In het kader van de Scheldeverdragen van 2005 mocht deze stroom verder worden uitgebaggerd, maar wel onder zekere voorwaarden, gesteld door Europa. Eén daarvan was, dat Nederland de staat van de Westerschelde moest verbeteren als onderdeel van een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Na veel discussie was men overeengekomen dat de Hedwigepolder, groot zo'n 300 hectaren, zou worden teruggegeven aan de zee. Zo'n ontpoldering ligt de Nederlanders zwaar op de maag. Vergeten we niet, dat zowat één derde van het hele land onder de zeespiegel ligt en op e.o.a. manier op de zee is teruggewonnen. Polders zijn de vruchtbaarste landbouwgronden in onze contreien. Zo'n polder (komt van het Latijnse 'palude', wat 'moeras' betekent) moeten afgeven wordt in Nederland in 't algemeen en in Zeeland in het bijzonder aanzien als vloeken in de kerk. Anderzijds zijn akkoorden er om uitgevoerd te worden. Zoals Kris Peeters het stelt met zijn De Weverse 'pacta servanda sunt'. De nieuwe Nederlandse regering komt nu op dat eerste besluit terug en wil die Hedwigepolder toch niet ontpolderen. Ze heeft daarvoor enkele alternatieven, maar daarover is absoluut nog geen eensgezindheid, noch met Europa en zeker niet met de Vlaamse regering. Toch vraag ik me af, of we ons daarover zo druk moeten maken. Het belangrijkste voor de Antwerpse haven - en dus ook voor Vlaanderen - is dat de Schelde nu verder is uitgebaggerd, waar steeds grotere containerschepen de haven kunnen aandoen zonder te moeten wachten op de vloed. De problemen met die polder zijn in de eerste plaats een Nederlands probleem geworden dat onze Noorderburen nu zelf maar moeten uitvechten met Europa. Voor zover ik er iets van ken, zou het mij worst wezen hoe dat afloopt; het verandert niets aan de uitdieping die al heeft plaatsgevonden. We zouden beter wat meer energie steken in het oplossen van de verkeersknoop rond de koekenstad. Als straks immers die reuzenschepen hun massa's containers komen neerzetten, moet het gros daarvan over de weg de stad uitgeraken. Met de huidige impasse, na het kelderen van het Lange Wapperproject, komt daar de eerste tien jaar niets van in huis. Tegen die tijd zal het al dan ontpolderen van de Hedwigepolder wel opgelost zijn zeker? Als weet men nooit, wat er in Antwerpen zoal kan gebeuren. Denk maar aan dat ene verstopte rioolputje aan de Kennedytunnel, dat er vorige week nog voor zorgde dat de helft van de Ring voor bijna een halve dag geblokkeerd was. Utopolis is daar nooit ver af...
Het gaat niet goed met Europa en zeker niet met de zgn eurozone. Als een land als Griekenland, dat toch maar 3% van de Europese economie vertegenwoordigt, zoveel amok kan maken, wat gaan we dan nog meemaken als er straks nog andere lijken uit de PIIGS-kast vallen? Het is nog eens duidelijk gebleken dat een eenheidsmunt op zich geen garantie voor welvaart is als er geen economische eenheid is. Wat we meemaken is een soort Eurozone à la carte, waar iedereen zo een beetje doet wat hij wil en reclameert als het dat niet kan. Dat hebben we zelf pas meegemaakt toen onze 'formatore' dacht liefst zes aanbevelingen van Europa naast zich neer te kunnen leggen. Griekenland dreigt zijn schulden niet te zullen terugbetalen, Ierland wil zijn taks op vennootschappen niet verhogen en België wil niet afstappen van o.m. zijn index. Zo komen we er natuurlijk nooit. En daar houdt het, jammer genoeg, niet mee op. Komt witte kuif Reynders gisteren frisch und fröhlich vóór de camera's vertellen dat men al tien jaar weet dat Griekenland vals speelde. Dat er nooit eerder iets aan gedaan is, schuift hij dan in de schoenen van Eurostat, de E.U.-instelling voor de statistieken. Die zou tien jaar geleden niet de bevoegdheid hebben gehad de begrotingen van de aangesloten landen te controleren. Dat zoiets niet kon, is al erg genoeg. Dat Reynders dat zo tussen neus en lippen komt vertellen alsof het hier maar om een fait divers ging, is een erge zaak. Tien jaar geleden was hijzelf trouwens voorzitter van de financiële commissie van de E.U. België moet in deze hele zaak trouwens niet te hoog van de toren blazen. Ook dit land was eigenlijk niet in orde om tot de eurozone toe te treden. Het tekort mocht toen al nl niet groter zijn dan 3% van het bbp en de staatsschuld mocht niet meer zijn dan 60%. Dat was bij ons toen bijna 100% (en is dat nu opnieuw!). Er zijn, sinds het ontstaan van de eurozone slechts twee landen die heel de tijd met de opgelegde regels in orde zijn gebleven: het bescheiden Finland en het kleine Luxemburg. Als de euro en zijn zone willen overleven, zal er uit een ander vaatje moeten getapt worden. Het wordt nog een hete eurozomer!
Goed nieuws voor de criminelen. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens had reeds in 2008 een arrest geveld in een zaak tegen een Turk (die Salduz), waarbij gesteld wordt dat iedereen die wordt aangehouden recht heeft op de bijstand van een advocaat van bij de allereerste ondervraging door politie of Gerecht. Dat lijkt allemaal heel menselijk, maar deze uitspraak heeft - zeker voor dit land - enorme complicaties, zeker nu de Kamer die wet hier bekrachtigd heeft. Jaarlijks zijn er in België zo'n 80.000 arrestaties. Als de wet wordt nageleefd, moeten daar dus in totaal evenveel advocaten gevonden worden. Waar gaan ze die vinden? Als dat niét gebeurt, moet men de verdachten laten gaan. En daar houdt het niet mee op. De laatste jaren gebeuren de meeste misdaden hier door buitenlanders, die niet zelden een taal spreken die politie en Gerecht niet machtig zijn en waarop dan beroep moet gedaan worden op tolken. Ook die moeten dan telkens worden opgeroepen. En zelfs daar houdt het niet mee op, want de verdachte mag eerst een privé gesprek hebben met 'zijn' advocaat (meestal pro deo, dus op kosten van de belastingbetaler ) en heeft de tolk daarbij nodig, zodat in principe die tolk bij het verdere verloop van de ondervragingen zou moeten vervangen worden door een tweede tolk, dit om belangenvermenging en nietigheid van de zaak te voorkomen. Onnodig te vertellen, dat dit allemaal hopen extra geld zal kosten, waarvan een groot gedeelte voor de Staat en dit alleen al voor wat het Gerecht betreft. Ook de politie zal in de problemen komen, want zolang die advocaat niet komt opdagen moet de verdachte bewaakt blijven. De top van de politie heeft berekend dat dit arrest zal zorgen voor minstens 16 miljoen euro extra kosten, plus daarbij het feit dat er minder politie zal kunnen worden ingezet voor andere taken. Enfin, bij Justitie, waar nu al veel is dat niet fatsoenlijk werkt, zullen de problemen nóg groter worden en dat zal ook gelden bij de wanorde die er nu al heerst. Het resultaat zal zijn, dat heel wat criminelen zullen moeten worden vrijgelaten en er van deze zgz rechtstaat niet veel zal overblijven. Er is nog één kansje dat dit Salduz arrest tenminste zal worden uitgesteld: de Senaat moet dit gedrocht van een wet ook nog goedkeuren. Ik heb altijd gesteld dat men onze senaat best afschaft, maar voor één keer moet ik bekennen dat ze tenminste in deze zaak van pas kan komen om de anarchie in dit land een beetje in te dijken. Waar zijn ze toch mee bezig?
