In onze politiek-correcte media wordt al meteen de loftrompet gestoken over het eergisteren bereikte akkoord tussen de acht onderhandelende partijen. In werkelijkheid gaat het om een zoveelste compromis op zijn Belgisch, met dubbele bodems en zgz evenwichten met evenveel uitzonderingen. Een wet, die al 48 jaar geleden tot stand is gekomen, krijgt een onderhoudsbeurt alvorens ze eindelijk mag worden uitgevoerd, waarna blijkt dat de Vlaamse onderhandelaars zich (nog maar eens) niet gehouden hebben aan vorige afspraken. De partijen die dit land persé in stand willen houden, begrijpen nog steeds niet dat ze het tegenovergestelde bereiken als ze dit onontwarbare kluwen nog ingewikkelder maken. Dat ze (voorlopig?) tot een akkoord zijn gekomen heeft te maken met hun schrik voor nieuwe verkiezingen, het feit dat ze anders toch met de N-VA zullen te doen krijgen en het vertrek van Leterme, waardoor er al zeker één plan B niet meer aan de orde is. Tenslotte is er feitelijk nog niets beslist, want de splitsing van B-H/V is slechts één onderdeel van een hele reeks en er zal geen akkoord over zijn als er geen is over alle punten. Dat er tussendoor ook nog een breuk komt tussen MR en FDF, is voor Vlaanderen leuk meegenomen, maar verandert weinig aan de zaak. Het was al te gek dat die Maingain met zijn drie zeteltjes werd voorgesteld als de man die de Belgische politiek beheerste. Bart De Wever had groot gelijk om dit spelletje niet verder mee te spelen. Hij had al voorspeld, dat er ofwel een slecht akkoord ofwel geen akkoord uit de bus zou komen. Diegenen die hem nu verwijten, dat hij niet mee onderhandelt, zouden hem dan later verwijten dat hij teveel zou hebben toegegeven. Als er ook bij het afhandelen van de financieringswet, de responsabilisering van de gewesten en het probleem Brussel nog extra toegevingen bijkomen, dan zie ik in de verste verten nog geen oplossing voor de Belgische ziekte, tenzij de amputatie.
Na de vaudeville van gisteren, waarin Di Rupo een zuiver stukje comedia dell'arte speelde, een Italiaan waardig, zou er eindelijk een doorbraak zijn bij de besprekingen voor een staatshervorming, tenminste voor wat B-H/V betreft. Hoe het allemaal juist gaat verlopen, zullen de verdere commentaren nog moeten uitwijzen, maar gerust kunnen we er zeker niet in zijn. In hoever trouwens de demarche van Di Rupo daarin een rol gespeeld heeft, zullen we ook waarschijnlijk pas later te horen krijgen. Misschien heeft de haastige terugkeer van de koning op de francofonen indruk gemaakt. Ik kan me moeilijk voorstellen, dat dit aan Vlaamse kant zo zal geweest zijn. Daarom is er misschien een kansje, dat de splitsing van B-H/V, na bijna 50 jaar geleden al te zijn beslist, eindelijk zou worden uitgevoerd en dat de grenzen van ons Vlaamse taalgebied daarmee vast zouden komen te liggen. Nota bene: dit alles voorlopig nog in de voorwaardelijke wijs. Zolang er echter geen akkoord is over een nieuwe federale regering, kan alles nog in duigen vallen. Denk maar aan de financieringswet, het opmaken van die begroting voor 2012 en de zoektocht naar een extra 20 miljard euro. De nota Di Rupo staat nog altijd haaks op de raadgevingen van IMF, ECB en OESO, dat orgaan waar Leterme straks mag gaan werken. Volgens de OESO, om het daarbij te houden, zou het gat in de Belgische begroting voor 70% moeten gedicht worden met besparingen en voor 30% met nieuwe inkomsten (zeg maar: belastingen). Bij Di Rupo liggen die cijfers juist andersom. Straks maken we misschien nog mee dat hij bij de OESO Leterme tegenkomt... Tenslotte nog dit: wat doet die koning bijna het hele jaar daar in Zuid-Frankrijk? Heeft die niets anders te doen als het in zijn dierbaar België blijft stinken? Wel gemakkelijk als ge u ook dan kunt verplaatsen op kosten van de belastingbetaler.
Terwijl de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering en een staatshervorming zich voortslepen, blijkt dat de man, die voorlopig nog op de winkel moet letten - Leterme dus - het ook voor bekeken houdt. Hij wordt adjunct secretaris-generaal (oef!) van de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. Een voortzetting van deze regering in lopende zaken zit er dan ook al niet meer in, tot spijt van o.m. Didier Reynders, die er alles aan gedaan heeft (en nog doet) om te vermijden dat zijn aartsvijand met dat strikje premier wordt van dit tot verdwijnen gedoemde land. Ex-Vlaming Leterme mag het bij ons dan verkorven hebben, het werk dat hij het laatste jaar geleverd heeft, mag er zijn en men rekent nog altijd op hem om die fameuze begroting voor 2012 klaar te stomen, iets waarvoor men Di Rupo niet bekwaam acht (maar dat durft men zo niet te zeggen). Voor zijn partij is het een tweede stemmenkanon dat verloren gaat, zeker voor wat Leterme's eigen regio betreft. De man die geciteerd werd als een certitude in een mogelijk nieuwe federale regering, zal ook daar niet meer meespelen, wat ook - zeker binnen CD&V - tot consequenties moet leiden. En daarmee houdt het niet op. Ghislain Londers, de hoogste magistraat in ons gerechtelijk systeem, stapt ook al op. De man was zogezegd vóór de vernieuwing van het gerechtelijk apparaat, al hebben we daar nooit veel van gezien, maar lag wel mede aan de oorsprong van het ontslag van de regering Leterme I. De magistratuur in dit land is nu eenmaal politiek benoemd en, eens dat gebeurd is, heeft men er het raden naar in hoever die rechters hun broodheren blijven dienen. Denk maar aan Verhofstadt, die destijds het hele land afdweilde tot hij - oh, toeval! - in zijn eigen kiesdistrict Gent een rechter bereid vond het Vlaams Blok te veroordelen, op grond van beschuldigingen die door andere rechters niet aanvaard werden. Heel de Belgische justitie is één puinhoop, waarin een kat haar eigen jongen niet eens zou terugvinden. Denk maar aan die vier (4!) rechters die vervolgd worden voor schending van beroepsgeheim en schriftvervalsing. Rechters, aub! En zij zijn niet de enigen. Zopas werd een Brusselse toprechter van de arbeidsrechtbank beschuldigd van gesjoemel rond een faillissement. Dat gebeurde ook al met die Francine De Tandt, wegens schriftvervalsing en schending van het beroepsgeheim in de Fortis zaak. Het Fortis spook is nog lang niet verdwenen. Misschien kunnen ze De Gucht eens om raad vragen... Kortom, dit land is in een verregaande staat van ontbinding. Rien ne va plus, les jeux sont faits. Dat ze er aub mee ophouden, zodat Vlaanderen én Wallonië hun eigen gang kunnen gaan zonder al die verlammende grendels, alarmbellen en zgz evenwichten. Zoals ze nu bezig zijn, wenkt de Griekenlandroute.
