Nadat er na de Europese top van vorig weekeinde nog steeds geen overeenstemming was tussen Merkel en haar minister van Binnenlandse Zaken, de Beier Horst Seehofer, bood deze laatste op een gegeven moment zelfs zijn ontslag aan, zowel als partijvoorzitter als minister, omdat bleek dat niet iedereen in zijn eigen CSU-partij hem volgde. De dag daarop trok hij dat ontslag weer in en besloot hij verder te vergaderen met Mutti. Na nog een dag palaveren werd er toch een compromis bereikt, waarin gesteld wordt dat er aan de buitengrenzen van Duitsland een serie transitkampen zullen worden geïnstalleerd, waarin alle vluchtelingen, migranten, inwijkelingen of hoe je ze ook wil noemen, die het land binnen komen, zullen terecht komen. Daar wordt uitgezocht of het gaat om mensen die echt zijn moeten vluchten voor oorlogsgeweld of gewoon economische immigranten. Deze laatste zullen worden teruggestuurd naar het eerste Europese land waar ze zijn aangekomen en waar ze zich hadden moeten melden.
Het akkoord tussen CDU en CSU moet nog wel bekrachtigd worden door de derde bonsregeringspartner, in casu de SPD oftewel de socialisten en de kans is groot dat die er nog wat uitzonderingen bij zullen willen hebben, waarna het straks misschien een lege doos wordt.
---
E.e.a. heeft wel zijn weerslag op de andere landen die van de huidige immigratiepolitiek van de E.U. of wat ervoor zou moeten doorgaan zo stilaan genoeg krijgen.
Sebastian Kurz, de nieuwe premier van Oostenrijk, heeft n.a.v. de Duitse discussie, de kans niet laten voorbijgaan om zijn grenscontrole met Italië en Slovenië te versterken. Zoals ik in mijn blog van 1 juli al schreef, zullen de wereldverbeteraars, zeker de eerste zes maanden nu Oostenrijk het voorzitterschap van de E.U. waarneemt, met die knaap van 31 rekening moeten houden. Ik zie hem zo’n beetje als de Theo Francken van de E.U.
Italië van zijn kant heeft de Libische kustwacht extra schepen bezorgd die would-be immigranten terug naar Libië moeten brengen en ermee moeten voorkomen dat mensen nog hun leven moeten riskeren in gammele bootjes. Zeker nu Italië (én Malta) besloten hebben geen ngo-boten meer te aanvaarden in hun havens, wordt een oversteek van illegalen stilaan een mission impossible.
We kunnen alleen maar hopen dat Oostenrijk en Italië, hierin gesteund door de Viségradlanden (Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije) het been stijf houden, waardoor de overige E.U.-politici straks verplicht zullen zijn iéts te doen. Dit probleem vraagt niet alleen een akkoord, maar ook een oplossing.
Na het half mirakel waarbij, na 20 jaar gepalaver, een akkoord tot stand kwam tussen de stad Antwerpen, het Vlaams gewest en de Antwerpse drukkingsgroepen om een gedeelte van de nog te maken Oosterweelverbinding te overkappen en er een fietsbrug zou komen over de Schelde, pakte Ben Weyts eind vorige week uit met een akkoord met de actiegroep Doel2020, waarbij het dorp Doel dan toch zou kunnen blijven bestaan én het Deurganckdok verwezenlijkt zou worden, zij het op een andere manier. Dat dok, dat over 5 jaar 7 miljoen extra containers zou moeten kunnen verwerken, wordt ingekort en gedeeltelijk verplaatst. Rond Doel – of wat ervan overblijft – komt een grote groene bufferzone, die het dorp weer leefbaar zou moeten maken. Dat is natuurlijk allemaal theorie, maar het is verrassend dat opeens alles schijnt te lukken in Antwerpen. Het is natuurlijk altijd beter overeen te komen dan ruzie te blijven maken, maar het feit dat er op 14 oktober gemeenteraadsverkiezingen aankomen, zal er wel niet vreemd aan zijn. De overkappingen zouden evenveel groene zones worden, zodat de verkiezingsbelofte van Groen (en van Kris Peeters) om Antwerpen groener te maken automatisch geregeld zou worden. Ook door Doel te laten bestaan wordt aardig wat wind uit de linkse zeilen gehaald. Vraag is wel, wie straks nog in Doel zal willen wonen. Het dorp ligt er verkrot bij, bijna alle nog bestaande woningen zouden best worden gerenoveerd en/of afgebroken en het zal nu eenmaal midden in een havengebied liggen. Dat laatste hoeft geen drama te zijn, ook in de regio Rotterdam zijn er echte typisch Hollandse dorpjes blijven bestaan middenin Europa’s grootste havengebied.
Het voorstel van Weyts inzake Doel was het negende ter zake en het eerste dat door alle partijen werd aanvaard. Een eerste evaluatievergadering zal pas plaatsvinden eind oktober, dus ná de verkiezingen. Zien of dan alle violen nog gelijkgestemd zullen zijn en men niet terug van een samenwerkings- naar het conflictmodel zal terugkeren…
Naar het schijnt wil Macron, na de uitstap van de Britten, voorstellen van het Frans de officiële taal van de E.U. te maken. Dat onze nationale Charel hem daarin steunt is nogal wiedes, het is ook zijn moedertaal en als Waal kan hij moeilijk anders dan la douce France achternalopen. Maar daarmee zullen we het wel gehad hebben.
