Sinds de problemen met Griekenland, is heel Europa ervan overtuigd dat er moet bespaard worden. Het was het eerste punt op de agenda van de nieuwe Britse regering en het werd zopas, op prinsjesdag, nog duidelijk gemaakt in Nederland. Duitsland, het land met de sterkste economische groei sinds de crisis, heeft zelfs beslist 82 miljard euro te zullen besparen in de komende vier jaar. Dat is duizend euro per inwoner, ouderlingen en peuters inbegrepen. In België gebeurt niets. Officieel, omdat we met een regering van lopende zaken zitten. In Nederland is dat ook zo, maar daar blijkt die lopende regering het wél te kunnen. Trouwens, in de periode vóór de val van Leterme II - zeg maar zelfs vanaf juni 2007 - is hier ook niets gebeurd. Integendeel zelfs, er wordt hier steeds meer uitgegeven of gepland om uit te geven. Neem nu dat Oosterweelakkoord. Dat kost enkele miljarden méér dan eerst gepland, niet minder. Men heeft gewoon aan ieder lid van de meerderheid in de Vlaamse regering zijn zin gegeven en zo was het probleem opgelost. Te vergelijken met hoe men vroeger tot het schoolpact is gekomen. Ook toen kregen alle partijen hun deel van de koek en bleek het totaal later bijna niet meer te betalen. Het gevaar is nu reëel, dat er straks een soortgelijk akkoord komt in de federale onderhandelingen. Vergeten we niet, dat de PS aan haar kiezers steeds méér beloofd heeft. De PS "créateur de progres depuis 125 ans" was één van hun slogans...Dat alles terwijl de volgende regering nog het extra deficit van 22 miljard moet zien weg te werken en nog altijd een eerste stap moet doen om de kosten van de vergrijzing op te vangen, iets waarvoor men bv in Nederland en Duitsland al in een fase twee zit. Nog steeds volgens de PS, hierin gesteund door CDH en Ecolo, mag er geen enkel gewest armer worden. Als men drastisch zal moeten besparen, betekent dit de broeksriem aanhalen en kan het dus niet anders of men zal armer worden. Het enige alternatief is dan nieuwe zware belastingen en dat in een land dat al, op twee na, de hoogste belastingen van Europa heeft. We moeten trouwens maar even de kranten overlopen om te zien dat er ook vandaag de dag, lopende zaken of niet helemaal niet bespaard wordt. Justitie gaat dit jaar 30 tot 40 miljoen in het rood. Voor de zgz asielzoekers dient het budget bijna maandelijks te worden opgetrokken (met dank aan de erfenis van Verhofstadt). Er zijn, sinds 2009, toen die miserie begon, al meer dan 16 miljoen euro uitbetaald geworden aan hotelkosten voor de economische gelukzoekers die 95% van die zgz asielzoekers uitmaken. Kortom: er werd hier de laatste jaren van overheidswege niet gespaard, er wordt niet gespaard en er zal waarschijnlijk niet gespaard worden. Dit dan tot we het Griekse niveau zullen bereikt hebben en Europa het ons zal verplichten. Er zal dan toch iets goed zijn aan dat Europa.
Over de Oosterweelverbinding is al oneindig veel geschreven en dat zal in de toekomst niet veranderen. Uit de eerste reacties kan ik reeds opmaken dat ik er gisteren op enkele punten niet zover af zat: - De oplossing die nu uit de bus is gekomen, dient in de eerste plaats het politieke belang. De mogelijke uitstap van Open VLD (min Van Campenhout) uit het stadsbestuur hoort daar ook bij. - De kostprijs zal in elk geval een stuk hoger komen te liggen dan wat nu werd voorop gesteld. Het kan zelfs zijn dat de vijf miljard op tien jaar flink zullen overschreden worden. Dat alles wegwuiven met het verhaal dat de gebruiker het tenslotte zal betalen, zal wel kloppen, maar pas als de werken helemaal af zullen zijn, over (meer dan) 10 jaar dus. - Het zal nog minstens vier jaar duren vóór het nieuwe milieueffectenrapport volledig klaar zal zijn. Pas ten vroegste in 2015 zal men met de eerste werken kunnen beginnen. Dat betekent, dat het verkeer nog minstens tien jaar in een steeds erger wordende file zal komen te staan. Ik zat er dus wel naast voor wat de totale termijn betreft: het wordt minstens 2021 en niet 2017, zoals ik schreef. Er komt dus tegelijkertijd ook een oplossing voor het vliegveld van Deurne, wat wel voor een extra half miljard euro kosten zal zorgen. Als men al die verhalen hoort en leest, dan vraag ik me wel af, hoe het in Godsnaam mogelijk is dat het 17 jaar moet duren om tot een dergelijk akkoord te komen. Hopelijk krijgen we ooit eens te zien, hoeveel die grap ons tot nu gekost heeft, er rekening mee houdend dat de meeste van deze kosten voor niets zullen geweest zijn.
