De herdenking van de Eerste Wereldoorlog verliep dit jaar in sourdine. Het was al 20 jaar Berlijnse muur die de klok sloeg, met daarbij nog een hele hoop nieuws/zever (schrappen wat niet past) over de Mexicaanse griep/grap (idem) en onze toptennissers die in deze internettijd niet weten hoe ze moeten communiceren. Daarbij kwam dan nog dat 11 november dit jaar op een woensdag viel, dus in het midden van de week, waardoor de gebruikelijke brugdagen zelfs niet konden worden aangesproken. De Eerste Wereldoorlog begint trouwens voor de meesten onder ons wel ver af te liggen. De vraag is dan ook, of het nog loont daarvoor een nationale feestdag te houden. Om even duidelijk te zijn: die oorlog, misschien wel de wreedste die Europa heeft meegemaakt, zou men best nooit vergeten. Zo'n herdenking kan echter ook op een weekeinde gebeuren, zoals men dat bv doet in Groot-Brittannië, dat wel het laatste land zal zijn dat zijn doden niet zou herdenken. Kortom, die meestal grijze dag in november zou best worden afgeschaft als nationale feestdag. In de plaats daarvan zou men bv op 11 juli, in volle zomer, een vrije dag kunnen geven aan álle Vlamingen (en niet aan de happy few zoals tegenwoordig). Hetzelfde zou ook kunnen gebeuren in Wallonië en Brussel als die gewesten hun regionale feestdag hebben. De meeste mensen zullen veel meer hebben aan een vakantiedag in de warme zomer dan in de kille novembermaand.
Nadat ze al een keer haar huiswerk had moeten overdoen, is de Belgische regering nogmaals door de Europese Commissie op het matje geroepen omdat haar begroting niet voldoet aan de Europese eisen. Tegen 2012 zou het tekort op die begroting onder de 3% moeten liggen (nu is dat nog meer dan het dubbele daarvan). De flauwe uitleg, die ook nu weer gegeven wordt, dat er landen zijn met een nog groter deficit, houdt geen steek, omdat het dan meestal gaat over landen die een veel kleinere overheidsschuld hebben dan België en zich een tijdelijk groter gat in hun begroting kunnen veroorloven. Minister Reynders, een van de kanshebbers om misschien Van Rompuy op te volgen én al tien jaar verantwoordelijk voor de schabouwelijke staat van onze financiën, weet daarop te vertellen, dat de Belgische staat de Europese eis tegen 2012 niet kan inwilligen, "maar wél tegen 2013". Dat is nogmaals flauwe kul, want ook dat zal niet lukken en wel om volgende redenen: - Zowel het Waalse als het Brusselse gewest hebben al te kennen gegeven, dat hun begroting vóór 2015 niet in evenwicht zal zijn en Vlaanderen heeft al gezegd de federale regering niet te zullen steunen als de andere gewesten dat ook niet zullen doen. - Er was voor dit jaar geschat op een minder-inkomsten van zo'n 9 miljard euro. Die zijn einde september al behaald, wat betekent dat het gat in de huidige begroting nóg groter zal worden dan wat er al geschat werd. - Als deze regering er verder niets aan zal doen, wat te verwachten is, dan moeten we misschien wachten tot de verkiezingen van juni 2011. Zelfs al zou er dan meteen een nieuwe regering zijn, wat in de huidige situatie een mirakel zou betekenen, dan zou die regering nog zes maanden (in Reynders' optie, achttien maanden) de tijd hebben om enkele draconische besparingen door te voeren, die er alleen kunnen komen mits een ver doorgevoerde staatshervorming. Zie je dat al gebeuren? - Tenslotte is het helemaal niet zeker dat de volgende verkiezingen wettelijk zullen zijn, zeker niet zolang het probleem B-H/V niet geregeld is. Elke andere optie zal een lapmiddel zijn dat zal worden aangevochten en waardoor dit land helemaal in een straatje zonder einde zal terechtkomen. Kortom, de Belgische begroting zal in evenwicht komen tegen Sint Juttemis. De vraag is maar of, en in welke vorm, dit land dan nog zal bestaan.
Wie mijn blogs volgt, zal al wel weten, dat ik de senaat niet in mijn hart draag. Het is voor mij een overblijfsel van het oude België, dat al lang had moeten opgedoekt worden bij een van de vorige staatshervormingen. Samen trouwens met nog enkele andere instellingen, zoals bv de provincieraden. Maar als het goed is, zeg ik het ook. Gisteren werd nl in onze senaat een voorstel tot wet goedgekeurd om een algemeen rookverbod in te stellen in de hele horeca. Daarover wordt al twee jaar gebakkeleid en de doorbraak is er alleen kunnen komen via een wisselmeerderheid. Open VLD bleef nl tegenstemmen, maar SP.a en Groen! stemden het voorstel er mee door, samen met CD&V, CdH en PS. Of en hoe de overige partijen gestemd hebben, werd in het Tv-journaal niet verteld, maar LDD zal wel tegen gestemd hebben. Nu is de kous daarmee nog niet af, want de wet moet ook nog worden goedgekeurd in de Kamer. Als dat echter ook zou gebeuren, dan zullen er twee nieuwe feiten zijn: - Er zal eindelijk duidelijkheid zijn, waar men mag roken en waar niet (de huidige wet zat daarover vol gaten) en dat zal de volksgezondheid alleen maar ten goede komen. Ik neem het bv oudere mensen niet kwalijk als ze nog roken. Ze wisten vroeger niet beter en zijn er nu aan verslaafd geraakt. Jonge mensen, die wél zijn ingelicht over de gevolgen van roken, zijn dom als ze het toch nog doen*. - Er kan in dit land dus toch nog iets bereikt worden via alternatieve meerderheden. Daarmee ligt de weg open om straks o.m. ook B-H/V definitief te splitsen. Vergeten we niet dat de eerste abortuswet er ook zo gekomen is en het stemrecht voor vreemdelingen eveneens. Het mag de volgende keer dan wel eens de andere richting uit gaan, of niet soms?
* Ikzelf heb gerookt tot mijn 32ste. Dan ben ik er definitief mee gestopt, iets waarvan ik nooit spijt heb gehad.
