De politieke chaos is nu compleet. De volgende zet is aan de koning, maar die weet het blijkbaar ook niet meer. Er wordt dan maar gespeeld met het idee om onderhandelingen te beginnen tussen de deelstaten. Dat is inderdaad een oplossing. De vraag is alleen, hoe dat moet gebeuren. Door ze te laten plaats vinden onder voorzitterschap van Reynders, Vandeurzen of wie ook van de huidige aftredende regering is geen optie. Dat zou alleen een voortzetting zijn van de eindeloze palavers die we al dertien maanden kennen. Het enige wat men, voorlopig althans, tracht te bereiken, is de zaak te rekken. Eigenlijk mag dat ook, zolang er maar geen besluiten worden genomen die Vlaanderen verder onrecht aandoen. Het beste zou, m.i., nog zijn de zaak wat te laten aanmodderen tot B-H/V officieel gesplitst kan worden via een gewone meerderheid. Pas daarna kan men gaan denken aan nieuwe verkiezingen, omdat die dan weer wettelijk geldig worden. Onwettelijk gehouden verkiezingen, die daarna door het verkozen parlement worden bekrachtigd, is werken à la Mugabe. Ik denk niet dat we met die persoon vereenzelvigd willen worden. Belachelijk in de hele huidige situatie is het gejammer van de francofone partijen. Dat het zover gekomen is, is enkel en alleen hun eigen schuld. Vanaf het begin zijn ze dwars gaan liggen en hebben ze Leterme zoveel mogelijk geboycot en trachten belachelijk te maken. Nu is hij opeens weer een hele goeie. Laat me niet lachen. Zeker die Milquet heeft boter op haar hoofd, maar ook Reynders slaat een modderfiguur. De man, die zichzelf als de grote overwinnaar van de laatste verkiezingen voor doet, in Wallonië althans, durft het nog altijd niet aan zelf eens formateur te spelen. Verantwoordelijkheid nemen blijkt een onbestaande attitude in het zuiden van dit land. Tenslotte is het Vlaams Belang de lachende derde. Een situatie zoals die van vandaag is "a dream come true". Al mogen we de N-VA niet vergeten. Ondanks alles, heeft dat partijtje toch het been stijf gehouden, waardoor CD&V niet anders kon dan meedoen. Het enige wat nog zou moeten kunnen, is een ronde tafel conferentie van alle Vlaamse partijen (buiten Groen!, dat domweg toch de Belgische kaart blijft spelen). De francofone partijen geven ons daarin het voorbeeld. Ondanks hun rivaliteiten, trachten ze naar buiten te komen als één blok. De dag dat de Vlaamse partijen dat ook zouden doen, is het met dit België in elk geval afgelopen.
Leterme heeft tenslotte de handdoek geworpen, één dag vroeger dan gepland. Hij moest ook kiezen tussen, pest en cholera: ofwel zijn persoontje, ofwel zijn kartel. Hij heeft tenslotte voor zijn kartel gekozen, in de eerste plaats om de schade te beperken. Daarmee is nog eens duidelijk gesteld, dat dit land niet meer functioneert, althans niet in zijn huidige vorm. Een land, dat zich democratisch noemt, moet de regels van meerderheid en minderheid kunnen laten spelen. Dat is in het België van vandaag niet meer mogelijk. Als een minderheid van elke wind die er waait gebruik maakt om haar veto te stellen, dan komt men nergens meer. Het is trouwens als gevolg van die continuë blokkering door de francofonen, dat Vlaanderen wel verplicht is meer bevoegdheden op regionaal vlak te eisen. Het wordt nu wachten hoe het verder zal lopen. Laat de Franstaligen nu maar eens het initiatief nemen. Dat had men ze feitelijk al langer moeten opdringen, bv toen Leterme voor de tweede keer informateur ging spelen. Laat ook de liberalen maar eens uit hun schelp komen. Zij hebben de hele tijd de kat uit de boom gekeken, zogezegd "constructief" meegespeeld, maar in werkelijkheid geen poot uitgestoken in de hoop, dat Leterme op zijn bek zou vallen en ze zo het kartel uit elkaar zouden kunnen spelen. Het eerste is gelukt, het tweede niet. Ondertussen moeten de Vlaams nationalisten zich geen te grote zorgen maken. Zoals ik eerder al schreef, is het beter geen akkoord te hebben dan een slecht akkoord. Als de zaken blijven zoals ze zijn, kunnen we, uiterlijk in mei van volgend jaar, Brussel-Halle/Vilvoorde splitsen zonder de minste toegeving. We moeten gewoon de wet toepassen en die staat aan onze zijde. Net zoals dat vorige week gebeurd is met de Vlaamse wooncode en de toepassing van de taalwet in de faciliteitengemeenten. Er is trouwens geen enkele reden meer om het ontslag en de vervanging van de drie wetsovertredende burgemeesters daar nog verder uit te stellen. Er is weer Vlaamse hoop!
Doet hij het of doet hij het niet? Het klinkt als het vroegere Tv-programma van wijlen Jos Brink. Binnen de vierentwintig uur zouden we iets meer moeten weten. Er zou een akkoord zijn over het sociaal-economisch programma, maar ook dat moet met een stevige korrel zout worden genomen. De begroting klopt helemaal niet. Er is niet alleen de 400 miljoen van de Vlaamse regering, die kan worden teruggetrokken als er geen voor Vlaanderen bevredigend akkoord uit de bus komt. In de begroting staan ook de 250 miljoen die de staat van Electrabel zou krijgen, althans volgens de natte droom van Magnette. Daarvan staat helemaal niets op papier. Er zijn er de veel te rooskleurige vooruitzichten in een jaar waarin de economische en financiële situatie in de wereld alleen nog slechter zal worden. Tenslotte wordt er voor de zoveelste keer geschermd met de fraudebestrijding die ik weet niet wat zou moeten opbrengen. Een eentonig refrein, dat al enkele decennia oud is. Als er al een akkoord uit de bus zal komen, dan zal dit er een zijn dat Vlaanderen niet zal passen, zoveel is zeker. De francofonen hebben nog nooit toegegeven en zullen dat ook nu niet doen. Leterme is waarschijnlijk de zoveelste Vlaamse premier die zich laat recupereren door de Belgische "raison d'état". "Goed besturen" zal weer gaan dit ten koste van de Vlaamse eisen. Maar zelfs áls er een akkoord zou zijn, dan moet dit nog bekrachtigd worden door de zeven partijen die nu mee aan de onderhandelingstafel zitten en daarna nog door de SP.a die van de gelegenheid gebruik kan maken om extra eisen te stellen. Tenslotte is dé hamvraag, wat de N-VA zal doen. Als die neen zegt, is de kans groot dat de steeds groter wordende clan van Vlaamsgezinden binnen CD&V, inbegrepen de CD&V-jongeren, ook zal afhaken. Dan mag Leterme het helemaal vergeten. Zou het kartel splitsen, dan gaat dat CD&V veel stemmen en zetels kosten en zit het er goed in, dat we bij een volgende, al dan niet wettelijke verkiezing een rechtse Vlaamse vleugel krijgen van 35% of meer. Nog één keer slapen en we zullen misschien iets meer weten.