"Anversa, traversata persa" is een uitdrukking die bekend is bij de Italiaanse zeelui. Daarmee willen ze zeggen dat ze hun scheepsloon in Antwerpen dikwijls riskeren kwijt te spelen, omdat het zo'n plezante stad is. Of dat daar zo zal blijven, is maar zeer de vraag. De uiteindelijke beslissing van de Vlaamse regering, in samenspraak met de stad Antwerpen, laat het ergste vermoeden. Het is een comedia dell'arte van de ergste soort geworden. Aan het dubbelbesluit dat zou worden nageleefd, denkt niemand nog, aan het belang voor stad en streek al evenmin. Alles wat nu beslist is, staat in het teken van de komende gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Eens die voorbij zal men wel zien wat men zal zien, maar het belooft weinig goeds. Om te beginnen kost de tunnelgrap zo'n 350 miljoen extra en die zou moeten worden opgehoest door stad en haven, wat feitelijk hetzelfde betekent. Dat zal een gemiddeld Antwerps gezin 12.000 euro extra kosten. De uitvlucht van Vlaamse gezinnen, zoals zopas nog werd vastgesteld, zal daardoor zeker niet verminderen. De stad blijft dan achter met een steeds groter wordende groep armen, voor het merendeel allochtonen, die helemaal niets zullen (kunnen) bijdragen. De stad zelf heeft, ook zopas, nog medegedeeld dat er nu al een put is van 7 miljoen in de OCMW-kas, put die men niet weet hoe te vullen. Verder komt er een serie tunnels, die niet zullen geboord, maar uitgegraven worden. Dat laatste betekent een enorme overbelasting van het nu al regelmatig geblokkeerde verkeer en dit voor ettelijke jaren. Er moet een nieuw milieueffectenrapport komen, wat jaren vertraging zal opleveren. Het hele project zou tegen 2017 klaar moeten zijn, maar niemand gelooft dat. Daarbij komt nog dat tegen die tijd de kosten van de hele Oosterweelgrap misschien wel zullen verdubbeld zijn. Grapje? Helemaal niet. Zie maar wat er, in datzelfde Antwerpen, gebeurd is met de kostprijs van het nieuwe gerechtsgebouw. Dat was, bij de aanvang, geschat op 76,8 miljoen euro, dat heeft uiteindelijk 280 miljoen gekost. Het nieuwe Antwerpse havenhuis, geschat op 31 miljoen euro, kost nu al 43,2 miljoen en het is nog niet af. Vergeten we ook niet dat er, voor het uitgraven van de nu besliste tunnel ook nog een reeks onteigeningen zullen moeten plaats vinden en dat de onderhoudskost van een tunnel zeven (7!) hoger ligt dan die van een brug. Het resultaat zal derhalve zoiets zijn dat, in verhouding, zal kunnen worden vergeleken met de Chunnel, waarvan de beheersmaatschappij ook zo goed als failliet is en die na zoveel jaren ook nog zijn eerste winst moet opleveren. Kortom, Antwerpen wordt één grote miserie. Buiten de Oosterweelramp is er trouwens nog het drama van zijn luchthaven die geboycot wordt en zijn voetbalveld dat er maar niet wil komen, maar dat wel zou moeten meedoen aan een eventueel Europees of wereldkampioenschap. Vandaag beslist Open VLD, waarvan schepen Bungeleers tégenstemde, of ze nog verder in de Antwerpse meerderheid zal blijven. Ze zouden gek zijn, als ze het doen. Wordt vervolgd.
Het moet niet altijd politiek zijn. In afwachting van de kladaratsch in de Vlaamse regering en de zoveelste evaluatie op nationaal vlak valt er, gelukkig maar, ook nog wat anders te beleven dan de uitzichtloze Belgische politiek en het Antwerpse gekonkel. Zo vernam ik gisteren, via de krant, dat het prestigieuze Hermitage van Sint-Petersburg, een van de grootste en meest spraakmakende musea van Europa, een tentoonstelling gaat houden met 70 werken die op dit ogenblik eigendom zijn van Jef Rademakers. Jef wie? Wel dezelfde Rademakers die in de jaren tachtig en negentig berucht en bekend werd als producer van Tv-programma's zoals "De pin-up club" en "Klasgenoten". Vooral dat laatste zou hem veel geld hebben opgebracht. Op een gegeven ogenblik werd Jef het echter allemaal beu en ergens in de jaren negentig verkocht hij zijn Tv-bedrijf en ging hij aan het schrijven en het aankopen van schilderijen. Rademakers is een Nederbelg, geboren in Roosendaal, vlak over de grens bij Essen, die tegenwoordig in een kast van een villa woont in Brasschaat, waar hij zo'n honderd schilderijen heeft hangen. Zeventig daarvan verhuizen nu dus naar Sint-Petersburg en zullen later ook te zien zijn in het Museum-M in Leuven. De schilderijen waarover sprake zijn allemaal uit de negentiende eeuw en behoren tot de romantische periode. Dat was vóór de schilderkunst gecommercialiseerd werd door figuren zoals Picasso, Dali en aanverwanten, die wel grote schilders waren, maar tenslotte alleen nog werkten voor de poen, waarbij men zich afvragen kon of het allemaal nog wel kunst was. Rademakers heeft daar ook zijn twijfels over en noemt hedendaagse kunst "oplichterij van bohémiens die doen alsof ze revolutionair zijn". En dat gebeurt in dezelfde krant, De Standaard, die uitgerekend deze week een prentenalbum met prentjes over het werk van Wim Delvoye aan zijn lezers cadeau geeft. De Wim Delvoye van de getatoeëerde varkens en de cloaca (de strontmachine) en die dat ook kunst noemt. Ieder diertje zijn pleziertje, natuurlijk, maar ik denk dat Delvoye met zijn rotzooi nooit in de Hermitage zal geraken, zoals Jef Rademakers' schilderijen...
In Zweden heeft de centrumrechts regering van Reinfeldt de volstrekte meerderheid niet kunnen behouden. Belangrijkste reden daarvan, was de doorbraak van de uiterst rechtse "Zweden-Demokraten", die, als gevolg van een veel te lakse immigratiepolitiek (waar hebben we dan nog gehoord?), voor de eerste keer de kiesdrempel (van 4% in Zweden) halen. Zoals het ook bij ons gegaan is, willen de politiekcorrecte Zweedse partijen niet samen regeren met uiterstrechts en daardoor zit het land in een patstelling. Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt de enige oplossing een minderheidsregering die vanuit de oppositie gedoogd wordt. In tegenstelling tot Denemarken, waar dit al tien jaar het geval is, zou dat gedoog in Zweden echter moeten komen van andere dan de uiterstrechtse partij... In Nederland zit er hetzelfde aan te komen, hoe erg dat daar ook schijnt te zijn voor enkele superdemocraten. Bij onze noorderburen zal de gedoogsteun wél van uiterstrechts moeten komen en daar wringt het schoentje. De meerderheid der Nederlanders blijkt tot nu toe echter nuchter genoeg om in te zien dat er geen andere werkzame regering kan komen. Peilingen wijzen nl uit dat nieuwe verkiezingen de positie van Wilders' PVV alleen maar zullen versterken. En bij ons? Persoonlijk vind ik, dat N-VA een slimme zet heeft gedaan door de aanslepende federale onderhandelingen nog maar eens een week uit te stellen. Het zal aan de kern van de zaak niet veel veranderen, maar het geeft de partij van De Wever wel meer ademruimte én de kans om deze week alles in te zetten op de regionale discussie rond de Antwerpse Oosterweelverbinding. Het gevolg daarvan zou nl kunnen zijn, dat ook de Vlaamse regering in nauwe schoentjes zal komen te zitten. Als de SP.a eruit zou stappen (of eruit zou gesmeten worden!) en de Open VLD zou bedanken om voor schaamdoekje te dienen, dan zal er ook in Vlaanderen een klimaat ontstaan om eens na te denken over een centrumrechtse gedoogregering, die niet alleen vanuit de oppositie zou kunnen gesteund worden door die Open VLD, maar eventueel ook door het VB en LDD. De zelfverklaarde democraten van links zullen er wel een ziekte aan overhouden, maar voor Vlaanderen hoeft dat hoegenaamd niet slecht te zijn. Als N-VA versterkt uit de Vlaamse crisis zou komen, dan heeft zij extra munitie om straks het zakgeldfederalisme van de PS met nieuwe moed aan te pakken. Wie weet?