Als we uit de overvloed van berichtgeving over de 20ste verjaardag van de van de Berlijnse muur iets kunnen filteren, dan zijn dat twee zaken: - Ten eerste tonen al deze verhalen nog maar eens aan hoe onmenselijk het communistische systeem is. Het is dan ook onbegrijpelijk dat er de dag van vandaag, ook bij ons, nog steeds mensen rondlopen die ermee dwepen. Noord-Korea zal men niet gemakkelijk verheerlijken, maar Cuba kan bij velen nog steeds op sympathie rekenen. Toch zitten ook daar nog steeds mensen in de gevangenis, enkel en alleen omdat ze het niet eens zijn met Castro's dictatuur. Zelfs Fidels eigen zuster is destijds naar de States gevlucht omdat ze het er niet mee eens was, dat de dictatuur van Batista er vervangen werd door die van haar eigen broer. - Ten tweede werd tijdens de speeches aan de Brandenbuger Tor duidelijk gesteld, dat er nog vele muren bestaan op de wereld en dat ook die dienen afgebroken te worden. De val van de Berlijnse muur is dan ook geen eindpunt, maar een voorbeeld van hoe het ook elders zou moeten kunnen. In de laatste weekeindeditie van De Standaard verscheen er een interview van de Amerikaanse auteur Daniel Goldhagen, die stelt dat de VN, zoals ze nu bestaat, best zou verdwijnen. De organisatie stelt nl niet veel meer voor. De zgz VN-troepen blijken in vele streken niet meer te zijn dan een veredelde burgerbescherming, soms zelfs niet eens dat. In bv Darfoer en Oostelijk Kongo wordt dat duidelijk aangetoond. Zolang landen die misdaden plegen tegen de menselijkheid in die VN vertegenwoordigd blijven, zolang dictators als een Kaddafi, een Mugabe en anderen op internationale fora mogen blijven verschijnen, zolang er honderdduizende mensen worden verjaagd en vermoord door regimes die rustig in de VN hun zetel behouden, is deze organisatie zijn naam en zijn geld niet meer waard. Goldhagen stelt voor dat er een nieuwe instelling zou komen, die hij de "Verenigde Democratische Naties" noemt. Daarvan zouden alleen die landen lid mogen worden, waarvan de regeringen er gekomen zijn via open democratische verkiezingen. Het zou als gevolg kunnen hebben, dat dictators en regimes die niét democratisch zijn, onder steeds grotere druk zouden komen te staan om lid te worden van deze nieuwe club. Volgens Goldhagen zijn er in de twintigste eeuw zo'n honderd miljoen mensen om het leven gekomen door wat men "lokale conflicten" noemt. Dat is meer dan in alle echte oorlogen samen. Democratische regimes elimineren geen mensen, dictators en regimes zonder wettelijke oppositie doen dat wél. Iets om eens over na te denken, zou ik zeggen.
IJzerbedevaartvoorzitter Baeten had dit jaar voorgesteld de federale verkiezingen af te schaffen. Misschien vindt hij daarin nu medestanders bij de francofonen. Als de Franstalige pers, Le Soir op kop, immers voort gaat met het eisen van wie wél en wie niét eerste minister van dit land mag worden, waarom dan niet meteen die verkiezingen afschaffen en Le Soir aanduiden als regeringsformateur? Het ergst van al in deze nieuwe Belgische vaudeville is het feit dat enkele Vlaamse media, De Standaard op kop, zo'n "fatwa" van Le Soir lijken te aanvaarden en zelf meteen met alternatieven afkomen om Leterme - die volgens Le Soir geen premier mag worden - te vervangen door andere, voor de francofonen meer aanvaardbare figuren zoals Dehaene of Vanackere. Enfin, als ze maar gewillig genoeg zijn en doen wat de Franstalige pers wil. Niets dus, zoals de mogelijke toekomstige president van Europa. De reden waarom Herman Van Rompuy in Wallonië zo populair is, is omdat hij gewoon niéts doet. Begrijpe wie kan. Als een Bart Maddens zegt niets te doen, dan wordt hij ervan beschuldigd aan verrottingspolitiek te doen. Als Herman Van Rompuy niets doet, dan is dat geniaal! Er is ook goed nieuws voor Vlaanderen. Volgens de laatste cijfers van het Centrum voor Informatie heeft Le Soir in het derde kwartaal van dit jaar 5,7% van zijn verkoopscijfers verloren. Dat betekent bijna 5.000 exemplaren per dag! Dat kan o.m. te maken hebben met de hatelijkheden die de krant dagelijks over Vlaanderen uitspuwt. Lezers in Vlaanderen (die zijn er!) én Wallonië zijn het steeds minder eens met het hautaine gedrag van de journalistieke kippen en haantjes van de overwegend Brusselse krant. Het merendeel van Le Soir's journalisten woont trouwens in de Vlaamse Rand en zijn dolle supporters van het taalracistische FDF. Tenslotte heb ik ook nog een alternatief voorstel om Herman Van Rompuy te vervangen. Zet zijn broer Eric in zijn plaats. Die laatste heeft twee weken geleden op de RTBf nog gesteld dat zijn partij, CD&V, een geforceerde doorbraak in B-H/V niet uitsluit. De vraag is maar, in hoeverre we dit moeten geloven van deze ex-flamingant. Het zou echter wat zijn: Van Rompuy, Vlaamse versie!
Ik zal wel de enige niet geweest zijn die deze week met zijn ogen geknipperd heeft bij het lezen van het bericht dat Laurette Onkelinx door het week blad Trends verkozen werd tot de "machtigste vrouw in Vlaanderen". Wat heeft dat mens met Vlaanderen te maken? In het beste geval kan men aanhalen, dat haar vader er geboren is en daarmee houdt het op. Die vader moest "om den brode", zoals zo vele Vlamingen in zijn tijd, uitwijken naar Wallonië omdat hij in eigen streek geen werk vond. Zoals de meeste andere Vlamingen en in tegenstelling tot de francofonen die zich in Vlaanderen vestigen, paste hij zich aan en werd hij verfranst. Hij trouwde bovendien met een Française van Algerijnse oorsprong en voedde ook zijn kinderen volledig in het Frans op. Laurette zelf trouwde met een Marokkaan, waarmee ze drie (of is het vier?) kinderen kreeg. Van die man is ze ondertussen gescheiden, misschien zelfs met voorbedachte rade, want de man werd op een gegeven ogenblik internationaal gezocht voor drugsfeiten. Recentelijk hoorde ik voor de allereerste keer van een dochter van Onkelinx, toen die in Schaarbeek werd opgepakt met een voor de politie bekende drugsdealer... Laurette is pas Nederlands gaan studeren toen ze toetrad tot de paarsgroene regering van Verhofstadt I. Als men goed luistert, is ze te verstaan, maar daarbij is dan ook alles gezegd. "De machtigste vrouw van Vlaanderen", laat ons niet lachen, hé? Mensen die niet in Vlaanderen wonen, de taal niet of nauwelijks spreken en voor de rest datzelfde Vlaanderen alleen maar tegenwerken (dat geldt ook voor Joëlle Milquet, de nummer twee op de Trends-lijst!), horen niet thuis op gelijk welke hitlijst in en/of over Vlaanderen. Er wordt in onze media zo al genoeg onzin verkocht, om dat er ook bij te nemen. --- In het kader van bovenstaande was er trouwens recentelijk nog zo'n verkiezing door wat ik maar de "Vlaamse schapen" zal noemen, nl de verkiezing van wielrenner Philippe Gilbert tot de "Flandrien van het jaar". Nu is die Gilbert een prima renner, op het einde van het voorbije seizoen zonder meer de beste Belgische profrenner. De man is echter geen Vlaming en kan dan ook bezwaarlijk een "Flandrien" genoemd worden. Past dat allemaal misschien in het kader van de "weg met ons" campagne? Waar zijn we mee bezig?
