Het gaat goed met onze politie, zo goed zelfs de top ervan op dit ogenblik deelneemt aan het Interpolcongres in Brazilië, in Copacabana nog wel, de wereldberoemde badplaats aan het dito strand van de Braziliaans sambastad. Dat de grote baas van onze politie er naartoe gaat, is de evidentie zelf. Nu echter blijkt dat hij drie van zijn directeurs heeft meegenomen die aan hun laatste maanden binnen de politietop bezig zijn en dus niet veel van wat ze in Copacabana eventueel bijleren nog in de praktijk zullen omzetten. Twee van de vier worden vergezeld van hun echtgenotes, die - het moet gezegd - de trip op eigen kosten meemaken en de reis in economy class doen. De heren vliegen echter in business class, omdat de vlucht langer dan zeven uur duurt en de politie vindt dat in dergelijk geval een comfortabeler ticket is aangewezen. Denkelijk gaan we geen toestanden meemaken zoals indertijd bij de Antwerpse politie, maar dat doet niet weg dat er bij het politie-voetvolk hier ter plaatse wel enkele bedenkingen zijn. Om te beginnen, het feit dat het voor drie van de vier wel een eerder lijkt op een cadeau in het vooruitzicht van hun pensioen. Verder blijkt een van de vier, adjunct-commissaris generaal (oef!) Hautcoeur, vorig jaar al zelf zijn pensioen te hebben aangevraagd, dit na een negatieve evaluatie. De man bedacht zich toen echter en stelde zijn pensioen uit tot einde van dit jaar waardoor hij - oh, wonder - toevallig nog meekon naar Copacabana... Ondertussen blijkt in eigen land een hele lijst wanbetalers van boetes hun straf te ontlopen omdat een computerprogramma tussen de Post en de politie na zes maanden nog steeds niet werkt. Dat probleem zal in Brazilië ook wel niet opgelost geraken, zeker? --- In de marge van bovenstaande nog even vermelden dat ons tante Laurette, weer zij!, tussendoor nog even over en weer naar Canada is gevlogen om daar een congres bij te wonen over het begeleiden van gedetineerden in het vooruitzicht van hun vrijlating. Echt iets voor tante Laurette. Alleen is het me niet echt duidelijk of die Canadezen háár gaan vertellen hoe het moet, of dat zij het aan de Canadezen gaat uitleggen. Met de ervaring die zij het laatste jaar heeft opgedaan, kunnen ze in Canada nog wat leren!
Als ge dezer dagen de kranten nakijkt of naar radio en TV luistert, dan wordt ge overspoeld met allerlei nieuwtjes over de komende gemeenteraadsverkiezingen. Tot over wat plaats vindt in de kleinste partijtjes, wordt geschreven en gesproken, zeker als het gaat om figuren zoals bv Betty (ex-big brother) die voor het clubje LierMM uitkomt, ooit gesticht door Walter Grootaerts, die overliep naar de VLD van zodra het hem financieel uitkwam. Over één partij wordt nergens ook maar iets geschreven, tenzij als het om slecht nieuws voor die partij gaat en dat is dan toevallig de grootste partij van het land, het Vlaams Belang. Daarvan vindt men in de media niets terug, als bestond die partij niet. Dit alles is het gevolg van het cordon sanitair dat in 1989 rond die partij gelegd werd door de zichzelf democratische noemende partijen CVP, SP, PVV,VU en Agalev. De Volksunie is ondertussen verdwenen en alle andere partijen zijn op eigen initiatief van naam moeten veranderen om toch enigszins te kunnen hopen de schade te beperken. Want, sinds dat cordon sanitaire werd opgericht, nota bene op voorstel van de toenmalige ultrarode Agalev-secretaris Jos Gijsels (ex-trotskist), hebben die democratische partijen verkiezing na verkiezing op hun donder gekregen. Waarschijnlijk zal dat de volgende verkiezingen niet anders zijn, zodat men zo in alle redelijkheid kan afvragen waar die mee bezig zijn. Masochisme op grote schaal, is het minste wat men daarover zeggen kan. Ondanks het feit, dat het VB geboycot wordt door de andere partijen, door de media, door de vakbonden, in de academische wereld, in het BV-wereldje dat zichzelf "cultureel" noemt, in de amusementsector en ga zo maar door, is de partij erin geslaagd liefst 1 op 4 kiesgerechtigde Vlamingen achter zich te krijgen. Daarbij ook een groot deel mensen die het misschien niet meteen eens zijn met de standpunten van de partij, maar die het niet nemen dat onze democratie afglijdt naar een systeem dat alleen nog te vergelijken is met de communistische totalitaire landen van achter het toenmalige IJzeren Gordijn. Echt niets om fier op te zijn, met daarenboven nog een soort gedachtenpolitie op zijn Saoedi-Arabisch, wetten om het eigen volk onder de knoet te houden en een Gerecht dat politiek geëngageerd is. In Wallonië gaat het trouwens niet beter. Daar kreeg het rechtse Front National (FN) het kiesnummer 1, maar mag het onder dat nummer niet deelnemen omdat er ergens iets was fout gelopen met het aandienen van de kieslijsten. Het FN moet daar nu in elk kiesdistrict met een ander nummer opkomen. Dit zal als gevolg hebben dat heel wat mensen die, wegens de steeds groter wordende Waalse schandalen, zinnens waren FN te stemmen en dat nu niet kunnen doen, weerwraak zullen nemen bij de volgende federale verkiezingen. Ook daar zal de boemerang terugkomen in het gezicht van de superdemocraten.