Sint Jans Molenbeek is nog maar eens in het nieuws gekomen, nog maar eens negatief zoals gebruikelijk. Deze keer gaat het om een paar reclamebureaus die het onzalige idee hadden gekregen om zich te vestigen in de baronie van Flup Moustache, alias Philippe Moureaux, vice-voorzitter van de PS en ideoloog van die partij. De reclamejongens en meisjes werden en worden er zodanig gepest en - erger nog - lastig gevallen en zelfs letterlijk overvallen, dat de firma's er een veiligheidsdienst heeft moeten inhuren om het eigen personeel van en naar het werk te brengen. Op tien jaar tijd waren er 152 gerapporteerde feiten, dit jaar alleen al 10, tot nu toe. En wat doet die burgemeester eraan? Niets. Meer nog, hij ontkent de feiten die bij zijn eigen politie bekend zijn en wijst ze af als leugens. Zowat als enige gemeente in de Brusselse chaos heeft Molenbeek tot nu toe geen extra politieversterking gevraagd. Dat zou binnenkort kunnen veranderen, nu zelfs Mie Turtelboom de moed heeft gehad de hemeltergende toestanden in Flup's gemeente aan te klagen. Flup (72) is vorig jaar hertrouwd met een moslima van 46 (het had zijn dochter kunnen zijn). Men zegt dat het huwelijk voltrokken is volgens de islamitische ritus. Kwatongen beweren zelfs dat Flup zich daarvoor heeft moeten laten 'bekeren' tot de Islam. Wat er ook van zij, het zal Flup worst wezen. Zijn enige doel zijn de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar en daarom wil hij de meerderheid van zijn bevolking niet voor het hoofd stoten. Dus ook de moslims niet, die er de meerderheid van de allochtonen vormen en meer dan waarschijnlijk ook de meerderheid van wat men de 'kleine criminaliteit' noemt. Die reclamebureaus zijn inwijkelingen in zijn gemeente en wie er werkt, komt van buiten de gemeente en zal er volgend jaar dus niet kunnen stemmen. Et alors? Het hele probleem van de Brusselse onveiligheid is het lappendeken van de 19 gemeenten, die allemaal eigen, meestal verschillende reglementen hebben en hopen extra geld kosten. Dat is ook de reden, waarom Brussel steeds geld tekort heeft. Dat extra geld mag men die stad nooit geven, tenzij ze al die baronieën afschaft en komt tot één gemeente met één politiedienst, zoals dat in alle andere grote steden van de wereld gebeurt. Brussel heeft één centrale brandweerdienst, waarom zou dat bij de politie niet kunnen? Tenslotte nog dit: die Moureaux is nog altijd een van de spraakmakers van de PS, die regelmatig zijn mening te kennen geeft en waar de andere francofone socio's wel degelijk rekening mee moeten houden. Moureaux is een gevaarlijk man, zeker voor Vlaanderen, maar ook voor België tout court, want het zal door zo'n soort politiekers zijn dat het land naar de haaien gaat.
In het kader van algemene besparingen, heeft de Nederlandse regering ook het mes gezet in allerlei extra kosten die te maken hebben met de opvang en inburgering van de zgz 'asielzoekers'. Ze gaat ervan uit, dat het niet de staat is die voor die kosten moet opdraaien, maar de mensen die naar hier komen. Het zijn deze laatsten die zich moeten aanpassen aan het land waarin ze terecht komen en niet andersom. Daarmee is het ook gedaan met de linkse droom van de Nederlandse multicultuur. Dat daarover nogal wat misbaar zou gemaakt worden, lag voor de hand, vooral omdat deze maatregelen genomen worden door een zgz 'gedoogregering' en zouden gedicteerd zijn door Geert Wilders, die zijn steun geeft vanuit de oppositie. En dan? Zoiets gebeurt in Denemarken al een tiental jaren en ook daar heeft met het mes gezet in het pamperbeleid tegenover vreemde inwijkelingen die menen dat zij en niet het land waarin ze terecht komen, het voor het zeggen hebben. In ons land zijn we bijlange zo ver nog niet. De wet op de gezinshereniging werd verstrengd, dank zij de onthouding, bij de stemming, van de PS. Als het aan de groenen en CDH gelegen had, dan was de wet eerst nog eens naar de senaat gestuurd en had men ze in het beste geval nog een hele tijd kunnen vertragen, wat nu dus niet meer het geval is. Er is ook al een tijdje een parlementaire poging aan de gang om de snel-Belg-wet aan te passen, die monsterwet van Verhofstadt die de deur voor alle soorten inwijkelingen hier wagenwijd heeft open gezet. Welnu, ook in die materie is de PS tegenwoordig bereid een heel eind mee te gaan (misschien past dat wel in het kader van Di Rupo's ambities). Nu is het echter het MR dat daar dwars ligt. De reden daarvoor is, dat de N-VA wil dat mensen die zich in Vlaanderen komen vestigen een integratiepad volgen. Dat zou ook gelden voor wie uit Brussel of Wallonië komt en dat kan niet volgens de francofone liberalen. Vlamingen die zich in Wallonië vestigen moeten zich aanpassen (en doen dat ook), Franstaligen zouden dat niet hoeven te doen als ze bij ons komen wonen. De discriminatie blijft dus. Het is met die liberalen trouwens een beetje belachelijk aan het worden. Het wetsvoorstel om de snel-Belg-wet te verscherpen komt van de Open VLD, dezelfde partij die ze indertijd mee gestemd heeft. Net zoals diezelfde partij nu zegt dat er in de eerste plaats over de sociaal-economische problemen dient gepraat te worden, terwijl ze zelf de regering Leterme II heeft laten vallen over een communautair probleem (B-H/V). Wie gelooft die mensen nog?.