I.v.m. de zaak Malisse/Wickmayer zal het laatste woord nog wel niet geschreven zijn. Even wel stellen dat topsporters (en hun entourage) zouden moeten weten waarmee ze bezig zijn. Zeker een Malisse, die al zo'n vijftien jaar meedraait in het tenniscircus kan weinig excuses aanbrengen. Als er één ventje van bij ons in die wereld rondloopt met een meer dan moeilijk karakter, dan is hij het. Voor Wickmayer liggen de zaken anders. Gezien haar jeugdige leeftijd had zij er vanaf moeten komen met een vermaning. Misschien is ook zij wel het slachtoffer geworden van het feit dat ze samen met die Malisse voor het doping"tribunaal" (de naam alleen al!) moest komen. Dit alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever dat we met deze tennisheisa aan Belgische discriminatie nummer zoveel zijn aanbeland. Hadden beide tennissers nl in Wallonië gewoond, dan waren ze zelfs niet eens gecontroleerd geweest. De internationale wet terzake is daar nl nog niet "aangepast", zoals dat er meestal gebeurt met wetten die ze er niet lusten. Er zijn daarvan legio voorbeelden: - Ook voor wat de motivatie van de jury bij een assisenhof betreft, was de wet in Wallonië niet aangepast (in Vlaanderen wél). Als gevolg daarvan moet o.m. het proces Habran, dat in Luik zes maanden duurde, opnieuw voorkomen, nu in Brussel. Als volgende gevolg moet men daar vijf moordverdachten vrijlaten omdat ze de termijn van voorlopige hechtenis al hebben uitgezeten. - Om even terug te keren naar de sport: voetbalclub Moeskroen vecht al drie seizoenen tegen het faillissement. De totale schuld bedraagt zo'n negen miljoen euro. Dat gat krijgt men nooit meer dicht. Als het hier om een Vlaamse club had gegaan, was die al lang failliet verklaard. Denk maar aan wat o.m. Aalst, Lommel en Harelbeke is overkomen. De Waalse clubs worden echter gepamperd tot het écht niet meer kan. - Nederlandstaligen die arts of tandarts willen worden, moeten daarvoor een ingangsexamen afleggen. Daardoor vallen er twee op drie kandidaten af en dit ondanks het feit dat men weet over enkele jaren een tekort aan geneesheren te zullen hebben. De Franstaligen moeten dat examen niét doen, alhoewel ook zij daartoe verplicht zijn. Dat kan allemaal in dit landje. - Ten slotte de "moeder" aller discriminaties: Brussel-Halle/Vilvoorde, zó populair dat iedereen ze al kent met de initialen B-H/V. Franstalige politici mogen in Vlaanderen stemmen ophalen, Vlamingen mogen dat niet over de taalgrens. Ondanks het feit dat de regel duidelijk tegen de wet ingaat, wordt er niets aan gedaan en zou er een "onderhandelde" oplossing moeten komen om een goedgekeurde wet toe te passen. Nota bene: dit laatste gebeurt met de steun van de zgz "Vlaamse" partijen CD&V, en VLD en SP.a. Kortom: de affaire Wickmayer is niets unieks. Het is de zoveelste kaakslag voor de Vlamingen in dit land dat niet tolerant wil zijn t.o.v. van de meerderheid van zijn bevolking. De vraag is: hoe lang nog?
Door het aanhouden van de geruchten dat we onze "rustige grijsheid" zouden kunnen kwijtspelen aan Europa, zijn er nu al volop speculaties wat er daarna moet gebeuren. Daarbij valt natuurlijk de naam Leterme, zoals ikzelf in een vroegere blog ook al gesteld heb. De vraag is maar welke Leterme we dan te zien zullen krijgen: de man van de 800.000 voorkeurstemmen van meestal mensen die dachten dat hij de staatshervorming erdoor zou krijgen. Of de gedemotiveerde man, die er bij de laatste Europese verkiezingen nog maar 265.000 stemmen aan overhield? Wat het ook zal worden, feit is dat de communautaire geest weer uit de fles zal komen. Door het belachelijk opnieuw in vraag stellen van het belangenconflict door de Duitstalige gemeenschap (waarvoor we ze ooit de rekening zullen presenteren), verhoogt het risico dat B-H/V op de regeringsagenda zal komen net vóór of tijdens het Belgische voorzitterschap van de E.U. en dat het land zich dan ooit nog eens extra belachelijk gaat maken. De kwestie Brussel-Halle/Vilvoorde zou ook op de agenda van de Kamer kunnen komen door een gewone agendering. Dit houdt in, dat 50 Kamerleden zich daar dan achter moeten stellen. N-VA, Vlaams Belang en LDD hebben dat geprobeerd, maar komen slechts tot 28 leden. De SP.a, toch in de federale oppositie, deed weer eens niet mee en miste zijn zoveelste kans om eindelijk eens wat Vlaamser over te komen. Onnodig te zeggen, dat CD&V en Open-VLD niét meedoen. Vooral bij de partij van de christendemocraten, die zelf al een spreidstand moeten doen tussen de federale en regionale regeringen, zijn er verkozenen die stilaan hun gezicht beginnen te verliezen, nietwaar Michel Doomst e.a.? Kortom, wij blijven een volk zonder bovenlaag, zoals wijlen Joost Ballegeer dat zo kernachtig samenvatte. Een volk van simplisten, dat krampachtig de Belgische wetten blijft volgen zonder er zich rekenschap van te geven dat ze daardoor verknecht wordt tot het einde der dagen. Of toch tot het einde van dit België althans. In heel deze triestige materie is er één sprankeltje hoop ("elk nadeel heb se voordeel", zoals Johan Cruyff ooit zei): nl het feit dat de drie V-partijen voor één keer samenspanden. Eindelijk een beetje Forza Flandria. Het komt er dan ook op aan deze partijen te verstevigen tot ze het aantal halen waardoor ze niet meer in het verdomhoekje kunnen blijven geduwd worden, niet door de Franstaligen en ook niet door de Vlaamse collabo's.
