Erdogan heeft in Turkije zijn slag dan toch thuisgehaald en krijgt nu, sinds de Grondwet vorig jaar in zijn voordeel werd aangepast, veel ruimere bevoegdheden dan voorheen. Het lijkt er niet op dat het er daarom beter zal worden. De grootste kandidaat van de oppositie haalde toch nog 31% van de stemmen (Erdogan 52,5) en ook de Koerdische lijst haalde de kiesdrempel van 10%, wat voor die mensen feitelijk een opsteker is, ook met hun kandidaat nog in de gevangenis. In het Turkije van Erdogan in de gevangenis zitten, is voor velen trouwens helemaal geen schande. Het volstaat als journalist of politicus het niet eens te zijn met de AKP-leider om erin te geraken. Vergeten we ook niet dat de Koerden zo’n 15% van de bevolking van Turkije uitmaken en helemaal in de verdrukking zouden gekomen zijn hadden ze die kiesdrempel niét gehaald. In Turkije worden ze de 'Bergturken’ genoemd, maar ze zijn ook een minderheid in Syrië, waar ze mét de Westelijke geallieerden tegen Assad vechten, in Iran en in Irak waar ze na de val van Saddam Hoessein een min of meer autonoom statuut hebben gekregen.
Nu is het afwachten of die Erdogan zich zal blijven gedragen als een sultan zonder medelijden die zijn tegenstanders nog meer zal vervolgen, of dat hij wat meer vergevensgezind zal handelen. Als dat laatste niet gebeurt, ziet het er voor veel mensen ginder slecht uit en moet men er nogmaals op wijzen dat de Turken die in het buitenland leven (ook bij ons) en waarvan driekwart voor Erdogan heeft gestemd, egoïsten zijn die zelf niets riskeren, maar heel wat van hun landgenoten in Turkije zelf geen dienst hebben bewezen.
----
De komkommertijd staat eraan te komen en dan is er nieuws over het sprookje van de Antwerpse Oosterweelverbinding :
- Bart Tommelein is gestruikeld over Oosterweel. Letterlijk, over de Oosterweel maquette. De vloek van de Lange Wapper houdt aan.
- Er komt nu een fietsbrug over de Schelde. Die gaan ze ‘De Lange Trapper’ noemen.
Gisteren zijn in Brussel 16 premiers en staatshoofden van de 28 Eurolanden bijeen gekomen om een voorbereidend gesprek te hebben over een later geplande bijeenkomst i.v.m. de vluchtelingen problematiek. Nota bene: zonder o.a. Polen en Hongarije. Men zit zich daar dood te piekeren over allerlei voorstellen om die mensen in Europa of daarbuiten op te vangen en te controleren vóór ze op ons continent verder kunnen (meestal richting UK). Ze zouden beter eerst eens een einde maken aan de tussenkomsten van allerlei ngo’s die die mensen praktisch op de Libische stranden komen oppikken, waardoor (misschien terecht) de indruk ontstaat dat ze samenwerken met de mensensmokkelaarsnetwerken. Het verbod van de nieuwe Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Salvini, om de ngo-schepen nog toegang te verlenen om bij hen aan te meren, zal meer effect hebben op de hele zaak dan alle andere palavers zonder einde. Natuurlijk is Salvini nu de gebeten hond voor onze poco media (het moet niet altijd Trump zijn), maar men moet af van het idee dat het volstaat om aan de Libische kust op een rubber bootje te stappen en een paar honderd meter de zee in te trekken om er zeker van te zijn in Europa asiel te krijgen.
Tenslotte nog dit: voor Angela Merkel tikt wel de klok. Zij moet vóór 1 juli in eigen land met een voorstel afkomen, anders riskeert ze dat haar Beierse zusterpartij er daar de stekker uit trekt. Dat is dus nog één week om het te ‘schaffen’.
Vandaag zijn er in Turkije verkiezingen, voor een nieuw parlement én voor het presidentschap. In tegenstelling tot wat men zou denken, lijkt het voor Erdogan geen wandeling in het park te worden en dit ondanks alle repressie tegen zijn tegenstanders en beschuldigingen van corruptie. Wat vooral stoort bij deze verkiezingen, zoals dat ook al het geval was bij de vorige, is dat Turken die in het buitenland wonen ook kunnen stemmen en het geweten is dat die massaal voor Erdogan zullen stemmen. Men schat ze zelfs op 1 miljoen. Nu mogen ook wij, mochten we in het buitenland wonen, hier aan de verkiezingen deelnemen, maar voor de Turken is het toch niet helemaal hetzelfde. Het merendeel van die Erdogan aanhangers komt nl niet uit Turkije, maar werd in het buitenland geboren, is niet zinnens naar Turkije terug te keren – tenzij misschien voor een jaarlijkse vakantie van enkele weken – en zal het een zorg wezen dat zoveel Turken, die wél in het eigen land wonen, het daar alles behalve goed hebben. Dat terwijl die ‘buitenlanders’ meestal genieten van de voordelen van een welvaartstaat met een gegarandeerde Sociale Zekerheid. Het is goed mogelijk dat Erdogan, ondanks de meer dan verwachte tegenstand, toch weer zal winnen en dat dank zij dat miljoen stemmen van landgenoten die van hem verder geen last hebben.
De oppositie heeft wel een soort verbond gesloten en kreeg gisteren in Istanboel nog zo’n honderdduizend mensen op de been. Het zouden er nog meer kunnen geweest zijn, mochten ze ook de Koerden mee aan boord genomen hebben. Die moeten nu met een aparte lijst opkomen en dat terwijl hun leider, Selahattin Demirtas, als politieke gijzelaar in voorarrest zit. Mochten de Koerden de kiesdrempel van 10% halen, zou het er voor Erdogan en zijn AKP partij wel eens slecht uit kunnen zien. Iets waarover men ook in het buitenland niet rouwig om zou doen.