Di Rupo heeft eindelijk gesproken van een (soort) deadline. Tegen het einde van deze maand zou hij rond zijn met 'zijn' berekeningen en daarna alles op zijn site zetten zodat alle negen partijen daarop zouden kunnen reageren en hem laten weten of ze zich daarin vinden kunnen. Of het gaat lukken is nog maar zeer de vraag, zeker in het licht van de Europese opmerkingen ter zake, die door Di Rupo werden weggewuifd, maar die zullen blijven terugkomen. Europa wil in de toekomst nl eerst inzichten krijgen in de begrotingen van de diverse landen, nog vóór de eigen parlementen zich daarover zullen kunnen uitspreken. Op één van die knelpunten, de index, heeft Europa al zeker een bondgenoot gevonden in de persoon van Luc Coene, de nieuwe voorzitter van de Nationale Bank, die duidelijk heeft gesteld dat er daarmee iets dient te gebeuren. Onze economie zou dit jaar een groei kennen van 2,6%, maar diezelfde groei zal ermee voor zorgen dat alles hier - via de index - duurder zal worden en we zo onze reeds zwakke concurrentiepositie t.o.v. onze buurlanden nog verder gaan laten uithollen. Die indexaanpassingen zorgen er in eerste instantie wel voor dat de sacrosancte koopkracht van de Belgen (min of meer) onaangetast blijft, maar maakt onze productie duurder en zal er op langere termijn voor zorgen dat nog meer bedrijven dit land de rug zullen toekeren. Wat de media niét schrijven is, dat Coene's voorganger, Guy Quaden, dat een half jaar geleden ook al eens gezegd heeft. Toen is daar verder niets mee gebeurd, omdat Quaden van PS-signatuur is en dus - waarschijnlijk op bevel van Di Rupo - zijn mond moest houden. Coene is liberaal en heeft daar dus geen last van. Maar die Coene is toch ook niet zuiver op de graat. Tijdens de kiescampagne naar 13 juni 2010 waarschuwde hij voor het 'gevaar' van de N-VA en dat kostte hem toen bijna zijn huidige job. In de eerste regering Verhofstadt was hij diens kabinetschef en is hij mede verantwoordelijk voor het niet afbouwen van de Belgische staatsschuld, in een periode toen dat vrij eenvoudig kon. Dat hij daar later voor beloond werd met de titel van minister van staat, zegt iets over de oppervlakkigheid van het Belgische systeem. Hij was ook de motor achter het technische team dat de Belgische bankencrisis grotendeels (voorlopig?) oploste en krijgt nu de kans e.e.a. goed te maken. De vraag is maar, of het al niet te laat is.
De Wever heeft zijn collega-voorzitters van CD&V en Open VLD vandaag dus uitgenodigd om een gesprek te hebben over een Vlaams front dat nodig zou zijn om de Franstaligen wat meer onder druk te zetten. Of dat front er zal komen, is nog koffiedik kijken, maar toch zal er iets in die zin moeten gebeuren. De huidige politieke situatie kan echt niet blijven aanslepen en dan gaat het voor Vlaanderen niet zozeer over het feit dat er een echte regering zou moeten komen, maar wel omdat we ondertussen alleen maar hopen geld blijven verliezen aan de steeds doorlopende transfers. Aan de huidige bedragen versluizen we ELK UUR een kleine 700.000 euro naar Wallonië. Elke dag dat Di Rupo en Co het hele debat kunnen blijven vertragen - en hij heeft geen deadline gekregen van Albert II - blijft Wallonië profiteren van het extra Vlaamse geld, met als enig doel boven zijn stand te kunnen blijven leven. Dat er geen schot in de zaak komt en dat De Wever de kans niet krijgt het initiatief te nemen, is dan ook de meest logische zaak van de wereld, gezien door de francofone bril natuurlijk. Zonder de steun die Griekenland van de E.U kreeg (en misschien nog krijgt), was dit land al lang failliet. Welnu, dat geldt ook voor Wallonië. Zonder de Vlaamse transfers zou het daar ook al een tijdje afgelopen zijn. Nu zijn wij geen Ware Finnen of iets in die aard. Wij willen niet dat Wallonië failliet gaat. Het blijft in elk geval onze buur, dat is een geografisch gegeven. Maar dat betekent niet, dat we straks zelf ooit zwaar in de problemen moeten komen, omdat een andere regio boven zijn stand leeft en zo wil blijven leven. De dag dat de transfers ophouden, geheel of gedeeltelijk, zal er aan dit België een einde komen. En dat zal dan niet gebeuren door de schuld van de Vlaamsnationalisten, maar door die van de Walen zelf. Dat Vlaams front of wat ervoor moet doorgaan, is dan ook een noodzakelijk iets, om er de francofonen op attent te maken dat dit hun laatste kans is. Dat er anders nieuwe verkiezingen moeten komen, waarna de Vlamingen zich nog uitgesprokener separatistisch zullen opstellen en men over dit land helemaal een kruis zal kunnen maken. Hopelijk hebben ook CD&V en Open VLD dat ondertussen begrepen. Dat SP.a en Groen daarvoor niet werden uitgenodigd, is de logica zelf. Die hebben maar al te dikwijls bewezen in communautaire zaken vals te spelen. Groene Van Besien zegt alleen stratego te spelen met zijn kinderen. Dat klopt. Om stratego te spelen met de grote mensen moet hij eerst nog veel boterhammetjes eten.
In mijn blog van gisteren, vroeg ik mij nog af, wat in Antwerpen wél werkte. Dat lijkt misschien wat overdreven, maar feit is dat de stad langzaam maar zeker tot stilstand komt als het verkeer er niet meer door noch rond geraakt. Ik heb het vorige week zelf nog meegemaakt, toen ik er nog eens met de auto naartoe reed. Ik had nl tickets voor het afscheidsconcert van dirigent Jaap van Zweden aan de Antwerpse Filharmonie en dat wilde ik zeker niet missen. Onderweg naar de koekenstad - vanuit Turnhout - liep het verkeer rond 19.00 uur op vrijdagavond al vast bij het samenkomen van de E34 en de Boudewijnsnelweg. Ik mocht al van geluk spreken dat het niet helemaal stil stond en ik stapvoets verder geraakte. Een tweede geluk was, dat ik er vóór de Ring al af kon. De 'gelukkigen', die nog door de Kennedytunnel moesten, konden alleen maar hopen dat er daarvóór niets gebeurde en ze zo verder konden blijven aanschuiven. Enfin, een situatie een stad met wereldhaven onwaardig. En zeggen, dat het de eerste tien jaar alleen maar zal verergeren, alle Masterplannen ten spijt. Over dat Masterplan 2020 van de Vlaamse regering was er trouwens dit weekeinde nog heel wat herrie, omdat Dirk Van Mechelen, gewezen Vlaams minister van Ruimte Ordening en een van de promotoren van het Antwerpse mobiliteitsplan, in deze zaak een bocht van 180 graden zou gemaakt hebben. Dat is niet correct. Van Mechelen, die als burgemeester van de aangrenzende gemeente Kapellen beter dan wie ook zich van het belang van de Oosterweelverbinding bewust is, was akkoord met dat plan, maar dan mét het Lange Wapperproject erbij. Zonder dat laatste was hij dat niet meer en nu hij in de oppositie zit is het maar logisch dat hij daartegen weerstand blijft bieden. 'The task of the opposition is to oppose', zeggen de Britten en dat is wat Van Mechelen nu doet. En hij heeft nog gelijk ook, want met het 'aangepaste' plan wordt het weer minstens vier jaar wachten tot er nieuw millieu-effecten-rapport is (MER) en valt het nog te bezien hoe dat zal uitvallen. Met de oppositie die er nog steeds is van allerlei drukkingsgroepen, kan dat nog veel langer duren en dan pas kan men eraan beginnen. Verder weet niemand op dit ogenblik wat het gewijzigde plan tenslotte zal kosten, noch wie het zal betalen, voor zover het nog betaalbaar zal zijn. Men zou voor minder een bocht van 180 graden nemen...
