N.a.v. een anti-Vlaams artikel in De Standaard van de zoveelste Vlaamse nestbevuiler (een professor Van Goethem van de Universiteit van Antwerpen), die het had over "bruin Brabant", kwam er daarop een antwoord van Dirk Deschrijver uit Brasschaat. Dirk verwijst in zijn brief naar een recente "Note pédagogique" van de PS Bergen, de regio van o.m. Di Rupo, waarin letterlijk het volgende staat: "Il s'agit de ne pas hypothéquer les espaces géografiques de vie que les Wallons et les Bruxellois voient pour nos enfants et leurs descendants" (Het komt er op aan de geografische levensruimte, die Walen en Brusselaars zien voor onze kinderen en hun afstammelingen, niet te hypothekeren)! Jawadde! Zo dachten de Nazi's er in de jaren dertig van de vorige eeuw ook over. "Volksgeist und Lebensraum. Das Vaterland soll größer sein!" Dat wordt dan verteld door uitgerekend onze francofonen, die altijd op de eerste rij staan om ons, Vlamingen, te beschuldigen van collaboratie (terwijl ze daarbij steeds Leon Degrelle vergeten) en verstokt neo-nazisme. Zij zien Vlaanderen nog steeds als iets van hen, een wingewest waarin ze, net zoals de roofridders uit de middeleeuwen, kunnen gaan doen wat ze willen. Zoals in het liedje: "Die vlijtige handen, dat rijke gewest. het paste aan d'eigene kroon opperbest". Nu Leterme's regering met een overgewicht aan francofonen, duidelijk op haar laatste benen loopt, is het zaak het been stijf te houden. Geen toegevingen. Splitsen die boel, dat hele België. Het mag ons geld kosten, dat kost het ons nu ook. Geen afstand van grond, geen uitbreiding van Brussel, geen paritaire senaat, B-H/V gesplitst zonder toegevingen en geen samenvallende verkiezingen. We mogen onze handjes kussen dat die verkiezingen gescheiden zijn. Anders was Vlaanderen waarschijnlijk weer verkocht geweest. Nu kan dat niet meer. We moeten nu gewoon de tijd zijn werk laten doen. B-H/V kan uiterlijk in mei 2009 gesplitst worden met een gewone meerderheid (Vlamingen tegen francofonen), want tegen die tijd zal het laatste francofone beroep zijn uitgedoofd. Op 7 juni 2009 gaan we dan kiezen voor ons regionale parlement. Als de zaken er dan nog steeds zo bij staan zoals nu, gaan we rechtstreeks met de Waalse regering onderhandelen over de boedelscheiding. En we laten Brussel kiezen: welvarend mét Vlaanderen of francofoon failliet.
Volgens het weinige nieuws dat er uitlekt bij de huidige besprekingen tussen de meerderheidspartijen, zou de begrotingscontrole, die normaal deze week moet plaatsvinden, een makkie zijn. Een "begrotingscontrole light" durft men het te noemen. Als dat zo is, dan weten de dames en heren echt niet waarmee ze bezig zijn. Ze geloven toch zelf niet, dat ze de financiële problemen van dit land gaan oplossen met de eeuwige dooddoener van de fraudebestrijding? Er gaat bijna geen dag voorbij, of er sluit wel e.o.a. bedrijf. De inflatie in ons land ligt 50% hoger dan het E.U.-gemiddelde. Dit heeft o.m. te maken met de automatische indexaanpassing, een unicum in Europa. Daarmee wordt de loonkloof tussen België en de ons omliggende landen steeds groter en verliezen we dus de concurrentieslag. Als gevolg daarvan is onze export zo goed als stilgevallen en stevenen we af op een recessie. België is trouwens niet het enige land waar het slecht gaat. In Denemarken is het BBP al in twee kwartalen op een rij geslonken en kan men dus al van een echte recessie spreken. Landen als Italië, Spanje en Ierland staan er niet veel beter voor. Spanje heeft één miljoen gastarbeiders teveel, allemaal immigranten die de overmoedige socialistische regering van Zapatero I een verblijfsvergunning had gegeven en die ze nu kwijt wil. Zelfs Duitsland, nog steeds de motor van de E.U., krijgt het lastig. Dat heeft dan weer te maken met de uitvoer naar China, waarnaar het zijn machinerie en zijn luxe-auto's exporteert. Zelfs die Chinese economie begint te sputteren, dit als gevolg van de mindere vraag naar Chinese producten op de Amerikaanse markt. In feite zit Amerika ook al een tijdje in een soort recessie, alleen wordt het woord daar nog niet echt uitgesproken. In een dergelijke belabberde financiële situatie, denkt onze regering er hier vanaf te komen met een begrotingscontrole light, alsof het maar peanuts zijn. Ondertussen blijken de kosten voor de vergrijzing een pak hoger uit te vallen dan eerst geschat, terwijl er voor die vergrijzing (én de ontgroening) nog altijd de eerste financiële maatregel moet genomen worden. Tout va très bien, madame la marquise. De vraag is alleen: "hoelang nog?".
De drie niet-benoemde burgemeesters van Wezembeek-Oppem, Linkebeek en Kraainem zouden dus de Gordel in september gaan boycotten. So what? Als die drie musketiers niet benoemd blijven, kunnen ze in principe heel weinig doen. Het wordt dan wel zaak, dat ze tegen die tijd vervangen worden, zoals de wet het voorschrijft of dat de gouverneur van Vlaams-Brabant ingrijpt. Hoe dan ook, de federale regering heeft daarin weinig te vertellen en dat is maar goed ook. Er sijpelt bitter weinig nieuws uit van de aan de gang zijnde besprekingen (misschien is er ook geen nieuws), maar af en toe leest men wel dat er e.o.a. oplossing zou zijn voor wat die drie wetsovertreders van burgemeesters betreft. Opletten blijft dan ook de boodschap. Maingain zou Maingain niet zijn als hij niet regelmatig voor heibel zou zorgen. Zijn dreigementen moeten we laten voor wat ze zijn. Al bij al beschikt zijn FDF-fractie maar over één zetel. Gaan we ons daarover verder druk maken? Het is trouwens typerend, dat diezelfde Maingain met bloemetjes smijt naar Mie Vogels, omdat die tegen de beslissingen van de Vlaams-Brabantse gemeenten is. Het zal Groen! in het algemeen en domme Mie in het bijzonder geen goed doen, want na Limburg zijn er ook al acht groene schepenen uit de Rand die de taalvoorwaarden van Vilvoorde steunen. Ik kan aannemen, dat men wacht tot na 15 juli alvorens enige beslissing te nemen i.v.m. de drie franskiljonse oproerkraaiers, maar eens moet de knoop worden doorgehakt. Misschien kan dat bv op een speciaal congres van CD&V, dat gevraagd wordt door de eigen jongerenafdeling en liefst vóór er enige definitieve beslissing op federaal niveau genomen wordt. De tijd begint te dringen.
