Na een vergadering van 20 uur - begonnen op vrijdagmorgen om 11.00 uur tot zaterdagmorgen 07.00 uur - is er dan een zgz 'historische' doorbraak in het financieringsbeleid van dit land. Om te beginnen vind ik dat men vergaderingen, die zolang duren en o.m. een hele nacht in beslag nemen, zou moeten verbieden. Wie kan zijn gedachten nog ordentelijk beheersen na zo'n nachtelijke marathon? De Vlaamse neofieten bij deze onderhandelingen zijn dan ook gezwicht voor de francofone politieke anciens, zoals ik vroeger al voorspelde (11.09: 'De ongelijke onderhandelingstafel'). Het resultaat er is dan ook naar. De Vlaamse onderhandelaars maken zich blij met enkele dode mussen want per slot van rekening moet Vlaanderen (weer eens) de rekening betalen. Na de eerdere akkoorden over B-H/V en Brussel zullen wij nl zo'n anderhalf miljard extra transfers mogen betalen bij de 10 tot 12 die er jaarlijks al van Vlaanderen naar Wallonië vloeien. De simpele uitleg van de even simpele Van Besien, dat het half miljard dat er nu bijkomt met de tijd zal uitdoven (over twintig jaar, aub!), is een doekje voor bloeden. Had men dit eens gedaan voor ALLE transfers, dan was er nog een zekere redelijkheid geweest, maar die 20 jaar slaan alleen op dat laatste bijkomende half miljard. Het is ook veelbetekenend, dat niet alleen Bart De Wever, maar ook Vlaams minister-president Peeters voorlopig geen definitief oordeel geven over wat tot nu toe door de club van acht is overeengekomen: - Van geen enkele van de drie zgz 'doorbraken' is de volledige tekst bekend, alleen maar enkele hoofdpunten. - Er komt geen akkoord over de akkoorden als er geen zal zijn over het hele pakket. Er rekening mee houdend, dat er nog heel wat moet beslist worden over de overdracht van de bevoegdheden en dat er nog steeds niets beslist is over het opmaken van de begroting voor 2012, kan men alleen maar spreken van een virtuele doorbraak. - Tenslotte zal er, o.m. omwille van die begrotingsoperatie, nog eerst een regering moeten gevormd worden en dit met acht partijen, waarin er drie na jaren weer eens in die federale regering zullen komen en snakken naar de postjes. Met een zestal nieuwe excellenties die graag meteen Sinterklaas zullen willen spelen, zal het eens zo moeilijk worden om de te besparen miljarden te vinden. Een historisch doorbraak? Alleen in de geest van enkele neofieten à la De Croo Jr, die denken dat ze de wereld aan het redden zijn. Het enige wat er aan bv het akkoord over de financiering historisch is, is het feit dat Wallonië - als enig land in Europa - ondanks de globale financiële en economische crisis, niet armer zal worden. Die rekening zal officieel betaald worden door het federaleBelgië, maar in werkelijkheid door het regionale Vlaanderen, het enige gewest dan zijn budget in evenwicht heeft. Ik heb er vroeger in deze rubriek al meer dan eens op gewezen, dat Vlaanderen beter ook een deficit had gehad, want dat men later bij ons zou komen aankloppen als men geld nodig had en dat is wat nu aan het gebeuren is. Het wordt dan ook wachten op de Vlaamse deelregering, waarin Kris Peeters morgen zijn 'state of the Union' zal afsteken en waarin al enkele andere heikele punten aan bod zullen komen, zoals het Oosterweeldrama (kostprijs noch afwerking onbekend) en het bijna zekere faillissement van de gemeentelijke holding (kostprijs minstens 225 miljoen euro!). De tijd, toen het 'met Kris perfect was*, ligt al weer een tijdje achter ons. Aan Peeters om er nu wat aan te doen. Op de federale Vlaamse vertegenwoordigers aan de onderhandelingstafel moeten we niet meer rekenen.
* Uitspraak van toenmalig Vlaams minister van Begroting Dirk van Mechelen (Open VLD), alvorens zijn partij uit de Vlaamse regering werd gezet...
Na Annick De Ridder, Sven Gatz en Dirk Sterckx bij Open VLD en Inge Vervotte en Yves Leterme bij CD&V, stapt nu ook SP.a-er Frank Vandenbroucke uit de politiek. Evenals de twee hierboven vermelde CD&V-ers, was Vandenbroucke een stemmenkanon en dan nog voor een partij die de stemmen zo hard nog heeft om nog een beetje mee te tellen. In de federale regering was er al geen plaats meer voor de Vlaamse socialisten en in de Vlaamse regering hadden ze het geluk dat De Wever voor hen koos en niet voor Open VLD, anders had de partij er ook daar uit gelegen. Het vertrek van Vandenbroucke is feitelijk geen verrassing. Nadat hij eerst al eens was weggepest uit de federale regering (Verhofstadt II), omdat hij volgens de Franstaligen in die regering te Vlaamsgezind was, werd hij een tweede keer bij de bok gezet na de laatste regionale verkiezingen en dan nog wel door de eigen partijleiding. Ook voor Gennez en peetvader Vande Lanotte was Vandenbroucke te Vlaams en niet links genoeg en moest hij plaats maken voor duracelkonijn Pascal Smet, die niets voorstelde, maar het geluk had (ingeweken) Brusselaar te zijn en op dat moment politiek werkloos omdat hij op zijn beurt - samen met zijn partij - ook al uit de Brusselse regering was gezet. Als troostprijs mocht Frankie, met - nota bene - meer dan 170.000 voorkeurstemmen, gaan zetelen in de nutteloze instelling die de Senaat geworden is. Logisch dat de toch steeds actieve man zich daarna met andere zaken ging bezig houden. Vandenbroucke had voor een Vlaams socialist een zekere Vlaamse reflex. Hij heeft o.m. meer dan eens gesteld, dat zijn partij het communautaire aan het vergeten was, wat hem niet in dank werd afgenomen. Hij had in de regering Verhofstadt ook aan de lijve ondervonden wat francofone onwil betekent. Hij was ook geen stamboomsocialist, type Van den Bossche of Tobback, maar kwam uit een christelijk nest. Net als vóór hem Spaak, Simonet Sr en Van Miert was 'Brouckie' iemand die het binnen de socialistische partij veel verder kon brengen dan erbuiten, gewoon omdat men in die partij steeds aan politieke bloedarmoede heeft geleden. Zeker als men hem vergelijkt met de schertsfiguur die Gennez is, dan is het haast beschamend dat laatstgenoemde het daar voor het zeggen had en Vdb gewoon bij het huisvuil werd gezet. En zeggen, dat dat vrouwmens nu de pretentie heeft om open en bloot (c'est le cas de la dire) te solliciteren naar een ministerpost in een mogelijke regering Di Rupo. Misschien krijgt ze die nog ook, als beloning voor bewezen diensten aan de Waalse zusterpartij. Ze zou zelfs minister van Buitenlandse Zaken willen worden. Zie je Gennez al op de foto staan met - ik zeg zo maar iets - Berlusconi? Evenals het vertrek van Vervotte en Leterme nefast zal zijn voor CD&V, zal dat van Vandenbroucke dat zijn voor de SP.a. Na zijn defenestratie uit de Vlaamse regering had zijn Vlaams-Brabantse aanhang al gedreigd niet meer voor 'de rooi' te zullen stemmen. Ze kan dat bij de volgende verkiezingen in praktijk brengen, want in oktober van volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en Vdb zal ook zijn zetel als gemeenteraadslid opgeven. 'Rood' van schaamte zullen ze worden...
