfde mening zijn toegedaan en alleen daarom niet meer VLD zullen stemmen. Tot besluit nog dit: De Gucht doet aan zo'n spelletjes niet mee. Hij kan gewoon zichzelf blijven en weet de kiezers weg te jagen door ze op tijd en stond uit te kafferen. "Jedem Tierchen sein Pläzierchen", zeggen ze in Keulen!
N.a.v. de juni-peiling van de Stemmenkampioen, waarbij de VVD bijna terug op haar laagste peil zit, geeft Professor Thevissen, die deze peilingen mee beoordeelt, een illustratie van wat hij denkt dat de oorzaak is. Het voorstel van het CD&V om een 13de maand kindergeld te geven, zegt hij, wordt positief onthaalt; de halve maand schoolpremie die de VLD aankondigt, wordt niet geloofd. Hij vergeet daarbij te voegen dat minister Van den Bossche er toen heeft bij verteld, dat die premie zou afhangen van het feit of er na de begrotingscontrole van juli nog geld zou overblijven. M. a.w. het regeringsstandpunt wordt geconditioneerd door de linkse partij(en) en niét door de VVD en dat is symptomatisch voor de hele regeerperiode Verhofstadt. Voor de meeste liberalen hebben de regeringen Verhofstadt geen liberale, maar een linkse politiek gevoerd. Zij zijn niet bediend geworden met de goedkeuring van het stemrecht voor vreemdelingen, de snel-Belg wet en de regularisatiegolf. Ook het afhandelen van allerlei wetten is velen in een verkeerd keelgat geschoten: - De wet op het jeugdsanctierecht, die zeven jaar (!) in de coulissen had liggen zieltogen, kwam er alleen door de moord op Joe Van Holsbeeck en zal pas echt in voege gaan in 2009. Het valt nog te bezien wat er tegen die tijd van overblijft. Het is nl ook een kenmerk van deze regering om haar wetten met de regelmaat van een klok "aan te passen" (denk maar bv aan de verkeerswet, de reorganisatie van de politie, Zaventem). - De wapenwet kwam er pas na de zinloze moorden in Antwerpen. Ook die wet lag al een tijdje te wachten op invulling en werd toen op 24 uur tijd door het parlement gejaagd, waarbij nu reeds vast staat dat ze ook voor enkele "aanpassingen" vatbaar zal zijn . - De nieuwe asielprocedure van minister Dewael is ook al een zoveelste "aanpassing" aan een wet, waarmee weinigen het eens zijn. Ook voor deze wet wordt het nog een jaar wachten vóór ze in werking zal treden. - Verhofstadt zelf zegt nu wel dat de wet Lejeune dient aangepast, maar zijn eigen paarse meerderheid heeft diezelfde wet dit jaar nog versoepeld i.pl.v. verstrengd. Daar ook in deze kwestie de linkse partijen dwars blijven liggen, is de kans dat er wat van zal komen zo goed als nihil. Wie normaal nadenkt, weet ook dat zelfs een verstrenging moeilijk zou gaan want er zijn nu al geen gevangenisplaatsen vrij (reden ook waarom het jeugdsanctierecht zo lang wordt uitgesteld). Traditionele liberalen en conservatieven, zeker diegenen die indertijd Verhofstadts "Burgermanifesten" hebben gelezen en erin geloofden, vinden zich niet terug in deze door links geconditioneerde politiek en hebben dan ook afgehaakt. Electorale snoepjes en beloften dat het morgen anders wordt, zijn dan ook niet meer aan hen bestemd. Het is nu te laat voor wondermiddelen.