Sinds de Duitse regering beslist heeft om tegen 2022 al haar kerncentrales te sluiten en over te schakelen op 'duurzame' energie, denken vele simpele zielen dat zoiets zomaar kan. Dat men daar eens snel de knop zal omdraaien en dat het dan gebeurd is. Om dat in Duitsland alleen al te realiseren, zou het opslagpotentieel van dat land moeten vermenigvuldigd worden met factor 500. Er zullen daarvoor 3.500 kilometer extra transportkabels moeten geplaatst worden, allemaal opgehangen aan dat soort van reuzenpalen, dat men liever niet in zijn ommiddellijke omgeving wil te zien krijgen. Van die 3.500 km zijn er de dag van vandaag al ... 90 aangelegd. Als gevolg van e.e.a. staat het nu al vast dat Duitsland, tot voor kort een stroomuitvoerder, tegen die tijd aardig wat elektriciteit zal moeten invoeren. Het gros daarvan moet uit Frankrijk komen, waar het wordt opgewekt met ... kerncentrales. Van hypocrisie gesproken. De invoer van Franse stroom is trouwens nu al flink aan het stijgen (in april alleen al met 43%), omdat er al zeven Duitse kerncentrales zijn stilgelegd.. Waar men in deze energiediscussie nauwelijks over praat, is over het feit dat de in Duitsland in te voeren elektriciteit niet alleen uit Frankrijk zal komen, maar ook voor een deel uit Polen. En daar wordt ze opgewekt met van die goede ouderwetse kolencentrales. 90% van de Poolse stroom wordt opgewekt met steenkool. Steenkool is aardig op weg om weer de belangrijkste energievoorziener te worden. Van een comeback gesproken. Wereldwijd bedraagt het steenkoolaandeel in de energievoorziening op dit ogenblik al 30% en is de kans groot dat ze op weg is om belangrijker te worden dan olie. Volgens energiecijfers van BP steeg het verbruik van steenkool het laatste jaar met 7,6%. Voorlopig heeft dat veel te maken met een grotere vraag vanwege de staalindustrie, maar met het sluiten van de kerncentrales zal de vraag ernaar nog groter worden. Het is allemaal leuk te zeggen dat men daar iets aan kan doen door minder te gaan verbruiken, dat klopt ook. De vraag is maar wie dat wie gaat verplichten. Zeker als men ziet wat recentelijk nog in Antwerpen gebeurd is. Daar werd de licentie voor het opstarten van een nieuwe steenkoolcentrale geweigerd, ondanks het feit dat het ging om een nieuw concept, dat zo goed als geen roetuitstoot meer heeft en men er zelfs bereid was een systeem uit te dokteren om het vrijkomen van de CO2 weg te werken. Maar ja, Antwerpen, hé. Wat werkt daar nog wel?.
Di Rupo krijgt nogal wat kritiek, omdat hij zo weinig initiatief aan de dag legt. Hij doet geen voorstellen, vraagt officieel ook niets en het is al van september geleden dat hij nog eens iets op papier heeft gezet dat naar buiten is gekomen. Het heeft er alles van weg, dat de man (!) gewoon geen eigen ideeën heeft. Hij heeft zichzelf nog altijd geen formateur genoemd, alhoewel de koning hem daarvoor heeft aangesteld. In een artikel aan De Standaard schrijft Jean-Pierre Rondas, de voormalige Klara-presentator die toetrad tot de Gravensteen groep, dat Di Rupo's principe veel weg heeft van 'Doe vandaag niet wat je morgen kan uitstellen'. Di Rupo wil geen federaal premier worden. Hij kan het niet en hij weet het. Het is een zuiver voorbeeld uit het Peter Principe, dat zegt dat 'elke werknemer in een hiërarchie gewoonlijk zal opklimmen, toe hij zijn niveau van incompetentie zal bereikt hebben'. Dat is wat Di Rupo boven het hoofd hangt mocht hij premier worden. Hij werd zopas voor de tweede keer herkozen tot voorzitter van de PS, met een stalinistische score van meer dan 90%. Die functie kan hij nog aan, maar daar houdt het voor hem op. Hij mag dan al vlot Frans, Italiaans, Spaans en - naar het schijnt; ik heb hem dat nog niet horen spreken - Engels kennen, het Nederlands geraakt hij niet de baas. In een recente peiling van VTM/RTL blijkt overigens dat een meerderheid van Vlamingen hem ook niet ziet zitten als eerste minister van dit tweetalig land. De weinigen, die hem dat wel gunnen, doen dat hoofdzakelijk omdat ze hopen/hoopten, dat zijn partij, de PS, essentiële toegevingen zou doen als hun kopman (!) premier zou worden, dit in de lijn van de traditie. Zijn PS-poulain Magnette heeft dat laatste echter zopas formeel tegengesproken, wat Di Rupo's kansen nog verkleint. En, om terug te komen op dat Peter Principe, in dat opzicht wordt Di Rupo dan een PQ-nul ('promotie quotiënt nul'), iemand die - mocht hij de functie krijgen - doodgepromoveerd zou zijn, iets wat hem alleen maar ongelukkig zou maken. Het zou trouwens nóg erger kunnen, mocht Albert II ondertussen ergens aftreden en Elio verder zou moeten met Philippe de taaie. Dan zou het pas echt commedia dell'arte worden.