Laurette en Didier. Het klinkt zo'n beetje als Fred en Ginger, of als Nicole en Hugo. Maar Laurette en Didier zijn het favoriete koppel op de dansvloer van Verhofstadt II. Hun specialiteiten zijn de faux pas en de grand carré (zeg maar: de uitschuiver). Didier Reynders heeft zopas zijn zoveelste kemel geschoten. Er zal voor bijna 900 miljoen euro minder in de Staatskas komen dan gepland. E.e.a. is het gevolg van het feit dat men bij Financiën in het voorjaar niet weinig in paniek geraakte, toen bleek dat men dan pas kon beginnen met het berekenen van de belastingen over 2004. Om die achterstand in te halen kon men de aangiften niet meer nakijken. Het gevolg kennen we nu (toen, in het voorjaar, waren er trouwens reeds 3000 formulieren verkeerd berekend en moesten die allemaal opnieuw gemaakt worden). Het gevolg van de zoveelste "gaffe" van Didier le beau is, dat de nieuwe begroting er geen zal zijn met een overschot van 900 miljoen, zoals al was uitgebazuind, maar dat men al blij zal mogen zijn dat ze sluitend wordt. --- Laurette, de patrones van onze criminelen (dixit het Vlaams Belang), heeft haar goed hart nog eens laten zien. Viktor Hoxha, een Albanese gangster, die ergens in de jaren negentig o.m. de Antwerpse uitgangsbuurt rond de Statiestraat onveilig maakte en daarvoor 15 jaar cel kreeg, was na acht jaar vrij gekomen, op voorwaarde dat hij zich niet meer in België zou vertonen. De maffioso hield zich daar (natuurlijk) niet aan en werd deze zomer in de omgeving van Antwerpen gesignaleerd. Toen het Antwerps parket aan Onkelinx vroeg of ze hem mocht aanhouden, liet die weten dat, als dat gebeurde, men hem weer moest laten gaan omdat hij onmiddellijk in aanmerking kwam voor voorwaardelijke vrijlating! Het Antwerps parket, de spreuk "Veel te goed is half gek" indachtig, heeft de man dan maar laten lopen. Wat moet dat mens nog doen om het gat van de timmerman gewezen te krijgen? Toppunt is dan nog dat ze Leterme een "gevaarlijk" man noemt. Welnu, Leterme kan dat voor haar figuurlijk wel zijn, zij is een gevaarlijke vrouw en dat is echter letterlijk!
Terwijl de media, VRT en VTM op kop, zich in hoofdzaak blijven bezig houden met de ontdekking van dat labiele groepje van de "dirty dozen" uit Leopoldsburg - alsof ons aller leven ervan zou afhangen - laat men voor de rest alle andere problemen maar liggen. Dat werd eens duidelijk toen vorige week bleek te zijn ingebroken bij de Staatsveiligheid zelf. Zowel bij AGG als bij ADIV, twee cellen van de Staatsveiligheid en Justitie die o.a. onderzoek doen naar terrorisme werd e.e.a. ontvreemd maar niemand kan/durft blijkbaar te zeggen wat er weg is. Een zekere Glen Audenaert, directeur van de federale gerechtelijk politie heeft in het weekblad Knack een boekje opengedaan over zijn diensten. Hij zegt daarin o.m. dat de politie veel te weinig personeel heeft om het terrorisme degelijk te kunnen bestrijden. Als men ziet dat er 150 man ingezet worden om dat cafégezelschap op te pakken, dan is dat inderdaad met een kanon op een mug schieten. De man kwam ook met het voorstel voor een aparte gevangenis voor moslimfundamentalisten, dit om te vermijden dat die de gewone moslim criminelen zouden kunnen ronselen voor hun dodelijke praktijken. Het voorstel van Audenaert werd meteen gekelderd door de Liga voor de rechten van de Mens, die toch zo bekommerd zijn voor de daders, minder voor de slachtoffers, die kunnen het later meestal toch niet meer zeggen. Wie ook op de kar sprong, was de onvermijdelijke Brice De Ruyver, veiligheidsadviseur van Verhofstadt. Enfin: we moeten ze blijven pamperen, knuffelen. Alleen op die manier denken onze leiders dat de moslim terroristen ons landje zullen sparen en hun vuile oorlog elders zullen uitvechten. Ze hebben er ook geen tijd voor: eerst de nostalgische neonazi's van café De Viking aanpakken, want dát was pas gevaarlijk!
Het FDF (front des francophones) zal in liefst 15 Vlaamse gemeenten opkomen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober. Niet alleen in de gemeenten met zgz taalfaciliteiten, maar ook in gemeenten zonder die verkapte vorm van taalimperialisme, zoals bv Overijse, Hoeilaart, Steenokkkerzeel, Grimbergen, Beersel, Zaventem, Vilvoorde, Dilbeek en St. Pieters-Leeuw. Zoals het in een zo democratisch land als het onze past, mogen die Vlaminghaters dus met eigen, Franstalige lijsten ons politiek landschap komen verstoren, maar mogen wij, Vlamingen, dat niet in de Franstalige gebieden van België. Grotere schande is nauwelijks denkbaar in een land dat zich democratisch noemt. Twee maten en twee gewichten. Dat alles had vermeden kunnen worden als de Vlaamse partijen aan één koord getrokken hadden bij de besprekingen over de splitsing van het kiesarrondissement Brussel/Halle-Vilvoorde. Maar dat is (weer eens) niet gebeurd. De meerderheidspartijen hebben zich aan het dictaat van de PS gehouden, hierin gesteund door een Verhofstadt die nog slechts één doel voor ogen heeft: de meet te halen als premier in juni van volgend jaar. Jammer genoeg gaan ook CD&V en vooral N-VA hier niet vrijuit. Deze laatste partij heeft zijn woord ingeslikt, toen ze eerst stelde niet in een regering te zullen treden als de splitsing er niet kwam. Later is ze er zedig over blijven zwijgen. De CD&V van boekhouder Leterme had een andere uitleg: de zaak is alleen federaal te regelen en daar spelen wij, Christen-democraten, niet mee. Toch zitten CD&V en N-VA samen in een Vlaamse regering met socialisten en VLD-ers die wél in de federale regering vertegenwoordigd zijn. Een poging had men allicht kunnen doen, maar zelfs dat is er niet uitgekomen. Ten laatste in 2007 moet de splitsing een feit zijn, anders komen we in een onwettelijke politieke situatie terecht. Het wordt dan ook afwachten wat CD&V dan zal doen, mochten de Christen-democraten mee in de volgende regering zitten en er misschien zelfs de premier mogen leveren).