Het Frans is niet meer de taal met het prestige van weleer, toen alle vorstenhuizen en diplomaten ze spraken. Engels is nu de lingua franca geworden, niet alleen van Europa, maar van de hele wereld, van het transport en de businesswereld. Ze is het dat ook voor alle Germaanse en Slavische talen. Als we als taal trouwens die van de grootste bevolking in Europa zouden nemen, zou het Duits moeten worden, dat gesproken wordt door 80 miljoen mensen, plus daarbij de Oostenrijkers en de Duitstalige minderheden in Zwitserland, Luxemburg, België en Italië. Duits was vroeger de tweede taal in de meeste landen van Oost-Europa, maar is die positie kwijtgespeeld door WO II. Ik herinner me nog bij ITS, de Internationale Pechdienst bij DAF Trucks, toen het IJzeren Gordijn viel. In de bureaus van achter het vroegere gordijn, waarmee we samenwerkten, was de tweede taal toen al Engels, vooral bij de jongere mensen. Alleen bij ouderen was er hier en daar nog iemand die zijn Duits nog kende.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 8 juni (‘De taaldiscriminatie’), waarin ik reageerde op de vaststelling dat de kennis van het Frans van onze Vlaamse kinderen in het eerste middelbare onvoldoende was, wordt het hoog tijd dat we in Vlaanderen onze kinderen de keuze laten zelf een tweede taal te kiezen, net zoals dat al in het francofone onderwijs gebeurt. Voor de meeste van hen is Engels een stuk makkelijker en veel praktischer in het dagelijks gebruik. Frans kan, voor wie wil, dan nog de derde taal worden.
De Europese top over de immigratie heeft feitelijk niets opgelost, zoals verwacht. Na een hele nacht vergaderen was er wel een akkoord, maar geen oplossing. Er komt wat meer zgz ‘positieve solidariteit’, maar geen enkel land verbindt zich ergens toe. Die centra voor de opvang van vluchtelingen in en buiten Europa, als ze er al zullen komen, zullen het probleem niet oplossen. Feitelijk is er maar één positieve noot in heel deze discussie en dat is dat Italië en Malta niet zinnens zijn nog ngo-schepen met al dan niet echte vluchtelingen te laten aanmeren op hun grondgebied. De beslissing van Malta om het ngo-schip ‘Lifeline’ aan de ketting te leggen, was de enige juiste. Die was nl vluchtelingen gaan oppikken in de Libische territoriale wateren en speelde zo onder één hoedje met de mensensmokkelaarsorganisaties.
Ook wat Merkel en haar kritiek vanwege de CSU-zusterpartij betreft, is er geen oplossing. De poco media noemen het een stap in de goede richting, maar daar blijft het bij. Vraag is nu wat Seehofer, de Duitse minister van Binnenlandse Zaken daarop zal vertellen, maar logisch zou zijn dat hij op zijn standpunt blijft en de grenzen van zijn regio Beieren met Oostenrijk zal sluiten. Hij kan daar trouwens rekenen op de medewerking van de nieuwe Oostenrijkse premier Kurz (31!), die dezelfde mening is toegedaan. Vanaf vandaag krijgt Oostenrijk trouwens voor de rest van het jaar het voorzitterschap van de E.U. zodat de wereldverbeteraars beter hun hart vasthouden. In Midden-Europa heeft men nl een blok van aan elkaar grenzende landen die niét meedoen met die positieve solidariteit : Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije, waarbij Oostenrijk nog zou kunnen aansluiten en misschien ook Italië dat na de top op zijn honger blijft zitten.
De grootste hypocriet in deze zaak is trouwens de Frans president Macron, die persé wil dat er iets gebeurt, maar niet op zijn grondgebied. En onze Charel blijft die man maar achterna lopen.
---
Op het WK voetbal is Argentinië uitgeschakeld. Hopelijk vertrekt daar dan ook Maradonna. Om een voor mij onbekende reden kreeg die junkie, die ze duidelijk niet meer op een rijtje heeft, van de FIFA voor elke dag aanwezigheid 11..000 euro plus al zijn onkosten betaald. Van waanzin gesproken…
De laatste schooldag van het schooljaar 2017-2018 zit erop en dat is dit jaar niet ongemerkt voorbij gegaan. De spoorstaking met minimale dienstverlening lijkt gelukt, al blijft het afwachten wat het gaat worden, mochten álle bonden staken. De studenten hebben er de volgende maanden in elk geval geen last meer van.
Minder in het actuele gebeuren is er nog altijd die andere staking, bij de cipiers, nog zo’n volkje dat er om de haverklap de brui aan geeft. Hier gaat de staking al de elfde dag in, een staking die juist gericht is tegen die minimale dienstverlening en waarbij de slachtoffers deze keer niet de treinreizigers, maar de gedetineerden zijn. Koen Geens, in de tsjevenfabriek van de band gerold, krijgt het daar niet klaar met zijn wollige ‘ja, maar’ en ‘enerzijds, anderzijds’. Het blijft trouwens opmerkelijk dat men in Nederland vier gevangenissen sluit o.w.v. leegstand en ze bij ons overbezet blijven.
Tenslotte, om het bij het syndicaal geweld te houden, was er de veroordeling van een ABVV-stakersbaas, die twee jaar geleden in Borgerokko het verkeer naar de Antwerpse haven blokkeerde. Hij werd veroordeeld, maar kreeg geen straf. Toch staan ze bij de vakbond op hun achterste poten, omdat ze daar vinden dat het stakingsrecht voorrang moet hebben op het verkeer…
Zouden ze echt blijven staken in de vakantie? Het zou een primeur zijn!
Sinds vrijdagavond 22.00 uur hebben we dan nog eens te maken met een zoveelste weekeindstaking bij de NMBS. Deze keer staakt alleen het ABVV en zou het zijn omdat ze daar niet akkoord gaan met de door de federale regering goedgekeurde lijst van de zware beroepen. Kan zijn, maar zo vinden ze altijd wel iets, de klassieke stok om de hond te slaan.