De herrie omtrent de vervanging van de F16 vliegtuigen blijkt dan toch nog verre van afgelopen. Hét probleem is dat onze nationale Charel persé wil dat men rekening wil blijven houden met een eventuele vervanging door de Franse Rafale. Als volbloed Waal is Michel al even Fransdol als de doorsnee Waal die naar Frankrijk blijft kijken als een konijn naar een lichtbak.
Voor de vervanging van de F16 werd een aanbesteding uitgeschreven, waarop zowel de Amerikaanse F35 als de Eurofighter Typhoon, een product van een Europees consortium, hadden ingetekend. De Fransen deden daaraan niet mee, maar proberen nu al een tijdje via een achterpoortje toch hun Rafale aan België te slijten. Dat is niet eerlijk, want het feit dat ze niet meededen aan de aanbesteding houdt waarschijnlijk in dat ze er zich van bewust zijn dat hun Rafale tegen de andere twee concurrenten niet op kan. Als compensatie wordt België dan een toekomstige nauwere samenwerking met Frankrijk aangeboden waarbij dit land o.m. zou mogen gebruik maken van het enige Franse vliegdekschip, ocharme. Een nieuw aanbod stelt ook voor dat België samen het Frankrijk én Duitsland zou mogen meedoen aan de ontwikkeling en de bouw van een gans nieuw Europees vliegtuig dat zou kunnen klaar zijn tegen …2045. Verboden te lachen! Terloops: die Rafale bestaat ook al 20 jaar en buiten Frankrijk is er nog geen enkel land dat er een gekocht heeft.
Deze vaudeville wordt dan nog eens doorkruist door de eerdere belofte van deze federale regering om een beslissing te nemen vóór de NAVO-top van juli in Brussel. Dat was beloofd omdat men vreesde dat ‘The Donald’, die er ook zal zijn, België wel eens op het matje zou roepen o.w.v. zijn achterstand bij de financiële steun aan de Noord-Atlantische Verdragsorgansiatie. De States steken daar al jaren 4% van hun begroting in en hadden de bondgenoten gevraagd tenminste de helft, 2% dus, te investeren. Dit land komt niet eens aan de helft daarvan, terwijl het wel het hoofdkwartier van de NAVO herbergt en zo onrechtstreeks er meer aan verdient dan de andere partners.
De regering Michel heeft de beslissing over de vervanging van de F16 recentelijk verdaagd tot ergens in oktober (nota bene: in volle verkiezingscampagne voor de gemeenteraden) en straks tot Sint Juttemis, allemaal om Frankrijk ter wille te zijn en daarna misschien opgescheept te zitten met gevechtsvliegtuigen die het niveau niet zullen halen van die van de geallieerden..
Er was de laatste week nogal wat te doen over een uitspraak van Herman De Croo in de pers, die o.m. zei dat over twee generaties in Antwerpen de burgemeester wel eens een Turk, een Marokkaan of een zwarte zou kunnen zijn. Het werd erger toen Filip Dewinter dat herhaalde in het parlement en er zijn eigen versie van gaf, waarbij hij de zwarte een ‘neger’ noemde. Het kot was meteen te klein, maar de boodschap was nu wel aangekomen. Want wat De Croo Sr en Dewinter vertelden is inderdaad mogelijk, als we met die immigratie blijven voort ploeteren zoals we nu bezig zijn, niet alleen in Antwerpen, maar in heel Vlaanderen, België én Europa. De tot nu toe genomen maatregelen tegen het bestaande beleid ter zake stelt nog altijd zo goed als niets voor.
Men schat dat de bevolking van Afrika tussen nu en 2050 zal toenemen met één miljard mensen. Dat is het gevolg van een ongebreidelde bevolkingsexplosie, iets wat ook plaatsvindt in de Arabische en andere moslimlanden. Maar als we het even bij Afrika houden, volstaat het dat 10% van die toename naar hier komt en worden wij Europeanen straks een minderheid op ons eigen continent.
De opstand tegen de huidige Europese laksheid ter zake komt niets te vroeg. Nu, na de Centraal-Europese Visegrádlanden, Oostenrijk en Italië men zelfs in Beieren niet meer verder wil zoals men nu bezig is. Of Merkel voor een ommezwaai gaat zorgen in de twee weken tijd die ze daarvoor in eigen land gekregen heeft, is zeer de vraag. Anderzijds wordt het hoog tijd dat die ngo’s ophouden vluchtelingen vóór de kust van Noord-Afrika te gaan oppikken. Het is misschien (nog) niet zo dat AzG, Greenpeace e.a. akkoorden hebben met de aldaar verblijvende mensensmokkelaars, maar die perceptie hebben ze ondertussen wel en is er mede de oorzaak van dat landen zoals Malta en Italië het spel niet meer meespelen. Dat Italië de vluchtelingen die worden opgevist door de eigen kustwacht nog wel aanvaardt, is omdat die ze niet gaat opzoeken, zoals de ngo’s doen, vlakbij de kust op plaatsen waar ze met alles wat drijven kan kunnen geraken.
Wat men in heel die vluchtelingenproblematiek, zowel in Europa als in de States niet genoeg kan herhalen is, dat mensen die er niet thuishoren, niet moeten worden opgevangen. Illegaliteit betekent nog altijd onwettelijkheid en geen enkele van die burgerplatvormen en zgz Gutmenschen kan de wetten zomaar naast zich neerleggen, zonder ze zelf te overtreden.