Deze week zou het dan weer moeten gebeuren, zowel op federaal als op regionaal vlak. Waarschijnlijk wordt dat laatste nog het belangrijkste, omdat het eerste het tweede wel eens grondig zou kunnen beïnvloeden. Als er immers in de Vlaamse regering geen akkoord komt over de Oosterweelverbinding, dan is zelfs het voorbestaan van de huidige Vlaamse meerderheid helemaal net meer zeker. Ondertussen blijft het ergerlijk vast te stellen hoe onze linkse me(r)dia met de francofonen mee heulen tegen Bart De Wever. Men vindt het niet meer dan normaal dat het wij, de Vlamingen, zijn die steeds maar moeten toegeven. Hopelijk houden Bart en zijn entourage het been stijf en geven zij geen eurocent af als daar geen verantwoording tegenover staat. Het is niet omdat de Walen steeds op onze kap hebben geleefd, dat zo'n situatie moet blijven duren. We blijven zelfs bereid hen geld te geven, maar wel op voorwaarde dat ze er verantwoording voor afleggen. Dat blijkt nog steeds niet te kunnen. Tenslotte lijkt er aan de Antwerpse soap geen einde te komen. Zelfs als er morgen een beslissing zou vallen, dan nog blijft de kans groot dat die op e.o.a. gebied zal worden aangevochten en dat er niets van in huis komt. Ik vraag me af, of het niet beter zou zijn dat men Antwerpen links (sic) zou laten liggen en het tracé van de E34 (vanuit Turnhout) zou doortrekken naar Kontich (iets dat ooit al eens gepland was). Tegelijkertijd zou men de Liefkenshoektunnel tolvrij moeten maken én beter toegankelijk. Dit alles zou dan wel tot gevolg hebben, dat Antwerpen in de toekomst een groot deel van de beloofde inkomsten zal moeten derven. Dat is het maar zo. Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten. Als de plaatselijke politiek geconditioneerd blijft door zootjes ongeregeld en bepaalde Antwerpse partijen bereid zijn daaraan toe te geven, dan heeft de stad geen toekomst meer.
Er was deze week nogal wat commotie over een uitspraak van Peter Leyman, ex-directeur van Volvo Gent, ex-kamerlid voor CD&V (zelf ontslag genomen) en (voorlopig nog?) ondervoorzitter van VOKA, de vereniging van de Vlaamse werkgevers (het vroegere VEV) en de kamers van koophandel. Leyman, die altijd een buitenbeentje is geweest (hij speelt o.a. ook in een jazz-orkestje), had in een Nederlandse krant verklaard dat hij het in Vlaanderen allemaal niet meer zag zitten en dat hij zijn kinderen zou aanraden hun toekomst buiten onze regio uit te bouwen. Zelfs Wallonië leek hem nog beter dan het eigen Vlaanderen. Een straffe uitspraak natuurlijk, zeker van iemand in die functie. Het doet een beetje denken aan de uitspraken van ene Karel De Gucht. Die vertelt ook regelmatig straffe dingen, die wel grotendeels waar zijn, maar die niet zo maar verteld kunnen worden vanuit de functie van de man die de uitspraken doet. Dat geldt ook voor Leyman. Leyman heeft inderdaad voor een deel gelijk. Vlaanderen doet te veel aan regelneverij, een ziekte die ze van het officiële België heeft afgekeken, waarschijnlijk bij gebrek aan beter. Om in Vlaanderen iets geregeld te krijgen moet men veel geduld hebben. Hét voorbeeld is Antwerpen, waar niet alleen de stad zelf, maar de hele regio wordt lamgelegd door allerlei zootjes ongeregeld. Nimby (Not In My Back Yard) is er heer en meester. Wat Leyman vertelt over het feit dat het in Wallonië allemaal wat gemakkelijker gaat, heeft hij ook gelijk. Denk maar aan bouwvergunningen, flitspalen e.d. Daarbij moet echter ook meteen de Belgische spiegel voor worden bijgehaald. De Belgische wetten tellen nl evenzeer voor Wallonië als voor Vlaanderen. Het verschil is dat de Vlamingen ze rigoureus toepassen, de Walen alleen als het hun uitkomt. Bij heel wat zaken wordt in Wallonië door de vingers gekeken en dat kan allemaal zo maar in een land waar elke burger gelijk zou moeten zijn voor de wet. Daarbij wordt nog maar eens bewezen, dat dit België geen normaal land is en dat een staatshervorming meer dan ooit hier nodig is. Dit is een tweelandenland en zoiets kan niet blijven duren.
Van de beleidspartij, die CD&V beweerde te zijn, blijft niet veel meer over. Op federaal vlak speelt ze het wielzuigertjesspel à la Joop Zoetemelk: Wouter Beke sluit probleemloos aan bij alles wat N-VA zegt en doet en waagt het niet uit diens wiel te komen. Dat is natuurlijk een taktiek als een andere. Feitelijk doet de partij daar hetzelfde als wat de liberalen deden bij de oranjeblauwe besprekingen: die lieten toen ook CD&V de kastanjes uit het vuur halen, in de hoop dat die partij - mocht het mislukken - op haar bek zou vallen. Het is toen ten dele gelukt. CD&V heeft zich flink verbrand, maar de blauwen hebben toen toch ook genoeg "collateral damage" opgelopen om bij de volgende verkiezingen aanzienlijk achteruit te gaan. Op regionaal vlak staan de zaken er heel anders voor. In de Vlaamse deelregering zou CD&V het voortouw moeten nemen. Al bij al was zij bij de laatste regionale verkiezingen in Vlaanderen nog de grootste partij en levert zij daar de minister-president. Maar Kris Peeters blijft o zo voorzichtig in zijn verklaringen omtrent het Oosterweelprojekt en dit ondanks het duidelijk afgesproken voorakkoord: de tunnel mocht niet duurder zijn dan de brug, er mocht geen extra tijd verloren worden en hij moest technisch haalbaar zijn. Dat laatste zal wel kloppen, de eerste twee voorwaarden zijn echter niet vervuld. Men hoort nu alleen nog maar discussies over het verschil van de kostprijs, maar voorwaarde nr twee is ook niet vervuld en daarover lijkt het alsof dat niet meer meetelt. Een tunnel zou betekenen, dat er een nieuw milieueffectenrapport moet komen en dat betekent een extra uitstel van liefst vier jaar! Met de wetenschap, dat het verkeer rond Antwerpen nu reeds verzadigd is, kan er van zoiets nooit sprake zijn. N-VA koos voor de brug, Open VLD ook. CD&V blijft nu de x-factor. Er is echter geen tijd meer voor tsjeverijen. Als de Vlaamse socio's niet mee willen, dan maar zonder die socio's. Het alternatief is een totaal verkeersinfarct, niet alleen voor Antwerpen, maar voor de hele regio. Een regio, die het in de toekomst in de eerste plaats zal moeten hebben van haar logistieke ligging. Zoiets is dodelijk.
