Uitgerekend de dag nadat Patrick Van Krunkelsven aankondigde uit de politiek te zullen stappen, werd de man beschuldigd van stalking. Officieel zijn er bij Justitie twee klachten tegen hem binnengekomen, maar het zou om meer kunnen gaan. Dit is althans wat het weekblad Knack al een hele poos beweert. De vitrioolschrijver van dienst bij Knack, Koen Meulenaere, doet er geen doekjes om en noemt Van Krunkelsven "kabouter Drift uit Laakdal". De "Krunkel", weduwnaar en vader van vier mannelijke pubers, zou al menig ex-liefje hebben gehad en zijn stalking zou veel meer geweest zijn dan wat telefoontjes en/of sms-jes. Het zou wel degelijk zijn gegaan om partnergeweld en ongecontroleerde aanvallen van woede en razernij... Onnodig te zeggen, dat de Open VLD erg verveeld zit met deze zaak. Uitgerekend in de periode van de grote "Wie wordt de nieuwe voorzitter"-show, gebeurt dit. Daarbij komt nog, dat Van Krunkelsven zegt niet meteen ontslag te zullen nemen als liberaal senator. Hij wil eerst "nog enkele zaken" afhandelen. Vlak na de aankondiging van zijn vertrek en nog vóór het stalkingsverhaal publiek ging, had Guy Verhofstadt nog gezegd er spijt van te hebben dat Van Krunkelsven vertrok en dat hij (Verhofstadt) hoopte op hem nog te kunnen rekenen voor enkele van zijn ethische plannen. De Krunkel was nl ook betrokken partij in het maken de meeste ethische wetten die paars-groen en paars door het parlement hebben gejaagd (i.v.m. abortus, euthanasie, de holebi-wetten, het vereenvoudigen van de echtscheidingen e.a.). In het licht van de huidige gebeurtenissen, kan men alleen maar de wenkbrauwen fronsen, met de vraag wat zo'n man aan ethiek bijbrengt. Misschien is de hele affaire, die in zijn eigen Laakdal wel beter bekend zal zijn, er mede de oorzaak van dat Van Krunkelsven er de laatste gemeenteraadsverkiezingen verloren heeft en er zijn plaats als burgemeester kwijtspeelde. Kortom, niets is zoals het schijnt en daarmee zit de partij van het "ethisch reveil" aan zijn volgende beschamende vertoning. Na de klachten bij Justitie is het vrij duidelijk, dat de verhalen in Knack wel grotendeels zullen kloppen. In een debat bij Phara tussen Van Krunkelsven en Rik Van Cauwelaert, Knack's hoofdredacteur, zat het er trouwens bijna bovenarms op. Jammer, dat ik dat gemist heb (en ik heb nog geen rode knop om het te herbekijken)!
De Open VLD heeft nu dus drie kandidaten voor de job van partijvoorzitter en doet er alles aan om van die verkiezing een soort mediashow te maken. Nu de partij de volgende vijf jaar waarschijnlijk niet meer mee zal spelen in de Vlaamse regering, wordt alles op een herpakking op federaal niveau gezet. In een interview van de drie kanshebbers worden in de krant van vandaag heel wat heikele punten naar voor gezet, waarbij het raden blijft wat er van zal geworden als hij of zij het straks voor het zeggen zal hebben (in de partij, voorlopig niet verder). Opvallend daarbij is dat de kandidaten het niet erg met Vlaanderen schijnen te hebben. Gwendolyn Rutten zegt zelfs dat ze de "V" van VLD niet nodig heeft om zich Vlaams te voelen. Van een zoon van superbelgicist Decroo moet Vlaanderen niet veel verwachten en Marino Keulen heeft, als voormalig Vlaams minister, al laten zien dat hij de heikele thema's (zoals dat van de opstandige burgemeesters in de faciliteitengemeenten) niet durfde aanpakken. Al dan niet open VLD heeft nooit uitgeblonken door Vlaamsgezindheid, maar integendeel dapper meegewerkt met de belgicisten. Denk maar aan het stemrecht voor vreemdelingen en de snel-Belg-wet. Mede daardoor kwam het, dat de partij drie (of was het vier?) keer op een rij een ferme verkiezingsnederlaag heeft moeten slikken. Ondanks dat, schijnt men nog steeds niet te beseffen waar het Vlaamse schoentje knelt. Willen ze nóg eens klop krijgen, misschien? Als er één zaak positief is aan de verkiezing van de nieuwe Open VLD-voorzitter/voorzitster, dan is het dat er drie kandidaten zijn. Op die manier breien ze geen vervolg aan de beschamende show van Groen! dat slechts één partijlid (en dan nog uit de tweede rij) vond, die kandidaat wou zijn. Of aan de wijze, waarop Gennez bij de socio's aan de macht (sic) kwam: na aanduiding door de vorige voorzitter die pas een electorale rammeling had gekregen. Enfin, zoals het er nu uitziet, zal Vlaanderen ook in de toekomst niet teveel kunnen rekenen op de erfgenamen van de Pest Voor Vlaanderen. Evenmin trouwens als op het CD&V van Marijanus Thyssen.
Nog niet zolang geleden vond de Franse kwaliteitskrant Le Monde dat de curator van het Belgische faillissement één van de kandidaten was om Europees President te worden. Waarom Van Rompuy daarbij hoorde, werd niet verteld (dat hoeven kwaliteitskranten blijkbaar niet te doen). Ondertussen heb ik zelf ontdekt waarom: niemand van de Europese regeringsleiders maakt betere haiku's dan de broer van ex-flamingant Eric. Luister maar: "Drie golven rollen samen de haven binnen het trio is thuis" Noteer, dat dit tweemaal na elkaar moet gezegd worden. Dat komt waarschijnlijk omdat vele Japanners (haiku komt uit Japan) al tot de derde leeftijd behoren en dus niet zo goed meer horen. Die drie golven slaan op de drie landen die elkaar zullen opvolgen in het voorzitterschap van de E.U. vanaf 01.01.2010. Dat thuiskomen heeft trouwens ook niet te maken met e.o.a. bereikt resultaat: ze moeten er alle drie nog aan beginnen. Alle gekheid op een stokje: grijze muis Van Rompuy zou zich beter eens meer zorgen maken over de golven binnen het koninkrijk België (eventueel met een haiku er bovenop). Uit een studie van het steunpunt Werk en Sociale Economie (WSE) blijkt nl dat Vlaanderen er op achteruit gaat in verhouding tot de meeste regio's binnen Europa. Vergeet de topregio. Dat is voor streken uit Scandinavië, Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië. Zelfs in het tweede peloton komen we niet (meer) voor. Daar vindt men vooral Britse en Duitse regio's plus enkele grootsteden (die wij niet hebben). Vlaanderen zit nu in de middenmoot, dat is net onder de limiet van Lissabon, VIA en andere soortgelijke initiatieven ten spijt. Als het een troost mag zijn: Brussel en Wallonië rijden nog net vóór de bezemwagen. Dat is in het peloton van de arme regio's uit Zuid-Spanje en Zuid-Italië. We moeten ons daar niet te veel over vergenoegen. Mede door dat armlastige Wallonië moet Vlaanderen nog steeds elk jaar 12 miljard euro afgeven, die het anders zou kunnen gebruiken om inderdaad een topregio te worden. Onze 50-plussers aan het werk houden zal weinig helpen als daar in het zuiden van het land niets tegenover staat. Vorige week was er nog het bericht, dat de burgemeester van de Henegouwse gemeente Châtelet (niet toevallig een PS-er en niet toevallig in de regio Charleroi) de controle op de werklozen aldaar heeft stopgezet, "omdat er toch geen werk is". Met een dergelijke mentaliteit kunnen de broertjes Dardenne nog veel sociaal bewogen films maken door gewoon maar naar buiten te stappen en de eigen buurt te filmen!