Een goed jaar geleden circuleerde er op het internet het fantastische verhaal van de Brusselse Imam Bouziane die buiten de acht kinderen, die hij had bij zijn (voor de Belgische staat) wettige echtgenote en er daarbuiten nog evenveel zou gehad hebben bij een tweede vrouw. De man had alle achterpoortjes benut die zijn situatie in ons verdraagzaam land toelieten en zou daardoor een hoop bijstandsgeld gekregen hebben. Later bleek het hele Bouziane verhaal verzonnen te zijn geweest, al waren er links en rechts toch mensen die vonden dat men, mits de nodige kennis en steun, aardig wat geld op die manier van de staat en de regio afhandig kon maken. Die mensen blijken nu gelijk te krijgen. Het Grondwettelijk Hof wijzigde recentelijk nl de vreemdelingenwet van 1980. De nieuwe wet zegt, dat uit veelwijverij voorkomende kinderen van migranten ook het recht hebben zich in België bij hun "biologische" vader kunnen vestigen. Dat zet de deur wagenwijd open voor situaties à la Bouziane. Erger nog, de wet is - zoals bijna alle wetten die gemaakt of veranderd werden onder het bewind van de illustere Verhofstadt - verre van waterdicht. Ze vernielt nl ook de bepalingen uit de wet van 1980, die de vrouwen van de gezinshereniging uitsluiten. Er was reeds een rondschrijven daarover gestuurd naar de verschillende Belgische ambassades en consulaten. Er zou nu een correctie daarop komen, anders zou het betekenen dat de Belgische staat de polygamie toestaat! Om die correctie hard te maken is er wel een akkoord nodig met de "organisaties die een wetswijziging ten gunste van de kinderen eisten" én van de ministerraad. Dat alles danken we niet de koekoek, maar madame "O" Van Uyttendaele en, zoals gezegd, de verlichte despoot Verhofstadt. Nog even bij vermelden, dat moslims, die in hun eigen land van oorsprong tot vier vrouwen tegelijk mogen huwen, er wel voor moeten zorgen dat zij die vrouwen (die daar meestal niet uit werken gaan) én hun kroost moeten kunnen onderhouden. Denk maar aan het liedje van de Strangers: "Ik heb maar één vrouw, ik ben arm". Het gaat hier dus om personen die normaal gesproken vrij vermogend zijn. Uitgerekend dat soort krijgt hier dan de mogelijkheid hun kinderen op kosten van de staat te onderhouden... --- Uit een recente reportage op de VRT blijkt o.m. eveneens, dat nog steeds twee derden van de jonge moslims in ons land hun partner nog altijd gaan zoeken in hun land van herkomst. Dit houdt in, dat bijna al deze nieuwe inwijkelingen volledig taalonkundig hier binnenkomen en dat er van integratie zo goed als geen sprake zal zijn. Er zijn reeds landen waar hiertegen wetten zijn gemaakt (Denemarken bv) of waar men ermee bezig is (zoals Nederland). Bij ons heeft men daar klaarblijkelijk geen tijd voor, wegens teveel werk met de "corridor" die de Belgische francéité aan elkaar moet houden. Moet er nog (sahara) zand zijn?
Zoals verwacht werd de 11de juli dit jaar een feestdag in mineur. Door het feit, dat het wachten wordt op dinsdag 15 dezer, durfde blijkbaar niemand van de meerderheidspartijen zijn nek uitsteken. Het discours van schooljuf Vanderpoorten klonk zo'n beetje als een doorslag van wat ze vorig jaar verteld had: het gekende refreintje dat wij, Vlamingen, weer geduld en solidariteit moeten opbrengen en absoluut niet mogen provoceren. De tegenpartijen, het FDF op kop, mogen dat blijkbaar wel. Ondertussen krijgt Vlaams minister-president Kris Peeters de zwarte piet doorgespeeld door de politiek correcte media. Reden hiervoor is dat hij gesteld heeft de 400 miljoen, die de Vlaamse deelregering ten dienste heeft gesteld van de federaal begroting, te zullen terugtrekken als er geen voor Vlaanderen acceptabele staatshervoming komt. Dat Wallonië en Brussel samen amper 100 miljoen ter beschikking stellen, blijkt niemand erg te vinden. Men is zo gewend dat het altijd de Vlamingen zijn die de Belgische rekeningen betalen, dat men daar niet meer bij stil staat. Ondertussen krijgt Leterme zogezegd steun van het bedrijfsleven. Dat is niet correct, want de steun komt van Thomas Leysen, voorzitter van het Verbond van BELGISCHE ondernemingen. Niet van het Voka, niet van Unizo, die achter de Vlaamse zaak staan. Thomas is een zoon van André Leysen, in zijn jeugd nog bij de Hitlerjugend, maar later goede Belg geworden en dank zij die wending steenrijk geworden. Het was ook die familie Leysen die ooit gedreigd heeft haar maritiem bedrijf Ahlers uit Antwerpen te zullen wegtrekken, mocht het Vlaams Blok/Belang er ooit baas worden. Kwestie van de man even te situeren en er op te wijzen dat Vlaanderen van dergelijke figuren geen steun moet verwachten. Tenslotte is er ook goed nieuws. Op de vooravond van 11 juli raakte bekend dat de Raad van State de klachten van de franskiljons i.v.m. het taalgebruik in de Rand en de omstreden voorwaarden om daar een sociale woning, bouwgrond e.d. te kunnen verwerven, heeft verworpen. De Raad bevestigt hierbij dat de omzendbrief van minister Peeters destijds de enige juiste interpretatie is van onze wet, de Belgische wet, nota bene. Daarmee wordt een flinke neus gezet naar de Franstalige partijen (én naar Groen!, dat nog maar eens met de vijand mee heulde). Het wordt nu hoog tijd dat de afzetting van de drie gemeentelijke saboteurs nu plaats vindt. Er is geen reden meer om zich achter wat dan ook te verschuilen. Zelfs de Raad van Europa wachtte op het advies van onze Raad van State. Die heeft ze nu.