De Brusselse advocaat-generaal Alain Winants wordt meer dan waarschijnlijk de nieuwe grote baas van de Belgische staatsveiligheid, dit in opvolging van Koen Dassen, die van Tante Laurette de deur kreeg gewezen. Vooraleer het definitief wordt moet er nog een zgz doorlichting en een veiligheidsonderzoek plaats vinden, maar neem van mij aan dat Winants het worden zal. De man heeft immers zijn trouw aan België ruimschoots bewezen als o.m. aanklager in het proces tegen het Vlaams Blok. De aanstelling van Winants is een verkeerd teken voor diegenen die dachten dat men in dit land eens objectiever zou gaan werken. Iemand die mee heeft geholpen om een politieke partij monddood te maken, enkel en alleen omdat men die partij in democratische verkiezingen niet kon verslaan, zal deze stalinistische manier van werken gegarandeerd verder zetten. We riskeren dan ook nog meer van die vaudevilles mee te maken zoals zopas dat van die drie man en een paardenkop die zogezegd de Staat wilden omver werpen vanuit hun café, sorry "hoofdkwartier" in Leopoldsburg. Daar werden minstens 150 politiemensen voor ingeschakeld! Of bv nog zo'n geval zoals dat van Remmery, waarop ook een hele rist politie-inspecteurs werden ingezet. Daar waar het echt nodig was, in de zaak Erdal bv, bleef de staatsveiligheid grandioos in gebreke. Winants wordt dus waarschijnlijk de zoveelste bijzaakspecialist in dit land, met als prioriteit al wat te Vlaams is te nekken. Hij zal bv ook verantwoordelijk worden over CODA, het nieuwe anti-terreuragentschap van dit land, dat over drie maanden operationeel zou moeten zijn, maar waarvoor de dag van vandaag noch personeel noch budget voorhanden zijn. Maar dat lijkt helemaal geen prioriteit meer te zijn. We zullen de laatste Belgenmop nog niet hebben meegemaakt!
Het ziet er voor de VLD niet goed uit, alvast niet voor de gemeenteraadsverkiezingen. Uit de laatste peiling van de Stemmenkampioen is o.m. gebleken dat de partij in Antwerpen zowat de helft van haar stemmen verliest (van 17 naar 8,7%). De voornaamste reden daarvoor is de opkomst van de scheurlijst VLOTT van Hugo Coveliers, die samen met het Vlaams Belang naar de stembus trekt. Het rommelt trouwens niet alleen in Antwerpen en omstreken. Ook in Aalst komt zittend burgemeester Magda Demaeght (25 jaar actief in de liberale partij!) met een eigen lijst op. Zelfs in mijn eigenste Kasterlee is er een blauwe scheurlijst en het zal op vele plaatsen niet anders zijn. De verdeeldheid binnen de VLD heeft niet alleen te maken met postjes. Het is een uiting van algemene ontevredenheid van de traditionele, conservatieve liberalen die zich in hun partij niet meer herkennen. Dat heeft in de eerste plaats niet alleen te maken met het feit dat Verhofstadt de partij heeft opengezet voor andersdenkenden, maar dat heel wat van die andersdenkenden er een voorname rol in zijn gaan spelen. Een tweede, nog belangrijkere reden is dat de traditionele liberaal ziet dat de VLD zich misschien nog wel een centrum-rechtse partij vindt, maar wel een links programma uitvoert. Het programma van Verhofstadts regeringen, de tweede nog erger dan de eerste, is een dictaat van de marxistische PS. Dat is pas nog gebleken met de heisa rond dat clubje halve garens dat daar in Leopoldsburg werd opgepakt, de "dirty dozen" zeg maar. Minister Dewael was er als de kippen bij om te vragen al meteen nog maar eens een strengere wet uit te voeren, dit op aangeven van de PS. Na een onderzoek van twee jaar stuurt men 150 politieagenten met vier overvalwagens en wie wat nog, om een clubje randdebielen (met hun hoofdkwartier in een gewone café!) ervan te beschuldigen de Staat te willen omverwerpen. In Wallonië werden er meteen de concentratiekampen bijgehaald. Minister Reynders wist zelfs te vertellen dat er in Vlaanderen een voedingsbodem was voor dergelijke lui. Zou hij nog nooit gehoord hebben van het Front de la Jeunesse, van de CCC en van de Bende van Nijvel, allemaal francofone clubjes, waarvan de laatste twee écht levensgevaarlijk waren. Dewael loopt echter in de pas. Vergeten we niet dat Dewael minister-president was van de Vlaamse deelregering en die post heeft gelaten voor wat ze was om in de federale regering te gaan zetelen. Dat was toen met de bedoeling Verhofstadt op te volgen als premier omdat die dacht Europees commissaris te gaan worden. Dat plan is toen mislukt, maar waar leven is, is hoop. Waarschijnlijk hoopt Dewael dat hij in een volgende regering met de steun van de PS de taak van Verhofstadt toch zal kunnen verder zetten. Het ziet er niet naar uit dat dit gaat gebeuren. Als de VLD straks als een gieter afgaat, eerst bij de gemeenteraads- en later bij de federale verkiezingen, dan mag hij het vergeten. En weinigen in Vlaanderen zullen daarom rouwen!
De nieuwe begroting komt er aan en dat betekent in ons land, zeker sinds Verhofstadt II, altijd weer suspens en verwondering. Deze keer geen overnames van pensioenfondsen die al dan niet nog moeten worden opgericht. Ook geen leningen van honderd miljoen of zo bij e.o.a. federatie en dus ook geen discussie als blijkt dat een lening moet worden terugbetaald. Nee, deze keer zou er zelfs een overschot zijn van ergens rond de 900 miljoen euro. Echt waar! De voornaamste reden daarvan is dat de conjunctuur in ons land, zoals trouwens in heel Europa, dit jaar niet slecht was en dat er een economische groei plaats vond van rond de 3%. De kans is dan ook groot, dat er weer gejuich zal zijn over een meer dan sluitende begroting, dat er weer zal verwezen worden naar landen die dat niet kunnen voorleggen en dat er weer geen woord zal gezegd worden over onze nationale schuldenlast die nog steeds ergens tussen de 90 en de 100% van het BNP zit. Meer zelfs: er wordt nu reeds gesteld dat de 900 miljoen overschot zullen gestort worden in de nationale zwarte sok die men het Zilverfonds noemt en dus niét zullen dienen om de Staatsschuld af te bouwen. Zo wil het de PS en, zoals men weet, is dat de partij die in deze regering de lakens uitdeelt. Dus deze keer geen vuiltje aan de lucht? Vergeet het maar! Zopas lekte nl uit dat de regering Verhofstadt de vorige jaren allerlei overheidsgebouwen heeft verkocht aan een fractie van de waarde ervan. Zo werd het Rijksadministratief Centrum, om maar een voorbeeld te geven, verkocht voor 27,1 miljoen euro, daar waar de geschatte waarde ervan 70 miljoen was. Dit kaderde, volgens de regering, in het zgn "sale-and-lease back", waarbij de verkochte gebouwen meteen door de regering werden gehuurd. Het Rekenhof, dat we zeker niet kunnen beschuldigen van partijdigheid, zegt dat de verkopen werden gedaan enkel en alleen voor het bereiken van een begrotingsevenwicht op korte termijn. Daar elk verlies dat de Staat lijdt moet worden bijgepast met de opbrengsten van de belastingen, is het dus duidelijk dat de modale belastingbetaler weer eens bedrogen werd. In de "privé" zou dit leiden tot klachten tot schadevergoeding. In de politiek krijgt de minister die dat klaar speelt een ruiker bloemen van de collega van Financiën!