Naar aanleiding van het Vlaamse decreet, waarbij Vlaanderen zelf de inspectie gaat doen van de Franstalige scholen die het ook zelf subsidieert, zit het er bovenarms op. De francofonen schreeuwen moord en brand en de partijvoorzitters van alle Franstalige partijen (met uitzondering van het FN, maar die stelt driemaal niets voor in Wallonië) zijn nog eens bijeengekomen om een gemeenschappelijk strategie ter zake te bespreken. Ze gaan samen een klacht neerleggen bij het Grondwettelijk Hof, klacht die gedoemd is om afgewezen te worden. Om te beginnen gaat het om een materie op Vlaams grondgebied, worden de scholen door Vlaanderen financieel onderhouden (volgens vroegere Belgische akkoorden, waar de francofonen het er toen mee eens waren) én is het uitgerekend het Waalse gewest dat zich niet aan diezelfde Belgische wetten houdt door het enige Vlaamse schooltje op haar grondgebied niét te subisidiëren, alhoewel ook dat was afgesproken. Wat helemaal de deur zal dicht doen, is het feit dat de francofonen wél toelaten dat hun Franstalige basisscholen in de Oostkantons gecontroleerd worden door de Duitstaligen, maar dat het in Vlaanderen niet zou mogen. Van een hemeltergende discriminatie gesproken! Dit alles gezegd zijnde, moet me wel van de lever, dat ik mijn petje afneem voor het feit dat de francofone partijen, ondanks al hun interne disputen en tegenstellingen, toch bereid zijn hun voorzitters te laten samenkomen als er een gemeenschappelijk standpunt dient verdedigd te worden. Zie je dat in Vlaanderen al gebeuren? Op dat gebied kunnen we van onze communautaire tegenstrevers nog heel wat leren. Vlaanderen heeft natuurlijk meer partijen en die zijn ingedeeld in B(elgische) partijen (CD&V, SP.a, Open VLD en Groen) en V(laamse) partijen (VB, N-VA, LDD en SLP). Daartussen gaapt de afgrond. Vooral van CD&V, de partij die twee regeringen leidt, valt niet veel goeds te verwachten. De partij van "Marijanus" Thyssen zou zelfs vragende partij geweest zijn in het beschamende vierde belangenconflict, ingeroepen door die groep van drie man en een paardenkop die zich daar op 150 km van de Rand bevindt en dan nog Duits spreekt... En nu we toch over hypocrieten bezig zijn: het wordt hoog tijd dat Geert Bourgeois, Vlaams minister voor binnenlands bestuur, toerisme en de Vlaamse Rand zich wat minder druk zou maken over allerlei nevenverschijnselen en eens een duidelijk actie zou ondernemen tegen de nog altijd niet benoemde opstandige burgemeesters uit de Rand. Evenmin als doetje Marino Keulen vóór hem, blijkt hij - als Vlaams-nationalist, nota bene - het niet aan te durven die onruststokers af te zetten. Op die manier geeft hij een verkeerd teken aan zowel Vlaanderen als aan de francofonie. Na het geslaagde initiatief van zijn partijgenoot Van Dijck, die het amendement voor het Franstalige scholendecreet nam, is het meer dan Bourgois' beurt om ook eindelijk eens zijn steentje bij te dragen voor de ontvoogding van Vlaanderen waarvoor zijn partij zegt te zullen gaan.
Didier Reynders heeft de paleisrevolutie binnen "zijn" MR overleefd en mag blijven cumuleren tot de volgende federale verkiezingen. Dat de vos uit Luik het gehaald heeft, dankt hij in niet geringe mate aan de steun die hij kreeg van het FDF. Die heeft zich deze week nog eens extra in de kijker gespeeld. Het FDF is nl altijd meer een locale, Brusselse aangelegenheid geweest. Tot nu toe heeft de partij slechts één federale verkozene buiten Brussel (nl in Waals Brabant). Ze gaat nu vertegenwoordigers plaatsen in elke Waalse provincie en hoopt op die manier nóg meer invloed te krijgen binnen het blauwe MR. De doorsnee Waalse liberaal houdt echter niet zo veel van Brussel en ziet deze evolutie met lede ogen aan. Voor vele Walen is Brussel een ver-van-mijn-bed show. Ook i.v.m. het Vlaamse decreet waarbij Vlaanderen voortaan zelf de inspecties zal doen in de Franstalige basisscholen die het financiert, heeft bij het FDF veel kwaad bloed gezet. De Duitstaligen uit de Oostkantons mogen het wel*, de Vlamingen blijkbaar niet. Het FDF is nu voor de dag gekomen met de suggestie die Franstalige schooltjes te laten subsidiëren door het Waalse Gewest. Daar zal veel volk naar komen kijken! Ten eerste zou dat ongrondwettelijk zijn. Ten tweede hebben zowel het Brussels als het Waals gewest geen geld op overschot (integendeel, ze zullen een negatieve begroting hebben tot minstens 2015). Ten derde betaalt het Waalse gewest nu al geen cent aan het enige Vlaamse basisschooltje dat er op haar grondgebied ligt (in Komen) en ook dat is ongrondwettelijk. Nu weet ik wel dat de francofonen in dit land de wetten alleen maar denken te moeten naleven als het hun uitkomt, maar in de huidige situatie is het maar te hopen dat het Vlaamse heir stand zal houden.
* Zou het misschien als compensatie zijn voor die schoolinspecties, dat de Duitstalige deelregering nu een belangenconflict heeft ingeroepen voor Brussel-Halle/Vilvoorde?