Het hoeraverhaal van Di Rupo blijft steken op de financieringswet en het akkoord met Leterme over de begroting is ook al uitgesteld. Dat Di Rupo die begroting ineen zou steken, was een fabeltje, zoals ik dat ook gisteren al stelde. De francofonen willen nl een financiering op basis van 'behoeften', een absurde eis voor een land dat diep in de schulden zit, terwijl de Vlamingen dit willen op basis van de financiële inkomsten: meer inkomsten, meer geld ter bescikking. De logica zelf. Ondertussen stormt het in de economische wereld, gaan de beurzen er elke dag op achteruit en geraakt de Eurocrisis evenmin opgelost. Men had Griekenland meteen uit de Eurozone moeten zetten van het moment dat men wist dat er massaal gefraudeerd was. Nu kan dat theoretisch ook nog, maar zal het veel meer geld kosten. Het probleem is, dat de alternatieven ook hopen geld vragen. Dat alles maakt, dat niemand een besluit neemt om met deze zaak komaf te maken, waardoor het algemene wantrouwen in de economie en de banken hand over hand toeneemt. Men wil meer Europa, maar datzelfde Europa bewijst dagelijks dat het niet veel voorstelt. De maatregelen, die op 21 juli in Brussel werden genomen, zijn nog steeds niet in alle Eurolanden goedgekeurd, terwijl ze in feite al voorbijgestreefd zijn en nieuwe eisen dienen te worden ingewilligd. In alle landen zal moeten bespaard worden, niet alleen in Griekenland. Denk maar aan wat in Nederland is voorgesteld op Prinsjesdag. Daar tegenover staat dan de absurde eis van onze Franstaligen, die niet willen dat Brussel en Wallonië er armer op worden. Het wordt niet expliciet gezegd, maar dat komt er op neer dat de besparingen in België, volgens hen, zullen moeten betaald worden door de Vlamingen. Zoals de Griekse schulden zullen moeten betaald worden door Duitsland. Europa lijkt dan ook steeds meer een België in het groot te worden. Als er niet snel serieuze oplossingen komen, gaan we een volgende recessie tegemoet. Het is hoog tijd dat er een scheiding gemaakt wordt tussen de landen die het goed doen - en die dienen gesteund te worden - en de landen die het niet goed doen - en die moeten hun schulden herschikken. De banken zullen hoe dan ook (weer eens) moeten gesteund worden. L'argent fait la guerre. Er zal niet alleen moeten bespaard worden, maar ook werk worden gemaakt voor een verdere economische groei, anders komen we er niet uit en dat geldt niet alleen voor de PIIGS landen. E.e.a. zal echter met zich mee brengen, dat we allemaal de broeksriem zullen moeten aanhalen. Ook de Walen en de Brusselaars. Ook voor hen wordt het tijd dat ze wakker worden en zich aanpassen aan de realiteit. Hun stuk van de taart is er al lang niet meer. De taart is op. Weten dat er twintig miljard euro extra moet bespaard worden en zeggen dat men er toch niet armer op mag worden, is gewoon demagogie.
De politiek correcte pers blijft er euforisch over doen: met Di Rupo en zonder de N-VA loopt het als een trein. Er was al het akkoord over B-H/V en nu nog dat over Brussel en ze zullen nu eens dat financieringsprobleem gaan oplossen, zie. Alleen vergeten ze erbij te zeggen dat: 1. Het hele verhaal over dat akkoord over B-H/V nog steeds niet publiek is gemaakt, zodat men over heel wat zaken daaromtrent nog het raden heeft. Ook de splitsing van het gerechtelijk arrondissement is nog niet geregeld. 2. Wat over Brussel tot nu toe besproken en toegezegd is, zijn maar peanuts. Wie de straat mag keren, het afbouwen van de lijst der huisvestingsmaatschappijen (er zijn er daar liefst dertig), stedenbouw en nog enkele van die algemeenheden, zijn geen half miljard euro extra waard. De negentien baronieën blijven, evenals het aantal burgemeesters, schepenen en OCMW's. Tot nu toe werd maar één (1!) post opgegeven, die van gouverneur, die feitelijk al vacant was. 3. De discussie over de financiering zit zo goed als vast omdat de Vlaamse onderhandelaars zelf het extra geld willen beheren en de francofonen dat beheer aan het federale niveau willen laten, waardoor de federale regering de touwtjes in handen blijft houden, wat geen hervorming betekent. B-H/V mag dan een symbooldossier genoemd worden, waar het echt om gaat zijn de centen en de responsabilisering ervan. Dat zou Di Rupo eens snel regelen tegen donderdag, zodat hij vrijdag Leterme zou kunnen zeggen dat hij, Di Rupo, die begroting voor 2012 eens snel ineen zal knutselen. M.i. komt daar niets van in huis. Tenslotte nog dit: áls Di Rupo er al in zou slagen een regering te vormen, dan wordt dat er een mét de groenen. Met liefst acht partijen, dus. De francofonen zijn niet zinnens welke Franstalige partij ook te lozen, uit schrik om zich dan t.o.v. een echte oppositie te moeten verantwoorden voor hun zgz toegevingen. Als Ecolo blijft, zal ook Groen! niet weg te toveren zijn. De Croo Jr is er dan ook aan voor zijn moeite en zal verplicht zijn deel uit te maken van een regering die voor minstens 5/8ste zal bestaan uit linkse partijen. Voorwaar een mooi vooruitzicht. Het sprookje van 'Rood Strikje en de Boze Wever' is nog helemaal niet aan zijn ontknoping toe