Toch is de staking van dit weekeinde een precedent, in de zin dat de NMBS voor de eerste keer een minimale dienstverlening garandeert. Dat zou betekenen dat de medewerkers die niét staken en aangegeven hebben dat ze willen komen werken, effectief zullen worden ingezet. Als gevolg daarvan zou in het hele land toch nog één trein op de drie rijden en in Vlaanderen zelfs twee. Het zijn weer de reizigers die naar en door Wallonië rijden die de grootste slachtoffers zullen zijn.
De datum voor de staking was trouwens weer goed gekozen. Niet zómaar een weekeinde, maar het eerste van de grote vakantie en dus ook het eerste van de grote uittocht richting het Zuiden. En voor wie er niet genoeg van krijgt: de OVS, een van de kleinere vakbonden van treinbestuurders, heeft alweer een nieuwe stakingsaanzegging aangekondigd op 10 en 11 juli a.s., dus ook op Vlaanderens feestdag.
Wetende dat deze stakingen helemaal niets zullen uithalen tenzij wat reizigers pesten, kan men zich afvragen wie dat allemaal bedenkt. Het is zuiver politiek, zeker die van dit weekeinde, georganiseerd door de vakbond wiens gelijkgezinde partij in de oppositie zit. Waarom? Daarom! Door de automatisering en digitalisering zullen dergelijke stakingen in de toekomst wel steeds minder belangrijk worden. Op dit ogenblik kan al één op vier werknemers van thuis uit werken en dat aantal zal nog groeien.
---
En dan nog dit: de Audi met Nederlands kenteken die achter het huis van de Lommelse schepen onder een zeil verborgen stond, blijkt wel degelijk gebruikt te zijn voor minstens één plofkraak. Volgens de media zou men in de wagen met inkt besmeurde bankbiljetten gevonden hebben…
Sensatie in Limburg toen dinsdagavond een vrouwelijke schepen van de stad Lommel door de politie werd opgepakt. Ze werd verdacht van medeplichtigheid aan niet minder dan de plofkraak een week eerder in datzelfde Lommel. Reden voor de aanhouding was, dat er achter haar huis een Audi met Nederlands kenteken werd aangetroffen, overdekt met een zeil en enkele kogels die daar op de grond lagen. Zoals men weet werden de plofkraken in Vlaanderen – tot nu toe 7 in totaal – allemaal gepleegd door daders die met een wagen met Nederlands kenteken reden. Samen met de schepen werd ook haar (ex?)partner opgepakt, die bij de politie-inval daar aanwezig was. Die man is nl bekend bij de politie en niet onbesproken.
Gisteren werden dan zowel de schepen als haar vriend na verhoor weer vrijgelaten, maar blijft eerstgenoemde officieel verdacht van medeplichtigheid (niet mededaderschap) en wordt de zaak verder uitgespit. De ramkraken in Limburg blijken nl allemaal volgens een zelfde patroon te zijn verlopen en men denkt dan ook te doen te hebben met één en dezelfde bende. Als die Audi aan de kraken gelinkt kan worden, kan men misschien ook de andere overvallen in kaart brengen.
De schepen in kwestie behoort tot de SP.a, net zoals de burgemeester Peter Vanvelthoven, ook Vlaams volksvertegenwoordiger en zelfs SP.a-fractieleder in het Vlaamse parlement. Voorlopig is de schepen op non-actief gezet. Mocht ze inderdaad op e.o.a. manier bij die plofkraken betrokken zijn, dan is ook in Lommel de electorale schade voor de partij niet te overzien. Na wat er allemaal al bij de SP.a het laatste jaar gebeurd is, eerst met Meeuws in Antwerpen en later met de vervalste e-mails in de F16 polemiek, zou dit een zoveelste mokerslag zijn en dat enkele maanden vóór de gemeenteraadsverkiezingen.
Men zou het haast vergeten, maar buiten de herverkiezing van Erdogan en de vluchtelingenproblematiek, zowel rond de Middellandse Zee als in de States, is er vorige week nog iets belangrijks gebeurd: Griekenland zou na acht jaar van besparingen en sociale ontberingen vanaf 20 augustus weer op eigen benen kunnen staan. Niet dat dan alle problemen voor dat land voorbij zullen zijn. Het krijgt nog een laatste lening van liefst 21 miljard euro om 22 maanden lang alle voorzienbare risico’s te doorstaan. Op een totaal van bijna 240 miljard euro (!) aan Europese leningen, moet het land pas in 2033 de rente en kapitaalaflossingen betalen. Alles samen duurt die terugbetaling tot 2060. Dat gaan de meeste van ons niet meer meemaken, áls het ooit zal gebeuren. Ingrid Lagarde, de topvrouw van het Internationale Munt Fonds (IMF), zelf een der grootste schuldeisers, is daar vrij sceptisch over (en ik ook). Om maar een voorbeeld te geven: de BTW is in Griekenland sinds de crisis gestegen van 9 naar 24%. De Griekse voedingsprijzen liggen boven het Europees gemiddelde, wat betekent dat winkelen daar duurder is dan bv in Spanje en Portugal. De Griekse economie zit nog altijd 25% onder het niveau van vóór de crisis in 2015. Volgens het Amerikaanse Peterson Institute for International Economics, zal Griekenland over een jaar of tien opnieuw in de problemen komen. Maar daar liggen ze nu in Europa blijkbaar niet van wakker. 'Na ons...'