---
En dan die andere heisa omdat men in Planckendael een ontsnapte leeuw tenslotte heeft moeten doodschieten. Enkele weken geleden was er een gelijkaardig geval in een zoo in Duitsland, vlakbij de Belgische grens, waar men bij een overstroming een ontsnapte beer heeft moeten doodschieten. Bij mijn weten was daar toen überhaupt geen commotie over. Wat is het verschil?
In deze tijden van voetbalgekte is het misschien toch nuttig er even op te wijzen dat de meeste van onze verwende topvoetballers niet alleen aardig wat geld bijeentrappen – wat ik ze gun - ze betalen er ook bijna geen belastingen op en op dat vlak ben ik denkelijk niet de enige die daar meer problemen mee heeft.
Terwijl in dit land de sociale zekerheidsbijdrage zo’n 38% op het brutoloon bedraagt, is er voor voetballers een plafond van 2.281 euro. Dat komt erop neer dat topvoetballers op een gemiddelde maandloon van pakweg 28.000 euro tot 25.700 euro geen belasting betalen. Verder genieten ze van een voordelig systeem van bedrijfsvoorheffing, waardoor ze een derde minder betalen dan de gewone burger. Van die bedrijfsvoorheffing moeten de voetbalclubs slechts één vijfde doorstorten aan de fiscus, terwijl u en ik die bedrijfsvoorheffing volledig moeten doorstorten, E.e.a. maakt dat onze Sociale Zekerheid jaarlijks zo’n 70 miljoen euro misloopt (op 10 jaar tijd was dat al meer dan een half miljard!).
En dat alles zonder rekening te houden met de premies die die sukkelaars nog riskeren te krijgen als ze goede resultaten halen. Men mag er niet aan denken hoeveel dat zou zijn mochten ze die wereldtitel winnen.
Tenslotte zijn er nog de reclame-inkomsten met o.m. de verkoop van hun foto’s, de ‘portrettering’, zeg maar. Merkwaardig daarbij is dat Driesje Mertens daarvoor zijn handtekening niet kon zetten omdat dat verboden werd door zijn voetbalclub uit Napels. Kwatongen beweren dat de Camorra, de Napolitaanse tak van de maffia, daar voor iets tussen zou zitten…
Men zou haast nog medelijden krijgen met die supporters die daar in Rusland de clown uithangen en er hun tweede carnaval van het jaar beleven, of toch iets dat er op trekt, terwijl sommigen er misschien wel hun laatste centen doorjagen. Het België gevoel mag ook hen blijkbaar iets kosten…
Gisteren staakten de cipiers nog eens. Dat doen ze al jaren en het probleem daarbij is dat ze dan telkens moeten vervangen worden door politieagenten, die dat zo stilletjesaan kotsbeu worden. Als die cipiers vinden dat ze zo’n rotjob hebben, waarom blijven ze het doen in een land waar tienduizenden vacatures zijn? Ik herinner me nog ingangsexamens voor cipiers, waarop honderden intekenden. Het leek zo’n beetje op dat van de (tand)artsen.
Een van de redenen waarom die cipiers nu staken, is dat ze niet akkoord gaan met de plannen van de huidige federale centrumrechtse regering voor een minimale dienstverlening en tegelijkertijd ook tegen de geplande pensioenhervorming, iets dat ze delen met andere bedrijfstakken. Denk maar aan de NMBS, waar enkele kleinere vakbonden hun stakingsaanzegging wel hebben ingetrokken, maar niet het ABVV. Niet dat ze daar helemaal ongelijk in zouden hebben. Verre van zelfs, want het is bekend dat dit land de hoogste belastingen heeft en de laagste pensioenen uitkeert van heel Europa. De schuld daarvan geven aan een centrumrechtse regering is echter een brug te ver. Denken die nu echt dat ze met een centrumlinkse regeringsploeg beter af zouden zijn? Vóór de regering Michel hebben de socialisten bijna in elke regering gezeten en toen altijd de minister van pensioenen geleverd. In totaal 12, vanaf Alain Van der Biest (1988) tot en met Michel Daerden (2011). Dat het zover gekomen is, is dan ook niet alleen de schuld van deze centrumrechtse ploeg, maar ook van de meeste centrumlinkse die haar vooraf zijn gegaan.
Het kan trouwens nog erger. In Nicaragua, waar de uiterst linkse Sandinisten, onder leiding van ex-rebellenleider Daniel Ortega, al enkele decennia de baas zijn, zijn de mensen ook op straat gekomen om te protesteren dat de pensioenen er worden teruggeschroefd. Nicaragua evolueert stilaan naar een tweede Venezuela, waar het ook armoe troef is. Tijdens die betogingen zijn tot nu toe al 127 mensen doodgeschoten. Ooit iets van gehoord, buiten een kort verslagje links en rechts? Dat krijgt ge hier hoogstens te lezen in de rubriek van de gebroken armen en benen. Dat ze bij ons enkele jaren langer zullen moeten werken om de Sociale Zekerheid in stand te kunnen houden, vindt men blijkbaar erger dan wat daar gebeurt.
Groot politiek nieuws: Bert Anciaux komt dit jaar niet meer op bij de komende gemeenteraadsverkiezingen en de kans is zelfs groot dat hij evenmin nog zal meedoen om zijn senatorzitje te behouden bij de federale verkiezingen van volgend jaar. We gaan het zonder hem moeten doen. Erg, hé.
Ik denk niet dat er van Bert van de nog in leven zijnde Vlaamse politiekers zijn gelijke te vinden is. De man was lid van een vijftal partijen, richtte er zelf enkele van op en wisselde van functie zoals wij dat doen van ondergoed.
Achtereenvolgens was hij gemeenteraadslid (van Brussel), schepen, partijvoorzitter (VU), senator, Alliantievoorzitter (VU-ID), Vlaams minister, volksvertegenwoordiger, parlementslid en senator. Dat was achtereenvolgens in de Volksunie, ID 21, Spirit, SP.a en als onafhankelijke. Het woord tafelspringer is hier wel gepast.