Wie in dit land minder dan 1.500 euro per maand netto verdient, kan bij het gerecht beroep doen op een pro Deo advocaat, waarbij de gerechtskosten dus voor rekening van de gemeenschap vallen. Niet te verwonderen, dat heel wat illegalen van deze dienst gebruik maken om klachten neer te leggen of te proberen hier te kunnen blijven ook als ze zijn afgewezen. Als ze geen gelijk krijgen, betalen niet zij maar wel de Belgische belastingbetaler de rekening. Wie meer verdient dan 1.500 euro netto per maand moet, om te beginnen, zijn eigen advocaat betalen. Als hij het proces verliest, moet hij daarbovenop nog de helft van de gerechtskosten van de tegenpartij neertellen. Als gevolg van deze nieuwe regelingen (met dank aan la Onkelinx), beginnen steeds minder mensen uit de middenklasse een gerechtszaak en is de kans groot dat heel wat zaken buiten de gerechtssfeer op een al dan niet legale manier worden afgehandeld. Jommeke Van Deurzen doet zijn best om enkele van de vele scheeftrekkingen van het vorige bewind om te buigen. Zo gaf hij bv een kopie van het DHKP-C-dossier (de zaak Erdal) aan het Turkse gerecht (die stuurden daar liefst zeven magistraten op af, om maar te zeggen hoe ernstig men deze zaak daar opneemt). Bij het dossier zit ook het archief van deze criminelen die al tien jaar door België worden beschermd. Daarmee is de kous trouwens nog niet af, want het proces tegen de DHKP-C-terroristen moet hier nóg eens worden overgedaan, nadat Cassatie het arrest van het Antwerpse hof van beroep had teniet gedaan. Tien jaar is lang, maar helemaal geen uitzondering bij het Belgische gerecht. De zaak tegen Beaulieu en "boer" Declerck loopt al sinds 1990. Het laatste wapenfeit in deze affaire was, dat de laatst aangeduide rechter door de beklaagde werd gewraakt en bovendien nog de kosten van die actie uit eigen zak zal moeten betalen. Van een vaudeville gesproken, zeker als men weet dat Beaulieu al via Europa schadevergoeding heeft gekregen omdat de zaak zo ellendig lang aansleept. Kan onze justitie dan niets goed doen? Jawel, hoor. Zopas werden er zeven extra speurders bijgezet in de zaak van ... de Bende van Nijvel! Die loopt al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ook met de verdwijning van het schilderij van de rechtvaardige rechters van Van Eyck, gestolen in de jaren dertig van de vorige eeuw, is men nog altijd bezig. Alleen met Vlaamse nationalistische partijen heeft onze justitie minder geduld. Die gaan vlotter voor de bijl. Verschil moet er zijn, nietwaar?
Zondagmiddag op het VRT-journaal was er een onderwerp over de problemen die kansarmen in ons land hebben voor het betaald krijgen van de huur van hun woning. Dat wordt voor veel mensen de dag van vandaag inderdaad steeds moeilijker. Een geleerde professor kwam daarbij uitleggen waarom. Tot daar, alles normaal. Dan werd een voorbeeld aangehaald en daar liep het (weer eens) fout. De VRT toonde nl een donkerhuidige dame met vier kleine kinderen met dito kleur van ergens onder de Sahara. Ze sprak alleen Frans en beweerde stempelgeld te trekken én kindergeld. Moest dit de modale Vlaamse arme voorstellen? Hierbij dan enkele vraagjes: - Kon de VRT geen mensen vinden die Nederlands spreken? - Woonde de dame in kwestie al dan niet in Vlaanderen? - Ik neem aan dat die kinderen niet in vitro verwekt zijn. Waar is de vader? Moet die geen alimentatie betalen? Is die nog wel in België? Indien ja, wat voor werk heeft die, of "dopt" die ook? - Is het huisgezin in kwestie wel Belgisch? Zelfs als men stempel- en kindergeld krijgt, is dat tegenwoordig geen zekerheid. Met wat creativiteit kan men de dag van vandaag in dit land veel bereiken. Al deze vragen, die een normale reporter zou moeten stellen, kwamen niet aan bod. Typisch VRT, die de domme Vlaamse kijker steeds maar wil doen geloven dat onze maatschappij in de eerste plaats multicultureel is en die bij het tonen van sfeerbeelden er steeds op let, dat er genoeg anders gekleurden en hoofddoeken te zien zijn. --- Volgens de laatste statistieken die we erover te zien kregen, werkt slechts 38% van de allochtonen in dit land. Wat doen die anderen dan? Stempelen? In 't zwart werken? "Zaakjes" doen? Alvorens ge daarop een antwoord geeft, best eerst diep nadenken. Een foutief antwoord kan u zelfs een vervolging opleveren vanwege het centrum De Witte. We moeten trouwens, wat dat niet-werken betreft, niet alleen de allochtonen met de vinger wijzen. Volgens dezelfde statistieken werkt slechts één Belg op drie in de categorie boven 55 jaar. Heel wat van die mensen riskeren ook in de armoede te geraken vóór ze aan hun echte pensioen beginnen. Met als gevolg dat ook zij terecht komen in de groep die het moeilijk krijgt om de eindjes aan elkaar te knopen, inbegrepen de huur van hun woning. Maar dat is voor de VRT geen probleem. De echte Vlaamse kansarme is een gekleurde dame die Frans spreekt, waarvan de vader van haar kinderen verdwenen lijkt en die stempel- en kindergeld trekt. De VRT schopt je een geweten. (vrij naar De Morgen)...