Na de discussie en goedkeuring van de begroting voor 2010 en 2011 - voor zover er over een echte begroting kan gesproken worden - moest hetzelfde verhaal nog eens worden overgedaan in de senaat. Dat gebeurde niet door curator Van Rompuy zelf of door de nieuwe minister van Begroting Vanhengel, maar door staatssecretaris Wathelet Jr. Een bespreking in mineur, die nog extra kracht werd bijgezet door het feit dat er in het halfrond van de senaat uitgerekend twaalf (12!) aanwezigen waren, géén publiek en ook geen pers. Voor zover nog moet bewezen worden hoe nutteloos deze senaat geworden is, kan dit tellen. Bovenstaande hadden we het waarschijnlijk nooit te weten gekomen, mocht groene senator Lukas Vander Taelen, dezelfde die recentelijk nog de onveiligheid van Brussel in de media-aandacht had gebracht (wat kort daarop bevestigd werd door het Europees parlement!) het niet hebben uitgebracht. In een open brief aan curator Van Rompuy schrijft Vander Taelen voluit dat als hij (de premier) dan toch moet en wil besparen, hij best enkele relieken uit het oude België zou afschaffen, in de eerste plaats die nutteloze en dure senaat, maar ook de provincieraden. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een boontje zou hebben voor een groene politieker, maar ik moet zeggen dat Vander Taelen goed bezig is. Ikzelf schrijf al enkele jaren in deze rubriek dat die twee instellingen zich hebben overleefd. Tijdens de opeenvolgende staatshervormingen heeft men nl verschillende nieuwe instellingen gecreëerd en is men vergeten enkele oudere af te schaffen. Ik blijk trouwens helemaal niet meer alleen te staan met die visie. De officiële stelling van zowel de SP.a als die van het Vlaams Belang is identiek: afschaffen! Eén zwaluw maakt echter de lente niet. Vander Taelen heeft, zowel voor zijn verhaal over Brussel als dit over senaat en provincieraden, gesproken in eigen naam. Tot nu toe heeft hij daarmee geen bijval gekregen in de eigen partij, die nog zweert bij het ene unitaire België en daarvoor al enkele malen haar Vlaamse kiezers in hun hemd gezet. Het is nu aan nieuwe voorzitter Bezien om daar iets aan te doen. Het alternatief zal alleen maar een nieuwe afstraffing zijn bij de volgende verkiezingen. Tenslotte nog dit: In één adem raadt Vander Taelen curator Van Rompuy ook aan meteen eveneens de monarchie af te schaffen. Ook daar sta ik achter en met mij het gros van de V-partijen (denk ik toch). Ik zou echter al blij zijn, mocht er iets ondernomen worden i.v.m. de eerste twee punten, al was het maar om te laten zien, dat ook de staat in zijn eigen vlees wil snijden en de offers steeds niet moeten komen van Honoré Gepluimd.
Patrick Van Krunkelsven, senator voor de Open VLD heeft besloten de politiek de rug toe te keren. Hij heeft er klaarblijkelijk zijn bekomst van en dat siert hem. Er zijn er niet veel die de dag van vandaag zo'n goed betaald postje zo maar opgeven, al moet dat bij "de Krunkel" wel met een korreltje zout genomen worden. De man is gediplomeerd geneesheer én docent aan de universiteit van Leuven en zal dus het zout op zijn patatten wel blijven verdienen. Dat alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever dat Van Krunkelsven een erg bochtig parcours heeft afgelegd, in hoofdzaak op de linkerzijde van het politieke landschap. Begonnen bij de toenmalige Volksunie, is hij bij het Spirit van "verlichter" Bert Anciaux terecht gekomen. Dat was op de linkerflank van de ondertussen ter ziele gegane partij. Blijkbaar voelde hij er zich niet thuis, want - zoals heel wat ex- Volksunieërs (Tommelein, Gatz, Hermans e.a.) - besloot hij over te stappen naar de toenmalige VLD. Eigenlijk was de VLD zijn dada niet. Van Krunkelsven was een echte groene. De reden waarom hij toen niet naar Agalev overstapte, was gewoon uit opportunisme. In een onbewaakt ogenblik heeft hij dat trouwens zelf toegegeven: bij de groenen maakte hij toen weinig kans om gekozen te worden. Daarbij kwam dat Verhofstadt zijn liberale partij een forse ruk naar links liet maken, waarmee "de Krunkel" er toch zijn dada vond. De echte reden, waarom hij nu de politiek (niet de partij) verlaat is, omdat deze, na drie zware electorale nederlagen, verplicht is terug naar rechts te manoeuvreren. Links liberaal is geen mode meer, zie maar naar het SLP-partijtje van Lambert dat ook op sterven na dood is. In het huidige VLD-plaatje past Van Krunkelsven niet meer, vandaar zijn beslissing om er mee te kappen. Wie in de Open VLD ook blij zal zijn met het vertrek, zal ex-kamervoorzitter Herman Decroo wel zijn. Die had geen hoge pet op van mensen die in het parlement rondliepen als een soort clochard. Misschien komt er in Krunkel's plaats weer wel ene met hemd en das.
"It's my party and I cry if I want to", is de tekst van een oude successong. Dat "party" had daarin niets met politiek te maken, maar het zou de dag van vandaag goed van pas komen in heel wat politieke partijhoofdkwartieren. - Bij de SP.a zijn ze nog altijd niet bekomen van de heisa rond de benoemingen na de laatste regionale verkiezingen. Gennez mag dan al tijdelijk haar hoofd gered hebben, of het zo zal blijven is helemaal niet zeker. - Bij Open VLD zoekt men een nieuwe partijvoorzitter (m/v) De enige kandidate tot nu toe is ene Gwendolyn (!) Rutten, nobele onbekende voor de publieke opinie. Misschien, heel misschien krijgt ze de concurrentie van Vlaams oud-minister Marino Keulen en dan kan het even spannend worden. Slechts één zaak is zeker: Verhofstadt wordt het niet. Hijzelf ziet het niet zitten in het kader van zijn plannen voor Europa, dat hij gaat redden. Anderzijds is men in de blauwe basis wát blij dat de meester cabrioleur uit het binnenlandse zicht verdwijnt. Met elke week een nieuwe kritiek op een zoveelste slechtgemaakte wet uit één van zijn regeringen (de laatste was die van het rookverbod), wil de partij liefst zo weinig mogelijk herinnerd worden aan de weinig fraaie strapatsen van haar Gents wonderkind. Merkwaardig is, dat SP.a en Open VLD beiden een voor hen belangrijk congres gepland hebben op 5 december, uitgerekend de vooravond van Sinterklaas. Wordt daarvan misschien iets verwacht of denkt men er aan dan elkaar de zwarte piet door te schuiven? - Bij Groen! is het al niet veel beter. Daar hebben ze uitgerekend nog één kandidaat waarvoor ze mogen stemmen. Erger nog: voor de functie van de twee ondervoorzitters is er tot nu toe ook maar één (1!) kandidaat. Zelfs voor ex-stalinisten die wat gewend zijn, moet dat toch even slikken zijn. Niet dringen, aub! - Bij LDD is er geen ruzie aan de top, maar in de onderste gelederen. Deze partij, die zeker niet van stalinistische praktijken kan verdacht worden, is wel een tabula rasa aan het maken van enkele van haar afdelingen, o.a. in Limburg en Mechelen, maar misschien ook in Antwerpen, waar woelwater Jurgen Verstrepen de boter gegeten heeft. - Tenslotte blijft ook het Vlaams Belang niet gespeend van enige beroering onder de militanten. Voorzitter Valkeniers haalde gisteren zijn slag niet thuis, toen hij Marie-Rose Morel tot ondervoorzitter van de partij wou bombarderen. De oude VB-krokodillen moeten stilaan wel gaan beseffen, dat de achterban niet álles blijft slikken wat zij onder elkaar beslissen . Zo iets heet democratie. - Ik zou het bijna vergeten, maar ook over de taalgrens is er een partij met de nodige interne strubbelingen, het MR nl. Daar is een openlijke oorlog aan de gang tussen de groep rond de Michels en die van Reynders. Groep één verwijt de grijze bles uit Luik dat hij dictatoriaal bezig is en dat de jobs van voorzitter, vice-premier en minister (van géén financiën) beter wat verdeeld zouden worden. Michel en zoon worden gesteund door het MCC van Gerard Duprez (zeg maar, de ex-chrétiens) en de echte Walen, terwijl Reynders de volle steun krijgt van de Vlaamshaters van het FDF en het Herrenvolk uit de Vlaamse Rand. Dit laatste is een bedenkelijke zaak, ook voor Vlaanderen, want het zou kunnen betekenen dat de oplossing voor de splitsing van B-H/V daardoor nog iets moeilijker zal worden. Enfin, tegen Sinterklaas hebben we waarschijnlijk enkele verrassingen ("surprises", zeggen de Hollanders). We zullen ons schoentje maar klaarzetten.