Daarmee zijn we weeral een Wetstraatterm rijker: het zakgeldfederalisme. Goed gevonden, wat zakgeld is geld dat men krijgt, waarna men er mee kan doen wat men wil. Dat is exact wat de francofonen willen. Geld en nog eens geld en zonder daarvoor enige verantwoording te moeten geven. Dat gebeurt nergens, tenzij in het koninkrijk België. De N-VA staat voor kwade tijden. Vergeten we niet dat de partij een paar jaar geleden nog zo goed als onbestaande was en dat ze nu op twee fronten moet opboksen tegen traditionele partijen met een goed geoliede structuur, daarbij nog geruggensteund door vakbonden, ziekenkassen en allerlei andere drukkingsgroepen zoals onze door linksen bestuurde media. Op federaal vlak moet N-VA het been stijf houden en geen akkoord tekenen tenzij er effectief een responsabilisering komt van het geld dat de verschillende regio's krijgen. Het is belachelijk dat men staat te roepen (zoals bv Gennez van de SP.a), dat Vlaanderen zoveel extra miljarden zal krijgen, als men weet dat de eindcontrole op het federaal niveau blijft. Er kan beter geen hervorming zijn dan een slechte hervorming. Op regionaal vlak moet deze maand de beslissing vallen over de Oosterweelverbinding in Antwerpen, Vlaanderens economische poort op de wereld. Ook hier staat N-VA (maar ook CD&V en Open VLD) lijnrecht tegenover de SP.a (en Groen!) en wil de partij dat men zijn verplichtingen nakomt. Als de brug goedkoper blijkt (en nog geen klein beetje) én sneller kan gerealiseerd worden (minstens vier jaar), dan moet het maar. Het heeft geen zin nóg maar eens een nieuwe reuzensluis te bouwen, als het verkeer nu al niet meer de haven uitgeraakt. Desnoods moet men de SP.a maar uit de Vlaamse regering zetten. Het zou een nieuwe situatie doen ontstaan, die ook op federaal vlak zou kunnen zorgen voor een (h)echt Vlaams front, desnoods met de steun van Open VLD en het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Als dat in Denemarken kan en - misschien - morgen ook in Nederland, waarom dan niet bij ons? Tenslotte nog dit: het is niet waar dat er in Vlaanderen geen Plan B zou zijn. Niemand minder dan Gerolf Annemans werkt aan een draaiboek met als titel "De Ordelijke Opdeling van België". Annemans heeft alle praktische scenario's al tot in de details uitgewerkt, waarin hij o.m. beschrijft hoe alle administraties en instellingen gesplitst kunnen worden. De internationale erkenning van een nieuwe staat én de financiën, het staat er allemaal in. Het boek komt straks in elk geval op de boekenbeurs en zal gegarandeerd een hit worden. Hopelijk is het tegen die tijd al in gebruik om het onmogelijke mogelijk te maken: een onafhankelijk Vlaanderen.
De uitspraak van de week komt van Marc Reynebeau, redacteur van De Standaard en verbeten belgicist. Ik noem de man liever Reynebelg, want alhoewel hij in Vlaanderen woont, is bij hem niets goed wat Vlaams lijkt en alles goed wat Belgisch is. Reden van zijn hersenkronkels is waarschijnlijk het feit dat hij in Kongo geboren is uit een koppel oud-kolonialen, die nog steeds dachten in termen als België, de wereldmacht. Reynebelg wist gisteren in zijn krant te vertellen, dat in een democratie een financieringswet niet oordeelt of een beleid goed of slecht is, maar dat de kiezers dat doen. Als het dat is wat de kiezers gedaan hebben, in juni 2007 en ook dit jaar, dan zijn we inderdaad goed af. Volgens Reynebelg kunnen m.a.w. de kiezers de politici afstraffen via de verkiezingen, als die e.o.a. niet doen zoals zij het willen. In een normale democratie is dat ook zo, maar niet in de Belgische. Wij, Vlamingen, kunnen de Waalse politici daarop niet ter verantwoording roepen en de Walen de onzen ook niet. Dat weet Reynebelg natuurlijk ook - de man is helemaal niet dom - maar hij zou natuurlijk liever de federale kieskring zien terugkeren. Meer zelfs: hij zou liever het oude België, dat uit zijn koloniale tijd, willen zien terugkeren. Wie een beetje met zijn voeten op de grond staat, weet dat dit niet meer kan. We kunnen niet meer terug naar het Belgique à papa en dit land moet zich dan ook aanpassen aan de nieuwe situaties. Daar de Belgische kiezers, zowel Vlamingen als francofonen, niet meer in staat zijn iets aan de huidige verstarde situatie te veranderen, moet men ophouden met dit België. Er moet een soort confederatie komen als dat kan en anders de volledige splitsing. Het alternatief dat overblijft, is een land met de op twee na hoogste belastingen in Europa, de hoogste loonlasten en de op één na hoogste uitgaven voor sociale bescherming. Dit alles terwijl we ook aan de wereldtop zitten qua staatsschuld, met een gezondheidszorg in constante geldnood, met een van de laagste pensioenen in Europa en een totaal ontbrekende politiek i.v.m. de aankomende vergrijzing. Als we dus, zoals Reynebelg voorstelt, moeten verwachten dat de kiezers dat in het huidige systeem zullen moeten oplossen, dan zijn we nog ver van huis.