Wat er allemaal in Zimbabwe, het vroegere Zuid-Rhodesië gebeurt, moet ik hier niet herhalen. De kranten staan er dagelijks vol van. Wat er in die krantenartikels met bijna geen oog te bespeuren valt, is de oorzaak van al die ellende daar. Dat heeft niets met democratie, of wat daarvoor doorgaat, te maken, maar alles met wat soms de "hervorming van de landbouw" wordt genoemd. Cynischer kan moeilijk. Men zou eerder mogen spreken van de vernietiging van de landbouw. Tot zo'n tien jaar na de onafhankelijkheid ging alles nog betrekkelijk goed in Zimbabwe. Tot Mugabe dus aan "zijn" landbouwhervorming begon. Die bestond erin alle blanke boeren van hun landerijen te verjagen en hun gronden te geven aan vrienden, kennissen en partijgenoten. Onder het voorwendsel dat het toch maar kolonialisten waren die de zwarten enkele eeuwen verdrukt hadden, werd de blanke boeren alles afgepakt. Sommigen betaalden het zelfs met hun leven. De zwarten, die zich op de achterlaten landerijen vestigden, bebouwden nog juist een stukje grond voor eigen gebruik en dat was het dan. Het gevolg is, dat Zimbabwe, dat tot dan zelfs voedsel uitvoerde, nu een tekort heeft. De levensstandaard daalde zienderogen. Niet alleen de blanke boeren waren vertrokken, ook heel wat andere blanke professionals, dokters, chirurgen, ingenieurs hielden het voor bekeken en verdwenen richting Zuid-Afrika, Australië en Amerika. Ikzelf heb er twee families gekend die DAF-vrachtwagens CKD (completely knocked down) invoerden en ze ter plaatse assembleerden. Ook dat bedrijf is verdwenen. Zimbabwe kent tegenwoordig een inflatie van 100.000 % (of is het 150.000?). Ter vergelijking: "onze Kongo", waar het ook niet goed gaat, heeft een officiële inflatie van 16%. Over die blanke boeren leest ge weinig of niets meer in onze politiek correcte kranten. Democratie moest het worden en is het geworden. Het resultaat is dat we nu straks verondersteld zullen worden onze bijdrage te leveren voor de heropbouw van Zimbabwe, zoals we dat al zouden moeten doen voor driekwart van zwart Afrika. "Afrika aan de Afrikanen", hoort men wel eens. Wanneer beginnen ze ermee?
In tegenstelling tot de ruchtbaarheid die gegeven werd aan de palavers tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen, is het muisstil in de aan de gang zijnde besprekingen voor een (mogelijke) staatshervorming. Het enige dat uitsijpelt is de steeds terugkomende eis van de Franstaligen voor een gebiedsuitbreiding van Brussel, een opdeling van de faciliteitengemeenten en - natuurlijk - de "corridor". De Vlaamse partijen aan de onderhandelingstafels moeten, wat dat betreft, voet bij stek houden. De taalgrens ligt er al 45 jaar en er kan geen sprake van zijn die te veranderen. Wij moeten ons gewoon houden aan het territorialiteitsprincipe, iets wat internationaal erkend wordt. De Vlaamse gemeenten rond Brussel laten zich trouwens niet onbetuigd. Na Merchtem, Liedekerke en Zaventem, heeft ook de stad Vilvoorde zijn duit in het zakje gedaan. Daarmee zal het niet ophouden. Ook de gemeente Londerzeel heeft de verkoop van gemeentelijke kavels ondergeschikt gemaakt aan tenminste de bereidheid om Nederlands te leren. In Geraardsbergen denkt men er zelfs aan de toekenning van het leefloon afhankelijk te maken aan een elementaire kennis van onze taal. Of al die gemeentelijke acties juist of verkeerd zouden zijn, doet er niet toe. Het is een krachtig signaal naar de Vlaamse partijen toe om erop te wijzen, dat hun achterban radicaliseert en men er rekening mee zal moeten houden bij de volgende verkiezingen. Vergeten we niet, dat alle tot nu toe ondernomen acties uitgaan van gemeentebesturen waar de traditionele partijen het voor het zeggen hebben. Het gaat dus niet op, te doen alsof deze acties zouden uitgaan van het VB of andere rechtse Vlamingen (alhoewel die natuurlijk wel de lachende derde zijn). In Geldenaken, de thuisbasis van o.m. Louis Michel, net over de taalgrens, komen steeds meer Vlamingen wonen omdat ze er de bouwgronden en huizen goedkoper kunnen aankopen. Die mensen passen zich daar probleemloos aan en zorgen voor geen plaatselijke ergernis. Wat een contrast met de incivieken franskiljons uit onze faciliteitengemeenten die denken dat zij het middelpunt van de aarde zijn en dat ze de E.U en zelfs de VN bij hun gekibbel moeten betrekken. Als ze dan toch persé alles in het Frans willen hebben, waarom verhuizen ze dan niet naar Brussel of naar Waals Brabant? Waarschijnlijk omdat het daar allemaal niet zo netjes geregeld is en ze er niet kunnen rekenen op de vrijgevigheid van de Vlamingen. Vlaanderen mag geen morzel grond afgeven en evenmin toestaan dat er een Wallo-Brux ontstaat. Zo'n combinatie is onleefbaar en zou alleen kunnen bestaan als Vlaanderen bereid is ze financieel te blijven onderhouden. Want, hoe het ook draait, de francofonen blijven wel eisen dat Vlaanderen solidair blijft, ttz de kosten blijft dragen. Juist o.w.v. het argument dat alleen Vlaanderen (voorlopig althans nog) over de financiële middelen beschikt om het Brusselse waterhoofd boven water te houden, mogen we die stad niet laten vallen en ze zeker niet cadeau doen aan armlastig Wallonië, dat niet in staat is zijn eigen kosten te betalen. Ons gehoort het Noordzeestrand. Én de Rand!