In zo goed als alle westerse landen mogen homo's geen bloed geven. Het Rode Kruis wil dat niet. Dat heeft in de eerste plaats niet te maken met hun geaardheid op zich, maar wel met hun seksueel gedrag. Het is bekend, dat er nogal wat homo's 'buiten de lijntjes' durven kleuren. Daar er in dat milieu een grotere kans bestaat op infectie met HIV, kan men - steeds volgens het Rode Kruis - dat risico niet nemen. Nu is er heel wat heisa ter zake ontstaan, omdat men in Groot-Brittannië toch homo's gaat toelaten bloeddonor te worden. Voorwaarde is wel, dat de 'man' die bloed geeft verklaart het laatste jaar alleen seks te hebben gehad met één en dezelfde vriend. De vraag is maar, wie dát gaat controleren. Het probleem werd hier bij ons bv meteen torenhoog zichtbaar, toen een zekere Tom De Cock, radiopresentator van MNM, laten weten heeft als homo al bloed gegeven te hebben. Om dit te kunnen verwezenlijken, had hij verklaard geen homo te zijn. M.a.w. had hij daarover gelogen. Dit deed hij zelfs in zijn radioprogramma op MNM om de zoektocht van het Rode Kruis naar donoren te promoten. De Cock roept nu andere homo's op om hetzelfde te doen en desnoods te verklaren geen homo te zijn. Dit is dan een beetje het tegenovergestelde van wat de holebi verdedigers ter zake altijd verklaren, nl dat homo's zich moeten kunnen uiten voor hun geaardheid. Vergeten we niet, dat het wetenschappelijk bewezen is, dat mannen bij seks met andere mannen een groter risico lopen om besmet te worden met HIV, wat kan leiden tot aids. Waar zijn we in Gods naam mee bezig? --- Om even in hetzelfde milieu te blijven, nog dit: in het 'magazine' van De Standaard van vorig weekeinde stond een column van een zekere An Olaerts. Bij de verklarende uitleg om haar persoon staat er letterlijk: 'Ze komt uit Genk, woont in Leuven, is getrouwd met een man en heeft een tuin met twee kippen'. Stel u voor: een vrouw die getrouwd is met een man. Waar maken we dat nog mee? Misschien heb ik ergens iets gemist?
De BHV's (Belgische Vlamingen Haters) willen ons doen geloven dat de francofonen in de faciliteitengemeenten terug naar Brussel willen. Het gros van hen bestaat echter uit een gegoede burgerij, die Brussel ontvlucht is, o.w.v. de chaos, de criminaliteit, de verloedering, de verpaupering en de hoge belastingen. Wie wil nu terug naar een stad waar een constante verkeershinder is, waar ge 's avonds op straat niet meer veilig bent en waar het gerecht enkele tientallen van moord beschuldigde criminelen heeft moeten laten lopen bij gebrek aan tijd om ze te veroordelen? Van Franstalige kant is al eens gesteld, dat men in de faciliteitengemeenten een referendum zou houden. Wel, ik ben het daarmee eens. Op voorwaarde echter dat dit volgens het Belgisch principe (nota bene: hún principe) zou lopen. Dat betekent, dat er in elke taalgroep van elke gemeente een driekwart meerderheid moet zijn, juist zoals die er ook nodig is voor het veranderen van de Grondwet. Men zal zien, dat die meerderheid er nooit zal komen, verre van zelfs. Ondertussen is ook gebleken dat heel die heisa om de drie niet benoemde burgemeesters in feite is terug te voeren tot een vulgaire dorpspolitiek. Een burgemeester die niet benoemd wordt, maar toch blijft zitten, wordt nl beschouwd als een eerste schepen. Dat betekent dat in die gemeente de eerste schepen een plaatsje opschuift en gewone schepen wordt en dat de laatste schepen eraf valt. En het is daar dat het schoentje nijpt. Want, door de gemaakte electorale afspraken wachten twee CDH-ers en één FDF-er al vijf jaar op hun aanstelling. 'De postjes', weet je wel. En daarover zit men dan dagen te palaveren in ons tweelandenland. Gelukkige mensen die geen andere problemen hebben!