Erdogan heeft in Turkije zijn slag dan toch thuisgehaald en krijgt nu, sinds de Grondwet vorig jaar in zijn voordeel werd aangepast, veel ruimere bevoegdheden dan voorheen. Het lijkt er niet op dat het er daarom beter zal worden. De grootste kandidaat van de oppositie haalde toch nog 31% van de stemmen (Erdogan 52,5) en ook de Koerdische lijst haalde de kiesdrempel van 10%, wat voor die mensen feitelijk een opsteker is, ook met hun kandidaat nog in de gevangenis. In het Turkije van Erdogan in de gevangenis zitten, is voor velen trouwens helemaal geen schande. Het volstaat als journalist of politicus het niet eens te zijn met de AKP-leider om erin te geraken. Vergeten we ook niet dat de Koerden zo’n 15% van de bevolking van Turkije uitmaken en helemaal in de verdrukking zouden gekomen zijn hadden ze die kiesdrempel niét gehaald. In Turkije worden ze de 'Bergturken’ genoemd, maar ze zijn ook een minderheid in Syrië, waar ze mét de Westelijke geallieerden tegen Assad vechten, in Iran en in Irak waar ze na de val van Saddam Hoessein een min of meer autonoom statuut hebben gekregen.
Nu is het afwachten of die Erdogan zich zal blijven gedragen als een sultan zonder medelijden die zijn tegenstanders nog meer zal vervolgen, of dat hij wat meer vergevensgezind zal handelen. Als dat laatste niet gebeurt, ziet het er voor veel mensen ginder slecht uit en moet men er nogmaals op wijzen dat de Turken die in het buitenland leven (ook bij ons) en waarvan driekwart voor Erdogan heeft gestemd, egoïsten zijn die zelf niets riskeren, maar heel wat van hun landgenoten in Turkije zelf geen dienst hebben bewezen.
----
De komkommertijd staat eraan te komen en dan is er nieuws over het sprookje van de Antwerpse Oosterweelverbinding :
- Bart Tommelein is gestruikeld over Oosterweel. Letterlijk, over de Oosterweel maquette. De vloek van de Lange Wapper houdt aan.
- Er komt nu een fietsbrug over de Schelde. Die gaan ze ‘De Lange Trapper’ noemen.
Gisteren zijn in Brussel 16 premiers en staatshoofden van de 28 Eurolanden bijeen gekomen om een voorbereidend gesprek te hebben over een later geplande bijeenkomst i.v.m. de vluchtelingen problematiek. Nota bene: zonder o.a. Polen en Hongarije. Men zit zich daar dood te piekeren over allerlei voorstellen om die mensen in Europa of daarbuiten op te vangen en te controleren vóór ze op ons continent verder kunnen (meestal richting UK). Ze zouden beter eerst eens een einde maken aan de tussenkomsten van allerlei ngo’s die die mensen praktisch op de Libische stranden komen oppikken, waardoor (misschien terecht) de indruk ontstaat dat ze samenwerken met de mensensmokkelaarsnetwerken. Het verbod van de nieuwe Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Salvini, om de ngo-schepen nog toegang te verlenen om bij hen aan te meren, zal meer effect hebben op de hele zaak dan alle andere palavers zonder einde. Natuurlijk is Salvini nu de gebeten hond voor onze poco media (het moet niet altijd Trump zijn), maar men moet af van het idee dat het volstaat om aan de Libische kust op een rubber bootje te stappen en een paar honderd meter de zee in te trekken om er zeker van te zijn in Europa asiel te krijgen.
Tenslotte nog dit: voor Angela Merkel tikt wel de klok. Zij moet vóór 1 juli in eigen land met een voorstel afkomen, anders riskeert ze dat haar Beierse zusterpartij er daar de stekker uit trekt. Dat is dus nog één week om het te ‘schaffen’.
Vandaag zijn er in Turkije verkiezingen, voor een nieuw parlement én voor het presidentschap. In tegenstelling tot wat men zou denken, lijkt het voor Erdogan geen wandeling in het park te worden en dit ondanks alle repressie tegen zijn tegenstanders en beschuldigingen van corruptie. Wat vooral stoort bij deze verkiezingen, zoals dat ook al het geval was bij de vorige, is dat Turken die in het buitenland wonen ook kunnen stemmen en het geweten is dat die massaal voor Erdogan zullen stemmen. Men schat ze zelfs op 1 miljoen. Nu mogen ook wij, mochten we in het buitenland wonen, hier aan de verkiezingen deelnemen, maar voor de Turken is het toch niet helemaal hetzelfde. Het merendeel van die Erdogan aanhangers komt nl niet uit Turkije, maar werd in het buitenland geboren, is niet zinnens naar Turkije terug te keren – tenzij misschien voor een jaarlijkse vakantie van enkele weken – en zal het een zorg wezen dat zoveel Turken, die wél in het eigen land wonen, het daar alles behalve goed hebben. Dat terwijl die ‘buitenlanders’ meestal genieten van de voordelen van een welvaartstaat met een gegarandeerde Sociale Zekerheid. Het is goed mogelijk dat Erdogan, ondanks de meer dan verwachte tegenstand, toch weer zal winnen en dat dank zij dat miljoen stemmen van landgenoten die van hem verder geen last hebben.
De oppositie heeft wel een soort verbond gesloten en kreeg gisteren in Istanboel nog zo’n honderdduizend mensen op de been. Het zouden er nog meer kunnen geweest zijn, mochten ze ook de Koerden mee aan boord genomen hebben. Die moeten nu met een aparte lijst opkomen en dat terwijl hun leider, Selahattin Demirtas, als politieke gijzelaar in voorarrest zit. Mochten de Koerden de kiesdrempel van 10% halen, zou het er voor Erdogan en zijn AKP partij wel eens slecht uit kunnen zien. Iets waarover men ook in het buitenland niet rouwig om zou doen.
