Om eens met de mode mee te gaan, begin ik deze keer met een haiku*:
"Deze regering maakte er een potje van Nu heerst de wanhoop"
Die wanhoop betreft het probleem van de splitsing van het kiesdistrict Brussel/Halle-Vilvoorde. Nadat amper twee weken geleden de regering Van Rompuy (waarin dus ook de zgz "Vlaamse" partijen CD&V en Open VLD zetelen) zelf aan de Duitstalige gemeenschap gevraagd had een (compleet nutteloos en belachelijk) belangenconflict in te roepen om de zaak nóg eens 120 dagen te kunnen rekken, blijkt het nu ineens niet snel genoeg te kunnen gaan. De reden is dat niemand de hete aardappel wil hebben. Van Rompuy zou gek zijn er zich in blessuretijd nog aan te verbranden en Leterme weet, dat hij het vanuit deze regering nooit geregeld krijgt zonder heel weldenkend Vlaanderen over zich te krijgen. Het is trouwens bij de beesten af, dat een regering, eender welke regering, moet gaan onderhandelen over de toepassing van de Grondwet en van een arrest van het Grondwettelijk Hof van meer dan zes jaar geleden (26.05.2003). Als dat arrest niet langs de normale democratische kanalen toegepast kan worden, dan kan men best de eigen rechtsstaat afschrijven. Als daarover onderhandeld moet worden, dan kunnen we best de hele Grondwet in vraag stellen, in de eerste plaats de wet die zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. De V-partijen kunnen dan ook niet alert genoeg zijn, straks alle kuiperijen tegen de eigen wetten aan de kaak stellen en dit liefst zo luid mogelijk verkondigen.
* Haiku's maken is helemaal niet moeilijk. Zo'n Japans "gedicht" bestaat uit drie regels. De eerste en de derde moeten vijf lettergrepen bevatten; de tweede zeven. Hier nog zo eentje:
Rustige vastheid regeert over avondland Er hat es geschafft!
Na Damiaan is er nóg een Vlaming heilig verklaard, in de politiek althans. Herman Van Rompuy, de man die eigenlijk geen premier wou worden in België, wordt nu president van de E.U. Zijn ook pas benoemde buitenlandminister is al even onbekend en was zelfs nooit ergens verkozen. Een Britse Turtelboom, zeg maar. Als Vlamingen zouden we fier moeten zijn op de benoeming van Van Rompuy, al is dat niet van harte. De man is nl niet benoemd o.w.v. zijn verwezenlijkingen, maar o.w.v. het feit dat hij integendeel zo goed als niets verwezenlijkt heeft. Eigenlijk een echte, brave Vlaming van het type zoals we er nog dertien in een dozijn tegenkomen: intellectueel, dat wel, maar voor de rest dociel, onderdanig, braaf, niet uitgesproken en uitvoerend wat anderen hem vertellen (voor zover hij al iets uitvoert). Wie ook niet gelukkig zal zijn met deze benoeming, is een zekere Guy Verhofstadt. Het blauwe konijn uit Gent (of is het Umbrië?) is voorbijgestoken door de grijze muis uit de Rand. Een "Rand"verschijnsel wordt president! Voor Verhofstadt is het de zoveelste nederlaag sinds hij Europa ging redden. Eerst dolf zijn liberale fractie, waarvan hij de leider is, het onderspit bij de herverkiezing van Barroso en nu krijgen de Europese blauwen weer twee keer niks: geen president, geen minister van Buitenlandse Zaken. Hopelijk krijgt de man geen heimwee naar de Belgische politiek, waar - onbegrijpelijk, maar waar - er nog een meute is die het verschil niet kent tussen regeren en met geld smijten en die nog altijd achter die rattenvanger zal blijven aanlopen. Daarmee zijn we bij het volgende hoofdstuk aanbeland: de Belgische politiek. Het zal me weer een stoelendans worden, met - naar alle waarschijnlijkheid - Yves Leterme terug als premier. De vierde in twee jaar tijd. De man die in 485 dagen vier maal ontslag nam en die ervoor bekend staat rancuneus te zijn. Krijgen we weer vuurwerk of gaat hij iets geleerd hebben van het Randverschijnsel en maar verder aanmodderen tot juni 2011? Om dan verkiezingen te houden die door het Grondwettelijk Hof nu al ongrondwettelijk worden verklaard? Wie leeft, zal zien, maar het blijft spannend.
Terwijl we vanavond (misschien) te weten komen, of we van Haiku Herman vanaf geraken en velen zich waarschijnlijk nog steeds afvragen wat de man gepresteerd heeft om zo omhoog te vallen, maken we mee dat een tweede Belg internationaal in de kijker komt. Volgens de toch respectabele zakenkrant Financial Times is Didier Reynders immers de derde beste minister van Financiën van Europa! Hij wordt alleen maar vooraf gegaan door de Française Lagarde en de Duitser Steinbrück. Alle anderen geeft hij, volgens de Financial Times althans, het nakijken... Je weet niet wat je leest, als je zoiets onder ogen krijgt. Didier Reynders! De man die niet de (enige) schuldige, maar zeker de hoofdverantwoordelijk is van een land met een record staatsschuld van rond de 100% van het BNP en een lopende begroting met een gat van 25 miljard euro (het kan ook meer zijn). Het enige waarin de man sterk is gebleken, is in het laten benoemen van zijn kabinetsschefs op lucratieve directeursposten allerhande. Zopas is nog gebleken dat de leden van de raad van toezicht van de commissie van het Bank-, Financie- en Verzekeringswezen (CBFA) al een half jaar geen beslissingen meer heeft kunnen nemen, omdat hun herbenoeming (door Reynders) maar niet plaats vindt. Als gevolg daarvan ontsnappen enkele grote vissen waarschijnlijk aan vervolging voor voorkennis. En zo zijn er nog enkele zaken waarin Reynders dwars ligt. Zelfs in zijn eigen MR partij is hij gecontesteerd en heeft hij - met de hulp van de taalracisten van het FDF - een motie van wantrouwen met veel moeite overleefd. Zo iemand wordt nu internationaal op een verhoog gezet. Men stelt dat hij zelfs de volgende premier van België zou kunnen worden. Met de voorgeschiedenis van Van Rompuy voor ogen, is zoiets inderdaad nog mogelijk ook in dit apenland (dixit Marc Eyskens).