Als het hoofdbestuur van het FDF zondag bevestigt, dat ze niet verder wil met de MR, is ook dat sprookje uit. De ballon, mede door de Vlaamse media zo overvloedig opgepompt, is daarmee doorprikt en daardoor mag de partij eens bewijzen of ze ook buiten Brussel en zijn rand nog iets zou betekenen in Francofonië. Een ander gevolg zal zijn dat de oppositie in Franstalig België van 1 naar 4 personen zal stijgen, nog zo iets om aan te geven hoe weinig die partij met haar drie zeteltjes voorstelden. De kikker die een os wou zijn. E.e.a. maakt echter duidelijk dat er, buiten die vier man, geen oppositie meer is in Wallonië. De rest zit allemaal mee aan de onderhandelingstafel en men is niet zinnens daar ook maar iemand uit te laten verdwijnen bij de vorming van een eventuele nieuwe federale regering. Mocht het verlangen van De Croo Jr worden ingewilligd en Groen! in Vlaanderen wél uit de boot vallen, dan krijgen we weer te maken met een federale regering die in Vlaanderen geen meerderheid zal hebben (net zoals nu al het geval is met die van Leterme II). Zo ziet men maar dat dit een land is met twee compleet verschillende ingesteldheden. Dat werd gisteren trouwens ook nog maar eens duidelijk, toen de eerste voorstellen van de gezamenlijke Vlaamse delegatie over de financieringswet al meteen werden afgewezen door de francofonen. Vlaanderen wil niet zozeer alleen maar meer geld, maar ook de responsabilisering ervan. M.a.w. wil zelf kunnen beslissen of ze bepaalde belastingen kan verhogen of verlagen. De francofonen zijn bereid meer geld te geven, zolang het federale niveau echter de beslissingen kan blijven nemen. Dit is geen hervorming, dit is gewoon werken met lokaas. Hoe men het ook draait of keert, dit land wordt ofwel transparanter ofwel nóg ingewikkelder. In dat laatste geval tot er een complete stilstand komt en het bye, bye Belgium zal worden.
Er is nu dus een mogelijk akkoord over B-H/V. Of het ooit zal worden toegepast zullen we pas later weten, omdat er een akkoord over alles moet zijn vooraleer er ook een zal zijn voor de afzonderlijke punten. Ondertussen heeft de MR Maingain en zijn Vlaamshatend FDF laten vallen en staat die keizer weer zonder kleren. Eindelijk heeft men ingezien - wat ik hier al maanden schrijf - dat zijn drie zeteltjes niets voorstellen, zelfs niet in Brussel waar het kartel MR/FDF geen meerderheid heeft en in de oppositie zit. Met of zonder FDF maakt ook daar voor het MR niet veel uit als ze er niet mee kunnen regeren. De volgende gemeenteraadsverkiezingen zijn er pas over dertien maanden, een eeuwigheid in de Belgische politiek. E.e.a. maakt, dat voor de onderhandelaars nu het serieuze werk begint: de financieringswet, de overheveling van de bevoegdheden en nog van dat moois. En natuurlijk het opmaken van de begroting van 2012, zoals gevraagd door Europa. Om dat laatste serieus te laten doen door de club van acht, moet het eerst duidelijk worden wie er straks nog mee zal spelen in een eventuele nieuwe federale regering. En is men tot de conclusie gekomen, dat een regering met acht partijen niet werkbaar is - nog zo iets dat ik hier al maanden schrijf. De Croo Jr, de man die de regering Leterme II liet vallen en pas laat mocht komen meespreken met de club van acht, vindt dat men best de groenen uit die regering zou laten. Dat betekent, dat Wouter de boskabouter en Javelleke bedankt zullen worden voor de bewezen diensten, maar wel verzocht worden braaf mee te stemmen voor Di Rupo's staatshervorming. Zo'n mensen noemde Lenin vroeger 'nuttige idioten'. Als om dat begrip nog wat kracht bij te zetten, schijnen de groentjes dat nog niet eens zo erg te vinden. Wouterke meent zelfs dat dat er in het bereikte communautaire akkoord al enkele zaken staan die voor Groen door de beugel kunnen, zoals - zegt hij - de afschaffing van de Senaat. Die Senaat wordt helemaal niet afgeschaft, alleen kunnen de senatoren niet meer rechtstreeks verkozen worden door de burgers. Van een democratie gesproken. De kosten blijven en de partijen zullen straks uitmaken wie er daar verder mag blijven potverteren. Die groenen zullen het nooit leren. Bij de Sint-Michielsakkoorden, in 1991, hadden ze ook al die staatshervorming vanuit de oppositie mee gesteund, in ruil voor een ecotaks die er daarna nooit gekomen is. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, de groenen blijkbaar wél!
