|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vroeger op school durfde ik wel eens onderaan
mijn huiswerk te schrijven: missen is menselijk. Dat heeft zo lang geduurd,
tot een van de professoren erbij schreef: maar opletten is plicht. Nu zijn
beide gezegden nog steeds valabel, iets wat ikzelf zopas weer eens heb moeten
ondervinden.
Ik heb in deze rubriek nl reeds enkele keren
geschreven hoe men in dit land tot een confederatie kan komen, erbij voegend
dat als de andere middelen niet helpen er nog altijd dat artikel 35 van de
Belgische grondwet is dat zegt dat gewesten onderling kunnen afspreken wat ze
nog samen gaan doen en wat niet. In theorie is dat ook nu nog zo, maar in de
praktijk blijkt dat een mission impossible te zijn.
Dat laatste werd duidelijk gemaakt door
professor Hendrik Vuye, grondwetspecialist aan de universiteit van Namen, maar
zelf een overtuigde Vlaming. In de verklaring tot herziening van de grondwet
moeten nl Vlamingen met Franstaligen eerst overeenkomen om die bepaling op te
nemen, daarna de grondwet te wijzigen en dan nog eens een bijzondere wet te
stemmen met een dubbele meerderheid. Daar dit, volgens Vuye, nooit gaat lukken
(de Franstaligen gaan dat nooit aanvaarden), moeten we een weg zoeken buiten de
grondwet om. Daarvan zijn genoeg precedenten. Om te beginnen de afscheuring van
België van het Koninkrijk der Nederlanden in 1830 en het toelaten van vreemde
troepen op Belgische grondgebied in 1914. Het kan misschien nu raar lijken,
maar zelfs de toetreding van België tot de EGKS en de NAVO waren destijds in
strijd met de toenmalige grondwet. Het land is eerst toegetreden en heeft pas
daarna de grondwet aangepast. Ook de oprichting van de cultuurgemeenschappen en
de gewesten in 1970 was niet voorzien in de grondwet.
Tenslotte blijft er natuurlijk de stelling
van die andere grondwetspecialist, Robert Senelle, die reeds eerder zei dat het
Vlaamse parlement het eigen gewest kan uitroepen tot deelstaat van België en
daarmee desnoods de hele Belgische structuur kan blokkeren om bv de uitvoering
van artikel 35 te eisen. Voorlopig blijft dat het meest waarschijnlijke
scenario omdat het kan bereikt worden met een eenvoudige meerderheid in het
Vlaamse parlement, wat bij de verkiezingen van 2014 tot de mogelijkheden
behoort en zeker bij een verslechtering van de economische toestand de toekomst
van Vlaanderen veilig kan stellen. Misschien moeten we niet eens tot 2014
wachten, maar eerst zien wat het gevolg zal zijn van de Duitse verkiezingen dit
najaar. Die zullen niet alleen bepalend zijn voor de toekomst van de eurozone,
maar ook duidelijk maken of België bij een eventuele splitsing bij de neuro
zal komen en indien niét of Vlaanderen het op zijn eentje wél zou maken.
Zelfs de meest overtuigde belgicisten zullen dan moeten kiezen tussen hun
portemonnee en hun gehechtheid aan dit kunstmatige land.
|