Voor mij had hij al afgedaan toen hij voorzitter werd van de VU, een functie die ook zijn vader, Vic Anciaux, had uitgeoefend. Met een Volksunie die toen al in de problemen zat, leek het erop dat de jonge Bert een frisse wind door de partij ging laten waaien, maar dat bleek een eerder linkse wind te zijn, waardoor de VU er tenslotte helemaal aan ten onder ging. Het leek zo’n beetje op de jonge Verhofstadt, die met zijn burgermanifesten ook zorgde voor de kans op een frisse politieke wind, maar die zijn eigen manifesten tenslotte verloochende toen hij de kans kreeg ze in praktijk te brengen. Bertje deed zowat hetzelfde en maakte zijn Vlaams zijn ondergeschikt aan zijn linkse ideeën. Nu ook de SP.a niet veel meer voorstelt en er bovendien in die partij geen cumul meer wordt gedoogd, is een verkiesbare plaats te hoog gegrepen voor Anciaux en haakt hij af. Of dat definitief is, valt nog te bezien. Hij is nog maar 58. In de politiek is dat niet oud. Misschien nog eens een nieuwe partij oprichten?
Ik heb het hier al enkele keren geschreven, maar de volgende verkiezingen, zeker de federale en regionale, zullen als zwaartepunt de immigratie hebben. En dat is binnen het jaar (mei 2019). De ommekeer in Oostenrijk en zeker in Italië kwam niets te laat. Het kan niet zijn dat Europa straks half Afrika hier moet opvangen omdat er in datzelfde Afrika zo goed als geen enkel land is waar men de zaken nog op orde heeft. Dat waren toch die landen die in de jaren 1960 persé onafhankelijk wilden worden?
Als we willen dat dit land een rechtstaat blijft, dan moeten de wetten worden nageleefd en eveneens de internationale akkoorden die gemaakt zijn, in de eerste plaats binnen Europa en zeker binnen de E.U. Illegaal betekent buitenwettelijk en wie zich daar niet aan houdt, moet worden terechtgewezen cq veroordeeld en uitgewezen. Het in verhouding kleine Europa is niet in staat straks de bevolking van het snelst groeiende continent qua geboortes te verwelkomen omdat ze daar ter plaatse niet meer in staat zouden zijn voor hun eigen mensen een fatsoenlijk bestaan te garanderen.
Het gaat trouwens niet alleen o.w.v. Centraal- en Oost-Europa. Oostenrijk zal de Balkanroute dicht houden, Italië wil geen ngo-schepen meer toelaten die de zgz vluchtelingen staan op te wachten net buiten de Libische kustwateren. Spanje, met een kersverse linkse minderheidsregering die haar progressief gezicht wil redden, is voorlopig een alternatief dat eerder vroeg dan laat zal sneuvelen. Zelfs in Beieren is men het kotsbeu. Ook de CSU, de zusterpartij van Merkels CDU, schaft es nicht mehr. Bij de exodus tijdens de Balkanroute van enkele jaren geleden, was het vooral Beieren dat het merendeel van de vluchtelingen binnen kreeg. De partij van Seehofer, die als bondsminister van Binnenlandse Zaken, Migratie en Heimat de laatste regering Merkel steunt, is niet zinnens de grenzen een tweede keer open te zetten en evenmin zich te laten opjutten. ‘Nicht hupen, bin a Bayer’.
‘Ze’ gaan weer staken, de linkse vakbonden van ‘den IJzeren Weg’. Einde juni, begin juli staan er weer een tiental stakingsdagen op het menu. Uitgerekend bij een overheidsbedrijf waar de gemiddelde medewerker heel wat meer extra voordelen heeft dan elders. En zoals gewoonlijk staken ze tegen de centrumrechtse regering, willen ze allemaal een erkend zwaar beroep hebben en nog van dat moois. Even traditioneel is niet die regering het slachtoffer van hun acties, maar de doordeweekse treinreiziger, die die dagen maar moet zien hoe hij/zij op het werk geraakt. Om nog te zwijgen van al die mensen die zich geen eigen vervoer kunnen veroorloven. Bijkomend gevolg: nóg meer files op de weg en kans op ongevallen.
Ik schreef het al in mijn blog van 17 mei ll: ‘Staking? Laat ze staken’ en ik blijf daarbij. Dat de federale regering een voorbeeld neemt aan de Franse president Macron. Die heeft de hervorming van het Franse Spoor erdoor gekregen ondanks een staking van 30 dagen, de langste ooit in Frankrijk. Macron trok er zich niets van aan en liet alles overwaaien. We moeten hier hetzelfde doen, ondanks de hinder en het ongemak dat velen daardoor hebben. Het is meer dan genoeg geweest. En hopelijk zullen de mensen het zich herinneren als ze dit najaar en volgend voorjaar in het kieshokje staan en zullen ze geen stem meer geven aan de politieke partijen die achter dergelijke stakingen blijven staan en die idioten blijven steunen.
Hebben die vakbonden dan geen poot om op te staan? Dat is ook niet het geval, maar men moet eerst altijd wel eens proberen om met elkaar te overleggen i.pl.v. te staken. Een staking zou het laatste drukkingmiddel moeten zijn, niet het eerste zoals dat de laatste tijd gebeurt. Dé reden van wat er nu op ons afkomt zijn simpel de sociale verkiezingen in het najaar. Het blijft een schande dat de reiziger steeds daarvoor gegijzeld moet worden.
Het verschil tussen een specialist en een manager:
- Een specialist is iemand die veel weet van weinig, steeds meer komt te weten van steeds minder en op de duur alles weet van niets.