Na een paar opinieartikels heeft de Leuvense politicoloog Bart Maddens nu ook een boek* geschreven over zijn theorie met betrekking tot de communautaire problemen. Maddens was er al achter gekomen, dat het steeds de Vlamingen zijn geweest die vragende partij zijn in dit land en dat het ook steeds diezelfde Vlamingen zijn die telkens het gelag hebben mogen betalen. Een soort uitzondering was het Lambermont akkoord, waarbij de Walen vragende partij waren en de Vlaamse regio er (ook) een pak geld aan heeft overgehouden. Met wat goede wil, kan men zeggen dat dit de uitzondering was die de regel bevestigt. Nu de nationale politiek weer naar een "onderhandelde oplossing" wil voor het probleem van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, weet men reeds op voorhand dat van de Vlamingen weer toegevingen zullen gevraagd worden. Nota bene: om een onwettelijke situatie, bevestigd door de Raad van State, op te lossen. Als dit niét gebeurt, dan zullen de volgende verkiezingen, die van 2011, nl onwettig zijn. Democratie op zijn Belgisch... De Maddens-doctrine wil, dat Vlaanderen niets meer vraagt ("On n'est demandeur de rien", om het nog eens in de taal van de tegenstrevers te zeggen) en gewoon wacht tot de francofonen zelf met vragen afkomen. Ondertussen moet de Vlaamse regering wel alles uit de kast halen om zijn gelijk te krijgen en dit in overeenstemming met de bestaande Belgische wetten. Dat laatste is wat er nu gebeurd is met het Vlaams decreet dat zegt dat Vlaanderen het recht heeft het Franstalig onderwijs in zijn eigen regio te kunnen inspecteren. Het kabaal dat de francofonen hierover maken, is helemaal naast de zaak. Ook bij het Grondwettelijk Hof, waar naartoe ze nu willen stappen, zullen ze nul op het rekest krijgen. Hierbij dient trouwens te worden aangestipt, dat bij eenzelfde situatie in de Duitstalige kantons de francofonen wél akkoord gegaan zijn om diezelfde Franstalige scholen daar te laten inspecteren door de Duitstalige gewestregering. Waarbij in feite wordt gesteld, dat Vlamingen in dit land voor de francofonen geen tweede- maar derderangsburgers zijn. Van een Herrenvolk gesproken! Zoals ik in mijn blog van 20 dezer reeds vermeldde, is de kans groot dat Vlaanderen voor een tweede keer een belangenconflict zal inroepen, mocht minister Milquet vasthouden aan haar nieuw federaal wetsvoorstel, waarbij 50-plussers opnieuw (en dit voor de tweede keer) gediscrimineerd zouden worden. Ook dat behoort tot de Maddens-doctrine en zal waarschijnlijk nog meer dan eens worden bovengehaald. Met de N-VA in de Vlaamse regering, kan deze niets anders dan Maddens' theorieën toepassen. Ze zijn de logica zelf. De vraag is, hoelang het zal blijven duren, dat het CD&V van de Vlaamse regering het met de francofonen collaborerende CD&V van de federale regering zal kunnen blijven uitdagen...
* Maddens' boek: "Omfloerst separatisme?" is verkrijgbaar bij Pelckmans, Kapellen (176 blz, 15,5 euro).
Het blijft onwezenlijk stil rond de aan de gang zijnde regularisatie van zgz "asielzoekers". Als men bv leest dat die asielzoekers artsen en tandartsen lastig vallen, waarbij enige agressiviteit niet geschuwd wordt, dan kan men denken wat voor truken er nog allemaal niet te voorschijn zullen getoverd worden tot 15 december. Wees ervan overtuigd, dat er achter de schermen aan honderd per uur wordt gewerkt om ervoor te zorgen dat we er een leger nieuwe landgenoten zullen bij krijgen. De daarvoor opgerichte ngo's, advocatenbureaus en andere schimmige organisaties van het type Vluchtelingenwerk Vlaanderen (met de al even grijze zuurkijker Pieter De Gryse) hebben teveel belangen om deze keer niet het onderste uit de kan te halen en de prachtige voorzet van de regering Van Rompuy in het lege (c'est le cas de le dire) Belgische doel te koppen. Volgens het nieuwste boek van Deckerken ("Hoofddoek of Blinddoek") zou het hele immigratiebeleid ons land meer dan 7 miljard per jaar kosten. Nu kan Deckerken soms wel eens overdrijven, maar in dit geval zal hij er wel niet zover naast zitten. In Nederland, waar dergelijke gegevens wél goed worden nagetrokken (én gepubliceerd), zit men al over de 12 miljard. Dat alles zou niet zo erg zijn, mocht ons land in weelde baden, maar dat is nu juist niét het geval. Het getal van 100.000 personen die beroep doen op het leefloon, is bijna bereikt. De armoede treft nu zelfs ook al werkende mensen. Dat wordt gemeld door verschillende OCMW's. Bijna 75.000 gezinnen krijgen al energie van een sociale leverancier. 70.000 mensen hebben een schuldbemiddelingsdossier lopen. En deze cijfers zijn alleen voor Vlaanderen. België heeft geen geld meer over om zijn eigen mensen een menswaardig bestaan te geven, om zijn leger te onderhouden, om zijn brandweer te hervormen, maar wél om een steeds groeiende stroom van meestal illegale gelukszoekers te ontvangen en te pamperen. En dat alles terwijl aan de andere kant de afgrond wenkt, in de vorm van een jaarlijks gat van 25 miljard euro. Een schuld die door curator Van Rompuy en kompanen wordt doorgeschoven naar de volgende regering en misschien wel naar de volgende generatie. Het adagium "regeren is vooruitzien" is waarschijnlijk bedoeld voor de export...