Het is niet de eerste keer dat ik in deze rubriek schrijf, dat het wel eens zou kunnen dat we niet zullen moeten wachten tot 15 juli vóór men zal ontdekken dat er in dit land niets meer fatsoenlijk werkt. De controle van de begroting, voorzien vóór einde juni, zou dat moeten uitwijzen, voor zover die controle natuurlijk normaal verloopt. "Normaal" is nl iets dat in dit land steeds moeilijker wordt. Gisteren geraakte bekend, dat het vlaggenschip van de Belgische haute finance, de Fortis Bank, liefst bijna 20% van zijn waarde verloren heeft op één dag. 5,3 miljard euro ging in rook op. E.e.a. is nog het gevolg van de overname van de Nederlandse ABN-Amro bank, waarin Fortis zich wel degelijk verslikt blijkt te hebben. Ondanks de hypotheekcrisis zette het Fortis management die aankoop door, waarbij in een zeer moeilijke financiële periode 21 miljard euro vers kapitaal diende gevonden te worden. Nu zou de bank weer zo'n acht miljard extra geld nodig hebben. De enige die van de aankoop van ABN-Amro heeft geprofiteerd is Fortis topman Votron, die voor de deal een bonusje kreeg van 2,5 miljoen euro (honderd miljoen oude Befkes!). Votron had in een vroeger leven nog bij ABN-Amro gewerkt en was daar moeten opstappen. De overname was voor hem persoonlijk dan ook een zoete wraak die hem bovendien op slag nog een stuk rijker maakte dan hij al was. Wie die grap momenteel betaalt zijn de aandeelhouders, die dit jaar geen dividend in contanten krijgen uitbetaald, maar in gedevalueerde aandelen. En er is nog meer slecht nieuws. Uitgerekend ook gisteren, raakte bekend dat de inflatie voor juni 2008 op 5,8% zit en dat er voor de volgende maanden geen verbetering in het zicht is. Dit is slecht nieuws voor iedereen, maar het ergst nog voor de armlastige regering Leterme, die de intresten op de leningen voor de staatsschuld ziet oplopen en dus nóg minder geld gaat overhouden. Tegelijkertijd blijkt er een gat van 638 miljoen te zitten in de fiscaliteit. De veel te rooskleurig ingeschatte stijging van de fiscale inkomsten met 6,25% wordt niet gehaald. Daarenboven is het risico groot dat er nog dit jaar een derde "aanpassing" zal moeten komen van de pensioenen en de ambtenarenlonen, omdat de spilindex nog maar eens overschreden zal worden. En dan is er het zilverfonds, een virtuele uitvinding van professor Vande Lanotte, die ervoor zou zorgen dat er in de toekomst voldoende geld zou zijn voor het uitbetalen van de (toch al lage) pensioenen. Welnu dat zilverfonds is een lege doos (iets wat ik ook al meerdere keren geschreven heb). Om te beginnen kan een staat geen schulden hebben en tegelijkertijd een soort zwarte kous. Ten tweede had paars voorzien, dat er pas vanaf 2007 extra geld in dat fonds zou gestopt worden. Dit is niet gebeurd. Ten derde heeft men bv het pensioenfonds van Belgacom daarin gestort, wat niet kan, want de medewerkers van die firma moeten daar tot het einde van hun dagen ook hun pensioen van krijgen. M.a.w. dit is een nepfonds, dat trouwens alleen in actie zou kunnen treden van het ogenblik dat België aan de 60% staatsschuld t.o.v. het bbp zou komen. Het land zit daar nog zo'n 25% boven en in het licht van de huidige crisis zal dat eerder verslechteren dan verbeteren. Zelfs als er een echt zilverfonds zou zijn, wat niet het geval is, dan heeft dat fonds, voortgaande op de prognoses van de regering Leterme in april, minstens zeven miljard tekort. Kortom, dit land zit, financieel gezien, op zijn tandvlees. Vergeet de oeverloze comunautaire en andere gesprekken. Zonder geld zal het helemaal niet lukken.
Bij Groen! is er flink wat gemor en tandengeknars, dit n.a.v. het uitlekken van een interne nota van Flor Orij, voormalig Vlaams parlementslid en ex-lijsttrekker voor de partij in 2003 en 2004. Flor is daarin erg kritisch tegenover Mie Vogels en haar Antwerpse clan, die - steeds volgens Orij - de partij beheersen en er mede voor verantwoordelijk zijn dat het er niet beter op wordt. De problemen bij Groen! dateren al van in de tijd toen de partij nog anders ging leven. Bij de oprichting van Agalev was beslist dat verkozen mandatarissen na twee mandaten een stapje opzij zouden zetten. Dat zou inderdaad anders gaan leven zijn. Daarvan is niets in huis gekomen. Toen Mie en haar medeverkozenen van het eerste uur de smaak van de politiek te pakken kregen, werden de regels gewijzigd. Sindsdien, en ook na de deelname van de partij aan de regering Verhofstadt I, is het nooit meer goed gekomen. Dat momenteel alle belangrijke posten van Groen! in handen zijn van Antwerpenaars, is symptomatisch voor de ontwikkeling van de laatste jaren. Uitgerekend uit datzelfde Antwerpen, waar de partij tijdens de laatste verkiezingen liefst tweederden van haar kiezers verloor, komen nu alle beleidsmensen. M.a.w. het motto bij Groen! luidt: "Doe het slecht en ge wordt daarvoor beloond". Er is nog een tweede reden waarom Groen! niet van de grond komt en zelfs riskeert opnieuw onder de 5% drempel te verdwijnen. De partij is anti-Vlaams. Bij elke confrontatie heeft ze de Belgische kaart getrokken tegen de Vlaamse. In Wallonië is de zusterpartij Ecolo wél gegroeid, maar de reden daarvan is dat ze daar het enige alternatief is voor proteststemmen tegen de traditionele partijen. In Vlaanderen gaan die stemmen naar het Vlaams Belang en LDD. Een partij, zoals Groen!, die de eigen mensen in de rug schiet, is voor de Vlamingen geen alternatief. Tenslotte nog dit. Ondanks het feit dat heel dat Groen! gedoe politiek weinig of niets meer voorstelt, krijgt ze wel uitgebreide fora in onze Vlaamse media ("Mieke" noemen ze Vogels, verkleinwoord, als zou ze iets sympathiek zijn). Datzelfde geldt trouwens ook voor Vl.Pro, het vroegere Spirit, dat feitelijk nog minder betekent. Daartegenover krijgt een partij zoals het VB, dat groter is dan al dat niet verenigd links, geen kans zich in die media serieus te uiten. Op 7 juni van volgend jaar krijgt de Vlaamse kiezer nog eens de kans zijn mening daarover te zeggen. Laat ons hopen, dat hij groenlinks terug naar de mottenballen stemt!