Vandaag worden de federale onderhandelingen hervat. Of het allemaal veel gaat uithalen, zal de volgende week uitwijzen, maar erg gerust ben ik er niet in. Er wordt in onze media weinig aandacht aan besteed, maar aan die onderhandelingstafel zit nogal wat ongelijkheid. Dat geldt trouwens niet alleen daar. Denk maar aan Maingain met zijn drie zeteltjes, die in onze Vlaamse media evenveel aandacht krijgt als De Wever met zijn 27. Di Rupo heeft zijn assistente bij, zijn 'sherpa' zoals ze die tegenwoordig in politiek jargon noemen. Een vrouwelijke nog wel. Deze dame, een zekere Mme Poutrain, schijnt een crack te zijn inzake organisatie en multi tasking (dat laatste zou een typisch vrouwelijk fenomeen zijn). Zij is natuurlijk 100% PS en ik moet niet zeggen, dat ook la Onkelinx dat is. Dat maakt dat van de tien mensen rond die tafel (acht + Di Rupo + sherpa), er drie PS-ers zijn. Als we de politieke 'anciens' bijeen tellen, dan komen we ook aan drie: Di Rupo, Onkelinx en Milquet, alle drie aan Franstalige kant. Aan die kant hebben we alleen Javaux als groentje (letterlijk en figuurlijk). Aan Vlaamse zijde ziet de situatie er heel anders uit: Van Besien en De Croo zijn beginnelingen. Laatstgenoemde komt zelfs van buiten de politiek. Beke is wel bekwaam, maar heeft ook alleen maar recente ervaring. Gennez kan al iets - maar niet veel - langer meegaan, maar stapt volgende maand op als voorzitster van haar partij, wat ook niet tot extra motivatie leidt. Als we trouwens de links-rechts verhoudingen aan de onderhandelingstafel onder de loep nemen dat wordt het 6-3 voor de linksen, met daarbij een groot vraagteken over hoe rechts die drie nog wel zijn... Als je het mij vraagt, blijft de kans levensgroot dat onze 'jochies' zich straks in de doeken laten doen door de ervaren en uitgeslepen francofone anciens. De enige hoop die ons dan nog rest is, dat de achterban van hun respectievelijke partijen - zeker voor wat CD&V en Open VLD betreft - toch eerst nog wel hun goedkeuring zullen moeten geven, vóór er iets definitiefs gesteld zal worden. Hoop doet leven, zullen we maar zeggen, zeker?
Vooreerst het goede nieuws: het schijnt dat Angeltjes toch een doorstart gaat maken, ergens in oktober. Rechtuit gezegd, het streelt wel mijn ijdelheid dat sommigen denken dat ik dan meer aan bod zou komen, maar dat is toch niet de bedoeling, dacht ik. Mijn artikels zijn gewoon het product van de frustraties die ik (en met mij toch nog andere Vlamingen) kwijt wil i.v.m. de chaos die er in dit land heerst en de discriminatie waarvan wij, Vlamingen, doorgaans het slachtoffer zijn. Gisteravond had ik het geluk de vernissage van spottekenaar Brasser mee te maken in het KBC gebouw in de Boerentoren van Antwerpen. Dit n.a.v. de tiende verjaardag van zijn overlijden. Brasser, echte naam Pol De Valck, stierf 10 jaar geleden aan kanker op 64-jarige leeftijd. De zaal zat afgeladen vol, men had heel wat volk moeten weigeren. Reden daarvan was ook het feit dat niemand minder dan Bart De Wever er kwam spreken over het belang van humor. 'Zonder humor', zei Bart, 'zou ik het nooit kunnen uithouden, want de Belgische politiek is één grote ramp'. Hij gaf daarbij enkele voorbeelden van wat hij sinds zijn intrede op federaal vlak (juni 2007) zoals heeft meegemaakt. De zaal lag regelmatig in een breuk en lachsalvo's en applaus waren nooit ver weg. En dan had hij het nog niet eens gehad over die drie 'verondersteld' benoemde franskiljonse burgemeesters. Het blijft ergerlijk dat men aan zo'n zaak tijd blijft verliezen. Anderhalve dag heeft men, zonder enig resultaat, over dat ene item liggen palaveren. Het lijkt wel op de discussies in het Byzantijnse Rijk over het geslacht der engelen. Even ergerlijk blijft trouwens het feit dat ons Vlaams journaille die Maingain achterna blijft lopen. 'Maingain heeft dit gezegd. Maingain heeft dat gezegd' en dan doen ze alsof die Maingain hier de politieke agenda bepaalt met, ocharme, zijn drie zeteltjes. We zouden het best 'De drie zetels opera' kunnen noemen (vrij naar Berthold Brecht). Wel, ik heb een voorstel om dat burgemeesterprobleem op te lossen. We laten ze benoemen, op voorwaarde dat B-H/V meteen volledig gesplitst wordt (ook op gerechtelijk vlak) zonder ook maar één verdere toegeving en dat Brussel geen enkele cent extra nog zal krijgen. Als de Brusselaars WalloBrux willen, moeten ze dat geld maar aan Wallonië vragen. Dat voorstel is natuurlijk absurd, maar niet absurder dan wat Maingain en Co vragen. Door het zo te stellen, zien ze misschien in hoe belachelijk die hele zaak is. Al bij al praten we hier over burgemeesters die de wetens willens de wet overtreden en dat willen blijven doen. Dat kan niet in een land dat zich, officieel althans, nog een rechtstaat wil noemen.
We zijn weer een woord rijker in het woordenboek van de Wetstraat: 'verondersteld benoemd'. Het is gewoon idioot, wat de francofonen tegenwoordig uit hun duim zuigen om toch maar vat te krijgen op de Rand of een deel ervan. Een ander voorstel is, dat ze er Franstalige bibliotheken zouden mogen oprichten. Precies alsof de Franstaligen inwijkelingen, meestal gegoede bourgeoisie uit Brussel, die bibliotheek zullen gaan platlopen. De hele heisa, veroorzaakt door Maingain en gesteund door het MR (maar ook stiekem door de andere francofone partijen) is alleen maar bedoeld om de grenzen van Brussel te verleggen en alle middelen lijken daar goed voor te zijn. Denk maar aan die 'corridor', die regelmatig terug bij de besprekingen wordt aangehaald. De francofonen zijn er zich, veel meer dan de Vlamingen, van bewust dat het straks gedaan kan zijn met België. Zij zijn dan ook reeds volop bezig met een plan B, dat erin bestaat andere grenzen te hebben dan de huidige. Ze weten nl verdomd goed, dat - als het ook zover komt - het internationaal recht rekening zal houden met de bestaande grenzen, wat o.m. betekent dat Brussel binnen Vlaanderen zal blijven liggen binnen de huidige grenzen. In alle federale staten ter wereld geldt het territorialiteitsprincipe. Wie van een federale deelstaat naar een andere verhuist, moet zich aanpassen. Alleen in dit land willen de Franstaligen een personaliteitsprincipe en dan nog alleen voor eigen gebruik. Zij willen een voorkeursbehandeling in Vlaanderen, maar de Vlamingen krijgen diezelfde rechten niet in Wallonië. Dat durven ze dan nog solidariteit noemen. Onze Vlaamse partijen moeten er dan in de eerste plaats ook op letten, dat ons grondgebied blijft wat het was en dat wie er zich komt vestigen zich moet aanpassen. Brussel kan nooit een aparte deelstaat worden, wel een meertalige enclave in Vlaanderen, waarmee we een soort confederatie mee kunnen aangaan.