Het houdt niet op. het volgende Belgische schandaal komt eraan en (hoe is het mogelijk?) het is weer erg Waals getint: de schijnhuwelijken. Dat er schijnhuwelijken aan de lopende band zijn, is al langer geweten. Het bekendste geval is dat van Abu Jahjah, die daardoor de Belgische nationaliteit verwierf en die hem niet zou kunnen worden afgepakt. Minister Dewael heeft een zoveelste aanpassing van de immigratiewet klaar, maar dat zal weer wel loodgieterswerk zijn en de nieuwe wet zal pas over één jaar (op zijn vroegst) van kracht worden. Ondertussen wordt er duchtig "geschijnhuwelijkt". Gegevens uit een vijftigtal dossiers van de dienst Vreemdelingenzaken zijn beland bij VB kamerlid Francis Van den Eynde. Daaruit blijkt dat visa worden uitgekeerd zelfs na uitdrukkelijk negatief advies van onze ambassades in de landen van herkomst van de "asielaanvragers". Het gaat om mensen die opzettelijk één of zelfs meerdere keren uit het echt scheiden om telkens opnieuw te trouwen met iemand anders, enkel en alleen om zgz "gezinshereniging" te bekomen. Mensen bij wie het niet lukt in onze buurlanden, vooral Nederland en Duitsland, komen het bij ons "regelen". Er zijn zelfs gevallen bij van veroordeelde mensenhandelaars en drugdealers. Mensen, met wat zijn we bezig. Het verhaal is trouwens nog niet ten einde. Het blijkt nu, dat heel wat van die illegalen aan visa geraken na voorspraak van bekende politici en dat deze laatsten, op één uitzondering na, allemaal francofonen zijn: senaatsvoorzitster Lizin (PS), partijvoorzitster Milquet (Chd), Di Rupo himself (minister-president, PS-partijvoorzitter, Marshalplan uitvinder, kortom "Dieu" voor de Walen), de ministers holle bolle Flahaut (PS) en Onkelinx (weer zij, de minister van Justitie!). M.a.w. het gaat hier om een select gezelschap van regeringsverantwoordelijken die bezig zijn hun eigen wetten te laten omzeilen door mensen die in sommige gevallen zelfs in de criminele sfeer zitten. O ja, er is ook één niet-Waal gesignaleerd die er zich mee gemoeid heeft, een zekere Philippe von Saksen-Coburg, prins van België en onwaarschijnlijke troonopvolger van de heersende dynastie. We zullen het hem deze keer niet te kwalijk nemen. Hij zit in goed gezelschap, is zelf afkomstig uit een immigrantenfamilie en iedereen weet zo stilletjesaan dat hij het warm water niét heeft uitgevonden. Volgens de stemmenkampioen-peilingen van juni blijft het Vlaams Belang verder stijgen en zakt de VLD weer naar haar dieptepunt. Raar, he?
Doping in het tourcircus is niets nieuw. Denk maar aan het geval Tom Simpson en dat van Festina. Wat nu gebeurd is, is het zoveelste vervolg, zij het dan wel op een spectaculaire manier. Het zal wel nog nooit gebeurd zijn dat de eerste vijf van het klassement van het jaar ervoor er nu niet bij zullen zijn. Buiten de eigen supporters zullen er wel niet veel rouwen om de schorsing van Jan Ullrich ("der Jaan", zoals de Duitsers hem noemen). Sinds de man ooit de tour won, nu zo'n negen jaar geleden, is hij nooit meer ernstig met zijn vak bezig geweest. Hij had het statuut van de ongenaakbare. Zelfs zijn eigen sportbestuurder had hem niets te vertellen, alleen misschien zijn "persoonlijke" manager. We hebben gezien wat ervan gekomen is. Basso mag dan wel sympathieker ogen, wie hem bezig gezien heeft in de bergritten tijdens de Giro zal ook gemerkt hebben dat het niet meer normaal was zoals hij zonder enige zichtbare forcing de concurrentie op een hoopje reed en zich zelfs de weelde kon veroordelen een paar ritoverwinningen weg te geven. Zijn rijstijl was een 100% copycat van die van Lance Armstrong, zodat men zich inderdaad ook vragen mag gaan stellen hoe de Amerikaan het klaarspeelde. Jammer in heel deze zaak dat ook Vinokourov, die klaarblijkelijk nergens schuld aan heeft, is uitgesloten omdat de meerderheid van zijn ploeggenoten verdacht wordt. De Kazak verdient beter, want het is een renner die zich nooit gewonnen geeft en zoiets ziet men graag. Misschien had hij de Tour kunnen winnen tijdens het jaar dat Ullrich voor Bianchi reed. Het was de Duitser die Vinokourov toen enkele keren terug ging halen toen Armstrong geklopt leek. Of "der Jan" dat deed uit domheid of uit berekening zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. In de doping bij de wielrenners zijn het niet alleen coureurs en verzorgers die schuld treffen, ook de organisatoren van de verschillende ronden, die deze etappekoersen elk jaar steeds zwaarder maken, waardoor men met normale menselijke middelen de karwei niet meer aan kan. Als men bv ziet wat voor bergritten men de laatste jaren in de Giro uitgedokterd heeft, dat is niet meer normaal. Men zou deze koersen dan best ook terug op mensenmaat maken, zodat niemand nog verplicht wordt doping te gebruiken om op zijn niveau te kunnen rijden. Voor de rest heeft de Tour van dit jaar het voordeel dat alles nu mogelijk lijkt. Het zal moeilijk worden voor de gokkers!