In mijn blog van eergisteren ("Het federale onvermogen") heb ik pas nog gesteld dat Vlaanderen tot nu toe slechts één (1!) keer een belangenconflict heeft ingeroepen en in feite nog niet eens om een echt communautair probleem, nl het duurder maken van het in dienst houden van 50-plussers door de federale regering (iets wat in Vlaanderen wel actueler is dan in Wallonië). Anderzijds hebben de francofonen al een hele sloot belangenconflicten ingeroepen. Om de haverklap gebeurde dat al. Denk maar aan de afschaffing van de radio en Tv-taks (die in Wallonië nog bestaat), aan de Zorgverzekering (die in Wallonië niet bestaat) en nog van die dingen. Het "catenaccio" tegen B-H/V spant wel de kroon, maar er zijn er nog andere. Zo is er door de Franstaligen ook al drie keer een belangenconflict ingeroepen tegen het voornemen van de Vlaamse regering om de Franstalige scholen in de Vlaamse Rand te onderwerpen aan de Vlaamse schoolinspectie. Dit lijkt de natuurlijkste zaak van de wereld: Vlaanderen subsidieert enkele Franstalige basisscholen in de Rand en moet dan ook het recht hebben te controleren of dat Vlaamse geld wel goed besteed wordt. Zeker als men weet, dat het Franstalige onderwijs in België mede tot de slechtsten van heel Europa behoort, is het logisch dat daarover twijfels waren en zijn. Toen het derde belangenconflict tegen deze Vlaamse eis was afgelopen, heeft het Vlaamse parlement eindelijk zijn tanden eens getoond en het decreet op dat faciliteitenonderwijs dievelings goedgekeurd. Normaal zou er nl een vierde aanvraag tegen dit decreet komen, deze keer van het Brusselse parlement, maar dat gaat nu niet meer. Marie Dominique Simonet (CdH), minister van het Brusselse Leerplichtenonderwijs, heeft daar al verontwaardigd op gereageerd. Ze zegt, dat ze de Franse Gemeenschap nu zal vragen naar het Grondwettelijk Hof te stappen. En zo kabbelen de comunautaire problemen hier maar verder en doen de francofonen telkens maar uitschijnen, dat het allemaal de schuld is van de Vlamingen. In werkelijkheid zijn zij het die de dialoog niet wensen aan te gaan en zich verschansen in hun negentiende-eeuwse mentaliteit van het Franse Herrenvolk. Vergeten we tenslotte niet, dat er ook enkele Vlaamse basisschooltjes zijn aan de andere kant van de taalgrens, maar dat Wallonië daarvoor nooit één cent subsidie heeft gegeven. In strijd met de wet, is Vlaanderen daar (o.m. in Komen) verplicht zelf financieel bij te springen. Van hypocrisie gesproken!
Voor curator Van Rompuy blijkt alles goed te lopen. Tout va très bien. Dat is wat men althans zou kunnen opmaken uit het feit dat hij nu heel Europa aan het afdweilen is om zijn voorzitterschap van de E.U. (vanaf volgend jaar juli, aub) voor te bereiden. Wat hij zijn buitenlandse collega's over België gaat vertellen, zal hij ons wel niet laten weten. Misschien iets over zijn "rustige vastheid". Ondertussen is er in zijn België heel wat mis aan te lopen. Zo blijkt er nog steeds helemaal geen werk gemaakt te zijn van de informatica bij Justitie. Dat hele project, dat reeds zo'n miljoen euro heeft gekost, werd stopgezet onder Onkelinx en ligt daar bijna dood en begraven. Op Justitie werkt men nog steeds zoals in de tijd van Napoleon. Op zijn "Jan boerefluitjes", zoals ze dat zo mooi zeggen in Holland. Wat ook in de ijskast is gezet, is de hervorming van de brandweer. Die zou hervormd worden zoals de politie, maar daarvan komt voorlopig niets van in huis. Het kostenplaatje staat daar op 200 miljoen en die heeft men niet. Dat geld zal men wel moeten uitgeven als straks de eindrekening zal gemaakt worden van de regularisatiegolf. Daarvoor blijkt deze regering wél geld te hebben, niet voor de eigen brandweer of het leger... Waar de organisatie wél werkt, is in Brussel. Raar, maar waar. De brandweer is daar nl de enige organisatie die het hele grondgebied van het hoofdstedelijk gewest bestrijkt. Dat zou men daar ook met de andere instellingen, zoals bv de politie, kunnen doen, maar dat schijnt dan weer niét te lukken. Ondertussen is Brussel zo goed als failliet. Dat werd zopas nog meegedeeld door de plaatselijke minister van Begroting, Vanraes (die trouwens onberispelijk Nederlands spreekt; als het goed is, zeggen we het ook). Brussel krijgt trouwens steeds meer het imago van een onveilige stad. Na de biecht van "groene" Van der Taelen, drong dit zelfs door tot in het Europese parlement, waarvan enkele leden al werden overvallen, in elkaar geslagen en beroofd! In Vlaanderen is het al niet veel beter. Na het Antwerpse referendum is het duidelijk geworden dat Nimby een factor is waarmee men in de toekomst steeds meer rekening zal moeten houden. Buiten het blokkeren van de Oosterweel-verbinding zit Antwerpen (en met haar heel Vlaanderen) ook nog met de problemen van de IJzeren Rijn en de Scheldeverdieping. Zoals we nu bezig zijn, wordt de stad straks "Antwerpen aan de Schelde", zo'n beetje op dezelfde hoogte als "Mechelen aan de Dijle" en dat zal het dan zijn. Waar is de tijd toen de eerste Vlaamse minister-president (Geens) nog kon zeggen, dat wat wij doen, wij beter doen?
In mijn blog van 15 dezer had ik nog vermeld, dat Vlaanderen één keer gebruik had gemaakt van het recht om een belangenconflict in te roepen, dit n.a.v. een federale wet die het in dienst houden en nemen van 50-plussers duurder maakte, terwijl de Vlaamse regering juist het tegenovergestelde wilde, nl meer mensen aan het werk houden en zo de kosten van de vergrijzing meer onder controle houden*. Het zou best kunnen dat die Vlaamse regering binnenkort een tweede keer een belangenconflict zal moeten inroepen. Je houdt het niet voor mogelijk, maar deze keer gaat het om juist hetzelfde probleem! Minister Milquet, federaal minister van Arbeid, wil nl een nieuwe wet lanceren, waarbij werkgevers aangemoedigd worden jonge laaggeschoolde werklozen en 45-plussers die een half jaar werkloos zijn, aan te werven. Dit lijkt sociaal, maar gaat voorbij aan het feit dat er op die manier nóg meer 50-plussers uit de boot zullen vallen. Waarom doet dat mens zo iets? Wel, het blijkt nu dat van alle werklozen onder de 26 jaar 80% Waal of Brusselaar is, terwijl bij de werkenden boven de 50 jaar 80% Vlaming is... Moet ik daar nog een tekeningetje bij maken? Het is de zoveelste poging van de francofonie om Vlaanderen te benadelen, de zoveelste discriminatie. Tegelijkertijd geeft het nog maar eens duidelijk aan, dat we hier in een land met twee verschillende snelheden en culturen wonen. Het communautaire kan men best vergelijken met een bom: men kan ze in de koelkast steken, maar het blijft een bom. De federale regering doet dus juist het tegenovergestelde van de Vlaamse regering en negeert tegelijkertijd de noodzaak om ook maar iets te doen aan de op ons afkomende vergrijzingskosten. Dat Milquet met zo'n voorstel afkomt, tot daar toe, maar dat CD&V en Open VLD zo iets zouden aanvaarden, toont nog maar eens duidelijk aan, dat het bij deze twee partijen er alleen maar om te doen is om politiek te overleven. In de hoop dat er tegen 2011 enige kentering te zien zal zijn om dan de kiezer weer wat anders wijs te kunnen maken. Als men ziet wat er tegenwoordig allemaal gebeurt, zou het nog kunnen zijn, dat ze nog gelijk krijgen ook.