Charles Michel, zoon van zijn vader en daarom omhoog gevallen, eerst tot minister en nu tot voorzitter van het MR, de francofone liberalen, wil niet dat Wallonië en Brussel er armer op worden. Daar iedereen weet dat de volgende regering hoe dan ook zo'n 20 miljard euro structureel extra zal moeten besparen, betekent dit, voor wie tussen de regels kan lezen, dat Vlaanderen en alleen Vlaanderen de rekening zal gepresenteerd krijgen. Zij, de Franstaligen, zijn dat altijd in dit land zo gewend geweest en willen dat het zo blijft. Datzelfde geldt feitelijk voor heel de nota Di Rupo. Alhoewel we er het fijne niet van weten, is het duidelijk dat het hoogstens een afgezwakte versie zal worden van wat de man vroeger al heeft voorgesteld. De slagzin, dat Wallonië en Brussel niet armer mogen worden, stond trouwens ook in Di Rupo's eerste voorstellen. In de "aangepaste' voorstellen staat, voor zover bekend, nergens iets nieuws. Het is gewoon meer van hetzelfde. De francofonen willen meer 'Lebensraum' en dat zal gaan ten koste van Vlaams grondgebied. Als de Vlaamse onderhandelende partijen daarin trappen, met - nota bene - de wetenschap dat bijna de helft van de Vlamingen voor partijen gestemd heeft die het daarmee niet eens zijn, dan spelen ze met vuur en nog geen klein beetje. Dat geldt in de eerste plaats voor CD&V en Open VLD, die - ondanks alles - toch ook enkele stromingen binnen hun partijen hebben die het wel goed menen met Vlaanderen, maar ook voor bv de SP.a. Die laatste zal in Vlaanderen nooit meer haar vroegere peil bereiken als ze achter de francofone 'zusterpartij' blijft aanlopen. Van Groen! moeten we helemaal niets verwachten. Die partij loopt letterlijk achter Ecolo aan en doet zelfs geen moeite om dat te ontkennen. De Wever had (nog maar eens) gelijk toen hij stelde dat Groen! alleen maar kan hopen op natuurrampen om meer stemmen te halen.
Volgens de serieuze kranten, enfin: de kranten die zichzelf serieus vinden, hebben wij dringend een echte regering nodig. Zou het? Het is nu al sinds de verkiezingen van 2007 dat dit land feitelijk geen echte regering heeft. Of het was het een die aan elkaar hing met ogen en haken, of het was er een waarvan de leden regelmatig met elkaar overhoop lagen, of het was deze laatste in lopende zaken. Ondertussen draait alles in dit land gewoon door. De belastingen worden geïnd, de economie doet het nog altijd vrij goed, het vuilnis wordt opgehaald en ga zo maar door. Als er echt iets moet beslist worden, dan kan de nepregering van Leterme dit ook, zelfs de oorlog verklaren aan een ander land (Libië). Waar het echt niet anders kan, wordt het parlement ingeschakeld en, als dat meewerkt, kan alles, maar dan ook alles geregeld worden. Waar maken we ons dan druk om? Wel, dit land moet hervormd worden, goedschiks of kwaadschiks. Europa zorgt er al voor dat heel wat besluiten boven onze hoofden heen genomen worden, ook al is niet iedereen het daarmee eens. Europa zal echter niet zorgen voor de broodnodige hervormingen van bv justitie en de sociale zekerheid, laat staan B-H/V. En daarvoor schijnt men een zgz 'echte' regering voor nodig te hebben. Als bovenstaande straks (weer eens) niet lukt, dan vind ik dat het stilaan tijd wordt dat het regionale niveau eens zijn verantwoordelijkheid opneemt en een begin maakt van de definitieve splitsing van België. De francofonen zijn daar al meer mee bezig dat de o zo geduldige Vlamingen. Het gerommel in de Rand zou alles daarmee te maken hebben. Wachten op nieuwe verkiezingen zal ook niets oplossen, tenzij die verkiezingen expliciet over de splitsing van het hele land zouden gaan. Zie je dat al gebeuren?
'President' Van Rompuy mag op radio en Tv komen vertellen wat hij wil over Europa, niemand gelooft hem nog. Ten slotte geeft die man niet zijn eigen mening (dat heeft hij nooit gedaan), maar die van zijn broodheren Sarkozy en Merkel. Laatstgenoemde komt in eigen land in steeds grotere problemen sinds haar partij (én die van haar coalitiepartner) de ene landelijke verkiezing na de andere blijft verliezen. De tegenstanders van de Europese obligaties worden in Duitsland steeds sterker en het ziet er naar uit dat de Euro dit niet langer aan zal kunnen. Voor wat Frankrijk betreft had ik twee dagen geleden in mijn blog (over de 'PIBIGS') al geschreven, dat het land niet zal meekunnen met een eventuele Euromark en dat het dan maar de leider (lijder?) zou moeten worden van een soort Latijnse Eurozone. Frankrijk is ook niet meer wat het geweest is. Het is al lang geen politieke grootmacht meer en ook economisch stelt het land steeds minder voor. Sinds 1973(!) boekte Frankrijk niet eenmaal een begrotingsoverschot. Sinds 1977 is de werkloosheid er niet meer onder de 7% gezakt. Verhoogde uitkeringen, nationaliseringen en het terugdraaien van de werkweek naar 35 uren hebben alleen maar gezorgd voor kapitaalvlucht. Vergeleken met 2000 zijn er 20% minder industriële bedrijven en zijn er daarna een half miljoen banen verdwenen. De resterende Franse industrie is nog goed voor 14% van de toegevoegde waarde (in Duitsland is dat 31%). En dan is er Italië, het zgz derde grootste industrieland van de E.U. Daar regeert een man die best met pensioen zou gaan alvorens hij nog meer stommiteiten veroorzaakt met onverantwoorde uitspraken. Het doet me denken aan een uitspraak van Charles De Gaulle, geen Eurofiel, destijds over Italië: ' Ik heb mijn twijfels over Europa. Duitsland en Frankrijk: akkoord. Nederland is echter maar een klein land. België is ook een klein land. Luxemburg is zelfs nog geen land. En dan zijn er de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan'... Enfin, het is niet om er blijmoedig van te worden. Krijgen we een nieuwe bankencrisis? Valt de Eurozone uiteen? Gaan we echt naar een recessie? Wie leeft, zal zien.