- Een manager is iemand die weinig weet van veel, steeds minder komt te weten van steeds meer en op de duur niets weet van alles.
Aan bovenstaande mop moest ik denken toen ik hoorde van die duizend (1.000!) academici die een petitie hebben ondertekend tegen wat zij de ‘deshumaniserende’ uitlatingen van Francken over de vluchtelingen vinden. Om te beginnen lijkt dat een groot aantal, maar men moet weten dat er in dit landje zo’n 40.000 zijn die van zichzelf zeggen dat ze academicus of iets in dien aard zijn. Verder zijn de meeste van die mensen misschien wel een crack op hun eigen gebied, maar weten zij van wat daarbuiten gebeurt even weinig af als de normale stervelingen. Het zijn dikwijls verstrooide professoren tenzij ze politiek geëngageerd zijn (zoals Eva Brems en Petra de Sutter die voor Groen opkomen). ’t Pallieterke sprak terecht van een ‘kudde’ academici.
Open brieven en betogingen van dergelijke groepen en hun moderne versie, die men ‘burgerplatvormen’ noemt, zijn tegenwoordig schering en inslag en meestal het gevolg van wat via sociale media op straat wordt gegooid. Het doet allemaal een beetje denken aan een Belgische versie van de Italiaanse 5 Sterren Beweging, die het daar, inderdaad, ver gebracht heeft. Of dat hier ook het geval is of zal worden, is zeer de vraag. Door de band zijn onze mensen iets nuchterder, zeg maar minder emotioneel dan de Transalpijnen*. Voorlopig kunnen we het hier beter hebben over een 5 Nullen Beweging. Dat ze toch enig belang toegewezen krijgt, heeft veel te maken met onze media, die betogingen die hun kraam passen - al zijn het maar met de gebruikelijke ‘drie man en een paardenkop - steeds duidelijk in beeld brengen.
* Garibaldi maakte Italië één in de negentiende eeuw met een gevolg van duizend man (i mille). Die riskeerden daarvoor echter wel hun leven op de boottocht van Genua naar Sicilië en de terugtocht te voet tot in Rome. Dat was nog iets anders dan protestbrieven ondertekenen vanuit de luie zetel.- en dan denken dat ge het wereldgeweten vertegenwoordigt.
--------------------------
En dan nog dit:
In een vraaggesprek, vorige week bij Telefacts, wist Radja Nainggolan, de grote verongelijkte, te vertellen dat hij de rose-tattoo bij hem heeft laten zetten zonder na te denken. Ik heb zo de indruk dat die knaap nog wel meer heeft uitgespookt zonder erbij na te denken. Wie zijn privéleven via Facebook, Twitter of konsoorten zomaar op straat gooit, moet niet verwonderd zijn dat daarop gereageerd wordt en niet altijd in positieve zin….
De ontmoeting tussen Donald Trump en Kim Jong Oen wordt in onze doorgaans linkse media voorgesteld als een overwinning voor de Noord-Koreaan, dat terwijl het gewoon om een intentieverklaring ging en er hoegenaamd nog niets reëel beslist is. Als het akkoord tussen de States en Noord-Korea stand houdt, zal ‘The Donald’ echter de pluimen op zijn hoed mogen steken en wordt hij de derde Amerikaanse president die na WO II iets historisch bereikt zal hebben voor de buitenlandpolitiek van zijn land. Vóór hem waren dat Richard Nixon en Ronald Reagan. Nixon – ook al verguisd door de media na de Watergate affaire – maakte een einde aan de oorlog in Vietnam en knoopte opnieuw betrekkingen aan met het communistische China van Mao, mede dank zij de waardevolle inzet van zijn buitenlandminister Henry Kissinger. ‘Ronny’, die evenmin als Trump in de gratie stond bij de media (hij was ‘maar’ een acteur) maakte een einde aan de Sovjet Unie, met de bereidwillige medewerking van Lech Walesa en Johannes-Paulus II. Opmerkelijk is wel dat het telkens om republikeinse presidenten ging die niet in de gratie stonden van de poco media, terwijl de twee grootste kneusjes, die wél door die media verheerlijkt werden in dezelfde periode, democraten waren: Jimmy Carter en Barack Obama. Het zegt ook iets over de media zelf. ‘Wie geen krant leest, wordt niet geïnformeerd. Wie wél de krant leest wordt gedesinformeerd’, wist Mark Twain honderd jaar geleden al…
Als het met Noord-Korea goed afloopt, is het de vraag wat voor soort communisme er in dat land dan zal komen. Meest waarschijnlijk een van het Chinese type, waarbij de economie een beperkte vrijheid zal krijgen. We kunnen voor de Noord-Koreanen alleen maar hopen dat de betrekkingen met Zuid-Korea verbeteren. Misschien ligt daar nog meer de sleutel voor een vredevolle toekomst van het Koreaanse schiereiland.
----------------
Democratie heeft trouwens ook haar grenzen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam bleef de partij Leefbaar Rotterdam, de erfgenaam van Pim Fortuyn, de grootste ondanks een verlies van drie zetels. Toch zal ze niet meer in het bestuur van de stad zetelen. Er komt daar een coalitie van niet minder dan zes partijen: VVD, D66, Groenlinks, PvdA, CDA en ChristenUnie-SGP, deze laatste zelf al een samensmelting van twee partijen. Met in het achterhoofd de slogan ‘teveel koks bederft het eten’, zal dit nooit fatsoenlijk werken in Europa’s grootste havenstad. N-VA doet er toch maar best aan dit in de gaten te houden in die andere havenstad, Antwerpen. Een coalitie aldaar van SP.a, Groen, CD&V, PvdA en Open VLD zou even raar lijken, maar niet onmogelijk.