* Dat eerste belangenconflict was trouwens niet het werk van CD&V en/of Open VLD, maar van Frank Vandenbroucke, de man die daarna door zijn eigen partij bij het groot vuil werd gezet...
De "nee"-stemmers hebben het dus gehaald in Antwerpen. Bijna 60% van wie was komen opdagen. Dat er in totaal maar 34% van de kiezers is komen stemmen, moeten we erbij nemen. Er zijn in de States ooit al presidenten verkozen met een dergelijke opkomst. Dat heet vrije democratie. Wat er nu verder te gebeuren staat, laat zich raden. De partijen van de Antwerpse gemeenteraad zullen wel geen risico nemen met het oog op de volgende gemeenteraadsverkiezing en zullen meer dan waarschijnlijk ook een negatief advies geven aan de Vlaamse regering. Die zal op zijn beurt het BAM-project zoals het nu is, niet kunnen laten uitvoeren. De vraag is alleen: wat dan? Het verkeer rond de koekenstad zal helemaal vastlopen. De lucht zal er nog meer verpest worden (stilstaande auto's met draaiende motoren vervuilen veel meer dan rijdende wagens). De stad Antwerpen wordt een te mijden plaats en wie erlangs moet zal sluipwegen uitzoeken. Er zal gegarandeerd gezocht worden naar een alternatief, maar wat dat ook moge worden: het zal járen duren vóór er iets zal gebeuren. Als de economie zou optrekken, wordt alles nóg erger. Grote klanten zullen dan de haven de rug toekeren. Vele jobs zullen verloren gaan. "Nimby" heeft gewonnen: "Not In My Back Yard". De mensen willen allemaal jobs, een goede verkeersregeling, veiligheid en nog van die dingen. Van zodra het echter blijkt, dat de fabriek, de brug of de gevangenis in de eigen buurt zal worden neergepoot, staan de meesten op hun privacy. Men wil de lusten, niet de lasten. Als er straks een alternatief wordt voorgesteld, bv via de Liefkenshoektunnel, zal men dan ook de omwonende van dat goed verborgen geheim (men noemt het ook wel eens de LiefkensZoektunnel) raadplegen? Feitelijk zou dat moeten. Als er trouwens iets fundamenteel verkeerd was aan het Antwerpse referendum, dan was het dat niet álle betrokkenen de kans kregen zich daarover uit te spreken. In de eerste plaats de inwoners van de omliggende gemeenten (zoals o.a. Ekeren, Kapellen, Zwijndrecht), die - zeker bij een lange tunnel, meer vuil te slikken zullen krijgen dan de Sinjoren nu met hun Lange Wapper project. Datzelfde geldt ook voor het eventueel doortrekken van de E34 (vanuit Eindhoven) van Ranst naar Kontich, waardoor het verkeer vanuit de Noorderkempen en oostelijk Nederland niet meer over de Antwerpse Ring zou moeten rijden. Kortom, bij dit referendum zijn er alleen verliezers. Zij die zondag juichten, zullen er later misschien nog spijt van krijgen.
Vandaag wordt het D-day voor Antwerpen. Alhoewel. Na al de barnumreclame die om het Lange Wapperevenement is gecreëerd (in de Standaard van gisteren stonden er negen (9!) bladzijden over en de VRT besteedt er vandaag bijna de helft van zijn zendtijd aan), zou het wel een anti-climax kunnen worden. Als de laatste peilingen er niet te ver naast zitten, komt er immers geen massale afkeuring van de omstreden brug. In het beste geval ergens in de 50%. Daar we nu al weten, dat ook de Antwerpse gemeenteraad stevig verdeeld is, kan de Vlaamse regering moeilijk anders dan het project laten doorgaan, iets waar ze zelf trouwens achter staat. Als dat zo zou zijn, dan is de enige vraag die nog overblijft: Quid SP.a? Buiten alle miserie die de sociaaldemocraten in Vlaanderen al hebben, riskeren ze ook nog uit de laatste regering te vallen waarin ze nog vertegenwoordigd zijn. Buiten de heisa in Antwerpen en de naweeën omtrent de grijze begroting van grijze muis Van Rompuy (die - om in hetzelfde kleurenpallet te blijven - de "vergrijzing" helemaal heeft vergeten), zijn er echter nog enkele zekerheden in dit kunstmatige land. Eén ervan zijn de transfers die nog altijd van noord naar zuid lopen. Het Actiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid heeft nl uitgerekend, dat Vlaanderen jaarlijks 4,4 miljard euro misloopt zolang het geen eigen sociale zekerheid kan hebben. Stel eens voor, wat onze regio met al dat geld in de huidige situatie zou kunnen verwezenlijken. En dan zijn die 4,4 miljard nog maar een deel van de enorme hoeveelheid geld die Vlaanderen elk jaar moet opbrengen om Wallonië een hogere levensstandaard te garanderen. Wij ook betalen zo goed als de hele Belgische schuld, zorgen voor het gros van de export en krijgen daarvoor als beloning een minderheidsparticipatie in de regering, in het parlement en in het aantal ambtenaren, waar doorgaans een 50/50 regeling geldt i.pl.v. een 60/40. Die 60/40 regel wordt alleen toegepast als er betaald moet worden. Voor de sociale zekerheid is dat nóg erger: Vlaanderen betaalt daar 66%. Het is erg en ergerlijk dat onze Vlaamse vertegenwoordiging in de regering daarover oorverdovend zwijgt. En dat durft CD&V dan nog "goed bestuur" noemen!