Na een onderzoek dat al twee jaar loopt, is het Gerecht binnengevallen bij enkele militairen en burgers in Leopoldsburg en heeft men daar een vijftien mensen opgepakt, beschuldigd van o.m. samenzwering tegen de Staat. Het is nog te vroeg om juist te weten wat het allemaal gaat worden, maar één zaak is al wel duidelijk: de zaak wordt kunstmatig opgeblazen en is meer dan waarschijnlijk nu pas opgezet omdat sommigen denken dat dit wel eens in hun voordeel zou zijn bij de komende verkiezingen. Zoals wel meer gebeurt als men extreem rechtse groeperingen verdenkt, wordt nu voorgedaan alsof we aan een ramp ontsnapt zijn. Misschien is dit helemaal niet het geval en hebben we voor de zoveelste keer te maken met een groepje randdebielen die nog graag soldaatje spelen. Erg is wel dat dergelijke gekken rondlopen met wapens, waarvan men een heel arsenaal zou ontdekt hebben, al gaat het niet om wapens van het leger zelf maar een hele verzameling van alarmpistolen tot mitrailleurs. In tegenstelling tot wat we allemaal al eens hebben meegemaakt met extreem links, denk maar aan de CCC, die Rote Armee Fraktion , brigate rosse e.d., zijn er gelukkig (nog) geen doden, zelfs geen gekwetsten te gevallen en blijft veel dus bij "als" en "zou". Als men twee jaar nodig heeft om zo'n pover resultaat te komen, dan ziet het er allemaal nog niet zo gevaarlijk uit. De politiek zou echter de politiek niet zijn als ze niet zou trachten zo'n voorval uit te buiten. Jammer genoeg voor ons, gaat het hier om Vlamingen, zodat de PS, daarin gesteund door alle linkse partijen, VLD inbegrepen, weer munitie heeft om op de Vlamingen te schieten. Dit alles in de hoop dat men dan niet meer over de Waalse schandalen zou spreken. Wij leven in België nu al in een totalitaire democratie, met een gedachten politie (CGKR) en een anti-Vlaams Gerecht. Het zootje ongeregeld dat men in Limburg heeft opgepakt, past perfect in de huidige politiek correcte koers om de vijzen nog wat vaster te schroeven. Van nuttige idioten gesproken!
Na de uitspraak van Vande Lanotte, dat jongeren die van de school komen en na zes maanden nog geen job hebben, een job ofwel een betaalde opleiding moéten krijgen, komt er nu ook een soort echo uit het Walenland. Daar stelt een zekere Jean-Claude Vandermeeren (weer zo'n echte Waalse naam!), secretaris-generaal van de Waalse vakbond FGTB, dat deeltijdse banen een uitzondering moeten blijven en dat de werknemers in de regel een voltijdse baan met een contract van onbepaalde duur zouden moeten krijgen. Waarom niet meteen een directeursfunctie? In Nederland heeft men de laatste decennia de werkloosheid terug gedrongen door juist veel deeltijdse banen te scheppen. Voor heel wat mensen komt dat goed uit en voor anderen is het toch nog steeds beter dan geen job. Voor heel wat jongeren betekent het bovendien, dat zij ervaring kunnen opdoen. In Wallonië is de tijd echter blijkbaar blijven stilstaan en denkt men er nog zoals twintig, dertig jaar geleden. Uitgerekend in het landsgedeelte waar de werkloosheid het hoogst is, is men niet tevreden met een halve job, men wil een goede job, goed betaald ook en liefst voor de rest van het leven. Eén van de redenen waarom er in Wallonië zoveel werkloosheid heerst, is omdat de lonen er voor eenzelfde soort werk even hoog liggen als in Vlaanderen, maar de productiviteit een stuk lager. Als gevolg daarvan zijn er daar steeds meer bedrijven hun deuren gaan sluiten en zitten zij er inderdaad met een werkloosheid die niet meer normaal is. Er zal er trouwens niet veranderen zolang de marxistische PS er daar voor het zeggen heeft. Die PS vraagt geen welvaart, alleen Vlaamse centen waarmee ze in Wallonië boven hun stand kunnen leven zonder veel te moeten presteren.
De jaarlijkse "Gordel" trof het deze keer niet met het weer, waardoor er heel wat minder deelnemers waren dan de vorige jaren. Jammer genoeg blijft het in ons land een gokspel te weten of men al dan niet goed weer zal hebben op een bepaalde dag van het jaar. Het doet er zelfs niet toe of dat nu in de winter, het voor- of najaar of in de zomer is. Zie maar wat voor triestige maand augustus we dit jaar hebben meegemaakt. Niettemin, weer of geen weer, de Gordel blijft een belangrijk evenement omdat het telkens weer het duidelijke Vlaams karakter van de streek rond Brussel in de kijker zet. We mogen die streek nooit opgeven, evenmin als we dat mogen doen voor de taalgrens. Meer dan ooit moeten onze Vlaamse politici voet bij stek houden en zich niet laten overklassen door al te ijverige francofonen, hierin dikwijls gesteund door de zgz nieuwe Belgen, die - vooral rond Brussel - in de overgrote meerderheid het Frans als tweede taal leren. In dat laatste is men natuurlijk vrij, maar áls men dan toch Frans wil spreken, dat men dan gaat wonen in het francofone landsgedeelte. Van ijverige francofonen gesproken, elk jaar opnieuw wordt de Gordel ontsierd door Franstaligen die op e.o.a. manier de manifestatie trachten te boycotten. Dit jaar was dat niet anders, het bleek zelfs nog erger dan voorheen. Voor een van die zeloten liep het echter slecht af. Hij werd gepakt door de politie toen hij bezig was duimspijkers op de weg te strooien. De man was trouwens niet de eerste de beste: Sébastien Courtoy, advocaat aan de Brusselse balie, die eerder al in het nieuws kwam als pleitbezorger voor het Centre Islamique de Belgique, een moslim splintergroep die beschuldigd werd van hatelijkheden t.o.v. de Joodse gemeenschap. Courtoy beweerde, dat hij - samen met een vriend - de duimspijkers aan het oprapen was. Jammer genoeg voor hem vond de politie in zijn wagen nog een pak van 4.200 van die "punaises" en enkele stukken van wegwijzers die hij en zijn kompaan waarschijnlijk hadden beschadigd. Hopelijk krijgt de man, die een voorbeeldfunctie zou moeten hebben, daarvoor een voorbeeldige straf, met daar bovenop nog een tuchtsanctie van de orde der advocaten. Vlamingen uitmaken voor onverdraagzamen en ze dan zelf gaan pesten is wel het laatste dat we moeten slikken.