"Maar zo wie een van deze kleinen die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals werd gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte van de zee" (Mattheus 18-6). Dat waren, volgens het evangelie van Mattheus, de woorden van Christus himself i.v.m. mensen die kinderen aanranden. Duidelijker kan moeilijk. Dit gezegd zijnde, moet het mij wel van de lever, dat onze media weer eens in overdrive aan het werken zijn. Vandaag was het de eerste dag sinds meer dan een week, dat ook ander nieuws eens de aandacht kreeg. Dagenlang stond er in de eerste vijf tot zeven bladzijden van de kranten niets anders te lezen dan alles wat maar enigzins te schrijven viel over de kerkelijke pedofilie uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Wie leest dat allemaal nog? Op de Tv-journaals was het trouwens al niet veel beter. Het leek wel alsof er geen ander nieuws was. Nog zo iets was het bericht dat Willy Vandersteen, de vader van Suske en Wiske, tijdens de Tweede Wereldoorlog, - onder een pseudoniem - spotprenten over de joden had gemaakt. En dan? In die tijd was het overgrote deel van onze bevolking overtuigd katholiek en werden de joden misprezen. Zij waren het immers die onze Heer aan het kruis hadden laten nagelen. "Vuile jood" was, evenals "vuile neger" een scheldwoord waarover toen niet druk werd gedaan. Dat was de tijdsgeest van die jaren. Wie daarover nu schrijft met de wetenschap van vandaag, moet daarover geen mensen veroordelen die toen niet beter wisten. Journalisten, die dat niet kunnen, hebben geen inlevingsvermogen en zijn dan ook geen goede journalisten. Men moet alles zien in zijn tijdsperspectief. Wandaden zoals in de kerkelijke pedofilie van de jaren 70 en 80 zullen nooit goed te praten zijn. De kans dat het echter de dag van vandaag nog op zo'n schaal zal gebeuren is verwaarloosbaar. Als het nog gebeurt, dan is het nu meestal buiten de Kerk. Die Kerk heeft niet meer de dominantie die ze toen had en anderzijds zijn de kinderen heel wat mondiger geworden. Als er één zaak is, die de Kerk vandaag wél kan doen, dan is het dat celibaat afschaffen. In de huidige maatschappij, met de lusten en verleidingen die er nu zijn, is dit niet meer te verantwoorden. Bij protestanten en orthodoxen bestaat het niet, waarom zou het bij de katholieken dan wél moeten? Het nijpende tekort aan priesters zou op die manier waarschijnlijk sterk verminderd worden en de Kerk als geheel zou heel wat geloofwaardiger overkomen.
Deze week zou er nog een ontmoeting zijn PS/N-VA, waarop nog een (laatste?) poging zou ondernomen worden om de gestrande federale onderhandelingen weer vlot te trekken. De vraag is maar, wie daar nog in gelooft. Het blijft trouwens altijd beter geen oplossing te hebben dan een slechte. Het is niet de N-VA die Vlaanderen zou versjachelen, maar SP.a en Groen! als ze er de kans toe hadden. In de Zevende Dag van zondag was het voor deze twee partijtjes dan ook ontluisterend, toen Standaard redactrice Isabelle Albers er in hun bijzijn kwam vertellen, dat ze samen nog slechts 20% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen. Ondertussen "zou" (voorwaardelijke wijs) men zich in Franstalig België al volop voorbereiden aan een plan B en voor hen zou dat het Wallobrux project betekenen. Laat mij toe daar mijn grootse twijfels over te hebben en wel om volgende redenen: - Het enige wat Brussel momenteel vraagt, is geld, veel geld. Dat hoopt ze te krijgen van het doorgeefluik België, maar in werkelijkheid van Vlaanderen. Als er ooit een Wallobrux zou komen en Vlaanderen zou zich er verder niets meer mee bemoeien (zeg maar, het Crols effect), wie gaat dan voor dat geld zorgen? Toch niet Wallonië zeker, dat zelf continu in geldnood zit. - Er wordt mee geschermd, dat er momenteel geen 10% Vlamingen meer wonen in Brussel. Dat is misschien wel juist, maar de overige 90% zijn ook allemaal geen Franstaligen. Meer dan de helft van de huidige bewoners van onze hoofdstad zijn vreemdelingen of van vreemde afkomst. Velen daarvan spreken thuis een andere taal dan Frans of Nederlands. - 22% van de Brusselse kinderen gaan naar Nederlandstalige scholen. Daar zijn dus ook heel wat niet-Vlamingen bij. Dat is niet alleen omdat die kinderen zo Nederlands zouden leren (de taal van de meerderheid in dit land), maar ook omdat het niveau van dat onderwijs een stuk hoger ligt dan in het Franstalige onderwijs. - Als dat Wallobrux zich verder ook nog officieel België zou blijven noemen, dan moet het de facto ook de hele Belgische staatsschuld overnemen. Wie ziet dat gebeuren? Kortom, Brussel heeft alleen een toekomst samen met Vlaanderen, waardoor het omsloten wordt. Desnoods in een federatie als meertalig (geen tweetalig) gewest.
N.a.v. de herdenking van 9/11 en de commotie die ze in New York teweeg bracht, werd bekend dat er in de U.S.A. zo'n twee en een half miljoen moslims leven. Dat lijkt veel, maar in verhouding tot het totaal aantal inwoners is dat minder dan 1%. Daarbij wordt de vergelijking gemaakt met Duitsland, dat een miljoen méér moslims huisvest en waar het aantal iets meer dan 4% van de bevolking bedraagt. Als we de lijn even doortrekken naar België, dan zien we dat hier zo'n 600.000 mohamedanen wonen. In verhouding tot het totaal aantal Belgen is dat 6%. Dus, vijftig procent meer dan in Duitsland, waar op dit ogenblik heel wat commotie is ontstaan over het grote aantal allochtonen dat het land thans herbergt en waarvan de moslims een groot deel van uitmaken. Reden tot de Duitse commotie is een boek van Thilo Sarrazin (what's in a name!), Duits politicus en, sinds mei 2009, bestuurder bij de Duitse centrale bank, de Bundesbank. Sarrazin heeft er nl een goed gedocumenteerd boek over geschreven met de echt Duitse titel: "Schafft Deutsland sich ab?", waarin hij het heeft over de schade die de ongecontroleerde immigratie van islamieten Duitsland heeft aangebracht. Moslims maken, volgens Sarrazin, het land dommer, omdat ze minder onderwijs hebben genoten, de staat meer kosten dan ze bijdragen en zich weigeren te integreren. Over meer specifiek de Turken, zei hij dat hun enige functie in Berlijn "het verkopen van fruit en groenten is en dat ze veel kinderen krijgen". Sarrazin beschouwt de meeste immigranten als "nutteloos voor de Duitse maatschappij". Het hoeft geen betoog dat de politiek-correcte meute over Sarrazin is heen gevallen. De man heeft ondertussen trouwens al ontslag genomen (moeten nemen?) bij de Bundesbank. Het zal hem waarschijnlijk een zorg zijn. De eerste uitgave van zijn boek was al uitverkocht vóór ze in de winkel lag. Een tweede en derde uitgave komen er aan en alles laat vermoeden dat "Deutschland schafft sich ab" het meest succesrijke politieke boek wordt van na de Tweede Wereldoorlog. Hem is ondertussen al gevraagd een Duitse anti-islam partij op te richten, in navolging van Wilders in Nederland. Er zou trouwens in Duitsland al zo'n partij bestaan, maar die zou zijn voortgekomen uit het CDU. Sarrazin is, nota bene, lid van de SPD, een socialist dus. Zie je dat bij ons al gebeuren in een januspartij zoals de SP.a die tegelijk het feminisme én de hoofddoeken verdedigt? Trouwens, zie je bij ons überhaupt al iets gebeuren in de zin zoals dat nu in Duitsland is? Bij ons, waar er percentsgewijs 50% meer moslims zijn dan bij onze oosterburen? Schafft Belgien sich ab? Waarschijnlijk wel, maar niet o.w.v. de moslims...
