|
Nadat er na de Europese top van vorig weekeinde nog steeds geen overeenstemming was tussen Merkel en haar minister van Binnenlandse Zaken, de Beier Horst Seehofer, bood deze laatste op een gegeven moment zelfs zijn ontslag aan, zowel als partijvoorzitter als minister, omdat bleek dat niet iedereen in zijn eigen CSU-partij hem volgde. De dag daarop trok hij dat ontslag weer in en besloot hij verder te vergaderen met Mutti. Na nog een dag palaveren werd er toch een compromis bereikt, waarin gesteld wordt dat er aan de buitengrenzen van Duitsland een serie transitkampen zullen worden geïnstalleerd, waarin alle vluchtelingen, migranten, inwijkelingen of hoe je ze ook wil noemen, die het land binnen komen, zullen terecht komen. Daar wordt uitgezocht of het gaat om mensen die echt zijn moeten vluchten voor oorlogsgeweld of gewoon economische immigranten. Deze laatste zullen worden teruggestuurd naar het eerste Europese land waar ze zijn aangekomen en waar ze zich hadden moeten melden.
Het akkoord tussen CDU en CSU moet nog wel bekrachtigd worden door de derde bonsregeringspartner, in casu de SPD oftewel de socialisten en de kans is groot dat die er nog wat uitzonderingen bij zullen willen hebben, waarna het straks misschien een lege doos wordt.
---
E.e.a. heeft wel zijn weerslag op de andere landen die van de huidige immigratiepolitiek van de E.U. of wat ervoor zou moeten doorgaan zo stilaan genoeg krijgen.
Sebastian Kurz, de nieuwe premier van Oostenrijk, heeft n.a.v. de Duitse discussie, de kans niet laten voorbijgaan om zijn grenscontrole met Italië en Slovenië te versterken. Zoals ik in mijn blog van 1 juli al schreef, zullen de wereldverbeteraars, zeker de eerste zes maanden nu Oostenrijk het voorzitterschap van de E.U. waarneemt, met die knaap van 31 rekening moeten houden. Ik zie hem zo’n beetje als de Theo Francken van de E.U.
Italië van zijn kant heeft de Libische kustwacht extra schepen bezorgd die would-be immigranten terug naar Libië moeten brengen en ermee moeten voorkomen dat mensen nog hun leven moeten riskeren in gammele bootjes. Zeker nu Italië (én Malta) besloten hebben geen ngo-boten meer te aanvaarden in hun havens, wordt een oversteek van illegalen stilaan een mission impossible.
We kunnen alleen maar hopen dat Oostenrijk en Italië, hierin gesteund door de Viségradlanden (Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije) het been stijf houden, waardoor de overige E.U.-politici straks verplicht zullen zijn iéts te doen. Dit probleem vraagt niet alleen een akkoord, maar ook een oplossing.
|