In mijn blog van eergisteren ("België, een rechtsstaat?) schreef ik nog dat heel wat van onze rechters zich in de doeken laten doen door in één materie gespecialiseerde advocaten. In De Standaard van gisteren werd dat bevestigd. Naast de titel "Rechters zouden het beter moeten weten", stond volgende tekst; "Als advocaat denk ik vaak: heeft de rechter het wel begrepen? Luistert hij wel? Want hij heeft het dossier vaak niet op voorhand gelezen en specialist in de materie is hij allerminst". De uitspraken in De Standaard over bovenstaande zijn van advocaat Guido Wuyts, gespecialiseerd in bouwzaken. Hij zegt ook o.m. dat het logisch zou moeten zijn dat een rechter slimmer en beter zou zijn dan een advocaat, maar dat dit in België niet het geval is. Erger zelfs, als de rechter weinig van de materie afweet waarover hij moet oordelen en een der partijen heeft een advocaat van een gereputeerd advocatenkantoor, dan denkt de rechter: "Die zal wel gelijk hebben". Dat is dan rechtspraak op zijn Belgisch, anno 2009. De vraag is, of er dan echt geen verbetering mogelijk is. Natuurlijk wel, alles kan beter. Zo blijkt er bv in Gent tegenwoordig een aparte Kamer voor drugszaken te zijn, waar altijd dezelfde rechter en dezelfde substituut aanwezig zijn. Die mensen maakt men niets meer wijs en hun uitspraken komen niet alleen ten goede aan de rechtspraak, maar ook aan de slachtoffers. Het kan echter nóg beter. In Nederland is er zo bv maar één rechtbank die zich bezig houdt met octrooien. Niet alleen zijn dat ook daar specialisten die men niets meer wijs maakt, maar bovendien krijgen die constant bijscholingen, iets dat in België onbestaande is. Tenslotte beschikt de Belgische justitie nog steeds niet over een informaticanet die naam waardig. Het Phoenix project van één miljoen euro is tijdens de legislatuur van Onkelinx stil gelegd. Er bestaat nog wel een soort intranet, maar geen enkele magistraat kan daar van thuis uit in. Sinds Vandeurzen zou men een nieuwe poging doen. Opvolger De Clerck is echter met zoveel zaken tegelijk bezig, dat het gevaar bestaat dat hij niets meer gedaan krijgt. In het Italiaans heeft men daar een goed spreekwoord voor: "Chi troppo abbraccia, nulla stringe" (wie teveel omarmt, houdt niets vast). --- In de marge van bovenstaande, nog dit: Stefaan De Clerck is bevallen van een lijvige nota met de ronkende naam "Naar een nieuwe architectuur van het gerecht". Dat document zou besproken worden in een werkgroep, waaraan alle partijen deelnemen, behalve LDD en het Vlaams Belang, die door Declerck niet zijn uitgenodigd. Als N-VA ergens iets geeft om de Forza Flandria, dan zou zij solidair moeten zijn met de andere V-partijen en deze werkgroep boycotten. Het moet nu zo stilaan maar eens gedaan zijn met het discrimineren van Vlamingen, zeker als dat gebeurt door iemand van een zgz Vlaamse partij als het CD&V.
Nog twee keer slapen en dan zouden we kunnen weten, of "Haiku Herman" al dan niet naar Europa zal gaan. Of hij zal ophouden met niets te doen in België om dan waarschijnlijk weinig te moeten gaan doen in de E.U. Al bij al gaat het daar ook maar om een soort bloempotfunctie. De reden waarom het allemaal zo lang duurt heeft o.m. te maken met het feit dat de huidige tijdelijke Zweedse voorzitter van de E.U. ook wat in de licht van de schijnwerpers wil blijven staan en de zaken wat blijft rekken en trekken. Opel revisted, als het ware. Of Van Rompuy nu zal aanblijven of niet, het zal niets veranderen aan het feit dat dit land voor een zoveelste politieke keuze zal staan. Eens zullen er immers toch weer verkiezingen moeten gehouden worden en officieel kan dat niet omdat ze al bij voorbaat onwettelijk zijn verklaard door het eigen Grondwettelijk Hof. Mensen die denken dat ze slim zijn, zoals bv een Karel De Gucht, mogen dan wel beweren dat er toch verkiezingen zouden kunnen gehouden worden zonder een oplossing voor B-H/V. Ze steunen zich op e.o.a. wettekst die zegt dat het parlement die verkiezingen naderhand zou kunnen legitimeren. Welnu, dat zijn nonsens. Alle klachten tegen die verkiezingen, die er ongetwijfeld zullen komen, zullen moeten onderzocht worden en ondertussen zal het parlement niet kunnen werken. Het kan echter nóg erger worden. Er bestaat nl een kans dat het Grondwettelijk Hof, dat zich gepasseerd zal voelen, in een dergelijke situatie alle beslissingen van dat nieuwe parlement nietig zal kunnen verklaren. In dat geval, zullen we terecht komen in een zoveelste regering van lopende zaken en wordt dit land echt een lachertje. Het wordt dus nog twee dagen wachten en dan gaan we zien of de kaarten herschikt zullen moeten worden. Blijven doorklooien zoals deze regering al heel de tijd doet, is echter geen optie. Hoe langer de Franstalige weigeren aan dit land nog iets te veranderen, hoe groter de kans zal worden dat het inderdaad tot een echte botsing zal komen, in de zin van "Bye,bye, Belgium".