Wie vandaag dacht zich met de trein te kunnen verplaatsen, is er aan voor de moeite. Er wordt nog maar eens gestaakt bij de spoorwegen. Wat speciaal is aan deze staking is, dat het feitelijk gaat om een probleem bij B-cargo, het goederenvervoer van de NMBS. Die heeft zich, sinds de liberalisering van het spoorvervoer, uit de markt geprijsd en heeft feitelijk 900 plaatsen teveel. Die mensen moeten niet voor hun job vrezen, want ze hebben een "vast" statuut en worden in het slechtste geval overgeplaatst naar een andere NMBS-afdeling. In een bedrijf met enkele tienduizenden medewerkers mag dat geen probleem zijn. Waarom echter de passagiers het slachtoffer moeten worden van een probleem bij het goederenvervoer, kan er bij mij niet in. Worden passagiers bij de NMBS misschien ook maar beschouwd als stukgoed? Volgens de vakbonden, die de nationale spoorwegmaatschappij al decennialang beheersen, vrezen zij voor meer baanverliezen als ook het passagiersvervoer een dezer jaren zal geliberaliseerd worden. Als ge het mij vraagt: een povere uitleg. Hetzelfde geldt trouwens voor de Post, een andere groot overheidsbedrijf dat straks (vanaf 2011) zal moeten concurreren tegen "de privé". Pogingen tot proefprojecten met wijkpostbedelingen werden door de vakbonden al kundig van tafel geveegd. Johnny Thijs, de grote man bij de Post heeft alle testen moeten afzeggen. Het zal de man waarschijnlijk worst wezen, want hij heeft al een aanbieding op zak voor een volgende topjob: bij een nieuw op te richten groen energiebedrijf, dat wordt opgezet door een samenwerking tussen Electrabel en Ackermans-van Haaren. De vakbonden en de medewerkers van zowel de NMBS als de Post zouden er, volgens mijn bescheiden mening, best aan doen eens te zien wat er in "de privé" aan de gang is. Uitgerekend deze week werden er, weliswaar wereldwijd maar dat is ook België bij, duizenden banen geschrapt bij de HSBC bank, Nokia-Siemens, Johnson & Johnson (Janssen Pharmaceutica) en straks, waarschijnlijk, bij Opel. En dan hebben we het nog niet over de tientallen kleine en middelgrote bedrijven die, dikwijls in het zog van een grote international, er het bijltje bij neerleggen of moeten "reorganiseren", een pseudoniem voor afdankingen. Dank zij o.m. het systeem van de tijdelijke werkloosheid zijn er in België tot nu toe relatief minder mensen afgedankt dan in de meeste andere landen. Door ditzelfde systeem zal het echter ook langer duren voor er bij ons weer op grote schaal aangeworven zal worden. Dit heeft te maken met het feit dat bedrijven met mensen in tijdelijke werkloosheid eerst van die tijdelijken opnieuw voltijdsen zullen maken alvorens nieuwe werkkrachten nodig te hebben. Met te staken zoals de NMBS-vakbonden dat nu doen, lost men de werkgelegenheidsproblemen niet op. De tijd dat de staat straks ergens weer wel zal bijspringen, is voorbij. Die staat zit zelf op droog zaad. Verder de passagiers blijven gijzelen is helemaal een brug te ver, zeker als men weet dat diezelfde NMBS door de staat gefinancierd wordt. Eén dag niét rijden kost de staat 5 miljoen euro! Dat is berekend door Uni-zus-en-zo en zal dan ook wel kloppen.
Bij zijn aantreden als premier, had Herman Van Rompuy zich tot doel gesteld vijf "werven" te voltooien. Dat waren: de Begroting, Asiel en Migratie, de Kernenergie, B-H/V en de Staatshervorming. In zijn regering van openbare stilstand is daar in werkelijkheid niets van in huis gekomen, al beweren de politiek-correcte media het tegendeel. Zo verscheen er in De Standaard van gisteren een (niet ondertekend: dat zegt al veel) artikel, waarin stond dat de regering Van Rompuy al drie van haar 5 werken "had voltooid", te weten dus Begroting, Asiel en Migratie en het probleem van de Kernenergie. Dit is flink bij zijn haar getrokken: - De begroting is een lachertje geworden, waarbij de schuldenlast werd overgedragen aan de volgende regering (als die er al komt), er - buiten defensie - helemaal niets bespaard werd en waarbij tenslotte de burger de verhoogde kosten door de regering opgelegd aan de energiemaatschappijen en de banken finaal zal moeten ophoesten. - Wat het met Asiel en Migratie gaat worden, is nog helemaal niet bekend. Het is oorverdovend stil in diezelfde media die Van Rompuy toch zo'n goeie vinden. De cijfers die men tot toe hoorde, gaan van 200 nieuwe medeburgers in Mechelen (volgens Bartje Somers) tot ... 30.000 in Antwerpen (volgens het plaatselijke OCMW)! Degenen die het laatste woord zullen hebben in deze zaak zijn de Waalse excellenties Courard en Wathelet Jr, wat voor de Vlaamse steden het ergste laat vermoeden. - In het dossier van de kernenergie is er inderdaad een soort doorbraak, waarbij beslist werd de 3 oudste centrales tien jaar langer open te houden. Helemaal definitief is ook dat echter niet. Enerzijds is er immers nog een hangend geschil tussen de Belgische Staat en Suez over de bijdragen van 2008 en 2009, en anderzijds is het akkoord tussen die twee over de volgende jaren (nog) niét ondertekend door de kleinere energie medespelers. Blijven daar dan nog over: Brussel/Halle-Vilvoorde en de staatshervorming. - Voor dat eerste is de huidige federale regering zinnens te gaan onderhandelen, iets wat nergens voor nodig is. Een stemming die goedgekeurd werd door een democratische meerderheid in het Belgische parlement, die bovendien de omzetting is van een arrest van het Belgische Grondwettelijk Hof, moet aanvaard worden, niét heronderhandeld. We gaan toch ook het artikel van de Belgische Grondwet, dat zegt dat alle Belgen gelijk zijn, ook niet heronderhandelen? - Wat Van Rompuy's werf nr 5 betreft, de Staatshervorming, moeten we ons helemáál niets voorstellen. Die komt er niet via deze regering. Het is niet voor niets dat de francofonen willen dat Van Rompuy blijft en dat hij niét naar Europa gaat. Zo'n goeie hebben ze nog nooit gehad! Begin 2008 was er een klein akkoordje binnen de kring van de toen onderhandelende partijen, de zogenaamde "borrelnootjes". Zelfs daarvan is nooit iets in huis gekomen. In werkelijk had Van Rompuy nog een zesde werf, zijn verborgen agenda. Dat werf hield in, dat hij ervoor moest zorgen het met deze regering uit te houden tot aan de nieuwe federale verkiezingen van 2011. Mocht Van Rompuy toch naar Europa vertrekken, dan komt ook van deze werf niets in huis en krijg hij feitelijk een nul over de hele lijn. Europa mag hem hebben!
"Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd". Wie in een groot bedrijf werkt of gewerkt heeft, zal deze uitleg al wel eens gehoord hebben. Blijkbaar geldt dit ook voor de politiek, zelfs voor Europa. Wat ik een grote maand geleden (in mijn blog van 20.09.09) nog als een farce beschouwde, blijkt - althans volgens de eigen media - een feit te zullen kunnen worden. Volgens de laatste berichten zou ons grijs konijn Van Rompuy zelfs in de "pole position" staan om benoemd te worden als eerste president van Europa. Europa is voor de meeste van haar burgers een ver-van-mijn-bed show en dat duidt nog maar eens aan hoe volksvreemd men op dat niveau daar bezig is (als het allemaal waar is, natuurlijk). Omhoog vallen bij gebrek aan gewicht kan dus ook in "Europa". Zie je Van Rompuy al staan als autoriteit tussen de wereldleiders? Forrest Gump revisited! Nu ja, "ze" doen maar. Wie dat alles met lede ogen zal aanzien, is ons genie uit Gent, die zichzelf al eens als voorzitter van de Europese commissie zag, maar gepasseerd werd door die andere "kneedbare" EVP-er uit een klein landje, o senhor Barroso. Als "target man" voorbijgestoken worden door een invaller is nooit leuk. Stel u ook maar eens Fortis-specialist en betweter De Gucht voor die straks, misschien, Van Rompuy als baas krijgt... --- Mocht deze vaudeville zich voltrekken en mocht Van Rompuy inderdaad vertrekken naar Europa, dan heeft België er wel een probleem bij. Wie gaat de "rustige vastheid" vervangen als premier? Nu, daarop is er maar één antwoord: Yves Leterme en niemand anders. Het was deze laatste die de ondemocratische, anti-Vlaamse constructie, die de huidige federale regering is, op poten heeft gezet. Van Rompuy had nog het excuus dat hij het niet ineengestoken had én er feitelijk voor bedankte. Leterme niet. Die moet maar verder de verantwoordelijkheid dragen van wat hijzelf in gang heeft gezet: de allereerste Belgische regering na de Tweede Wereldoorlog met een Vlaamse minderheid, zowel in die regering als in het parlement. Leterme II zou dus tóch nog kunnen. Hopelijk is dat dan voor de laatste keer.
"Bij de volgende regeringsonderhandelingen zal men niets bekomen, als niet alle Vlamingen eensgezind zeggen: "We treden alleen in een federale regering, wanneer de essentiële punten van de staatshervorming worden goedgekeurd". Dat zei Herman Van Rompuy in een interview op 21 december 2005. Toen zijn partij (en later hijzelf persoonlijk) die verklaring kon hard maken, gebeurde het tegenovergestelde. Het doet sterk denken aan de retoriek van aartsleugenaar Verhofstadt die ook de kans kreeg de theorieën uit zijn eigen burgermanifesten waar te maken en dat ook niet deed (sterker nog: hij deed zowat het tegenovergestelde!). Het blijkt nu dat Van Rompuy's partij overstag is gegaan in de regeringsonderhandelingen na de verkiezingen van juni 2007, toen de andere partijen dreigden opnieuw een paars-groene regering op de been te brengen. Dat was pure blufpoker, want zelfs Verhofstadt wist dat een herhaling aan zijn rampzalig eerste kabinet voor zijn partij helemaal de doodsteek had betekent. De CD&V-ers zagen echter hun oppositiekuur al met vier jaar verlengd en verkozen dan nog eerder de ultieme vernedering: een regering met een Vlaamse minderheid en gesteund door een parlement met eveneens een minderheid in Vlaanderen. Van labbekakken gesproken... Wie herinnert zich nog de ophefmakende boodschap die de toen nieuwe voorzitter van CD&V, Mari-janus Thyssen, deed op een familiedag van de partij in e.o.a. pretpark: "Er zou en er moest een staatshervorming komen en B-H/V zou gesplitst worden." Nog iets van gehoord? Het laatste wat we van dat mens met haar januskop nog daarover gehoord hebben was, dat erover zou moeten "onderhandeld" worden. Onderhandelen over een reeds verworven recht dat bevestigd werd door het Grondwettelijk Hof en de Raad van State? Dat betekent, dat de Vlamingen nóg maar eens zouden moeten betalen voor iets waarop ze grondwettelijk al recht hebben. Tsjevenlogica in een periode waarin zo net nog gebleken is, dat de miljardentransfers van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië rustig blijven voortkabbelen, met 4,7 miljard alleen al in de sociale zekerheid. Kortom, geloof geen tsjeven meer, nu nog minder dan vroeger. Of ze nu Leterme, Van Rompuy of Thyssen heten, het is één pot nat. In de Vlaamse deelregering moeten ze zich nu wat gedeisd houden. De N-VA, weet je wel. De vraag is, hoe lang die dat daar gaan volhouden voor ze ook in de eigen regio hun kiezers voor de aap zullen zetten.
Uitgerekend de dag nadat Patrick Van Krunkelsven aankondigde uit de politiek te zullen stappen, werd de man beschuldigd van stalking. Officieel zijn er bij Justitie twee klachten tegen hem binnengekomen, maar het zou om meer kunnen gaan. Dit is althans wat het weekblad Knack al een hele poos beweert. De vitrioolschrijver van dienst bij Knack, Koen Meulenaere, doet er geen doekjes om en noemt Van Krunkelsven "kabouter Drift uit Laakdal". De "Krunkel", weduwnaar en vader van vier mannelijke pubers, zou al menig ex-liefje hebben gehad en zijn stalking zou veel meer geweest zijn dan wat telefoontjes en/of sms-jes. Het zou wel degelijk zijn gegaan om partnergeweld en ongecontroleerde aanvallen van woede en razernij... Onnodig te zeggen, dat de Open VLD erg verveeld zit met deze zaak. Uitgerekend in de periode van de grote "Wie wordt de nieuwe voorzitter"-show, gebeurt dit. Daarbij komt nog, dat Van Krunkelsven zegt niet meteen ontslag te zullen nemen als liberaal senator. Hij wil eerst "nog enkele zaken" afhandelen. Vlak na de aankondiging van zijn vertrek en nog vóór het stalkingsverhaal publiek ging, had Guy Verhofstadt nog gezegd er spijt van te hebben dat Van Krunkelsven vertrok en dat hij (Verhofstadt) hoopte op hem nog te kunnen rekenen voor enkele van zijn ethische plannen. De Krunkel was nl ook betrokken partij in het maken de meeste ethische wetten die paars-groen en paars door het parlement hebben gejaagd (i.v.m. abortus, euthanasie, de holebi-wetten, het vereenvoudigen van de echtscheidingen e.a.). In het licht van de huidige gebeurtenissen, kan men alleen maar de wenkbrauwen fronsen, met de vraag wat zo'n man aan ethiek bijbrengt. Misschien is de hele affaire, die in zijn eigen Laakdal wel beter bekend zal zijn, er mede de oorzaak van dat Van Krunkelsven er de laatste gemeenteraadsverkiezingen verloren heeft en er zijn plaats als burgemeester kwijtspeelde. Kortom, niets is zoals het schijnt en daarmee zit de partij van het "ethisch reveil" aan zijn volgende beschamende vertoning. Na de klachten bij Justitie is het vrij duidelijk, dat de verhalen in Knack wel grotendeels zullen kloppen. In een debat bij Phara tussen Van Krunkelsven en Rik Van Cauwelaert, Knack's hoofdredacteur, zat het er trouwens bijna bovenarms op. Jammer, dat ik dat gemist heb (en ik heb nog geen rode knop om het te herbekijken)!