Soms vraag ik me wel eens af, wat voor nut die Vlaamse marsen nog hebben. Als puntje bij paaltje komt, vallen de beslissingen immers elders en de partijen die mee beslissen houden schijnbaar helemaal geen rekening met de overtuigde Vlaming die tegen de uitverkoop van zijn regio op straat komt. Toch hebben de marsen zin, al was het maar als tijdelijke barometer van de huidige toestand. In vergelijking met een gelijkaardige betoging, ongeveer een jaar gelden, waren er nu in Linkebeek vier maal zoveel betogers. Dat had er misschien mee te maken dat de N-VA op het laatste ogenblik besliste mee op te stappen, maar toonde tegelijkertijd, dat er nog veel werk op de plank is. N-VA en VB zitten duidelijk nog steeds niet op één lijn en de recente oproep van De Wever aan de Vlaamse partijen om één blok te vormen, leek eerder bedoeld te zijn voor de traditionele partijen dan voor het Vlaams Belang. Dat Vlaams Belang werd trouwens zondag weer netjes geweerd in de Zevende Dag op de VRT. De rode zender probeert op zijn manier de zaken te beïnvloeden, als is het in het verleden gebleken dat dit meestal een averechts resultaat oplevert. Ze is daarbij ook niet consequent. Als men alleen de partijen zou uitnodigen die bij de hervormingsgesprekken aanwezig zijn, had ze ook de N-VA niet moeten uitnodigen. Als ze alleen rekening zou houden met de stemmenpercentages die de partijen hebben, dan zou het VB zeker moeten uitgenodigd worden, eerder zelfs dan Open VLD, SP.a en Groen! Ondanks alle interne miseries, blijkt nl dat het Vlaams Belang aan een remonte bezig is. Vele Vlaams-nationalisten beginnen nu toch te beseffen dat het beter is voor het origineel te kiezen. Dit België is niet meer te redden door wat voor soort federalisme ook. Splitsen zal de enige weg zijn om een echt einde te maken aan de communautaire discussies. Zolang dat niet gebeurt, blijft de modale Vlaming ervan overtuigd dat hij in de zak wordt gezet. N-VA van zijn kant heeft nog wel één grote troef in handen. Ze zit nog steeds in de Vlaamse deelregering en kan op die manier blijven wegen op de staatshervorming. Hopelijk blijft ze dat doen. Het zal vanuit de Vlaamse regering zijn dat er een doorbraak zal moeten gemaakt worden eens dat zou blijken dat het op het federale niveau geen kant meer uit kan.
Als men dezer dagen Didier Reynders bezig hoort, dan is het zo precies alsof hij de euro eens zal gaan redden. Hij wil nl dat iedereen zijn verplichtingen, o.m. tegenover Griekenland, nakomt. Het geeft zo'n beetje de indruk dat hij daarmee de aandacht wil afleiden van het feit dat België, waar hijzelf al meer dan tien jaar de hoofdverantwoordelijke is voor financiën, zelf zijn eigen schulden wil verdoezelen. Met de nota Di Rupo als leidraad zal dat zeer moeilijk worden, zeker als men weet dat de man de raadgevingen en opmerkingen van de internationale instanties (voorlopig?) naast zich neerlegt. Als Di Rupo niet serieus bespaart, dan komt hij in hetzelfde straatje zonder einde terecht waar enkele van zijn 'illustere' voorgangers zijn getreden. Het kan niet genoeg gesteld worden dat ons land zo diep in de schulden zit, dank zij het non-beleid van enkele van zijn vroegere premiers en hun partijen. Onder het beleid van Wilfried Martens groeide de Belgische staatsschuld van 1.000 naar 8.000 miljard Belgische frankskens. Dat noemde hij 'ordentelijk' bestuur. Zijn opvolger Dehaene kan daarop niet gepakt worden. Die moest wel besparen anders waren we nooit in de eurozone geraakt. Feitelijk voldeden we in 2002 ook daar niet aan, maar heeft Europa een oogje dichtgeknepen, net zoals men dat gedaan heeft bij de intrede van Griekenland. Verhofstadt kwam aan de macht in een periode van economische groei en had alle kansen om de Belgische staatsschuld terug te dringen. Daar heeft hij echter geen cent aan uitgegeven, hij die in drie burgermanifesten geschreven had dat hij dat eens zou gaan doen. In de weekeindeditie van De Standaard wordt dat nog eens duidelijk bevestigd in een interview met Étienne de Gallataÿ, hoofdeconoom van de Bank Degroof, die heel beleefd zegt 'dat de geschiedenis niet erg positief zal oordelen over de twee regeringen Verhofstadt'. Leterme tenslotte heeft het volgens iedereen goed gedaan, maar dan vergeet men erbij te zeggen, dat hij niet anders kon, omdat hij maar beschikte over het beperkte budget van de zgn 'twaalfden' Als er een regering Di Rupo zou komen - ik heb daarover nog altijd mijn grootste twijfels - die zou werken volgens de regels van zijn nota, dan zal het niet lang duren voor ons land ook op de vingers zal getikt worden door Europa, door het IMF en door de Oeso en daaraan zal zelfs Leterme niet veel kunnen veranderen. Misschien heeft hij tegen die tijd weer kazak gedraaid zoals hij dat al eens heeft voorgedaan in de nationale politiek...
De reactie op het akkoord over B-H/V zal nog wel een tijdje nazinderen. Vanuit Vlaams-nationale hoek komt er zo goed als geen goed woord en ze zullen wel grotendeels gelijk hebben. Zowel Peter De Roover, Bart Maddens als Jean-Pierre Rondas hebben, elk vanuit hun standpunt, de hele affaire al afgekeurd. Het argument, dat de N-VA er bij had moeten zijn, houdt echter geen steek. N-VA is er nl bijna de hele tijd bij geweest en toen lukte er helemaal niets. Dat is niet de schuld van de partij van De Wever, maar van de francofonen, die gewoon niet wilden dat ze erbij bleven, omdat ze dan hun duivels plannetje nooit hadden kunnen waarmaken. Dat het tenslotte gelukt is de N-VA eraf te rijden, hebben we mede te danken aan de overige Vlaamse medeonderhandelaars, die daarmee akkoord zijn gegaan.. Het is haast om er moedeloos van te worden, als men ziet hoe de klassieke Vlaamse partijen zich nog maar eens hebben laten rollen door de gewiekste Franstaligen. 'If you can't convince them, confuse them' werkt bij hen nog altijd. Een hervorming, eender welke hervorming, zou de zaken eenvoudiger en transparanter moeten maken, maar dat gebeurt dus lekker niet, integendeel. Hoe moet het nu verder? Hopen, dat er geen akkoord komt op de andere zware discussiepunten die volgende week zullen worden aangepakt. Er zal over het communautaire immers geen akkoord zijn als er geen akkoord is over alles. En dat is nog erg veel. En er is nog Maingain. Ik heb ik deze rubriek al ettelijke keren geschreven, dat Maingain in werkelijkheid niets voorstelt, zeker niet rekenkundig. De onderhandelaars kunnen de klus ook klaren zonder zijn drie zeteltjes. Maar diezelfde Maingain kan wel voor een breuk binnen het MR zorgen en dan is nog alles mogelijk. Hoe erg het ook mogen klinken. Wij hebben momenteel aan Maingain een bondgenoot, mocht hij in zijn opzet slagen. 'De vijand van mijn vijand is mijn vriend', wie zei het ook weer? Misschien weten we vanavond of morgen wel iets meer. Het is vandaag nl de Waalse feestdag en ook daar zullen wel grote woorden vallen. Ik kan me niet indenken dat de taalracist van het FDF vandaag zijn bek gaat houden, nadat hij het allemaal open en bloot via de Tv op straat heeft gegooid.