De herrie omtrent de vervanging van de F16 vliegtuigen blijkt dan toch nog verre van afgelopen. Hét probleem is dat onze nationale Charel persé wil dat men rekening wil blijven houden met een eventuele vervanging door de Franse Rafale. Als volbloed Waal is Michel al even Fransdol als de doorsnee Waal die naar Frankrijk blijft kijken als een konijn naar een lichtbak.
Voor de vervanging van de F16 werd een aanbesteding uitgeschreven, waarop zowel de Amerikaanse F35 als de Eurofighter Typhoon, een product van een Europees consortium, hadden ingetekend. De Fransen deden daaraan niet mee, maar proberen nu al een tijdje via een achterpoortje toch hun Rafale aan België te slijten. Dat is niet eerlijk, want het feit dat ze niet meededen aan de aanbesteding houdt waarschijnlijk in dat ze er zich van bewust zijn dat hun Rafale tegen de andere twee concurrenten niet op kan. Als compensatie wordt België dan een toekomstige nauwere samenwerking met Frankrijk aangeboden waarbij dit land o.m. zou mogen gebruik maken van het enige Franse vliegdekschip, ocharme. Een nieuw aanbod stelt ook voor dat België samen het Frankrijk én Duitsland zou mogen meedoen aan de ontwikkeling en de bouw van een gans nieuw Europees vliegtuig dat zou kunnen klaar zijn tegen …2045. Verboden te lachen! Terloops: die Rafale bestaat ook al 20 jaar en buiten Frankrijk is er nog geen enkel land dat er een gekocht heeft.
Deze vaudeville wordt dan nog eens doorkruist door de eerdere belofte van deze federale regering om een beslissing te nemen vóór de NAVO-top van juli in Brussel. Dat was beloofd omdat men vreesde dat ‘The Donald’, die er ook zal zijn, België wel eens op het matje zou roepen o.w.v. zijn achterstand bij de financiële steun aan de Noord-Atlantische Verdragsorgansiatie. De States steken daar al jaren 4% van hun begroting in en hadden de bondgenoten gevraagd tenminste de helft, 2% dus, te investeren. Dit land komt niet eens aan de helft daarvan, terwijl het wel het hoofdkwartier van de NAVO herbergt en zo onrechtstreeks er meer aan verdient dan de andere partners.
De regering Michel heeft de beslissing over de vervanging van de F16 recentelijk verdaagd tot ergens in oktober (nota bene: in volle verkiezingscampagne voor de gemeenteraden) en straks tot Sint Juttemis, allemaal om Frankrijk ter wille te zijn en daarna misschien opgescheept te zitten met gevechtsvliegtuigen die het niveau niet zullen halen van die van de geallieerden..
Er was de laatste week nogal wat te doen over een uitspraak van Herman De Croo in de pers, die o.m. zei dat over twee generaties in Antwerpen de burgemeester wel eens een Turk, een Marokkaan of een zwarte zou kunnen zijn. Het werd erger toen Filip Dewinter dat herhaalde in het parlement en er zijn eigen versie van gaf, waarbij hij de zwarte een ‘neger’ noemde. Het kot was meteen te klein, maar de boodschap was nu wel aangekomen. Want wat De Croo Sr en Dewinter vertelden is inderdaad mogelijk, als we met die immigratie blijven voort ploeteren zoals we nu bezig zijn, niet alleen in Antwerpen, maar in heel Vlaanderen, België én Europa. De tot nu toe genomen maatregelen tegen het bestaande beleid ter zake stelt nog altijd zo goed als niets voor.
Men schat dat de bevolking van Afrika tussen nu en 2050 zal toenemen met één miljard mensen. Dat is het gevolg van een ongebreidelde bevolkingsexplosie, iets wat ook plaatsvindt in de Arabische en andere moslimlanden. Maar als we het even bij Afrika houden, volstaat het dat 10% van die toename naar hier komt en worden wij Europeanen straks een minderheid op ons eigen continent.
De opstand tegen de huidige Europese laksheid ter zake komt niets te vroeg. Nu, na de Centraal-Europese Visegrádlanden, Oostenrijk en Italië men zelfs in Beieren niet meer verder wil zoals men nu bezig is. Of Merkel voor een ommezwaai gaat zorgen in de twee weken tijd die ze daarvoor in eigen land gekregen heeft, is zeer de vraag. Anderzijds wordt het hoog tijd dat die ngo’s ophouden vluchtelingen vóór de kust van Noord-Afrika te gaan oppikken. Het is misschien (nog) niet zo dat AzG, Greenpeace e.a. akkoorden hebben met de aldaar verblijvende mensensmokkelaars, maar die perceptie hebben ze ondertussen wel en is er mede de oorzaak van dat landen zoals Malta en Italië het spel niet meer meespelen. Dat Italië de vluchtelingen die worden opgevist door de eigen kustwacht nog wel aanvaardt, is omdat die ze niet gaat opzoeken, zoals de ngo’s doen, vlakbij de kust op plaatsen waar ze met alles wat drijven kan kunnen geraken.
Wat men in heel die vluchtelingenproblematiek, zowel in Europa als in de States niet genoeg kan herhalen is, dat mensen die er niet thuishoren, niet moeten worden opgevangen. Illegaliteit betekent nog altijd onwettelijkheid en geen enkele van die burgerplatvormen en zgz Gutmenschen kan de wetten zomaar naast zich neerleggen, zonder ze zelf te overtreden.
---
En dan die andere heisa omdat men in Planckendael een ontsnapte leeuw tenslotte heeft moeten doodschieten. Enkele weken geleden was er een gelijkaardig geval in een zoo in Duitsland, vlakbij de Belgische grens, waar men bij een overstroming een ontsnapte beer heeft moeten doodschieten. Bij mijn weten was daar toen überhaupt geen commotie over. Wat is het verschil?