Onze justitie ligt nog maar eens onder vuur. Het blijft het verhaal van een teveel aan koks, waardoor het eten bederft. Zopas werd bekend dat Justitie de Belgische staat 570 miljoen euro kost, alleen al aan salarissen. In Nederland, met een bevolking die anderhalve keer groter is, moet de plaatselijke justitie het doen met 510 miljoen. En waarschijnlijk werkt het daar nog beter ook. Als we een vergelijking maken in procenten, heeft België tien (10!) keer zoveel rechtbankgebouwen als Nederland, vijf keer zoveel als Denemarken en drie keer zoveel als Frankrijk. Hoofdreden daarvan zijn de vredegerechten. Daarvan hebben we er 187, met liefst 229 vrederechters. En daar houdt het niet mee op. In de meeste democratische landen, zelfs in sommige met een bedenkelijk allooi, zoals Bosnië en Georgië, is er een verplichte permanente vorming voor rechters. In ons land niet. Nog niet zolang geleden las ik in De Standaard een interview met een Vlaamse rechter die gedegouteerd met vervroegd pensioen ging. Hij kon het niet langer aanzien. Hij was nu 61 en had in heel zijn rechtelijke carrière nooit één beoordeling gehad. Hij niet en zijn collega's ook niet. Rechters moeten zich hier al aan sadisme en masochisme te buiten gaan, vóór ze enige straf riskeren. Vorige week stond er nog in de kranten dat, ondanks een lamlendige regering, het staatsblad nog nooit dikker is geweest. Reden daarvoor is dat de parlementsleden, bij gebrek aan echt werk, zelf een bezigheid zoeken en aan de lopende band allerlei nieuwe wetten en regeltjes à la carte uitdokteren. Het gevolg daarvan is dat onze rechtspraak steeds ingewikkelder wordt en dat advocaten zich steeds meer gaan specialiseren in één materie, waarin ze dan zo goed als onklopbaar worden. De rechters, die álle materies moeten aankunnen, worden door die advocaten gerold dat het niet meer mooi is om aan te zien. In België komt het er dan ook op aan de juiste advocaat te vinden én genoeg geld ervoor over te hebben en zo wordt men bijna gegarandeerd ongenaakbaar. Ondertussen moet men al een straf krijgen van meer dan 3 jaar alvorens men achter de tralies belandt. Dat de gevangenissen toch nog overvol zitten heeft te maken met de stokkende rechtsgang door de archaïsche instelling van onze Justitie, die nog werkt met systemen uit de tijd van Napoleon en die het slechtste presteert van alle Belgische administraties. Nadat Onkelinx de gerechtelijke impasse alleen nog maar erger heeft gemaakt, o.m. door het nog verder uithollen van de wet Lejeune, zou "watje" De Clerck dat nu allemaal moeten gaan oplossen. Dat lukt de man nooit, tenzij hij met een "tabula rasa" zou uitpakken, ttz terug beginnen vanaf nul. Zie je dat al gebeuren in een land waar de regering het zelfs niet eens kan worden over de kleur van de autokentekens?
50.000 nieuwe regularisaties, dat is het geschatte cijfer van enkele onderzoeksjournalisten na twee derden van de tijd die zgz would-be asielzoekers gekregen hebben om zich hier in ons land te kunnen vestigen. 50.000 zal dan ook de prijs zijn van het eerste resultaat dat de regering van openbare stilstand van dichter Van Rompuy zal bereikt hebben. Met dank ook aan de VLD, die daarmee zijn Verhofstadt politiek verder zet en aan CD&V dat denkt Vlaanderen ongestraft te kunnen blijven beschadigen. Want het zal Vlaanderen (en Brussel, waar ook de Vlamingen mee betalen) zijn dat het overgrote deel van deze economische gelukzoekers zal mogen ontvangen én onderhouden. Dit ondanks (of beter: dank zij) de tussenkomst van de Waalse excellenties Courard (PS) en Wathelet Jr (CdH) die van de regering Van Rompuy zo goed als carte blanche hebben gekregen om te zeggen wie wél en wie niet binnen mag. Redelijkerwijs mag worden aangenomen, dat minstens de helft van de nieuwe regularisaties zal gaan naar mensen die hier gaan moeten terugvallen op OCMW's en andere hulpdiensten. Een deel ervan zal gegarandeerd in de marginaliteit geraken en van daaruit waarschijnlijk in de criminaliteit. Met dank aan Van Rompuy en zijn partij en aan de Vlaamse collaboralen. Een land met een staatsschuld om U tegen te zeggen, dat geen geld heeft om zijn leger, zijn brandweer en tal van andere diensten fatsoenlijk te onderhouden, heeft wél geld om weg te smijten aan projecten, die in de buurlanden heel anders worden aangepakt. Het is trouwens ook daardoor, dat er maar steeds meer zgz asielzoekers naar hier komen afgezakt. Er worden er momenteel reeds een 1600-tal her en der ondergebracht door Fedasil, het agentschap dat - ten einde raad - ook weer begonnen is deze mensen door de sturen naar de OCMW's, waar ze dan misschien weer geld krijgen toegestopt. Deze laatste maatregel, die feitelijk onwettig is, zorgt ervoor dat er een nog grotere aanzuigbeweging naar ons land toe ontstaan is. Het gaat dus van kwaad naar erger. Dat hebt ge als ge opgezadeld wordt met een machteloze regering, die niet gesteund wordt door de Vlaamse meerderheid. Een regering die het zelf niet eens kan worden over de nieuwe Europese autonummerplaten. Madame Millefoisnon heeft weer eens "non" gezegd. Ze zal dit blijven zeggen, ook tegen de mogelijke voorstellen tot staatshervorming die er aan komen. Van de werven van Van Rompuy zal niet veel meer overblijven dan een federale puinhoop...
Deze week was er, bij de Munt in Brussel, een korte betoging van aandeelhouders van de Nationale Bank. Dat is weer eens iets anders dan altijd maar die vakbonden en boeren. De reden tot deze toch wel merkwaardige actie, was het feit dat deze mensen zich bedrogen voelen door de Belgische staat, en nog geen klein beetje. De Nationale Bank van België (NBB) is een van de weinige centrale banken in de wereld die beursgenoteerd zijn. De staat bezit de helft van de aandelen en de rest circuleert dus op de beurs. Sinds 1990 heeft de Belgische staat al meer dan 15 miljard euro uit de bank gehaald, waarvan ± de helft via de goudvoorraden*. De particuliere beleggers kregen in dezelfde periode 233 miljoen aan dividenden, ruw gerekend zo'n 2,5%. Moest een privé-onderneming zoiets doen, dan zou ze minstens gedagvaard worden voor fraude. Dat dit bij de NBB niét gebeurt, komt doordat de Belgische regering de spelregels regelmatig aanpast door de wetten daaromtrent te veranderen. Daar rechters zich moeten houden aan de wet, kunnen zij daar niets tegen inbrengen. Aan het hoofd van de NBB staat een gouverneur, die vier (4!) keer meer betaald wordt dan zijn Amerikaanse collega Bernanke van de FED. Die post van gouverneur wordt via een beurtrol gegeven aan leden van de drie grote Belgische politieke "families". Momenteel zit daar de PS-ser Guy Quaden, op zich zelf al een anomalie: een socialist als gouverneur van een Nationale Bank. Zijn voorganger was Fons Verplaetse, een christen-democraat, maar ook al van linkse signatuur (ACV). Vanaf de zomer van 2010 zal Quaden opgevolgd worden door een liberaal, Luc Coene, ex-kabinetschef van Verhofstadt en minister van staat. Die laatste - dat is nu al vastgelegd - gaat in 2014 met pensioen en zal dan weer worden opgevolgd door de CD&V-er Jan Smets, waarna de volgende weer een socialist zal zijn.. Zo ziet men maar hoe de drie traditionele politieke families de lucratieve postjes in Belgenland onder elkaar blijven verdelen. Dat gebeurt niet alleen bij de Nationale Bank, maar ook bv bij de provincies. Kathy Berx (CD&V) werd vorig jaar gouverneur van de provincie Antwerpen, Stevaert werd in Limburg opgevolgd door een andere socialist en Denijs zal volgend jaar in Oost-Vlaanderen worden opgevolgd door een andere liberaal. Bij de N-VA was men zo simpel van geest te denken dat ze in Limburg een kans maakten, maar dat feest ging dus niet door. Zaken zoals hierboven beschreven zullen blijven duren zolang de traditionele partijen het in dit land voor het zeggen zullen hebben. Alleen een afstraffing bij verkiezingen kan daarin verandering brengen.