De nationale thesaurie publiceerde gisteren haar jaarcijfers. Daaruit bleek, dat de Belgische staatsschuld nog steeds 285,8 miljard euro bedraagt. Volgens het journaal van de VTM was daarmee onze staatsschuld gestegen, volgens dat van de VRT was het gedaald. Ra, ra, wie heeft de bal? In absolute cijfers is de Belgische staatsschuld inderdaad gestegen en daarmee heeft VTM gelijk. Om een vergelijking te maken, zetten we ze even om in oude Befkes en bedraagt die schuld momenteel zo'n elf duizend vijfhonderd miljard oude Belgische franken. Dat is 3.500 miljard meer dan op het einde van de regeringen Martens. Het was tijdens diens legislaturen, dat de staatsschuld opliep van 1.000 tot 8.000 miljard. "Ordentelijk besturen" noemt hij dat nog steeds. Ik vraag me trouwens af om welke reden die man nog regelmatig voor de camera's wordt gehaald. Hij moest zich diep schamen. Als men de Belgische staatsschuld echter afgezet wordt tegen de omvang van onze economie (het bruto binnenlands product - bbp), dan is ze gezakt, zoals de VRT zegt, van 88,2 naar 84,8 procent. Dit laatste echter onder voorbehoud van een sluitende begroting voor dit jaar en zover zijn we nog niet. Verre van zelfs, want Reynders heeft al toegegeven dat de inkomsten van de BTW een stuk lager liggen dan geschat en dat het voor de rest van het jaar niet veel beter zal worden, gezien de daling van de koopkracht. Daarenboven weet de regering Leterme dat er nog zo'n miljard euro extra ergens zal moeten "gevonden" worden. Er zou trouwens deze maand nog een controle van die begroting moeten komen. Tenslotte moet hierbij worden aangestipt, dat een schuldgraadmeter dan 80% nog steeds minstens 20% te hoog ligt om feitelijk mee te mogen doen aan de euro. België blijft dan ook flagrant in overtreding. Dit is niet de schuld van de regering Leterme, maar van de regeringen Verhofstadt, die ervoor gezorgd hebben, dat de daling van de staatsschuld drie jaar achterop hinkt op het eigen programma en negen jaar op het plan van de Hoge Raad van Financiën. De huidige Belgische staatsschuld staat op een niveau dat al in 2004 bereikt had moeten worden. Zoals een lezer van De Standaard vandaag opmerkte, wordt het tijd dat onze jongeren gaan beseffen dat niet alleen de toekomst voor hen is, maar ook de financiering ervan. Waaraan ik kan toevoegen, dat ze zeker niet moeten rekenen op de huidige politieke klasse. Die heeft het te druk met corridors en andere spitsvondigheden.
Bart De Wever heeft een klacht ingediend tegen Le Soir bij het centrum voor gelijke kansen en racisme. Hijzelf en zijn partij worden in deze zgz "kwaliteitskrant" voor vergif uitgescholden, vergeleken met Hitler en de Nazi's. De Vlamingen worden in Le Soir regelmatig afgeschilderd als een volk met criminele eigenschappen, als fascisten en racisten. Bart had er nog kunnen bijvoegen, dat de Vlaams Belangers, die toch 20% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen, in dezelfde krant gewoon "crapuul" worden genoemd. Zoals De Wever terecht opmerkt, zouden dezelfde beschuldigingen, maar dan bv tegen allochtonen, meteen een reden geweest zijn tot een veroordeling door het Belgische gerecht. Vlamingen beledigen hoort daar blijkbaar niet bij, tot nu toe toch. Het is nu afwachten wat het fameuze centrum waard is. Op te merken, dat het hier gaat om Le Soir, een krant die nauw samenwerkt met die andere zelfbenoemde Vlaamse "kwaliteitskrant" De Standaard. Samen hebben ze vorig jaar nog een heldhaftige poging gedaan om België/La Belgique te redden, wat blijkbaar niet gelukt is. Nog op te merken is, dat één van de door De Wever gewraakte artikelen in Le Soir, ook in die Standaard verschenen is. Ze was van de hand van nestbevuiler Stefan Brijs die in De Standaard af en toe te kans krijgt zijn hatelijkheden tegen Vlaanderen uit te spuwen, dit alles in het kader van de vrije meningsuiting. Diezelfde vrije meningsuiting geldt bij de ex- AVV/VVK-krant niet voor rechtse Vlamingen. En nu we het toch over de kwaliteitskrant De Standaard hebben. Die moet het de laatste maanden hebben van de verkoop van seksistische boekjes en erotische schetsen, waarvoor een barnum reclame wordt gevoerd. Waarlijk, dat is nog eens kwaliteit!
We gaan de laatste week van juni in en het blijft koffiedik kijken of er überhaupt iets uit de bus zal komen i.v.m. wat voor staatshervorming ook. Zelfs het Waalse front lijkt niet meer zo solidair. Er was al het schampschot van Philippe Moureaux, dat voor de Vlamingen niet te aanvaarden is maar bij de francofonen toch al voor veel ophef heeft gezorgd. Tussendoor zijn de Franstalige kopstukken ook niet vies van slagen onder de gordel. Hoofdspeelster is ook hier weer la Milquet, die hoopt dat haar partij tegen de volgende verkiezingen garen zal spinnen bij haar koppige weerstand tegen alles wat anti-Belgisch is. Dat juist daardoor België op de helling wordt gezegd, schijnt zij (en heel wat Walen) niet te beseffen. Het zou wenselijk zijn, dat de Vlaamse regering eens uit haar krammen schiet. Het wordt nl hoe langer hoe duidelijker dat er op federaal vlak niets zal gebeuren. Minister-president Peeters heeft toe nu toe laten zien dat hij vooruit wil en steeds meer Vlaamse collega's schijnen bereid te zijn hem daarin te steunen. Zelfs Bertje Anciaux ziet België niet meer zitten. Het ogenblik lijkt me dan ook aangebroken om eens een serieus initiatief te nemen en een offensief in te zetten voor een zelfstandiger Vlaanderen, hoe dat er ook moge uitzien. Met aan de andere kant van de taalgrens een Rudy Demotte, die nog niet van de slechtste is en een der weinige francofonen is die Vlaanderen tenminste begrijpt, moet tenminste een aanvang van dialoog kunnen. Peeters kan desnoods nog even wachten tot het definitief blijkt, dat het huidige België niet meer haalbaar is. Als er tegen 11 juli, de Vlaamse feestdag, geen doorbraak is, is die dag aangewezen om ten aanval te trekken. Het heeft nu lang genoeg geduurd en de geesten zijn er rijp voor. "En Brussel?", hoor ik al zeggen. Wel, ook Brussel geven wij niet af. Desnoods wordt het een samengaan met Vlaanderen als veeltalig gebied (niet alleen Frans en Nederlands, maar bv ook Engels en Duits). Wij hebben in Brussel niet meer de numerieke meerderheid, wel de monetaire. Die moeten we gebruiken, nu het nog kan.
