De discussie, of 11 juli nu eindelijk eens een feestdag wordt voor álle Vlamingen, zal dit jaar wat minder zijn. Eenvoudig door het feit, dat de dag op een zondag valt. Voor de rest blijf ik erbij, dat men desnoods een andere, nationale, feestdag laat vallen in de plaats. Deze 11 juli is er trouwens een die met gemengde gevoelens "gevierd" zal worden. Nooit eerder haalden de Vlaams-nationalisten meer stemmen bij een verkiezing, nooit eerder werd een Vlaams-nationale partij de grootste van België. Dé vraag is: wat doen we daarmee? Om te beginnen stemt nog steeds een grotere helft voor de behoudsgezinde partijen. SP.a en Groen! kunnen we afschrijven: zij blijven blind voor de Vlaamse werkelijkheid en schatplichtig aan hun francofone zusterpartijen. Het zal er nu op aan komen CD&V en Open VLD zover te krijgen, dat er ook bij hen eindelijk eens een uitgesproken Vlaamse reflex komt. Bij hen is er nu ook het besef, dat ze de Vlaams kaart zullen moeten trekken of straks misschien ook tegen de kiesdrempel zullen aankijken. Ten tweede, blijft het in dit land zo goed als onmogelijk om welk Vlaams programma ook er door te krijgen, eenvoudig omdat men steeds verplicht is dat samen te doen met de Franstalige partijen. Nu beweegt er in het zuiden al wat meer en zijn er ook daar steeds meer mensen die beseffen, dat er iets moet veranderen. Zolang dat verlangen echter niet verzilverd wordt via de politiek, is er voor België geen toekomst. Laten we ons voorlopig troosten met de gedachte dat de aanhang van de V-partijen gestadig blijft groeien. De nasleep van twee wereldoorlogen en de gezamenlijke inspanningen van Hof, Leger, vakbonden, Kerk en groot kapitaal zijn er niet in geslaagd de Vlaamse opmars tegen te houden. Het begon met Herman Wagemans, dan de Volksunie, dan het Vlaams Blok/Belang, nu het N-VA erbij (en een beetje LDD), maar blijven groeien doét het. Wij zijn nog altijd het enige zgz democratisch land waar de meerderheid het niet voor het zeggen heeft. De vraag is, hoe lang nog?
De N-VA wil de Vlaamse onafhankelijkheid, net zoals het Vlaams belang. Het verschil met het VB is, dat der N-VA bereid is dat in stappen te doen, niet zomaar van vandaag op morgen, met het risico van een Griekse chaos of iets dat erop trekt. Feitelijk volgt ze daarmee de Baert doctrine, die reeds ten tijde van de Volksunie gangbaar was, maar nooit echt werd toegepast. De Baert doctrine, genoemd naar een geleerde professor, zegt dat de Vlamingen steeds op drie punten moeten letten: - Alleen een akkoord goedkeuren, als het onomkeerbare stappen zet richting Vlaamse autonomie. - Geen onaanvaardbare toegevingen doen. - Geen grendels aanvaarden voor latere nieuwe stappen. Concreet in de huidige situatie betekent dat: - De splitsing van B-H/V zonder toegevingen i.v.m. de taalwet, het territorialiteitsprincipe, de inschrijvingsrechten en de benoeming van de incivieke franskiljonse burgemeesters. - Geen nieuwe transfers, terwijl de bestaande beperkt moeten worden in de tijd. - Het statuut van Brussel herzien volgens de vijf resoluties van het Vlaamse parlement. - De overheveling van de gezondheidszorg en het gezinsbeleid naar het regionale vlak. - Geen Belgische recuperaties meer: geen nationale kieskring, geen samenvallende verkiezingen. Bij dit alles dient te worden aangestipt, dat de SP.a niet alle Vlaamse resoluties heeft ondertekend. Ook het feit dat de verkiezingen, zoals ze nu zijn, samen kúnnen vallen, wil niet zeggen dat ze dat ook zullen blijven doen. Zodra er immers een federale regering valt, zullen de verkiezingen weer niet meer samenvallen. Enfin, Bart De Wever kent ook de Baert doctrine, kent de Vlaamse resoluties en weet dan ook wat van hem verwacht wordt. Nu hij bij Di Rupo souffleur mag spelen (vertalen naar Vlaanderen toe en het Vlaamse standpunt verduidelijken naar de francofonen toe), wacht hem de niet gemakkelijke taak e.e.a. van bovenstaande te verwezenlijken. Dat zal niet voor morgen zijn.