Het is vandaag de Vlaamse feestdag. Ik tegenstelling tot wat ik dacht/hoopte, is geen definitief nieuws over het communautaire front noch over iets anders wat met de staatshervorming te maken zou kunnen hebben. Dat betekent, dat alles wat dezer dagen door de Vlaamse autoriteiten zal verteld worden, met een grove korrel zout genomen zal moeten worden. Voornaamste reden hiervoor is dat mijnheer Leterme zondag naar een Europese top moet en dat wil doen als hoofd van een nog bestaande regering. Alles zal dus verschoven worden naar volgende dinsdag. Misschien zou het ook maandagavond kunnen zijn, want dan komt de CD&V-raad bijeen. In tegenstelling tot wat men zou denken, is het daar geen koek en ei. Om te beginnen liggen de CD&V-jongeren flink dwars. Ze wilden een congres (met álle leden, dus) en dat komt er niet. Maar ook bij de rest van de verkozenen, die er wél zullen zijn, is de oppositie tegen Leterme groot geworden. Met name de financieringswet, die hij met zijn francofone vrienden had afgesproken, is door de partij afgeschoten. Alle speeches die ge dezer dagen uit Vlaamse hoek zult horen, zeker van de kant van de meerderheidspartijen, hebben geen enkele waarde, zolang men niet weet wat er dinsdag zal verteld worden. De sleutel ligt waarschijnlijk toch in het plan C, want als Kris Peeters woord houdt, komt er geen uitbreiding van Brussel en geen Wallo-Brux. Craeybeckx achterna, zegt Peeters dat Vlaanderen Brussel niet loslaat. Het zal het waarschijnlijk wel herkennen als een apart stadsgewest binnen een confederaal België. Peeters heeft het belangrijkste wapen in handen: onze centen. Volgens Reynders zou er nl nu plots wel een overschot zijn van 100 miljoen op de begroting. Dit klinkt hilarisch na alles wat daarover de laatste tijd gezegd en geschreven is. Voor Reynders moét er een overschot zijn, anders krijgen de liberale partijen hun belofte van belastingsvermindering nooit verwezenlijkt. Feit is wel dat, mócht het zo zijn, het overschot er alleen kan komen dank zij de 400 miljoen euro die de Vlaamse regering aan de federale heeft toegezegd. Dit laatste echter op voorwaarde dat er een staatshervorming komt zoals Vlaanderen dat wil. Komt die er niet, wat waarschijnlijk is, zal Peeters dat geld laten terugtrekken en zit de Belgische staat met een tekort van 300 miljoen, althans officieel. in werkelijkheid zal het op het einde van dit jaar veel meer zijn.
Bart De Wever blijft in het nieuws. Naast zijn botsing met de haatdragers van Le Soir, stelde hij gisteren de vraag, of het geen tijd wordt over een plan B na te denken. Bij CD&V schijnen ze daar nog niet aan toe te zijn. Voor Bart en zijn N-VA wordt het stilaan tijd om kleur te bekennen, zeker nu blijkt dat er waarschijnlijk op 11 juli geen oplossing zal zijn voor wat voor staatshervorming ook. Ik vraag me af wat de "verantwoordelijken" morgen de Vlamingen gaan vertellen. De geitenboer uit de Westhoek blijft koppig aan zijn 15de juli vasthouden, alsof die paar dagen meer iets zal uithalen. Dat plan B had er trouwens al lang moeten zijn. Bij de Franstaligen is er dat wel, maar daar betekent het alleen dat men alles bij het oude zal laten, wat niet mogelijk is. Als er in dit land niets verandert aan de federale en regionale besluitvorming (én de financiering ervan), dan zal er niets meer werken en zal alles op de kortste keer muurvast komen te zitten. Het gaat niet op dat een minderheid van 40% constant alles blijft blokkeren. Als we er van zouden uitgaan, dat plan B inderdaad zou betekenen, dat er niets verandert, dan heeft men dertien maanden voor niets gepalaverd en moet er voor Vlaanderen aan een plan C gedacht worden. Dat zou dan zijn dat Vlaanderen rechtstreeks met Wallonië gaat onderhandelen via de gewestregeringen. Ook dat wordt een zeer moeilijke oefening, zeker met in het achterhoofd de regionale verkiezingen van volgend jaar. Daar komt nog bij, dat in de huidige Vlaamse regering ook SP.a/Spirit (Van den Broucke & Anciaux) én N-VA (Bourgeois) aanwezig zullen zijn. Aan Waalse kant zou het dan gebeuren zonder het MR en, wat belangrijk is, ook zonder het Vlaamshatende FDF. Of dat ooit gaat lukken, is een ander paar mouwen, maar het zou een hele verandering (misschien ook wel een "verademing") zijn. Het worden in elk geval nog maar eens enkele spannende weken. Als er vóór 15 juli niets zou gebeuren, dan zal het daarna wél moeten. Leterme heeft tot nu toe zijn woord niet gehouden. Vraag is, of hij het volgende week wél zal doen.
Terwijl het wachten blijft op enig verder signaal uit de Wetstraat en het er niet uitziet, dat we veel goeds te verwachten hebben, kan het misschien geen kwaad in deze week van 11 juli eens terug te denken aan 1302, de tijd toen de Vlamingen niét met hun voeten lieten spelen. Vlaanderen was het enige Leen dat zich toen, in 1296, afscheidde van het Franse koninkrijk. De Fransen zijn er later wel in geslaagd een deel ervan terug te pakken (het huidige Frans-Vlaanderen), maar de grens van het Franse Rijk, dat tot dan reikte tot aan de Schelde, zou een stuk opgeschoven worden naar het westen en Vlaanderen werd onafhankelijk. Onlangs werd er een eigentijdse kroniek in boekvorm uitgebracht met de titel "Annales Gandenses" (Gentse annalen), geschreven door een onbekende minnebroeder. De annalen gaan over de periode van 1297 tot 1310, inbegrepen dus de Slag der Gulden Sporen. De schrijver, wiens naam niet bekend is, heeft het allemaal meegemaakt, een deel zelfs persoonlijk, zoals de slag bij de Pevelenberg. Hij schreef de annalen in het Latijn, toen hier de lingua franca. De Kortrijkse historicus José Vanbossele heeft er enkele jaren in gestoken om alles te vertalen en duidelijk te maken. Hij werd hierin bijgestaan door dr. Klaas Maddens en nog een groep geïnteresseerde sympathisanten. Het resultaat mag er zijn. Ik heb het boek gekocht en ben het nu aan het lezen. Het heeft aan de linkerzijde van de pagina's de oorspronkelijke Latijnse tekst en rechts de Nederlandse vertaling met uitvoerige bronverwijzingen. Enfin, wie geïnteresseerd is in geschiedenis en/of Latijn, kan hiermee zijn hartje ophalen. Het boek is nog te verkrijgen bij De Leiegouw door storting van 20 euro op rekening nr 385-0411600-92, met de vermelding "Annales". Ik eindig hier met de laatste alinea uit het boek: "En zo keerde het leger der Vlamingen, een vredelievend volk, dat met tegenzin oorlog voert, tenzij noodgedwongen, met veel blijdschap naar huis". Om het met Rodenbach te zeggen: "Waar is der oud'ren fierheid nu gebleven?.