De Standaard pakt in zijn weekeindeditie van Pinksteren uit met op de eerste bladzijde een foto van een zekere Daan, die vertelt dat de helft van de Vlamingen dan wel van De Wever mogen houden, hij niet. Hij krijgt daar twee bladzijden voor, inbegrepen een eigen gemaakte anti-De Wever (en anti-Vlaanderen) song en laat uitvoerig zien dat hij een kettingroker is, iets wat blijkbaar hoort bij het status van de hedendaagse artiest en/of kunstkenner* Daan? Daan, wie? Gewoon Daan, één woord, zoals dat bv ook het geval is met - ik zeg zo maar iets - Pinocchio. Ik neem aan dat we straks ook nog zo'n artikel krijgen van Eddy Wally, mocht die er al toe in staat zijn, of Guido Belcanto bv. Dat zijn toch ook zangers? Of hebben die een te lange naam? Dat alles in een dagblad dat zich 'kwaliteitskrant' noemt en dat nog altijd vindt dat wij, Vlamingen, het zijn die moeten toegeven. Niet omdat de andere gelijk zouden hebben, maar alleen omdat dat in dit land zowat altijd een traditie is geweest. Voor al wie met de krant als Vlaamse nestbevuiler wil opkomen, blijken de kolommen van De Standaard open te staan. Ondertussen blijkt uit opiniepeilingen van zowel boven als onder de taalgrens, dat N-VA én PS erop vooruitgaan en lijkt het steeds minder waarschijnlijk dat een van die twee partijen ooit zal toegeven. Gevolg daarvan is dat er van een nieuwe regering niets in huis zal komen omdat het zou betekenen, dat een van de twee zijn eigen programma zou moeten verloochenen. Om waar te maken dat in elke landshelft de meerderheid zijn kiezers zou kunnen geven wat er beloofd werd, moet dit land hoe dan ook gesplitst worden. Dit zou kunnen na nieuwe verkiezingen, waarbij dit gegeven duidelijk wordt vooropgesteld, of door het toepassen van de zgn 'Senelle' doctrine, waarbij het Vlaams parlement Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandstalige grondgebied. Dat zou een eerste officiële en volgens internationaal recht erkende stap zijn naar een confederatie of een effectieve splitsing van dit land en daarvoor zijn geen nieuwe verkiezingen nodig. Alleen vijf minuten politieke moed. Waar wacht men op?
* Uitgerekend op de dag dat de ziekenhuizen recentelijk in een gezamenlijk communiqué waarschuwden tegen de gevaren van het roken, kwam De Standaard uit met een paginagrote foto van Jan Hoet - nierpatiënt, nota bene - met een sigaret in zijn mond en omgeven door een walm van sigarettenrook...
Ik weet niet, of die Lamme Goedzakprijs nog bestaat, maar als dat zo is, dan heeft zich deze week een serieuze kandidaat ervoor gemeld: Lukas Vander Taelen. De man is parlementslid voor Groen! en schrijft regelmatig een column in De Standaard. Zijn stukken zijn meestal erg leesbaar, omdat hij doorgaans schrijft over Brussel, stad waarin hij woont en dagelijks ondervindt wat het is een multiculturele omgeving te moeten leven. Heel wat van zijn bemerkingen daarop worden zelfs binnen zijn eigen partij niet altijd gesmaakt (de waarheid kan hard zijn). Vander Taelen is deze week bevallen van een idee dat zo knotsgek is als het maar zijn kan. Hij schrijft nl een open brief aan Herman Van Rompuy waarin hij deze smeekt, toch terug te komen naar de Belgische politiek. Voor hem, Vander Taelen, moet Van Rompuy de 'Asterix van België' worden, de man die het vaderland gaat redden, de rustige vastheid die we nodig hebben. Zou het? Als er één man de reïncarnatie is van het gezegde: 'Wie niets doet, maakt geen fouten; wie geen fouten maakt wordt bevorderd', dan is het deze Herman Van Rompuy. Indertijd wou hij zelfs niet eens premier van België worden, maar heeft hij die functie moeten aanvaarden toen alle partijen - ook die van de francofonen - daarop aandrongen. Eens premier viel alle politieke activiteit weg en gebeurde er inderdaad niets meer. Die zgz pacificatie bracht de leiders van Frankrijk en Duitsland op het idee hem voor te dragen als eerste zgz 'president' van de E.U. omdat ze iemand nodig hadden die manipuleerbaar was en niet met eigen ideeën af zou kunnen komen. Ook voor die functie had Van Rompuy nooit gesolliciteerd. Het is inderdaad zo, zoals Vander Taelen schrijft, dat Van Rompuy er in de E.U. bij loopt als vijfde wiel van de wagen. Hij mag met Barroso overal mee naartoe en moet op tijd en stond een berichtje voorlezen, maar daar houdt het dan grotendeels bij op. Maar de man doet niets liever, reden waarom hij een tweede E.U.- ambtstermijn zoekt. Laat Van Rompuy in Europa. Terwijl de halve wereld vraagt dat er in België actie zou komen, hebben wij helemaal geen behoefte (meer) aan een man die inderdaad - zoals die Brit dat uitdrukte - het charisma heeft van een natte dweil. Die door de anderen gedicteerd krijgt wat hij moet zeggen en die zich voor de rest wat bezig kan houden met het schrijven van zijn haiku's. Dat laatste doet hij wél goed, maar daar hebben wij momenteel niets aan in onze politiek. Tenslotte nog dit: dat Van Rompuy tijdens zijn korte Belgische regeerperiode helemaal niets zou gedaan hebben, is niet helemaal correct. Hij heeft, daartoe gedwongen door de PS, nl de massale tweede regularisatie toegestaan, die ervoor gezorgd heeft dat er zo'n 40.000 inwijkelingen op een gemakkelijke manier een Belgische verblijfsvergunning kregen, waarbij het gros ervan meteen in onze sociale zekerheid dook. Van een prestatie gesproken!
Tussen Frank Vandenbroucke en de huidige leiding van de SP.a komt het wel nooit meer goed. De geleerde professor heeft nog maar eens, met doorslaande argumenten, de politieke wereld verteld dat er inderdaad langer zal moeten gewerkt worden, willen we er voor zorgen dat iedereen straks nog een fatsoenlijk pensioen zal kunnen krijgen. In het licht van de vergrijzing en de ontgroening van onze samenleving, is dat de evidentie zelf. Maar voor iemand die toch nog altijd uitkomt voor een partij die daarvan niet wil weten, is dit toch een hele prestatie. Brouckie kan zo'n beetje beschouwd worden als de rechtsbuiten van de Vlaamse socio's. Zoals te verwachten was heeft die eigen partij hem al binnen de vierentwintig uur laten weten niet akkoord te gaan met zijn toch zeer logische en - zoals steeds - goed opgebouwde argumentatie. In feite herneemt Vandenbroucke een deel van een CD&V-voorstel van vorig jaar, dat toen al stelde dat men af moest van een vaste ouderdom om met pensioen te gaan, maar alleen nog rekening zou houden met de jaren die men effectief gewerkt heeft (en heeft bijgedragen) en dat zou 45 jaar kunnen zijn. Daarop zouden wel uitzonderingen nodig zijn voor zware en ongezonde beroepen. Logischer kan moeilijk. Toch volgt de partij hem niet. Die blijft bij haar achterhaalde, vastgeroeste standpunten en schrikt er blijkbaar nog steeds voor haar wagonnetje los te moeten koppelen van de PS-trein. Dat deze politiek er alleen maar voor zal zorgen dat de partij straks nog meer klop zal krijgen, daarvoor zijn Gennez en Co stekeblind en potdoof. Terloops geeft Vandenbroucke, zonder expliciet diens naam te noemen, ook een sneer aan de syndicaal geïndoctrineerde Leterme, die zegde dat de wettelijke pensioenleeftijd nu helemaal niet aan de orde is. Waarmee nog maar eens wordt aangetoond dat deze regering van uit- en aflopende zaken ook niet verder kijkt dan haar neus lang is. De regels die Europa hem zopas heeft voorgehouden zijn grosso modo immers dezelfde die ook worden ondersteund door het Internationaal Monetair Fonds (IMF), door de Organisatie voor Europese Samenwerken en Ontwikkeling (OESO), door de Wereldbank en zelfs door de ratingbureaus waarvoor men zo'n schrik heeft. De PS, die deze Leterme regering volledig in haar macht heeft, wil er gewoon niet van weten, al was het maar omdat diezelfde regels nu toevallig (?) ook verdedigd worden door de N-VA. Dit najaar gaan we opnieuw naar de stembus en zullen we zelf moeten beslissen of er nog een fatsoenlijk leven zal zijn na onze generaties...