In onze politiek-correcte media wordt al meteen de loftrompet gestoken over het eergisteren bereikte akkoord tussen de acht onderhandelende partijen. In werkelijkheid gaat het om een zoveelste compromis op zijn Belgisch, met dubbele bodems en zgz evenwichten met evenveel uitzonderingen. Een wet, die al 48 jaar geleden tot stand is gekomen, krijgt een onderhoudsbeurt alvorens ze eindelijk mag worden uitgevoerd, waarna blijkt dat de Vlaamse onderhandelaars zich (nog maar eens) niet gehouden hebben aan vorige afspraken. De partijen die dit land persé in stand willen houden, begrijpen nog steeds niet dat ze het tegenovergestelde bereiken als ze dit onontwarbare kluwen nog ingewikkelder maken. Dat ze (voorlopig?) tot een akkoord zijn gekomen heeft te maken met hun schrik voor nieuwe verkiezingen, het feit dat ze anders toch met de N-VA zullen te doen krijgen en het vertrek van Leterme, waardoor er al zeker één plan B niet meer aan de orde is. Tenslotte is er feitelijk nog niets beslist, want de splitsing van B-H/V is slechts één onderdeel van een hele reeks en er zal geen akkoord over zijn als er geen is over alle punten. Dat er tussendoor ook nog een breuk komt tussen MR en FDF, is voor Vlaanderen leuk meegenomen, maar verandert weinig aan de zaak. Het was al te gek dat die Maingain met zijn drie zeteltjes werd voorgesteld als de man die de Belgische politiek beheerste. Bart De Wever had groot gelijk om dit spelletje niet verder mee te spelen. Hij had al voorspeld, dat er ofwel een slecht akkoord ofwel geen akkoord uit de bus zou komen. Diegenen die hem nu verwijten, dat hij niet mee onderhandelt, zouden hem dan later verwijten dat hij teveel zou hebben toegegeven. Als er ook bij het afhandelen van de financieringswet, de responsabilisering van de gewesten en het probleem Brussel nog extra toegevingen bijkomen, dan zie ik in de verste verten nog geen oplossing voor de Belgische ziekte, tenzij de amputatie.
Na de vaudeville van gisteren, waarin Di Rupo een zuiver stukje comedia dell'arte speelde, een Italiaan waardig, zou er eindelijk een doorbraak zijn bij de besprekingen voor een staatshervorming, tenminste voor wat B-H/V betreft. Hoe het allemaal juist gaat verlopen, zullen de verdere commentaren nog moeten uitwijzen, maar gerust kunnen we er zeker niet in zijn. In hoever trouwens de demarche van Di Rupo daarin een rol gespeeld heeft, zullen we ook waarschijnlijk pas later te horen krijgen. Misschien heeft de haastige terugkeer van de koning op de francofonen indruk gemaakt. Ik kan me moeilijk voorstellen, dat dit aan Vlaamse kant zo zal geweest zijn. Daarom is er misschien een kansje, dat de splitsing van B-H/V, na bijna 50 jaar geleden al te zijn beslist, eindelijk zou worden uitgevoerd en dat de grenzen van ons Vlaamse taalgebied daarmee vast zouden komen te liggen. Nota bene: dit alles voorlopig nog in de voorwaardelijke wijs. Zolang er echter geen akkoord is over een nieuwe federale regering, kan alles nog in duigen vallen. Denk maar aan de financieringswet, het opmaken van die begroting voor 2012 en de zoektocht naar een extra 20 miljard euro. De nota Di Rupo staat nog altijd haaks op de raadgevingen van IMF, ECB en OESO, dat orgaan waar Leterme straks mag gaan werken. Volgens de OESO, om het daarbij te houden, zou het gat in de Belgische begroting voor 70% moeten gedicht worden met besparingen en voor 30% met nieuwe inkomsten (zeg maar: belastingen). Bij Di Rupo liggen die cijfers juist andersom. Straks maken we misschien nog mee dat hij bij de OESO Leterme tegenkomt... Tenslotte nog dit: wat doet die koning bijna het hele jaar daar in Zuid-Frankrijk? Heeft die niets anders te doen als het in zijn dierbaar België blijft stinken? Wel gemakkelijk als ge u ook dan kunt verplaatsen op kosten van de belastingbetaler.
Terwijl de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering en een staatshervorming zich voortslepen, blijkt dat de man, die voorlopig nog op de winkel moet letten - Leterme dus - het ook voor bekeken houdt. Hij wordt adjunct secretaris-generaal (oef!) van de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. Een voortzetting van deze regering in lopende zaken zit er dan ook al niet meer in, tot spijt van o.m. Didier Reynders, die er alles aan gedaan heeft (en nog doet) om te vermijden dat zijn aartsvijand met dat strikje premier wordt van dit tot verdwijnen gedoemde land. Ex-Vlaming Leterme mag het bij ons dan verkorven hebben, het werk dat hij het laatste jaar geleverd heeft, mag er zijn en men rekent nog altijd op hem om die fameuze begroting voor 2012 klaar te stomen, iets waarvoor men Di Rupo niet bekwaam acht (maar dat durft men zo niet te zeggen). Voor zijn partij is het een tweede stemmenkanon dat verloren gaat, zeker voor wat Leterme's eigen regio betreft. De man die geciteerd werd als een certitude in een mogelijk nieuwe federale regering, zal ook daar niet meer meespelen, wat ook - zeker binnen CD&V - tot consequenties moet leiden. En daarmee houdt het niet op. Ghislain Londers, de hoogste magistraat in ons gerechtelijk systeem, stapt ook al op. De man was zogezegd vóór de vernieuwing van het gerechtelijk apparaat, al hebben we daar nooit veel van gezien, maar lag wel mede aan de oorsprong van het ontslag van de regering Leterme I. De magistratuur in dit land is nu eenmaal politiek benoemd en, eens dat gebeurd is, heeft men er het raden naar in hoever die rechters hun broodheren blijven dienen. Denk maar aan Verhofstadt, die destijds het hele land afdweilde tot hij - oh, toeval! - in zijn eigen kiesdistrict Gent een rechter bereid vond het Vlaams Blok te veroordelen, op grond van beschuldigingen die door andere rechters niet aanvaard werden. Heel de Belgische justitie is één puinhoop, waarin een kat haar eigen jongen niet eens zou terugvinden. Denk maar aan die vier (4!) rechters die vervolgd worden voor schending van beroepsgeheim en schriftvervalsing. Rechters, aub! En zij zijn niet de enigen. Zopas werd een Brusselse toprechter van de arbeidsrechtbank beschuldigd van gesjoemel rond een faillissement. Dat gebeurde ook al met die Francine De Tandt, wegens schriftvervalsing en schending van het beroepsgeheim in de Fortis zaak. Het Fortis spook is nog lang niet verdwenen. Misschien kunnen ze De Gucht eens om raad vragen... Kortom, dit land is in een verregaande staat van ontbinding. Rien ne va plus, les jeux sont faits. Dat ze er aub mee ophouden, zodat Vlaanderen én Wallonië hun eigen gang kunnen gaan zonder al die verlammende grendels, alarmbellen en zgz evenwichten. Zoals ze nu bezig zijn, wenkt de Griekenlandroute.
