|
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven dat het Frans als taal niet meer het aureool heeft van wat het ooit had. Dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat onze Waalse vrienden er nog altijd naar kijken als konijnen naar een lichtbak. Béatrix Delvaux, een senior writer bij Le Soir, die elke maand een column schrijft in De Standaard, geeft me daarin gelijk in haar artikel in de weekeindeditie van 25 maart. Ze heeft het daarin over een toespraak van president Macron voor de Académie Française op 20 maart jl, waarin hij toegaf dat de francofonie een gemeenschap is waar Frankrijk slechts één deel van uitmaakt.
Volgens Delvaux wordt het tijd een eind te maken aan de taalkundige navelstaarderij van Franse culturele superioriteit. Als gevolg van dat meerderwaardigheidsgevoel, protectionisme en het ongeloof dat anderen je iets kunnen leren, boert het Frans behoorlijk achteruit. Het gevolg daarvan is dat Fransen zelden een tweede taal leren en als ze dat al doen, die bijna nooit kunnen spreken zonder Frans accent.
Zo hoort men het ook eens van iemand anders. Het is wel een goed teken dat die Macron het schijnbaar begrepen heeft (hij leerde zijn Frans op school bij zijn latere vrouw!). Nu nog onze Waaltjes en de verfranste beulemansen.
Vergeten we tenslotte niet dat men in Vlaanderen nog steeds verplicht is Frans, de taal die achteruit boert, als tweede taal te leren, de taal dus van de Belgische minderheid, terwijl de francofonen de taal van de meerderheid, het Nederlands, niet moeten leren als ze dat niet willen. Daarbij moet wel gezegd worden dat er momenteel al zo’n 10.000 francofone jongeren in Vlaamse scholen studeren, dit op eigen initiatief. De Waalse Jean met de pet heeft, in tegenstelling tot de francofone politiekers en media, wél al ingezien dat zijn kinderen beter goed Nederlands leren, niet alleen o.w.v. het feit dat het de taal is van de meerderheid in dit land, maar ook om later meer kansen te hebben op de arbeidsmarkt, ook in Vlaanderen.
|