"Hoe is het mogelijk dat men bevoegdheden weigert voor het Waalse en Brusselse gewest terwijl de middelen om ertoe te komen door de tegenpartij gewaarborgd zijn? Welk gewest in de wereld weigert bevoegdheden?". Bovenstaande komt van niemand minder dan "kardinaal" Herman Van Rompuy, voorzitter van de Kamer én een van de twee nieuwsoortige informateurs die nog maar eens het platgelopen terrein moesten verkennen voor de commissies die de staatshervorming zouden gaan doorvoeren. Als zelfs een (gematigde) belgicist zich zo uitlaat, dan mogen we toch veronderstellen dat er met dit landje niet veel meer aan te vangen is. Volgens een zoveelste studie, deze keer van de universiteit van Louvain La Neuve, willen 87% van de Walen het beleidsniveau op federaal vlak hebben, zo een beetje het tegenovergestelde van wat de Vlamingen willen, om nog maar eens aan te duiden, dat we hier met twee compleet verschillende volkeren te maken hebben. 44% van de Walen wil zelfs terug naar het unitaire België! M.a.w. ze vertrouwen hun eigen leiders niet (meer) en hopen dat ze hun zalig luilekkerleven op kap van de Vlamingen alleen kunnen verder zetten in het Belgique à papa. Ook de voorbije week werd op Europees vlak bevestigd, dat Slowakije op 01.01.09 toetreed tot de eurozone. Slowakije was zo'n beetje het Wallonië van de unitaire staat Tsjecho-Slowakije. Nu het op eigen benen staat, heeft het zich uit zijn verpauperde toestand optrokken en steekt het, althans voor wat de euro betreft, zelfs Tsjechië voorbij. Een mooier voorbeeld voor Wallonië kan er niet gevonden worden, ook al niet omdat Tsjecho-Slowakije gesplitst werd na een vreedzame actie, "de fluwelen revolutie". Het probleem bij ons dat we in eigen regio geplaagd zitten met een overdaad aan nestbevuilers die steeds maar blijven geloven dat we dit land kunnen redden met compromissen (een raad van de oude knol het Brabantse trekpaard) of met lobbyen achter de schermen. Waarom zijn wij het steeds die moeten inleveren en toegeven? Ooit al gehoord van francofonen die dat doen? Het been stijf houden en geen morzel grond afstaan, blijft het motto. "Ons gehoort het Noordzeestrand". Én de Rand!
Deze week woensdag zijn dan de finale gesprekken over de staatshervorming gestart, die tegen 15 juli alles zouden moeten oplossen. De vergaderingen zijn geheim. Hoe geheim, bleek donderdag al, toen in Le Soir alle details over de vergadering van de dag ervoor al verschenen. Dit wijst er nog maar eens op, dat de Franstaligen helemaal niet zitten te wachten op welke staatshervorming ook. Dat blijkt trouwens uit nog andere reacties. - Om te beginnen zijn de octopus onderhandelingen afgezwakt tot heptapus besprekingen, omdat de SP.a heeft afgehaakt en men dus nog met zeven rond de tafel zit. Voeg daarbij nog dat het VB, de tweede grootste partij van Vlaanderen, niet mag meedoen en er blijft niet veel ernstigs over. - De besprekingen gebeuren afzonderlijk in twee groepen, één voor het communautaire en één voor het economische luik van de staatshervorming. Elke deelnemende partij heeft slechts één vertegenwoordiger per vergadering, zodat het kartel daarmee gesplitst wordt. De Wever zit in de communautaire groep, kersvers voorzitster Thyssen in de andere. Daarmee hebben de Franstaligen weer een punt gescoord en bereikt wat de Open-VLD al maanden tracht te bereiken. - Padvinder Bart Somers zit in beide groepen als enig vertegenwoordiger van een partij die zich "open" noemt... - De Franstaligen hebben meerdere vertegenwoordigers die elkaar aflossen. Dat maakt, dat wat de ene goedkeurt, de andere dat misschien niet doet. Zo iets hebben we bij madame Millefoisnon al eens meegemaakt tijdens de Egmontpalavers en dat zal nu niet anders zijn. Wat vandaag wordt goedgekeurd kan zo morgen weer worden teruggefloten. - Voor de "petite histoire": Ecolo Brussel stuurt de voorzitter van het Brusselse parlement naar de besprekingen. Die man heet Christos Doulkeridis. Kan het nog Belgischer? Het overleg over de staatshervorming is gestart met een vertraging van twee weken (normaal had men op 3 juni moeten beginnen). Voeg daarbij nog, dat er tussendoor deze maand nog een begrotingscontrole moet plaatsvinden, waarvan men nu al weet dat die rampzalig zal blijken voor de Belgische schatkist. De groei moet worden teruggedraaid en de internationale situatie voor zowel het beursgebeuren, de banken als de energie wordt er met de dag niet beter op. Als er ook op het heptapus overleg geen akkoord komt, dan mag men voor mijn part de Belgische boeken dicht doen.
Het is niet de eerste keer dat het gebeurt, maar de oranjegekte in Nederland schijnt steeds erger te worden. Ze mogen natuurlijk fier zijn zo'n voetbalploeg te hebben, het blijft fascinerend hoe een heel land zich daaraan optrekt. Van nationalisme gesproken. Misschien maken we zoiets ooit mee als Vlaanderen zijn eigen team zal hebben, alhoewel. Het lijkt wel een tussentijds carnaval. In Bern zullen ze het geweten hebben. De Zwitserse stad leek wel enkele dagen niet meer de hoofdstad der Helveten, maar die der Bataven. De Standaard heeft van de gelegenheid gebruik te maken om de verhouding Nederland-België eens door te lichten. Ik zeg wel Nederland-België. Dit is gewoon een verkeerde inschatting. Zelfs het feit dat uitgerekend in deze periode er een kleine opflakkering is van de Benelux afspraken, moet men daarvan niet teveel verwachten. De vergelijking zou pas echt interessant zijn, mocht die uitsluitend gaan tussen Nederland en Vlaanderen. Die verschillen zijn trouwens nog groot genoeg, ondanks de gemeenschappelijke taal. Ik heb 27 jaar in Nederland gewerkt en kan er dus over meepraten. De hereniging van de Nederlanden is niet voor morgen, tenzij misschien op cultureel gebied. Als het ooit zover komt, dat Vlaanderen onafhankelijk wordt, dan is een confederatie met Nederland aanbevolen en laten we best ieder zijn eigen potje koken. Iets dat we best ook met onze francofonen doen, al zal het met dit zichzelf superieur voelende ras wel niet van een leien dakje lopen. Nog even opmerken, dat Nederland voor zijn stembusverrichtingen terugkeert naar papier en potlood. De kans is groot dat het bij ons ook gaat gebeuren en dat is geen slechte zaak. In het licht van het steeds groter wordend wederzijdse wantrouwen, is het zelfs aan te raden. Het zal dan waarschijnlijk ook geen acht uur meer duren alvorens de stemuitslagen van Antwerpen in Brussel geraken... --- Tenslotte nog mijn dank aan enkele lezers, die meer op wezen dat Voorpost geen deel uitmaakt van de VVB en dat Flup Moustache burgemeester is van St. Jans-Molenbeek en niet van St. Joost ten Node.