Er zijn in dit land 80.000 vacatures en meer dan 200.000 werklozen. Een blinde kan zien dat hier iets niet klopt, want het aantal niet-actieven is nóٕg groter. Er zijn de langdurig zieken, de vervroegde gepensioneerden, de arbeidsongeschikten, de niet werkende allochtonen, de ouderen en de laaggeschoolden. Een serieus aandeel hiervan is gewettigd ongeschikt, maar mij gaat men niet wijs maken dat dat allemaal mensen zijn die niet op e.o.a. manier kunnen werken. Zoals ik in mijn blog van 7 april ll (‘De werkzaamheidsgraad’) schreef, zijn er nog altijd in totaal 2,76 miljoen landgenoten tussen de 15 en 64 jaar die niét werken.
Wie de dag van vandaag wil werken, kan werk vinden. Normaal zou dat de economische situatie van heel wat mensen moeten verbeteren. Dat vloekt dan weer met een toename van kinderen die onder de armoedegrens zouden leven, dit althans volgens Kind & Gezin. Vlaams minister Homans kreeg het daarvoor zwaar te verduren in haar parlement, omdat zij bij haar aantreden gesteld had die kinderarmoede tegen 2020 te zullen halveren. Dat zoiets niet zomaar gaat lukken, geeft ze nu zelf toe en daarbij verwijst ze naar de toename van de immigratie. Daarin heeft ze een punt. Ikzelf schrijf hier al jaren dat de armoede in dit land zal blijven toenemen zolang we ze blijven invoeren. Het blijft dweilen met de grenzen open. Die nieuwkomers zijn mensen die misschien ooit wel eens zullen integreren, maar dat kan járen duren en ondertussen zullen die het inderdaad niet breed hebben. Daarvoor nu het ontslag van Homans eisen, zoals de oppositie doet, is wel een brug te ver. Tegenwoordig lijkt het wel een nieuwe rage dat van elke minister die – volgens de oppositie – ergens faalt, meteen het ontslag wordt geëist. Eerst was dat Francken, dan Vandeput, daarna Geens en nu Homans. Het wordt een beetje lachwekkend.
Na de weigering om nog een boot van de diverse ngo’s met illegalen in de Italiaanse havens aan wal te laten komen, is Matteo Salvini, voorzitter van de Italiaanse Lega en nu ook Italiaans minister van Binnenlandse Zaken, de gebeten hond. Nochtans doet de man gewoon wat hij zijn kiezers beloofd had: geen illegalen meer toelaten in hun land en degenen die er zijn (500 à 600.000!) zo snel mogelijk terug naar waar ze vandaan kwamen. A la Trump, zeg maar. De poco media zijn het daarmee niet eens. Zij vinden het blijkbaar normaal dat politiekers dingen beloven en daarna niét doen. Het wordt nog even wennen voor de diverse ngo’s die onze huidige wereld rijk is. Zoals Kaaiman schreef in zijn laatste weekeindcolumn: ‘ Jammer dat Trump geen oplossing heeft beloofd voor de miserie van de Arco spaarders. Ze hadden hun geld reeds gehad’.
Het is haast niet te geloven, maar er is een tweede Arco-drama in de maak. Vijf jaar geleden lanceerde een groep uit wat men het ‘sociale middenveld’ noemt: de ngo’s Greenpeace, Fairfin, Oxfam, maar ook het ABVV en zelfs het ACV, een coöperatief bankproject, NewB. Die zgz ‘Ethische Bank’ lijdt momenteel een geaccumuleerd verlies van 7 miljoen euro en kreeg daarom van de Nationale Bank geen banklicentie meer, wat zo’n beetje doet denken aan wat het Optima van Jeroen Piqueur in Gent overkomen is. Nu wil NewB vers geld ophalen bij haar 52.000 … coöperanten. Waar hebben we dat nog gehoord? Zoals Rik Van Cauwelaert in zijn wekelijkse column van De Tijd schreef: ‘ Ethisch bankieren blijft bankieren. Wie wil zwemmen met de haaien, moet de gevaren kennen’. Dat laatste blijkt bij de ngo’s de laatste jaren niet meer het geval te zijn. Denk maar wat Oxfam in Afrika overkomen is en de brutaliteit waarmee Greenpeace misbruik maakte van het figuurtje Maya van studio 100 om die zaak aan te vallen over de verkoop van bewerkt vlees aan kinderen, terwijl de ngo in hetzelfde filmpje reclame maakt voor het roken (bij kinderen, nota bene!). Voor dit laatste komt er waarschijnlijk zelfs een rechtszaak.
Bij heel wat ngo’s schijnt het besef van redelijkheid niet meer te bestaan. Zij denken de wereld een geweten te moeten schoppen, terwijl ze vinden zelf niet volgens de regeltjes te moeten spelen. Het zou hen wel eens slecht kunnen bekomen.
We weten allen zo stilaan dat de werkzaamheidgraad van dit land erg laag ligt, zelfs lager dan het Europees gemiddelde. Zoals wel eens meer gebeurt met internationale vergelijkingen en statistieken, kijkt men zich dan wel blind op de Belgische cijfers en niet op de regionale verschillen binnen België. N.a.v. van het door onze nationale Charel voorgestelde ‘Samenwerkingsfederalisme’ – als ge het mij vraagt, daar was indertijd ook Leterme al mee bezig – zijn ook de regionale cijfers bekend geraakt. En daaruit blijkt dat de Vlaamse werkgelegenheidsgraad (73%) hoger ligt dan het Europees gemiddelde (71,1), terwijl dat van Wallonië maar 63% bedraagt en dat van Brussel 61. Eigenlijk is dat geen verrassing, als men weet dat Wallonië slechts goed is voor 23% van de toegevoegde waarde aan de Belgische economie en Vlaanderen o.m. tekent voor 83% van de uitvoer.