Dit wordt sowieso een memorabele week. - Di Rupo zal deze week iéts moeten tonen. Hij heeft de vergadering van de acht al twee keer uitgesteld en als dat een derde keer zou worden, dan telt driemaal scheepsrecht niet in zijn geval. - De Gordel had de weergoden flink tegen en dat was waarschijnlijk ook de hoofdoorzaak dat er maar de helft van het aantal deelnemers van vorig jaar kwam opdagen. De politiekers van de traditionele partijen waren onzichtbaar deze keer. Alleen Michelleke Doomst liet zich zien, maar legde geen enkele verklaring af. Zelfs de 'president van Europa' deed mee en die deed waarin hij best is: niets. Zijn broer, die de vorige edities altijd zo'n grote mond had, zat in Canada en ook Vlaams minister-president Kris Peeters blijkt tegenwoordig andere hobby's te hebben (als het hem uitkomt)... Maar hét nieuws van het weekeinde, dat deze week zeker nog zal nazinderen, is natuurlijk dat Heer Ray, zoals men hem noemt, van 'Angeltjes', met zijn rubriek stopt vanaf vandaag. Jammer, doodjammer, want het was blog nummer één op SeniorenNet en door en door Vlaams. Misschien krijg ik er deze week wel meer nieuws over op een Vlaamsnationale bijeenkomst die ik kan bijwonen. Aan Ray in elk geval mijn oprechte groeten. Af en toe reageerde hij ook in mijn rubriek en ik zal nooit vergeten, dat hij mij een hart onder de riem stak bij het heengaan van mijn geliefde echtgenote. Het is deze maand trouwens vijftig jaar geleden dat Cory en ik elkaar leerden kennen. Zij was negentien, ik tweeëntwintig, stel je voor. Negen maand later waren we getrouwd, nog eens tien maand later kregen we ons eerste kind en nog eens zoveel maanden later begon ons avontuur op Sardinië en waren we vertrokken voor een levensreis waaraan, jammer genoeg, begin dit jaar een einde aan kwam. Er zijn zaken waarvan men wenst dat er geen einde aan komt, maar zo zit de wereld niet in elkaar. We kunnen alleen maar terugblikken in dankbaarheid.
Het blijft rommelen in Euroland. Een delegatie van IMF, ECB en EU heeft de gesprekken met Griekenland opgeschort nadat voor de zoveelste keer gebleken was dat het land zijn verplichtingen niet naleeft, waarschijnlijk niet kán naleven. Toen bleek dat er op grote schaal gefraudeerd was, had men er destijds beter aangedaan de Grieken meteen uit de Eurozone te verbannen. Het zou al bij al nog de goedkoopste oplossing geweest zijn en het had waarschijnlijk voorkomen dat bv Portugal en Ierland dezelfde weg opgingen. Nu zitten we met de gebakken peren. Een huidig alternatief zou kunnen zijn, dat Duitsland uit de euro stapt en terug naar zijn Deutsche Mark grijpt. Merkel mag dan door het Amerikaanse magazine Forbes tot machtigste vrouw van de wereld zijn verkozen, in eigen land en zelfs in de eigen partij groeit de weerstand tegen het Europroject met de dag. De doorsnee Duitser is het meer dan beu steeds te zullen moeten opdraaien voor andere landen die het met hun financiële situatie niet zo nauw nemen. Mocht Duitsland uit de Euro stappen, dan zullen een aantal landen, die wél hun huiswerk goed gemaakt hebben, haar volgen. In de eerste plaats Finland, maar ook Nederland en Oostenrijk. België hoort daar niet bij, zeker niet nadat dit land door het IMF bij de PIIGS landen is geplaatst. Het worden dus nu de PIBIGS. Dat heeft niets te maken met het feit dat we geen echte regering hebben, zoals de poco's ons graag vertellen, want de andere vijf 'uitverkorenen' hebben wél een regering. Nederland met zijn minderheidskabinet krijgt trouwens de goedkeuring van datzelfde IMF. Blijft nog het probleem Frankrijk, dat al evenmin in goede papieren zit. De euro zal waarschijnlijk een twee snelhedengebied worden, met Duitsland als motor van de zgz 'Euromark' en la douce France als leider (lijder?) van een Latijnse combinatie. 'L'argent fait la guerre' zal het motto zijn. Tenslotte nog dit: een onafhankelijk Vlaanderen zou meteen bij de Euromark zone kunnen aansluiten. België, met het armlastige Wallonië en het zgz 'sterke merk' , maar in werkelijkheid failliete Brussel niét...