Evenals de partijen die zichzelf het etiket "democratisch" hebben opgeplakt, hanteren ook de vakbonden een cordon sanitaire t.o.v. het Vlaams Belang. Dat houdt in, dat leden van de vakbondslijsten geschrapt worden als men weet dat ze lid zouden zijn van het VB. Als reden wordt daarvoor opgegeven, dat die partij "onverdraagzaam" zou zijn, in de eerste plaats t.o.v. de vreemdelingen. Met de maatregel die de vakbonden treffen, bewijzen ze echter even onverdraagzaam te zijn t.o.v. een groot gedeelte van de eigen bevolking. De vakbonden discrimeren geen leden die lid zijn van de P.v/d A (het vroegere Amada) of andere (soms uiterst) linkse organisaties die sympathiseren met totalitaire, soms moorddadige regimes, wél de mensen die (meestal terecht) vinden dat het in België niet gaat zoals het hoort en daar hoef ik toch geen tekeningetje bij te zetten, zeker? Wat dacht je trouwens van het voorstel van de vakbonden om illegalen gratis een lidmaatschapkaart van hun bond te geven? Zoiets noem ik ondermijnen van de rechtsstaat. Het kan nóg erger. Nog niet zolang geleden werd de afdeling Metaal van het ABVV geregionaliseerd, dat terwijl de vakbond zelf nog altijd oerconservatief unitair is. De reden daarvoor was, dat de voorzitter van de Vlaamse vleugel, Herwig Jorissen, ooit als zeventienjarige (!) één (1) jaar lid was geweest van het Vlaamse Voorpost, zeg maar: een verbeterde plakploeg. Van discriminatie gesproken. Onze vakbonden zijn geschoeid op stalinistische leest. Geen vrije verkiezingen binnen de bonden zelf om uit te maken wie er aan de leiding komt. Dat gaat daar hiërachisch zoals in communistische regimes en bij de maffia. En uitgerekend diezelfde vakbonden gaan dan zeggen dat andere mensen niet verdraagzaam zijn en discrimineren. De kruik gaat echter te water tot ze breekt en er komen al serieuze barsten in het syndicale cordon. Zopas heeft de ACV-voorzitter in Deurne, bij Antwerpen, zich kandidaat gesteld op de lijst van het VB bij de komende verkiezingen voor de gemeenteraad. Hij is al de tweede ACV-er daar in Deurne die de overstap doet. Deurne is met zijn 80.000 inwoners meer dan een voorstad. Ze is, qua inwoners, groter dan bv Mechelen of Hasselt. Door het afhaken van enkele leden van de zgn "democratische" partijen, zit het VB er nu al op de wip. De kans is dan ook groot dat Deurne de eerste grote gemeente in Vlaanderen wordt waar het Vlaams Belang de volstrekte meerderheid gaat behalen. Daar houdt het trouwens niet bij op, want in buurgemeente Schoten riskeert men minstens een coalitie van de huidige burgemeester met dezelfde partij. Het zal knarsetanden worden bij de afeccionados van het linkse dogma. Zelfs het feit dat het ABVV tegenwoordig een voorzitter heeft die "De Leeuw" heet (echt waar!), zal daar weinig aan veranderen.