In deze tijden van voetbalgekte is het misschien toch nuttig er even op te wijzen dat de meeste van onze verwende topvoetballers niet alleen aardig wat geld bijeentrappen – wat ik ze gun - ze betalen er ook bijna geen belastingen op en op dat vlak ben ik denkelijk niet de enige die daar meer problemen mee heeft.
Terwijl in dit land de sociale zekerheidsbijdrage zo’n 38% op het brutoloon bedraagt, is er voor voetballers een plafond van 2.281 euro. Dat komt erop neer dat topvoetballers op een gemiddelde maandloon van pakweg 28.000 euro tot 25.700 euro geen belasting betalen. Verder genieten ze van een voordelig systeem van bedrijfsvoorheffing, waardoor ze een derde minder betalen dan de gewone burger. Van die bedrijfsvoorheffing moeten de voetbalclubs slechts één vijfde doorstorten aan de fiscus, terwijl u en ik die bedrijfsvoorheffing volledig moeten doorstorten, E.e.a. maakt dat onze Sociale Zekerheid jaarlijks zo’n 70 miljoen euro misloopt (op 10 jaar tijd was dat al meer dan een half miljard!).
En dat alles zonder rekening te houden met de premies die die sukkelaars nog riskeren te krijgen als ze goede resultaten halen. Men mag er niet aan denken hoeveel dat zou zijn mochten ze die wereldtitel winnen.
Tenslotte zijn er nog de reclame-inkomsten met o.m. de verkoop van hun foto’s, de ‘portrettering’, zeg maar. Merkwaardig daarbij is dat Driesje Mertens daarvoor zijn handtekening niet kon zetten omdat dat verboden werd door zijn voetbalclub uit Napels. Kwatongen beweren dat de Camorra, de Napolitaanse tak van de maffia, daar voor iets tussen zou zitten…
Men zou haast nog medelijden krijgen met die supporters die daar in Rusland de clown uithangen en er hun tweede carnaval van het jaar beleven, of toch iets dat er op trekt, terwijl sommigen er misschien wel hun laatste centen doorjagen. Het België gevoel mag ook hen blijkbaar iets kosten…
Gisteren staakten de cipiers nog eens. Dat doen ze al jaren en het probleem daarbij is dat ze dan telkens moeten vervangen worden door politieagenten, die dat zo stilletjesaan kotsbeu worden. Als die cipiers vinden dat ze zo’n rotjob hebben, waarom blijven ze het doen in een land waar tienduizenden vacatures zijn? Ik herinner me nog ingangsexamens voor cipiers, waarop honderden intekenden. Het leek zo’n beetje op dat van de (tand)artsen.
Een van de redenen waarom die cipiers nu staken, is dat ze niet akkoord gaan met de plannen van de huidige federale centrumrechtse regering voor een minimale dienstverlening en tegelijkertijd ook tegen de geplande pensioenhervorming, iets dat ze delen met andere bedrijfstakken. Denk maar aan de NMBS, waar enkele kleinere vakbonden hun stakingsaanzegging wel hebben ingetrokken, maar niet het ABVV. Niet dat ze daar helemaal ongelijk in zouden hebben. Verre van zelfs, want het is bekend dat dit land de hoogste belastingen heeft en de laagste pensioenen uitkeert van heel Europa. De schuld daarvan geven aan een centrumrechtse regering is echter een brug te ver. Denken die nu echt dat ze met een centrumlinkse regeringsploeg beter af zouden zijn? Vóór de regering Michel hebben de socialisten bijna in elke regering gezeten en toen altijd de minister van pensioenen geleverd. In totaal 12, vanaf Alain Van der Biest (1988) tot en met Michel Daerden (2011). Dat het zover gekomen is, is dan ook niet alleen de schuld van deze centrumrechtse ploeg, maar ook van de meeste centrumlinkse die haar vooraf zijn gegaan.
Het kan trouwens nog erger. In Nicaragua, waar de uiterst linkse Sandinisten, onder leiding van ex-rebellenleider Daniel Ortega, al enkele decennia de baas zijn, zijn de mensen ook op straat gekomen om te protesteren dat de pensioenen er worden teruggeschroefd. Nicaragua evolueert stilaan naar een tweede Venezuela, waar het ook armoe troef is. Tijdens die betogingen zijn tot nu toe al 127 mensen doodgeschoten. Ooit iets van gehoord, buiten een kort verslagje links en rechts? Dat krijgt ge hier hoogstens te lezen in de rubriek van de gebroken armen en benen. Dat ze bij ons enkele jaren langer zullen moeten werken om de Sociale Zekerheid in stand te kunnen houden, vindt men blijkbaar erger dan wat daar gebeurt.
Groot politiek nieuws: Bert Anciaux komt dit jaar niet meer op bij de komende gemeenteraadsverkiezingen en de kans is zelfs groot dat hij evenmin nog zal meedoen om zijn senatorzitje te behouden bij de federale verkiezingen van volgend jaar. We gaan het zonder hem moeten doen. Erg, hé.
Ik denk niet dat er van Bert van de nog in leven zijnde Vlaamse politiekers zijn gelijke te vinden is. De man was lid van een vijftal partijen, richtte er zelf enkele van op en wisselde van functie zoals wij dat doen van ondergoed.
Achtereenvolgens was hij gemeenteraadslid (van Brussel), schepen, partijvoorzitter (VU), senator, Alliantievoorzitter (VU-ID), Vlaams minister, volksvertegenwoordiger, parlementslid en senator. Dat was achtereenvolgens in de Volksunie, ID 21, Spirit, SP.a en als onafhankelijke. Het woord tafelspringer is hier wel gepast.