In dit land mag dan vanaf einde 2006 in werkelijkheid niet meer geregeerd zijn, aan initiatieven inzake politiek woordgebruik is hier nooit een tekort geweest. Sinds de verkiezingen van juni 2007 hebben we al te maken gehad met een informateur, een verkenner, een ontmijner, een formateur, bemiddelaars, een begeleider en een koninklijke opdrachthouder. Sinds gisteren is daar weer een nieuw begrip bijgekomen: een pre-formateur. Dat moet zoiets zijn tussen informateur en formateur, en die eer valt te beurt aan Elio Di Rupo, ex-Italiaan en nieuwe Belg. Hopelijk maakt hij er geen comedia dell' arte van, al zou hij - mijns inziens - niet misstaan in de rol van Arlecchino, al droeg die laatste geen strikje. Eveneens valt er te hopen, dat Di Rupo niet de weg op zal gaan van zijn Waalse tegenstrever Reynders, die in de besprekingen na de verkiezingen van 2007 ook als eens mocht meespelen en die er toen ook echt mee gespeeld heeft, in de eerste plaats met de voeten van de kiezers. Reynders ontbood zowat God en klein Pierke, om daarna de opdracht terug aan de koning te geven zonder ook maar iets bereikt te hebben. Di Rupo gaat het waarschijnlijk anders spelen, daar hij Bartje De Wever meteen erbij betrekt. "Mettere le mani davanti", noemt men dat in het Italiaans: de handen vooruit steken, zodat men eerst iets voelt, vóór men eventueel op zijn gezicht valt. Als Bart het slim wil blijven spelen, moet hij het initiatief echter aan de man met het strikje laten. Het zou de eerste keer zijn in vele decennia dat een Waal (nou, ja) zelfs eens mag komen vertellen hoe hij de Belgische problemen écht gaat oplossen. Hoe hij dat gaat doen? Heel simpel: de convergentie zoeken! Nóg een nieuw woord in het wetstratees...
De Chinezen vieren 2010 als het jaar van de tijger. Het wordt hoog tijd dat wij ook iets in die zin doen en dit jaar uitroepen tot het jaar van de leeuw. De aanzet ervoor is de opgang van de V-partijen, de klinkende overwinning van de N-VA en de steeds krimpende aanhang van de traditionele partijen, waarbij men bij CD&V én Open VLD al heeft toegegeven te weinig op het Vlaams gevoel te hebben gespeeld. Vandaag gaat De Wever zijn "vriend" Albert II nog eens ontmoeten. Die zal daar waarschijnlijk niet veel wijzer uit worden, voor zover de man nog zelf wel weet waarmee hij bezig is. De meningsverschillen tussen N-VA en PS blijken van die grootte te zijn, dat er geen pasklare oplossing voor te vinden is. Als die er trouwens al zou zijn, blijft er het tweede probleem van de andere partijen die mee in de dans moeten betrokken worden. Daarbij wordt steeds meer gesteld dat het CDH van Milquet er dan toch bij zal zijn, al was het maar omdat het MR hopeloos verdeeld blijft tussen de clans Reynders en Michel. Met Milquet erbij, is er voor Vlaanderen geen voldoening gevende oplossing mogelijk. Haar partij is in werkelijkheid nog linkser dan de PS. Wat er dan nog overblijft? De boedelscheiding.Het wordt hoog tijd dat er zich in Vlaanderen een gemeenschappelijk front vormt naar analogie met het francofone en dat er tenminste een as komt N-VA, CD&V, Open VLD met de (al dan niet openlijke) steun van het Vlaams Belang en LDD. Als de SP.a blijft weigeren mee de Vlaamse toer op te gaan, dan moet men die partij maar uit de Vlaamse deelregering laten vallen en vervangen door de verjongde blauwe garde, die alvast de verdienste heeft de anti-Vlaamse regering van Leterme te hebben doen vallen. Als De Wever en Di Rupo het niet eens geraken, wat steeds meer het geval lijkt te worden, dan moeten er geen verdere tijdrovende en nutteloze besprekingen meer plaatsvinden. Alleen onderhandelingen tussen de gewesten zullen dan nog een kans maken om dit land op de rails te houden. Bye, bye Belgium komt steeds dichterbij. Het zou wat zijn, als dit zou gebeuren tijdens het Europese voorzitterschap!
De evaluatiecommissie o.l.v. Servais Verherstraeten, die het debacle van CD&V tijdens de laatste stembusslag moest onderzoeken, is tot de verbazende bevinding gekomen, dat de partij teveel aan België heeft gedacht en te weinig aan Vlaanderen. Van een verrassing gesproken: dat had zowat iedereen kunnen voorspellen die niet met een blinddoek rondloopt. In 2007 heeft de partij de Vlamingen wat beloofd en wijsgemaakt en daarna voluit de Belgische kaart getrokken, tegen een Vlaamse meerderheid in zelfs. De nieuwe voorzitter, Wouter Beke, heeft dan ook al gesteld dat de partij in de toekomst (eindelijk) eens aan de eigen leden zal denken, vooral dan degenen die niét tot de vakbond behoren (nota van mij) en dus Vlaamsgezinder zal worden. Zou het? De eerste kans die CD&V kreeg om te bewijzen dat ze Vlaamsgezinder zou worden, kreeg ze reeds gisteren, bij de heropening van het parlement. Daar stelde het Vlaams Belang dat deze verkiezingen onwettig waren en dus niet dienden te worden goedgekeurd. CD&V heeft het wél gedaan en dus haar eerste kans om te bewijzen dat ze enigszins betrouwbaarder zou worden, verkeken. Het VB kreeg trouwens alleen Deckerken mee. Overwinnaar N-VA onthield zich, maar stelde wel, via fractieleider Jambon, dat de partij niet in een volgende regering zou stappen als die regering B-H/V niet splitst. Nu maar hopen, dat dat gebeurt, in de veronderstelling natuurlijk dat er een nieuwe federale regering komt. Van dat laatste is nl niemand overtuigd. Hier en daar hoort men zelfs zeggen, dat een nieuwe verkiezingsronde in het najaar tot de mogelijkheden kan behoren. De vraag is dan, of dat opnieuw zal gebeuren in een onwettelijk kader. Dat leiderschap van de E.U. door België begint zo stilaan meer op een lijderschap te lijken.