De oproep van Michel aan álle regio’s klinkt dan ook hol, want Vlaanderen doet meer dan zijn best (en dan hebben we het nog niet over de transfers gehad). Het zijn de andere twee die er werk van moeten maken. Michel durft dat niet zo expliciet zeggen, omdat hij volgende jaar voor verkiezingen staat waar hij het in zijn eigen regio, Wallonië, hard te verduren zou kunnen krijgen.
Ondertussen is gebleken dat er ook in Vlaanderen een meerderheid zou zijn die geen Michel II wil, zeker niet met dezelfde partijen die nu deel uitmaken van Michel I. Dat bleek dan weer uit die laatste peiling van VTM e& Co. Men durft het (nog) niet hardop te zeggen, maar mocht men vragen met welke partijen dan wel, dan zou de kans wel eens groot kunnen zijn dat men er CD&V niet meer bij wil hebben. Met een saboteur als Kris Peeters had deze federale regering immers geen oppositie nodig.
Er was vorige week nog maar eens een peiling naar het kiesgedrag van de waarde landgenoten, deze van VTM, Het Laatste Nieuws en RTL. Het opmerkelijke daarbij was een forse achteruitgang van de partij van De Wever, met zo’n 6%, ondanks het feit dat Bart zelf in Vlaanderen stevig op plaats 2 blijft staan en Theo Francken op plaats 1. Nog op te merken dat de peiling in Vlaanderen telefonisch werd uitgevoerd op zo’n 1.000 personen, terwijl in Wallonië, dat maar half zoveel inwoners telt, er 2.400 mensen werden aangesproken. Mathematisch is de Waalse peiling op die manier een stuk betrouwbaarder.
Het is al eerder geweten dat peilingen slechts momentopnamen zijn. Men zegt er trouwens meestal bij: ‘mochten er nu verkiezingen zijn’. Vooral de zaak van het per ongeluk doorgeschoten Koerdische kind heeft e.e.a. waarschijnlijk emotioneel beïnvloed. Waar ik nog het meeste vragen bij heb is, in hoever een peiling over het hele land betekenisvol kan zijn in het vooruitzicht van plaatselijke gemeenteraadsverkiezingen. Gaat men in Zechelterwande straks bij de gemeenteraadsverkiezingen tegen de N-VA stemmen, omdat in het Waalse Bergen een verdwaalde politiekogel, als gevolg van een onverantwoord gedrag van de chauffeur van het busje waarin het zat, een kindje het leven verloor? Dat allemaal omdat Bart De Wever er, m.i. terecht, op gewezen had dat ook de ouders een deel van de verantwoordelijkheid dragen. Ze hadden asiel aangevraagd in Duitsland, kregen die niet omdat Iraaks Koerdistan al sinds de val van Sadam Hoessein een veilige regio is, hadden in Duitsland moeten blijven en hadden er al een poging op zitten in een koelwagen, waarbij ze toen allemaal, ook de kinderen, hun leven riskeerden.
Kortom, zo’n peiling op zo’n moment heeft m.i. helemaal geen waarde. Voor plaatselijke verkiezingen kan ze niet dienen en tegen dat de andere verkiezingen eraan komen, ligt niemand er nog van wakker.
In Oostenrijk worden 7 moskeeën gesloten en enkele tientallen imams het land uitgezet. Allen behoren ze tot de Turkse tak van de islam en worden ze gefinancierd door het Turks ministerie van religieuze zaken. De uitzetting was een verkiezingsbelofte van Sebastian Kurz, de eerste minister van de nieuwe Oostenrijkse regering, die vindt dat er in die moskeeën heel wat haatpreken gehouden worden, meestal in het Turks, waar de gewone westerse sterveling geen bal van snapt, maar die hun effect bij sommige ‘vrome’ moslims niet blijken te missen. Of, om het met zijn woorden te zeggen: ‘In ons land is er geen plaats voor parallelle samenlevingen, de politieke islam en radicalisering’.
De nieuwe Oostenrijkse regering, een coalitie van Kurz’ christendemocraten met de extreemrechtse eurokritische FÖP, sluit daarbij aan bij de zgn ‘Visegrád landen’ (Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije*) en het is niet uitgesloten dat straks ook de nieuwe Italiaanse regering die richting uitgaat. Daar houdt het trouwens niet bij op. ‘Wunderwuzzi’ Kurz (31), wereldwijd de jongste premier van het ogenblik**, wil dat men terug toenadering zoekt bij het Rusland van Poetin en heeft ook op dat gebied al de navolging gekregen van Giuseppe Conte, de nieuwste premier van Italië. Op dat laatste punt zitten ze trouwens in het goede gezelschap van ‘The Donald’, die het daarmee grotendeels eens is.
Om het allemaal nog spannender te maken: vanaf 1 juli van dit jaar krijgt Oostenrijk voor zes maanden het voorzitterschap van de E.U. Kurz, nota bene: een christendemocraat, maar niet van het wollige, uitgebluste soort dat wij hier kennen, heeft als eerst punt tijdens zijn voorzitterschap de strijd tegen de illegale immigratie gemaakt. Oostenrijk heeft daarvan meer dan zijn part gehad en staat er volledig achter dat de Balkanroute gesloten blijft.
* De Visegrádgroep is een verzameling van Centraal-Europese staten die teruggaat tot een handelsverbond tussen Polen, Bohemen en Hongarije uit de 14de eeuw, dat ontstond in het Hongaarse stadje Visegrád aan de Donau. Iets in de aard van de ons hier meer bekende Hanzesteden. Territoriaal sluit het huidige Oostenrijk daarbij aan.