De Open VLD heeft nu dus drie kandidaten voor de job van partijvoorzitter en doet er alles aan om van die verkiezing een soort mediashow te maken. Nu de partij de volgende vijf jaar waarschijnlijk niet meer mee zal spelen in de Vlaamse regering, wordt alles op een herpakking op federaal niveau gezet. In een interview van de drie kanshebbers worden in de krant van vandaag heel wat heikele punten naar voor gezet, waarbij het raden blijft wat er van zal geworden als hij of zij het straks voor het zeggen zal hebben (in de partij, voorlopig niet verder). Opvallend daarbij is dat de kandidaten het niet erg met Vlaanderen schijnen te hebben. Gwendolyn Rutten zegt zelfs dat ze de "V" van VLD niet nodig heeft om zich Vlaams te voelen. Van een zoon van superbelgicist Decroo moet Vlaanderen niet veel verwachten en Marino Keulen heeft, als voormalig Vlaams minister, al laten zien dat hij de heikele thema's (zoals dat van de opstandige burgemeesters in de faciliteitengemeenten) niet durfde aanpakken. Al dan niet open VLD heeft nooit uitgeblonken door Vlaamsgezindheid, maar integendeel dapper meegewerkt met de belgicisten. Denk maar aan het stemrecht voor vreemdelingen en de snel-Belg-wet. Mede daardoor kwam het, dat de partij drie (of was het vier?) keer op een rij een ferme verkiezingsnederlaag heeft moeten slikken. Ondanks dat, schijnt men nog steeds niet te beseffen waar het Vlaamse schoentje knelt. Willen ze nóg eens klop krijgen, misschien? Als er één zaak positief is aan de verkiezing van de nieuwe Open VLD-voorzitter/voorzitster, dan is het dat er drie kandidaten zijn. Op die manier breien ze geen vervolg aan de beschamende show van Groen! dat slechts één partijlid (en dan nog uit de tweede rij) vond, die kandidaat wou zijn. Of aan de wijze, waarop Gennez bij de socio's aan de macht (sic) kwam: na aanduiding door de vorige voorzitter die pas een electorale rammeling had gekregen. Enfin, zoals het er nu uitziet, zal Vlaanderen ook in de toekomst niet teveel kunnen rekenen op de erfgenamen van de Pest Voor Vlaanderen. Evenmin trouwens als op het CD&V van Marijanus Thyssen.
Nog niet zolang geleden vond de Franse kwaliteitskrant Le Monde dat de curator van het Belgische faillissement één van de kandidaten was om Europees President te worden. Waarom Van Rompuy daarbij hoorde, werd niet verteld (dat hoeven kwaliteitskranten blijkbaar niet te doen). Ondertussen heb ik zelf ontdekt waarom: niemand van de Europese regeringsleiders maakt betere haiku's dan de broer van ex-flamingant Eric. Luister maar: "Drie golven rollen samen de haven binnen het trio is thuis" Noteer, dat dit tweemaal na elkaar moet gezegd worden. Dat komt waarschijnlijk omdat vele Japanners (haiku komt uit Japan) al tot de derde leeftijd behoren en dus niet zo goed meer horen. Die drie golven slaan op de drie landen die elkaar zullen opvolgen in het voorzitterschap van de E.U. vanaf 01.01.2010. Dat thuiskomen heeft trouwens ook niet te maken met e.o.a. bereikt resultaat: ze moeten er alle drie nog aan beginnen. Alle gekheid op een stokje: grijze muis Van Rompuy zou zich beter eens meer zorgen maken over de golven binnen het koninkrijk België (eventueel met een haiku er bovenop). Uit een studie van het steunpunt Werk en Sociale Economie (WSE) blijkt nl dat Vlaanderen er op achteruit gaat in verhouding tot de meeste regio's binnen Europa. Vergeet de topregio. Dat is voor streken uit Scandinavië, Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië. Zelfs in het tweede peloton komen we niet (meer) voor. Daar vindt men vooral Britse en Duitse regio's plus enkele grootsteden (die wij niet hebben). Vlaanderen zit nu in de middenmoot, dat is net onder de limiet van Lissabon, VIA en andere soortgelijke initiatieven ten spijt. Als het een troost mag zijn: Brussel en Wallonië rijden nog net vóór de bezemwagen. Dat is in het peloton van de arme regio's uit Zuid-Spanje en Zuid-Italië. We moeten ons daar niet te veel over vergenoegen. Mede door dat armlastige Wallonië moet Vlaanderen nog steeds elk jaar 12 miljard euro afgeven, die het anders zou kunnen gebruiken om inderdaad een topregio te worden. Onze 50-plussers aan het werk houden zal weinig helpen als daar in het zuiden van het land niets tegenover staat. Vorige week was er nog het bericht, dat de burgemeester van de Henegouwse gemeente Châtelet (niet toevallig een PS-er en niet toevallig in de regio Charleroi) de controle op de werklozen aldaar heeft stopgezet, "omdat er toch geen werk is". Met een dergelijke mentaliteit kunnen de broertjes Dardenne nog veel sociaal bewogen films maken door gewoon maar naar buiten te stappen en de eigen buurt te filmen!