Binnen een periode van negen maanden zullen we te maken hebben met twee verkiezingen, in oktober voor gemeente- en provincieraden, volgend jaar in juni voor een nieuwe federale regering. Het gevolg daarvan is, dat we gedurende die hele tijd eigenlijk één grote verkiezingscampagne gaan meemaken. Het is niet normaal dat kopstukken van zgz grote partijen zich nu al de naad uit hun hemd werken voor gemeenteverkiezingen. De achterliggende gedachte is dat de publiciteit tegelijkertijd ook meegenomen is voor de belangrijkere federale verkiezingen. Vorig weekeinde kwam de top van de SP.a bijeen in Bredene, voorstad van Oostende, de thuisbasis van Vande Lanotte, ex ti-ta-tovenaar op Begroting en sinds enkele tijd partijvoorzitter. Tot nu toe heeft hij al heel wat ideetjes geopperd, maar veel is daarvan niet overeind gebleven. Hij is tenslotte geen Steve Stunt gebleken, daarvoor is hij een te geleerde professor. Het nieuwste voorstel van Vande Lanotte is, dat we jongeren aan een nieuwe job moéten helpen. Hij noemt de jeugdwerkloosheid een schande. Om daaraan te verhelpen heeft hij een plan. Jongeren die van school komen en geen job vinden, krijgen in de eerste zes maanden een werkloosheidsuitkering. dat is een reeds bestaande toestand. Als ze ná die zes maanden nog geen job zouden hebben, dan vindt Vande Lanotte dat de overheid hen ofwel een baan moet aanbieden, ofwel een (betaalde) opleiding moet geven. Hoe ge het ook draait of keert, het voorstel van "de baard" gaat, als het zou worden aangenomen, veel geld kosten en weinig baten opleveren. Als de overheden werkloze jongeren gaan moéten aannemen, dan wil dat nog niet zeggen dat diezelfde autoriteiten daarvoor passend werk hebben. In vele gevallen zal het een verdoken vorm van werkloosheidsuitkering blijven. De vraag is trouwens, of jongeren die "job" zelf wel zouden willen In het tweede geval, de betaalde opleiding, zitten we in hetzelfde vaarwater. Wie zegt dat jongeren, eens dat ze zijn afgestudeerd, nog veel zin hebben om opnieuw te gaan leren? In een maatschappij als de onze, met tienduizenden vacatures allerhande, moeten jongeren zelf zien er te komen. Toen ik jong was en van school kwam, kon ik niet meteen een vaste job krijgen omdat men in die tijd nog een militaire dienst moest vervullen en men in veel jobs niet werd aangeworven vóór men die volbracht had. In die tijd was er ook geen vangnet van werkloosheidsuitkeringen. Men moest 200 dagen effectief gewerkt hebben alvorens men die kreeg. Welnu, ik en vele anderen moesten dan maar aannemen wat zich voor deed en zien er het beste van te maken. Daar hadden wij toen de overheid niet voor nodig. De vrije markt regelt zichzelf. Wie echter op voorhand de mensen gaat vertellen dat ze geld krijgen om weinig of niets te doen, vraagt om moeilijkheden en krijgt daarmee de werkloosheidsproblemen niet opgelost. Ook de geleerde professor uit Oostende niet.
Dat de Europese Grondwet er voorlopig niet gekomen is had vele oorzaken. Nogal wat Europeanen zien de "eenheidsworst" niet zitten, willen zelf ook wat meer zelfstandigheid en willen er ook geen extra-Europeanen bij, in de eerste plaats de Turken niet, maar wie weet wie er daarna nog komt binnengewaaid. Er is echter nog een andere reden waarom nogal wat Europeanen de voorgestelde Grondwet niet lusten: er stond geen enkele verwijzing in naar het Christendom dat er mede voor gezorgd heeft dat Europa kon worden wat het nu is. De Fransen bv gaan ervan uit dat alles begonnen is bij de "Verlichting" en dan bedoelen zij daarmee hun eigen, Franse revolutie. Dat bloedbad heeft e.e.a. doen veranderen, maar is in feite maar één van de vele gebeurtenissen die ons continent geschapen hebben. Geen zinnig mens zal het in zijn hoofd halen te denken dat er in Europa een Verlichting zou gekomen zijn mocht er in de plaats van het Christendom de Islam de plak gezwaaid hebben. Tijdens de middeleeuwen waren het grotendeels de kloosters die de overleveringen van de Grieks-Romeinse beschavingen hebben kunnen bewaren en doorgeven aan de volgende generaties. Die beschavingen waren sindsdien doorweven met inspiratie uit de Joods-Christelijk leer. Doen alsof dat nooit bestaan zou hebben zou o.m. betekenen dat men schrijvers zoals Erasmus, Dante en Thomas Mann, om er maar enkele te noemen, van geen waarde waren. Toch waren dat allemaal erg Christelijke personen. Dat de nu grotendeels verworpen Europese Grondwet zal moeten worden aangepast worden, staat als een paal boven water. Zowel Angela Merkel, Duitse Bondskanselier en vanaf 01.01.07 voorzitter van de E.U., als Wilfried Martens, voorzitter van de Europese Christen-democraten, willen in een eventuele nieuwe Grondwettekst ook een verwijzing naar de Christelijke "roots" van ons avondland. Het feit dat beide politici toevallig uit het echt gescheiden personen zijn, laat zien dat men niet verkrampt moet zijn om het licht van de zon te erkennen. Logebroeders zoals onze ongeëvenaarde Karel De Gucht zouden aan Merkel en Martens beter een voorbeeld nemen, dan hun voorstel meteen afschieten. Eerder dan aan een zekere Jean-Luc Dehaene, die de eerste Grondwet zonder verwijzing naar het Christendom mee had opgesteld, alhoewel hijzelf behoorde tot de zgn "Christelijke familie" (C.V.P. en A.C.V., telkens met de "C" van Christelijk... De vlag dekt niet altijd de lading!