In zo goed als alle westerse landen mogen homo's geen bloed geven. Het Rode Kruis wil dat niet. Dat heeft in de eerste plaats niet te maken met hun geaardheid op zich, maar wel met hun seksueel gedrag. Het is bekend, dat er nogal wat homo's 'buiten de lijntjes' durven kleuren. Daar er in dat milieu een grotere kans bestaat op infectie met HIV, kan men - steeds volgens het Rode Kruis - dat risico niet nemen. Nu is er heel wat heisa ter zake ontstaan, omdat men in Groot-Brittannië toch homo's gaat toelaten bloeddonor te worden. Voorwaarde is wel, dat de 'man' die bloed geeft verklaart het laatste jaar alleen seks te hebben gehad met één en dezelfde vriend. De vraag is maar, wie dát gaat controleren. Het probleem werd hier bij ons bv meteen torenhoog zichtbaar, toen een zekere Tom De Cock, radiopresentator van MNM, laten weten heeft als homo al bloed gegeven te hebben. Om dit te kunnen verwezenlijken, had hij verklaard geen homo te zijn. M.a.w. had hij daarover gelogen. Dit deed hij zelfs in zijn radioprogramma op MNM om de zoektocht van het Rode Kruis naar donoren te promoten. De Cock roept nu andere homo's op om hetzelfde te doen en desnoods te verklaren geen homo te zijn. Dit is dan een beetje het tegenovergestelde van wat de holebi verdedigers ter zake altijd verklaren, nl dat homo's zich moeten kunnen uiten voor hun geaardheid. Vergeten we niet, dat het wetenschappelijk bewezen is, dat mannen bij seks met andere mannen een groter risico lopen om besmet te worden met HIV, wat kan leiden tot aids. Waar zijn we in Gods naam mee bezig? --- Om even in hetzelfde milieu te blijven, nog dit: in het 'magazine' van De Standaard van vorig weekeinde stond een column van een zekere An Olaerts. Bij de verklarende uitleg om haar persoon staat er letterlijk: 'Ze komt uit Genk, woont in Leuven, is getrouwd met een man en heeft een tuin met twee kippen'. Stel u voor: een vrouw die getrouwd is met een man. Waar maken we dat nog mee? Misschien heb ik ergens iets gemist?
De BHV's (Belgische Vlamingen Haters) willen ons doen geloven dat de francofonen in de faciliteitengemeenten terug naar Brussel willen. Het gros van hen bestaat echter uit een gegoede burgerij, die Brussel ontvlucht is, o.w.v. de chaos, de criminaliteit, de verloedering, de verpaupering en de hoge belastingen. Wie wil nu terug naar een stad waar een constante verkeershinder is, waar ge 's avonds op straat niet meer veilig bent en waar het gerecht enkele tientallen van moord beschuldigde criminelen heeft moeten laten lopen bij gebrek aan tijd om ze te veroordelen? Van Franstalige kant is al eens gesteld, dat men in de faciliteitengemeenten een referendum zou houden. Wel, ik ben het daarmee eens. Op voorwaarde echter dat dit volgens het Belgisch principe (nota bene: hún principe) zou lopen. Dat betekent, dat er in elke taalgroep van elke gemeente een driekwart meerderheid moet zijn, juist zoals die er ook nodig is voor het veranderen van de Grondwet. Men zal zien, dat die meerderheid er nooit zal komen, verre van zelfs. Ondertussen is ook gebleken dat heel die heisa om de drie niet benoemde burgemeesters in feite is terug te voeren tot een vulgaire dorpspolitiek. Een burgemeester die niet benoemd wordt, maar toch blijft zitten, wordt nl beschouwd als een eerste schepen. Dat betekent dat in die gemeente de eerste schepen een plaatsje opschuift en gewone schepen wordt en dat de laatste schepen eraf valt. En het is daar dat het schoentje nijpt. Want, door de gemaakte electorale afspraken wachten twee CDH-ers en één FDF-er al vijf jaar op hun aanstelling. 'De postjes', weet je wel. En daarover zit men dan dagen te palaveren in ons tweelandenland. Gelukkige mensen die geen andere problemen hebben!