De Nederlandse premier Balkenende heeft dus het ontslag van zijn regering aan koningin Beatrix aangeboden, nadat D66, een van de partijen van zijn meerderheid, zich uit die regering had teruggetrokken. Dit gebeurde, officieel, omdat deze partij het ontslag had geëist van Rita Verdonk, minister van vreemdelingenzaken en integratie. De twee overige regeringspartijen, het Christelijks CDA en het liberale VVD lieten Verdonk echter niet vallen en daardoor was de regering dus in de minderheid. D66 is een zogezegde links-liberale partij. In feite is zij het die de term "links-liberaal" heeft uitgevonden. In werkelijkheid bestaat er geen links-liberaal, evenmin als er een rechts-communist bestaat. Het gaat meer om marketing dan om politiek, maar in de jaren zestig van de vorige eeuw "pakte" het in Nederland en kreeg die partij een zekere aanhang. Dat duurde tot ze mee mocht regeren, een situatie die min of meer te vergelijken is met wat de Volksunie bij ons overkomen is. Eens geproefd van de macht, kon ze niet meer zonder. Bij elke verkiezingen verloor D66 echter terrein. Toen er aan het eerste kabinet Balkenende een vroegtijdig einde kwam door de implosie van de partij van Pim Fortuyn (een uitgesproken rechtse groepering), was D66 bereid dat gat op te vullen. Lekker heeft dat nooit gelopen en vooral het kordate beleid van Rita Verdonk (26.000 asielzoekers het land uitgezet en 700.000 verplicht tot totaallessen), maakten deze politica zo'n beetje de schietschijf van de pseudo-liberalen. Na de affaire Hirshi Ali zag D66 zijn kans schoon zijn blazoen wat op te smukken en hopelijk eindelijk eens wat stemmen terug te winnen bij vervroegde verkiezingen. Die komen er nu in het najaar. Of D66 stemmenwinst gaat halen uit die verkiezing blijft zeer twijfelachtig. De kans dat de partij even roemloos zal eindigen als bij ons de Volksunie, is zeer reëel. Rita Verdonk is in Nederland populairder dan ooit, niet zozeer binnen haar eigen VVD, waar ook een deel linkslichters de dienst uitmaken (dat is geen alleenrecht van Verhofstadts VLD), maar bij de miljoenen Nederlanders die eerst achter Fortuyn stonden en nu een valabel alternatief gevonden denken te hebben bij de "dame die er iets aan doet". Door de vakantie is het nog enkele maanden wachten voor we het antwoord zullen kennen, maar het zal er spannen boven en onder de Moerdijk!
Halfweg de jaren zeventig verhuisde mijn schoonmoeder, toen een weduwe van half in de zestig, naar een appartement op de Luchtbal, een volkse wijk van Antwerpen. De gebouwen waren daar vlak na de Tweede Wereldoorlog opgetrokken voor dakloze families. Ze waren vij eenvoudig maar gerieflijk. Waar mijn schoonmoeder terecht kwam was er zelfs een lift, wat niet overal het geval was. Buiten was alles netjes aangelegd en onderhouden, met gazons en bloemenperkjes. Begin jaren tachtig kwam er in haar blok een Marokkaanse familie. Wat de vader juist deed heeft mijn schoonmoeder nooit geweten. Hij reed wel met een grote Mercedes en had een uitgebreide kinderschare. Die zorgde niet alleen voor veel animo, ook voor veel schade. Iets onderhouden was er bij dat volkje niet bij. Toen er later steeds meer allochtonen de blokken kwamen bevolken, was het helemaal uit met de rust en vrede. Erger werd het nog toen die kinderen teenagers werden. Vandalenstreken bleven niet uit en ten slotte durfden de meeste autochtone bewoners, doorgaans oudere mensen, 's avonds de deur niet meer uit. Ik heb aan bovenstaande moeten denken n.a.v. de vele reacties in lezersbrieven aan de kranten op de moord op lijnbus 23. Tegenwoordig is het er niet alleen 's avonds gevaarlijk, zelfs overdag riskeert men een hoop miserie in hele wijken van Antwerpen-Noord. Tot wat dat kan leiden hebben we kunnen zien op lijn 23. Wat doet de stad Antwerpen er aan? Wel, die heeft ondertussen gezorgd voor straathoekwerkers, moderatoren, buurtbegeleiders, toezichthouders en ga zo maar door. Wat die mensen allemaal precies doen en wat dat allemaal zoal kost, schijnt