De job van provinciegouverneur houdt blijkbaar niet veel in. De zelfbenoemde heerser uit Hasselt verveelt er zich geen klein beetje. Men kan toch niet altijd met Tv-spelletjes bezig zijn, of met het wielrennen zoals collega Paulus van Antwerpen. De uitslag van de recente peiling van de Stemmenkampioen zal er dan ook niet ver naast zitten als die zegt dat het provinciebestuur in ons land overbodig is geworden. Zo zit Stevaert echter niet in elkaar. Hij had zich al een paar keer met de Belgische politiek gemoeid, maar werd daarbij telkens teruggefloten. Daarna heeft hij dan een poging ondernomen om ook Nederlands Limburg, althans litterair, in te palmen via het Belang Van Limburg en het bevriende Concentra. Nu dat ook niet schijnt te lukken, gaat de heer gouverneur zich (nog) eens bemoeien met de Nederlandse politiek (hij heeft dat vroeger nog gedaan als voorzitter van de SP.a) en is hij zopas in de Volkskrant gaan klagen over de "ruwe" omgangsvormen bij onze noorderburen en het feit dat ze denken elkaar zomaar te mogen "kwetsen". Als voorbeeld trapt hij dan nog eens na naar Ayaan Hirsi Ali, die zich niet verdedigen kan, want die is naar de States vertrokken en komt waarschijnlijk niet meer terug. Het hele artikel dient gezien te worden in het kader van de Nederlandse algemene verkiezingen van november. Stevaert zou zelfs een vinger in de pap hebben gehad bij het opstellen van het partijprogramma van de PvdA en stelt o.m. dat hij het over "sommige" Nederlanders heeft, niet over allemaal, m.a.w. waarschijnlijk alleen over al wie niet links is. Na De Gucht en Freya Van den Bossche horen de Nederlanders nu al een derde "Belg" die hen komt kleineren. En dan durven wij zeggen dat de Nederlanders een grote mond hebben. Het wordt hoog tijd dat Stevaert een duidelijk keuze maakt: ofwel gouverneur, ofwel in de politiek. Anders volgen we best de keuze van de Stemmenkampioen en schaffen we dat gouverneursschap met alles wat erbij hoort maar af.
"Wat we zelf doen, doen we beter" was een boutade van de eerste premier van wat nu de Vlaamse deelregering heet, Gaston Geens zaliger. Dat klopt(e) niet altijd, maar dooreengenomen mag men toch stellen dat de Vlaamse deelregeringen hun uiterst beperkte mogelijkheden toch een stuk efficiënter gebruik(t)en dan de Waalse en Brusselse tegenhangers. Het laatste voorbeeld in de rij, is het feit dat de Vlamingen, sinds de vrijmaking van de energiemarkt, zo'n 15% minder aan elektriciteit betalen dan de Walen, die nog steeds geen vrije markt ter zake hebben. Niet alleen doen die laatsten er niets aan, af en toe gaan ze bij de Raad van State nog reclameren, zoals we dat hebben meegemaakt met de afschaffing van de radio en TV-taksen én de zorgverzekering. Tussendoor heeft Vlaanderen ook de erfenisrechten verminderd en zo zullen er nog wel enkele zaken zijn waardoor we in ons landsgedeelte het ons allemaal een beetje gemakkelijker maken. Ook op het gebied van het verkeer scoort Vlaanderen stukken beter dan Wallonië, niet in het minst voor wat de beteugeling van verkeersmisdrijven via flitspalen betreft. Daarover hoor je onze zuiderburen niet reclameren, om de eenvoudige reden dat ze een deel van het in Vlaanderen geïnde geld gratis en voor niks krijgen, dit bovenop de 12 miljard van de jaarlijkse transferts. Ieder normaal mens zou zich afvragen waarom bv de Walen hun elektriciteitsmarkt nog niet geprivatiseerd hebben, terwijl ze toch zien dat het Vlaanderen alleen maar voordelen heeft gebracht. De reden is tweevoudig: Wallonië houdt niet van privatiseren omdat het indruist tegen hun marxistisch idee van een Staat die in alles voor zijn burgers denkt en op die manier ook alles onder controle kan houden. Een tweede reden zijn inderdaad de transferts. Waarom zouden de Walen zich druk maken om bepaalde kosten te verlagen: ze krijgen het geld toch elk jaar zomaar voor de voeten geworpen. Het is een kwestie van luiheid, dezelfde inertie die ervoor zorgt dat ze geen Nederlands kunnen/willen leren. De enige manier om van Wallonië weer een leefbare, verantwoorde gemeenschap te maken is dan ook die transferts uitdovend te maken. Een bepaalde datum vast te stellen waarop we er mee ophouden en hen enkele jaren geven om zich daartegen voor te bereiden. Alleen op die manier zullen de francofonen in het algemeen en de Walen in het bijzonder eindelijk eens van hun luie krent komen.
Uit een peiling van de lokale Stemmenkampioen blijkt, dat een meerderheid van de deelnemers vindt dat de provinciebesturen overbodig zijn geworden. Dat weet zowat iedereen. Zelfs Verhofstadt heeft vroeger ooit voorgesteld de provincieraden af te schaffen. Hij is daarop teruggekomen nadat een meerderheid in zijn eigen partij ertegen was. Dat was echter een meerderheid van gekozenen en mogelijke kandidaten voor de postjes en dus geen neutraal publiek. Ons land heeft een verstikkende hoeveelheid vertegenwoordigers op alle niveaus: federaal, regionaal, provinciaal en - zeker in het Brusselse- ook gemeentelijk. In Brussel is er één verkozene op elke duizend inwoners. Het resultaat van deze oververpolitisering is dat we een wetgeving gekregen hebben waar alleen vakspecialisten en doortrapte advocaten hun weg nog vinden, meestal tot eigen baat en genoegens. Sinds de verschillende staatshervormingen heeft men aan de lopende band nieuwe bestuursorganen bijgemaakt en is men "vergeten" de oude af te schaffen. Het gaat trouwens niet alleen om de provincieraden, ook de senaat is volkomen overbodig geworden. De taken van senaat en provincie kunnen gemakkelijk worden overgenomen door de federale regering, de regionale regering en de gemeenten. Het gaat trouwens niet alleen om het overdreven aantal verkozenen dat elkaar voor de voeten loopt, ook de bevoegdheden zijn zo overlappend en met elkaar verstrengeld geraakt dat men soms drie, vier of meer ministers van de verschillende niveaus nodig heeft om een simpele wet aan te passen of af te schaffen. Ook dagdagelijkse controlefuncties overlappen elkaar. Dat hebben we zopas nog meegemaakt met de controle op de naleving van de 30km-zones n.a.v. de opening van het nieuwe schooljaar. De bevoegde minister (Peeters) zei dat alle gewestwegen in orde waren, maar dat hij niet bevoegd was voor de provinciale- en gemeentelijke wegen. Welnu, schaf dat provinciebestuur af en dan kan de regionale minister meteen ook over de nu provinciale wegen mee beslissen. En dit is nog maar peanuts. Voor de modale burger, voor u en ik, zouden er trouwens nog grote voordelen zijn als men die provinciebesturen en -raden zou afschaffen. Er zouden een deel van die bagatelbelastingen kunnen vervallen. Op die manier geeft de staat minder uit en betaalt de burger minder taksen. Afschaffen dus, die ballast!