Vandaag komen de nieuwverkozenen bijeen in het parlement om hun eed af te leggen. Alvorens ze dat doen, gaan ze eerst de pas gehouden verkiezingen geldig verklaren. Ge weet wel: die - volgens het Grondwettelijk Hof - onwettige verkiezingen. Daarvan schijnt niemand nog wakker te liggen. De overwinnaars niet, omdat het hun zo beter uitkomt, de verliezers niet, omdat die bijna allemaal behoren tot de gevestigde partijen. Ik vraag me wel af, waarom verenigingen die erbuiten staan, zoals bv de Vlaamse Volksbeweging en niet traditionele partijen, zoals het Vlaams Belang, daartegen niets meer ondernemen. Of heb ik iets gemist? Ondertussen heeft het zelfverklaard stresskonijn uit de Vlaamse regering wel iets gevonden om de man in de straat bezig te houden. Crevits gaat een studie laten verrichten om een of meer eilanden vóór onze Vlaamse kust neer te poten ("spuiten" zou een beter woord zijn). Dat zou kunnen gebeurd zijn tegen 2100, dus een item om onze mensen een hele eeuw zoet te houden. De studie alleen zal de Vlaamse regering zo'n 2 miljoen euro kosten. Waarbij men zich kan afvragen of die Vlaamse regering in deze crisisperiode geen andere prioriteiten heeft om geld uit te geven. De beste reactie op het nieuws over het eiland, kwam van Deckerken: " Dat ze eerst eens een brugje of een tunneltje bouwen in Antwerpen"... Kortom, het heeft er veel van weg dat we reeds in de komkommertijd zijn aanbeland. Dat geldt zowel voor dat eiland als voor de activiteiten in het Belgische parlement, waarvan weinigen verwachten dat er die zullen komen vóór de herneming na het parlementair reces, in oktober a.u.b. Stel, dat er tegen die tijd géén oplossing zal zijn, kunnen diezelfde partijen die nu geen klacht neerlegden tegen de illegale verkiezingen, het dan wél doen?
Bart De Wever heeft er nu twee weken consultaties op zitten, maar niemand is daar veel wijzer van geworden. "Hij werkt er aan" is de uitleg, die eerder aan Stefaan De Clerck doet denken. Die werkt er ook altijd aan, zonder veel resultaat. Laat ons hopen dat het De Wever menens is. Normaal gesproken zou hij woensdag een laatste overleg hebben met Di Rupo, de verkiezingsoverwinnaar in Wallonië en dan gaan we zien wat we gaan zien. - Hoe en hoeveel gaat de volgende regering besparen? De 22 miljard, waarover iedereen het heeft, is nl niet voldoende. Dat zijn "maar" de structurele kosten om de staatsschuld af te bouwen. - Bovenstaande en ook het gros van de andere problemen die op ons afkomen, zijn alleen op te lossen met een grondige staatshervorming. Dat is iets waarvan de doorsnee francofoon niet wil weten. Als daarvan iets in huis zou komen, dan zal dat grotendeels afhangen van de toegevingen van Di Rupo, als pasgeld voor zijn zo begeerde functie van eerste "Waalse" premier sinds 36 jaar. - Er moet iets gebeuren met de sociale zekerheid. De automatische 4,5% die Verhofstadt er aan gegeven heeft zal, in het licht van de nodige besparingen, onhoudbaar blijken. - Tenslotte zijn alle mogelijke voornemens die een tweederde meerderheid vergen om wetten veranderd of aangepast te krijgen, afhankelijk van de partijen buiten de N-VA en de PS die aan een volgende regering willen/kunnen meedoen. Als men daarbij het FDF en het CDH kan uitsluiten (en theoretisch kan dat), is er een kans op slagen. In het andere geval zijn we onderweg voor een tweede ronde immobilisme, waarbij de NV België failliet zal gaan. Kris Peeters kan zich best maar voorbereiden.
Al van vóór de verkiezingen van 13 juni was heel wat te doen over het feit dat politiekers zich schaamteloos van het ene niveau naar het andere verplaatsen, dat zelfs ministers van de Vlaamse regering aan de federale verkiezingen meededen, terwijl ze op voorhand verklaarden niet te zullen zetelen mochten ze verkozen worden en nog van dat "moois". Yves De Vadder, de wetstraatsjournalist van de VRT, schreef daarover in zijn laatste boek en vond het ook niet kunnen. Ikzelf trouwens ook niet. Ik zal nooit een stem geven aan iemand, van welke partij ook, die van de verkiezingen een lachertje maakt. Als iedereen dat zou doen, zou het trouwens snel gedaan zijn met die comedie. Jammer genoeg gebeurt dat niet en zo zal het verkrachten van de kieswetten blijven voortduren zolang men deze wetten (een zoveelste geschenk van Verhofstadt) niet aanpast. Feitelijk zou iedereen die opkomt bij een verkiezing én verkozen wordt, de zetel die hij/zij veroverde moeten innemen. Dit zou dan ook automatisch inhouden, dat hij zijn oude functie moet laten vallen. Een minister in de Vlaamse regering, die meedoet voor een zetel in de federale Kamer of Senaat en verkozen wordt, zou die dan moeten aanvaarden en ontslag nemen als Vlaams minister. Het lijkt de logica zelf. Jammer genoeg is België geen logisch land en brengt dat met zich mee dat zowat alle politiekers de mogelijkheden van huidige kiessysteem uitbuiten tot aan de grenzen ervan. Als ze ooit die kieswetten zouden veranderen, kan men misschien ook best meteen de rangordes zo opstellen, dat ze voor iedereen dezelfde zijn, bv door lijsten volgens het alfabet. Bij een volgende verkiezing voor hetzelfde niveau zou men dan bv het alfabet kunnen omdraaien. Beginnen dus met de Z en eindigen met de A. Dat deed men vroeger voor de mondelinge examens op het college waar ik school liep. Zo moesten degenen wier naam begon met een A niet steeds als eerste komen opdraven. Het leven kan soms simpel zijn. In de politiek wordt het echter met opzet ingewikkeld gemaakt, in de hoop dat Jan met de Pet er niet meer aan uit kan en er dan ook maar met die pet naar smijt...