Toen ik jong was, moest men in dit land minstens 200 dagen officieel gewerkt hebben om een werkloosheidsuitkering te kunnen krijgen. OCMW bestond toen ook al, het heette 'de openbare onderstand'. Men moest er al erg aan toe zijn alvorens men daarheen stapte. de meeste, zelfs arme mensen waren daar te beschaamd voor. Tegenwoordig blijkt, dat men al na één dag 'zogezegd' officieel werken al in aanmerking komt voor werklozensteun. Dat 'zogezegd' mag er wel degelijk staan, want het blijkt dat er zelfs voor die ene dag gefraudeerd wordt. En dat is nog niet alles: die regeling geldt niet alleen voor de eigen burgers die daarvoor dikwijls al aardig wat centjes hebben afgedragen, maar ook voor elke, eveneens zogezegde, vreemdeling die in dit land komt binnengewaaid en zijn handje mag openhouden zonder daarvoor ooit één cent te hebben bijgedragen. In feite is bovenstaande geen nieuws, maar het werd bij de opening van het gerechtelijk jaar nog eens duidelijk in de verf gezet door prominenten van justitie zelf. Als dat zo doorgaat, wordt gesteld, dan is dit land straks geen rechtstaat meer. Ook dat is eigenlijk achterhaald nieuws, want België is dat al lang niet meer. Volgens de Grondwet zijn we hier allemaal gelijk, maar in werkelijk leggen vooral de Franstaligen de wetten naast zich neer als die niet in hun kraam passen. Met als sluitstuk de splitsing van B-H/V, een in het parlement ooit goedgekeurde wet, bekrachtigd door de Raad van State en het Grondwettelijk Hof. Afgezien van het feit dat de hogere magistraten, die zopas e.e.a. aanklaagden, gelijk hebben, is het ook zo dat heel wat van de mensen zelf ook wereldvreemd* lijken te zijn. Waarschijnlijk om zijn kritiek bij de politiek aanvaardbaar te maken, vertelde de procureur-generaal van Antwerpen, Yves Liégois, dat het ook kwam o.w.v. het feit dat er geen echte regering is. Dat is lulkoek natuurlijk, want de mistoestanden die hij, terecht, aanklaagt bestaan al minstens tien tot twintig jaar, toen er wel 'echte' regeringen waren. Alleen werden die toestanden toen aangeklaagd door het Vlaams Blok/Belang en paste dat niet in het politiek-correcte denken van de ware Belgen. Zelfs met de huidige regering in lopende zaken kunnen die wantoestanden verholpen worden, zoals de aanpassingen van de snel-Belg-wet en de verstrenging van de gezinshereniging hebben aangetoond. Tenslotte wordt het hoog tijd dat men ophoudt met de term 'asielzoeker' te gebruiken voor iedere economische gelukzoeker die dit land binnenkomt. Hoogstens 5% van die mensen zijn echte asielzoekers, m.a.w. mensen die in hun land van herkomst kunnen vrezen voor hun leven. Alle andere komen hier gewoon poen rapen, daarin bijgestaan door gespecialiseerde advocatenbureaus die daar een gat in de markt hebben ontdekt. En dat kan allemaal zo maar. Niet voor niets spreekt men tegenwoordig bv van 'Gentse toestanden'. In Gent is nl 59% van de OCMW-steunzoekers niet eens Belg, waarvan een kwart uit Oost-Europa komt. Verder blijkt Gent de kampioen te zijn van de schijnzelfstandigen, buitenlanders die zich zo opgeven en na één dag failliet gaan en dan terug kunnen terugvallen op OCMW-steun. En de brave autochtonen maar belastingen betalen!
* Om even aan te halen hoe wereldvreemd men daar aan de top van justitie kan zijn: Jean-François Leclerq, procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, vreest dat bij een splitsing van België de haven van Luik zijn verbinding met de zee zou verliezen! Dat is dan iemand die over het lot van dit land en zijn mensen het laatste woord krijgt...
Nu er hoe langer hoe meer details van de nota Di Rupo bekend geraken, groeit het verzet ertegen langs alle kanten. Op communautair vlak was het al geweten dat niet alleen het Vlaams Belang ertegen was. Die partij heeft alle passages van de nota naast die van het Octopuspact en die van de Vlaamse resoluties van 1999 gelegd, waaruit blijkt dat Vlaanderen het mag vergeten als Di Rupo gelijk zou krijgen. De N-VA heeft zijn bezwaar, na vier dagen rijp overleg, publiek gemaakt met een goed onderbouwde publicatie van liefst tien bladzijden. Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) vond zestien Vlaamse toegevingen t.o.v. maar één francofone en de Gravensteengroep zelfs twintig. Om de mening van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) te kennen, moet men maar eens het laatste nummer van haar 'Doorbraak' lezen om te zien dat die hele nota een goed gecamoufleerde poging is om de taalgrens 'aan te passen' in het Franstalige voordeel. Nu blijkt dat ook het zakenleven de nota van de 'gestrikte' niet slikt. Dat het VOKA, de vereniging van Vlaamse Ondernemers en Kamers van Koophandel ertegen was, wisten we al (ten onrechte wordt VOKA in linkse en francofone middens vereenzelvigd met de N-VA o.w.v. een gratuite uitspraak van De Wever*). Nu blijkt ook het VBO, het Verbond van BELGISCHE Ondernemingen, dus ook van de Franstaligen, niet langer akkoord te gaan met de extra belastingen en de weinig besparingen die Di Rupo in zijn nota heeft staan. Als, ik schrijf wel áls, Di Rupo erin zou slagen een nieuwe federale regering te vormen op basis van zijn nota, dan gaat die regering ook de wind van voor krijgen vanwege Europa, waar men het niet neemt dat hij helemaal geen rekening houdt met hun aanbevelingen en waarschuwingen. Di Rupo wil niet méér liberalisme, maar een gauchisme van het DDR-type, wil de klok gewoon terugdraaien op alle gebied. Het strafst van al in het verweer tegen Di Rupo is echter de uitspraak van Geert Noels, zelf eerder gekend als belgicist (en met - naar 't schijnt - goede connecties bij het Hof). Noels is hoofdeconoom en stichter van het vermogensbeheer Econopolis en een autoriteit in zijn branche. Welnu, die Noels noemt Di Rupo's nota 'de Griekenlandroute'. Verdere commentaar overbodig, tenzij misschien de vraag wat partijen als CD&V en zeker Open VLD nog zitten te doen in dat clubje van acht...
* De Wever heeft ooit eens gezegd, dat VOKA zijn werkgever was. Dat was maar een boutade, maar zoiets blijft hangen in ons politiek wereldje, waar karaktermoorden een geliefkoosde bezigheid zijn bij een bepaald soort journaille.