Naar aanleiding van het Vlaamse decreet, waarbij Vlaanderen zelf de inspectie gaat doen van de Franstalige scholen die het ook zelf subsidieert, zit het er bovenarms op. De francofonen schreeuwen moord en brand en de partijvoorzitters van alle Franstalige partijen (met uitzondering van het FN, maar die stelt driemaal niets voor in Wallonië) zijn nog eens bijeengekomen om een gemeenschappelijk strategie ter zake te bespreken. Ze gaan samen een klacht neerleggen bij het Grondwettelijk Hof, klacht die gedoemd is om afgewezen te worden. Om te beginnen gaat het om een materie op Vlaams grondgebied, worden de scholen door Vlaanderen financieel onderhouden (volgens vroegere Belgische akkoorden, waar de francofonen het er toen mee eens waren) én is het uitgerekend het Waalse gewest dat zich niet aan diezelfde Belgische wetten houdt door het enige Vlaamse schooltje op haar grondgebied niét te subisidiëren, alhoewel ook dat was afgesproken. Wat helemaal de deur zal dicht doen, is het feit dat de francofonen wél toelaten dat hun Franstalige basisscholen in de Oostkantons gecontroleerd worden door de Duitstaligen, maar dat het in Vlaanderen niet zou mogen. Van een hemeltergende discriminatie gesproken! Dit alles gezegd zijnde, moet me wel van de lever, dat ik mijn petje afneem voor het feit dat de francofone partijen, ondanks al hun interne disputen en tegenstellingen, toch bereid zijn hun voorzitters te laten samenkomen als er een gemeenschappelijk standpunt dient verdedigd te worden. Zie je dat in Vlaanderen al gebeuren? Op dat gebied kunnen we van onze communautaire tegenstrevers nog heel wat leren. Vlaanderen heeft natuurlijk meer partijen en die zijn ingedeeld in B(elgische) partijen (CD&V, SP.a, Open VLD en Groen) en V(laamse) partijen (VB, N-VA, LDD en SLP). Daartussen gaapt de afgrond. Vooral van CD&V, de partij die twee regeringen leidt, valt niet veel goeds te verwachten. De partij van "Marijanus" Thyssen zou zelfs vragende partij geweest zijn in het beschamende vierde belangenconflict, ingeroepen door die groep van drie man en een paardenkop die zich daar op 150 km van de Rand bevindt en dan nog Duits spreekt... En nu we toch over hypocrieten bezig zijn: het wordt hoog tijd dat Geert Bourgeois, Vlaams minister voor binnenlands bestuur, toerisme en de Vlaamse Rand zich wat minder druk zou maken over allerlei nevenverschijnselen en eens een duidelijk actie zou ondernemen tegen de nog altijd niet benoemde opstandige burgemeesters uit de Rand. Evenmin als doetje Marino Keulen vóór hem, blijkt hij - als Vlaams-nationalist, nota bene - het niet aan te durven die onruststokers af te zetten. Op die manier geeft hij een verkeerd teken aan zowel Vlaanderen als aan de francofonie. Na het geslaagde initiatief van zijn partijgenoot Van Dijck, die het amendement voor het Franstalige scholendecreet nam, is het meer dan Bourgois' beurt om ook eindelijk eens zijn steentje bij te dragen voor de ontvoogding van Vlaanderen waarvoor zijn partij zegt te zullen gaan.
Didier Reynders heeft de paleisrevolutie binnen "zijn" MR overleefd en mag blijven cumuleren tot de volgende federale verkiezingen. Dat de vos uit Luik het gehaald heeft, dankt hij in niet geringe mate aan de steun die hij kreeg van het FDF. Die heeft zich deze week nog eens extra in de kijker gespeeld. Het FDF is nl altijd meer een locale, Brusselse aangelegenheid geweest. Tot nu toe heeft de partij slechts één federale verkozene buiten Brussel (nl in Waals Brabant). Ze gaat nu vertegenwoordigers plaatsen in elke Waalse provincie en hoopt op die manier nóg meer invloed te krijgen binnen het blauwe MR. De doorsnee Waalse liberaal houdt echter niet zo veel van Brussel en ziet deze evolutie met lede ogen aan. Voor vele Walen is Brussel een ver-van-mijn-bed show. Ook i.v.m. het Vlaamse decreet waarbij Vlaanderen voortaan zelf de inspecties zal doen in de Franstalige basisscholen die het financiert, heeft bij het FDF veel kwaad bloed gezet. De Duitstaligen uit de Oostkantons mogen het wel*, de Vlamingen blijkbaar niet. Het FDF is nu voor de dag gekomen met de suggestie die Franstalige schooltjes te laten subsidiëren door het Waalse Gewest. Daar zal veel volk naar komen kijken! Ten eerste zou dat ongrondwettelijk zijn. Ten tweede hebben zowel het Brussels als het Waals gewest geen geld op overschot (integendeel, ze zullen een negatieve begroting hebben tot minstens 2015). Ten derde betaalt het Waalse gewest nu al geen cent aan het enige Vlaamse basisschooltje dat er op haar grondgebied ligt (in Komen) en ook dat is ongrondwettelijk. Nu weet ik wel dat de francofonen in dit land de wetten alleen maar denken te moeten naleven als het hun uitkomt, maar in de huidige situatie is het maar te hopen dat het Vlaamse heir stand zal houden.
* Zou het misschien als compensatie zijn voor die schoolinspecties, dat de Duitstalige deelregering nu een belangenconflict heeft ingeroepen voor Brussel-Halle/Vilvoorde?
Na de discussie en goedkeuring van de begroting voor 2010 en 2011 - voor zover er over een echte begroting kan gesproken worden - moest hetzelfde verhaal nog eens worden overgedaan in de senaat. Dat gebeurde niet door curator Van Rompuy zelf of door de nieuwe minister van Begroting Vanhengel, maar door staatssecretaris Wathelet Jr. Een bespreking in mineur, die nog extra kracht werd bijgezet door het feit dat er in het halfrond van de senaat uitgerekend twaalf (12!) aanwezigen waren, géén publiek en ook geen pers. Voor zover nog moet bewezen worden hoe nutteloos deze senaat geworden is, kan dit tellen. Bovenstaande hadden we het waarschijnlijk nooit te weten gekomen, mocht groene senator Lukas Vander Taelen, dezelfde die recentelijk nog de onveiligheid van Brussel in de media-aandacht had gebracht (wat kort daarop bevestigd werd door het Europees parlement!) het niet hebben uitgebracht. In een open brief aan curator Van Rompuy schrijft Vander Taelen voluit dat als hij (de premier) dan toch moet en wil besparen, hij best enkele relieken uit het oude België zou afschaffen, in de eerste plaats die nutteloze en dure senaat, maar ook de provincieraden. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een boontje zou hebben voor een groene politieker, maar ik moet zeggen dat Vander Taelen goed bezig is. Ikzelf schrijf al enkele jaren in deze rubriek dat die twee instellingen zich hebben overleefd. Tijdens de opeenvolgende staatshervormingen heeft men nl verschillende nieuwe instellingen gecreëerd en is men vergeten enkele oudere af te schaffen. Ik blijk trouwens helemaal niet meer alleen te staan met die visie. De officiële stelling van zowel de SP.a als die van het Vlaams Belang is identiek: afschaffen! Eén zwaluw maakt echter de lente niet. Vander Taelen heeft, zowel voor zijn verhaal over Brussel als dit over senaat en provincieraden, gesproken in eigen naam. Tot nu toe heeft hij daarmee geen bijval gekregen in de eigen partij, die nog zweert bij het ene unitaire België en daarvoor al enkele malen haar Vlaamse kiezers in hun hemd gezet. Het is nu aan nieuwe voorzitter Bezien om daar iets aan te doen. Het alternatief zal alleen maar een nieuwe afstraffing zijn bij de volgende verkiezingen. Tenslotte nog dit: In één adem raadt Vander Taelen curator Van Rompuy ook aan meteen eveneens de monarchie af te schaffen. Ook daar sta ik achter en met mij het gros van de V-partijen (denk ik toch). Ik zou echter al blij zijn, mocht er iets ondernomen worden i.v.m. de eerste twee punten, al was het maar om te laten zien, dat ook de staat in zijn eigen vlees wil snijden en de offers steeds niet moeten komen van Honoré Gepluimd.