"Just is just", zegt men wel eens, maar in België valt het te betwijfelen of haar "justice" nog wel just is. Dat is duidelijk nu gebleken is dat een eigen onderzoek in de zgn Fortisgate is afgerond en dat de verdachten niet de beoogde politiekers blijken te zijn, maar wel de eigen magistraten. Zelfs de nummer één van de gerechtelijke macht, Ghislain Londers, staat onder vuur, nu gebleken is dat hij misschien ten onrechte gezorgd heeft voor een regeringscrisis én het ontslag van een eerste minister en een minister van Justitie. Leuk land. In deze voor ons Gerecht moeilijke tijden scoort "watje" De Clerck dan eindelijk ook nog eens. Hij krijgt zijn verhuis van 500 gedetineerden naar de gevangenis van het Nederlandse Tilburg. Alhoewel het feitelijk een schande is, dat een zgz democratisch land er niet in slaagt zijn eigen burgers beter te beschermen, zodat het verplicht is een deel van zijn gedetineerden te moeten laten uitwijken naar het buitenland, is er nu tenminste een beetje adempauze is de onverkwikkelijke zaak van de overvolle Belgische gevangenissen. Vergeten we trouwens niet, dat er feitelijk nog veel meer veroordeelden in de cel zouden moeten zitten. Dat het niét zo is, komt doordat mensen die straffen krijgen tot zes maanden, die niet moeten uitzitten. Erger nog: wie veroordeeld wordt met een straf van minder dan drie jaar moet hier evenmin gaan zitten. Officieel komt hij/zij dan in aanmerking voor een enkelband, maar ook dat systeem blijkt een soort gerechtelijke vergiet (zeg maar, "vergeet") te zijn. De regeling met Tilburg is maar voor drie jaar geldig. Dat wil zeggen, dat ten laatste tegen einde 2012 er nieuwe gevangenissen kant en klaar moeten zijn. Eerst zien, zei de blinde. Al is er nu misschien toch enige hoop, nu "Crembo" 23 kazernes gaat sluiten en aangeboden heeft deze om te bouwen tot gevangenissen. Dat ombouwen zal ook wel niet lukken, maar misschien kan men er enkele volledig opruimen en op die plaatsen compleet nieuwe detentiecentra bouwen. Als Aldi en Lidl zo iets kunnen, waarom de staat dan niet? --- Van "Crembo" gesproken, al bij al is hij de enige federale minister die in deze barre tijden echt wil besparen. Bijna 100 miljoen euro. Dat lijkt veel, maar dat bedrag kunnen we op één jaar opnieuw kwijt zijn, mocht blijken dat er bij de aan de gang zijnde regularisatie 10.000 inwijkelingen ten laste zouden komen te vallen van onze sociale zekerheid. Dat zou op een jaar ook 100 miljoen kosten. Zo ziet men maar weer, dat alles relatief is...
De reeds zo verguisde begroting van curator Van Rompuy start met een handicap. Electrabel/Suez weigert (m.i. terecht) het half miljard (20 miljard oude befkes!) te betalen die de federale regering uit haar hoed had getoverd. Dat voor wat dit jaar, 2009, betreft. Over de volgende jaren zal er nog moeten gepraat worden. Het zal wel aan mij liggen, maar er zijn zo van die zaken die ik echt niet snap. Zo was er dus eerst sprake van dat de oudste kerncentrales vanaf 2015 hadden moeten worden gesloten. Als dat was aangehouden, dan was er geen enkele reden geweest om de elektriciteitsproducenten extra geld te vragen. Nu de sluiting met tien jaar wordt uitgesteld vind ik dat de extra winst, die inderdaad belast dient te worden, pas zou moeten beginnen te tellen vanaf 2015. Wat heeft 2009 daarmee te maken? Ik ben het niet gemakkelijk eens met linkse, laat staan uiterst-linkse personen, maar voor één keer moet ik er eentje van de PvdA, het vroegere Amada, gelijk geven. De man, een zekere Tom De Meester, blijkt een energiespecialist te zijn. Volgens hem gaat Electrabel de Belgische staat helemaal niéts betalen, nothing, nulla, ingenting! De maatschappij zal, zoals afgesproken, 850 miljoen euro op tafel leggen, krijgt dan een schuldkwijtschelding van 500 miljoen en zal het resterende bedrag aftrekken van zijn belastingen. Resultaat voor de Belgische staat: nul (0,00000) euro... Even nog daarbij vertellen dat datzelfde Electrabel daarmee uitzicht krijgt op een extra winst van (ja even zitten!) 13, 5 miljard van dezelfde munteenheid. Als dat verhaal van De Meester ook maar min of meer klopt, dan heb ik voor onze huidige gezagsdragers maar één woord: sukkelaars! --- In de marge van bovenstaande nog dit: Wat gaat er nu met die begroting gebeuren, nu daar een half miljard euro bij ontbreekt? Heel simpel, zegt curator Van Rompuy: de regering gaat dat geld bij lenen. Dus, nóg meer schulden maken. Dat de vakbonden dit allemaal prima vinden, kan ik nog aannemen: hoe meer doppers hoe meer geld voor de uitbetalingen. Dat het Verbond van "Belgische" ondernemingen vindt dat Van Rompuy goed bezig is, is een erge zaak. Unizusenzo, dat het van Vlaanderen moet hebben, is het daarmee niét eens. Alles blijft communautair in dit landje.
Het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde is nog een zaak uit de tijd van de regering Verhofstadt I. Zoals heel wat wetten uit die regeerperiode, hing ze met haken en ogen aan elkaar. De bedoeling was de indeling van de kiesdistricten te veranderen, maar men "vergat" (met opzet) het arrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen. Als gevolg daarvan konden de Franstalige partijen stemmen blijven ronselen in de Vlaamse Rand, terwijl de Vlaamse partijen dat niét mochten aan de andere kant van de taalgrens. Een pure discriminatie, die op 26 mei 2003 ongrondwettelijk werd verklaard door het Grondwettelijk Hof. Volgens de Belgische grondwet zijn, officieel althans, alle Belgen nl nog steeds gelijk voor de wet. Zoals wel meer in dit eigenaardige land, gebeurde er verder niets, tot op 7 november 2008 (meer dan vier jaar later!) een wetsvoorstel tot uitvoering van het arrest van het Grondwettelijk Hof in de Kamer werd goedgekeurd door een democratische meerderheid, Vlamingen tegen francofonen. Het was de eerste keer sinds het ontstaan van België dat de Vlamingen van dit recht gebruik maakten (Alleen Tine Van der Straeten van Groen! onthield zich...). Het kot was meteen te klein. Onmiddellijk na de stemming van 7 november 2008 riep de Franse Gemeenschap een belangenconflict in, waardoor de hele zaak voor tweemaal zestig dagen werd opgeschort, zogezegd om overleg mogelijk te maken. Dat overleg kwam er natuurlijk niet en na die 120 dagen dat er niets gebeurde, was het de beurt aan de "Cocof", de Franstalige Gemeenschap van Brussel (de Vlamingen hebben daar zo iets niet) om op zijn beurt het belangenconflict in te roepen. Nog eens 120 dagen later gebeurde het een derde keer, ditmaal door het parlement van het Waalse Gewest, ondanks het feit dat de toenmalige voorzitter van dat parlement, de beruchte José Happart - zeker geen vriend van Vlaanderen - verklaarde dat het Waalse parlement daarmee eigenlijk niets te maken had. De volgende termijn van 120 dagen zit er einde dezer maand op en wat gebeurt er nu? Nu zou er een vierde oproep tot belangenconflict komen, deze keer vanwege de Duitstalige Gemeenschap!! Die Gemeenschap zou dus officieel, volgens haar "minister-president" Karl Heinz Lambertz, van oordeel zijn "ernstig te worden benadeeld" door de gang van zaken omtrent B-H/V! Een groepje landgenoten, aan dit land toegevoegd na de Eerste Wereldoorlog, met een territorium een handdoek groot, op 150 km van de Rand, zal dus nu komen vertellen dat ze schade lijdt bij de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde... We hebben in dit land al veel meegemaakt, maar zijn we er beslist over aan het gaan. Vergeten we niet, dat het steeds de Vlamingen zijn geweest die de Oostkantonners gesteund hebben in hun strijd voor zelfbeschikking. Het wordt dan ook hoog tijd, dat we die mening herzien en dat Vlaanderen bij de volgende verkiezingen de oppositie in die Oostkantons daadwerkelijk gaat steunen zodat ze daar verlost geraken van de zelfvoldane blaaskaak die Lambertz is. In goed Duits noemen ze zo iemand "einen Scheißkerl" en dat is hij ook. Wat heeft dit alles nog met democratie te maken? Vlaanderen kan voor een bepaalde zaak één keer een belangenconflict inroepen, de rest van het land vijf keer (Ook het Brussels parlement zou het nog kunnen doen, maar staat daar huiverig tegenover omdat ze riskeert de Vlaamse en Franstalige Brusselaars tegen elkaar op te zetten). Dit is gewoon misbruik maken van de democratie. Tenslotte nog dit: als deze commedia dell' arte nog lang er aansleept, zit curator Van Rompuy er straks wel mee aan zijn broek in de periode dat België het voorzitterschap zal hebben van de E.U.. Net wat hij ten allen prijze wil voorkomen. Zo zie je maar dat loontje om zijn boontje zal komen, ook in het politieke ondemocratische Belgische kluwen...