Flup Moustache, voor de burgerlijke stand Philippe Moureaux, burgemeester van de allochtonengemeente St Joost ten Node, ideoloog van de parti scandaleux en uitvinder van de institutionele atoombom ten tijde van de kwestie van de Waalse wapenuitvoer, vindt dat België maar confederaal moet worden. In een artikel in de Soir schrijft hij, dat de Franstaligen hun verzet daartegen moeten opgeven en daarover met de Vlamingen moeten gaan praten. Flup stelt echter meteen al enkele voorwaarden. Zo mag bv de interpersoonlijke solidariteit niet worden afgeschaft en Vlaanderen moet zich openstellen voor de Brusselse eisen. Met andere woorden, federaal of confederaal: Vlaanderen zal zich blauw moeten blijven betalen tot het einde der tijden. De transfers, weet u wel. Ondanks het feit dat Flup blijkbaar het licht heeft gezien, krijgt hij meteen tegenwind van zijn francofone medestanders. Het CDH noemt het een woordbreuk in het "morele contract" tussen de Franstaligen. Op moreel gebied denken die nl de wijsheid in pacht te hebben, dit in tegenstelling tot die Flamins die toch maar fascisten en racisten zijn. Bettina Geysen, de nieuwe voorzitster van wat is overgebleven van de linker puinhoop van de ter ziele gegane Volksunie - tegenwoordig noemen die zich de Vlaamsprogressieven - heeft al laten weten dat haar partij bereid is garanties te bieden voor het behouden van die solidariteit. Voor een partij van drie man en een paardenkop zijn dat nogal garanties, zeg! Alle gekheid op een, stokje, er komen toch stilaan aan barsten in het francofone front. E.e.a. zou te maken hebben met het feit dat men bij de PS stilletjesaan Di Pippo beu aan het worden is. Het is trouwens niet de eerste keer dat Flup op diens tenen trapt, denk maar aan die affaire met die Naamse staatssecretaris, die is moeten aftreden zoals Flup het geëist had. Als de francofonen inderdaad straks toch bereid zouden zijn te praten over een confederatie, iets dat trouwens ook niet uitgesloten wordt door CD&V én Open VLD, dan moet dat kunnen. Vlaamse voorwaarde is dan wel dat de transfers uitdovend zullen zijn, zeg maar op bv 10 jaar, zoals reeds voorgesteld door Voka en de Warandegroep. Enfin, 15 juli nadert met rasse schreden en de wanhoop wordt groot. Laat ons niet vergeten, dat er nog steeds een alternatief is: heel België definitief splitsen.
Dat de Vlamingen sinds 10 juni 2007 steeds meer geradicaliseerd worden is een feit. De enquête in Het laatste Nieuws, waarbij bijna 50% voor een onafhankelijk Vlaanderen koos, zegt genoeg. Zelfs al zou het verschil niet zo groot zijn, het zal in elk geval een stuk groter zijn dan wat die geleerde professor Swyngedouw met zijn Ispo-studie uit zijn mouw schudde (daarbij nageaapt door belgicisten van dienst zoals Reynebeau en Sinardet). Wat opvalt is, dat ook de Vlaamse linkerzijde steeds Vlaamser wordt, iets wat geschiedkundig een nieuwigheid mag genoemd worden. Een duidelijk voorbeeld daarvan is o.m. de oprichting van de Gravensteengroep en het feit, dat de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), professor Eric Defoort, voor de eerst keer uit de linkse rangen kwam. Jammer genoeg heeft laatstgenoemde in zijn kaarten laten kijken en ziet er het voor de VVB én Vlaanderen niet goed uit. De geleerde professor heeft nl een interview gegeven aan Knack, dat er niet om liegt. Hij noemt daarin de mensen van TAK en Voorpost "grote griezels" (nota bene: beide verenigingen maken deel uit van de eigen VVB!). Zij worden door Defoort verzocht "mijn Franstalige medeburgers" (zijn eigen woorden) met rust te laten. Bruno Valkeniers krijgt een veeg uit de pan omdat hij Forza Flandria weer een kans wou geven en het Zangfeest degradeert hij tot een familiefeest. Als het aan Defoort ligt, gaat de VVB alleen nog achter de schermen lobbyen en zal er niet meer op straat gekomen worden... Het is om moedeloos van te worden, niet alleen voor mij en waarschijnlijk voor vele traditionele Vlamingen, waarmee Defoort het blijkbaar niet meer eens is, maar vooral voor al die duizenden onbaatzuchtige VVB-medewerkers die in het zicht van de meet hun kopman zien afhaken. Ik denk dan ook aan bv een Jan Van de Casteele, de hoofdredacteur van Doorbraak, het maandblad van de VVB, die zich uitslooft om de Vlaamse Zaak te verdedigen en nu door zijn voorzitter in de rug wordt geschoten. Gaan we na Lionel Vandenberghe, die de IJzerbedevaart om zeep hielp en Hugo Schiltz, die zijn eigen Volksunie schipbreuk deed lijden, nu weer zo'n begrafenis meemaken? Ik wacht met ongeduld op het nieuwe nummer van Doorbraak, maar heb er helemaal geen goed oog in.