* Eind jaren tachtig verkocht de Belgische staat voor meer dan acht miljard aan goudreserves. Die zijn de dag van vandaag drie maal zoveel waard!
De herdenking van de Eerste Wereldoorlog verliep dit jaar in sourdine. Het was al 20 jaar Berlijnse muur die de klok sloeg, met daarbij nog een hele hoop nieuws/zever (schrappen wat niet past) over de Mexicaanse griep/grap (idem) en onze toptennissers die in deze internettijd niet weten hoe ze moeten communiceren. Daarbij kwam dan nog dat 11 november dit jaar op een woensdag viel, dus in het midden van de week, waardoor de gebruikelijke brugdagen zelfs niet konden worden aangesproken. De Eerste Wereldoorlog begint trouwens voor de meesten onder ons wel ver af te liggen. De vraag is dan ook, of het nog loont daarvoor een nationale feestdag te houden. Om even duidelijk te zijn: die oorlog, misschien wel de wreedste die Europa heeft meegemaakt, zou men best nooit vergeten. Zo'n herdenking kan echter ook op een weekeinde gebeuren, zoals men dat bv doet in Groot-Brittannië, dat wel het laatste land zal zijn dat zijn doden niet zou herdenken. Kortom, die meestal grijze dag in november zou best worden afgeschaft als nationale feestdag. In de plaats daarvan zou men bv op 11 juli, in volle zomer, een vrije dag kunnen geven aan álle Vlamingen (en niet aan de happy few zoals tegenwoordig). Hetzelfde zou ook kunnen gebeuren in Wallonië en Brussel als die gewesten hun regionale feestdag hebben. De meeste mensen zullen veel meer hebben aan een vakantiedag in de warme zomer dan in de kille novembermaand.
Nadat ze al een keer haar huiswerk had moeten overdoen, is de Belgische regering nogmaals door de Europese Commissie op het matje geroepen omdat haar begroting niet voldoet aan de Europese eisen. Tegen 2012 zou het tekort op die begroting onder de 3% moeten liggen (nu is dat nog meer dan het dubbele daarvan). De flauwe uitleg, die ook nu weer gegeven wordt, dat er landen zijn met een nog groter deficit, houdt geen steek, omdat het dan meestal gaat over landen die een veel kleinere overheidsschuld hebben dan België en zich een tijdelijk groter gat in hun begroting kunnen veroorloven. Minister Reynders, een van de kanshebbers om misschien Van Rompuy op te volgen én al tien jaar verantwoordelijk voor de schabouwelijke staat van onze financiën, weet daarop te vertellen, dat de Belgische staat de Europese eis tegen 2012 niet kan inwilligen, "maar wél tegen 2013". Dat is nogmaals flauwe kul, want ook dat zal niet lukken en wel om volgende redenen: - Zowel het Waalse als het Brusselse gewest hebben al te kennen gegeven, dat hun begroting vóór 2015 niet in evenwicht zal zijn en Vlaanderen heeft al gezegd de federale regering niet te zullen steunen als de andere gewesten dat ook niet zullen doen. - Er was voor dit jaar geschat op een minder-inkomsten van zo'n 9 miljard euro. Die zijn einde september al behaald, wat betekent dat het gat in de huidige begroting nóg groter zal worden dan wat er al geschat werd. - Als deze regering er verder niets aan zal doen, wat te verwachten is, dan moeten we misschien wachten tot de verkiezingen van juni 2011. Zelfs al zou er dan meteen een nieuwe regering zijn, wat in de huidige situatie een mirakel zou betekenen, dan zou die regering nog zes maanden (in Reynders' optie, achttien maanden) de tijd hebben om enkele draconische besparingen door te voeren, die er alleen kunnen komen mits een ver doorgevoerde staatshervorming. Zie je dat al gebeuren? - Tenslotte is het helemaal niet zeker dat de volgende verkiezingen wettelijk zullen zijn, zeker niet zolang het probleem B-H/V niet geregeld is. Elke andere optie zal een lapmiddel zijn dat zal worden aangevochten en waardoor dit land helemaal in een straatje zonder einde zal terechtkomen. Kortom, de Belgische begroting zal in evenwicht komen tegen Sint Juttemis. De vraag is maar of, en in welke vorm, dit land dan nog zal bestaan.
Wie mijn blogs volgt, zal al wel weten, dat ik de senaat niet in mijn hart draag. Het is voor mij een overblijfsel van het oude België, dat al lang had moeten opgedoekt worden bij een van de vorige staatshervormingen. Samen trouwens met nog enkele andere instellingen, zoals bv de provincieraden. Maar als het goed is, zeg ik het ook. Gisteren werd nl in onze senaat een voorstel tot wet goedgekeurd om een algemeen rookverbod in te stellen in de hele horeca. Daarover wordt al twee jaar gebakkeleid en de doorbraak is er alleen kunnen komen via een wisselmeerderheid. Open VLD bleef nl tegenstemmen, maar SP.a en Groen! stemden het voorstel er mee door, samen met CD&V, CdH en PS. Of en hoe de overige partijen gestemd hebben, werd in het Tv-journaal niet verteld, maar LDD zal wel tegen gestemd hebben. Nu is de kous daarmee nog niet af, want de wet moet ook nog worden goedgekeurd in de Kamer. Als dat echter ook zou gebeuren, dan zullen er twee nieuwe feiten zijn: - Er zal eindelijk duidelijkheid zijn, waar men mag roken en waar niet (de huidige wet zat daarover vol gaten) en dat zal de volksgezondheid alleen maar ten goede komen. Ik neem het bv oudere mensen niet kwalijk als ze nog roken. Ze wisten vroeger niet beter en zijn er nu aan verslaafd geraakt. Jonge mensen, die wél zijn ingelicht over de gevolgen van roken, zijn dom als ze het toch nog doen*. - Er kan in dit land dus toch nog iets bereikt worden via alternatieve meerderheden. Daarmee ligt de weg open om straks o.m. ook B-H/V definitief te splitsen. Vergeten we niet dat de eerste abortuswet er ook zo gekomen is en het stemrecht voor vreemdelingen eveneens. Het mag de volgende keer dan wel eens de andere richting uit gaan, of niet soms?