Nog maar eens een (laatste?) verhaal over "onze Kongo". Dat van de doofpottenoperatie van 1960. Op de journaals werd er even aandacht aan geschonken via een terugblik naar de "woelige" periode vlak na de onafhankelijkheid. Wat er niét werd bij verteld is, dat er nooit een officieel rapport is verschenen over de moorden, plunderingen en verkrachtingen waarvan blanken in de toenmalige Kongo het slachtoffer zijn geworden. Erger nog: alle getuigenissen daarover werden geklasseerd. Geen enkele instantie die erbij betrokken was heeft ook maar één kopietje van de PV's mogen bijhouden, geen doorslagje, geen kladje, niemendalle. Een perfecte doofpotoperatie die niet tot doel had de nieuwe Kongolese autoriteiten te beschermen, maar wel de eigen Belgische politiekers die een continent zonder opgeleide leiders zomaar de chaos in joeg. Met als gevolg niet alleen de vele blanke slachtoffers, maar - op termijn - ook enkele miljoenen zwarten. Niet alleen de politici van toen, ook alle daarna komende Belgische regeringen hebben het potje netjes toegedekt gelaten... Met de Roze Balletten en de Bende van Nijvel is iets soortgelijks gebeurd, al lijkt het erop dat men meer transparantie heeft willen geven. Maar van de eerste zaak lekte ook niets meer uit. Toen in de tweede zaak bleek, dat enkele van de slachtoffers van de Bende met de Roze Balletten te maken konden hebben, werd ook dat dossier uit handen genomen van de rechtbank van Dendermonde en veilig opgeborgen in een kast in Charleroi. Dat men nu, 25 jaar na de feiten, daar nog een "speciale" onderzoekscel een volle dagtaak aan laat spenderen (ze vragen zelfs nog volk bij!), is maar voor de schone schijn. Kortom, voor doofpotten groot en klein, kan men best in België zijn.
"Wij zullen moeten bewijzen dat wat wij zelf doen, beter doen" was het stokpaardje van Gaston Geens zaliger, de allereerste premier van de allereerste Vlaamse deelregering. Dat werd zopas nog maar eens bewezen uit cijfers van de Vlaamse Serv adviesraad. De Vlaamse gezinnen blijken nl in 2009 bijna 2 miljard euro minder aan belastingen te hebben betaald, een bonus van circa 730 euro per gemiddeld gezin. Daarbij moet meteen gesteld worden, dat die Vlaamse belastingen maar een peulschil zijn t.o.v. de federale. In totaal maken ze slechts 5,24% van de totale fiscale en parafiscale lasten uit. Stel u dus maar eens voor hoeveel we in een onafhankelijk Vlaanderen zouden kunnen besparen! De vraag is maar in hoever Bart De Wever aan die bestaande onrechtvaardigheden zal kunnen sleutelen. De meeste Franstaligen willen nl geen verdere regionalisatie. Erger nog, zij willen meer middelen voor het federale niveau. Als Bart en wie met hem scheep zal gaan niet oppast, zullen de onzinnige transfers eerder groeien dan afnemen. Volgende week zullen we daarover waarschijnlijk meer te weten komen, maar ik heb zo het vage idee dat we niet de goede kant uit gaan. Diegenen die voorspellen dat de regeringsonderhandelingen van 2010 langer gaan duren dan die van 2007, kunnen nog altijd gelijk krijgen.