Bij een van de vorige staatshervormingen werd overeengekomen, dat Vlaanderen de kosten zou dragen van de lagere Franstalige scholen op zijn grondgebied in de Rand en dat Wallonië hetzelfde zou doen met het enige Vlaamse schooltje op Waals grondgebied, in Komen. Zoals altijd gebeurt in dit onland, blijken de wetten alleen te moeten worden nageleefd door de Vlamingen. De francofonen doen dat enkel als het hun uitkomt. De Franstalige scholen in Vlaanderen werden dus gefinancierd door Vlaanderen, die van Komen kreeg gewoon niets. Vlaanderen was dan verplicht ook dat schooltje te steunen. Dit is echter niet meer serieus en daarom besliste de Vlaamse regering vorig jaar dat ze ook zelf de inspectie binnen die Franstalige scholen wilde doen. Het Franstalig onderwijs is zowat van het slechtste van heel Europa (dat is door Europa zelf vastgesteld, niet door Vlaanderen!) en het kon dan ook geen kwaad eens te zien of dat ook in de Rand het geval was. De wereld was echter plots weer te klein voor onze zuiderlingen, die prompt een belangenconflict inriepen, waardoor de hele zaak op de lange baan werd geschoven. Alle ingeroepen instanties hebben zich ondertussen in deze materie onbevoegd verklaard, zodat Vlaanderen nu feitelijk het recht zou hebben die scholen te inspecteren. Dat dacht men toch, want niets is minder waar. Nu gaat nl het Brussels gewest een belangenconflict indienen, waardoor die hele zaak wéér eens wordt verdaagd. En dat kan allemaal zomaar in dit apenland. Wat zijn onze Vlaamse autoriteiten toch een bende watjes! Waarom blijven ze in godsnaam die scholen nog financieren? Omdat de wet het vraagt? En dat schooltje van Komen dan? Gewoon de geldkraan dichtdraaien is dé hefboom waarover Vlaanderen beschikt, niet alleen i.v.m. die scholen, maar ook voor wat Brussel betreft en B-H/V, om de wetten in dit land toegepast te krijgen. "Niets meer uitsluiten", zoals Marianne Thyssen gesteld heeft in haar Plopsa speech. Maar dan niet alleen maar zeggen, maar doen!
In de zaak van de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde zijn de Franstaligen stilaan helemaal de trappers kwijt geraakt. Zoals bedorven rotjong willen ze persé een snoepje om braaf te blijven. Hun laatste dada heet nu "de corridor". Ze willen nl dat Wallonië en Brussel territoriaal aan elkaar verbonden zouden worden. Te gek om los te lopen. Hetzelfde heeft zich al eens voorgedaan bij de regio Komen/Moeskroen, toen er daarvoor persé een stukje compleet nutteloze autosnelweg diende te worden aangelegd. Trouwens, ook de Voerstreek staat los van Vlaanderen, maar maakt er ook deel van uit. Een nog straffere vergelijking is de toenmalige corridor van Duitsland naar Dantzig (het huidige Gdansk), wat tenslotte de aanleiding is geworden van de inval van Nazi-Duitsland in Polen én van de Tweede Wereldoorlog. Vlaanderen mag geen morzel grond meer afgeven van de taalgrens zoals we die reeds kennen van 1963. Het idee van één Wallo-Brux, of hoe men het ook zou noemen, is op zich zelf al waanzin. Armlastig Wallonië zou dan Brussel gaan onderhouden, terwijl het zelf al 25% van zijn koopkracht van Vlaanderen moet krijgen. Komt daar nog bij, dat liefst 500.000 inwoners van Brussel, waarondere ontelbare immigranten, nu al leven in achtergestelde wijken. De zwaarst achtergestelde buurten van heel België bevinden zich in onze hoofdstad. En dat zou Wallonië dan eens recht gaan trekken (én met ons geld)? Als de Franstaligen in de Rand persé voor een Franstalige partij willen stemmen, is er niemand die hen daarvoor tegenhoudt. Ze moeten alleen die partij zelf oprichten binnen de Vlaamse grenzen. Laten we niet vergeten dat het FDF, dé partij van de Belgische taalracisten, buiten Brussel en de Rand niets, maar dan ook niets voorstelt en dat ze binnen de MR van Reynders slechts één armzalige zetel heeft. We zullen ze eens een "corridor" laten gaan, zie!
Ik lees 't Pallieterke reeds van mijn vijftiende (waar is de tijd!). Het devies van dat blad is: "Wat niet vrolijk kan gezegd worden is de waarheid niet". Dat betekent, dat er nogal wat de spot met alles en nog wat gedreven wordt. Daarenboven heeft het blad, helemaal achteraan een hele bladzijde met zuivere kolder. De zgz "serieuze" kranten hebben zo iets niet. Toch dacht ik even dat het zover was, toen ik in de zaterdagkrant van De Standaard las, dat Rik Vannieuwenhuyse zich "bekent" tot de Open VLD en "niet te beroerd zou zijn een mandaat op Vlaams of federaal niveau op te nemen". Zo staat het er bloedernstig. Rik Vannieuwenhuyse is de voormalige zaakvoerder van het voedingsbedrijf Remmery, dat in 2005 uitgebreid in het nieuws kwam. Hij had toen ware doodsbedreigingen gekregen omdat hij, zogezegd, een "gesluierde" medewerkster aan het werk hield. De vrouw, Naïma Amzil, werd - samen men Rik - op het koninklijk paleis ontvangen en kreeg het persoonlijk bezoek van de bisschop van Brugge. De plaatselijke Unizo afdeling van Ledegem richtte een petitie ter ondersteuning in en Justitie zette zes inspecteurs op de zaak. Dat laatste was vooral, omdat degene die de dreigbrieven stuurde, tekende met e.o.a. Vlaamse strijdkreet of organisatie (die niet bestond). Men hoopte nl heimelijk, dat e.o.a. lid van het Vlaams Belang achter de zaak zat en daarvoor staat onze staatsveiligheid - zoals men weet - altijd paraat (dat is zoveel gemakkelijker dan bv Erdal in 't oog houden of de eigen informanten fatsoenlijk screenen). De hele zaak doofde uit als een kaarsje, toen later bleek dat het meer dan waarschijnlijk ging om een kwestie van aanhouderij... Rik Vannieuwenhuyse verkocht ondertussen zijn voedingswarenzaak, nam een sabbatjaar en trok zich terug in zijn optrekje in de Gres-streek in Frankrijk. Nu is hij echter helemaal terug en wil dus in de politiek. Hij gaat de Open-VLD redden, zeker nadat hij overtuigd werd door niemand minder dan minister Van Quickenborn. Nu is "Quicky" van nature uit ook een grapjas. Naar het schijnt leest hij ook 't Pallieterke, ondanks het feit dat hij in dat blad af en toe ook wordt "opgevoerd". De vraag is nu, of dat verhaal met "Rikske van Remmery" serieus is of niet. Dat zou betekenen, dat de VLD wel erg "Open" is, al wisten we dat feitelijk al na het opnemen van figuren zoals de rood-groene Van Krunkelsven en Margriet Hermans...