Eerlijk gezegd, ik ben ik heel mijn leven nooit naar een IJzerbedevaart geweest. Dat had niet alleen met de afstand Kempen - Westhoek te maken, maar ook met het feit dat ik zo'n beetje allergisch ben voor massa bijeenkomsten. Als ik er nog maar aan denk dat er ergens een grote volkstoeloop kan zijn, dan zien ze mij daar niet. Wie ben ik dan, dat ik wat te vertellen zou hebben over die bedevaart? Wel, er zijn nogal wat raakvlakken tussen de IJzerbedevaart en de Belgische politiek en daar wou ik toch even bij stil staan. Volgens de VRT, die men bezwaarlijk kan beschuldigen van voorkeur voor al wat rechts Vlaams is, waren er op de laatste IJzerbedevaart 3.000 aanwezigen. Als de VRT dat zegt zal dat aantal eerder lager dan hoger gelegen hebben. Dezelfde anti-Vlaamse omroep wist de week ervoor te vertellen dat er op de IJzerwaken zo'n 5.000 aanwezigen waren. Daar zal het eerder hoger dan lager gelegen hebben. Samengeteld dus zo'n 8.000 Vlamingen die zich nog politiek willen engageren, althans voor één bepaalde dag. Mocht de splitsing er niet gekomen zijn, waren het er misschien wel een tienduizend geweest, want heel wat Vlamingen hebben ondertussen o.w.v. de tweetwist, compleet afgehaakt. Tienduizend is trouwens nog altijd drie tot vijf keer minder dan wat er een tiental jaren geleden op de wei stond in Diksmuide. Hoe is het zo kunnen komen? De negatieve kentering is er eigenlijk gekomen toen de vroegere voorzitter van het IJzerbedevaartcomité, Lionel Van den Bergh, uitpakte met zijn bekende uitspraak "Waalse vrienden, laat ons scheiden". Die uitspraak had historisch kunnen worden, ware het niet dat dezelfde Lionel later zijn woorden inslikte en er feitelijk niet meer op terugkwam. Het deed een beetje denken aan de vroegere Volksunieslogan "Gedaan met geven en toegeven", waarna alles werd opgeofferd om mee in een Belgische regering te kunnen zitten. Diezelfde Volksunie had zich ondertussen van de IJzerbedevaart meester gemaakt en zou er verder de lakens uitdelen. Lionel stapte over naar de linkervleugel, Spirit dus en werd daarvoor beloond met een senatorzetel. Het bord linzensoep deed het nog steeds. Ondertussen is de IJzerbedevaart een weerspiegeling geworden van datzelfde Spirit, multicultuur in de plaats van strijdvaardigheid. Dit jaar werden de brave Vlamingen er zelfs de les gespeld door een nieuwe Vlaming van Moslim signatuur ( de man draagt "El" in zijn naam, wat betekent dat hij al in Mekka geweest is), die nog maar eens kwam vertellen dat WIJ verdraagzaam moeten zijn. De groep van 3.000 dapperen die vorige zondag de wei in Diksmuide bevolkten, bestond voor het grote deel uit mensen die rechtsreeks of onrechtstreeks te maken hebben met het officiële, door België getolereerde Vlaanderen. De dag dat daar ooit de subsidiekraan wordt dichtgedraaid, kan men er waarschijnlijk ook het licht uitdoen. Het verschil in aantallen tussen de IJzerwake en de IJzerbedevaart geeft trouwens ook eenzelfde beeld als het verschil tussen rechts Vlaanderen en (pseudo)links Vlaanderen. Het is jammer, dat men niet tot een vergelijk kan komen. Zolang dat echter in de echte politiek niet kan, zal dat ook bij de bedevaarten niet veranderen.