Bart De Wever, die bij het centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding een klacht had neergelegd tegen Le Soir, omdat die krant hatelijke artikels had geschreven tegen de Vlamingen in het algemeen en tegen de N-VA in het bijzonder, heeft van dat centrum te horen gekregen dat zijn klachten onontvankelijk zijn verkaard. Om de pijn te verzachten zou het centrum wél een brief sturen naar Le Soir om te vragen iets milder te zijn in zijn berichtgeving tegenover de Vlamingen. Het is feitelijk geen verrassing, dat dit zo verlopen is. Dat fameuze centrum is er in de eerste plaats voor alle mogelijke immigranten en allochtonen, niet voor de eigen bevolking en zeker niet voor de Vlamingen. Wij blijken nog altijd een soort mensen te zijn dat straffeloos beledigd kan worden, niet alleen door Le Soir, maar ook door de andere Franstalige kranten en, last but not least, door de RTBF. Mochten de Vlaamse media in diezelfde trant schrijven, er zou weer wat te horen zijn en het centrum zou waarschijnlijk op de eerste rij staan. Er is trouwens nog meer. De Wever heeft destijds ook klacht neergelegd tegen een zekere Pierre Mertens, Franstalige schrijver, die hem - De Wever - een negationist had genoemd in een schrijven dat gepubliceerd werd in Knack en Le Monde. Negationist betekent, dat hij de holocaust zou ontkennen. Dat is helemaal niet het geval. De Wever had indertijd de verontschuldigingen van het Antwerps stadsbestuur, bij monde van Patrick Janssens, t.o.v. de joodse gemeenschap i.v.m. het gedrag van het stadsbestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog, gratuit genoemd en veel te laat. De Wever had wel gesteld, dat hij zijn klacht zou laten vallen, mocht die Mertens zijn verontschuldigingen aanbieden. Deze laatste heeft nu laten weten, dat hij dat niét zal doen en wordt daarin gesteund door, jawel, Le Soir. Doorgaan, Bart, zou ik zeggen. Niet alleen trouwens in die zaak, maar ook in de hele aan de gang zijnde vaudeville over de zgz staatshervorming. Het wordt hoog tijd dat De Wever en zijn N-VA een duidelijkere stelling innemen. De tijd dat hij en zijn partij zich konden verstoppen, loopt zo stilaan op zijn einde. Deze week van de elfde juli is dé gelegenheid om eens en voor altijd klare koffie te schenken. Zou het?
Niet 15 juli maar 11 juli zal de deadline worden voor de kamikazeopdracht van Leterme. Het is m.i. ondenkbaar, dat we vrijdag a.s. onze Vlaamse feestdag gaan "vieren" in de communautaire chaos van het ogenblik. Met de francofonen valt gewoon niet meer serieus te praten, zodat er beter geen akkoord komt dan een slecht. De speeches van 11 juli, die eventueel al gemaakt werden, zullen dan ook waarschijnlijk "herwerkt" moeten worden en zullen nu helemaal in het teken van het communautaire komen te staan. Deze keer nog meer dan een jaar geleden en dit met het oog op de regionale verkiezingen van volgend jaar. Nationale verkiezingen zullen trouwens niets uithalen, omdat ze weinig verandering zullen brengen in de politieke constellatie en volgens de Raad van State zelfs onwettelijk zijn. Nu is er wel een achterpoortje om die onwettige verkiezingen achteraf toch te laten goedkeuren door het parlement. Als dat echter zou gebeuren, dan moeten onze dames en heren politici niet onderdoen voor een dictator zoals bv Mugabe, die juist hetzelfde gedaan heeft in Zimbabwe... Ondertussen blijkt, dat de Vlaamse jeugd steeds meer voor de rechtse partijen stemt. Dit althans volgens een zoveelste Ispo-onderzoek van Marc Swyngedouw, die de keuzes van die jongeren tijdens de verkiezingen van 10 juni vorig jaar zou ontleed hebben. Nu moeten we opletten met wat die Swyngedouw uit zijn mouw schudt. Hij was het ook, die beweerde dat geen 10% van de Vlamingen voor een onafhankelijk Vlaanderen was (het cijfer in een peiling van Het Laatste Nieuws gaf 49%!). Ook nu kan de man niet objectief blijven, want het rechtse stemgedrag van de Vlaamse jeugd noemt hij "populistisch", alsof dat bij de andere partijen niet het geval zou zijn. Politici van welke partijen zitten in alle mogelijke TV-programma's? Toch kan men redelijk aannemen, dat de Vlaamse jeugd inderdaad niet meer kiest voor de linkse wereldverbeteraars. Zeker niet voor Groen! dat anti-Vlaams blijft en de SP.a die nu wel met allerlei sociale voorstellen kan afkomen, maar er zelf de laatste 18 jaar niets aan gedaan heeft, toen ze daar de kans toe had. Opmerkelijk daarbij is echter, dat ook de Open-VLD deelt in de klappen. Dat ondanks het feit dat zij enkele bekende jongeren mee in de verkiezingsstrijd gegooid had: Jean-Jacques De Gucht, Mathias Declerq en Schiltz junior. Het gaat hier dan wel telkens om fils à papa, zonen van, en het zou goed kunnen dat juist dat soort nepotisme de meeste jongeren niet zint. Enfin, er resten ons nog vier dagen tot onze Vlaamse feestdag, wiens viering dit jaar wel een speciaal tintje dreigt te krijgen. Tot spijt van wie het benijdt.