Zoals te verwachten was heeft de berg een muis gebaard. De begroting van de regering Van Rompuy voor 2010 én 2011 is een soort virtuele oefening geworden. Wat gerommel in de marge, waarbij de enige nieuwigheid is, dat derden voor (een deel van) de kosten mogen opdraaien. Die derden zijn de banken en de elektriciteitsproducenten. Die laatsten komen er nog goedkoop vanaf, mede door de onbezonnen loslippigheid van "bleu" Magnette, die de schatkist honderden miljoenen euro heeft doen verliezen. De banken betalen dan weer meer dan verwacht, al zitten er ook voor hen compensaties in de pijplijn. Bij beide transacties is het zeer de vraag in hoever de extra kosten voor beide betrokkenen zullen worden doorberekend aan de eindverbruiker, in casu de belastingbetaler. Zeker de banken met hoofdzetel in het buitenland zullen twee keer nadenken alvorens nog nieuwe initiatieven te ontwikkelen in dit land met zijn onvoorspelbare politiek. De enige grote bank die haar hoofdzetel niét in het buitenland heeft, KBC dus, riskeert tenslotte de pineut van heel deze operatie te worden. Niet toevallig een Vlaamse bank, waarvoor de francofone meerderheid binnen de regering Van Rompuy geen medelijden schijnt te hebben. Een begroting opmaken waarbij zo goed als niets bespaard wordt en tenslotte 40 miljard euro schulden laten staan, is du jamais vu. Na ons de zondvloed, ten voeten uit. Er wordt gewoon wat aangeklooid. Zo krijgt de bouwnijverheid een uitstel van, ocharme, drie (3!) maanden voor het verlengen van de 6% BTW-regel. Wat zijn drie maanden? Voor de horeca is het al niet veel beter. Daar wordt de BTW verlaagd naar 12%, terwijl al de ons omliggende landen hem voor die handel tot 6% verlaagd hebben. Dit zijn geen oplossingen, dit heet gewoon de kool en de geit sparen. Tenslotte is feitelijk nog het belangrijkste van Van Rompuy's nepbegroting, dat er nergens sprake is van het aanpakken van de hete hangijzers in dit land, te weten: - De staatshervorming, waarbij bevoegdheden én middelen dienen te worden overgeheveld naar de deelstaten, die heel wat van die zaken veel efficiënter kunnen aanpakken. - Het afschaffen van een hele rist nutteloze instellingen, senaat en provincieraden op kop. Instellingen die alleen maar geld kosten en niets opbrengen. - Het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde, dat men verder laat verrotten en dat straks als een boemerang zal terugkomen, misschien zelfs tijdens het Belgisch voorzitterschap van de E.U., waarbij ons land dan flink in zijn politiek blootje zal worden gezet. - En, last but not least, de vergrijzing. Dit probleem, dat rond 2012 actueel zal worden en jaarlijks zo'n dertig (30!) miljard euro extra zal kosten, wordt niet eens vermeld, laat staan dat men er iets voor opzij zet. "Rustige vastheid" noemt curator Van Rompuy zijn draak van een begroting. "Vastgeroestheid" zou een veel betere term zijn.
Bij voetbalclub Standard speelt een zekere Carcela, een jongeman met liefst drie nationaliteiten: de Marokkaanse, de Spaanse en de Belgische. Dat gegeven werd bekend toen de man moest kiezen voor welke nationale voetbalploeg hij wou spelen. Voor zover ik het gevolgd heb, zou dat voor ons roemrijke België zijn. Met namen als Mpenza, Fellaini, Dembele, Mirallas, Lamah en Mudingayi wordt "ons" nationaal elftal trouwens steeds Belgischer, ttz steeds minder Vlaams of Waals*. Die Carcela van hierboven was van oorsprong een Marokkaan, die in Spanje aan de Spaanse nationaliteit was geraakt na een reusachtige regularisatie, waarbij zo'n miljoen buitenlanders, in hoofdzaak Afrikanen, Spanjaard konden worden. De snel-Spanjaard-wet, dus. De socialistische regering Zapatero, aan de macht gekomen via de aanslagen op de Madrileense treinen (een werk van, nota bene, Marokkanen!), dacht daarmee het tekort aan (goedkope) arbeidskrachten op te lossen. Ondertussen is het echter ook crisis in Spanje en die treft daar vooral de bouwnijverheid. Men schat dat er in Spanje momenteel zo'n klein miljoen huizen te koop staan, de meeste splinternieuw en velen daarvan niet eens afgewerkt. Mede als gevolg daarvan zitten de meeste van die nieuwe Spanjaarden daar nu zonder werk. De werkloosheidsuitkeringen in Spanje blijken erg laag te zijn en daardoor verlaten vele van de "nieuwe Spanjaarden" het land om hun geluk te beproeven in een ander E.U. land. Daarbij hoeft geen tekeningetje gemaakt worden om te vertellen, dat België daarvoor op de eerste rij staat. Wij zijn zo breed, mijnheer. Bij het OCMW van Antwerpen heeft men alvast de eerste aanvragen van die nieuwelingen al binnen gekregen. Twee derden van de Spanjaarden, die zich daar melden, zijn van die categorie. Men kan ze niet weigeren omdat ze nu een Europese nationaliteit hebben. Eén dag ergens officieel werken betekent voor hen, dat ze daarna een werkloosheidsuitkering kunnen krijgen. In afwachting daarvan, kloppen ze aan bij het OCMW. Zo ziet men maar hoe die zo humane regularisatie - volgens PS en CdH toch, en toegestaan door de andere federale meerderheidspartijen - een middel wordt om onze sociale zekerheid er straks helemaal onderuit te halen. --- * In de marge van bovenstaande nog dit: het Belgische nationaal elftal dat zaterdag, in een match zonder inzet, Turkije versloeg, bestond voor 100% uit landgenoten in dienst van buitenlandse clubs (we gaan even de arme De Sutter niet meetellen, die twee (2!) minuten op het veld heeft mogen staan). Daarmee heeft nieuwe trainer Advocaat alvast bewezen, wat ik hier al een paar jaar schrijf, nl dat de Belgische voetbalcompetitie het aankijken niet waard is...