Als we Di Rupo mogen geloven, staat heel zijn opzet in het teken van het bewaren van de 'koopkrakt'. Dat is 'nodik', zegt hij en hij wordt daarin gesteund door zijn eigen partij en de vakbonden, met Rudy De Leeuw op kop (ze zouden die beter Rudy De (rode) Haan noemen). Om dat te bereiken, moet er - steeds volgens di Rupo - niet alleen bespaard worden, maar komen er ook nieuwe belastingen. Hij denkt aan een verhouding 50/50. En wie gaat die betalen, denk je? - Brussel vraagt veel geld, minstens een half miljard per jaar en liefst zonder enige tegenprestatie. Toegevingen vanwege de Vlamingen i.v.m. de splitsing van B-H/V zijn geen toegevingen, maar extra lasten bovenop een wettelijke situatie die al decennia niet wordt nageleefd. - Wallonië wil er niet van weten, dat de transfers ophouden. Het met zoveel poeha opgehemelde Marshal Plan schijnt een stille dood te sterven. Sommigen noemen het al het 'Plan Marchemal'. Er zijn in Wallonië nog altijd, in absolute cijfers, zo'n 40.000 werklozen meer dan in Vlaanderen en dit op een bevolking die slechts 40% van het totaal uitmaakt. - Men wil dat de 'entiteiten' - nieuw wetstraatees voor gewesten en gemeenschappen - bijdragen aan de sanering van het budget. Vlaanderen is de enige 'entiteit' die daar voorlopig aan voldoet en riskeert straks dan ook de enige te zullen zijn die zal mogen betalen. M.a.w. De hele opzet van Di Rupo is erop gericht dat Vlaanderen de rekening zal betalen. Het verhaal van de koopkracht dient alleen maar als schaamlap. In Portugal en Griekenland dacht men ook e.e.a. onder de mat te kunnen vegen om er de koopkracht te bewaren. We hebben gezien wat het resultaat ervan geworden is. Onder een socialistisch bewind zijn beide landen zwaar onderuit gegaan en dat zal ook hier gebeuren als men het socialistische discours van Di Rupo, De Leeuw en medestanders blijft volgen. Wallonië en Brussel mogen, volgens hen, niet verarmen, Vlaanderen blijkbaar wel...
Ondertussen zijn de eisen van 'Europa' ook officieel bekend: - de overheidsuitgaven drukken; - langer werken; - strengere controle op de banksector; - hervorming van het Belgische indexsysteem; - afbouw van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd en - meer concurrentie op de elektriciteits- en gasmarkt. Elio di Rupo, die vandaag zijn stem terug krijgt, is het daar grotendeels niet mee eens of wil, zoals hij dat al een hele tijd doet, de verantwoordelijkheid niet dragen voor dergelijke veranderingen. Nu mogen de vakbonden en de politici die erdoor geïnspireerd zijn (Leterme bv) nog zoveel daartegen hebben als ze willen, vraag is waarom dat in de andere landen wél kan en bij ons niet. Als Di Rupo al voor oplossingen zal zorgen, wat zeer onwaarschijnlijk is, dan zullen dat weer oplossingen op zijn Belgisch zijn, met allerlei uitzonderingen en verdraaiingen. Geert Noels, chief economist bij Econopolis, spreekt van een Belgisch 'struisvogelmodel'. Een land met een van de hoogste belastingen en een van de laagste uitkeringen heeft geen beleidsruimte meer. Als men die uitkeringen omhoog wil, zoals de vakbonden en de sociale sector eisen, dan moeten die belastingen omlaag of moeten er meer inkomsten gevonden worden. Voor de laatste is er een vrij simpele en goedkope oplossing: de mensen langer laten werken. In andere landen, Duitsland op kop, blijkt dat te kunnen, hier niet. De jobs die in Duitsland tegen lage lonen worden gecreëerd, bestaan hier gewoon in het zwart. Is dat de oplossing? Tenslotte er ook nog even op wijzen, dat de eisen van Europa helemaal in de lijn liggen van wat N-VA voorstelt en helemaal indruisen tegen het DDR-bewind in Wallonië. Ik zie dan ook niet in, hoe Di Rupo daarvoor een oplossing zou vinden en acht een nieuwe stembusgang dan ook steeds waarschijnlijker. Of die wat gaat oplossen? Misschien wel, maar dan moet die gevoerd worden over duidelijke thema's, zoals bv het voortbestaan van dit België dat aan Vlaanderen geen meerwaarde meer biedt.