Democratie is een woord dat regelmatig wordt verkracht en misbruikt. Denk maar aan de Duitse "Democratische" Republiek of the "Democratische" republiek Kongo. Maar ook in België hebben we een bepaald speciaal begrip voor dat woord. In een normale democratie, die naam waardig, heeft 51% van de stemmen de meerderheid. Niet zo in België, waar een bevolkingsgroep van 60% van de populatie, het helemaal niet voor het zeggen heeft. De minderheid kan nl zo een beetje tegen alles en nog wat zijn veto uitspreken. Iets dat de laatste tijd steeds meer voorvalt. Bij het begin van de oranjeblauwe onderhandelingen beweerden de francofone partijen dat zij geen eisende partij waren en eigenlijk niets wilden. Dat was een vrome leugen, want Wallonië krijgt van Vlaanderen elk jaar zo'n 12 miljard euro om zijn levenstandaard op peil te houden zonder zich zelf daarvoor extra te moeten inspannen. Ondertussen zijn de besprekingen zover gevorderd, dat diezelfde Franstaligen wél bereid zijn over e.e.a. te praten, maar telkens eindigt het ermee, dat ze nu wél extra geld willen. Bij de subgroep financiering, om maar één voorbeeld te geven, willen de Franstaligen de financiering van de deelstaten aanpassen. Dit "aanpassen" betekent voor hen dat het federale niveau er 5 miljard euro zou bij krijgen en het Waalse gewest 3 miljard. Vlaanderen zou in datzelfde geval liefst 8 miljard verspelen. Nota bene: bovenop de twaalf miljard die we al elk jaar geven! Het wordt dan ook hoe langer hoe duidelijker, dat Vlaanderen er geen enkel belang bij heeft wat voor akkoord ook te sluiten. Men kan beter de zaken laten zoals ze zijn en de tijd zijn werk laten doen. Dan kunnen we B-H/V ergens in 2009 splitsen zonder ook maar de minste toegeving. Wat er daarna zal gebeuren, zien we dan wel. We mogen alleen niet vergeten dat het uiteindelijk de financiën zullen zijn, die het laatste woord zullen hebben (denk o.m. ook maar eens aan de staatsschuld) en dat het Vlaanderen zal zijn dat over het nodige kapitaal zal beschikken. Om het de Fransozen in hun eigen taal te zeggen: "L'argent fait la guerre".
Vandaag begint de Ronde van Frankrijk (de "toer de Frans" voor de Nederlanders). Er is dit jaar zelfs hoop, dat er een Vlaming bij de eerste tien zou (kunnen) eindigen. Voor de andere "toer", de politieke in eigen land, zijn de verwachtingen heel wat minder rooskleurig. We gaan de laatste tien dagen in naar de streefdatum van 15 juli en niets laat verhopen dat er ergens een bevredigende oplossing zal gevonden worden voor de redding van het zieke België. Karel De Gucht is nu niet bepaald mijn favoriete politicus in dit land, maar al bij al hebt ge met die man één voordeel: hij zegt tenminste wat hij denkt. Dat laatste is er bij Yves Leterme niet bij. Meestal zegt hij niets, draait hij om de pot, geeft hij wat wollige uitleg of schijnt hij de ondervragende reporters zelfs uit te lachen. Toen hij deze week dan toch eens in zijn kaarten had laten zien op een vergadering van de eigen CD&V-fractie - en daarbij had laten verstaan, dat hij het eigenlijk niet meer zag zitten - kwam hij de dag daarop in de media vertellen, dat het zo niet was en dat hij er nog alle hoop in had tegen 15 juli te slagen. Leterme laat een uitgebluste indruk. De man heeft trouwens wat meegemaakt het laatste jaar. Het kruipt niet in je kleren. Daarbovenop had/heeft hij een probleem met zijn gezondheid en dat is nefast is het ongeregeld leventje van de doorsnee politicus, laat staan een in zijn functie. De kans is dan ook groot dat hij niet alleen niet zal slagen in zijn opzet en in de beloftes die hij zijn kiezers deed, maar dat hij bij een volgende verkiezing misschien best een stapje opzij zet. De Vlaamse kiezer zal hem, naar zijn eigen woorden, niet meer geloven. Het wordt voor Leterme een klimtijdrit. Net zoals bij Stijn Devolder, onze Vlaamse hoop in de Tour, was zo'n rit er teveel aan toen hij goed bezig was in de voorbije Ronde van Zwitserland. Het ziet er voor Leterme dan ook niet goed uit.
N.a.v. een anti-Vlaams artikel in De Standaard van de zoveelste Vlaamse nestbevuiler (een professor Van Goethem van de Universiteit van Antwerpen), die het had over "bruin Brabant", kwam er daarop een antwoord van Dirk Deschrijver uit Brasschaat. Dirk verwijst in zijn brief naar een recente "Note pédagogique" van de PS Bergen, de regio van o.m. Di Rupo, waarin letterlijk het volgende staat: "Il s'agit de ne pas hypothéquer les espaces géografiques de vie que les Wallons et les Bruxellois voient pour nos enfants et leurs descendants" (Het komt er op aan de geografische levensruimte, die Walen en Brusselaars zien voor onze kinderen en hun afstammelingen, niet te hypothekeren)! Jawadde! Zo dachten de Nazi's er in de jaren dertig van de vorige eeuw ook over. "Volksgeist und Lebensraum. Das Vaterland soll größer sein!" Dat wordt dan verteld door uitgerekend onze francofonen, die altijd op de eerste rij staan om ons, Vlamingen, te beschuldigen van collaboratie (terwijl ze daarbij steeds Leon Degrelle vergeten) en verstokt neo-nazisme. Zij zien Vlaanderen nog steeds als iets van hen, een wingewest waarin ze, net zoals de roofridders uit de middeleeuwen, kunnen gaan doen wat ze willen. Zoals in het liedje: "Die vlijtige handen, dat rijke gewest. het paste aan d'eigene kroon opperbest". Nu Leterme's regering met een overgewicht aan francofonen, duidelijk op haar laatste benen loopt, is het zaak het been stijf te houden. Geen toegevingen. Splitsen die boel, dat hele België. Het mag ons geld kosten, dat kost het ons nu ook. Geen afstand van grond, geen uitbreiding van Brussel, geen paritaire senaat, B-H/V gesplitst zonder toegevingen en geen samenvallende verkiezingen. We mogen onze handjes kussen dat die verkiezingen gescheiden zijn. Anders was Vlaanderen waarschijnlijk weer verkocht geweest. Nu kan dat niet meer. We moeten nu gewoon de tijd zijn werk laten doen. B-H/V kan uiterlijk in mei 2009 gesplitst worden met een gewone meerderheid (Vlamingen tegen francofonen), want tegen die tijd zal het laatste francofone beroep zijn uitgedoofd. Op 7 juni 2009 gaan we dan kiezen voor ons regionale parlement. Als de zaken er dan nog steeds zo bij staan zoals nu, gaan we rechtstreeks met de Waalse regering onderhandelen over de boedelscheiding. En we laten Brussel kiezen: welvarend mét Vlaanderen of francofoon failliet.