* Ikzelf heb gerookt tot mijn 32ste. Dan ben ik er definitief mee gestopt, iets waarvan ik nooit spijt heb gehad.
Als we uit de overvloed van berichtgeving over de 20ste verjaardag van de van de Berlijnse muur iets kunnen filteren, dan zijn dat twee zaken: - Ten eerste tonen al deze verhalen nog maar eens aan hoe onmenselijk het communistische systeem is. Het is dan ook onbegrijpelijk dat er de dag van vandaag, ook bij ons, nog steeds mensen rondlopen die ermee dwepen. Noord-Korea zal men niet gemakkelijk verheerlijken, maar Cuba kan bij velen nog steeds op sympathie rekenen. Toch zitten ook daar nog steeds mensen in de gevangenis, enkel en alleen omdat ze het niet eens zijn met Castro's dictatuur. Zelfs Fidels eigen zuster is destijds naar de States gevlucht omdat ze het er niet mee eens was, dat de dictatuur van Batista er vervangen werd door die van haar eigen broer. - Ten tweede werd tijdens de speeches aan de Brandenbuger Tor duidelijk gesteld, dat er nog vele muren bestaan op de wereld en dat ook die dienen afgebroken te worden. De val van de Berlijnse muur is dan ook geen eindpunt, maar een voorbeeld van hoe het ook elders zou moeten kunnen. In de laatste weekeindeditie van De Standaard verscheen er een interview van de Amerikaanse auteur Daniel Goldhagen, die stelt dat de VN, zoals ze nu bestaat, best zou verdwijnen. De organisatie stelt nl niet veel meer voor. De zgz VN-troepen blijken in vele streken niet meer te zijn dan een veredelde burgerbescherming, soms zelfs niet eens dat. In bv Darfoer en Oostelijk Kongo wordt dat duidelijk aangetoond. Zolang landen die misdaden plegen tegen de menselijkheid in die VN vertegenwoordigd blijven, zolang dictators als een Kaddafi, een Mugabe en anderen op internationale fora mogen blijven verschijnen, zolang er honderdduizende mensen worden verjaagd en vermoord door regimes die rustig in de VN hun zetel behouden, is deze organisatie zijn naam en zijn geld niet meer waard. Goldhagen stelt voor dat er een nieuwe instelling zou komen, die hij de "Verenigde Democratische Naties" noemt. Daarvan zouden alleen die landen lid mogen worden, waarvan de regeringen er gekomen zijn via open democratische verkiezingen. Het zou als gevolg kunnen hebben, dat dictators en regimes die niét democratisch zijn, onder steeds grotere druk zouden komen te staan om lid te worden van deze nieuwe club. Volgens Goldhagen zijn er in de twintigste eeuw zo'n honderd miljoen mensen om het leven gekomen door wat men "lokale conflicten" noemt. Dat is meer dan in alle echte oorlogen samen. Democratische regimes elimineren geen mensen, dictators en regimes zonder wettelijke oppositie doen dat wél. Iets om eens over na te denken, zou ik zeggen.
IJzerbedevaartvoorzitter Baeten had dit jaar voorgesteld de federale verkiezingen af te schaffen. Misschien vindt hij daarin nu medestanders bij de francofonen. Als de Franstalige pers, Le Soir op kop, immers voort gaat met het eisen van wie wél en wie niét eerste minister van dit land mag worden, waarom dan niet meteen die verkiezingen afschaffen en Le Soir aanduiden als regeringsformateur? Het ergst van al in deze nieuwe Belgische vaudeville is het feit dat enkele Vlaamse media, De Standaard op kop, zo'n "fatwa" van Le Soir lijken te aanvaarden en zelf meteen met alternatieven afkomen om Leterme - die volgens Le Soir geen premier mag worden - te vervangen door andere, voor de francofonen meer aanvaardbare figuren zoals Dehaene of Vanackere. Enfin, als ze maar gewillig genoeg zijn en doen wat de Franstalige pers wil. Niets dus, zoals de mogelijke toekomstige president van Europa. De reden waarom Herman Van Rompuy in Wallonië zo populair is, is omdat hij gewoon niéts doet. Begrijpe wie kan. Als een Bart Maddens zegt niets te doen, dan wordt hij ervan beschuldigd aan verrottingspolitiek te doen. Als Herman Van Rompuy niets doet, dan is dat geniaal! Er is ook goed nieuws voor Vlaanderen. Volgens de laatste cijfers van het Centrum voor Informatie heeft Le Soir in het derde kwartaal van dit jaar 5,7% van zijn verkoopscijfers verloren. Dat betekent bijna 5.000 exemplaren per dag! Dat kan o.m. te maken hebben met de hatelijkheden die de krant dagelijks over Vlaanderen uitspuwt. Lezers in Vlaanderen (die zijn er!) én Wallonië zijn het steeds minder eens met het hautaine gedrag van de journalistieke kippen en haantjes van de overwegend Brusselse krant. Het merendeel van Le Soir's journalisten woont trouwens in de Vlaamse Rand en zijn dolle supporters van het taalracistische FDF. Tenslotte heb ik ook nog een alternatief voorstel om Herman Van Rompuy te vervangen. Zet zijn broer Eric in zijn plaats. Die laatste heeft twee weken geleden op de RTBf nog gesteld dat zijn partij, CD&V, een geforceerde doorbraak in B-H/V niet uitsluit. De vraag is maar, in hoeverre we dit moeten geloven van deze ex-flamingant. Het zou echter wat zijn: Van Rompuy, Vlaamse versie!