Voor mij had hij al afgedaan toen hij voorzitter werd van de VU, een functie die ook zijn vader, Vic Anciaux, had uitgeoefend. Met een Volksunie die toen al in de problemen zat, leek het erop dat de jonge Bert een frisse wind door de partij ging laten waaien, maar dat bleek een eerder linkse wind te zijn, waardoor de VU er tenslotte helemaal aan ten onder ging. Het leek zo’n beetje op de jonge Verhofstadt, die met zijn burgermanifesten ook zorgde voor de kans op een frisse politieke wind, maar die zijn eigen manifesten tenslotte verloochende toen hij de kans kreeg ze in praktijk te brengen. Bertje deed zowat hetzelfde en maakte zijn Vlaams zijn ondergeschikt aan zijn linkse ideeën. Nu ook de SP.a niet veel meer voorstelt en er bovendien in die partij geen cumul meer wordt gedoogd, is een verkiesbare plaats te hoog gegrepen voor Anciaux en haakt hij af. Of dat definitief is, valt nog te bezien. Hij is nog maar 58. In de politiek is dat niet oud. Misschien nog eens een nieuwe partij oprichten?
Ik heb het hier al enkele keren geschreven, maar de volgende verkiezingen, zeker de federale en regionale, zullen als zwaartepunt de immigratie hebben. En dat is binnen het jaar (mei 2019). De ommekeer in Oostenrijk en zeker in Italië kwam niets te laat. Het kan niet zijn dat Europa straks half Afrika hier moet opvangen omdat er in datzelfde Afrika zo goed als geen enkel land is waar men de zaken nog op orde heeft. Dat waren toch die landen die in de jaren 1960 persé onafhankelijk wilden worden?
Als we willen dat dit land een rechtstaat blijft, dan moeten de wetten worden nageleefd en eveneens de internationale akkoorden die gemaakt zijn, in de eerste plaats binnen Europa en zeker binnen de E.U. Illegaal betekent buitenwettelijk en wie zich daar niet aan houdt, moet worden terechtgewezen cq veroordeeld en uitgewezen. Het in verhouding kleine Europa is niet in staat straks de bevolking van het snelst groeiende continent qua geboortes te verwelkomen omdat ze daar ter plaatse niet meer in staat zouden zijn voor hun eigen mensen een fatsoenlijk bestaan te garanderen.
Het gaat trouwens niet alleen o.w.v. Centraal- en Oost-Europa. Oostenrijk zal de Balkanroute dicht houden, Italië wil geen ngo-schepen meer toelaten die de zgz vluchtelingen staan op te wachten net buiten de Libische kustwateren. Spanje, met een kersverse linkse minderheidsregering die haar progressief gezicht wil redden, is voorlopig een alternatief dat eerder vroeg dan laat zal sneuvelen. Zelfs in Beieren is men het kotsbeu. Ook de CSU, de zusterpartij van Merkels CDU, schaft es nicht mehr. Bij de exodus tijdens de Balkanroute van enkele jaren geleden, was het vooral Beieren dat het merendeel van de vluchtelingen binnen kreeg. De partij van Seehofer, die als bondsminister van Binnenlandse Zaken, Migratie en Heimat de laatste regering Merkel steunt, is niet zinnens de grenzen een tweede keer open te zetten en evenmin zich te laten opjutten. ‘Nicht hupen, bin a Bayer’.
‘Ze’ gaan weer staken, de linkse vakbonden van ‘den IJzeren Weg’. Einde juni, begin juli staan er weer een tiental stakingsdagen op het menu. Uitgerekend bij een overheidsbedrijf waar de gemiddelde medewerker heel wat meer extra voordelen heeft dan elders. En zoals gewoonlijk staken ze tegen de centrumrechtse regering, willen ze allemaal een erkend zwaar beroep hebben en nog van dat moois. Even traditioneel is niet die regering het slachtoffer van hun acties, maar de doordeweekse treinreiziger, die die dagen maar moet zien hoe hij/zij op het werk geraakt. Om nog te zwijgen van al die mensen die zich geen eigen vervoer kunnen veroorloven. Bijkomend gevolg: nóg meer files op de weg en kans op ongevallen.
Ik schreef het al in mijn blog van 17 mei ll: ‘Staking? Laat ze staken’ en ik blijf daarbij. Dat de federale regering een voorbeeld neemt aan de Franse president Macron. Die heeft de hervorming van het Franse Spoor erdoor gekregen ondanks een staking van 30 dagen, de langste ooit in Frankrijk. Macron trok er zich niets van aan en liet alles overwaaien. We moeten hier hetzelfde doen, ondanks de hinder en het ongemak dat velen daardoor hebben. Het is meer dan genoeg geweest. En hopelijk zullen de mensen het zich herinneren als ze dit najaar en volgend voorjaar in het kieshokje staan en zullen ze geen stem meer geven aan de politieke partijen die achter dergelijke stakingen blijven staan en die idioten blijven steunen.
Hebben die vakbonden dan geen poot om op te staan? Dat is ook niet het geval, maar men moet eerst altijd wel eens proberen om met elkaar te overleggen i.pl.v. te staken. Een staking zou het laatste drukkingmiddel moeten zijn, niet het eerste zoals dat de laatste tijd gebeurt. Dé reden van wat er nu op ons afkomt zijn simpel de sociale verkiezingen in het najaar. Het blijft een schande dat de reiziger steeds daarvoor gegijzeld moet worden.
Het verschil tussen een specialist en een manager:
- Een specialist is iemand die veel weet van weinig, steeds meer komt te weten van steeds minder en op de duur alles weet van niets.