Volgens het weinige nieuws dat er uitlekt bij de huidige besprekingen tussen de meerderheidspartijen, zou de begrotingscontrole, die normaal deze week moet plaatsvinden, een makkie zijn. Een "begrotingscontrole light" durft men het te noemen. Als dat zo is, dan weten de dames en heren echt niet waarmee ze bezig zijn. Ze geloven toch zelf niet, dat ze de financiële problemen van dit land gaan oplossen met de eeuwige dooddoener van de fraudebestrijding? Er gaat bijna geen dag voorbij, of er sluit wel e.o.a. bedrijf. De inflatie in ons land ligt 50% hoger dan het E.U.-gemiddelde. Dit heeft o.m. te maken met de automatische indexaanpassing, een unicum in Europa. Daarmee wordt de loonkloof tussen België en de ons omliggende landen steeds groter en verliezen we dus de concurrentieslag. Als gevolg daarvan is onze export zo goed als stilgevallen en stevenen we af op een recessie. België is trouwens niet het enige land waar het slecht gaat. In Denemarken is het BBP al in twee kwartalen op een rij geslonken en kan men dus al van een echte recessie spreken. Landen als Italië, Spanje en Ierland staan er niet veel beter voor. Spanje heeft één miljoen gastarbeiders teveel, allemaal immigranten die de overmoedige socialistische regering van Zapatero I een verblijfsvergunning had gegeven en die ze nu kwijt wil. Zelfs Duitsland, nog steeds de motor van de E.U., krijgt het lastig. Dat heeft dan weer te maken met de uitvoer naar China, waarnaar het zijn machinerie en zijn luxe-auto's exporteert. Zelfs die Chinese economie begint te sputteren, dit als gevolg van de mindere vraag naar Chinese producten op de Amerikaanse markt. In feite zit Amerika ook al een tijdje in een soort recessie, alleen wordt het woord daar nog niet echt uitgesproken. In een dergelijke belabberde financiële situatie, denkt onze regering er hier vanaf te komen met een begrotingscontrole light, alsof het maar peanuts zijn. Ondertussen blijken de kosten voor de vergrijzing een pak hoger uit te vallen dan eerst geschat, terwijl er voor die vergrijzing (én de ontgroening) nog altijd de eerste financiële maatregel moet genomen worden. Tout va très bien, madame la marquise. De vraag is alleen: "hoelang nog?".
De drie niet-benoemde burgemeesters van Wezembeek-Oppem, Linkebeek en Kraainem zouden dus de Gordel in september gaan boycotten. So what? Als die drie musketiers niet benoemd blijven, kunnen ze in principe heel weinig doen. Het wordt dan wel zaak, dat ze tegen die tijd vervangen worden, zoals de wet het voorschrijft of dat de gouverneur van Vlaams-Brabant ingrijpt. Hoe dan ook, de federale regering heeft daarin weinig te vertellen en dat is maar goed ook. Er sijpelt bitter weinig nieuws uit van de aan de gang zijnde besprekingen (misschien is er ook geen nieuws), maar af en toe leest men wel dat er e.o.a. oplossing zou zijn voor wat die drie wetsovertreders van burgemeesters betreft. Opletten blijft dan ook de boodschap. Maingain zou Maingain niet zijn als hij niet regelmatig voor heibel zou zorgen. Zijn dreigementen moeten we laten voor wat ze zijn. Al bij al beschikt zijn FDF-fractie maar over één zetel. Gaan we ons daarover verder druk maken? Het is trouwens typerend, dat diezelfde Maingain met bloemetjes smijt naar Mie Vogels, omdat die tegen de beslissingen van de Vlaams-Brabantse gemeenten is. Het zal Groen! in het algemeen en domme Mie in het bijzonder geen goed doen, want na Limburg zijn er ook al acht groene schepenen uit de Rand die de taalvoorwaarden van Vilvoorde steunen. Ik kan aannemen, dat men wacht tot na 15 juli alvorens enige beslissing te nemen i.v.m. de drie franskiljonse oproerkraaiers, maar eens moet de knoop worden doorgehakt. Misschien kan dat bv op een speciaal congres van CD&V, dat gevraagd wordt door de eigen jongerenafdeling en liefst vóór er enige definitieve beslissing op federaal niveau genomen wordt. De tijd begint te dringen.
Wie in dit land minder dan 1.500 euro per maand netto verdient, kan bij het gerecht beroep doen op een pro Deo advocaat, waarbij de gerechtskosten dus voor rekening van de gemeenschap vallen. Niet te verwonderen, dat heel wat illegalen van deze dienst gebruik maken om klachten neer te leggen of te proberen hier te kunnen blijven ook als ze zijn afgewezen. Als ze geen gelijk krijgen, betalen niet zij maar wel de Belgische belastingbetaler de rekening. Wie meer verdient dan 1.500 euro netto per maand moet, om te beginnen, zijn eigen advocaat betalen. Als hij het proces verliest, moet hij daarbovenop nog de helft van de gerechtskosten van de tegenpartij neertellen. Als gevolg van deze nieuwe regelingen (met dank aan la Onkelinx), beginnen steeds minder mensen uit de middenklasse een gerechtszaak en is de kans groot dat heel wat zaken buiten de gerechtssfeer op een al dan niet legale manier worden afgehandeld. Jommeke Van Deurzen doet zijn best om enkele van de vele scheeftrekkingen van het vorige bewind om te buigen. Zo gaf hij bv een kopie van het DHKP-C-dossier (de zaak Erdal) aan het Turkse gerecht (die stuurden daar liefst zeven magistraten op af, om maar te zeggen hoe ernstig men deze zaak daar opneemt). Bij het dossier zit ook het archief van deze criminelen die al tien jaar door België worden beschermd. Daarmee is de kous trouwens nog niet af, want het proces tegen de DHKP-C-terroristen moet hier nóg eens worden overgedaan, nadat Cassatie het arrest van het Antwerpse hof van beroep had teniet gedaan. Tien jaar is lang, maar helemaal geen uitzondering bij het Belgische gerecht. De zaak tegen Beaulieu en "boer" Declerck loopt al sinds 1990. Het laatste wapenfeit in deze affaire was, dat de laatst aangeduide rechter door de beklaagde werd gewraakt en bovendien nog de kosten van die actie uit eigen zak zal moeten betalen. Van een vaudeville gesproken, zeker als men weet dat Beaulieu al via Europa schadevergoeding heeft gekregen omdat de zaak zo ellendig lang aansleept. Kan onze justitie dan niets goed doen? Jawel, hoor. Zopas werden er zeven extra speurders bijgezet in de zaak van ... de Bende van Nijvel! Die loopt al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ook met de verdwijning van het schilderij van de rechtvaardige rechters van Van Eyck, gestolen in de jaren dertig van de vorige eeuw, is men nog altijd bezig. Alleen met Vlaamse nationalistische partijen heeft onze justitie minder geduld. Die gaan vlotter voor de bijl. Verschil moet er zijn, nietwaar?