Ik zal wel de enige niet geweest zijn die deze week met zijn ogen geknipperd heeft bij het lezen van het bericht dat Laurette Onkelinx door het week blad Trends verkozen werd tot de "machtigste vrouw in Vlaanderen". Wat heeft dat mens met Vlaanderen te maken? In het beste geval kan men aanhalen, dat haar vader er geboren is en daarmee houdt het op. Die vader moest "om den brode", zoals zo vele Vlamingen in zijn tijd, uitwijken naar Wallonië omdat hij in eigen streek geen werk vond. Zoals de meeste andere Vlamingen en in tegenstelling tot de francofonen die zich in Vlaanderen vestigen, paste hij zich aan en werd hij verfranst. Hij trouwde bovendien met een Française van Algerijnse oorsprong en voedde ook zijn kinderen volledig in het Frans op. Laurette zelf trouwde met een Marokkaan, waarmee ze drie (of is het vier?) kinderen kreeg. Van die man is ze ondertussen gescheiden, misschien zelfs met voorbedachte rade, want de man werd op een gegeven ogenblik internationaal gezocht voor drugsfeiten. Recentelijk hoorde ik voor de allereerste keer van een dochter van Onkelinx, toen die in Schaarbeek werd opgepakt met een voor de politie bekende drugsdealer... Laurette is pas Nederlands gaan studeren toen ze toetrad tot de paarsgroene regering van Verhofstadt I. Als men goed luistert, is ze te verstaan, maar daarbij is dan ook alles gezegd. "De machtigste vrouw van Vlaanderen", laat ons niet lachen, hé? Mensen die niet in Vlaanderen wonen, de taal niet of nauwelijks spreken en voor de rest datzelfde Vlaanderen alleen maar tegenwerken (dat geldt ook voor Joëlle Milquet, de nummer twee op de Trends-lijst!), horen niet thuis op gelijk welke hitlijst in en/of over Vlaanderen. Er wordt in onze media zo al genoeg onzin verkocht, om dat er ook bij te nemen. --- In het kader van bovenstaande was er trouwens recentelijk nog zo'n verkiezing door wat ik maar de "Vlaamse schapen" zal noemen, nl de verkiezing van wielrenner Philippe Gilbert tot de "Flandrien van het jaar". Nu is die Gilbert een prima renner, op het einde van het voorbije seizoen zonder meer de beste Belgische profrenner. De man is echter geen Vlaming en kan dan ook bezwaarlijk een "Flandrien" genoemd worden. Past dat allemaal misschien in het kader van de "weg met ons" campagne? Waar zijn we mee bezig?
I.v.m. de zaak Malisse/Wickmayer zal het laatste woord nog wel niet geschreven zijn. Even wel stellen dat topsporters (en hun entourage) zouden moeten weten waarmee ze bezig zijn. Zeker een Malisse, die al zo'n vijftien jaar meedraait in het tenniscircus kan weinig excuses aanbrengen. Als er één ventje van bij ons in die wereld rondloopt met een meer dan moeilijk karakter, dan is hij het. Voor Wickmayer liggen de zaken anders. Gezien haar jeugdige leeftijd had zij er vanaf moeten komen met een vermaning. Misschien is ook zij wel het slachtoffer geworden van het feit dat ze samen met die Malisse voor het doping"tribunaal" (de naam alleen al!) moest komen. Dit alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever dat we met deze tennisheisa aan Belgische discriminatie nummer zoveel zijn aanbeland. Hadden beide tennissers nl in Wallonië gewoond, dan waren ze zelfs niet eens gecontroleerd geweest. De internationale wet terzake is daar nl nog niet "aangepast", zoals dat er meestal gebeurt met wetten die ze er niet lusten. Er zijn daarvan legio voorbeelden: - Ook voor wat de motivatie van de jury bij een assisenhof betreft, was de wet in Wallonië niet aangepast (in Vlaanderen wél). Als gevolg daarvan moet o.m. het proces Habran, dat in Luik zes maanden duurde, opnieuw voorkomen, nu in Brussel. Als volgende gevolg moet men daar vijf moordverdachten vrijlaten omdat ze de termijn van voorlopige hechtenis al hebben uitgezeten. - Om even terug te keren naar de sport: voetbalclub Moeskroen vecht al drie seizoenen tegen het faillissement. De totale schuld bedraagt zo'n negen miljoen euro. Dat gat krijgt men nooit meer dicht. Als het hier om een Vlaamse club had gegaan, was die al lang failliet verklaard. Denk maar aan wat o.m. Aalst, Lommel en Harelbeke is overkomen. De Waalse clubs worden echter gepamperd tot het écht niet meer kan. - Nederlandstaligen die arts of tandarts willen worden, moeten daarvoor een ingangsexamen afleggen. Daardoor vallen er twee op drie kandidaten af en dit ondanks het feit dat men weet over enkele jaren een tekort aan geneesheren te zullen hebben. De Franstaligen moeten dat examen niét doen, alhoewel ook zij daartoe verplicht zijn. Dat kan allemaal in dit landje. - Ten slotte de "moeder" aller discriminaties: Brussel-Halle/Vilvoorde, zó populair dat iedereen ze al kent met de initialen B-H/V. Franstalige politici mogen in Vlaanderen stemmen ophalen, Vlamingen mogen dat niet over de taalgrens. Ondanks het feit dat de regel duidelijk tegen de wet ingaat, wordt er niets aan gedaan en zou er een "onderhandelde" oplossing moeten komen om een goedgekeurde wet toe te passen. Nota bene: dit laatste gebeurt met de steun van de zgz "Vlaamse" partijen CD&V, en VLD en SP.a. Kortom: de affaire Wickmayer is niets unieks. Het is de zoveelste kaakslag voor de Vlamingen in dit land dat niet tolerant wil zijn t.o.v. van de meerderheid van zijn bevolking. De vraag is: hoe lang nog?
Door het aanhouden van de geruchten dat we onze "rustige grijsheid" zouden kunnen kwijtspelen aan Europa, zijn er nu al volop speculaties wat er daarna moet gebeuren. Daarbij valt natuurlijk de naam Leterme, zoals ikzelf in een vroegere blog ook al gesteld heb. De vraag is maar welke Leterme we dan te zien zullen krijgen: de man van de 800.000 voorkeurstemmen van meestal mensen die dachten dat hij de staatshervorming erdoor zou krijgen. Of de gedemotiveerde man, die er bij de laatste Europese verkiezingen nog maar 265.000 stemmen aan overhield? Wat het ook zal worden, feit is dat de communautaire geest weer uit de fles zal komen. Door het belachelijk opnieuw in vraag stellen van het belangenconflict door de Duitstalige gemeenschap (waarvoor we ze ooit de rekening zullen presenteren), verhoogt het risico dat B-H/V op de regeringsagenda zal komen net vóór of tijdens het Belgische voorzitterschap van de E.U. en dat het land zich dan ooit nog eens extra belachelijk gaat maken. De kwestie Brussel-Halle/Vilvoorde zou ook op de agenda van de Kamer kunnen komen door een gewone agendering. Dit houdt in, dat 50 Kamerleden zich daar dan achter moeten stellen. N-VA, Vlaams Belang en LDD hebben dat geprobeerd, maar komen slechts tot 28 leden. De SP.a, toch in de federale oppositie, deed weer eens niet mee en miste zijn zoveelste kans om eindelijk eens wat Vlaamser over te komen. Onnodig te zeggen, dat CD&V en Open-VLD niét meedoen. Vooral bij de partij van de christendemocraten, die zelf al een spreidstand moeten doen tussen de federale en regionale regeringen, zijn er verkozenen die stilaan hun gezicht beginnen te verliezen, nietwaar Michel Doomst e.a.? Kortom, wij blijven een volk zonder bovenlaag, zoals wijlen Joost Ballegeer dat zo kernachtig samenvatte. Een volk van simplisten, dat krampachtig de Belgische wetten blijft volgen zonder er zich rekenschap van te geven dat ze daardoor verknecht wordt tot het einde der dagen. Of toch tot het einde van dit België althans. In heel deze triestige materie is er één sprankeltje hoop ("elk nadeel heb se voordeel", zoals Johan Cruyff ooit zei): nl het feit dat de drie V-partijen voor één keer samenspanden. Eindelijk een beetje Forza Flandria. Het komt er dan ook op aan deze partijen te verstevigen tot ze het aantal halen waardoor ze niet meer in het verdomhoekje kunnen blijven geduwd worden, niet door de Franstaligen en ook niet door de Vlaamse collabo's.