Dat Vlamingen gediscrimineerd worden i.v.m. de flitspalen en de ingangsexamens voor dokters, heb ik gisteren al uitgelegd. Het kan nog erger, als we het eens hebben over de interventies van de regio's op gebied van de luchtvaart. Eerst was er de zaak van het vliegveld van Charleroi, zeer pompeus "Brussels South" genoemd, omdat ze weten dat Charleroi nu eenmaal niet zo'n goed naam heeft. Daar werden ettelijke miljoenen weggegeven aan de low cost maatschappij Ryan Air, tot Europa er een stokje tussen stak en een deel van het geld terug betaald diende te worden. Aan de andere kant van Wallonië bouwde men ondertussen naarstig voort aan de uitbouw van de luchthaven van Bierset, bij Luik. Die ging zich specialiseren in het vrachtvervoer. Wie vrachtvervoer zegt, zegt nachturen, want zo'n business is wereldwijd en draait dan ook dag en nacht. Ook dus in Luik. Daar waar DHL in het Vlaamse Zaventem moest vertrekken, hoofdzakelijk wegens het terugdraaien van de nachtvluchten, werd het Nederlands koerierbedrijf TNT in Luik met open armen ontvangen, mét de garantie van nachtvluchten à volonté. De klachten daarover van de plaatselijke bevolking werden in de kiem gesmoord met budgetten van het Waalse gewest. 1.300 huizen werden al opgekocht en gesloopt, en voor 2.600 andere werd een financiële overeenkomst gemaakt om te beter te isoleren. De Societé Wallonne des Aéroports (Sowaer) heeft hiervoor een budget van 426 miljoen euro ter beschikking. Bierset is vandaag de grootste vrachtluchthaven van België en de nummer acht in Europa. Zowat de helft van de omzet bestaat uit overheidssubsidies en alle grote infrastructuurwerken worden door Sowaer ontwikkeld. Dat alles terwijl de luchthaven van Zaventem geprivatiseerd is en die van Antwerpen gewoon geboycot wordt. Het laatste schuifje in het Antwerpse drama is een beslissing van de Raad van State om het verlengen van de Deurnese startbaan op te schorten. De reden daarvoor is dat dit schade zou veroorzaken aan de vleermuizen die in het fort van Borsbeek overwinteren. Men zou ermee kunnen lachen, ware het niet dat onze economische metropool en de hele regio (om niet te spreken van heel Vlaanderen) voor de zoveelste keer geld- en gezichtsverlies zal lijden door toedoen van een eigen vijfde roodgroene colonne, die de eigen regio niet wil zien evolueren. "Weg met ons" blijkt bij die lui nog steeds de slogan te zien die het moet doen. Er is alleen maar te hopen dat er bij de beslissing over Oosterweel, eind dezer maand, een einde gemaakt wordt aan deze vorm van politieke zelfverminking en dat de auteurs van al die ecologisch demagogie in het domhoekje zullen eindigen.
Mijn vrouw en ik zijn deze week nog eens over en weer gereden naar Luxemburg, het Groothertogdom. Mijn vrouw is daar geboren en elk jaar rijden we er een of meer keren naartoe, in de eerste plaats om er enkele plaatselijke specialiteiten te kopen die we bij ons niet vinden. Naar Luxemburg rijden vanuit de Kempen betekent telkens twee keer door Wallonië rijden. Wat daarbij opvalt is, dat men niet de hele tijd alle mogelijke verkeersborden moet in de gaten houden wegens het risico van flitspalen en de daarbij behorende boetes. Bij ons hier in de regio Turnhout komen er met de regel van een klok steeds maar flitspalen bij en het gevolg daarvan is, dat men helemaal niet meer rustig rijden kan, ook al rijdt men dan trager. Straks zullen er in Vlaanderen zo'n 1400 van die flitspalen staan. Niet in elke paal zit er echter een camera. Die laatste moeten dan ook regelmatig verplaatst worden, wat ook geld kost. Zelfs de eigen politie heeft vragen bij de doelmatigheid waarmee de nieuwe flitspalen, gezet worden. Het doet zo'n beetje denken aan de filosofie van wijlen Aziel Zarbon: "J'agis, puis je réfléchis" (Ik neem actie, daarna denk ik erover na). Het lijkt wel alsof de huidige Vlaamse minister voor Verkeer, stresskonijn Crevits dat devis ook tot het hare heeft gemaakt. Zij heeft er nu 70 bij laten plaatsen en gaat daarna zien of ze ook enig nut hebben. Zou het te maken hebben met haar West-Vlaamse afkomst, dezelfde als die van Van Acker? Wat tenslotte nog het ergst van alles is in deze affaire is, dat er nergens nog gesproken wordt over het feit dat zowat de helft van de opbrengst van die flitspaalboetes naar Wallonië wordt versast, terwijl datzelfde Wallonië amper flitspalen heeft staan (waarvan men niet eens weet of ze wel werken). Enfin, nog altijd dezelfde triestige Belgische geschiedenis: de Vlamingen betalen, de Walen profiteren. --- In het kader van bovenstaande nog even vermelden dat ervoor de Nederlandstaligen weer ingangsexamens zijn geweest voor dokter en tandarts. Amper één op vier is daarin geslaagd. De Franstaligen hoeven dat ingangsexamen niet te doen. In Vlaanderen stuurt men dit jaar 3.000 kandidaten terug naar af en klaagt men daarna dat we nu al een tekort hebben aan huisartsen. Dat ingangsexamen zelf is trouwens een loterij en werkt met multiple choice vragen. De reden daarvoor is, dat men die snel per computer verbeteren kan. Wie een vraag fout heeft worden punten afgetrokken, wie een vraag niet beantwoordt krijgt op die vraag nul punten, maar verliest er dus ook geen. Zelfs bekwame studenten worden er echter door op het verkeerde been gezet. Ik ken zo een geval van iemand die ging blokken voor dat examen, maar niet slaagde. De tweede keer evenmin. De derde keer leerde hij niets meer, vulde hij genoeg vragen in die hij kende, gokte hij op enkele die hij dacht te kennen en vulde de rest niet in. Hij was geslaagd! Wat we zelf doen...