25 miljard euro. Dat was het bedrag dat België tekort kwam om zijn extra structurele schulden weg te werken. De eerste keer dat men met dat cijfer afkwam, was nog tijdens het bewind van de 'natte dweil', dus nog vóór de regering Leterme II. Sinds die laatst gevallen is en we met een regering in lopende zaken zitten, is dat bedrag stelselmatig kleiner geworden. Recentelijk sprak men nog van hoop en al 17 miljard. Het verhaal van PS-er Guy Mathot, de beruchte minister van Begroting tijdens een der regeringen Martens (de hoofdschuldige van het exploderen van de Belgische staatsschuld), kwam weer boven, nl dat 'het tekort er vanzelf gekomen was en ook vanzelf wel zou verdwijnen'. Volgens de huidige ontslagnemende regering werd het terugdraaien van die schuld toegeschreven aan het noeste werk van de man uit Ieper, maar dat is maar een klein stukje van de waarheid. Het was een combinatie van het feit dat deze noodregering maar over 'twaalfden' beschikt (maandelijks niet meer mag uitgeven dan het bedrag van jaar voordien) en de heropleving, waarbij ons land mee profiteerde van het tweede Duitse Wirtschaftswunder. Dat Leterme daarbij goed werk leverde, was meegenomen, maar niet doorslaggevend. Uitgerekend diezelfde Leterme had nl aan een zgz 'monitoringcomité' gevraagd een nieuwe nota op te stellen met de begrotingsverwachtingen tot en met 2015. Dat is hem flink tegen geslagen, want het cijfer 25 is terug boven water gekomen. Hij mag nu wel vertellen dat dit afhankelijk is van hoe men de cijfers vergelijkt, maar ge vraagt zoiets niet aan een speciaal opgericht comité (een verzameling federale topambtenaren) om daarna te zeggen dat die het niet goed gedaan heeft. Hét probleem is dat het gat van 25 miljard zal moeten gedicht worden, niet door Leterme maar door een zekere Di Rupo, behorende tot dezelfde partij als fantast wijlen Guy Mathot en dat die partij nog steeds niet zinnens is veel in te binden. Wallonië en Brussel mogen, volgens hem, nl geen cent eraan verliezen, weet je wel. Dat is gewoon een onmogelijke zaak, voor Leterme en zeker voor Di Rupo. Het houdt daarmee trouwens niet op, want ook Europa blijft de meeste Belgische plannen maar niks vinden: de index, de eeuwigdurende werkloosheid, het gebrek aan zelfs maar een begin om iets te doen aan de vergrijzing, de sperperiode en de koopjes en ga zo maar door. Wij zijn op al die vlakken de Europese uitzondering en het staat in de sterren geschreven, dat er hier en daar stevig aan zal moeten gesleuteld worden. Men zal daarna de schuld aan Europa geven, maar zal vergeten er de brave burger bij te vertellen, dat alle Europese beslissingen ook mede door België worden goedgekeurd...
Zoals een voetbalploeg die succes op succes haalt, krijgt ook een politieke formatie steeds meer aanhangers naarmate het haar voor de wind gaat. Bij de N-VA is dat niet anders. De laatste twee jaar is het ledenaantal verdubbeld tot bijna 20.000. Eén van die nieuwe leden is pleitbezorger Vic Van Aelst, waarvan eerst wél en nu niét gezegd wordt dat hij volgend jaar op de N-VA lijst zou staan bij de komende gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. Wat daar ook van zij, Vic is momenteel gewoon (nou, ja) lid van de partij zoals die andere kleine 20.000. Zijn commentaar nu bekritiseren alsof het partijstandpunten waren, is dan ook niet correct. De laatste aanval ter zake kwam van Paul Magnette, een van de weinige PS-kopstukken die zich nog niet verbrand heeft aan e.o.a. politiek probleem (hij heeft zich alleen twee keer in de doeken laten doen door Electrabel). Magnette neemt het De Wever kwalijk dat die laatste zich niet distantieert van Old Vic's krasse uitspraken. Waarom zou die dat? Er zijn tegen de Vlamingen al veel krassere uitspraken gedaan door PS verkozenen, niet door gewone leden. Denk maar aan Laurette Onkelinx, minister, vice-premier en kandidaat minister president van het Brusselse stadsgewest, die de N-VA ooit 'een kanker' heeft genoemd. Of aan de diverse beledigende uitspraken van verkozen Brusselse politici zoals Vlaamshater Maingain en Flup Moustache, om er maar twee te noemen. Die zijn ook nooit teruggefloten door hun partijbestuur, integendeel. De uitval van Magnette toont nog maar eens duidelijk dat de PS zich misrekend heeft door de ACW-kaart te spelen om CD&V van de N-VA los te weken. De PS wil geen regering met de N-VA, reden ook waarom ze steeds met negen partijen wil onderhandelen. Nu dat allemaal niet schijnt te lukken, is Vic Van Aelst de stok waarmee men slaan wil. Arme partij, die geen betere argumenten kan bovenhalen. Dat laatste geldt trouwens voor de stilaan klassieke Vlaamse belgicistische nestbevuilers type Van der Keelen van Het Laatste Nieuws, die ook geen andere argumenten meer hebben en dan maar meehuilen met de wolven in het bos. In de weekeindeditie van De Standaard verscheen o.m. een interview met kamerlid Theo Francken van de N-VA. De man is pas voor de eerste keer verkozen maar heeft het ondertussen toch al klaar gespeeld om de wet op de gezinshereniging te laten wijzigen. Op de vraag wat hij dacht over de uitspraken van zijn streekgenoot Louis Tobback, zei Francken: 'Iedereen luistert naar hem, maar niemand volgt zijn raad op'! Dat geldt trouwens ook voor andere soortgelijke coryfeeën zoals Martens en Eyskens. Misschien zouden die beter eens een knobbeltje op hun stembanden krijgen, zodat ze wel verplicht zijn enige tijd te zwijgen...
Het gaat niet goed in Euroland. Die Griekse crisis geraakt maar niet opgelost. Dat land is te arm om zich steeds maar nieuwe schulden en besparingen op te leggen. Ze hebben de Grieken, die frauduleus de Eurozone zijn kunnen binnen gekomen, er beter meteen weer uitgezet. Waarschijnlijk zal het later toch moeten gebeuren en zal het iedereen veel meer geld gaan kosten. De vraag is trouwens of de euro nog een toekomst heeft. Er is niet alleen Griekenland, ook Portugal en Ierland, maar evenzeer Spanje en Italië zitten in de rats. De kans blijft dan ook groot dat deze muntunie het niet zal uithouden, evenmin als vroegere muntunies die er ooit al geweest zijn. De voornaamste reden daarvoor is, dat er geen echte politieke unie is en dat, als puntje bij paaltje komt, ieder land zelf nog steeds kan beslissen wat het gaat doen. Ofwel komt er meer 'Brussel', ofwel moet er een alternatief komen. Dat alternatief zou een Europa met twee snelheden kunnen zijn, met bv een groep rond Duitsland, die dan een soort Deutsche Mark Euro zou kunnen creëren, terwijl de rest de 'oude' Euro zou blijven houden, maar dan wel gedevalueerd. Bij Duitsland komen dan, waarschijnlijk, Nederland, Oostenrijk en de Scandinavische landen. Vlaanderen zou er goed aan doen zijn wagentje daar ook aan te hangen, mét België als het kan, zonder België als het moet. Dat het ons momenteel nog steeds goed gaat, heeft trouwens alles met Duitsland te maken. De kritiek van onze linkse politici en syndicalisten op dat land, omdat het enkele sociale voordelen heeft afgeschaft (minimum loon, werkloosheid beperkt in de tijd e.a.), is een goedkoop voorwendsel om zelf niets te moeten doen. Er is trouwens een nieuwe wereldorde op komst. Het zwaartepunt van de wereldeconomie is zich langzaam maar zeker aan het verplaatsen naar Azië, waar Chinezen en Indiërs steeds nadrukkelijk hun plaats opeisen. Amerika denkt zich te kunnen redden door steeds maar dollars bij te drukken, maar dat loopt ooit fataal af. Europa krijgt zijn eigen crises maar niet opgelost: eerst de bankencrisis, dan de economische crisis, nu de landencrisis. Eerst hebben we een groot deel van onze fabrieken naar China verhuisd, nu komen de Chinezen (en Indiërs) onze plaatselijke bedrijven opkopen. Volvo Cars is al Chinees, een deel van Saab ook, de haven van Piraeus (Athene), een steeds groter wordend deel van de havens van Rotterdam en Antwerpen. Zelfs een drogisterijketen als Kruidvat is nu Chinees bezit. Het Indiase Mittal kocht Arcelor en bezit nu de grootste staalindustrie van Europa. Langzaam maar zeker geraken we alles kwijt. Nu valt dat nog niet zo erg op, omdat we er goed voor betaald worden. Eens zal het echter ophouden en blijven we achter met lege handen en een even lege portemonnee. Europa zal dan echt het historische 'avondland' worden.