Over Laurette Onkelinx en haar Justitiefratsen kan ik rustig minstens één artikel per week schrijven. Over het privé-leven van deze minister heb ik al eens geschreven, maar nu heb ik daar ook meer details over. Nu kan men misschien zeggen dat ieder met zijn privé-leven doet wat hij/zij wil, maar ergens zijn er toch grenzen als dat leven botst met de deontologie van de functie waarin men verondersteld wordt te werken. Laurette Onkelinx was dus in eerste instantie getrouwd met een zekere Abbès Guenned, een man van Marokkaanse origine. Reeds in 1996 vaardigde Marokko tegen hem een aanhoudingsbevel uit voor handel in drugs en georganiseerde misdaad. Op 31 juli 1997 werd hij gearresteerd op de luchthaven van Zaventem maar bleek hij over een diplomatiek (Belgisch?) paspoort te beschikken en moest men hem laten gaan. Hoe hij daar aan kwam is steeds een raadsel gebleven. Laurette vroeg toen wel een echtscheiding aan en bekwam die binnen de maand! Nog zo iets onwaarschijnlijks. M.a.w. alhoewel toen nog geen minister van Justitie had ze toch al aardig een vinger in de Belgische pap (en dit was vóór Verhofstadt I). Niettegenstaande dit alles werd Abbès Guenned, op 21 juli 1998, opnieuw gearresteerd, ditmaal op het vliegveld van Izmir in Turkije, waarop Marokko opnieuw zijn uitlevering eiste. De man nam toen de Belgische advocaat Marc Uyttendaele onder de arm en die zorgde ervoor dat Abbès terug naar België kon komen. Hierbij dient aangestipt dat Uyttendale dat pas klaar kreeg, nadat het Belgische ministerie van Justitie zich in verbinding had gesteld met de Turkse minister ter zake, een zekere Hassan Deniz-Kurdu. Op 20 november 1999 hertrouwde Laurette met ... advocaat Marc Uyttendaele. De twee getuigen op hun huwelijk waren Abbès Guenned en de eerste echtgenote van Uyttendaele! Over het nieuwe huwelijk doen nogal wat indianenverhalen de ronde, waarbij het moeilijk is alles te geloven. Vast staat wel dat de advocatenpraktijk van Uyttendaele sindsdien minstens verdubbeld is en dat er nogal wat opdrachten van de Belgische regering bij hem binnenkomen. Men zegt ook dat het koppel in werkelijkheid niet meer samenwoont en dat het wel eens zou kunnen dat heel die trouwaffaire voor de galerij was bedoeld. Dat zou kunnen, als men weet dat Onkelinx' eerste man op dit ogenblik een belangrijke functie heeft op...ja,ja: het ministerie van Justitie, waar hij verantwoordelijk is voor o.m. de contacten met de moslimgemeenschap in ons land. Stel u dus voor: onze regering probeert het met Marokko op een akkoord te gooien om de Marokkaanse criminelen die in onze gevangenissen zitten, naar Marokko terug te sturen. Dat, terwijl iemand die door Marokko wordt gezocht niet alleen niet wordt uitgeleverd, maar zelfs een belangrijke functie heeft op uitgerekend het ministerie van Justitie. Anderzijds heeft de moslimgemeenschap in België als aanspreekpunt iemand die internationaal gezocht wordt voor drugshandel en georganiseerde misdaad... Het Vlaams Belang noemt Onkelinx de patrones van onze criminelen. Ze zitten er zeker niet ver naast.
Yves Leterme blijft in het nieuws, jammer genoeg voor hem deze keer niet in de positieve zin. In een interview met de linkselaars van "Humo" heeft hij verteld dat zijn partij, het CD&V, al in 66% van de Vlaamse gemeenten een voorakkoord heeft gesloten met SP.a en VLD en dit uitsluitend met het oogmerk het Vlaams Belang van de macht te kunnen houden. Van boerenbedrog gesproken! Dat voorakkoord betekent nl dat het CD&V bereid is de anti Vlaamse partijen VLD en zeker SP.a aan de macht te houden en de rechtse meerderheden in dit land die kans niet te gunnen. Dat maakt dat partijtjes die meestal de 20% niet halen wél de postjes blijven inrijven, iets waarin vooral de SP.a bedreven is. Dat betekent ook dat een partij, zoals het Vlaams Belang, in belangrijke steden bijna de meerderheid mag halen en daarbij toch zal worden uitgesloten. Zoiets noemen Leterme en de zijnen dus democratie. Voor de overtuigde Vlamingen - en er zijn er steeds meer - wordt de zaak feitelijk eenvoudig: stem niet meer voor partijen die van het democratisch verloop van de verkiezingen een lachertje maken. Stem dus ook niet meer voor het CD&V, want een stem op die partij betekent dat ge er waarschijnlijk enkele socialisten (die met de francofonen mee heulen) en VLD-ers (die hier al lang geen liberalen meer zijn) mee aan de macht helpt, wat helemaal niet de bedoeling is. Als wij, overtuigde Vlamingen, erin zullen slagen in diverse gemeenten deze ondemocratische voorakkoorden te omzeilen, zullen de ogen van de CD&V politici misschien open gaan en zullen ze zich geen tweede keer laten vangen bij de volgende, federale verkiezingen. Kortom, het verhaal van de ezel. Leterme zegt in hetzelfde interview met Humo dat hij zich met deze uitspraak niet populairder zal maken. Dat klopt. Het wordt trouwens tijd dat hij terug met beide voetjes op de grond komt. Het is niet omdat hij zich in de kijker heeft gezet met de verklaringen in "Libération" over het gemis aan intelligentie van onze francofonen, dat hij moet denken zich in Vlaanderen alles te kunnen veroorloven. Hij zou er zich bv ook wel eens rekenschap van kunnen geven dat in het verleden niet alle voorakkoorden werden nageleefd en dat dit ook nu kan gebeuren. Zoals het spreekwoord zegt: "Verkoop het vel van de beer niet alvorens hij geschoten is". Zeker als die beer in dit geval een leeuw is!
Voor de modale burger zit de vakantie er bijna op. Voor de politieke doodwroeters duurt die nog een volle maand, maar toch worden hier en daar de messen geslepen want dit najaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en acht maanden later volgt al de federale stembusgang. Bij een eerste samenscholing van de Parti Socialiste heeft voorzitter/minister-president Di Rupo meteen zijn zwaar geschut bovengehaald en is hij gaan schieten op iedereen die zijn/haar mening heeft gezegd over de wantoestanden in zijn partij in het algemeen en in die van het fiefdom van tante Laurette in het bijzonder. Leterme was natuurlijk weer de kop van jut, maar ook de blauwen kregen er van langs en een mooi gebruinde Elio (voor een Italiaan is dat een "koud" kunstje) vroeg zich af waarom ook het Mouvement Réformateur (MR), de Waalse blauwen, niet loyaal konden zijn tegenover de regering Verhofstadt II, een regering die zijn partij - de PS dus - volgens Di Rupo altijd gesteund heeft. Dat laatste klopt, om de eenvoudige reden dat deze tweede regering Verhofstadt leeft bij de gratie van die PS. Hij heeft het ooit zelf gezegd: "ik kan deze regering laten vallen met één vingerknip". Als dat zo is, waarom smijt hij het MR dan niet uit de federale regering, zoals hij dat eerder al gedaan heeft in zijn eigen regionale club? Het antwoord hierop is vrij simpel: dan zouden er vervroegde verkiezingen komen, iets waarvoor Verhofstadt zelf als de dood voor is en iets wat een corrupte partij als de PS voor het ogenblik kan missen als kiespijn. De vele schandalen die er in Wallonië geweest zijn en waarvan er enkele nog steeds lopen, zullen vooral op gemeentelijk vlak sporen 0nalaten. Dat weet ook Di Rupo. Daarom is veel van zijn retoriek alleen maar bestemd voor de galerij en is de man met het strikje maar wát blij dat hij enkele van zijn problemen kan verleggen naar Vlaanderen, waar zijn collega minister-president wel degelijk een gevoelige snaar geraakt heeft. Niet doet meer pijn dan de waarheid!