Guy Vanhengel, uittredend minister van begroting in de regering Leterme II, zorgde vorige week voor lichte paniek, door te stellen dat de Belgische staatskas zo goed als leeg is en er voor 2012 helemaal geen geld voorhanden zal zijn. Het was dus niets te vroeg toen Leterme voorstelde van 10 september voor de begroting van dat jaar, gevraagd door Europa, als deadline te maken. Zou Di Rupo tegen die tijd geen nieuwe regering hebben, dan zou hij - Leterme - het opmaken van de begroting voor 2012 voor zijn rekening nemen. Diezelfde Vanhengel kwam dan gisteren vertellen, dat het toch niet zo dringend was en dat het kernkabinet besloten had te kunnen wachten tot één oktober, m.a.w. drie weken later. Vorige week was alles dringend, nu opeens niet meer. Van Hengels ommezwaai is trouwens niet de enige merkwaardige in dit verhaal. Di Rupo, die dus drie weken meer tijd krijgt om zijn regering te vormen, blijkt nu plotseling wél haast te hebben en zegt dit weekeinde al enkele knopen te willen doorhakken. Hij zou dan met een aangepast nota komen, zegt maar een 'Di Rupo light'. Dat de volt face nu plotseling plaats grijpt heeft m.i. alles te maken met het feit dat Bart De Wever terug is uit vakantie en er met verse moed tegenaan gaat. Vooral de dreiging van een parlementaire vraag tot hoogdringende behandeling van de splitsing B-H/V zet de man met het strikje het mes op de keel. Het is wel kenschetsend dat uitgerekend een liberaal als Vanhengel dat spelletje meespeelt. Vergeten we nooit dat er uitgerekend onder de (toen nog) liberaal Verhofstadt was, dat de kans verkeken werd de Belgische staatschuld aan te zuiveren. I.pl.v. dat te doen, voerde Verhofstadt ook toen reeds het programma van de PS uit. De bocht naar links die zijn partij toen genomen heeft, wordt consequent door Vanhengel doorgetrokken. En straks weer maar janken bij een volgende, zoveelste verkiezingsnederlaag...
Nee, ik schrijf geen teksten voor Bart De Wever. Men zou het nochtans kunnen denken. In mijn blog van eergisteren ('N-VA aan de zijlijn?'), die ik die dag 's morgens vroeg al geschreven had, had ik het erover dat Di Rupo en zijn acht de N-VA zouden tegenkomen als er over de begroting moest gesproken worden, want dat de Vlaamse regering helemaal niet zinnens is iets bij te passen als de anderen dat ook niet doen. Ik gebruikte de term 'entiteiten' en verwees ook naar de vroegere standpunten van Vlaams minister president Kris Peeters. Dezelfde avond in Terzake en de ochtend daarop op Radio 1 herhaalt De Wever toch wel bijna letterlijk wat ik geschreven had, zeker. Zelfs de steeds terugkomende 'zijlijn' werd erbij gehaald, al gebeurde dit wel door de reporters van dienst en niet door De Wever zelf. Ik weet het: eigen lof stinkt, maar het streelt toch een mens zijn ego als je dat meemaakt. Het betekent dat je goed bezig bent, met een argumentatie die er mag zijn. Nu nog maar hopen dat wat ik verderop in dat artikel schreef ook nog gaat gebeuren. Namelijk dat de N-VA op de volgende plenaire vergadering van het federale parlement - die één maand vroeger dan gepland zal plaats vinden - de hoogdringende behandeling zal eisen van het reeds bestaande wetsvoorstel dat B-H/V splitst. Het worden harde tijden voor de traditionele Vlaamse partijen, die straks helemaal dreigen te verdampen als ze bij Di Rupo aan tafel blijven zitten. Als je bv hoort, wat voor flauwe zever er verteld werd op het 'jubileum' van CD&V zondag in Kortrijk, dan vraagt men zich toch af of die mensen wel weten waarmee ze bezig zijn. Het motto alleen al van die 'viering' (wat viel daar te vieren?): 'Samen is super', was al een lachertje. Dan was er Beke die het had over het 'Lazarus effect'* (het opstaan uit de doden) of Vanackere** die zonder blozen zei 'dat hij al uitkijkt naar de volgende peilingen' (op de laatste, die van 'Vers l'Avenir', haalt de partij nog amper 13%). Om nog te zwijgen over de blabla van hoogleraar en kerkjurist Torfs over zijn geloof in de wederopstanding van de partij. 'U gaat nog van ons schrikken', zei hij. Met Halloween, misschien?
* Beke had het beter gehad over het 'Emmaüs effect' (het vertrek van een stemmenkanon). ** Vanackere hoeft zich zelf geen zorgen te maken over zijn politieke toekomst. Het staat nu al vast dat hij de volgende gouverneur van West-Vlaanderen zal worden. 'Na mij, de zondvloed'...
Over het Centrum voor gelijke kansen en racisme is al heel wat te doen geweest. Het werd indertijd opgericht onder het verlichte bewind van de heer Verhofstadt (wat hebben wij aan die man toch te danken!) en bijgevoegd bij het kabinet van de eerste minister. Dat is nog zo, al blijkt madame 'non' ook al een hele tijd een vinger in de pap te hebben. Met de aanstelling van Jozef ('Youssef') De Witte kwam er weliswaar een geografische Vlaming aan het hoofd van de afdeling, maar veel positiefs heeft dat niet opgebracht. Het centrum was en is bevooroordeeld tegen al wat Vlaams en rechts is. Men heeft steeds de indruk, dat alleen de Vlamingen in dit land racisten zijn. Ondertussen sturen Milquet en haar volgelingen drommen anderstalige immigranten de Vlaamse Rand (en verder) in en moeten wij maar zien er ons plan mee te trekken. Als het fout loopt (en dat is dikwijls zo) dan zijn wij weer eens de klos. Dat er al jaren onvrede heerst bij meerdere Vlaamse partijen, is dan ook niet te verwonderen. Al vier jaar tracht men aan de situatie een mouw te passen, maar met Milnjet valt ook op dat gebied geen land te bezeilen. Als gevolg daarvan, wil de Vlaamse regering nu zelf met een soort centrum tegen racismebestrijding beginnen. Of dat een goed idee is, laat ik in het midden. Er zijn m.i. de dag van vandaag dringender zaken op te lossen. Feit is wel dat men, nu Vlaanderen nog eens op zijn strepen gaat staan, plots tot de ontdekking gekomen is dat het fameuze centrum van 'Youssef' geen onafhankelijk orgaan is, maar een instelling die beïnvloed wordt door bepaalde politieke partijen. Tot dat besluit was men in rechtse Vlaamse kringen al lang gekomen, maar nu wordt het bevestigd door de ter zake bevoegde instanties van de Verenigde Naties. M.a.w. zonder de klacht van de Vlaamse regering en het dreigement met een eigen centrum te beginnen, zou men rustig zijn doorgegaan met het eigen gelijk erdoor te drukken. Nu er concurrentie dreigt te komen, is het ineens allemaal anders. Het beste zou zijn dat hele centrum stante pede op te doeken en iets in de plaats te zetten dat niet alleen rekening houdt met de zgz 'Principes van Parijs' van de Verenigde Naties, maar ook met een eventuele nieuwe structuur die dit land broodnodig heeft. Over de noodzakelijkheid het bestaande centrum te reorganiseren wordt al vier jaar gepalaverd. Hopelijk duurt het weer geen vier jaar voor ook in deze materie orde op zaken wordt gesteld.