- Een manager is iemand die weinig weet van veel, steeds minder komt te weten van steeds meer en op de duur niets weet van alles.
Aan bovenstaande mop moest ik denken toen ik hoorde van die duizend (1.000!) academici die een petitie hebben ondertekend tegen wat zij de ‘deshumaniserende’ uitlatingen van Francken over de vluchtelingen vinden. Om te beginnen lijkt dat een groot aantal, maar men moet weten dat er in dit landje zo’n 40.000 zijn die van zichzelf zeggen dat ze academicus of iets in dien aard zijn. Verder zijn de meeste van die mensen misschien wel een crack op hun eigen gebied, maar weten zij van wat daarbuiten gebeurt even weinig af als de normale stervelingen. Het zijn dikwijls verstrooide professoren tenzij ze politiek geëngageerd zijn (zoals Eva Brems en Petra de Sutter die voor Groen opkomen). ’t Pallieterke sprak terecht van een ‘kudde’ academici.
Open brieven en betogingen van dergelijke groepen en hun moderne versie, die men ‘burgerplatvormen’ noemt, zijn tegenwoordig schering en inslag en meestal het gevolg van wat via sociale media op straat wordt gegooid. Het doet allemaal een beetje denken aan een Belgische versie van de Italiaanse 5 Sterren Beweging, die het daar, inderdaad, ver gebracht heeft. Of dat hier ook het geval is of zal worden, is zeer de vraag. Door de band zijn onze mensen iets nuchterder, zeg maar minder emotioneel dan de Transalpijnen*. Voorlopig kunnen we het hier beter hebben over een 5 Nullen Beweging. Dat ze toch enig belang toegewezen krijgt, heeft veel te maken met onze media, die betogingen die hun kraam passen - al zijn het maar met de gebruikelijke ‘drie man en een paardenkop - steeds duidelijk in beeld brengen.
* Garibaldi maakte Italië één in de negentiende eeuw met een gevolg van duizend man (i mille). Die riskeerden daarvoor echter wel hun leven op de boottocht van Genua naar Sicilië en de terugtocht te voet tot in Rome. Dat was nog iets anders dan protestbrieven ondertekenen vanuit de luie zetel.- en dan denken dat ge het wereldgeweten vertegenwoordigt.
--------------------------
En dan nog dit:
In een vraaggesprek, vorige week bij Telefacts, wist Radja Nainggolan, de grote verongelijkte, te vertellen dat hij de rose-tattoo bij hem heeft laten zetten zonder na te denken. Ik heb zo de indruk dat die knaap nog wel meer heeft uitgespookt zonder erbij na te denken. Wie zijn privéleven via Facebook, Twitter of konsoorten zomaar op straat gooit, moet niet verwonderd zijn dat daarop gereageerd wordt en niet altijd in positieve zin….
De ontmoeting tussen Donald Trump en Kim Jong Oen wordt in onze doorgaans linkse media voorgesteld als een overwinning voor de Noord-Koreaan, dat terwijl het gewoon om een intentieverklaring ging en er hoegenaamd nog niets reëel beslist is. Als het akkoord tussen de States en Noord-Korea stand houdt, zal ‘The Donald’ echter de pluimen op zijn hoed mogen steken en wordt hij de derde Amerikaanse president die na WO II iets historisch bereikt zal hebben voor de buitenlandpolitiek van zijn land. Vóór hem waren dat Richard Nixon en Ronald Reagan. Nixon – ook al verguisd door de media na de Watergate affaire – maakte een einde aan de oorlog in Vietnam en knoopte opnieuw betrekkingen aan met het communistische China van Mao, mede dank zij de waardevolle inzet van zijn buitenlandminister Henry Kissinger. ‘Ronny’, die evenmin als Trump in de gratie stond bij de media (hij was ‘maar’ een acteur) maakte een einde aan de Sovjet Unie, met de bereidwillige medewerking van Lech Walesa en Johannes-Paulus II. Opmerkelijk is wel dat het telkens om republikeinse presidenten ging die niet in de gratie stonden van de poco media, terwijl de twee grootste kneusjes, die wél door die media verheerlijkt werden in dezelfde periode, democraten waren: Jimmy Carter en Barack Obama. Het zegt ook iets over de media zelf. ‘Wie geen krant leest, wordt niet geïnformeerd. Wie wél de krant leest wordt gedesinformeerd’, wist Mark Twain honderd jaar geleden al…
Als het met Noord-Korea goed afloopt, is het de vraag wat voor soort communisme er in dat land dan zal komen. Meest waarschijnlijk een van het Chinese type, waarbij de economie een beperkte vrijheid zal krijgen. We kunnen voor de Noord-Koreanen alleen maar hopen dat de betrekkingen met Zuid-Korea verbeteren. Misschien ligt daar nog meer de sleutel voor een vredevolle toekomst van het Koreaanse schiereiland.
----------------
Democratie heeft trouwens ook haar grenzen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam bleef de partij Leefbaar Rotterdam, de erfgenaam van Pim Fortuyn, de grootste ondanks een verlies van drie zetels. Toch zal ze niet meer in het bestuur van de stad zetelen. Er komt daar een coalitie van niet minder dan zes partijen: VVD, D66, Groenlinks, PvdA, CDA en ChristenUnie-SGP, deze laatste zelf al een samensmelting van twee partijen. Met in het achterhoofd de slogan ‘teveel koks bederft het eten’, zal dit nooit fatsoenlijk werken in Europa’s grootste havenstad. N-VA doet er toch maar best aan dit in de gaten te houden in die andere havenstad, Antwerpen. Een coalitie aldaar van SP.a, Groen, CD&V, PvdA en Open VLD zou even raar lijken, maar niet onmogelijk.