** In het Italiaans dwergstaatje San Marino hebben ze een nog jongere regeringsleider, een zekere Matteo Ciacci (27!). San Marino kan men echter moeilijk een land noemen, en Ciacci (spreek uit: ‘tsjiatsjie’, lijkt wel een niesbui) is daar ook geen premier, maar een ‘kapitein-regent’…
Ik kom nog eens terug op dat onderwijs, want daar houden de discussies maar niet op. De belangrijkste reden daarvoor is dat de verschillende onderwijstakken de te snel veranderende wereld niet kunnen volgen. Onderwijs is een ingewikkelde organisatie die tijdens het schooljaar wel plannen genoeg kan maken, maar die ze in het beste geval pas het daarop volgende schooljaar kan toepassen, met het risico dat ze dan weeral niet meer up-to-date zijn. Een tweede reden is dat men té politiekcorrect wil zijn. Neem nu het zgz ‘M’-decreet, waar het dezer dagen ook weer over ging, om minder begaafde en gehandicapte kinderen toch in het normale onderwijs te droppen bv. Dat mag dan een menselijk gesproken goede maatregel zijn, het algemeen niveau van het onderwijs gaat er wel mee op achteruit, gewoon omdat men voor die kinderen teveel speciale aandacht nodig heeft, waarvoor men meestal niet voldoende noch juist geschoold personeel heeft. Een onderwijs aangepast aan elk kind apart is niet doenbaar en zou ook onbetaalbaar zijn. E.e.a. maakt daarenboven dat de gewone leerlingen en zeker de meer begaafden daarvan het slachtoffer worden. Als men hiermee doorgaat, zal het niet lang duren vóór het Nederlandstalig onderwijs in dit land zakt naar het niveau van het Franstalige dat in alle regionale Europese statistieken in de staart van het peloton hangt en dat zover gezakt is omdat het – zeker in Brussel – teveel allochtonen heeft opgenomen, waarvan een groot deel nog zo goed als analfabeet was toen het hier binnen kwam gevallen.
We zullen er maar eens om lachen, maar er is nog maar eens een minder goed rapport over het onderwijs, deze keer over de onvoldoende kennis van beginnende middelbare scholieren voor het vak Frans Bij de kinderen in de eerste graad secundair zou 40% niet eens de helft van de punten halen. En dan? Waarom moéten onze kinderen in Vlaanderen Frans leren? Omdat het één van de nationale talen is? Waarom moeten de francofonen dan geen verplicht Nederlands leren en kunnen die hun tweede taal kiezen (Nederlands of Engels)? Als men dit land dan toch persé in zijn huidige vorm wil behouden, laat dan iedereen eens beginnen met de taal van de andere te leren of tenminste ook in Vlaanderen de kinderen de keuze te laten om bv Engels als tweede taal te nemen, de lingua franca van de hele wereld. Als dat niet kan, zou het eigenlijk nog logischer zijn dat men alle scholieren in dit land verplicht de twee landstalen te leren. Wel raar dat men op dat gebied nooit iets hoort van de klassieke belgicistische brompotten van het type groene Calvo bv. Die willen dit land wel bijeen houden, desnoods de klok 50 jaar terugdraaien, maar laten toe dat er een zoveelste discriminatie is ten nadele van de Nederlandstaligen, nu weer op taalgebied.
Het is feitelijk geen nieuws, maar het wordt hoe langer hoe duidelijker dat migratie hét argument wordt voor de komende verkiezingen. Zeker de overwinning van de Italiaanse Lega, maar ook bij ons de aanvallen op staatssecretaris Francken maken dat elke dag hét punt van discussie. Bij die verkiezingen zal dan ook hopelijk duidelijk worden hoeveel stemmen er bij welke partijen achter die zgz volksplatformen schuil gaan. Ik heb zo de indruk dat het in de meeste gevallen gaat om een zootje ongeregeld, aangevuld met de gebruikelijke nuttige idioten, tegenwoordig beter gekend als ‘Gutmenschen’.
Wat ook zo stilaan belachelijk begint te worden is, dat men bij elke fout of verkeerde uitspraak meteen het ontslag eist van degene die zich – al dan niet opzettelijk – versproken heeft. Opmerkelijk daarbij is dat men het bijna altijd op Vlamingen gemunt heeft. Het waren ook meestal Vlaamse verkozenen die in het verleden een stap terug zetten. Denk maar aan Tobback Sr, Vande Lanotte en Stefaan De Clerck. Ik kan me niet herinneren dat een Franstalige het in dit land al eens gedaan heeft. Het enige dat men Francken kwalijk kan nemen is zijn nogal impulsief taalgebruik op Twitter, dat niet altijd even doordacht is, waardoor hij achteraf wel eens moet corrigeren. Onze linkse media (zijn er andere?) lieten niet na om zelfs 24 uur later zijn eerste uitspraak i.v.m. het ‘omzeilen’ van een mensenrechtenwet i.v.m. de bootvluchtelingen te blijven herhalen, alhoewel Theo dezelfde avond nog gezegd dat het ‘heroriënteren’ moest zijn. Het zal hem bij de volgende verkiezingen echter wel geen windeieren leggen.
In feite is heel dat immigrantenprobleem nog het gevolg van de snel-Belg-wet, met daarna de gezinshereniging van de regeringen Verhofstadt, die toen het programma van de PS hebben uitgevoerd en de staatskas geplunderd. De kritiek van Di Pippo op de meestal terechte vaststellingen van o.m. Bart De Wever zijn dan ook naast de kwestie. De man met het strikje heeft zijn afscheid aan de federale politiek trouwens ondertussen al bijgesteld tot na de besprekingen over de regeringsvorming van 2019. Hopelijk krijgt de PS de oplawaai die men voorspelt en mag de partij al blij zijn straks nog mee te mogen regeren in Francofonië, maar dan meer dan waarschijnlijk zonder Di Pippo.