Vanaf vandaag ontmoet Bart De Wever de andere politieke partijen, waarmee hij denkt/hoopt de nieuwe Belgische regering te kunnen vormen. Het zal een moeilijk taak worden, omdat hij heel wat tegengestelde standpunten (en kiesbeloftes) zal moeten trachten samen te brengen. In Vlaanderen kijkt men belangstellend uit hoe hij de communautaire knopen zal proberen door te hakken. Hoe gek het ook mag klinken, m.i. zal dat het gemakkelijkste thema worden. Het wordt immers hoe langer hoe duidelijker dat het de economische problemen gaan zijn die dit land de das zullen omdoen. De val van de regering Leterme was in dat opzicht een meevaller, want niets laat vermoeden dat ze ook maar iets zou gedaan hebben om de huidige impasse te doorbreken. België staat er hoe dan ook slecht voor. Het "Griekenland aan de Noordzee" behoort nog steeds tot de mogelijkheden. Betekenisvol in dat opzicht was een artikel van Johan Van Overtveld, algemeen directeur van het ondernemingsplatform VKW en directeur van de denktank VKW Metena. Niet de eerste de beste dus. Volgens Van Overtveld moet er dringend iets gedaan worden om de oplopende schuld van dit land een halt toe te roepen. We gaan weer over de 100% van het bbp en dreigen door te stomen naar de 150%. Als er dit jaar, 2010 dus, geen dringende maatregelen genomen worden, aldus Van Overvelt, krijgen we hier gegarandeerd een variant van de Griekse tragedie. Evenmin als Griekenland zal België kunnen devalueren. De oplossingen zullen dan ook van een andere kant moeten komen. De man geeft enkele tips. - De kostencompetiviteit moet hersteld worden, als wij concurrentieel willen blijven t.o.v. onze buurlanden. Onze loonkosten moeten dan ook naar omlaag. - Er moeten drastische veranderingen komen in onze arbeidsmarkt. Er moet een grote vereenvoudiging komen van alle nu bestaande wetten en regels, waarbij men door de bomen het bos niet meer ziet. - Er moet een veel efficiënter overheidsapparaat komen. België is op dat gebied zowat de duurste van alle geïndustrialiseerde landen. Enfin, De Wever is nog niet aan de nieuwe patatten. Zeker met een bevoorrechte (!) partner als de PS, die zijn kiezers zo'n zeven miljard extra's heeft beloofd, belooft het nog spannend te worden. Vervolg waarschijnlijk volgende week...
Volgens de laatste cijfers van Kind en Gezin zijn er vorig jaar in Vlaanderen 8,3 procent kinderen geboren in gezinnen die onder de armoedegrens leven. Dit is feitelijk niets nieuw, buiten misschien het feit dat het aantal blijft groeien. De belangrijkste reden daarvan, wordt echter niet aangegeven. De meeste van die kinderen worden nl geboren in gezinnen van immigranten. Juist zoals bv bij het vermelden van criminele feiten door "jongeren", wordt ook hier zedig gezwegen over de afkomst van de ouders. Een goed verstaander moet tussen de regels leren lezen om het te weten. Zo zei iemand van Kind en Gezin gisteren in het Tv-journaal, dat de organisatie dergelijke gezinnen meer bezocht dan andere en dat er vooral problemen waren "met de taal". Zolang men in dit land horden nietsbezittende armoezaaiers zomaar laat binnenstromen (ook via de zgz "gezinshereniging", de schijnhuwelijken en de snel-Belg-wet) en daarenboven niet eens vereist dat ze zich hier tenminste verstaanbaar kunnen maken, geraken die mensen niet aan werk en blijven zij automatisch ook verstoken van serieuze inkomsten waardoor hun kinderen een beter leven zouden kunnen krijgen. Zonder dat ze zelfs ook maar iets bijdragen aan de maatschappij, moeten deze gezinnen op kosten van de belastingbetaler onderhouden worden, huisvesting krijgen én daarenboven een speciale begeleiding omdat ze onze taal niet kennen (en ze dikwijls ook niet willen kennen). Dat alles kost hopen geld. Denk maar eens aan al die vertalers die niet-Europeanen moeten bijstaan. Die doen dat ook niet gratis. Ondanks de crisis zijn er in ons land een paar honderdduizend(!) vacatures, die niet ingevuld geraken. Als men echter al begint met mensen hier toe te laten zonder daar iets tegenover te stellen, zal dat zo blijven, tot de bedrijven, die hun vacatures niet ingevuld krijgen, tenslotte zelf hier zullen vertrekken. Het Belgisch asiel- en immigratiebeleid is één grote ramp. Dat danken we in de eerste plaats aan Verhofstadt met zijn snel-Belg-wet zonder enige voorwaarden, maar ook aan al wat er later kwam, Van Rompuy inbegrepen. Het was trouwens onder de Natte Dweil dat het helemaal fout liep. Door het hele beleid van Turtelmie af te pakken (die daarvoor als compensatie een ministerpost kreeg aangeboden!) en in handen te geven van PS en CDH, is het hele beleid terzake één groot vergiet geworden en kregen we drie jaar wanbeleid. Om dat allemaal goed te praten haalt men er nu de kindjes bij, die - och arme - onder de armoedegrens leven...