Het heeft feitelijk lang geduurd, maar eindelijk heeft Karel De Gucht, sinds kort Europees commissaris voor handel, nog eens van zich laten horen en dit in zijn eigen welbekende stijl, als een olifant in een porseleinwinkel. Kareltje had zich voor de micro van de VRT laten ontvallen dat we de joodse lobby op Capitol Hill best niet zouden onderschatten. Capitol Hill, waar Obama thuis is. In één adem vertelde hij erbij dat er ook met de joden buiten Israel moeilijk te praten valt, omdat die gewoon denken altijd gelijk te hebben. Feitelijk zo'n beetje als Karel zelf, dus. Vroeger had Karel al eens Kabila Jr geschoffeerd, waardoor de relaties tussen ons land en zijn vroegere kolonie op een laag pitje kwamen te liggen en er o.m. consulaten in de geplaagde Kongolese oostprovincies gesloten dienden te worden. Daarna had hij Jan Peter Balkenende al eens gekleineerd, nota bene: de premier van een buurland en nu dus de joden buiten Israel. Dat laatste is hem slecht bekomen, want zelfs de Wall Street Journal is erover gevallen en noemde De Gucht op zijn eerste pagina nog net geen racist. Ondertussen heeft Karel al zijn verontschuldigingen aangeboden. Hij maakt daarmee vooruitgang, want vroeger dat hij dat meestal niét. Het probleem met De Gucht blijft wat het steeds geweest is: de man heeft meestal gelijk, maar weet niet wanneer hij bepaalde zaken beter niét zegt. "Hij heeft de kans gemist om te zwijgen", zou De Wever zeggen. De man heeft geen politieke timing en is niet diplomatisch genoeg in de functies die hij vervult. Hij zal wel Europees commissaris blijven, maar verder zal hij wel nooit geraken en dat heeft hij zichzelf nog eens aangedaan. --- Een tweede (althans geografische) Vlaamse politicus heeft ook weer eens de kans gekregen zich negatief in de kijker te stellen: Gust van de cirque, oftewel Guy Verhofstadt. Die had het Frans uitwijzingsbevel van Roma's op de korrel genomen, waartoe hij als fractievoorzitter van de liberale oppositie in Europa alle recht toe heeft. Er zijn echter grenzen en de manier waarop hij Sarkozy heeft aangepakt, zal hem vroeg of laat nog zuur opbreken. Een Franse president laat zich zo maar niet uitkafferen. --- En wie is daar nog in de internationale schijnwerpers getreden? Niemand minder dan onze serieontslagnemer Yves Leterme. Die had het bestaan in te stemmen met een interview in het Britse TV programma "Hard talk". Zoals de naam zelf al zegt, ging het er hard aan toe. De vroegere Vlaming zat er dan ook geregeld met zijn mond vol tanden, niét omdat hij niet zou hebben kunnen antwoorden, wél omdat hij het niet meer durfde nu hij nog steeds het petje draagt van premier van álle Belgen. Van een afgang gesproken. --- Is er dan niemand van onze Vlaamse "buitenlanders", die er iets van terecht heeft gebracht. Ja, één en die heet Herman van Rompuy. Wat die gedaan heeft? Niets, zoals altijd en wie niets doet, maakt geen fouten...
In Frankrijk zijn ze nog eens op straat gekomen. Dat gebeurt daar geregeld, alhoewel het onder Sarkozy tot nu toe weinig heeft uitgehaald. Deze keer was het protest gericht tegen een regeringsmaatregel, waarbij de minimale pensioenleeftijd - zeg maar het brugpensioen - wordt opgetrokken van 60 naar 62 jaar, nota bene: tegen 2018. Ook Frankrijk ontsnapt niet aan de nodige staatsbesparingen, zeker als men weet dat grote concurrent Duitsland (én Nederland) hun officiële pensioenleeftijd gaan verhogen tot 67 jaar. Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel en dus gaan ook onze vakbonden volgende week woensdag een soort nationale pensioenbetoging houden. Typisch Belgisch trouwens: daar waar in andere landen pas betoogd en gestaakt wordt als een zaak loopt, begint men hier al op voorhand. Van demagogie gesproken. Of het hier veel uit zal halen is erg te betwijfelen. Om te beginnen is er geen reguliere regering om erop te kunnen reageren. Die van lopende zaken had al laten weten, via het "groeneboek" en het "oewitteboek" van Daerden, dat de officiële pensioenleeftijdsgrens in België op 65 blijft, maar dat er wel drie jaar later met brugpensioen zou moeten gegaan worden om de pensioenen zelfs in de nabije toekomst betaalbaar te houden. Die drie jaar betekent van 59,7 jaar nu tot 62,7 jaar binnen enkele jaren. De bonden hebben nog een tweede eis, nl het verhogen van de huidige Belgische pensioenen, die bij de laagste van Europa zijn. De PS spreekt zelfs van pensioenen van minimum 1.500 euro. Dat laatste is puur populisme, want dezelfde partij is sinds decennia mee aan het bewind geweest en heeft, samen met haar Vlaamse vleugel altijd de pensioenen beheerd. Dat de huidige pensioenen zo laag zijn - dat zijn ze inderdaad - ligt dus vooral aan dezelfde partijen die ze nu persé willen verhoogd zien. Om dat laatste te verwezenlijken, zal er echter geld voorhanden moeten zijn. Met een nog niet bestaande regering die al vanaf haar vertrek opgezadeld zal zitten met een extra schuldenberg van 25 miljard euro, is er weinig extra's te verwachten. En zelfs al zou het nog gebeuren, dan is het maar te hopen dat zich het verhaal van de laatste verhoging onder Marie Arena (ook al PS) niet herhaalt. Op het extra pensioen dat de mensen toen bij kregen, hief de fiscus 40% belastingen! Kortom, Europa zal zijn naam van Avondland straks helemaal niet meer gestolen hebben. Als er niets gebeurt, gaat hier de zon onder en het licht uit.