Vandaag worden de federale onderhandelingen hervat. Of het allemaal veel gaat uithalen, zal de volgende week uitwijzen, maar erg gerust ben ik er niet in. Er wordt in onze media weinig aandacht aan besteed, maar aan die onderhandelingstafel zit nogal wat ongelijkheid. Dat geldt trouwens niet alleen daar. Denk maar aan Maingain met zijn drie zeteltjes, die in onze Vlaamse media evenveel aandacht krijgt als De Wever met zijn 27. Di Rupo heeft zijn assistente bij, zijn 'sherpa' zoals ze die tegenwoordig in politiek jargon noemen. Een vrouwelijke nog wel. Deze dame, een zekere Mme Poutrain, schijnt een crack te zijn inzake organisatie en multi tasking (dat laatste zou een typisch vrouwelijk fenomeen zijn). Zij is natuurlijk 100% PS en ik moet niet zeggen, dat ook la Onkelinx dat is. Dat maakt dat van de tien mensen rond die tafel (acht + Di Rupo + sherpa), er drie PS-ers zijn. Als we de politieke 'anciens' bijeen tellen, dan komen we ook aan drie: Di Rupo, Onkelinx en Milquet, alle drie aan Franstalige kant. Aan die kant hebben we alleen Javaux als groentje (letterlijk en figuurlijk). Aan Vlaamse zijde ziet de situatie er heel anders uit: Van Besien en De Croo zijn beginnelingen. Laatstgenoemde komt zelfs van buiten de politiek. Beke is wel bekwaam, maar heeft ook alleen maar recente ervaring. Gennez kan al iets - maar niet veel - langer meegaan, maar stapt volgende maand op als voorzitster van haar partij, wat ook niet tot extra motivatie leidt. Als we trouwens de links-rechts verhoudingen aan de onderhandelingstafel onder de loep nemen dat wordt het 6-3 voor de linksen, met daarbij een groot vraagteken over hoe rechts die drie nog wel zijn... Als je het mij vraagt, blijft de kans levensgroot dat onze 'jochies' zich straks in de doeken laten doen door de ervaren en uitgeslepen francofone anciens. De enige hoop die ons dan nog rest is, dat de achterban van hun respectievelijke partijen - zeker voor wat CD&V en Open VLD betreft - toch eerst nog wel hun goedkeuring zullen moeten geven, vóór er iets definitiefs gesteld zal worden. Hoop doet leven, zullen we maar zeggen, zeker?
Vooreerst het goede nieuws: het schijnt dat Angeltjes toch een doorstart gaat maken, ergens in oktober. Rechtuit gezegd, het streelt wel mijn ijdelheid dat sommigen denken dat ik dan meer aan bod zou komen, maar dat is toch niet de bedoeling, dacht ik. Mijn artikels zijn gewoon het product van de frustraties die ik (en met mij toch nog andere Vlamingen) kwijt wil i.v.m. de chaos die er in dit land heerst en de discriminatie waarvan wij, Vlamingen, doorgaans het slachtoffer zijn. Gisteravond had ik het geluk de vernissage van spottekenaar Brasser mee te maken in het KBC gebouw in de Boerentoren van Antwerpen. Dit n.a.v. de tiende verjaardag van zijn overlijden. Brasser, echte naam Pol De Valck, stierf 10 jaar geleden aan kanker op 64-jarige leeftijd. De zaal zat afgeladen vol, men had heel wat volk moeten weigeren. Reden daarvan was ook het feit dat niemand minder dan Bart De Wever er kwam spreken over het belang van humor. 'Zonder humor', zei Bart, 'zou ik het nooit kunnen uithouden, want de Belgische politiek is één grote ramp'. Hij gaf daarbij enkele voorbeelden van wat hij sinds zijn intrede op federaal vlak (juni 2007) zoals heeft meegemaakt. De zaal lag regelmatig in een breuk en lachsalvo's en applaus waren nooit ver weg. En dan had hij het nog niet eens gehad over die drie 'verondersteld' benoemde franskiljonse burgemeesters. Het blijft ergerlijk dat men aan zo'n zaak tijd blijft verliezen. Anderhalve dag heeft men, zonder enig resultaat, over dat ene item liggen palaveren. Het lijkt wel op de discussies in het Byzantijnse Rijk over het geslacht der engelen. Even ergerlijk blijft trouwens het feit dat ons Vlaams journaille die Maingain achterna blijft lopen. 'Maingain heeft dit gezegd. Maingain heeft dat gezegd' en dan doen ze alsof die Maingain hier de politieke agenda bepaalt met, ocharme, zijn drie zeteltjes. We zouden het best 'De drie zetels opera' kunnen noemen (vrij naar Berthold Brecht). Wel, ik heb een voorstel om dat burgemeesterprobleem op te lossen. We laten ze benoemen, op voorwaarde dat B-H/V meteen volledig gesplitst wordt (ook op gerechtelijk vlak) zonder ook maar één verdere toegeving en dat Brussel geen enkele cent extra nog zal krijgen. Als de Brusselaars WalloBrux willen, moeten ze dat geld maar aan Wallonië vragen. Dat voorstel is natuurlijk absurd, maar niet absurder dan wat Maingain en Co vragen. Door het zo te stellen, zien ze misschien in hoe belachelijk die hele zaak is. Al bij al praten we hier over burgemeesters die de wetens willens de wet overtreden en dat willen blijven doen. Dat kan niet in een land dat zich, officieel althans, nog een rechtstaat wil noemen.
We zijn weer een woord rijker in het woordenboek van de Wetstraat: 'verondersteld benoemd'. Het is gewoon idioot, wat de francofonen tegenwoordig uit hun duim zuigen om toch maar vat te krijgen op de Rand of een deel ervan. Een ander voorstel is, dat ze er Franstalige bibliotheken zouden mogen oprichten. Precies alsof de Franstaligen inwijkelingen, meestal gegoede bourgeoisie uit Brussel, die bibliotheek zullen gaan platlopen. De hele heisa, veroorzaakt door Maingain en gesteund door het MR (maar ook stiekem door de andere francofone partijen) is alleen maar bedoeld om de grenzen van Brussel te verleggen en alle middelen lijken daar goed voor te zijn. Denk maar aan die 'corridor', die regelmatig terug bij de besprekingen wordt aangehaald. De francofonen zijn er zich, veel meer dan de Vlamingen, van bewust dat het straks gedaan kan zijn met België. Zij zijn dan ook reeds volop bezig met een plan B, dat erin bestaat andere grenzen te hebben dan de huidige. Ze weten nl verdomd goed, dat - als het ook zover komt - het internationaal recht rekening zal houden met de bestaande grenzen, wat o.m. betekent dat Brussel binnen Vlaanderen zal blijven liggen binnen de huidige grenzen. In alle federale staten ter wereld geldt het territorialiteitsprincipe. Wie van een federale deelstaat naar een andere verhuist, moet zich aanpassen. Alleen in dit land willen de Franstaligen een personaliteitsprincipe en dan nog alleen voor eigen gebruik. Zij willen een voorkeursbehandeling in Vlaanderen, maar de Vlamingen krijgen diezelfde rechten niet in Wallonië. Dat durven ze dan nog solidariteit noemen. Onze Vlaamse partijen moeten er dan in de eerste plaats ook op letten, dat ons grondgebied blijft wat het was en dat wie er zich komt vestigen zich moet aanpassen. Brussel kan nooit een aparte deelstaat worden, wel een meertalige enclave in Vlaanderen, waarmee we een soort confederatie mee kunnen aangaan.