Verona is de stad die ik het best ken in Noord-Italië. Ze is gelegen in een prachtige landbouwstreek (de "fiera agricola" in maart is de grootste van het land), omgeven door het Gardameer en de uitlopers van de Alpen. Door de stad loopt de Adige, een zijrivier van de Po die uit Zuid-Tirol komt en aan wiens oevers, midden in de stad, een middeleeuws kasteel staat, genre Castello di Sant'Angelo in Rome. Hét centrum is echter de Romeinse arena, waar elke zomer klassieke opera's worden gegeven. Wij, mijn vrouw en ik, maakten er Aida, Nabucco, Turandot en Don Carlo mee, allemaal gezongen door de beste zangers van hun tijd. Verona is ook de stad waarin de legende van Romeo en Julia plaats vond, legende die vereeuwigd werd door Shakespeare en op muziek gezet door talloze klassieke componisten waaronder Gounod, Bellini en Prokofief. Verona wordt sinds 2007 bestuurd door de Lega Nord, een partij die oorspronkelijk opkwam voor de onafhankelijkheid van Padanië, de hele vlakte van de Po tussen Turijn en Triëste. Ze maakt nu deel uit van de rechtse coalitie van Silvio Berlusconi en bestuurt momenteel zo'n 355 gemeenten in Noord-Italië. Ze heeft ook twee gewestelijke gouverneurs, één voor Piemonte (Turijn) en een in Veneto, waar ze met 35% van de stemmen de grootste partij is geworden. Sinds de Lega Nord Verona bestuurt is daar e.e.a. veranderd. Geen illegale Afrikaanse straatverkopers meer, geen Zuid-Amerikaanse muzikanten, geen straatprostituees uit Oost-Europa. Allemaal weggejaagd met de bedreiging van hoge boetes, ook voor de "klanten". De bouw van moskeeën wordt er niet toegestaan. Alleen immigranten met een verblijfsvergunning en werk zijn er welkom. Flavio Tosi (41) de nieuwe burgemeester sinds 2007 heeft de goedkeuring van 70% van de inwoners. De Italianen en mensen die langer dan tien jaar in Verona staan ingeschreven, krijgen voorrang bij de toekenning van de gemeentelijke huurwoningen. In de vrije sector verhuren veel huiseigenaren sowieso niet aan buitenlanders. "Wie ik het moeilijk maak", zegt Tosi,"zijn buitenlanders die niets uitvreten en overlast bezorgen". Wat een verschil met ons landje, waar een centrum voor zgz gelijke kansen de eigen mensen in het verdomhoekje plaatst en als een inquisitie te werk gaat. Vergeten we niet, dat Italië ook tot de EU behoort en dat daar blijkbaar heel wat kan wat hier niet mogelijk is in onze politiek correcte samenleving. Als men ziet hoeveel geld Fedasil bv hier kost en hoe pover het resultaat ervan is, dan kan men zich wel degelijk vragen waarmee we bezig zijn.
Het wordt een memorabele week: - Albert II, zijn gade en Leterme zijn al onderweg naar Kinshasa, waar zij mee 50 jaar dood en vernieling gaan "vieren". - Op donderdag neemt België het halfjaarlijkse voorzitterschap waar van de E.U. met in de hoofdrol de serie-aftredende Leterme. - Diezelfde dag, 1 juli, zou Bart De Wever eindelijk met de voorzitters van de andere politieke partijen gaan praten. Tot nu toe is er helemaal niets uitgelekt wat de historicus zinnens is. Laten we maar hopen dat geen nieuws, goed nieuws is. - Ondertussen loopt het WK voetbal en begint einde dezer week de Ronde van Frankrijk. Deze laatste komt door ons land en heeft het bestaan de Vlamingen (nog) maar eens te schofferen. Langs het traject hangen nu reeds overal wimpels met, in het Frans "Bienvenue à" en dan de Vlaamse plaatsnaam. "Bienvenue à Stabroek" e.d. "Et pour les Flamands la même chose", zeker? - Tenslotte wordt deze week voorlopig de warmste van dit jaar, met op het einde een ware hittegolf. De landbouwers zullen er niet mee lachen. Wie zijn velden niet kan bevloeien of besproeien, is er aan voor zijn moeite. Sinds maart heeft het in Vlaanderen zo goed als niet meer geregend. In de regio Kempen liggen er al vele hectaren maïsveld verbrand bij... Er zijn ooit al kalmere weken geweest. Zien wat het allemaal zal worden.
Toen ik klein was (waar is de tijd?), zei ik altijd: "Als ik soldaat moet worden, ga ik naar onze Kongo*". Moest het toch lukken, zeker, dat ik mijn militaire dienstplicht mocht vervullen in 1960, uitgerekend het jaar dat "onze Kongo" onafhankelijk werd. Toen de zaken daar bijna meteen uit de hand liepen, vroeg men vrijwilligers bij het leger om er naartoe te gaan. Ik kon toen gaan, maar heb ik dan toch maar niet gedaan. Misschien was dat wel een wijs besluit, want een van de jongens die met mij zijn "drie dagen" had gedaan in het Klein Kasteeltje, een zekere Indekeu, die in 1959 Belgisch kampioen was geworden bij de wielerliefhebbers, was wél gegaan en heeft er, bij een vliegtuigcrash, het leven bij ingeschoten. Ik had misschien ook in dat vliegtuig kunnen zitten... Alhoewel nooit naar Kongo geweest, is dat land me toch blijven fascineren. 50 jaar geleden was ik een van de vele landgenoten die niet kon begrijpen dat men zo'n enorm land, zeg maar een continent, zomaar op zes maanden onafhankelijk kon laten worden. Het resultaat zien we tot op de dag van vandaag. Eén grote puinhoop, één grote miserie, niet het minst voor de Kongolezen zelf, waarvan er de laatste tien jaar enkele miljoenen zijn gestorven aan ziekten en ontberingen, grotendeels als gevolg van allerlei binnen- en buitenlandse oorlogen. De hele infrastructuur, die België er had achtergelaten - en die mocht gezien worden - is zo goed als geruïneerd. Volgens mij kan er nooit nog iets goed van gemaakt worden, tenzij men het land zou indelen in minstens een tiental staten, volgens stammen en talen. Maar in onze politiek-correcte maatschappij wordt over zoiets niet eens gepraat, laat staan gediscussieerd. Enfin, we gaan deze week zien wat het daar in Kinshasa gaat worden. Onze Albert II gaat die 50 jaar onafhankelijkheid mee "vieren", samen met zijn Paola en serie ontslagnemer Leterme. Misschien kan die laatste Kabila Jr een tip geven hoe hij er best mee stopt! Zonde voor het geld dat daar voor de zoveelste keer zal worden weggesmeten.