Zondagmiddag op het VRT-journaal was er een onderwerp over de problemen die kansarmen in ons land hebben voor het betaald krijgen van de huur van hun woning. Dat wordt voor veel mensen de dag van vandaag inderdaad steeds moeilijker. Een geleerde professor kwam daarbij uitleggen waarom. Tot daar, alles normaal. Dan werd een voorbeeld aangehaald en daar liep het (weer eens) fout. De VRT toonde nl een donkerhuidige dame met vier kleine kinderen met dito kleur van ergens onder de Sahara. Ze sprak alleen Frans en beweerde stempelgeld te trekken én kindergeld. Moest dit de modale Vlaamse arme voorstellen? Hierbij dan enkele vraagjes: - Kon de VRT geen mensen vinden die Nederlands spreken? - Woonde de dame in kwestie al dan niet in Vlaanderen? - Ik neem aan dat die kinderen niet in vitro verwekt zijn. Waar is de vader? Moet die geen alimentatie betalen? Is die nog wel in België? Indien ja, wat voor werk heeft die, of "dopt" die ook? - Is het huisgezin in kwestie wel Belgisch? Zelfs als men stempel- en kindergeld krijgt, is dat tegenwoordig geen zekerheid. Met wat creativiteit kan men de dag van vandaag in dit land veel bereiken. Al deze vragen, die een normale reporter zou moeten stellen, kwamen niet aan bod. Typisch VRT, die de domme Vlaamse kijker steeds maar wil doen geloven dat onze maatschappij in de eerste plaats multicultureel is en die bij het tonen van sfeerbeelden er steeds op let, dat er genoeg anders gekleurden en hoofddoeken te zien zijn. --- Volgens de laatste statistieken die we erover te zien kregen, werkt slechts 38% van de allochtonen in dit land. Wat doen die anderen dan? Stempelen? In 't zwart werken? "Zaakjes" doen? Alvorens ge daarop een antwoord geeft, best eerst diep nadenken. Een foutief antwoord kan u zelfs een vervolging opleveren vanwege het centrum De Witte. We moeten trouwens, wat dat niet-werken betreft, niet alleen de allochtonen met de vinger wijzen. Volgens dezelfde statistieken werkt slechts één Belg op drie in de categorie boven 55 jaar. Heel wat van die mensen riskeren ook in de armoede te geraken vóór ze aan hun echte pensioen beginnen. Met als gevolg dat ook zij terecht komen in de groep die het moeilijk krijgt om de eindjes aan elkaar te knopen, inbegrepen de huur van hun woning. Maar dat is voor de VRT geen probleem. De echte Vlaamse kansarme is een gekleurde dame die Frans spreekt, waarvan de vader van haar kinderen verdwenen lijkt en die stempel- en kindergeld trekt. De VRT schopt je een geweten. (vrij naar De Morgen)...
Wat er allemaal in Zimbabwe, het vroegere Zuid-Rhodesië gebeurt, moet ik hier niet herhalen. De kranten staan er dagelijks vol van. Wat er in die krantenartikels met bijna geen oog te bespeuren valt, is de oorzaak van al die ellende daar. Dat heeft niets met democratie, of wat daarvoor doorgaat, te maken, maar alles met wat soms de "hervorming van de landbouw" wordt genoemd. Cynischer kan moeilijk. Men zou eerder mogen spreken van de vernietiging van de landbouw. Tot zo'n tien jaar na de onafhankelijkheid ging alles nog betrekkelijk goed in Zimbabwe. Tot Mugabe dus aan "zijn" landbouwhervorming begon. Die bestond erin alle blanke boeren van hun landerijen te verjagen en hun gronden te geven aan vrienden, kennissen en partijgenoten. Onder het voorwendsel dat het toch maar kolonialisten waren die de zwarten enkele eeuwen verdrukt hadden, werd de blanke boeren alles afgepakt. Sommigen betaalden het zelfs met hun leven. De zwarten, die zich op de achterlaten landerijen vestigden, bebouwden nog juist een stukje grond voor eigen gebruik en dat was het dan. Het gevolg is, dat Zimbabwe, dat tot dan zelfs voedsel uitvoerde, nu een tekort heeft. De levensstandaard daalde zienderogen. Niet alleen de blanke boeren waren vertrokken, ook heel wat andere blanke professionals, dokters, chirurgen, ingenieurs hielden het voor bekeken en verdwenen richting Zuid-Afrika, Australië en Amerika. Ikzelf heb er twee families gekend die DAF-vrachtwagens CKD (completely knocked down) invoerden en ze ter plaatse assembleerden. Ook dat bedrijf is verdwenen. Zimbabwe kent tegenwoordig een inflatie van 100.000 % (of is het 150.000?). Ter vergelijking: "onze Kongo", waar het ook niet goed gaat, heeft een officiële inflatie van 16%. Over die blanke boeren leest ge weinig of niets meer in onze politiek correcte kranten. Democratie moest het worden en is het geworden. Het resultaat is dat we nu straks verondersteld zullen worden onze bijdrage te leveren voor de heropbouw van Zimbabwe, zoals we dat al zouden moeten doen voor driekwart van zwart Afrika. "Afrika aan de Afrikanen", hoort men wel eens. Wanneer beginnen ze ermee?