Bovenstaande titel heb ik geleend van VB-man Rob Verreycken, die het gebruikt heeft als titel van zijn boek over de wantoestanden die in dit land door vakbonden allerhande veroorzaakt worden. Het Vlaams Belang, dat destijds een speciale vakbondscel oprichtte om e.e.a. uit te vissen, heeft nl een eerste succes geboekt. Het ACV, tegen wie het VB bij de rechtbank klacht had neergelegd, kreeg in eerste instantie alvast ongelijk, omdat het VB-leden als vakbondsleden uitsloot. De rechter vond dat in een moderne democratie niemand kan worden uitgesloten uit een vakbond omdat hij/zij lid is van een partij die aan de alle grondwettelijke vereisten voldoet om aan verkiezingen deel te nemen. En er is meer. - In België zijn werklozen haast verplicht om lid te worden van een vakbond, niet in het minst, omdat de vakbond mede de werklozensteun uitbetaalt, waardoor ze een politiek dienstverleningsbedrijf wordt dat gul betaald wordt met belastingsgeld. - Mensen die niét bij een vakbond zijn aangesloten, moeten 12% administratiekosten betalen op verschillende soorten premies die voor Bestaanszekerheid worden uitbetaald (bij weerverlet bv). - Diverse categorieën ambtenaren kunnen hun lidgeld van de vakbond bijna volledig terugbetaald krijgen via een overheidspremie. Ook dat gebeurt met belastingsgeld. - Bij de verkiezingen voor ondernemings- en andere raden kunnen niet syndicale kandidaten niet deelnemen, dit in tegenstelling tot de meeste van de ons omliggende landen, waar dat wél het geval is. Enfin, de vakbonden, die zo graag schermen met woorden als solidariteit en democratie, hebben allemaal boter op hun hoofd en handelen in vele gevallen als een soort maffia. Wie het boek van Rob Verreycken helemaal wil lezen, kan die bekomen bij Uitgeverij Egmont. De volledige titel is "Welkom in Vakbondistan". Het bevat 144 bladzijden en kost 12,5 euro.
Terwijl in verscheidene EU-landen de crisis nog verre van gedaan is, draait de Duitse economie weer zoals vóór die crisis. Redenen daarvoor zijn er genoeg, zoals o.m. het feit dat het land vooral veel machinerie (en auto's) maakt die men in de opkomende landen nodig heeft voor de productie van alles en nog wat. Maar er is meer. Sinds een tiental jaren is er in Duitsland een loonmatiging. Die was geen uitvinding van kapitalistisch Duitsland: ze werd al ingevoerd onder de rood-groene regering van "Audi Kanzler" Gerard Schröder. Mede door ons automatisch indexsysteem, stegen de lonen in België zo'n dikke tien procent meer dan bij onze oosterburen. Wat dat verschil kan uitmaken, hebben we in de zaak Opel kunnen vaststellen: de Belgische fabrriek ging dicht, de Duitse blijven open De regering Merkel heeft zich voorgenomen in de komende vier jaar 82 miljard euro extra te besparen en dit ondanks de eigen economische opleving. Dat lijkt veel geld, ís het ook, maar verdwijnt in het niets t.o.v. de 25 miljard extra die België in die periode zou moeten besparen en waarvoor nog steeds het eerste echte initiatief moet genomen worden. Vergeet niet, dat er maar tien miljoen Belgen (sic) zijn t.o.v. 80 miljoen Duitsers (resic), wat betekent dat wij hier, in verhouding, 2,5 keer méér zullen moeten vinden... Zopas heeft de regering Merkel nu ook beslist de Duitse kerncentrales 8 tot 12 jaar langer open te houden. Net zoals in België was er beslist (onder Schröder) die te gaan sluiten, zij het pas vanaf 2021. Dat wordt nu op zijn vroegst 2029. Duitsland krijgt daarvoor van de kerncentrale-eigenaars een extra compensatie die, in verhouding, meer dan driemaal hoger ligt dan wat onze regering Leterme II bedongen kreeg. Daar houdt de vergelijking trouwens niet op. Onder de paarsgroene regering Verhofstadt werd immers besloten onze kerncentrales al te sluiten vanaf 2015. Eind 2009 besliste de in meerderheid francofone regering Leterme dat besluit te vernietigen en onze centrales tien jaar langer open te houden. Dat regeringsbesluit bleef zes maanden (!) in de la liggen. Toen Leterme II dan uiteindelijk toch viel, was er in het parlement niet eens over gestemd en blijft het regeringsbesluit dode letter. Stel, dat er vóór 2015 geen echte nieuwe Belgische regering meer zou komen, dan gaat men hier inderdaad onze kerncentrales vanaf dan beginnen te sluiten. Dit alles terwijl België voor meer dan 50% afhangt van kernenergie en Duitsland maar voor een kwart... Als men al deze gegevens op een rijtje zet, dan beseft men wel dat het hier alles behalve goed gaat en waarom. De Belgische linkse partijen hebben nog steeds een in verhouding te grote macht om de ontwikkeling van dit land tegen te houden. Zeker voor Vlaanderen, waar een meerderheid van 80% van de bevolking centrumrechts stemde, is dit een onrustwekkende ontwikkeling.
Mirakel! Stel u voor: de francofonen hebben een plan B. Dat zou erin bestaan, dat ze er toch rekening mee gaan houden, dat België gesplitst zal worden en dat ze het alleen zullen moeten gaan rooien. En dat wordt verteld door dezelfde mensen die enkele dagen voordien nog weigerden enige financiële verantwoording voor het eigen gewest op zich te nemen. Om het met een Letermpje te zeggen: "Wie gelooft die mensen nog?". Toch zit er een kern van waarheid in. Bekende Vlamingen, die de politiek al enkele generaties volgen, hebben altijd gezegd dat de Franstaligen achter België zullen blijven staan zolang ze er baat bij hebben. Eens dat niet meer het geval is, kan België voor hen gestolen worden en het zullen het eerder zij zijn, en niet die door hen verfoeide Vlaamse separatisten, die dit land zullen laten springen. Denk maar aan de koningskwestie. Toen waren de Walen tegen de monarchie, tot ze er achter kwamen dat dit een van de pijlers was van het België dat hen een grotere welvaart verzekerde. Dat dit ten koste van de Vlaamse transfers moest gebeuren, daarmee hebben ze nooit problemen gehad en zijn ze meteen koningsgezind geworden. Voor zolang het zal duren, blijkt nu. De aanstelling van die twee nieuwe koninklijke bemiddelaars heeft veel weg van een boerenklucht op het platteland uit de jaren stilletjes. Toen was het ook de gewoonte, als er op de scène iets fout liep, om een of meerdere komieken de Bühne op te jagen om de zaal bezig te houden. Voor één keer moet ik Caroline Gennez gelijk geven, toen ze de twee bestempelde als "het olijke duo". "Stanleo ed Olio", zoals ze in Italië genoemd worden. Tenslotte nog dit: we kunnen er wel mee lachen, maar waar blijft het Vlaamse Plan B? Of wordt het eerst wachten op de ontknoping in het Oosterweeldossier, op een laatste poging met de liberalen, op het eindelijk uitwerken van grondwetsartikel 35, of op Godot?