Charles Michel, zoon van zijn vader en daarom omhoog gevallen, eerst tot minister en nu tot voorzitter van het MR, de francofone liberalen, wil niet dat Wallonië en Brussel er armer op worden. Daar iedereen weet dat de volgende regering hoe dan ook zo'n 20 miljard euro structureel extra zal moeten besparen, betekent dit, voor wie tussen de regels kan lezen, dat Vlaanderen en alleen Vlaanderen de rekening zal gepresenteerd krijgen. Zij, de Franstaligen, zijn dat altijd in dit land zo gewend geweest en willen dat het zo blijft. Datzelfde geldt feitelijk voor heel de nota Di Rupo. Alhoewel we er het fijne niet van weten, is het duidelijk dat het hoogstens een afgezwakte versie zal worden van wat de man vroeger al heeft voorgesteld. De slagzin, dat Wallonië en Brussel niet armer mogen worden, stond trouwens ook in Di Rupo's eerste voorstellen. In de "aangepaste' voorstellen staat, voor zover bekend, nergens iets nieuws. Het is gewoon meer van hetzelfde. De francofonen willen meer 'Lebensraum' en dat zal gaan ten koste van Vlaams grondgebied. Als de Vlaamse onderhandelende partijen daarin trappen, met - nota bene - de wetenschap dat bijna de helft van de Vlamingen voor partijen gestemd heeft die het daarmee niet eens zijn, dan spelen ze met vuur en nog geen klein beetje. Dat geldt in de eerste plaats voor CD&V en Open VLD, die - ondanks alles - toch ook enkele stromingen binnen hun partijen hebben die het wel goed menen met Vlaanderen, maar ook voor bv de SP.a. Die laatste zal in Vlaanderen nooit meer haar vroegere peil bereiken als ze achter de francofone 'zusterpartij' blijft aanlopen. Van Groen! moeten we helemaal niets verwachten. Die partij loopt letterlijk achter Ecolo aan en doet zelfs geen moeite om dat te ontkennen. De Wever had (nog maar eens) gelijk toen hij stelde dat Groen! alleen maar kan hopen op natuurrampen om meer stemmen te halen.
Volgens de serieuze kranten, enfin: de kranten die zichzelf serieus vinden, hebben wij dringend een echte regering nodig. Zou het? Het is nu al sinds de verkiezingen van 2007 dat dit land feitelijk geen echte regering heeft. Of het was het een die aan elkaar hing met ogen en haken, of het was er een waarvan de leden regelmatig met elkaar overhoop lagen, of het was deze laatste in lopende zaken. Ondertussen draait alles in dit land gewoon door. De belastingen worden geïnd, de economie doet het nog altijd vrij goed, het vuilnis wordt opgehaald en ga zo maar door. Als er echt iets moet beslist worden, dan kan de nepregering van Leterme dit ook, zelfs de oorlog verklaren aan een ander land (Libië). Waar het echt niet anders kan, wordt het parlement ingeschakeld en, als dat meewerkt, kan alles, maar dan ook alles geregeld worden. Waar maken we ons dan druk om? Wel, dit land moet hervormd worden, goedschiks of kwaadschiks. Europa zorgt er al voor dat heel wat besluiten boven onze hoofden heen genomen worden, ook al is niet iedereen het daarmee eens. Europa zal echter niet zorgen voor de broodnodige hervormingen van bv justitie en de sociale zekerheid, laat staan B-H/V. En daarvoor schijnt men een zgz 'echte' regering voor nodig te hebben. Als bovenstaande straks (weer eens) niet lukt, dan vind ik dat het stilaan tijd wordt dat het regionale niveau eens zijn verantwoordelijkheid opneemt en een begin maakt van de definitieve splitsing van België. De francofonen zijn daar al meer mee bezig dat de o zo geduldige Vlamingen. Het gerommel in de Rand zou alles daarmee te maken hebben. Wachten op nieuwe verkiezingen zal ook niets oplossen, tenzij die verkiezingen expliciet over de splitsing van het hele land zouden gaan. Zie je dat al gebeuren?
'President' Van Rompuy mag op radio en Tv komen vertellen wat hij wil over Europa, niemand gelooft hem nog. Ten slotte geeft die man niet zijn eigen mening (dat heeft hij nooit gedaan), maar die van zijn broodheren Sarkozy en Merkel. Laatstgenoemde komt in eigen land in steeds grotere problemen sinds haar partij (én die van haar coalitiepartner) de ene landelijke verkiezing na de andere blijft verliezen. De tegenstanders van de Europese obligaties worden in Duitsland steeds sterker en het ziet er naar uit dat de Euro dit niet langer aan zal kunnen. Voor wat Frankrijk betreft had ik twee dagen geleden in mijn blog (over de 'PIBIGS') al geschreven, dat het land niet zal meekunnen met een eventuele Euromark en dat het dan maar de leider (lijder?) zou moeten worden van een soort Latijnse Eurozone. Frankrijk is ook niet meer wat het geweest is. Het is al lang geen politieke grootmacht meer en ook economisch stelt het land steeds minder voor. Sinds 1973(!) boekte Frankrijk niet eenmaal een begrotingsoverschot. Sinds 1977 is de werkloosheid er niet meer onder de 7% gezakt. Verhoogde uitkeringen, nationaliseringen en het terugdraaien van de werkweek naar 35 uren hebben alleen maar gezorgd voor kapitaalvlucht. Vergeleken met 2000 zijn er 20% minder industriële bedrijven en zijn er daarna een half miljoen banen verdwenen. De resterende Franse industrie is nog goed voor 14% van de toegevoegde waarde (in Duitsland is dat 31%). En dan is er Italië, het zgz derde grootste industrieland van de E.U. Daar regeert een man die best met pensioen zou gaan alvorens hij nog meer stommiteiten veroorzaakt met onverantwoorde uitspraken. Het doet me denken aan een uitspraak van Charles De Gaulle, geen Eurofiel, destijds over Italië: ' Ik heb mijn twijfels over Europa. Duitsland en Frankrijk: akkoord. Nederland is echter maar een klein land. België is ook een klein land. Luxemburg is zelfs nog geen land. En dan zijn er de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan'... Enfin, het is niet om er blijmoedig van te worden. Krijgen we een nieuwe bankencrisis? Valt de Eurozone uiteen? Gaan we echt naar een recessie? Wie leeft, zal zien.