In tegenstelling tot de ruchtbaarheid die gegeven werd aan de palavers tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen, is het muisstil in de aan de gang zijnde besprekingen voor een (mogelijke) staatshervorming. Het enige dat uitsijpelt is de steeds terugkomende eis van de Franstaligen voor een gebiedsuitbreiding van Brussel, een opdeling van de faciliteitengemeenten en - natuurlijk - de "corridor". De Vlaamse partijen aan de onderhandelingstafels moeten, wat dat betreft, voet bij stek houden. De taalgrens ligt er al 45 jaar en er kan geen sprake van zijn die te veranderen. Wij moeten ons gewoon houden aan het territorialiteitsprincipe, iets wat internationaal erkend wordt. De Vlaamse gemeenten rond Brussel laten zich trouwens niet onbetuigd. Na Merchtem, Liedekerke en Zaventem, heeft ook de stad Vilvoorde zijn duit in het zakje gedaan. Daarmee zal het niet ophouden. Ook de gemeente Londerzeel heeft de verkoop van gemeentelijke kavels ondergeschikt gemaakt aan tenminste de bereidheid om Nederlands te leren. In Geraardsbergen denkt men er zelfs aan de toekenning van het leefloon afhankelijk te maken aan een elementaire kennis van onze taal. Of al die gemeentelijke acties juist of verkeerd zouden zijn, doet er niet toe. Het is een krachtig signaal naar de Vlaamse partijen toe om erop te wijzen, dat hun achterban radicaliseert en men er rekening mee zal moeten houden bij de volgende verkiezingen. Vergeten we niet, dat alle tot nu toe ondernomen acties uitgaan van gemeentebesturen waar de traditionele partijen het voor het zeggen hebben. Het gaat dus niet op, te doen alsof deze acties zouden uitgaan van het VB of andere rechtse Vlamingen (alhoewel die natuurlijk wel de lachende derde zijn). In Geldenaken, de thuisbasis van o.m. Louis Michel, net over de taalgrens, komen steeds meer Vlamingen wonen omdat ze er de bouwgronden en huizen goedkoper kunnen aankopen. Die mensen passen zich daar probleemloos aan en zorgen voor geen plaatselijke ergernis. Wat een contrast met de incivieken franskiljons uit onze faciliteitengemeenten die denken dat zij het middelpunt van de aarde zijn en dat ze de E.U en zelfs de VN bij hun gekibbel moeten betrekken. Als ze dan toch persé alles in het Frans willen hebben, waarom verhuizen ze dan niet naar Brussel of naar Waals Brabant? Waarschijnlijk omdat het daar allemaal niet zo netjes geregeld is en ze er niet kunnen rekenen op de vrijgevigheid van de Vlamingen. Vlaanderen mag geen morzel grond afgeven en evenmin toestaan dat er een Wallo-Brux ontstaat. Zo'n combinatie is onleefbaar en zou alleen kunnen bestaan als Vlaanderen bereid is ze financieel te blijven onderhouden. Want, hoe het ook draait, de francofonen blijven wel eisen dat Vlaanderen solidair blijft, ttz de kosten blijft dragen. Juist o.w.v. het argument dat alleen Vlaanderen (voorlopig althans nog) over de financiële middelen beschikt om het Brusselse waterhoofd boven water te houden, mogen we die stad niet laten vallen en ze zeker niet cadeau doen aan armlastig Wallonië, dat niet in staat is zijn eigen kosten te betalen. Ons gehoort het Noordzeestrand. Én de Rand!
Het is niet de eerste keer dat ik in deze rubriek schrijf, dat het wel eens zou kunnen dat we niet zullen moeten wachten tot 15 juli vóór men zal ontdekken dat er in dit land niets meer fatsoenlijk werkt. De controle van de begroting, voorzien vóór einde juni, zou dat moeten uitwijzen, voor zover die controle natuurlijk normaal verloopt. "Normaal" is nl iets dat in dit land steeds moeilijker wordt. Gisteren geraakte bekend, dat het vlaggenschip van de Belgische haute finance, de Fortis Bank, liefst bijna 20% van zijn waarde verloren heeft op één dag. 5,3 miljard euro ging in rook op. E.e.a. is nog het gevolg van de overname van de Nederlandse ABN-Amro bank, waarin Fortis zich wel degelijk verslikt blijkt te hebben. Ondanks de hypotheekcrisis zette het Fortis management die aankoop door, waarbij in een zeer moeilijke financiële periode 21 miljard euro vers kapitaal diende gevonden te worden. Nu zou de bank weer zo'n acht miljard extra geld nodig hebben. De enige die van de aankoop van ABN-Amro heeft geprofiteerd is Fortis topman Votron, die voor de deal een bonusje kreeg van 2,5 miljoen euro (honderd miljoen oude Befkes!). Votron had in een vroeger leven nog bij ABN-Amro gewerkt en was daar moeten opstappen. De overname was voor hem persoonlijk dan ook een zoete wraak die hem bovendien op slag nog een stuk rijker maakte dan hij al was. Wie die grap momenteel betaalt zijn de aandeelhouders, die dit jaar geen dividend in contanten krijgen uitbetaald, maar in gedevalueerde aandelen. En er is nog meer slecht nieuws. Uitgerekend ook gisteren, raakte bekend dat de inflatie voor juni 2008 op 5,8% zit en dat er voor de volgende maanden geen verbetering in het zicht is. Dit is slecht nieuws voor iedereen, maar het ergst nog voor de armlastige regering Leterme, die de intresten op de leningen voor de staatsschuld ziet oplopen en dus nóg minder geld gaat overhouden. Tegelijkertijd blijkt er een gat van 638 miljoen te zitten in de fiscaliteit. De veel te rooskleurig ingeschatte stijging van de fiscale inkomsten met 6,25% wordt niet gehaald. Daarenboven is het risico groot dat er nog dit jaar een derde "aanpassing" zal moeten komen van de pensioenen en de ambtenarenlonen, omdat de spilindex nog maar eens overschreden zal worden. En dan is er het zilverfonds, een virtuele uitvinding van professor Vande Lanotte, die ervoor zou zorgen dat er in de toekomst voldoende geld zou zijn voor het uitbetalen van de (toch al lage) pensioenen. Welnu dat zilverfonds is een lege doos (iets wat ik ook al meerdere keren geschreven heb). Om te beginnen kan een staat geen schulden hebben en tegelijkertijd een soort zwarte kous. Ten tweede had paars voorzien, dat er pas vanaf 2007 extra geld in dat fonds zou gestopt worden. Dit is niet gebeurd. Ten derde heeft men bv het pensioenfonds van Belgacom daarin gestort, wat niet kan, want de medewerkers van die firma moeten daar tot het einde van hun dagen ook hun pensioen van krijgen. M.a.w. dit is een nepfonds, dat trouwens alleen in actie zou kunnen treden van het ogenblik dat België aan de 60% staatsschuld t.o.v. het bbp zou komen. Het land zit daar nog zo'n 25% boven en in het licht van de huidige crisis zal dat eerder verslechteren dan verbeteren. Zelfs als er een echt zilverfonds zou zijn, wat niet het geval is, dan heeft dat fonds, voortgaande op de prognoses van de regering Leterme in april, minstens zeven miljard tekort. Kortom, dit land zit, financieel gezien, op zijn tandvlees. Vergeet de oeverloze comunautaire en andere gesprekken. Zonder geld zal het helemaal niet lukken.