* Sinds de laatste officiële spelling schrijft men Congo met een "C". Ik weiger dat te doen. De oorspronkelijke naam was afgeleid van een volkstam die de "Bakongo" heette. Dat is altijd met een "K" geschreven, ook door de eerste Portugese ontdekkingsreizigers. Dat men het nu met een "C" schrijft, is gewoon het gevolg van het Franstalige overwicht dat er in onze vroegere kolonie altijd geweest is en daar pas ik voor.
Wat zich deze week in de Mechelse kathedraal en bij Mgr Daneels thuis heeft afgespeeld, is echt iets met een hoog Monty Python gehalte. De Belgische Justitie heeft zich nog eens getoond, langs haar gekste zijde dan wel. Dezelfde justitie, die er niet in slaagt de criminelen in dit land de baas te worden, waarvan rechters onderling elkaar aanklagen, die mensensmokkelaars en drugsbaronnen moet laten gaan o.w.v. zgz procedurefouten en nog van dat moois, diezelfde justitie gaat dan eens laten zien wat ze kan. Achter zaken aan gaan die dertig en veertig jaar oud zijn, die - op een uitzondering na - allemaal verjaard zijn en waarvan een groot gedeelte waarschijnlijk zelfs berust op valse of toch zeker niet correcte beschuldigingen. Ondanks de miserie voor de betrokkenen, kan er nog gelachen worden met het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Die is tenminste nog niet verjaard. Of met het proces tegen Beaulieu, dat zich al meer dan twintig jaar voortsleept. Maar graftombes gaan openbreken in de crypte van een kathedraal omdat "iemand" zou gezegd hebben dat zich daarin dossiers over seksueel misbruik in zouden bevinden, is kolder van de allerbedenkelijkste soort. Ik heb er geen andere verklaring voor dan dat dit gewoon papenvreterij is, waar e.o.a. loge achter zit. Daarmee wil ik niet zeggen dat het seksueel misbruik in de Kerk ook maar ergens goed te praten is. Maar voor zaken die verjaard zijn zoveel mankracht inzetten, terwijl men niet eens genoeg personeel heeft om criminelen te begeleiden die naar het gerechtsgebouw moeten gebracht worden (en die daarom moeten worden vrij gelaten), is de grootste nonsens die ik me kan voorstellen. "Watje" De Clerck kwam weer met e.o.a. wollige uitleg voor de pinnen. De man moet een dik vel hebben om er niet de brui aan te geven, net zoals zijn partijgenoot en serie-ontslagnemer Leterme trouwens. Ge weet wel: van die partij die zgz het staatsbelang altijd boven het partijbelang heeft laten primeren. God, in wat voor land leven wij?
Dat de multicultuur een verrijking zou zijn, is al lang een achterhaald thema. Voor zover dat nog nodig mocht zijn, heeft een socioloog aan de universiteit van Maastricht, een zekere Jaap Donkers, dat zopas bewezen met een wetenschappelijke studie. Daaruit blijkt, dat op gemengde scholen zowel autochtone kinderen als kinderen met een migrantenachtergrond slechter presteren dan op ethnisch homogene scholen (de zogenoemde "witte" scholen). Dronkers haalde veel van zijn gegevens uit het Pisa-onderzoek dat elke drie jaar wordt afgenomen bij vijftienjarigen uit zevenenvijftig Europese landen, waaronder ook België. Vooral leerlingen uit islamitische landen doen het slecht tot zeer slecht en dat terwijl die achterstand niet te verklaren valt door hun sociaal-economische achtergrond. In simpele woorden betekent dat laatste, dat het niet komt omdat ze bv thuis arm zouden zijn. "Kennelijk", zegt Dronkers, "zijn bepaalde islamitische waarden en normen contraproductief in de westerse samenleving". Zo hoort men het ook eens uit onverdachte hoek. De studie van Dronkers brengt trouwens nog iets interessants naar voor: leerlingen uit Zuid-Oost Azië (zeg maar China, Japan en Korea) zorgen niet voor een verwatering van ons onderwijs. Integendeel, hun aanwezigheid heeft een positief effect. Het is bv niet voor niets dat Aziatische inwijkelingen in Canada gemakkelijk worden toegelaten, zeker als ze ook geschoold zijn. Canada - zoals trouwens ook de VS - selecteert zijn immigranten. Naar die landen gaat men als men wil werk vinden. Naar Europa komt men als men geld en steun wil krijgen zonder daarvoor te moeten werken. De vraag is maar hoelang het armlastige Europa dat nog gaat volhouden...