Wie vandaag dacht zich met de trein te kunnen verplaatsen, is er aan voor de moeite. Er wordt nog maar eens gestaakt bij de spoorwegen. Wat speciaal is aan deze staking is, dat het feitelijk gaat om een probleem bij B-cargo, het goederenvervoer van de NMBS. Die heeft zich, sinds de liberalisering van het spoorvervoer, uit de markt geprijsd en heeft feitelijk 900 plaatsen teveel. Die mensen moeten niet voor hun job vrezen, want ze hebben een "vast" statuut en worden in het slechtste geval overgeplaatst naar een andere NMBS-afdeling. In een bedrijf met enkele tienduizenden medewerkers mag dat geen probleem zijn. Waarom echter de passagiers het slachtoffer moeten worden van een probleem bij het goederenvervoer, kan er bij mij niet in. Worden passagiers bij de NMBS misschien ook maar beschouwd als stukgoed? Volgens de vakbonden, die de nationale spoorwegmaatschappij al decennialang beheersen, vrezen zij voor meer baanverliezen als ook het passagiersvervoer een dezer jaren zal geliberaliseerd worden. Als ge het mij vraagt: een povere uitleg. Hetzelfde geldt trouwens voor de Post, een andere groot overheidsbedrijf dat straks (vanaf 2011) zal moeten concurreren tegen "de privé". Pogingen tot proefprojecten met wijkpostbedelingen werden door de vakbonden al kundig van tafel geveegd. Johnny Thijs, de grote man bij de Post heeft alle testen moeten afzeggen. Het zal de man waarschijnlijk worst wezen, want hij heeft al een aanbieding op zak voor een volgende topjob: bij een nieuw op te richten groen energiebedrijf, dat wordt opgezet door een samenwerking tussen Electrabel en Ackermans-van Haaren. De vakbonden en de medewerkers van zowel de NMBS als de Post zouden er, volgens mijn bescheiden mening, best aan doen eens te zien wat er in "de privé" aan de gang is. Uitgerekend deze week werden er, weliswaar wereldwijd maar dat is ook België bij, duizenden banen geschrapt bij de HSBC bank, Nokia-Siemens, Johnson & Johnson (Janssen Pharmaceutica) en straks, waarschijnlijk, bij Opel. En dan hebben we het nog niet over de tientallen kleine en middelgrote bedrijven die, dikwijls in het zog van een grote international, er het bijltje bij neerleggen of moeten "reorganiseren", een pseudoniem voor afdankingen. Dank zij o.m. het systeem van de tijdelijke werkloosheid zijn er in België tot nu toe relatief minder mensen afgedankt dan in de meeste andere landen. Door ditzelfde systeem zal het echter ook langer duren voor er bij ons weer op grote schaal aangeworven zal worden. Dit heeft te maken met het feit dat bedrijven met mensen in tijdelijke werkloosheid eerst van die tijdelijken opnieuw voltijdsen zullen maken alvorens nieuwe werkkrachten nodig te hebben. Met te staken zoals de NMBS-vakbonden dat nu doen, lost men de werkgelegenheidsproblemen niet op. De tijd dat de staat straks ergens weer wel zal bijspringen, is voorbij. Die staat zit zelf op droog zaad. Verder de passagiers blijven gijzelen is helemaal een brug te ver, zeker als men weet dat diezelfde NMBS door de staat gefinancierd wordt. Eén dag niét rijden kost de staat 5 miljoen euro! Dat is berekend door Uni-zus-en-zo en zal dan ook wel kloppen.
Bij zijn aantreden als premier, had Herman Van Rompuy zich tot doel gesteld vijf "werven" te voltooien. Dat waren: de Begroting, Asiel en Migratie, de Kernenergie, B-H/V en de Staatshervorming. In zijn regering van openbare stilstand is daar in werkelijkheid niets van in huis gekomen, al beweren de politiek-correcte media het tegendeel. Zo verscheen er in De Standaard van gisteren een (niet ondertekend: dat zegt al veel) artikel, waarin stond dat de regering Van Rompuy al drie van haar 5 werken "had voltooid", te weten dus Begroting, Asiel en Migratie en het probleem van de Kernenergie. Dit is flink bij zijn haar getrokken: - De begroting is een lachertje geworden, waarbij de schuldenlast werd overgedragen aan de volgende regering (als die er al komt), er - buiten defensie - helemaal niets bespaard werd en waarbij tenslotte de burger de verhoogde kosten door de regering opgelegd aan de energiemaatschappijen en de banken finaal zal moeten ophoesten. - Wat het met Asiel en Migratie gaat worden, is nog helemaal niet bekend. Het is oorverdovend stil in diezelfde media die Van Rompuy toch zo'n goeie vinden. De cijfers die men tot toe hoorde, gaan van 200 nieuwe medeburgers in Mechelen (volgens Bartje Somers) tot ... 30.000 in Antwerpen (volgens het plaatselijke OCMW)! Degenen die het laatste woord zullen hebben in deze zaak zijn de Waalse excellenties Courard en Wathelet Jr, wat voor de Vlaamse steden het ergste laat vermoeden. - In het dossier van de kernenergie is er inderdaad een soort doorbraak, waarbij beslist werd de 3 oudste centrales tien jaar langer open te houden. Helemaal definitief is ook dat echter niet. Enerzijds is er immers nog een hangend geschil tussen de Belgische Staat en Suez over de bijdragen van 2008 en 2009, en anderzijds is het akkoord tussen die twee over de volgende jaren (nog) niét ondertekend door de kleinere energie medespelers. Blijven daar dan nog over: Brussel/Halle-Vilvoorde en de staatshervorming. - Voor dat eerste is de huidige federale regering zinnens te gaan onderhandelen, iets wat nergens voor nodig is. Een stemming die goedgekeurd werd door een democratische meerderheid in het Belgische parlement, die bovendien de omzetting is van een arrest van het Belgische Grondwettelijk Hof, moet aanvaard worden, niét heronderhandeld. We gaan toch ook het artikel van de Belgische Grondwet, dat zegt dat alle Belgen gelijk zijn, ook niet heronderhandelen? - Wat Van Rompuy's werf nr 5 betreft, de Staatshervorming, moeten we ons helemáál niets voorstellen. Die komt er niet via deze regering. Het is niet voor niets dat de francofonen willen dat Van Rompuy blijft en dat hij niét naar Europa gaat. Zo'n goeie hebben ze nog nooit gehad! Begin 2008 was er een klein akkoordje binnen de kring van de toen onderhandelende partijen, de zogenaamde "borrelnootjes". Zelfs daarvan is nooit iets in huis gekomen. In werkelijk had Van Rompuy nog een zesde werf, zijn verborgen agenda. Dat werf hield in, dat hij ervoor moest zorgen het met deze regering uit te houden tot aan de nieuwe federale verkiezingen van 2011. Mocht Van Rompuy toch naar Europa vertrekken, dan komt ook van deze werf niets in huis en krijg hij feitelijk een nul over de hele lijn. Europa mag hem hebben!
"Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd". Wie in een groot bedrijf werkt of gewerkt heeft, zal deze uitleg al wel eens gehoord hebben. Blijkbaar geldt dit ook voor de politiek, zelfs voor Europa. Wat ik een grote maand geleden (in mijn blog van 20.09.09) nog als een farce beschouwde, blijkt - althans volgens de eigen media - een feit te zullen kunnen worden. Volgens de laatste berichten zou ons grijs konijn Van Rompuy zelfs in de "pole position" staan om benoemd te worden als eerste president van Europa. Europa is voor de meeste van haar burgers een ver-van-mijn-bed show en dat duidt nog maar eens aan hoe volksvreemd men op dat niveau daar bezig is (als het allemaal waar is, natuurlijk). Omhoog vallen bij gebrek aan gewicht kan dus ook in "Europa". Zie je Van Rompuy al staan als autoriteit tussen de wereldleiders? Forrest Gump revisited! Nu ja, "ze" doen maar. Wie dat alles met lede ogen zal aanzien, is ons genie uit Gent, die zichzelf al eens als voorzitter van de Europese commissie zag, maar gepasseerd werd door die andere "kneedbare" EVP-er uit een klein landje, o senhor Barroso. Als "target man" voorbijgestoken worden door een invaller is nooit leuk. Stel u ook maar eens Fortis-specialist en betweter De Gucht voor die straks, misschien, Van Rompuy als baas krijgt... --- Mocht deze vaudeville zich voltrekken en mocht Van Rompuy inderdaad vertrekken naar Europa, dan heeft België er wel een probleem bij. Wie gaat de "rustige vastheid" vervangen als premier? Nu, daarop is er maar één antwoord: Yves Leterme en niemand anders. Het was deze laatste die de ondemocratische, anti-Vlaamse constructie, die de huidige federale regering is, op poten heeft gezet. Van Rompuy had nog het excuus dat hij het niet ineengestoken had én er feitelijk voor bedankte. Leterme niet. Die moet maar verder de verantwoordelijkheid dragen van wat hijzelf in gang heeft gezet: de allereerste Belgische regering na de Tweede Wereldoorlog met een Vlaamse minderheid, zowel in die regering als in het parlement. Leterme II zou dus tóch nog kunnen. Hopelijk is dat dan voor de laatste keer.
"Bij de volgende regeringsonderhandelingen zal men niets bekomen, als niet alle Vlamingen eensgezind zeggen: "We treden alleen in een federale regering, wanneer de essentiële punten van de staatshervorming worden goedgekeurd". Dat zei Herman Van Rompuy in een interview op 21 december 2005. Toen zijn partij (en later hijzelf persoonlijk) die verklaring kon hard maken, gebeurde het tegenovergestelde. Het doet sterk denken aan de retoriek van aartsleugenaar Verhofstadt die ook de kans kreeg de theorieën uit zijn eigen burgermanifesten waar te maken en dat ook niet deed (sterker nog: hij deed zowat het tegenovergestelde!). Het blijkt nu dat Van Rompuy's partij overstag is gegaan in de regeringsonderhandelingen na de verkiezingen van juni 2007, toen de andere partijen dreigden opnieuw een paars-groene regering op de been te brengen. Dat was pure blufpoker, want zelfs Verhofstadt wist dat een herhaling aan zijn rampzalig eerste kabinet voor zijn partij helemaal de doodsteek had betekent. De CD&V-ers zagen echter hun oppositiekuur al met vier jaar verlengd en verkozen dan nog eerder de ultieme vernedering: een regering met een Vlaamse minderheid en gesteund door een parlement met eveneens een minderheid in Vlaanderen. Van labbekakken gesproken... Wie herinnert zich nog de ophefmakende boodschap die de toen nieuwe voorzitter van CD&V, Mari-janus Thyssen, deed op een familiedag van de partij in e.o.a. pretpark: "Er zou en er moest een staatshervorming komen en B-H/V zou gesplitst worden." Nog iets van gehoord? Het laatste wat we van dat mens met haar januskop nog daarover gehoord hebben was, dat erover zou moeten "onderhandeld" worden. Onderhandelen over een reeds verworven recht dat bevestigd werd door het Grondwettelijk Hof en de Raad van State? Dat betekent, dat de Vlamingen nóg maar eens zouden moeten betalen voor iets waarop ze grondwettelijk al recht hebben. Tsjevenlogica in een periode waarin zo net nog gebleken is, dat de miljardentransfers van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië rustig blijven voortkabbelen, met 4,7 miljard alleen al in de sociale zekerheid. Kortom, geloof geen tsjeven meer, nu nog minder dan vroeger. Of ze nu Leterme, Van Rompuy of Thyssen heten, het is één pot nat. In de Vlaamse deelregering moeten ze zich nu wat gedeisd houden. De N-VA, weet je wel. De vraag is, hoe lang die dat daar gaan volhouden voor ze ook in de eigen regio hun kiezers voor de aap zullen zetten.