moeilijk te achterhalen. Eén ding lijkt wel vast te staan: het brengt weinig aarde aan de dijk. Ooit heeft de stad een overlast-manager aangesteld, een super de super toezichter die alles eens in goede banen ging leiden. Of die man er nog is, is evenmin duidelijk: je hoort of ziet er niets meer van. Ofwel bestaat de job niet meer, ofwel doet die helemaal niets. Het ligt natuurlijk niet alleen aan de stad, de ouders zijn mede verantwoordelijk voor een jeugd die geen of weinig opvoeding heeft gehad, voor jongens vooral, die doen waar ze denken zin in te hebben. Zelfs voor de simpelste jobs komen ze niet in aanmerking, omdat ze meestal ongeschoold zijn en de taal van de streek niet voldoende beheersen. Er zijn al lezers die voorstellen de legerdienst terug in te voeren, iets wat ik persoonlijk helemaal geen slecht idee vind, zelfs niet voor de autochtonen. In deze losgeslagen maatschappij kan het bijbrengen van wat discipline en authoriteit een wereld van verschil uitmaken. Kom echter niet vertellen dat dit soort multicultuur een verrijking is. Vorig weekeinde werd die nonsens nog maar eens verkocht op de "zevende dag" door Europarlementslid Bart Staes, vroeger Volksunie, nu Groen! Bart Staes is een dwaas.
Degenen die geloven dat Di Rupo de Waalse problemen gaat oplossen, met of zonder "Marshal plan", is er aan voor zijn moeite. Niet alleen heeft "il capo" een serieuze nederlaag geleden in Charleroi, waar de Stalinistische club van de plaatselijke PS met meer dan 80% achter peetvader Van Cauwenberghe blijft staan, maar er komt een nieuw schandaal op hem af, waarin hij trouwens onrechtstreeks bij betrokken is. Na de Waalse huisvestingsmaatschappijen en sportclubs, is het dit keer de beurt aan de Waalse hospitalen om in de negatieve kijker te komen. We weten al lang dat de sociale zekerheid in Wallonië meer kost dan in Vlaanderen en dat de hospitalen daaraan meewerken, o.m. door de patiënten langer daar te houden. Nu blijkt, dat de Waalse regering jaarlijks zo'n 100 miljoen euro uitreikt aan die hospitalen. Of dit al dan niet legaal en reglementair is, wil ik nog even buiten beschouwing laten. Het schandaal zit erin dat de katholieke ziekenhuizen, die goed zijn voor de helft van de ziekenhuisbedden in Wallonië, slechts 31% van die subsidies krijgen. De rest gaat naar de hospitalen onder socialistische paraplu. En daar houdt het niet mee op. Nu blijkt ook dat de meeste van die socialistische ziekenhuizen geleid worden door kabinetschefs van Waalse ministers! Nicolas Martin, kabinetschef van Elio met het strikje, is directeur van het ziekenhuis Ambroise Paré in Bergen, Elio's thuishaven. Ook de ministers Daerden (weer hij!) en Marcourt hebben hun eigen mannetje aan het hoofd van hospitalen in Luik en Charleroi... Wie zijn nu de "parvenu's"? --- Door de in Wallonië steeds verder uitdeinende golf van fraude en corruptie, is het logisch dat heel wat ernstig denkende Walen er genoeg van krijgen en is de kans groot dat bij de komende gemeenteraadsverkiezingen het Front National (FN) eindelijk serieus gaat doorbreken. Op die manier krijgen ook de Walen de kans een proteststem uit te brengen, zoals Vlamingen dat al langer kunnen via het Vlaams Blok/Belang. Als reactie daarop is men ook in de Waalse pers begonnen met een soort cordon sanitair t.o.v. het FN. Dat is eigenlijk niets om zich druk over te maken; het zal evenmin iets opbrengen als dat in Vlaanderen het geval is t.o.v. het VB. Erger is echter dat in Wallonië mensen van het FN fysiek bedreigd worden. Isabelle Roossens, moeder van drie kinderen en FN-voorzitster in Bergen (waar Elio il bello burgemeester is), is reeds tweemaal overvallen en flink toegetakeld. Op 16 juni werd haar wagen klem gereden en ontsnapte zij ter nauwernood aan de dood. Ze redde zich door met haar GSM nog te kunnen bellen met de politie. Dit feit werd ergens achteraan in de Waalse kranten vermeld met twee regeltjes, in de Vlaamse pers helemaal niet. Dit is Wallonië in de 21ste eeuw!