Het formatieberaad ligt (weer eens) zo goed als stil. De reden deze keer is het knobbeltje op een van Di Rupo's stembanden. En zo hebben we weer een wetstratees woord bij, na de borrelnootjes, de vette vis, de schootnota en dies meer. M.i. is het maar een uitvlucht en heeft Di Rupo helemaal geen haast om zijn werk af te maken. Het sloeg hem tegen, dat het ACW zijn politici van CD&V niet verder onder druk zette, door ervoor te ijveren verder te gaan zonder de N-VA. Dat Di Rupo persé verder wil met negen partijen is om dezelfde reden. De man heeft helemaal geen haast.Waarom zou hij ook, ondertussen kabbelt de uittredende regering Leterme verder en in die regering hebben de PS en aanverwanten het nog altijd voor het zeggen. Naar buiten toe verwekken de Franstaligen steeds de indruk dat de N-VA uit is op een verrottingsstrategie om zo aan België vroeg of laat een einde te maken. Niets is minder waar: het zijn de francofonen die al de hele tijd een uitputtingsslag leveren. Ze schijnen nog altijd niet te beseffen, dat ze wel enkele veldslagen winnen, maar dat ze tenslotte de oorlog zullen verliezen. Bij alle bevoegdheidsoverdrachten, waarmee ze uitpakken - en die inderdaad dikwijls over veel geld gaan - houdt het federale niveau steeds een vinger in de pap. De Franstaligen willen in de eerste plaats (weer eens) veel geld en een onafhankelijk statuut voor Brussel. Dat laatste is gewoon absurd. Ge kunt nl geen leefbare stad opbouwen op een arme migrantenbevolking. Om maar één voorbeeld te geven: in Sint-Joost-ten-Node zijn er amper 1.000 belastingbetalers op een totale bevolking van 20.000. Dat is 5%. Vlaanderen moet dan ook de vinger op de Brusselse knip houden. Het is de enige mogelijkheid om iets positiefs voor de 19 baronieën te doen. Alleen geld geven is blijven potverteren en daar is in de huidige context geen optie.
Met de komst van Vic Van Aelst heeft de N-VA er een serieuze attractie bij gekregen. Vic heeft bijna veertig jaar in het Brusselse gewoond, weet dus waarover hij spreekt en is - als bekend pleitbezorger - zeker niet op zijn mond gevallen. Hij heeft er zo'n zeventigtal assisenprocessen op zitten, waarin hij dikwijls mensen heeft moeten verdedigen die eigenlijk niet te verdedigen waren. Hij heeft al eens als gemeenteraadslid voor de Volksunie in de politiek gezeten en kan ook op dat gebied niet als een neofiet beschouwd worden. Het was voorzien, dat Vic volgend jaar een plaatsje zou krijgen in Antwerpen voor de plaatselijke gemeenteverkiezingen, maar daarop heeft hij niet gewacht om af en toe eens alle registers open te trekken. De oneliners van Bart De Wever doen het nog steeds, maar deze van de Vic zijn toch nog van een andere soort. Voor Bart komt het zelfs goed uit, want nu hij in die aanslepende regeringsonderhandelingen zit, moet hij af en toe wel wat gas terug nemen. Vic zorgt wel dat de 'cruise control' blijft werken. Met uitspraken over de Franstaligen die hun strijd pas zullen staken als 'de laatste kabeljauw voor Oostende Frans spreekt' en zijn voorstel tot afschaffing* van de lessen Frans in Vlaanderen heeft hij in elk geval onze francofonen (en een deel van onze politiek-correcte media) in de gordijnen gejaagd. Alsof dat nog niet genoeg was, heeft hij Di Rupo, Onkelinx en Milquet erop gewezen dat ze onze Nederlandse taal verkrachten. Die laatste was daarover zo boos dat ze nog weigerde haar soort Nederlands te spreken. Van Di Rupo weten we dat hij bv de zachte 'g' en onze 'ch' niet kan uitspreken (hij spreekt ze uit als een 'k'). Men kan ervoor of ertegen zijn, feit is dat de meeste francofone politici nog altijd geen fatsoenlijk Nederlands kunnen spreken, iets wat ook Leterme in zijn Vlaamse periode ooit gezegd heeft. Na meer dan 180 jaar bestaat België nog altijd bij de gratie van het geduld van de tweetalige Vlamingen. Zelfs de meeste CDH-ers, die tijdens de laatste verkiezingen schermden met de slogan 'L' union fait la force', zijn niet in staat in onze taal te communiceren, laat staan te debatteren. Het overduidelijkste bewijs daarvoor is het feit dat de huidige regeringsonderhandelingen in het Frans gevoerd worden. Dat vinden de francofonen niet meer dan normaal. Enfin, met de Vic zijn ze nog niet aan de nieuwe patatten. In de bijna 40 jaar dat hij in het Brusselse heeft gewoond, heeft hij de situatie voor de Vlamingen alleen maar zien verslechteren. Daardoor is zijn Vlaamsgezindheid, naar eigen zeggen, in zijn lijf gegroeid en is hij vastbesloten de wantoestanden in en rond Brussel te blijven aanklagen. Hij vindt dat niet hij, maar de francofonen hun excuses zouden moeten aanbieden voor hun gedrag. Hij heeft nooit de taalwetten ontdoken, de Franstaligen doen dat nog steeds, dagelijks. Wordt gegarandeerd vervolgd.
* Zoals ik in een vorig artikel ('de heilige Franse taal') op 8 april reeds schreef, ben ik het daar met Vic ook niet eens. De taallessen Frans moet men in Vlaanderen niet afschaffen. Men moet de Vlamingen wel de keuze geven zelf hun tweede taal te kunnen kiezen: Frans of Engels. Een keuze die de Franstaligen in België wél en de Vlamingen niét hebben, een zoveelste discriminatie die de Vlamingen op internationaal gebied alleen maar benadeelt, daar tegenwoordig het Engels en niet het Frans de lingua franca van de hele wereld is.