Dat het de Vlaamse partijen, die mee aan tafel zitten in de club van acht, niet lekker zit, is duidelijk. Dé uitleg, die zij geven aan het feit dat ze er mee in geslaagd zijn de N-VA eraf te rijden is, dat die partij zichzelf eruit heeft gezet. Officieel is dat ook zo, maar dat is dan wel gebeurd na een grondige analyse van vier dagen van Di Rupo's nota en met een onderbouwd antwoord van tien bladzijden. Als men op die manier voort redeneert, dan had indertijd de PS zich ook uit de besprekingen moeten terugtrekken. Op de nota De Wever werd na enkele uren al 'non' gezegd, in één enkel zinnetje, niet met x-aantal bladzijden. Voortgaande op de huidige commentaar van het OVV en de Gravensteengroep, beide zeker geen rechtse verenigingen, hebben De Wever en de zijnen daarvoor meer dan gelijk gekregen. Trouwens, denken dat 'ze' nu van de N-VA verlost zijn, is wishfull thinking. Om te beginnen gaan ze de partij tegenkomen bij het bespreken van de begroting. Di Rupo wil daar de deelregeringen in betrekken en in de Vlaamse regering is N-VA-er Muyters de minister van begroting. De Vlaamse deelregering heeft steeds gesteld, dat ze niet zinnens is het federale niveau zomaar financieel te gaan ondersteunen, zeker niet als de andere zgn 'entiteiten' dat ook niet zouden doen. Ge weet wel: 'Wallonië mag er niet op achteruitgaan'. M.a.w. de poging van Di Rupo om straks alleen Vlaanderen er (weer eens) voor te laten opdraaien, zal niet pakken en dat niet alleen o.w.v. de aanwezigheid van de N-VA in de Vlaamse regering. Opperhoofd Kris Peeters, toch nog altijd CD&V, heeft dat met evenveel woorden steeds bevestigd en daarbij gesteld, dat hij zijn regeerprogramma wil uitvoeren zoals het was opgemaakt. Dus ook mét de N-VA. En er is meer. Door de Europese noodzaak om de begroting voor 2012 zo snel mogelijk op te stellen; zal het parlement reeds begin september bijeen komen, een maand eerder dan gepland. Dat zal maken dat, als tegen die tijd de zaak B-H/V nog niet zou zijn opgelost, de N-VA de kans krijgt ze de splitsing weer in het parlementaire halfrond te brengen. Met de wetenschap dat dit kan gebeuren met een normale meerderheid, zet de partij daarmee de Vlaamse 'achters' voor schut. Ofwel wordt B-H/V vóór die datum gesplitst (en hebben de traditionele Vlaamse partijen de kans de francofonen eens echte toegevingen te laten doen), ofwel zijn ze verplicht de splitsing mee te stemmen in het parlement, wat wel eens het begin van het Belgische einde zou kunnen betekenen. Kortom, de N-VA aan de zijlijn? De partij wordt de lachende derde in heel deze zaak. De nota Di Rupo én de variant Beke zijn voor Vlaanderen een 'mission impossible', tenzij de Vlaamse partijen die momenteel met Di Rupo aan tafel zitten, bereid zijn Vlaanderen weer eens de volle rekening te laten betalen. Met de dreiging bij een volgende verkiezing helemaal weggestemd te zullen worden.
Testaankoop heeft (nog maar eens) geprotesteerd tegen de hoge energieprijzen in dit land. We zijn in Europa het duurste land na Duitsland. De consumentenvereniging stelt voor de BTW op elektriciteit te verlagen van 21 naar 6%, zeker voor wat de kleinere verbruikers betreft. Dat is een goed voorstel, maar het zal weinig kans op slagen maken. Op dit ogenblik zal de politiek schermen met de 'lopende zaken' en als er straks hier ooit een echte regering komt, zal die moeten gaan zoeken om een structureel gat in de begroting van om en bij de 20 miljard euro te dichten en zal er daarvoor dan ook geen geld zijn. Dat de elektriciteit bij ons zo duur is, heeft trouwens alles met politiek te maken. Eerst hebben de verschillende regeringen sinds de jaren negentig zich laten inpakken door Electrabel cq Suez en daarna hebben ze maatregelen genomen die gewoon niet betaalbaar én niet eerlijk zijn. Denk maar aan de groene stroomcertificaten op zonnepanelen, waarbij de (dubbele) subsidie wordt afgewenteld op de verbruiker, ook diegene die niet de middelen heeft om ze te plaatsen (ouderen met een laag pensioen, werklozen en het hele rijtje dat te pas en te onpas wordt bovengespit). Daar komen straks nog de kosten bij voor de plaatsing van de windmolens en misschien de sluiting van onze kerncentrales. Dat laatste wordt met de dag waarschijnlijker, zeker als de groenen mee in een nieuwe federale regering zouden stappen. In Duitsland is het al gebeurd en zeggen de grote elektriciteitsmaatschappijen (RWE, NeON), dat ze daardoor al enkele miljarden euro hebben verloren. Het is niet toevallig dat in Duitsland de stroom nu al het duurst is van heel Europa. En er is meer. In tegenstelling tot de ons omliggende landen, is België het enige waar de import van stroom toeneemt. Dat is mede het gevolg van het feit dat hier sinds jaren geen grote centrales meer worden gebouwd. De weinige pogingen daartoe werden steevast afgewezen, zoals die bv in de Antwerpse haven. Op dit ogenblik is daarover zelfs een dispuut tussen federale Magnette en regionale Van den Bossche. Dat zal zolang duren tot België, of althans delen ervan, eens zonder stroom zal komen te zitten. Het is hier nooit anders geweest. Onze politiek reageert alleen op wat gebeurt, niet op wat zal gebeuren. Dorpspolitiek in het groot.