Na de absurde moorden in Antwerpen besloot het bestuur van het Vlaams Belang de poster over veiligheid, die mede een aanloop was naar de komende gemeenteraadsverkiezingen, te vervangen. Dat gebeurde al vóór de ouders van de vermoorde Luna daarom vroegen. Het meisje op de poster werd vervangen door een volwassen koppel, een foto die men gekocht had bij een Amerikaans bedrijf op het Internet. Bleek nu dat de foto op de nieuwe poster een koppel voorstelde uit Franstalig België, met name rallyrijder Stéphane Henrard en zijn ex-vriendin. Henrard had de foto gegeven aan een bevriende fotograaf en zo was die bij het Amerikaans bedrijf geraakt. Business, you know. Die ex-vriendin van Henrard nam het echter niet dat zij op een poster voor het VB stond en stapte naar de rechter, die het Belang verbood de posters nog verder tentoon te stellen, op straffe van boete. Allemaal een beetje ver gezocht, want hoe konden Vanhecke en Co nu weten dat een Amerikaans bedrijf met Belgische foto's leurde? Het werd nog erger toen achtereenvolgens ook Henrard zelf én de Belgische fotograaf tegen het vertonen van de poster gingen protesteren. Alsof dat nog niet genoeg was, liet het Amerikaans bedrijf weten niets meer met het VB te maken te willen hebben. VB-voorzitter Frank Vanhecke sprak van een "georganiseerde pesterij". Dat was geen loze uitspraak, want er zat wel degelijk "iets" achter. Op de teletekst bladzijden van de RTBf stonden het voorbije weekeinde liefst drie bladzijden over het poster geval. Die waren erop gezet door een zekere advocaat Doutrelepont. Blijkt die man een zakenvennoot te zijn van het advocatenkantoor Uyttendaele, Gérard & Doutrelepont. Die Uyttendaele is niemand minder dan de huidige echtgenoot van Laurette Onkelinx, vice premier, minister van just-is-just en Vlaamshater eerste klas. Dat advocatenbureau blijkt trouwens de laatste jaren heel wat lucratieve bestellingen van de overheid te hebben binnen gekregen. Louter toevallig natuurlijk, want we weten dat de Franstaligen in dit land onkreukbare onzelfzuchtigen zijn, vooral dan die van P.S. signatuur. Feitelijk zou het Vlaams Belang zich daarover niet verder druk moeten maken. Verkiezingen kosten nu eenmaal veel geld en het blijft moeilijk in de kijker te blijven staan. De VB-poster is nu in heel België een hit. In kranten en op TV-stations waar men het Vlaams Belang steeds probeert dood te zwijgen, is de poster wel verschenen, zelfs dagen aan een stuk en eenieder weet nu wat erop staat. Van de andere partijen is er geen enkele poster of slogan die zo'n bekendheid heeft verworven. Het Henrard-koppel is nu verdwenen en nu staat er een vrouw alleen op. Het is nu wachten tot die zich meldt en die ook zegt dat ze er niet op wil staan. Dan komt het VB wéér in het nieuws. Van naambekendheid gesproken: zo'n publiciteit is niet te betalen!