Zelden heeft een verkiezingsslogan zo hol geklonken als deze "Nooit opgeven" van CD&V. Amper tien dagen na de stembusnederlaag geeft het boegbeeld van de partij het zelf al op. Niet dat zij alle schuld treft, maar ze heeft het spel van Leterme toch maar meegespeeld vanaf het moment dat ze Van Deurzen heeft opgevolgd als partijvoorzitter. Ze zal trouwens niet in een zwart gat vallen, want ze was en is nog altijd europarlementariër, met een dikbetaalde wedde. De partij gaat de hele zaak zgz laten onderzoeken door een eigen onderzoekscommissie, geleid door Servais Verherstraeten, de man die heel die tijd fractieleider was en de partij steeds door dik en dun heeft verdedigd. Wie gelooft die man nog? Hetzelfde geldt voor Vervotje, die samen met Leterme ontslag nam, alhoewel haar ontslag nooit gevraagd werd. "Samen gevangen, samen gehangen", zoals Jos Van den Eynden dat vroeger schreef in zijn Volksgazet. De conclusie is vrij simpel: CD&V is afgestraft door zijn eigen arrogantie waarbij Leterme en Co dachten zich alles te kunnen veroorloven. Zij wisten wat goed was voor de mensen, zo dachten ze althans. Het lot kan wreed zijn. Uitgerekend de man die door Thyssen werd binnengeloodst bij Unizo en door Leterme in zijn Vlaamse deelregering, Kris Peeters dus, wordt de laatste hoop van de verslagen kadodders. Exit het ACV/W, leve Unizus en zo!
Bij CD&V zit men in zak en as. Ze hadden er echt op gerekend dat Vlaanderen hun (nog maar eens) alles zou vergeven, "met de dood in het hart", zoals ze dat al decennia lang gewend zijn. Het heeft niet mogen zijn en nu zitten ze met de gebakken peren. Zelfs het afhaken van Leterme als boegbeeld van de partij, heeft niet geholpen. Misschien was dat - op langere termijn gezien - wel de grootste fout die de partij gemaakt heeft. Mocht CD&V naar de verkiezingen getrokken zijn mét Leterme als boegbeeld, dan had de partij ook klop gekregen - misschien zelf meer dan nu - maar dan had men Leterme bij het groot vuil kunnen zetten en had men een reden om na de rammeling met een schone lei te kunnen herbeginnen. Nu heeft Marianne Thyssen de schok moeten opvangen, is daar niet in geslaagd en kan daarvoor moeilijk worden op aangesproken. Dat de partij zich compleet verbrand had, door persé te willen doorgaan met een regering zonder meerderheid in Vlaanderen, is niet in de eerste plaats de schuld van Thyssen, maar van Leterme. Die Leterme heeft zich ondertussen teruggeplooid naar zijn eigen regio, waar hij een toch een beste beurt heeft gemaakt. Dat maakt, dat de partij hem zo maar niet opzij kan zetten en er anderzijds geen valabel alternatief is. Gelukkig is er de "Vlaamse George Clooney", zijnde Kris Peeters. De man heeft zich wijselijk niet bezig gehouden met de federale verkiezingen en is nog steeds Vlaams minister-president in een regionale regering waarin de partij nog wél meetelt. Het zou dan ook kunnen, dat de machtsbalans binnen CD&V omslaat naar de Vlaamse kant. Beter laat dan nooit. Peeters is het enige valabele alternatief dat CD&V voorlopig kan bieden. Het zal moeten betekenen dat de partij deze keer resoluut de Vlaamse kaart trekt. Zeker als De Wever niet zou slagen, zal het de Vlaamse deelregering zijn die het initiatief zal moeten nemen en dan kan het nog altijd de goede kant uitgaan.
Uit de reacties van Armand De Deckèr (MR), ontslagnemend voorzitter van de senaat, na zijn bezoek aan Bart De Wever, valt in ieder geval op te merken, dat het Franstalige front niet meer zo heterogeen is als het altijd geschenen heeft. Partijvoorzitter Reynders mag dan achteraf nog komen vertellen, dat er nog helemaal niets gebeurd is (dat klopt ook), het is veelbetekenend dat ook in het Waalse landsgedeelten er heel wat politici rondlopen die hun buik vol hebben van het gestook van Maingain en zijn drie illegale burgemeesters. Als de tandem De Wever/Di Rupo erin slaagt een coalitie van N-VA, PS/SP.a, CD&V en MR in elkaar te knutselen, met een totaal van 110 zetels, dan mogen er daar al drie FDF-ers bij zijn, hun totaalgewicht is dan verwaarloosbaar, zoals ik al schreef in mijn blog van 19 dezer ("de tweederde meerderheid"). Voorlopig zat ik er dus nog niet zo ver naast en mag ik misschien ook gaan solliciteren voor een job bij N-VA, zoals - naar het schijnt - al een 400-tal (!) gegadigden dat al hebben gedaan. Zoals ik vroeger ook al eens schreef (in mijn blog "Nog zes keer slapen" van 7 dezer), heeft de overwinning veel vaders en ook veel volk die daarvan een graantje wil meepikken. Dat wil dan weer niet zeggen, dat er bij die 400 niet enkele mensen bij zijn die De Wever ook effectief zouden kunnen helpen. Zo viel er ook al de naam van Herman De Bode, een van de onderschrijvers van het "Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen". De man werd desnoods als topman bij het consultantsbureau McKinsey op een zijspoor gezet o.w.v. zijn Vlaamse uiting. De Wever zal steun van onderlegde Vlamingen zeker kunnen gebruiken. Zijn N-VA mag dan al wel de verkiezingen gewonnen hebben, de partij heeft zeker geen experten teveel. Dit in tegenstelling bv tot de PS, die kan terugvallen op een organisatie met alles erop en eraan, die al enkele decennia meedraait op het hoogste niveau. Als hij zich niet wil laten ondersneeuwen, zal Bartje het met zijn welsprekendheid alleen niet halen. Zoals Horatius het ooit zegde: "Nec scire fas est omnia" (je kan ook niet alles weten).