Patrick Van Krunkelsven, senator voor de Open VLD heeft besloten de politiek de rug toe te keren. Hij heeft er klaarblijkelijk zijn bekomst van en dat siert hem. Er zijn er niet veel die de dag van vandaag zo'n goed betaald postje zo maar opgeven, al moet dat bij "de Krunkel" wel met een korreltje zout genomen worden. De man is gediplomeerd geneesheer én docent aan de universiteit van Leuven en zal dus het zout op zijn patatten wel blijven verdienen. Dat alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever dat Van Krunkelsven een erg bochtig parcours heeft afgelegd, in hoofdzaak op de linkerzijde van het politieke landschap. Begonnen bij de toenmalige Volksunie, is hij bij het Spirit van "verlichter" Bert Anciaux terecht gekomen. Dat was op de linkerflank van de ondertussen ter ziele gegane partij. Blijkbaar voelde hij er zich niet thuis, want - zoals heel wat ex- Volksunieërs (Tommelein, Gatz, Hermans e.a.) - besloot hij over te stappen naar de toenmalige VLD. Eigenlijk was de VLD zijn dada niet. Van Krunkelsven was een echte groene. De reden waarom hij toen niet naar Agalev overstapte, was gewoon uit opportunisme. In een onbewaakt ogenblik heeft hij dat trouwens zelf toegegeven: bij de groenen maakte hij toen weinig kans om gekozen te worden. Daarbij kwam dat Verhofstadt zijn liberale partij een forse ruk naar links liet maken, waarmee "de Krunkel" er toch zijn dada vond. De echte reden, waarom hij nu de politiek (niet de partij) verlaat is, omdat deze, na drie zware electorale nederlagen, verplicht is terug naar rechts te manoeuvreren. Links liberaal is geen mode meer, zie maar naar het SLP-partijtje van Lambert dat ook op sterven na dood is. In het huidige VLD-plaatje past Van Krunkelsven niet meer, vandaar zijn beslissing om er mee te kappen. Wie in de Open VLD ook blij zal zijn met het vertrek, zal ex-kamervoorzitter Herman Decroo wel zijn. Die had geen hoge pet op van mensen die in het parlement rondliepen als een soort clochard. Misschien komt er in Krunkel's plaats weer wel ene met hemd en das.
"It's my party and I cry if I want to", is de tekst van een oude successong. Dat "party" had daarin niets met politiek te maken, maar het zou de dag van vandaag goed van pas komen in heel wat politieke partijhoofdkwartieren. - Bij de SP.a zijn ze nog altijd niet bekomen van de heisa rond de benoemingen na de laatste regionale verkiezingen. Gennez mag dan al tijdelijk haar hoofd gered hebben, of het zo zal blijven is helemaal niet zeker. - Bij Open VLD zoekt men een nieuwe partijvoorzitter (m/v) De enige kandidate tot nu toe is ene Gwendolyn (!) Rutten, nobele onbekende voor de publieke opinie. Misschien, heel misschien krijgt ze de concurrentie van Vlaams oud-minister Marino Keulen en dan kan het even spannend worden. Slechts één zaak is zeker: Verhofstadt wordt het niet. Hijzelf ziet het niet zitten in het kader van zijn plannen voor Europa, dat hij gaat redden. Anderzijds is men in de blauwe basis wát blij dat de meester cabrioleur uit het binnenlandse zicht verdwijnt. Met elke week een nieuwe kritiek op een zoveelste slechtgemaakte wet uit één van zijn regeringen (de laatste was die van het rookverbod), wil de partij liefst zo weinig mogelijk herinnerd worden aan de weinig fraaie strapatsen van haar Gents wonderkind. Merkwaardig is, dat SP.a en Open VLD beiden een voor hen belangrijk congres gepland hebben op 5 december, uitgerekend de vooravond van Sinterklaas. Wordt daarvan misschien iets verwacht of denkt men er aan dan elkaar de zwarte piet door te schuiven? - Bij Groen! is het al niet veel beter. Daar hebben ze uitgerekend nog één kandidaat waarvoor ze mogen stemmen. Erger nog: voor de functie van de twee ondervoorzitters is er tot nu toe ook maar één (1!) kandidaat. Zelfs voor ex-stalinisten die wat gewend zijn, moet dat toch even slikken zijn. Niet dringen, aub! - Bij LDD is er geen ruzie aan de top, maar in de onderste gelederen. Deze partij, die zeker niet van stalinistische praktijken kan verdacht worden, is wel een tabula rasa aan het maken van enkele van haar afdelingen, o.a. in Limburg en Mechelen, maar misschien ook in Antwerpen, waar woelwater Jurgen Verstrepen de boter gegeten heeft. - Tenslotte blijft ook het Vlaams Belang niet gespeend van enige beroering onder de militanten. Voorzitter Valkeniers haalde gisteren zijn slag niet thuis, toen hij Marie-Rose Morel tot ondervoorzitter van de partij wou bombarderen. De oude VB-krokodillen moeten stilaan wel gaan beseffen, dat de achterban niet álles blijft slikken wat zij onder elkaar beslissen . Zo iets heet democratie. - Ik zou het bijna vergeten, maar ook over de taalgrens is er een partij met de nodige interne strubbelingen, het MR nl. Daar is een openlijke oorlog aan de gang tussen de groep rond de Michels en die van Reynders. Groep één verwijt de grijze bles uit Luik dat hij dictatoriaal bezig is en dat de jobs van voorzitter, vice-premier en minister (van géén financiën) beter wat verdeeld zouden worden. Michel en zoon worden gesteund door het MCC van Gerard Duprez (zeg maar, de ex-chrétiens) en de echte Walen, terwijl Reynders de volle steun krijgt van de Vlaamshaters van het FDF en het Herrenvolk uit de Vlaamse Rand. Dit laatste is een bedenkelijke zaak, ook voor Vlaanderen, want het zou kunnen betekenen dat de oplossing voor de splitsing van B-H/V daardoor nog iets moeilijker zal worden. Enfin, tegen Sinterklaas hebben we waarschijnlijk enkele verrassingen ("surprises", zeggen de Hollanders). We zullen ons schoentje maar klaarzetten.
